Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Θαυμαστή επέμβαση του Αγίου Δαυϊδ της Εύβοιας για σωτηρία Μιράζ 2000





Η κουβέντα που κάναμε, τις προάλλες, ευλογημένο  μου,

με παρακίνησε σήμερα- να πιάσω το πληκτρολόγιο, προκειμένου  να   σου αφηγηθώ  σκηνικό    θαυμαστής σωτηρίας, συνάδελφού σου,  πιλότου.

Σωτηρία υπερφυσική  και  ψηλαφητή, από τον μεγάλο  Όσιο Δαβίδ της Ευβοίας.
...................................................................................
(Eννοείται ότι αυτού του είδους οι ιστορίες αφορούν  μόνο  τους  ευρύνοες, τους πιστεύοντες στην Θεία δύναμη και βοήθεια.

Όσοι δεν πιστεύουν, και ζουν υλιστικά,  έχοντας  σκέψη πρωτόγονη- ένεκα των παθών,  που συναισθηματικά τούς δεσμεύουν και  πνευματικά τούς τυφλώνουν-  και νεκρό να δουν μπροστά στα μάτια τους,  να ανασταίνεται, δεννν θα πιστέψουν.

Το  τόνισε  ο ίδιος ο Κύριος στην παραβολή του Άφρονα πλούσιου και του φτωχότατου   Λάζαρου.

Η πίστη και η απιστία είναι τελικά, θέμα, π ρ ο α ί ρ ε σ η ς.


Η Ορθοδοξία ή η αίρεση, είναι επίσης, θέμα προαίρεσης.


(Το θέμα της προαίρεσης το κατάλαβα, αργά, οριστικά και σε βάθος, όταν  το ανέλυσε ο Σκοτ Πεκ ο ψυχίατρος στο -όχι άδικα ευπώλητον- έργον του με τίτλο: "Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος" απ' τις εκδόσεις του Κέδρου- αν έχεις χρόνο για διάβασμα,  αξίζει, νομίζω,  να τ' αγοράσεις.)

Αν, δυστυχώς,  υπάρχει  κωφάλαλη  προαίρεση,  τα π ά ν τ α θα  διαστρεβλώσει και θ' ακυρώσει, χλευάζοντας.


Αν υπάρχει αγαθή προαίρεση στα βάθη τ' ανθρώπου,  ο Κύριος Ιησούς,  θα καταφέρει σε κείνη την καρδιά να γεννηθεί, δωρίζοντας  τη δική Του, αναφαίρετη  ειρήνη.)
................................................................

Πριν λίγα χρόνια, λοιπόν, καταγράφηκε   το περιστατικό στην  Τανάγρα της Βοιωτίας.

-Βούϊξε η βάση!

-Στο παρατσάκ αποφύγαν το έμφραγμα,  οι αρμόδιοι για την ασφάλεια των πτήσεων!

Πριν το ξεκινήσω, να θυμίσω με το γνωστό ντροπαλό και χαμηλοβλεπούσικο ύφος μου,  ότι
έμαθα   τα θαυμαστά  γεγονότα, στα μέσα, περίπου, Ιανουαρίου του 1999, από δυο φίλους   Θεσσαλονικιούς, της πολεμικής αεροπορίας, με τους οποίους ένα μεσημέρι στην Πάτρα, είχαμε-αλήστου μνήμης-  συνάντηση....

(υφαίναμε  τότε και  συνοικέσιο, που -χάριτι θεία- ετελεσφόρησε, χι χι...ω ναι! υπήρξα  η ευτυχής-μην πάει στο πονηρό το μυαλό σου- έγγαμος,  προξενήτρα!)

... ουχί οινοβαρή  συνάντηση,  ας διευκρινίσω, αδελφέ- πλήν-  μετά χειροποιήτων, τερψιλαρυγγίων   εδεσμάτων.

Επειδή, ναι μεν, εκ πρώτης όψεως, εσύ φαντάζεσαι ότι είμαι μια θεούσα του
κερατά, ας υποτονθορύσω,  (που θα έλεγε και ο Παπαδιαμάντης) τουτέστιν, ας υποψιθυρίσω
(που σημειώνει  κι  ο Κωστής Παπαγιώργης)  έτι και έτι εν ειρήνη, ότι  τυγχάνει και η αφεντιά μου,  μια κάργια  μεγάαααλης  καχυποψίας,  ακούγοντας,   θαυμάτων αφελείς διηγήσεις.

Δυστυχώς,  μου αρέσει να ακούω-και να πιστεύω- τα τοιαύτα, μόνον όταν συνοδεύονται από  συγκεκριμένα ονόματα, χρόνους, διευθύνσεις τηλέφωνα, και κυρίως οικονομική ανιδιοτέλεια
( μια τόσο σπάνια πιά, αρετή) του καταθέτοντος μάρτυρος, αλλέως, δεν τείνω ούς ευήκοον εις τον ομιλούντα  και,  μειδιώσα - όσον  ευγενικότερα  δύναμαι- αποφαίνομαι:

-Αγαπημένο μου, ακουσόμεθά σου πάλιν...
 (ή  χυδαϊστί:
-Μάγκα μου, αυτά που μας ξεφουρνίζεις, με γουρλωμένα τα μάτια ,  για Θεούς, αγίους και διασώσεις αλλόκοτες από του Χάρου τα δόντια, προσωπικώς,   στα παλαιότερα των υποδημάτων μου,  τα έχω γραμμένα, παράτα με και  ...μη μου ζαλίζεις το ...έρωτα που  γράφει  και ένας θερμόαιμος φίλος, όστις  το μυαλό του, ακριβώς ε κ ε ί, (στο ζαλισμένο ...έρωτα ντε!) τον  έχει μονίμως, χαχα...ευθυμήσαμεν).

-Ας σοβαρευτώ όμως μια στάλα.
..........................................................
Αναφέρομαι  στο εν λόγω αληθινό  σκηνικό,  σήμερα,  επειδή διαφωνώ μαζί σου -οριζόντια  και κάθετα- σχετικά  με κείνη την κουβέντα που  είπες- την ολιγόπιστη-  ότι δηλαδή,  σε ώρα κινδύνου  υπάρχεις  μονάχα εσύ, ο εαυτός σου, δηλαδή,  και δεν υπάρχει  άλλος κανένας!

-Με πλήγωσες με αυτή σου,  τη σκέψη.
Ποτέ να μη ξανασκεφτείς έτσι, καλέ  μου.

Είναι του Εξαποδού η  υποβολή, από φθόνο γεμάτη .

Ποτέ, μα ποτέ, δεν είμαστε μόνοι μας, ό,τι και αν μας συμβαίνει.

-Ο Θεός κάθε στιγμή, μάς ακούει, μας βλέπει και όποτε κρίνει πως είναι για το αιώνιο συμφέρον μας,  προσφέρει  δια των Αγίων Του, μεγάλη παρηγορία.

Στην αληθινή ιστορία  που θα σου πω,  υπήρξε ολοφάνερα (για τον παραλήπτη της εμπειρίας)  διασώστης,  ο μέγας ασκητής και Όσιος  Δαβίδ της Εύβοιας- ας έχουμε τις πρεσβείες  του.

Λοιπόν, τα συγκεκριμένα  που άκουσα απ' τα εντιμότατα χείλη  των φίλων  πιλότων  άφησαν  άναυδους, πρώτα τους ίδιους, και δευτερευόντως  κι εμάς -τους παραπέρα-  που κατόπιν  τ' ακούσαμε.

Πρώτα πρώτα,  η ιστορία, είχε ως  πρωταγωνιστή, τον συνάδελφό τους...

(μη με ρωτήσεις λεπτομέρειες για βαθμό που φέρει αυτή τη στιγμή,   ιδέα δεν έχω,  κι ούτε θα καθίσω τώρα να μάθω, αποστρατεύτηκε   πάντως...)

...τότε, εκπαιδευόμενο ακόμη πιλότο-τον   Π. Κ.

Την περίπτωση τής  διάσωσής του, την αναφέρει ονομαστικώς  και το βιβλιαράκι με τα θαύματα, που διατίθεται στο Μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ, την σήμερον, αλλά έτσι όπως το παρουσιάζουν μέσα σε δυο μόνο  σειρούλες, πραγματικά δεν αποδίδει το μέγεθος,  μια κι  όλη η ουσία, στις λεπτομέρειες -εκάστης περιγραφής- ενυπάρχει.


(εντάξει το κατανοώ είναι  πολλά τα φοβερά, ποιο να πρωτοαφηγηθούν, κατά πλάτος;).

Θα ήταν ευχής έργο, βεβαίως,  να εύρισκα τον ίδιο τον παθόντα (και εκ του  απροσδοκήτου συμβεβηκότος, μαθόντα τα θεία) αλλά δεν τα κατάφερα.

Θα στα  μεταφέρω, λοιπόν, όπως μου τα 'παν οι δύο  του  συνάδελφοι, και αν χρειάζεσαι   διευθύνσεις ή  τηλέφωνα επιβεβαίωσης- στείλε μου, ηλεκτρονικό ραβασάκι να  στα προωθήσω ασμένως.
...............................................................

-Τι λέγαμε;
-Λέγαμε  ότι ο  Παναγιώτης, νέος, "γόης φιδιών και κοριτσιών",  γλεντζές, λάτρης  του ωραίου φύλου,  και Ίκαρος, δεν άφηνε ξενυχτάδικο για ξενυχτάδικο και μπουζουξίδικο για μπουζουξίδικο, στη Βοιωτία  και αλλαχού, μόλις απ' τη δουλειά του, λιγάκι,  χαλάρωνε.

-Τι άλλο να πράξει, ως εύελπις, νεαρός στρατιωτικός,  που ήθελε να χαίρεται, τάχατες, τη ζωή, κυνηγώντας γκόμενες(" τις πρώην και τις επόμενες", κατά το λαϊκόν άσμα),  στα τέλη του εικοστού αιώνα;

-Μακράν της τεστοστερόνης και  ρωμαλεότητας του, οι μακριοί σταυροί, τα θυμιατά, τα λιβάνια!
Ουδεμία σχέση!

Αυτά τα άφηνε στη φουκαριάρα τη μάνα μου, που τράβαγε μαλίνα απερίγραπτη.

(...τι είναι η μαλίνα;  Α! για να σου πω! μη μου "βγάζεις το λάδι" με τα  φιλολογικά ερωτήματα.
 Έλεος. Δεν ξέρω τι είναι η μαλίνα! Έτσι το άκουγα, από την κυρά Μαρία- τη μάνα της κολλητής  μου της Δήμητρας- όταν ήμουνα μικρή αδυνατούλα και χαζή, έτσι το λέω. Δεν το έψαξα ποτέ λεξιλογικώς ίσαμε τώρα, και ό,τι καταλάβεις, κατάλαβες!)

...υπέφερε, τονίζω,  η φουκαριάρα η μάνα του, μόνο με τη σκέψη ότι ο κανακάρης  της,
 πέταγε καθ' εκάστην  στα ουράνια και διαρκώς- της μόρφαζε απειλητικώς  εκ του μακρόθεν- ίδιον με  παγκάκιστον Γκρέμλιν- το ενδεχόμενον -από υποψήφιος  σμηναγός- ξαφνικά να προαχθεί κατεπειγόντως σε  "άγγελο", ως  αναγιγνώσκουν  οι εκφωνούντες  τα  επικήδεια( προς προσφιλείς απελθόντες) σημειώματα- επ' εκκλησίαις, εν θλίψει-  παρευρισκόμενοι.
(  για Ονομα! τι μακρινάρι πρόταση ήταν αυτό; πάρε αναπνοή χριστιανή μου,  και "σείσου από τον τόπο σου, χρουσούζα, μην κακομελετάς, τόσα  παιδιά πιλοτάρουν - η Παναγία να τα φυλάει!")
.................................................................

Είχε καιρό, λοιπόν-  σκεφτόταν- ο Παναγιώτης  για τα πολλά αγιωτικά, ίσως,  άμα γερνούσε.

Προς το παρόν,  η δυνατή του σάρκα, αλλού τον έσερνε- ίδια με περήφανο αραβικό άτι εν οχεία-  μόνο σεξ-άλωμα και απάνω –στους ουρανούς-φούρλαα!

-Με πιάνεις;
-Σε πιάνω. Για..παρακάτω, να δώ πού την πάς τη βαλίτσα.
-Στο αεροπλάνο θα ανεβεί η βαλίτσα, πού αλλού;
Δεν υπάρχει εξάλλου για μένα, επί γης, συναρπαστικότερο όχημα!

 Μαζί με τη βαλίτσα της αφήγησης, ανέβηκε, λοιπόν,  για ειδική εκπαιδευτική  πτήση και πάνυ  ανυποψίαστος περί του  μεταφυσικού  κόσμου, ο φίλος, ο  Παναγιώτης.

Από δω και κάτω θα στα πώ απλοϊκά, όπως τα θυμάμαι, διότι φαντάρος στην αεροπορία ουδαμώς διετέλεσα  και ...τέλος πάντων, δε μας ενδιαφέρουν οι τεχνικές λεπτομέρειες.

Η ουσία του πράγματος, προσφέρει  όλη τη  σημασία.

-Το κάνεις επίτηδες για να μου σπάσεις τα νεύρα,  και καθυστερείς να μπεις στο ψητό της υπόθεσης;

-Όχι, φιλόθεε, περαστικέ ηλεκτρονικέ μου διαβάτη,  δεν  το κάνω επίτηδες, το ξανάπα!
Μου προκύπτει, μόνο  πάψε να  με  συγχύζεις γιατί  θα αργήσω να ξανανεβάσω άλλη ανάρτηση.
Τι λέγαμε;
Ας ξαναπιάσω τον ειρμό (έχω και μια ηλικία- με τις διακοπές παθαίνω μπλακάουτ- με νιώθεις...)
.............................................

Λέγαμε, λοιπόν, ότι όταν ανεβαίνει στο πρώτο  Mιράζ 2000, ο εκπαιδευόμενος -όπως ήταν ο Παναγιώτης- τον ακολουθεί και  δεύτερο Μιράζ 2000, στο οποίο επιβαίνει ο εκπαιδευτής- η παλιά καραβάνα ντε!- ο ιεραρχικά ανώτερος και  αρχαιότερος.
....................................................................
Εκείνη τη μέρα,  ο νεαρός που συχνά  πετούσε στα σύννεφα,  ένιωθε τη γη να τον έλκει.

-Όοοχι! Δεν έπαθε vertigo, περιστέρι μου!

Απλώς τον "έλκυε η γη", πέταγε δηλαδή,  ασυναίσθητα, σχεδόν όλο και χαμηλότερα.

Βρισκόταν πάνω από το νησί της Εύβοιας, εκείνη την ώρα, όταν, ξαφνικά, ακούει αγωνιώδη τη φωνή του εκπαιδευτή, στην ενδοσυνεννόηση :

-Ανέβα!
 Ενστικτωδώς και εν ριπή οφθαλμού,  ανυψώνει ο σκάφος ενώ  σχεδόν την ίδια στιγμή, τραντάζεται  το πιλοτήριο από  δυνατό  κρότο περίεργο...

« Πουλιά θα χτύπησαν  στα φτερά» σκέφτηκε αγχωμένα, συνέχισε, όμως,  δίχως απρόοπτο και σε λίγα λεπτά,  προσγειώθηκε ομαλά,  στον αεροδιάδρομο της Τανάγρας.

Πες μου τώρα ευλαβικέ -ή και ανευλαβικέ, περαστικέ αναγνώστη αυτής της σελίδας- τι είδε βγαίνοντας,  ο Π. Κ.  και... (κατά την προσφιλή μου έκφραση),
τού πετάχτηκαν από την έκπληξη  έξω τα μάτια- ακριβώς όπως είχαν πεταχτεί
ολωνών  έξω τα μάτια( και του όπισθεν ερχόμενου εκπαιδευτή του,  που τον συνόδευε εκείνη τη μέρα με το δεύτερο σκάφος) -όλων αυτών  που παρατηρούσαν με το στόμα ορθάνοιχτο- το σκηνικό της προσγείωσης;


-Τι είδε,  μωρή Σαλογραία, για λέγε!
-Είδε, αδερφέ μου, από κάτω στην κοιλιά του αεροσκάφους( αν είναι δυνατόν Παναγία μου...) να έχει σφηνωθεί και να σέρνεται ένα  δέντροοοο τεράστιο!


-Το φαντάζεσαι;
-Θέλεις να με τρελάνεις;
Τι είχε συμβεί;για εξήγα, να καταλάβω- ο άσχετος!


-Πετούσε, πουλάκι μου,  πάνω απ' την Εύβοια  ο χαρούμενος   Ίκαρος,  και ενώ φαινόταν ότι ήσαν  όλα "under control" -που γρυλίζουν  οι πρωταγωνιστές  και στα έργα-   ξαφνικά ( τη στιγμή που  του φώναξε "ανέβα"ο εκπαιδευτής) το μαχητικό,  ξερίζωσε  κοτζαμάν  δέντρο ολόκληρο από κάποια  ραχούλα και το έσουρε,  εναέρια-  Θ'ε μου, Θ'ε μου-  απ' την Εύβοια,  μέχρι Τανάγρα!


-Και δεν έγινε πίτα-όπως θα έπρεπε- ο λεβέντης!
(αχ! πάλι  οι προσευχές της φουκαριάρας της μάνας του!)

Και έφτασε στη βάση,  ολοζώντανος, κουβαλώντας  το καταπράσινο δέντρο, ως  τεκμήριο αδιάσειστο, της θείας βοήθειας!


-Εντάξει, τρελοτάτη μου, με όλο το σεβασμό,  
και εμάς  εχτύπησε  η κρίση κατακούτελα, αλλά τέτοιες κουζουλάδες,  δε γράφουμε!

Προσωπικώς,  πιλότος δεν είμαι, μόνο πατίνι οδηγάω,  
κι  αυτά τα θεοσκοτωμένα που αναφέρεις, δεν τα πιστεύω.

-Χα!  "Σιγά μην κλάψω!" που τραγουδάει κι ο Γιαννάκης.
Αν θες, τρέχα και ρώτησε!
"Ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα" 
και "έκαστος, ό,τι προαιρείται τη καρδία, 
μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης, ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός"


-Άσχετον!
Και προχωράμε...
.......................................................

Μόλις προσγειώθηκε, το Μιράζ σέρνοντας  το δέντρο ολόκληρο,  και βγήκε,  ανυποψίαστος  ο ιπτάμενος,  άρχισαν καταθορυβημένοι  οι ανώτεροι την ανάκριση: χαρτιά, πρακτικά,  "τι έγινε, πώς έγινε, γιατί έγινε" γνωρίζεις - σε αρχεία όλα τούτα, υπάρχουν- ξέχωρα απ'τους αυτόπτες και αυτήκοους κατάπληκτους μάρτυρες.

Ο Π.Κ. ο ίδιος, αυτοπροσώπως,  είχε πάθει το  σοκ των  αετών των δικέφαλων.

-Υπάρχει τέτοιο ψυχιατρικό σύνδρομο, μωρή Σαλογραία;
-Δεν υπάρχει!
Το κατασκευάζω εδώ και τώρα για τις ανάγκες της ιστορίας!

 Συνήθως μιλάμε για σοκ της αρκούδας, όμως  αρκούδες στους αιθέρες δε βρίσκονται.
 Επομένως;
-Επομένως ...
-Δεν περιγράφεται.
-Ναι.
Δεν περιγράφεται.
Ξέρει μονάχα όποιος το έζησε.
Ουδείς έτερος.


Περπάταγε, λοιπόν,  ο εκπαιδευόμενος  στη μονάδα, σαν αποσβολωμένος, κι όλο  μουρμούριζε:

«Τι ήταν τούτο που έγινε; Θε μου και Κύριε!
Τι ήταν ετούτο που έγινε! Παρανόμως ζω!
Αχ οι προσευχές της φουκαριάρας της μάνας μου!"

-Λογικά και με βάση τις υπερευαίσθητες ισορροπίες στην πτήση, έπρεπε το αεροπλάνο να είχε γίνει "στάχτη και μπέρμπερυ" θα αποφαινόταν βαθυστόχαστα-σε μια κρίση σοβαρής σκέψης-  ο εθνικός γελωτοποιός μας.

-Και όμως- χάριτι θεία- δεν έγινε!

Εκείνες τις ώρες,  την άλλη ή την παράλλη ημέρα,
 (δε θυμάμαι ακριβώς, έχουν περάσει και χρόνια από τον καιρό της διήγησης),
 λέω, ενώ  διατελούσε  υπό το κράτος της μεγάλης λαχτάρας, και περιφερόταν αλαλιασμένος  στη βάση, ξαφνικά τον πλησιάζει ένας υπόλογος.

Υπόλογοι, εάν ενθυμούμαι καλώς- και διόρθωσέ με, αν κάπου λανθάνω-  ονομάζονται οι μηχανικοί  οι επικεφαλής της ομάδας συντήρησης που φροντίζουν τα αεροσκάφη, όταν επιστρέφουν στη βάση τους.

-Τον υπόλογο αυτόν, πρώτη φορά στη ζωή του, τον έβλεπε.

Και ενώ συνήθως οι υπόλογοι βρίσκονται  μέσ' στη μουτζούρα- του συγκεκριμένου  υπόλογου,  η στολή έμοιαζε πεντακάθαρη, εντελώς ατσαλάκωτη.


-Ξέρεις σε ποιον οφείλεις την σωτηρία σου, Π.Κ.; τον ρώτησε ο άγνωστος υπόλογος, με  μειδίαμα ανθρώπου, που γνωρίζει  άριστα, την απάντηση, τής γενομένης ερώτησης.

-Σε ποιον οφείλω τη σωτηρία μου; επανέλαβε, μηχανικά   και  σαστισμένος ο νέος πιλότος.

-  Στον Δαυίδ της Εύβοιας, οφείλεις τη σωτηρία σου! απάντησε εκείνος.

-Α! πήρε ανάσα ,  ο Π.Κ.- σαν  χαμένος- ακόμη στον κόσμο του.

Ο υπόλογος, λέγοντας  τη φράση, ξεμάκρυνε.

Ο Π.Κ, σαν ν' αφυπνίστηκε   από λήθαργο, σκέφτηκε να τον βρει, να  ρωτήσει λεπτομέρειες, να πληροφορηθεί περισσότερα.

-Τι κουβέντα ήταν αυτή που ξεστόμισε; πώς του κατέβηκε;

Έτρεξε πίσω του.
 Έψαξε όλη τη βάση.
Ο υπόλογος  άφαντος.
Τον περιέγραψε σε κάτι συνάδελφους.
 Ρώτησε όλες τις βάρδιες.
Κανείς δεν τον γνώριζε.

-Παράξενο!
Ο Π.Κ. προσπαθούσε να δείχνει και να γίνει  απόλυτα ψύχραιμος.


Στριφογύριζε στο μυαλό του η φράση, ωστόσο:

-Οφείλει- είπε ο υπόλογος-  τη σωτηρία του,  στον  Δαυίδ της Εύβοιας.
-Ποιος  ήταν, πάλι,  αυτός ο Δαυίδ της Εύβοιας;

Δεν τον είχε ακούσει ποτέ του.

Βασανιζόταν με το ερώτημα,  ο φίλος, που ως   την ώρα εκείνη,  καμία   σχέση με μοναστήρια  και άγιους,  ( μονάχα τη Βάνα Μπάρμπα, την Άντζελα Δημητρίου, άντε και  το Νταλάρα, είχε τη ευχαρίστηση  να γνωρίζει).

Προσπάθησε, μάταια, άλλη μια,  να βάλει σε τάξη τα ταραγμένα συναισθήματα και τις σκέψεις.

-Παρανόμως ζω, εντάξει,  έπρεπε να είχα σκοτωθεί εκεί, πάνω από την Εύβοια, πράγματι!

-Άκου "ο Δαυίδ της Εύβοιας", με έσωσε!
Ό,τι προλαβαίνει, ξεφουρνίζει  ο κάθε πικραμένος εδώ μέσα, μου φαίνεται- μα πού χάθηκε κι αυτός ο υπόλογος;!


Ο λογισμός, αγχωμένα,  ερχόταν έφευγε, ερχόταν έφευγε, σαν νευρασθενικός νοικάρης του πάνω πατώματος, που τον φάγαν οι αϋπνίες, και τρελαίνει με το αέναο σουλάτσο, τους αποκάτω.

Σαν οίστρος περίεργος, ο λογισμός,  δεν τον άφηνε να κλείσει τα μάτια, στης λήθης το βολικό μαξιλάρι.

Και πέρασε η μέρα εκείνη,  η επόμενη και η μεθεπόμενη  κι  ο Π.Κ. προσπαθώντας να προσαρμοστεί, να απορροφηθεί   απ' την επαγγελματική του ρουτίνα- σχεδόν-  τον άγνωστό του, τον  Δαυίδ της Εύβοιας -τον ξέχασε.

Σαν να ξαναγίνονταν όλα, όπως πριν το συμβάν.
Σαν να έπαιρνε πάλι η ζωή, το λογικό, τετράγωνο,  υλικό,  άθραυστο προσωπείο της.
Σαν να μην είχε κινδυνέψει τον έσχατο κίνδυνο πριν λίγα μερόνυχτα.

Όμως, ο Τρισάγιος Θεός  που τον κάλεσε, σε  επίγνωση  άλλης Αληθείας, το μικρό του αρνάκι,  δεν τον άφησε ήσυχο.
Τον πολιόρκησε πάλι με τη  λεπτή του φροντίδα, χωρίς να του παραβιάσει της ελευθερίας τη βούληση...
..................................................................

Ἐνα βράδυ, λίγες μέρες αργότερα, και ενώ κοιμόταν βαθιά,  είδε στον ύπνο του κάποιον.
-Δεν ήρθες σπίτι μου να με ευχαριστήσεις πιλότε, του είπε, ο κάποιος,  με ύφος παράπονου.
-Πού είναι το σπίτι σου;  ρώτησε απορώντας ο  νέος,  κατ' όναρ.
-Στο Μοναστήρι του Δαυίδ στην Εύβοια, εκείνος του απάντησε.
...................................................

Ξύπνησε ο Π.Κ. μέσα στη νύχτα  απ' το ολοζώντανο όνειρο, λουσμένος στον ιδρώτα, πνιγμένος σε δάκρυα.

-Τα συναισθήματά του, δεν περιγράφονταν.
Φωτιά θεία, στην ψυχή του είχε φουντώσει.
Η καρδιά  του είχε  μεταβληθεί σε άκαυτη, φλεγόμενη βάτο, που όμως η αίσθηση εκείνη, περιέργως, τον δρόσιζε.


Σηκώθηκε ευθύς, ετοιμάστηκε τάχιστα  και αρπάζοντας, ό,τι μεταφορικό   βρήκε μπροστά του, κοιτάζοντας χάρτες, ρωτώντας, τράβηξε  για το Μοναστήρι στην  Εύβοια.
Έφτασε.
Μπήκε μέσ’στον περίβολο με πόδια, τρεμάμενα.
Ρώτησε πού είναι ο ναός, να πάει να ανάψει κεράκι.
Προχώρησε.
Στάθηκε, με δέος,  στο τέμπλο απέναντι.
Κοίταξε τα πρόσωπα  του Χριστού, της Παναγιάς, του Αγιάννη του Πρόδρομου.

Έκανε για πρώτη φορά- σε όλα τα χρόνια της αλαζονικής του νεότητας-  πραγματικά και ευλαβικά το σταυρό του.

Στο τέμπλο, δίπλα στην Παναγιά,  η μεγαλοπρεπής  μορφή του Δαυίδ του Αγιώτατου.

Δεν μπόρεσε να κρατηθεί- κι  ας ντρεπόταν να τον βλέπουν οι άλλοι να κλαίει.

Αναλύθηκε  σε δάκρυα εξ εγκάτων.

Ο   ταπεινότατος   ασκητής τον ατένιζε σιωπηλός, πλην, φιλόστοργος,   μέσ' στην ιλαρότητα και τη θεία γαλήνη.

-Αυτό  το όσιο το  πρόσωπο!


Το πρόσωπο του Αγίου Δαυίδ,  στην αγιογραφία του τέμπλου, ολόϊδιο, με το πρόσωπο  του παράξενου, άφαντου,  Υπόλογου, στης Τανάγρας τη βάση, εκείνη την απίστευτη μέρα!

Στάθηκε , ώρα πολλή,  ο Π.Κ., εν σιωπή, ευγνωμόνως...
...........................................................................
Από κείνη τη στιγμή και μετά, τίποτα πια, δεν ξαναφάνηκε ίδιο στα μάτια του.

Από κείνη τη στιγμή και μετά,  το βλέμμα   του Οσίου Δαυίδ στη ζωή του, σάρωσε  απ' της επιθυμίας του, το τραπέζι,  τη σκόνη της ματαιότητας μαζί  με  τη Βάνα Μπάρμπα,  την  Άντζελα, τα ξενύχτια στα μπουζουξίδικα, και ε ί δ ε  για πρώτη φορά,  ό,τι μέχρι τότε, να δεί, δεν μπορούσε.

Από κείνη τη στιγμή και  μετά ο Π.Κ., ξεκίνησε καινούργια πορεία, με ζωηφόρο επί-γνωση.

Τα νέα δρομολόγια οδήγησαν σε μονοπάτια  απο-κάλυψης  νοημάτων, που μέχρι τότε, δεν διέθετε.

Ξεκίνησε επισκέψεις – αγρυπνίες σε μικρές σκήτες,  στο Όρος το Άγιο, και η ζωή, κι  ο θάνατος, οι άνθρωποι,  κι όλη η πλάση, τυλίχτηκαν -για τη δική του συν-είδηση-  απ'  της Ανάστασης του Θεανθρώπου  Ιησού,  το Φως,  την Αλήθεια...


Ευανθία η Σαλογραία
......................................................................




48 σχόλια:

  1. Στό μοναστήρι αὐτό μόνασε καί ὁ ἄγιος γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης. Καί σ΄ αὐτόν φανερώθηκε ὁ ἅγιος. (...δέν πρέπει νά τό ἀναφέρουμε; ...ρωτάω...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ενδιαφέρον. Η Πραγματική Πίστη είναι Μεγάλο Πράγμα στην Ζωή του Ανθρώπου.Όλα Γίνονται Τότε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Cummulus
    φίλτατε, γνωρίζω όλα τα σχετικά με τον π. Ιάκωβο.
    Δεν είναι στο θέμα μας όμως.
    Το θέμα μας είναι η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ σωτηρία του ιπτάμενου.
    Οι άγιοι γενικότερα κάνουν θαυμάσια, όχι μόνο σε Ορθόδοξους αλλά και σε αλλόδοξους.
    Οι Τούρκοι, παρότι μουσουλμάνοι, γι αυτό ευλαβούνται πολύ την Παναγία και τον Άγιο Γεώργιο,
    επειδή τους έχουν πολλαπλώς ευεργετήσει.
    Και για κάποιους μυστήριους και ανεξερεύνητους λόγους, οι άγιοι προσεγγίζουν έκαστος, άλλη ψυχή, για λόγους που μόνον οι ίδιοι και ο Θεός γνωρίζουν.
    Το θέμα είναι τόσο προσωπικό, όπως ακριβώς και οι φιλίες που γίνονται.
    Τα ΓΙΑΤΙ και τα ΔΙΟΤΙ της κάθε αναπτυσσόμενης φιλίας ή και του Ερωτα, είναι μυστήρια ανεξερεύνητα, στις περισσότερες περιπτώσεις.
    .....................
    Ανων. ευχαριστώ πολυ για την ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το Κείμενο είναι Ενδιαφέρον. Αξίζει Πραγματικά για Προβληματισμό. Ο Γέροντας Ιάκωβος Όντως Ήταν μία Σπάνια Μορφή του 20 Αιώνα. Επίσημα δεν είναι Άγιος από την Ιερά Σύνοδο αλλά Όντως Είχε Φθάσει σε Μεγάλα Ύψη Αρετής και Όχι Μόνο Αυτός και ο Γέροντας Πορφύριος , ο Γέροντας Παίσιος και Άλλες Μορφές, για τον Λαό, Όλοι Αυτοί είναι Άγιοι Επίσημα Όμως δεν Έχει Γίνει Κάτι.
    Βιβή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η κατά Σαλογραίαν απόδοση ιστοριών που τυχαίνει να γνωρίζεις αποκτούν άλλο νόημα. Γίνονται πιο απλές, έχουν χιούμορ, ακόμα κι αν είναι δύσκολες και επικίνδυνες, και σ αφήνουν με ένα προβληματισμό ή άλλες φορές με ελπίδα.
    Ο προβληματισμός, βέβαια, είναι σήμα κατατεθέν κάθε χριστιανού και κάθε αναζητητή. Το ερώτημα είναι αν συμφωνεί κανείς ή αν διαφωνεί και γιατί. Μια κι αναφέρω καλά λόγια δε σημαίνει και πως συμφωνώ. Έχω διαβάσει δω μέσα, παλιότερα, πράματα που με φρίκαραν.. χαχαχχα υπάρχει διάσταση απόψεων σε αρκετά ζητήματα όσο κι αν η σύγκλιση έχει να κάνει με την αναφορά στο Χριστό και σε όσα τον συνοδεύουν.
    Ορμώμενη από το τελευταίο ας δούμε από μια άλλη οπτική τα γενόμενα. Δεν αμφισβητώ το γεγονός ούτε τα θαυμαστά που συμβαίνουν. Μου χουν συμβεί κι εμένα αλλά παραμένω αμετανόητη, αμφισβητίας και κλειστή καρδιακά. Ελπίζω να μην είμαι κι αιώνια έτσι. Δε συμβαίνουν όμως πάντα θαυμαστά ούτε σε όλους. Το γιατί παραμένει μυστήριο. Τι είναι αυτό που έλκει το Θεό να ενεργήσει έτσι ή αλλιώς; Μέγα μυστήριο! Πραγματικά. Πολλες μάνες πρσεύχονται για τα παιδιά τους, κι όλες τα αγαπούν, αλλά οι προσευχές ή η προσευχή δεν γίνονται δεκτές. Κυκλοφορεί πόνος, οδύνη, θάνατος!! Γιατί; Πολύ θα επιθυμούσα να γνωρίζω ή να μπορώ να το δώσω σε άλλους. Θυμάμαι παλιότερα, ζούσε ο γέροντας Πορφύριος, ένας γνωστός-φίλος και φίλος κι αγαπητός του γέροντα με καρκίνο υπέφερε και πέθανε τελικά!! Θεράπευσε πολλούς ο γέροντας, αλλά εκείνον όχι. Είπε: δεν είναι θέλημα Θεού!! Γιατί; Ίσως αυτός ήξερε κι εμείς να μην μπορούσαμε να δούμε ή να κατανοήσουμε.Ποιός ξέρει;
    Ο γέροντας Ιάκωβος π αγάπησε πάρα πολύ τον όσιο Δαυίδ τον χάρισε και σε μας. Τον έκανε πιο οικείο και πιο προσιτό. Προσωπικά μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης.
    Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις το Θεό με τους Αγίους να παρεμβαίνουν στο γίγνεσθαι και να το τροποποιούν είτε προσωπικό είτε συλλογικό. Συμβαίνει αυτό. Σε μια συζήτηση με τα τρέχοντα θέματα των ημερών(τα επερχόμενα, αγαπημένο θέμα των "χριστιανών" οι πιθανές εξελίξεις) εξέφρασα την ανησυχία μου για το τι μέλλει γενέσθαι σε ένα πνευματικό άνθρωπο με αγώνα και πίστη και στήριξη πνευματική μεγάλη. Μου απάντησε πως δεν πρέπει να αγνωιούμε για τίποτα, να χουμε ελπίδα στο Θεό. Αντείπα:μα, άμα δεν έχω να φάω τι θα κάνω; Ποιος θα μου δώσει; Κι η απάντηση που έλαβα ομολογώ με ξεπερνούσε. Αν πεινάς θα φροντίσει ο Θεός, θα στείλει. Να πω τη μαύρη αλήθεια φρίκαρα στη σκέψη να περιμένω το..μάνα εξ ουρανού! Η δυσπιστία είναι γνώρισμα πολλών ανθρώπων τελικά.
    Δεν ξέρω, είναι τρομερό να πιστεύεις πως γίνονται θαύματα, να χεις βιώσει κιόλας, αλλά να μην πιστεύεις πως θα γίνουν και στο μέλλον!!
    Ένα μικρό σχόλιο γιατων ανώνυμο των 5.40. Οι γέροντες που αναφέρεις είναι όντως αγιασμένες υπάρξεις. Η ζωή τους, αντίθετα με όσα υποστηρίζουν κάποιοι άνθρωποι, άδικα κατ εμέ,είναι παράδειγμα και προς μίμηση αλλά κι αποδεικνύουν πως αγάπησαν το Θεό και τον είχαν στη ζωή τους συνέχεια. Πως να ξεχάσει κανείς τα μάτια του γέροντα Παισίου; Τη μορφή του γέροντα Πορφυρίου, γεγονότα με αυτόν; Δύσκολα. Ο λαός έχει κριτήριο, όχι πάντα αλάνθαστο, αλλά αρκεί. Πολλές φορές η εκκλησία "σύρεται" από τα γεγονότα κι αγιοποιεί. Μη βιαζόμαστε. Δεν είναι δα και το ζητούμενο να καταταχθούν ως άγιοι στα τεφτέρια. Είναι στα μάτια του Θεού και στις καρδιές των ανθρώπων. Κριτήριο ο λαός. Κι επειδή μια φίλη αρέσκεται να μιλά για αφθαρτοποίηση ως κριτήριο αγιότητας να της πω από δω πως δεν είναι πάντα έτσι. Όσοι κατατάχτηκαν ως άγιοι/ες δεν είχαν ντε και καλά άφθαρτα σώματα. Γύρω δε κι από αυτό παίζουν διάφορα.
    ;-)
    Πήγαμε μακριά. Σαλό, γράφεις ωραία. Κι όπως μου γραφε ένας παλιός δάσκαλος, Θεός σχωρέστον πια: συνέχισε την προσπάθειά σου!!!
    χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ;-)
    Η Σαλογραία καταθέτει ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ Η ΙΔΙΑ...
    Εκαστος γνωρίζει ΜΟΝΟΝ Ο,ΤΙ ΕΜΠΙΜΠΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
    Ο ΚΥΡΙΟΣ, ΕΥΤΥΧΩΣ, ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ, ΘΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΕΚΑΣΤΩ, ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ.

    Μου αρέσει πολύ αυτή η εποχή.

    Μου αφήνει ψευδαισθήσεις ελευθερίας λόγου και έργων.
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νομίζω Σαλό πως είναι "ειλικρινής" η εποχή μας. Ο άνθρωπος χαμένος μέσα στα πάθη και τις οδύνες του. Την υποκρισία του και την βαθύτερη επιθυμία του. Την προσφορά και τη ζήτηση της αγάπης που χει ανάγκη η ψυχή.
    Υπάρχει επομένως ελπίδα. Ο πνευματικός μου λέει: όλα είναι ανοιχτά και παίζονται. Ζεις; Έχεις ελπίδα. Θες; Έχεις ακόμα μεγαλύτερη ελπίδα. Μην ξεχνάμε το παρακάτω: όπου επλεόνασε η αμαρτία υπερπερίσσευσε η χάρη!!
    Αμήν , για όλους. Κι ο Κύριος είναι γεμάτος αγάπη αλλά και δίκαιος. Άμα κρίνει η αγάπη του έχουμε ελπίδα, άμα μείνουμε στα έργα μας...βούλιαξε η ..βάρκα111
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Υπάρχει επομένως ελπίδα. Ο πνευματικός μου λέει: όλα είναι ανοιχτά και παίζονται. Ζεις; Έχεις ελπίδα. Θες; Έχεις ακόμα μεγαλύτερη ελπίδα. Μην ξεχνάμε το παρακάτω: όπου επλεόνασε η αμαρτία υπερπερίσσευσε η χάρη!!
    Αμήν , για όλους. Κι ο Κύριος είναι γεμάτος αγάπη αλλά και δίκαιος. Άμα κρίνει η αγάπη του έχουμε ελπίδα, άμα μείνουμε στα έργα μας...βούλιαξε η ..βάρκα"\
    .....................
    Ωραίο.
    Με παρηγορεί και μια κουβέντα του μεγάλου μου γιού όταν ήταν 19 χρονών,ότι δηλαδή,

    Όσοι θα μετανοούν στη σημερινή εποχή,θα πηγαίνουν κατευθείαν στην τάξη των "υιών"...
    Τη φύλαξα στην καρδιά μου αυτή τη φράση...
    Αμήν και γένοιτο, και μακάρι να μη χανόταν ούτε μια ψυχή στο σκοτάδι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Σε ώρα κινδύνου υπάρχω μόνο εγώ, και άλλος κανένας!" είπε το περιστεράκι μας, και φαντάζομαι θα είχε τους λόγους του. Θα το παρακαλέσω όμως, να δει το παρακάτω video, διότι ως γνωστόν, μία εικόνα, χίλιες λέξεις!

    http://www.youtube.com/watch?v=RSwXG4hiXSo


    Τόσα χρόνια μετά (θα ήταν παλικαρόπουλο λογικά όταν συνέβησαν αυτά που διηγείται), ο γέροντας ετούτος, κλαίει συγκλονιζόμενος όταν ενθυμείται την σωτήρια εμφάνιση της Παναγίας. Μαζί του δεν μπόρεσα, έκλαψα κι εγώ, καθώς και με την ιστορία σου Σαλογραία μου, να 'σαι καλά.

    Θα επανέλθω ίσως στο θέμα άλλη στιγμή, γιατί η συγκίνηση τώρα διαλύει τον ειρμό της σκέψης μου.

    Δόξα τω Θεό και τοις Αγίοις Αυτού.

    Ήλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ήλε φίλτατε
    Καλησπέρα...
    Ευχαριστώ εκ καρδίας για το βίντεο.

    Πραγματικά με εντυπωσίασε η συγκίνηση του παππού. ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ
    ΤΟ ΖΕΙ Α Κ Ο Μ Α!
    Καταλαβαίνουμε πόσο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΩΜΑ...αλλά και ΠΟΣΟ ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΕΙΧΑΝ για να τους φανερωθεί με τέτοιο ΕΛΕΟΣ, Η ΚΥΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...
    .................................
    Η φράση:

    "Σε ώρα κινδύνου υπάρχω μόνο εγώ, και άλλος κανένας!"

    ΔΕΝ είναι δική μου.

    Την είπε ΝΕΥΡΙΑΣΜΕΝΑ, ένας φίλος πιλότος, ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ, ΕΓΡΑΨΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.

    Την είπε ο φίλος πιλότος, σε μια στιγμή, ΚΑΚΗΣ, δικής του ψυχολογίας, και έγραψα αυτή την ιστορία για να τον βάλω σε υποψίες, ΕΠΕΙΔΗ ...στην πραγματικότητα, ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.

    ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΝ ΕΥΚΟΛΗ, ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗ ΔΥΣΚΟΛΗ.

    ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕΙ και η ψυχή του, από την εμπειρία του συναδέλφου του, να λάβει ωφέλεια.

    Σεβαστοί αδελφοί και πατέρες που μας διαβάζετε και σας ευχαριστούμε, πείτε και για μας το
    ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ,
    ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ,
    ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συγκλονιστικη και ενθαρρυντική ιστορία.
    Ένα μικρό σχόλιο περί θαυμάτων. Τα θαύματα, για μένα, είναι είτε προσκλήσεις του Θεού προς κάποιον είτε "υπακοή" του Θεού στις πύρινες προσευχές κάποιων (εν προκειμένω ίσως της μητέρας του πιλότου)... Βέβαια αυτό δεν εξαντλεί το θέμα, αλλά γενικά έτσι το κατανοώ ταπεινά.
    Στην πραγματικότητα όμως αν ήμασταν ώριμοι πνευματικά, θα λέγαμε: είτε πεθάνω είτε ζήσω, δόξα Σοι, γενηθήτω το θέλημα Σου, Κύριε, μόνο πάρε με κοντά Σου και μη μ' αφήσεις μακριά Σου.
    Είναι ανθρώπινα όλα αυτά. Δόξα τω θεώ. Μακάρι να........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Aγαπητή Σαλογραία,φίλοι σχολιαστές,

    πρώτη φορά μπήκα σέ αυτήν τήν σελίδα καί ...ενθουσιάστηκα!
    Σαλογραία,ο λόγος σου μοιάζει μέ λουλούδι!
    Συγχαρητήρια!!!!! Εκείνο τό "οινοβαρής",χρόνια είχα νά τό ακούσω...
    Καί μέ συνάρπασε η κοσμιότης τών σχολίων!
    Όσο γιά τό θέμα...ναί,γίνονται θαύματα.Καθημερινά.Οι άγιοι,οι άγγελοι,ο Θεός ο ίδιος,η Παναγία,είναι δίπλα μας.Συνεχώς.Τό έζησα,τό είδα.Εύχομαι νά τό ζήσουν όλοι όσοι δέν είχαν μέχρι τώρα αυτήν τήν χαρά.
    Σάς ευχαριστώ,πέρασα πολύ όμορφα διαβάζοντάς σας.
    ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτές οι αληθινές ιστορίες αγαπητή Σαλογραία δίνουν μεγάλη παρηγορία πιστεύω σε όλους!Πολλοί πιστεύουν,άλλοι δεν πιστεύουν.Και όμως υπάρχουν θαύματα και Θαύματα.Μικρά καθημερινά απρόοπτα και μεγάλα οφθαλμοφανή που δημιουργούν μεγάλη χαρά και απορία μαζί.Ο γέροντας Ιάκωβος που αναφέρθηκαν οι αδελφοί πιό πάνω, είχε πει στη γιαγιά μου ''Γιαγιά του χρόνου τέτοιον καιρό θα το έχεις πετάξει το μπαστουνάκι''και εκείνη θεώρησε πως θα γινόταν καλά το πόδι της,όμως του χρόνου η γιαγιά μου δεν ζούσε πιά,πέταξε το μπαστουνάκι της μιά για πάντα.Είναι ζωντανή η πίστις μας αλλά από ανθρώπινη αδυναμία τα χάνουμε.Είναι φυσικό!Τα θαύματα είναι μυστήριο.Έχουν πιστεύω την κατάλληλη στιγμή που γίνονται,πολλές φορές αναπάντεχα και άλλες όταν έχεις φτάσει στον πάτο της απελπισίας.Και βλέπεις πως κάτι αλλάζει μέσα σου.Ο πόνος που αναφέρθηκε πιό πάνω κάποια αναγνώστρια είναι μια άλλη ιστορία.Κάθε φορά που αναζητεί κανείς το σκοπό που επιτρέπει Ο Θεός τον πόνο καθώς και τα αποτελέσματα του,πέφτει σε πιό βαθιά νερά και ανακαλύπτει την αγάπη.Προσωπικά έχω δει τραγικές καταστάσεις σε ανθρώπους που βίωσαν τον πόνο μέχρι τον θάνατο.Εκεί βλέπεις όμως να αλλάζει μέσω του πόνου ο χαρακτήρας του άλλου χωρίς να περιμένει να αλλάξουν τα γεγονότα.
    Το νόημα του πόνου είναι το ίδιο για όλους αλλά το πως θα το αντιμετοπίσεις κατ εμέ διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.Ας μας δίνει δύναμη Ο Κύριος να ξεπερνούμε τις δυσκολίες.
    Καλό βράδυ εν ειρήνη!πην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ολοζώντανε, φίλτατε, ΝΕΚΡΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
    Πιστή στον Οδυσσέα της -και όχι μόνον-ΠΗΝΕΛΟΠΗ
    ............
    Μου έλεγε, κάποτε, ένας σπουδαίος επιστήμονας Ο Άλκης,( που τώρα πια δεν είναι σε αυτή τη ζωή) ότι μας ζήλευε εμάς τους χριστιανούς ΕΠΕΙΔΗ μπορούμε να έχουμε και πέραν του κόσμου τούτου την ελπίδα μας.

    Είχα ακούσει νεότερη αυτή τη φράση από άλλους, ΟΜΩς, δεν είχα αξιολογήσει το βάθος της.

    Τώρα, μεγαλώνοντας, το συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο...

    Κατανοώ ότι τα θαύματα κάθε είδους, συνήθως, είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ.

    Μοιάζουν ΣΑΝ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥ ΜΝΗΣΤΗΡΑ, ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΤΟΥ.

    ΜΟΝΑΧΑ ΕΚΕΙΝΗ
    ΕΙΣΠΡΑΤΤΕΙ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΤΟ ΘΗΣΑΥΡΟ,
    ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΡΙΓΥΡΩ, ΙΣΩΣ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝ ΊΣΩΣ ΟΧΙ,
    ΙΣΩΣ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ, ΙΣΩΣ ΟΧΙ,
    ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ, ΤΗ ΣΧΕΣΗ
    ΚΑΙ ΜΥΡΙΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΆΜΕΤΡΟΥΣ...

    Σημασία έχει ότι ακούγοντας κάτι ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ που συνέβη στο διπλανό μας, παίρνουμε κουράγιο και μεις, οι παραδίπλα, ώστε να ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΑΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ, τον προσωπικό μας αγώνα.

    Και ας υπάρχουν και στη δική μας ζωή, ανάλογα ή και φοβερότερα σκηνικά, την ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ την εκ του ΠΛΗΣΙΟΝ, αναμετάδοση της δικής του εμπειρίας, επειδή ένας έκαστος εξ ημών, έχει να αντιπαλέψει καθ'εκάστην ΚΑΙ με το δαίμονα της ΛΗΘΗΣ.

    ΞΕΧΝΑΜΕ, συχνά, τα θαυμάσια που συνέβησαν σε μας, ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, Ή ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΠΛΗΣΙΟΝ, ΝΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑ-ΘΥΜΙΣΕΙ ΟΤΙ ο ΘΕΟς απο-καλύφθηκε ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ,
    ΌΤΙ
    ΔΕΝ,ΔΕΝ, ΔΕΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ, σε ένα σύμπαν που συχνά μας τρομάζει.

    ΥΠΑΡΧΕΙ, ΕΊΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, Π Α Ν Τ Α ΕΝΑΣ σοφός, βαθύτερος ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΑ ΤΡΑΒΑΜΕ,
    αλλά συνάμα ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ Α Ο Ρ Α Τ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ, ΕΦΟΣΟΝ
    Θ Ε Λ Ο Υ Μ Ε.
    ................
    ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ
    τυγχάνει ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΗ η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ του σαρκικού μας φρονήματος, γι αυτό η ψυχή μας, χρειάζεται ΣΥΝΕΧΗ υπενθύμιση, δια της αναγνώσεως,της προσευχής, της φιλικής ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ αδελφών, δια των όπλων των δεξιών και των αριστερών που μας δίνονται στον καθημερινό μας αγώνα, με της Εκκλησίας την ευλογία.

    ;-)
    το ΟΙΝΟΒΑΡΗΣ, το ξεπατίκωσα από το βιβλίο "ΠΕΡΙ ΜΕΘΗΣ" ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ από τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ που διάβασα, πρόσφατα.
    ;-)
    Ο ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ, Δ Ι Δ Α Σ Κ Ε Ι ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΗΘΟΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΜΕ ΕΝΑΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟ, Α Χ Τ Υ Π Η Τ Ο, ΤΡΟΠΟ!
    ΛΥΠΟΥΜΑΙ ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΑ ΤΟΣΟ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ.

    .........Τα σχόλια σε αυτό το μπλογκάκι
    ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ να τα κρατάμε σε ένα κόσμιο επίπεδο.
    ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ( σαλή γραία κυκλοφορεί εδώ) μπορεί και να ξεφύγει ο έλεγχος και να πούμε και κάποιο παροξύτονο,ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΛΟ, αλλά ...ΓΕΝΙΚΩΣ...ναι ΠΑΡΑΠΟΛΥ δεν ξεφεύγουμε...

    (ΜΟΝΟ ΛΙΓΑΚΙ, ΤΙΜΙΕ ΠΑΤΕΡ...:-))

    ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ εδώ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΙ (εκτός από κάτι βαλτούς από ...μυστικές υπηρεσίες που εμφιλοχωρούν ενίοτε, χαχα...) κάνουμε όλοι, μια ΦΙΛΟ-ΤΙΜΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.

    ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΤΕΜΟΝΤΕ, ΟΙ ΤΙΜΙΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ, ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΟΝ, όμως, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΙΣ ΔΕΧΕΤΑΙ, ΚΑΙ ΑΥΤΟ, ΠΟΥ πρώτιστα, ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ.

    Όλα τα λοιπά, έχουν δευτερεύουσα σημασία.

    Να είσαι πάντα καλά, φίλε Αγαμέμνονα, να μας ξανάρθεις!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μοιάζουν ΣΑΝ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥ ΜΝΗΣΤΗΡΑ, ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΤΟΥ.

    ΜΟΝΑΧΑ ΕΚΕΙΝΗ
    ΕΙΣΠΡΑΤΤΕΙ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΤΟ ΘΗΣΑΥΡΟ,
    ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΡΙΓΥΡΩ, ΙΣΩΣ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝ ΊΣΩΣ ΟΧΙ,
    ΙΣΩΣ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ, ΙΣΩΣ ΟΧΙ,
    ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ, ΤΗ ΣΧΕΣΗ
    ΚΑΙ ΜΥΡΙΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΆΜΕΤΡΟΥΣ..
    ----------------------------
    Ποιητικότατο, ἀλλά καί πραγματικότατο! Μ΄ἄρεσε πολύ :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ;-)
    Cummulus
    αφού εγκρίνει ο ποιητής, άντε...να κορδωθώ και γω σαν καλλικατζούνααα απάνω απ'τα ύδατα!

    (όπου καλλικατζούνα ή (το)κωλοβούτι , κατά τον Παπαδιαμάντη είναι θαλάσσιο πτηνό, και ποοολύ μΕ άρεσε η λέξη που την είδα στο βιβλίο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ των εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, του ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ στη σελ.56 που διαβάζω αυτές τις μέρες (... όχι ΔΕΝ παίρνω ποσοστά για την εμμανή διαφήμιση, χαχαχα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. εχω και γω μια εμπειρια θαυμαστη με τον Αγιο Γεροντα Ιακωβο Τσαλικη...που μολις βρω χρονο θα σου την γραψω αγαπητη μου Σαλη!! ειχα παθει τη πλακα μου τοτε!!!
    ζει Κυριος ο Θεος εν τοις Αγιοις Αυτου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Θαύματα που έζησε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης.

    Όταν νύχτωνε και οι πατέρες ησύχαζαν στα κελιά τους, ο Γέροντας άνοιγε το πίσω πορτάκι της Μονής και μέσα στη νύχτα ξεκινούσε για το ασκητήριο-σπηλιά του Οσίου Δαβίδ. Από το πυκνό σκοτάδι όμως δεν έβλεπε καθόλου να προχωρήσει ανάμεσα στους γκρεμούς, τα βράχια και την πυκνή βλάστηση, οπότε παρακαλούσε τον Όσιο να τον βοηθήσει:

    -Εσύ, Άγιε μου, προστάτη μου βοήθησέ με να φτάσω στο ασκητήριό σου.

    Και τότε, ω του θαύματος, ένα αστεράκι κατέβαινε από τον ουρανό και φώτιζε το μονοπάτι μπροστά του!!!
    Έτσι έβλεπε και έφτανε στη σπηλιά του Αγίου, όπου πολλές φορές τον περίμενε ο ίδιος ο Άγιος Δαβίδ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σαν αύριο, ο αγαπημένος γέροντας, ο μόνος που πήγα να συναντήσω αλλά, δυστυχώς, δεν συνάντησα, έφυγε από μας σαρκικά. Είθε να είναι πνευματικά, σε όλους κι ειδικά τους πονεμένους κι αμφισβητίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ἡ ζωή τοῦ Οσίου Γέροντος Ἰακώβου Τσαλίκη – 21.11.2001 συμπληρώνονται είκοσι έτη από την κοίμησή του (21.11.1991)!

    Ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή του Γέροντα Ιακώβου Τσαλίκη με μαρτυρίες πιστών, που βοήθησε ο Γέροντας εν ζωή και όταν εκοιμήθη.

    Ομιλούν ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης π.Παύλος Ιωάννου,ο Αρειοπαγείτης Δημήτριος Α. Τζούμας,ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυϊδ αρχιμανδρίτης π.Κύριλλος,ο καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών Στυλιανός Παπαδόπουλος και πολλοί άλλοι.

    http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=_sja3Uz4QjE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Συγκλονιστικό!!!! σπάνιο ηχητητικό ντοκουμέντο του Αγίου Γέροντα Ιάκωβου Τσαλίκη. Την ευχή του να έχεις και να έχουμε Σαλογραία!!!

    http://www.youtube.com/watch?v=zSXIToddypw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ;-)
    Ο άγιος Δαβίδ της Εύβοιας, ΠΑΝΘΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ, είναι ΜΕΓΑΛΟΣ άγιος.

    Οι άγιοι θαυματουργούν, όχι μόνο σε χριστιανούς αλά και σε αλλόθρησκους όταν τους ζητηθεί η βοήθεια, δεικνύοντες ευσπλαγχνία, σε πρακτικές, ανθρώπινες ανάγκες, πράγμα που εμείς, οι ονομαζόμενοι χριστιανοί, συχνά ξεχνάμε πώς(ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ) εκδηλώνεται.

    Για τον π. Ιάκωβο θα τοποθετηθώ σε άλλη ανάρτηση, όχι στην προκείμενη.

    Σας ασπάζομαι πάντα εν αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Εξαιρετική η δεύτερη φωτογραφία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ...είδα τον άγγελο σου..(Συγκλονιστικό περιστατικό με τον γέροντα Ιάκωβο)!
    ΚΛΕΙΤΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κύριε Παπαζάχο, σεις πώς τον γνωρίσατε;
    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ: Είχε έρθει στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών για τα προβλήματα, πού είχε με την καρδία του. Μόλις έμαθα ότι ήταν εκεί, πήγα να τον δω. Ήταν ή μέρα, πού τον είχαν μετακινήσει από τη Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης σ' ένα δωμάτιο με τρία κρεβάτια κι ένα ράντζο, πάνω στο όποιο είχαν βάλει τον Γέροντα Ιάκωβο. Ή πρώτη εντύπωση μου μόλις τον είδα είναι κάτι πού δεν περιγράφεται. "Αν σας πω ότι ό άνθρωπος αυτός ακτινοβολούσε, θα είναι λίγο. Ή μορφή του ήταν το κάτι άλλο, πράγματι ακτινοβολούσε. Την ώρα πού μπήκα στο δωμάτιο του, ήταν εκεί οι γιατροί, πού έκαναν την καθημερινή επίσκεψη τους στους θαλάμους των ασθενών. Κατά σύμπτωση οί γιατροί εκείνοι ήταν πρώην φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο. Έτσι, μόλις με είδαν, ήρθαν κοντά μου καί με ενημέρωσαν για την κατάσταση της υγείας του Γέροντα. Όταν τελείωσαν κι έφυγαν οί γιατροί, πήγα καί κάθησα δίπλα στο Γέροντα Ιάκωβο, ό οποίος, μόλις με είδε, μου είπε το εξής, το όποιο μ' εκανε πραγματικά ν' άνατριχιάσω,γιατί ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ. - Δεν σε ξέρω. Πρώτη φορά σε βλέπω. Άλλα βλέπω ότι πίσω σου στέκεται ό άγγελος σου.
    Με συγκλόνισε κυριολεκτικά αυτό πού μου είπε. Δεν το λέω για υπερηφάνεια, Καί πρόσθεσε:
    - Όλοι οι άνθρωποι έχουν άγγελο. Άλλα τον δικό σου τον είδα. Πρόσεξε να μη τον διώξεις από κοντά σου. Ανατριχιάζω ολόκληρος κάθε φορά, πού το σκέφτομαι, το ίδιο όπως την ώρα εκείνη. Κι ολοκλήρωσε ό Γέρων Ιάκωβος: -Αυτός ό άγγελος έχει κατονομασθεί την ήμερα της βαπτίσεώς σου. Από την ήμερα της βαπτίσεώς σου σε συνοδεύει καί δεν πρέπει να φεύγει από κοντά σου. Είναι αυτός, ό οποίος τελικά θα πάρει την ψυχή σου στα χέρια του καί θα την οδηγήσει την ήμερα της Κρίσεως. Κι όταν θα έρχονται οί δαίμονες καί θα λένε «αυτός έκανε εκείνο, έκανε το άλλο, διέπραξε αυτή την αμαρτία καί την άλλη», τότε ό άγγελος σου θα λέει «ναι, τα έκανε αυτά, αλλά ταυτόχρονα έκανε κι αυτό το καλό, έκανε καί το άλλο καλό». Αυτός είναι ό δικηγόρος, πού θα σε υποστηρίξει. Πρόσεξε, λοίπόν, να μη τον απομακρύνεις. Τον είδα να είναι κοντά σου. Από εκείνη την ώρα, ουδέποτε σταμάτησα να έχω την αίσθηση ότι δίπλα μου υπάρχει ένας άγγελος, ό δικός μου, προσωπικός άγγελος. Αυτό είναι ένα μέγα μήνυμα χαράς προς όλους όσους βαπτιστήκαμε Όρθόδοξοι χριστιανοί.
    ΚΛΕΙΤΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Αληθινά εντυπωσιακή εμπειρία αυτή, κύριε Παπαζάχο να δεί ό Γέρων Ιάκωβος το φύλακα άγγελο σας.
    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ: Όταν έβλεπες τον Γέροντα Ιάκωβο είχες την αίσθηση ότι ήταν άλλου κόσμου, ότι μιλούσε μεν για τα προβλήματα σου, αλλά με μια άλλη προοπτική. Καταλάβαινες ότι, όντας δίπλα σου, ζούσε κάπου άλλου. Κι αυτό σε γέμιζε μ' ένα αίσθημα πανηγύρεως.
    ΚΛΕΙΤΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Ήταν απ'άλλου φερμένος.
    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ: Καί σου μετέδιδε ότι κι εσύ είσαι για άλλου πλασμένος,ότι δεν είσαι για εδώ.
    Από το βιβλίο του ΚΛΕΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ, «Σύγχρονοι Άγιοι Γέροντες», έκδ. Ι.Μ. Αγ. Μαρίνας καί 'Αγ. Ραφαήλ Ξυλοτύμπου, Λευκωσία 1994
    Την Ευχή του να έχουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Οσοι Πιστοι... Χρόνια Πολλά τη σήμερον σε όσους εορτάζουν...του Εν Αγίοις πατρός ημών Νεκταρίου του εν Αιγίνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. ;-)
    Ναι, βοήθεια για όλους και ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, που εορτάσε σήμερα το Άγιο Όρος και τα Ιεροσόλυμα και η ΑΓία Ρωσία, και κάθε Ορθόδοξος...
    Ήταν μεγάλη μορφή.
    Όσο ζούσε, τον είχαν σχεδόν όλοι παρατεταμένο και στο διωγμό και στο φτύσιμο.
    Τους είχε βγάλει τα μάτια ο ΦΘΟΝΟΣ.
    Τον παραδέχτηκαν, όταν πέθανε και έγινε ακίνδυνος,
    ΕΔΕΙΞΕ ΒΕΒΑΙΑ ο ΘΕΟΣ, ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ, ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΥΡΟΒΛΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΠΑΡΕΜΕΝΕΙ ΑΦΘΟΡΟ ΚΑΙ ΕΥΩΔΙΑΖΟΝ ΕΠΙ ΕΙΚΟΣΙ ΕΤΗ ΜΕΤΑ, ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ...

    κάποιοι είπαν ότι διαλύθηκε το σώμα του, είς ΕΝΔΕΙΞΙΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΤΟΤΕ, ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ, ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ, έχει δίκιο;
    δεν ξέρω. Δεν το έχω ελέγξει...
    Μεγάλη μορφή.
    Στην ΑΦΑΝΕΙΑ ΟΣΟ ΖΟΥΣΕ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ, ΓΙΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΔΗΘΕΝ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑΤΑ.

    ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΤΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΛΟΓΗΘΗΚΕ.
    ΜΟΝΟ ΣΩΠΑΙΝΕ, ΕΚΛΑΙΓΕ, ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΤΑΝ...
    ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΤΡΕΜΑΝ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ.
    ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΩΤΟΥ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ.

    Ας ΜΑς ΔΙΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Νόμιζα οτι ήταν 30 χρόνια, εσύ είπες 20.. λάθος θα νόμιζα..

    Είπαν οτι αποσυντέθηκε το σώμα του ως ένδειξη διαμαρτυρίας του για το νέο εορτολόγιο;
    Εγώ κάπου είχα διαβάσει πως ο λόγος που έλιωσε το σώμα του ήταν η "παραχώρηση" και "υπακοή"(αυτή η λέξη είχε χρησιμοποιηθεί) του Θεού στις θερμές εκκλήσεις του Αγίου να βρίσκονται τα λείψανά του σε διάφορα μέρη κι όχι μόνο σε ένα μέρος.

    Και αναρωτιέμαι εγώ. Μα, καλά, αυτός που έκανε τον παραπάνω ισχυρισμό, ήξερε τις αποφάσεις του Αγίου και την προσωπική επικοινωνία μεταξύ Αγίου και Θεού;
    Μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο από αυτά που διαβάζω σε βίους και συναξάρια από το μέγεθος της (κατά τη γνώμη μου) αυθαιρεσίας.
    Είναι μία από τις περιπτώσεις που μου έρχεται να ψελλίσω "Έλεος" ή "για Όνομα".
    Εσένα η γνώμη σου ποιά είναι, Σαλογραία;
    Στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζω;
    Εσύ όταν γράφεις τις ιστορίες, όπως αυτή την ιστορία για την θαυμαστή επέμβαση του Αγίου Δαυίδ, γράφεις, Σαλογραία μας, "πιστεύω το τάδε, για αυτόν και για αυτόν τον λόγο". Λες "πιστεύω το τάδε επειδή αυτό λέει η εμπειρία μου" ή "πιστεύω το τάδε επειδή το άκουσα από τον τάδε άνθρωπο που είναι υπαρκτός άνθρωπος με όνομα και τηλέφωνο".
    Όμως, αντίθετα, όταν διαβάζω βίους Αγίων, αυτό δεν συμβαίνει. Διαβάζω απίστευτα λεπτομερείς λεπτομέρειες για τις επιλογές, τις προτιμήσεις, τις κρυφές σκέψεις, των Αγίων, κι άλλα πράγματα που δεν μπορώ να καταλάβω πού στηρίζονται και γ ι α τ ί δεν είναι αυθαίρετα. Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα γεγονότα και πράξεις των Αγίων, τα οποία τα δέχομαι ως αληθή. Αναφέρομαι σε ερμηνείες και αναλύσεις για τις βουλές των Αγίων, κι άλλα μυστικά πράγματα που μόνο ο Θεός μπορεί να τα ξέρει.

    Οι βιογράφοι ξέρουν μέχρι και τι σκέφτονται οι πεθαμένοι! Ακούς εκεί "έλιωσε το σώμα του επειδή ο Άγιος θερμοπαρακάλεσε τον Θεό να υπάρχουν τα λείψανά του σε διάφορα μέρη" χωρίς ούτε καν μία τόσο δα αναφορά σχετικά με το από πού προήλθε αυτή η πληροφορία του τύπου "έχω εσωτερική πληροφορία οτι ο λόγος αποσύνθεσης του σώματος είναι ο τάδε" ή "ήρθε στο όνειρό μου στον ύπνο μου ο Άγιος και μου το είπε".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ;-)
    Εγραψες ανων. των 4:31

    "Διαβάζω απίστευτα λεπτομερείς λεπτομέρειες για τις επιλογές, τις προτιμήσεις, τις κρυφές σκέψεις, των Αγίων, κι άλλα πράγματα που δεν μπορώ να καταλάβω πού στηρίζονται και γ ι α τ ί δεν είναι αυθαίρετα.

    Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα γεγονότα και πράξεις των Αγίων, τα οποία τα δέχομαι ως αληθή.

    Αναφέρομαι σε ερμηνείες και αναλύσεις για τις βουλές των Αγίων, κι άλλα μυστικά πράγματα που μόνο ο Θεός μπορεί να τα ξέρει.

    Οι βιογράφοι ξέρουν μέχρι και τι σκέφτονται οι πεθαμένοι! "
    ..............
    αχτύπητο το παραπάνω σχόλιο...δεν μπορώ να μη συμφωνήσω...

    Νομίζω ότι ήρθε καιρός να γράφονται οι βίοι των αγίων με πιο προσεκτικό τρόπο, εάν επιθυμούν να θεωρούνται αξιόπιστοι, διότι τώρα χάνεται εκείνη η γενιά των γιαγιάδων αναγνωστριών που δεν είχαν την παραμικρή αφηγηματική απαίτηση ή απορία, αγαπημένο μου, και οι οποίες τα πίστευαν εύκολα ό λ α τα γραφόμενα, λόγω της αγαθότητος, της ιδίας αυτών ψυχής.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Εκεινο το καλοκαιρι, ανημερα Δεκαπενταυγουστο, γιατι δε βρεθηκε καμμιας μανας η προσευχη και κανενος Αγιου η μεσιτεια, για να αποτρεψει τη συντριβη του Κυπριακου αεροπλανου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ανων. των 5:12
    δεν ξέρω πού ακριβώς αναφέρεσαι.
    Αναφέρεσαι στην πολύνεκρη αεροπορική τραγωδία του ΗΛΙΟΣ;
    Αυτή είναι ερώτηση που θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο άλλης ανάρτησης με τίτλο- ας πούμε:
    "Η αναπόφευκτη και άνωθεν καθορισμένη -τον καθένα μας-ώρα της προσωπικής του από τη γη αναχώρισης, δια του φαινομένου του προσωπικού του θανάτου".

    Όταν έχει βγει το ΕΠΙΣΗΜΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ,
    ΔΕΝ ΔΙΔΕΤΑΙ ΑΝΑΒΟΛΗ, αγαπημένο μου.

    ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ, ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟ ΤΟ ΠΙΚΡΟΤΑΤΟ, ΤΟ ΗΠΙΕ ΚΑΡΤΕΡΙΚΑ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ...ΕΠΕΙΔΗ ΈΤΣΙ Ε Π Ρ Ε Π Ε ΝΑ ΓΙΝΕΙ...

    Είναι μεγάλη η κουβέντα που μπορούμε να κάνουμε για το ζήτημα του αιφνίδιου και πρόωρου (για τα δικά μας μάτια) θανάτου των προσφιλών μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Διόρθωση ορθογραφικού:
    η λέξη αναχώρΗση που έγραψα παραπάνω γράφεται το "ρΗ" με Η διότι έχει σχέση με ρήμα αναχωρέω-αναχωρώ και όχι με ρήμα αναχωρίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Για να γινω σαφεστερος,τι καλουμεθα να θαυμασουμε; Το οτι ο Θεος μπορεσε η οτι ο Θεος θελησε να σωθει ο Παναγιωτης; Το πρωτο ειναι αυτονοητο.Το δευτερο μας εντυπωσιαζει; Το οτι δηλ. ο Θεος που και που σωζει καποιον θαυματουργικα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ;-)
    Αγαπημ. ανων. των 7 μ.μ.

    it's up to you, το να θαυμάσετε και το να μη θαυμάσετε, δεν σας πιάνει κανείς από το λαιμό εδώ μέσα, προκειμένου να θαυμάσετε με το ζόρι, για ΟΝομα!!
    :-)

    Ο Παναγιώτης που σώθηκε πάντως, ΠΟΛΛΑΠΛΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΚΙΛΟΤΡΟΠΩΣ, ΘΑΥΜΑΣΕ!

    Μαζί θαύμασαν και οι συνάδελφοι πιλότοι του Παναγιώτη, που μου το αφηγήθηκαν, μαζί θαύμασα και γω που το άκουσα από εκείνους, ως αφήγηση από δεύτερο χέρι.

    Ο Θεός δεν θαυματουργεί επειδή θέλει να κάνει εφέ, άπαγε!
    Ο Τριαδικός Θεός ΟΠΟΤΕ κρίνει ότι ειναι ΩΡΙΜΟ το υποσυνείδητο των ανθρώπων, παρεμβαίνει στη ζωή τους, με έναν πιο συγκλονιστικό τρόπο, επειδή επιθυμεί διακαώς να τους αφυπνίσει και να εγκαινιάσει μια ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, ΘΕΡΜΗΣ και ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ σχέσης μαζί τους-σχέση που από τον ΦΟΒΟ της εγκοσμιότητας, θα τους ΛΥΤΡΩΣΕΙ.

    Ο άνθρωπος πλάστηκε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, αν θέλει, να δεχτεί το προσκλητήριο, ή να το απορρίψει με διάφορες δικαιολογίες.

    Στις παλιότερες, σχεδόν αρχικές αναρτήσεις μου, με τίτλο "ΠΙΣΤΗ ΕΞ ΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΕΞ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ", περιέγραψα ότι ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΓΩ ΜΙΑ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΗ, ΣΩΤΗΡΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.

    ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ, Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΑΛΛΗ ΤΡΟΠΗ.

    ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ, ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΛΟΓΙΚΑ Ή ΔΗΘΕΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, ΌΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ,όσο και αν προσπαθήσει, ΔΙΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ Κυρίου, ΤΗΝ ΒΙΩΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΑΣΗΣ, ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΦΗΣ...δεν μπορώ να εξηγήσω περισσότερα.

    Δεν επιθυμώ επειδή εδώ είναι δημόσιος χώρος και διαβάζουν και αυτιά κακόβουλα.

    "Δεν πρέπει να δίνονται τα μαργαριτάρια στους χοίρους", λέει η Γραφή και ο νοών νοείτω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Μια διευκρίνηση, για καλύτερη κατανόηση, στην έννοια της ελευθερίας και μάλιστα της απόλυτης(όπως γράφεις). Αφορά τη διάθεση του ανθρώπου η ελευθερία. Ωστόσο εγείρονται ερωτήματα κι υπάρχουν κι ερωτηματικά για τη σχετικότητα των πραγμάτων. Η ελευθερία είναι δύσκολη έννοια. Κι ο άνθρωπος μάλλον είναι σχετικά ελεύθερος. Απόλυτα στη βούληση, στη διάθεση. Μεγάλα θέματα για τα μπλογκ όλα τούτα. Αλλά ο καθένας δικαιούται να αμφισβητεί ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Και το Θεό τον ίδιο. Δεν παρεξηγείται σίγουρα. Και δεν θέλει πρόβατα κοντά του αλλά σκεπτόμενα άτομα, ενίοτε κι αγρίμια. Για να τους προσφέρει την ηρεμία την εσωτερική και να τ αφήνει να ζουν στο άγριό τους περιβάλλον!! χαχχαα
    Δύσκολος συνδυασμός αλλά ο Θεός μπορεί να τον υλοποιήσει.
    Είναι μεγάλο μυστήριο η ζωή των ανθρώπων. Ο ανώνυμος φίλος που αναρωτιέται καλά κάνει. Απλά ο άνθρωπος δε μεγαλώνει σωστά. Επενδύει τα πάντα σε τούτη τη ζωή κι αγνοεί το πεπερασμένο της φύσης του. Ίσως μέσα από τον πόνο αντιλαβάνεται τη σχετικότητά της ή κι όχι, επιμένει στην αιωνιότητά της, εν τω κόσμω τούτω, πράγμα αδύνατο.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. lpap
    Συμφωνώ με το σχόλιό σου.
    Σίγουρα είμαστε δέσμιοι της εποχής μας, της ηλικίας μας, του φύλου μας, της εθνότητάς μας, των ποικίλων εμπειριών μας, αλλά ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ για την ΕΠΙΛΟΓΗ του ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ή όχι του ΘΕΟΎ, την διαθέτουμε, και αυτό κάνει ΤΕΡΑΣΤΙΑ τη διαφορά, αναμφίβολα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Για το ερώτημα που έγινε παραπάνω

    (Γιατί ο Άγιος έσωσε το αεροπλάνο του Παναγιώτη και δεν έσωσε το αεροπλάνο άλλων ανθρώπων;;)

    η γνώμη μου είναι πως..
    οι Άγιοι είναι άνθρωποι σαν κι εμάς.. Φτιαγμένοι από την ίδια ζύμη, και βιώνουν τις ίδιες δυσκολίες και πειρασμούς που βιώνουμε όλοι.

    Ο καημένος ο Άγιος Δαυίδ μπόρεσε και βοήθησε τον Παναγιώτη, και τον Γιάννη, και τον Κώστα, και την Μαρία και την Κική.
    Τόσο μπόρεσε! Δεν κατάφερε να βοηθήσει και την Μανταλένα, και τον Νίκο.
    Τι να κάνουμε. Τόσο μπόρεσε. Εμείς;
    Εμείς πόσο μπορέσαμε;;
    Τουλάχιστον, ο Άγιος Δαυίδ ευεργέτησε κάποιους. Εμείς ποιούς ευεργετήσαμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. :-)
    ανων. αγαπημένο περιστεράκι
    των 9:21

    οι άγιοι όταν φεύγουν από αυτή τη ζωή, μάλλον έχουν πιο πολλές δυνατότητες από όσες είχαν όταν ζούσαν, αλλά σίγουρα δεν μπορούν να είναι πανταχού παρόντες...γι αυτό μοιράζουν τις επεμβάσεις...(αυτά μεταξύ αστείου και σοβαρού ως απάντηση στην- με παιδική αφέλεια- είσαι και μικρούλα ξέρω- τοποθέτησή σου).
    Είναι πολλά τα μυστήρια που αγνοούμε και πρέπει ΑΧΡΙ ΚΑΙΡΟΥ, να αγνοούμε....
    Να είσαι πάντα καλά
    Φιλάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Αγαπητοι φιλοι,Ipap και ανωνυμε των 9,21,σας ευχαρισρω για τις απαντησεις. Αγαπητη Σαλογραια δεν αμφιβαλω για την υπαρξη του Θεου.Θελω να φρονω οτι ακομα δεν ειμαι αφρων ουτε παραφρων.Ομως πνιγομαι απο τον παραλογο πονο που υπαρχει στον κοσμο.Εχεις δει τη φωτογραφια με το ετοιμοθανατο απο πεινα και διψα Αφρικανακι και διπλα του εναν τεραστιο γυπα να περιμενει ποτε θα παθανει;Γιατι αυτος ο πονος; Θυμασαι στο σεισμο της Ιταλιας τον Ελληνα φοιτητη που πεθανε αργα αργα κατω απ'τα χαλασματα;Απλη αναφορα κανω στην Αιτη και στα δυο τσουναμι.Δεν ψαχνω να βρω αιτιες για να πω οτι δεν υπαρχει Θεος,αλλα προσπαθω να Τον δικαιολογησω γιατι δεν επεμβαινει.Δεν θα μπορουσε να πει 'σιωπα,πεφιμωσο'; Αντιλαμβανομαι οτι δεν επεμβαινει εναντιον των ανθρωπων (Μωαμεθ,Χιτλερ,Σταλιν κλπ),διοτι δεν μπορει, σεβομενος την απολυτη ελευθερια που ο ιδιος χαρισε.Λεει μια φοβερη κουβεντα ο Lewis:'Κατα την Δευτερα Παρουσια θα πουν οι εκ δεξιων στον Χριστο < Γενηθητω το θελημα Σου> και θα πει ο Χριστος στους εξ αριστερων < Γενηθητω το θελημα σας>!!! Τελος παντων, αυτα ειναι τα ερωτηματα μου. Ει τι δυνασαι βοηθησον ημας.(Το βοηθω με αιτιατικη συντασσεται;) Αλλα με πειθω. Αλλωστε δεν ανεικω στην κατηγορια ου με πεισεις... Συγγνωμη για τα οθογραφικα η συντακτικα λαθη. Ο ανωνυμος των 7μμ της 24ης|11

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. ;-)
    Ανώνυμε φίλε των 12:53
    νομίζω πρέπει να κάνουμε ειδική ανάρτηση για το θέμα του πλεονάζοντος επί της γης πόνου.
    Να δούμε πρώτα τι λέει η εμπειρία των Πατέρων...
    και μετά...
    Θα επανέλθω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Υπάρχει πόνος στη γη. Μεγάλος, ποιος να το αμβισβητήσει άλλωστε. Η αφετηρία του είναι πότε στην κακή διαχείριση της ελευθερίας του ανθρώπου κι άλλοτε σε εξωγενείς παράγοντες οι οποίοι αφορούν στα "μυστικά" του Θεού και τη σημασία τους για τη ζωή του κάθε ανθρώπου.
    Θα σε προέτρεπα να μελετήσεις το βιβλίο(αν κι είναι δύσκολο γενικώς) Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί, που αναφέρεται στα προσωπικά βιώματα του γέροντα Σωφρονίου του Εσσεξ και στους προβληματισμούς του σχετικά με τον α παγκόσμιο πόλεμο και τη μετέπειτα επανάσταση στη χώρα του. (κι όχι μόνο αυτά, λέει κι άλλα το βιβλίο, αλλά λέμε για το συγκεκριμένο θέμα).
    Δεν μπορώ να σου απαντήσω με άλλα λόγια. Χρειάζεται αν γνωρίζουμε την ζωή του καθένα χωριστά, τις μυστικές κινήσεις της καρδιάς του, τη σκληράδα ή όχι αυτής, την προαίρεση κι ένα σωρό άλλα. Η γενίκευση δε βοηθά. Θα γράψω ένα περιστατικό που το διάβασα σε ένα βιβλίο για το γέροντα Παίσιο και προσωπικά με κάλυψε πλήρως(όλοι έχουμε απορίες κι αντιρρήσεις κι αρνήσεις).
    Ήταν κάποτε ένας γέροντας ασκητής κι έβλεπε τρομερή αδικία στον κόσμο. Αδίκους να περνάνε τέλεια και δίκαιους να υποφέρουν τα μύρια όσα. Προσευχόταν στο Θεό για το θέμα, να του εξηγήσει τα πως και τα γιατί. Μια μέρα εμφανίστηκε ένας άγγελος και του είπε να πάει να κρυφτεί στην κουφάλα ενός μεγάλου δέντρου που ήταν δίπλα σε μια βρύση στην οποία σταματάγαν οι στρατοκόποι εκείνης της εποχής για να ξεδιψάσουν και να ξεκουραστούν. Μόνη δέσμευση του έβαλε να μη μιλήσει ό,τι και να δει να συμβαίνει.
    Έτσι κι έγινε πήγε ο ασκητής κι έλαβε την κατάλληλη θέση κι ανέμενε αυτό που θα του έλεγε ο Θεός ως απάντηση στον προβληαμτισμό του.
    Πέρασε πρώτος ένας άρχοντας, κάβαλα στ άλογο, και σταμάτησε να πιεί νερό, να φάει και να ξεκουραστεί. Όμως καθώς έσκυβε στη βρύση δεν πρόσεξε πως έπεσε από τη ζώνη του ένα πουγκί με νομίσματα της εποχής, πολλά νομίσματα.
    Ξεκουράστηκε κι έπειτα σηκώθηκε να φύγει.
    Ο επόμενος που σταμάτησε να ξεκουραστεί ήταν ένας φτωχός άνθρωπος, που δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Πρόσεξε το πουγκί με τα νομίσματα και γεμάτος χαρά δεν πίστευε στην καλή του τύχη. Τα πήρε κι έφυγε ευχαριστώντας το Θεό.
    Πέρασε κάμποση ώρα κι εμφανίστηκε και τρίτος διαβάτης. Κάθισε να πιεί νερό, να φάει και να ξεκουραστεί, μην έχοντας καμιά σχέση με όλα όσα προηγήθηκαν.
    Κάνει σε λίγη ώρα την εμφάνισή του κι ο άρχοντας που στο μεταξύ ανακάλυψε πως του λείπαν τα νομίσματα και το πουγκί κι άρχισε να θεωρεί υπεύθυνο τον άσχετο με τα συμβάντα άνθρωπο, μια κι αυτόν βρήκε μπροστά του. Με την αυθαιρεσία και την αλαζονία που τον διέκρινε άρχισε να τον βρίζει να τον λέει κλέφτη και μια και δύο έπεσε ξύλο και πάνω στον καβγά ο άρχοντας σκότωσε τον αθώο άνθρωπο!!
    Πήρε μετά τα μπαγκάζια του κι έφυγε.
    Ο ασκητής είχε τρελαθεί γιατί ήξερε αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει μια κι είχε δεσμευθεί.
    Κι όπως απορούσε και δεν μπορούσε να εξηγήσει ήρθε ο άγγελος και του εξήγησε τα συμβάντα: ο χωρικός που βρήκε το πουγκί ήταν φτωχός κι είχε ένα κτήμα που ο άρχοντας του το χε καταπατήσει και με την εξουσία στου το χε κάνει δικό του. Έτσι ο Θεός αποκατέστησε την αδικία σε βάρος του και στέρησε από τον άρχοντα τα ανάλογα ή και παραπάνω νομίσματα.
    Ναι, αλλά ο άρχοντας που σκότωσε; Ο άλλος που σκοτώθηκε άδικα; Ο σκοτωμένος πριν χρόνια είχε διαπράξει ένα έγκλημα. Μετάνιωσε όμως πικρά και ο θεός φυσικά δέχτηκε τη μετάνοιά του. Αλλά αυτός από φιλότιμο ζητούσε από το Θεό να οικονομήσει ώστε να του δοθεί ανάλογο τέλος για να εξιλεωθεί περισσότερο. Κι ο Θεός που δε το φιλότιμό του και τη μετάνοιά του του το χάρισε αυτό που ζητούσε. Ναι, αλλά ο άρχοντας; Ο άρχοντας έκανε ένα φόνο κι αυτό τον..προσγείωσε απότομα(η γραφή δική μου). Σα να χτύπησε καμπανάκι και ξύπνησε από την αλαζονία και τον εγωισμό που τον έδερνε. Κι από τότε ζει με μετάνοια κι επιζητεί το έλεος του Θεού για αυτό που έκανε.
    Βλέπεις, του πε ο άγγελος, πως δεν πρέπει να κρίνουμε με τα δικά μας κριτήρια αλλά να αφήνουμε το Θεό να ενεργεί και αν συγχωρεί.
    Κι ο ασκητής έφυγε δοξάζοντας το Θεό...


    Μεγάλη η χάρη σου ανώνυμε με δεδομένες τις ατελείωτες δουλειες που χω σήμερα...
    ;-)
    Ελπίζω να βοήθησα, άλλο δεν ημπορώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Αγαπητη φιλη Ipap, ειλικρινα σ'ευχαριστω για το ενδιαφερον,τον κοπο και το χρονο σου ! Σαν αντιδωρο σου προτεινω το βιβλιο του Παυλου Ευδοκιμωφ " Η ΤΡΕΛΗ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ¨"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. ;-)

    Και γω ευχαριστώ αμφοτέρους. Την "ΤΡΕΛΗ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ" την έχω στη βιβλιοθήκη μου, μόνο που δεν αξιώθηκα ακόμη να την διαβάσω...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Θα το αποδεχτώ, φίλε ανώνυμε, και θα το αγοράσω, δεν το έχω όπως και χρόνο για να το μελετήσω. Οι διακοπές κοντεύουν οπότε...
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Το ὅτι οι Ἁγίοι μας είναι ζωντανοί ανάμεσά μας αυτό είναι σίγουρο. Αλλά δέν θά συμφωνήσω σαλόγραια μέ τό ἄλλο πού γράφεις...

    "Η πίστη και η απιστία είναι τελικά, θέμα, π ρ ο α ί ρ ε ς η ς.
    Η Ορθοδοξία ή η αίρεση, είναι επίσης, θέμα προαίρεσης."

    Δέν είναι θέμα προαίρεσης, οὒτε το ἔνα οὒτε το ἄλλο, ἀλλά θέμα ὑπερηφάνειας. Ο Ἐωσφόρος, πού σπέρνει τήν ἀπιστία καί τίς αἰρέσεις δέν ἒπεσε από τό ἀξίωμά του λόγο προαίρεσεως, αλλά λόγο υπερηφάνειας.

    Αὐτό πού "κυοφορεί" μέσα μας τήν ζωντανή πίστη, τήν Ὀρθοδοξία , είναι ἡ βαθειά ταπείνωση τῆς διάνοιας και τίποτε ἄλλο. Ἐκεί ὑπάρχει ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί Αὐτό φέρνει κάθε καθαρότητα στήν καρδία και ἁγιοσύνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Αγαπημένε Ιωάννη
    ;-)
    λέμε ΑΚΡΙΒΩΣ το ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ με ΆΛΛΗ ΛΕΞΗ.

    ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ.

    ΦΥΣΙΚΑ, ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΗ Ή ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ, ΚΡΥΒΕΤΑΙ η ΑΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ή Η ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΑΡΕΣΚΕΙΑ,και ΑΙΣΧΡΗ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ.

    Μιλάω για προαίρεση επειδή οι άνθρωποι σήμερα κατανοούν- ίσως- περισσότερο την έννοια της ΕΠΙΛΟΓΗΣ, παρά την έννοια της Υπερηφανίας( ως διαχύτου εν τη ψυχή, εμπαθούς καταστάσεως, που διαποτίζει όλα μας τα πνευματικά κύτταρα και δια του σκοτισμού, τα καταστρέφει).

    Ο άνθρωπος ο σημερινός, δεν καταλαβαίνει τόσο την έννοια της υπερηφανίας ακριβώς επειδή βρίσκεται ΤΟΣΟ πολύ ΜΕΣΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ, σε αυτό το αρχαίο ΕΩΣΦΟΡΙΚΟ πάθος.

    "ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ:Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ.
    ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΕΤΗ, Η Ε Σ Χ Α Τ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ" ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ,

    που διάβαζα μετά ζήλου στη νεότητα μου, τότε που φανταζόμουν ότι ΑΡΚΟΥΣΕ να μελετήσω ένα θεολογικό κείμενο, ώστε και μετά...ολοταχώς να αγιάσω, χαχα...δυστυχώς υπήρξα πολύ μακριά νυχτωμένη!!

    Είναι ΙΣΟΒΙΟΣ, ΑΓΡΙΟΣ και ΑΔΥΣΩΠΗΤΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ,
    (ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ)
    ΜΕ ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΑ ΠΑΘΗ.

    ΑΛΙΜΟΝΟΝ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΜΟΝΟΣ, ΜΗ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ,ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΗ ΚΑΙ ΑΥΤΑΡΚΗ.

    Αυτό το θέμα, χρειάζεται, νομίζω, μια ξεχωριστή ανάρτηση.
    Καλή σου μέρα, και ο άγιος ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ που ερτάζει ΣΗΜΕΡΑ στο Αγιο Όρος,ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ, ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΡΩΣΙΑ, ας μας δίνει φώτιση και βοήθεια.
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. ;-) Θα παρακαλέσω θερμά, αν κάποιος που θα διαβάσει αυτή την ανάρτηση, γνωρίζει πού βρίσκεται τώρα ο Παναγιώτης Καπετανόπουλος, να με ενημερώσει.
    Σας ευχαριστώ εκ καρδίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. @ΔΩΡΑ Π.

    Ευχαριστίες θερμές για το εμψυχωτικό μηνυματάκι...
    ;-)
    Αντεύχομαι Πίστη,Ελπίδα, Αγάπη Χριστού, και Φως ειρηνικό στις ψυχές όλων μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή