Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Η ελληνική οικογένεια-μια άποψη από την Έλενα Ακρίτα





Aπό « ΤΑ ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου »



Η Eλληνική οικογένεια



Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ

είναι µια πολύ αγαπηµένη οικογένεια. Είναι ο αγαπηµένος µου µπαµπάς,

η αγαπηµένη µου µαµά, ο αγαπηµένος µου αδελφός.



Τον αγαπηµένο µου µπαµπά δεν τον ßλέπω ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για τη δουλειά και γυρίζει τα µεσάνυχτα. Δηλαδή κανονικά γυρίζει στις 7.00 µ. µ., αλλά κάνει και πέντε ώρες γύρω - γύρω το τετράγωνο µέχρι να ßρει να παρκάρει.



Κι όταν έρχεται δεν είναι και πολύ χαρούµενος και καθόλου δεν µοιάζει µε τους µπαµπάδες των διαφηµίσεων που µπαίνουν µέσα µε δωράκια και σοκολάτες και τα παιδιά πηδάνε στην αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα στριφογυρίζει ψηλά.



Εµάς λέει: «Άι σιχτίρι, το κωλοκράτος µου µέσα!!» και ßροντάει τα κλειδιά στο συρτάρι.



Την αγαπηµένη µου µαµά δεν τη ßλέπω επίσης, γιατί κι αυτή δουλεύει αλλά έρχεται σπίτι µε το λεωφορείο.



Και µετά πλένει, σιδερώνει, σφουγγαρίζει, µαγειρεύει και ßρίζει τον µπαµπά που δεν πήρε τυρί τριµµένο από το σούπερ µάρκετ. Και δεν µοιάζει καθόλου µε τις µαµάδες των διαφηµίσεων, γιατί δεν µαγειρεύει ßαµµένη ούτε µε ψηλοτάκουνα.



Κι όταν λερώσουµε το µπλουζάκι µε σοκολάτες δεν γελάει χαρούµενη

που έχει το σωστό απορρυπαντικό, αλλά µας λέει: «Ε, ßέßαια. Άµα έχετε τη δουλάρα!! Άντε ßγάλτο, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέµε, την τύχη µου που στραßώθηκα και τον παντρεύτηκα!!».





Τον αγαπηµένο µου αδελφό δεν τον ßλέπω ποτέ, γιατί λείπουµε κι οι δυο στο σχολείο και µετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο και µετά κλείνεται στο δωµάτιό του και µετά ανοίγει το κοµπιούτερ του και µετά ψάχνει γυµνές κυρίες και µετά τις ßρίσκει και µετά χαίρεται.



Ο µπαµπάς µου, η µαµά µου, ο αδελφός µου κι εγώ είµαστε µια πολύ αγαπηµένη οικογένεια και κάθε Κυριακή µεσηµέρι κάνουµε ένα πολύ αγαπηµένο οικογενειακό τραπέζι κι εκεί έχουµε όλο τον χρόνο να τσακωθούµε µεταξύ µας.



Ο µπαµπάς µαλώνει τον αδελφό µου που δεν διαßάζει αρκετά και µετά µαλώνει εµένα που δεν τα τρώω τα παντζάρια.



Και µετά η µαµά µαλώνει τον µπαµπά µου γιατί µας µαλώνει, γιατί είναι «αντιπαιδαγωγικό» λέει.



Και µετά η µαµά µου µαλώνει τον αδελφό µου που πετάει τα µποξεράκια

του στη µοκέτα κι έχει και τη µέση της και µετά µαλώνει εµένα που θέλω να µου πάρουνε κινητό.



Και µου λέει: «Έκανε κι η µύγα κώλο και ζητάει κινητό».



Κι εγώ της λέω: «Η Ευαγγελία γιατί έχει κινητό που είναι και 27 µέρες µικρότερη;».



Κι η µαµά µου µού λέει: «Δεν µε νοιάζει τι κάνει η Ευαγγελία, εµένα µε νοιάζει τι κάνει το δικό µου το παιδί». Και φωνάζει και ο µπαµπάς τής λέει: «Τώρα που ουρλιάζεις εσύ, δεν είναι αντιπαιδαγωγικό;»



Κι η µαµά τού λέει: «Δεν ουρλιάζω, συζήτηση κάνουµε». Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Ναι, έχεις δίκιο.Μπορεί στο ισόγειο να µη σ' άκουσαν!».



Κι η µαµά του λέει: «Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς θα σου ´λεγα τώρα!». Και δεν του λέει. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν µιλάει για πολλή ώρα.



Κι ακούγονται µόνο τα πιρούνια, τα µαχαίρια κι ο αδελφός µου που κάνει κλάπα κλούπα µε τη γλώσσα του. Κι η µαµά τού λέει: «Δεν µπορείς να φας

σαν άνθρωπος;» Κι ο αδελφός µου της λέει: «Σαν άνθρωπος τρώω». Κι η µαµά µου του λέει: «Θα σε καλέσουνε σε κάνα σπίτι, ρεζίλι θα γίνουµε».



Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Μπορείς να σταµατήσεις µία στιγµή, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α, αυτό το µπουρ µπουρ µπουρ, µες στ´ αυτί µου;;. Έλεος δηλαδή, ΕΛΕΟΣ, Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!».



Κι η µαµά µου λέει: «Δεν φτάνει που έχω γίνει χίλια κοµµάτια να σας υπηρετώ όλους εδώ µέσα, µια καλή κουßέντα να ακούσω, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α».



Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Έριξες πολύ αλάτι, λύσσα το ´κανες». Κι η µαµά τού λέει: «Ορίστε, εκεί που µας χρωστάγανε, µας πήραν και το ßόδι».



Κι εγώ ρωτάω: «Πότε είχαµε ßόδι και µας το πήρανε;». Κι ο αδελφός µου

µού λέει: «Είσαι µαλακισµένο». Κι εγώ ßάζω τα κλάµατα και λέω: «Με

λέει µαλακισµένο». Κι ο µπαµπάς µου του λέει: «Μη λες την αδελφή

σου µαλακισµένο». Κι ο αδελφός µου λέει: «Αφού είναι!»



Κι η µαµά µου λέει: «Δεν θέλω να ακούω τέτοιες λέξεις εδώ µέσα!».

Κι ο αδελφός µου της λέει: «Όταν τις λέει ο µπαµπάς είναι καλά;». Κι η µαµά µου λέει στον µπαµπά µου: «Ορίστε, είδες το παράδειγµα που δίνεις στα ίδια

σου τα παιδιά».



Κι ο µπαµπάς µου λέει: «Μια µπουκιά δεν µπορούµε να φαρµακώσουµε

σ´αυτό το σπίτι, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α». Κι η µαµά µου του λέει: «Τι µπουκιά, εσύ

δεν είπες είναι λύσσα; Κι άµα δεν σ´ αρέσει, να πας να σου µαγειρεύει η Βιßή».



Κι εγώ λέω: «Ποια είναι η Βιßή». Κι η µαµά λέει: «Ποια είναι η Βιßή, Μανώλη; Πες στο παιδί σου, στο σπλάχνο σου, στην κόρη σου ποια είναι η Βιßή, Μανώλη».



Κι ο πατέρας µου λέει: «Η κυρία Βιßή είναι µια εξαίρετη συνάδελφος κι η µάνα σας είναι µια τρελή γυναίκα». Κι η µαµά λέει: «Γι´ αυτό γυρίζουµε µεσάνυχτα, Μανώλη; Επειδή η Βιßή είναι µια εξαίρετη

συνάδελφος, Μανώλη;».



Κι ο µπαµπάς λέει: «Γυρίζουµε µεσάνυχτα, διότι τα µεσάνυχτα ßρίσκουµε να παρκάρουµε. Άντε να δούµε πού θα φτάσει ο πληθωρισµός

πια». Κι η µαµά µου του λέει: «Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς σου ´λεγα εγώ».



Κι ο µπαµπάς της λέει: «Τι θα µου ´λεγες εσύ;». Κι η µαµά του λέει: «Το δισάκι µου στον ώµο, για τον δρόµο, για τον δρόµο, αυτό θα σου ´λεγα εγώ».



Κι εγώ λέω: «Έγιν´ η ßροχή χαλάζι, δεν µε νοιάζει, δεν µε νοιάζει ει ει ει ει ».

Κι ο µπαµπάς κι η µαµά µού λένε: «ΣΤΑΜΑΤΑ!!!» και σταµατάω.



ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΛΙ µια σιωπή, ντράγκα ντούγκα τα πιρούνια.



Κι ο αδελφός µου λέει: «Έφαγα, πάω µέσα». Κι ο µπαµπάς µου του λέει: «Δεν έχει να πας πουθενά. Τώρα τρώµε όλοι µαζί σαν οικογένεια». Κι η µαµά µου του λέει: «Έχει δίκιο ο πατέρας σου, να κάτσεις εκεί που κάθεσαι».



Και καθόµαστε όλοι εκεί που καθόµαστε.



Έλενα Ακρίτα

42 σχόλια:

  1. ..καλο το παραδειγμα,σαν δειγμα μιας οικογενειας..

    ..αλλα,το ερωτημα που προκυπτει ''το πως δηλ.βρεθηκαν ολοι αυτοι,εκει μεσα..'',οπως κατα την γνωμη μου,διαφαινεται απ'την κειμενοαφηγηση..

    ..ειναι καθαρα και προετοιμασμενα,το ερωτημα,ενος διαχειριστη που καραδοκει,με τιτλο εργασιας..''Συστηματα οικογενειων και παραμετροι αποκλισεων..''

    ..με μια πειραγμενη και ιλλουστρασιον,αθωοτητα,για εισαγωγη..

    ..οχι,δεν αγοραζωωωω*..ξουτ..ξουτ..


    *..ομως οφειλω να το ομολογησω,πως ειμαι προκατειλημμενος,με τα εν γενει κειμενα της Ε.Ακριτα γιατι δεν εχουν οσμη..αραγε θελουν κατι;..εχουν οσφρηση;..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και καθόµαστε όλοι εκεί που καθόµaστε...

    Χτύπησε κέντρο η κυρία!!
    Φοβερή καταγραφή του αγώνα που διεξάγεται καθημερινά στα ευυπόληπτα σπιτικά μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γρηγόρης Ζαγοραίος5 Οκτωβρίου 2010 στις 9:12 μ.μ.

    Γρηγόρης τη Σαλογραία χαίρειν!
    Που τα βρίσκεις χρυσαφένια μου και μ`έκανες και γέλασα με την ψυχή μου...!
    ..................................................
    Δεν είμαι στην εστία μου, σου γράφω από το Πόρτο Ράφτη! Αύριο θα πάω εδώ δίπλα στην Κερατέα, γιατί το βράδυ έχει "Τιμητική" η Αγαπημένη μου, η συνάδελφος σου!
    Θα σε έχω κι εσένα μαζί μου, όλη την νύκτα που θα μείνω να Της "κουβεντιάζω" στο αυτί...
    Σε φιλώ γλυκά γλυκά...είμαι πολύ χαρούμενος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Aνευ Χριστού, οι ελληνικές οικογένειες στην πλειονότητά τους, μια κόλαση είναι...έχει δίκιο η Έλενα, αλλά σάματις και αυτοί που χωρίζουν στις περισσότερες των περιπτώσεων ειναι καλύτερα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γρηγοράκη μακάριε και φιλελεύθερε
    η ελληνική οικογένεια τυγχάνει μια ΠΟΛΥ πονεμένη ιστορία τα τελευταία έτη...φύγαμε από την οδό του Κυρίου και σιγα σιγα μας παίρνει ο εξαποδως και μας σηκώνει!!!
    Σ ευχαριστώ για τις προσευχές...ο Κυριος να σου ανταποδωσει την αγαπη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γρηγόρης Ζαγοραίος5 Οκτωβρίου 2010 στις 10:21 μ.μ.

    ...Σε ικετεύω κράτησε με λίγο... όπως μπορείς, γιατί είμαι έτοιμος να απογειωθώ...βρέ τι σου κάνει η Αγάπη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Απο τό βιβλίο «Ο κόσμος της Ελληνίδος»,
    τής Σταματίας Μαστρογιαννοπούλου

    "Περιβάλλον Χριστιανικό δέν διαμορφώνεται μέ πολλές θεωρίες, ηθικολογίες, συμβουλές, καί προτροπές, μελέτες καί ωραία λόγια, παρμένα έστω από τήν Αγία Γραφή. Τό περιβάλλον τού χριστιανικού σπιτιού είναι κυρίως α τ μ ό σ φ α ι ρ α.
    Άρωμα διάχυτο σ'όλους τούς χώρους καί τίς εκδηλώσεις τών μελών τής οικογενείας, ευσέβειας, πίστεως, καί άγιασμού΄.
    Μέσα σ'αυτό τό «κ λ ί μ α» ή είδική κλήσις κάθε παιδιού ξεδιπλώνεται
    ά β ί α σ τ α, μέσα στήν άτμόσφαιρα τής έλευθερίας καί τής χάριτος.
    Καί μέσα σ'ενα τέτοιο σπιτικό ανατρέφονται παιδιά -μέλλοντες άγιοι.
    Έπιστήμονες, ήγέτες, κληρικοί- οίκονόμοι μυστηρίων Θεού."

    .... "ατμόσφαιρα" καί "κλίμα"...τί εννοεί εδώ;
    Ο Χριστός ειναι η ατμόσφαιρα και τό κλίμα μέσα μας!!

    Τό κλίμα καί η ατμόσφαιρα πού επικρατεί στήν οικογένειά μας, ειναι ή αντανάκλαση του εσωτερικού μας κόσμου.
    Γιά πολλούς ενα άγνωστος κόσμος.. καί ή αυταπάτη ειναι ή χ ε ι ρ ό τ ε ρ η απάτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σπυρίδωνα και συ έχεις δίκιο και η Έλενα...οι διαφορετικές ε μ π ε ι ρ ι ε ς ανθρώπων φτιάχνουν διαφορετικές ατμοσφαιρες στις οικογένειες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γρηγόρη
    αν ο Κύριος θέλει να σε απογειώσει απόψε, είναι αστείο να ζητάς από άνθρωπο να σε ...γειώσει! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τό κακό σέ κάθε μορφή του, ήταν ειναι καί θά είναι μία απάτη.
    Ακόμα καί αν τό βλέπεις μέ τά ίδια σου τά μάτια, είναι μία απάτη!
    Ποτέ μήν τού δίνεις ούτε τό ελάχιστο από τήν πίστη σου..

    Αυτή είναι η μεγαλύτερη παγίδα τού σατανά.. νά πιστεύουμε στό κακό πού βλέπουμε, ακούμε, καί γενικά με όλες τίς αισθήσεις μας..
    Εισβάλει τό κακό μέσα μας, εισέρχεται ο ίδιος (!!) μέ τόν πιό ύπουλο τρόπο..μέσω τής λογικής μας!
    Πλήρη περιφρόνηση, αυτό μάς δίδαξε ο Κύριος μέ τό παράδειγμά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σπυρίδωνα φίλτατε
    συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
    Το πρόβλημα το εννοεί κάποιος ειδικά, οταν βιώσει το κακό σε μεγάλη ...δόση...όταν το βιώνει σε μικρές δόσεις, και δε βλέπει άμεσα τα φριχτά του αποτελέσματα, αργεί να αφυπνιστεί και να απεμπλακεί και χάνει εν τω μεταξύ πολύτιμο χρόνο, πολύτιμη υγεία, πολύτιμες σχέσεις, ή ωφέλιμη εργασία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Υ. Γ.
    Σπυρίδωνα θυμάμαι ένα νεαρό παλικάρι που έπαθε πολλά αλλά έμαθε, και έλεγε:

    -ο διάβολος είναι ψεύτης, κλέφτης και ανθρωποκτόνος.

    Πόσοι από τους χριστιανούς τους λεγόμενους, συνειδητοποιούμε αυτή την αλήθεια;
    Προσωπικά, και ας έκανα ένα συνειδητό αγώνα χριστιανικό, παιδιόθεν, αυτή την τρομακτική δράση και διάθεση του δαιμονα, άργησα ΠΟΛΥ να την καταλάβω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πάντα θα υπάρχει το θύμα και ο θύτης...και πάντα θα υπάρχει ο θύτης που αντιδρά για να βρει το δίκιο του.
    Αλλά ο συνειδητοποιημένος πνευματικά καταθέτει την αδικία που τού γινε στο εξομολογητάριον,ενω ο αδιάφορος πνευματικά παίρνει το νόμο στα χέρια του και τρέχει για τσακωμό και ξεκαθάρισμα λογαριασμών με το αντίτιμο να κόψει εντελώς κάθε σχέση με τον αντίδικό του...

    Σκεπτόμουν λοιπόν Σαλογραία μου,

    πως το να μείνει κανείς και να βιώνει το κακό από τον άλλον,θα ήταν μια πρόκληση αλλαγής του άλλου αψηφώντας χρόνο,ηρεμια της καρδιάς,υγεία κ.λ.π..ποιός μπορεί όμως να αλλάξει τα πράματα και να τρελλάνει τους δαίμονες [που είναι έμπειροι της εργασίας του κακού];

    Σαν πρόθεση είναι καλή και αυτη ίσως να άρεσε του Θεού ...στην πράξη όμως ζεις τη κόλαση υπομένοντας και μακροθυμώντας και είναι αμφίβολο αν τα πράγματα γυρίσουν στο καλό και βεβαίως θα έχεις γίνει θυσία και δεν νομίζω να χάσεις το μισθό σου για την καλή προαίρεση,την υπομονή και την μακροθυμία που ΄δειξες να συνεφέρεις τον δύστυχο που φέρεται κακώς.

    Το κακό, μας είπε ο Σπυρίδων

    είναι απάτη...όλος ο κόσμος λοιπόν βίώνει αυτή την απάτη--όταν κάποτε ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης έγραψε σε ένα από τα βιβλία του -αν δείτε χριστιανό να παρεκκλίνει από την ορθόδοξη ζωή μην τον αφήσετε ήσυχο αν δεν τον συνεφέρετε λέγοντας του μ αγάπη πόσο πολύ ο Θεός τον αγάπησε και ποσο λυπάται που εξέκλινε της ορθής οδου καιτης ηθικής και θα ήθελε να επιστρέψει στην καθαρότητα του βίου γιατί όλοι μας έχουμε υποχρέωση στον πλησίον...κανείς δεν του δινε σημασία παρά οι περισσότεροι φώναζαν -ο καθένας είναι ελευθερος να κάνει ό,τι του αρέσει ...και να τώρα που ο καθένας κάνει ό,τι του αρέσει πόσο το κακό έχει πάρει διαστάσεις πανούκλας...έχει η ψυχή γεμίσει με τόσα πάθη που είναι αδύνατον όχι να διορθώσει κανείς τον πλησίον του με τον καλό τον λόγο ,με αγάπη και αγαθή προαίρεση αλλά και να τον αγγίξει με αγάπη τσινάει σαν το γαιδούρι...

    ειδικά τώρα που είναι και όλοι μορφωμένοι κουβέντα δεν δέχονται περί σωτηρίας της ψυχής--αυτά είναι για την εποχή του λίθου..ο κόσμος προχωράει [λένε] μπροστα ...δεν πάει πίσω και τι κάνουν;

    μερικοί που έχουν αναζητήσεις δεν τις αναζητούν στην ορθόδοξη πίστη μας αλλά σε κάποιες άλλες θρησκείες[
    Συγγενής... που έβγαλε πανεπιστήμιο και ασπάστηκε τον βουδισμό]----------καλημέρα!!!πηνελόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πηνελόπη μου εύσπλαγχνη

    είναι σήμερα, ΠΟΛΥ εύκολο να ασπαστείς όποια άλλη θρησκεία ΕΚΤΟΣ από την Ορθόδοξη.

    Ο " στενός κορσές" που γράφει και ένας αποστάτης παπάς που πέταξε τα ράσα, είναι η αυστηρότητα της Ορθόδοξης Πίστης, σε θέματα καθημερινού, πρακτικού βίου...

    Προτιμάμε ομως να εφεύρουμε όποια επιχειρηματολογία του διαβόλου υπάρχει, προτιμάμε να γίνουμε μουσουλμάνοι ή χάρε χάρε, αρκεί να μη δέσουμε κατ' αρχήν φιόγκο το...πουλί μας και την απληστία μας, με τους τρόπους που η Ορθοδοξία,και όλο το βίωμα των αρχαίων πατέρων, προστάζει.

    Δος μου άνθρωπο με καθαρότητα ΚΑΙ σεξουαλικού βίου, και με δαμασμένη την πλεονεξία του,
    και θα δεις
    ότι με την Ορθοδοξία,
    δε θα χει κανένα πρόβλημα,
    όλως το αντίθετο, μάλιστα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη!!!υπομονή να δούμε που θα πάνε τα πράγματα....πηνελόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Η Πηνελόπη εύστοχα αναφέρεται στο τι πρεσβεύουν οι περισσότεροι μορφωμένοι σήμερα.

    Ενάντια στην ετημολογία της λέξης η μόρφωση σήμερα έχει χρηστικό προσανατολισμό. Ακόμη και στις λεγόμενες θεωρητικές επιστήμες στόχος είναι το βόλεμα σε κάποια δουλειά και τίποτα παραπέρα. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις υπογραμμίζουν τον κανόνα.

    “Ο κόσμος πάει μπροστά δεν πάει πίσω” λέει ο μορφωμένος του σήμερα. Μόνο που το μπροστά δεν είναι το δικό του μέλλον, είναι του (ακαθόριστου) κόσμου. Το μπροστά είναι ταυτόσημο της προόδου. Της προόδου προς πού; Το ερώτημα απογορεύεται. Η προσπάθεια και μόνο της απάντησης θα αποκαλύπτε την πρόοδο σαν φυγή από τον θάνατο. Και η φυγή είναι οπισθοχώρση δεν πάει μπροστά. Ο μορφωμένος του σήμερα σέρνεται από το άρμα της προόδου, δεν είναι ελεύθερος, ετεροκαθορίζεται από αυτήν. Και εκείνος που ετεροκαθορίζεται στερείται ιδίας μορφής, είναι όπως το υγρό που πέρνει το σχήμα του δοχείου, είναι α-μόρφωτος. Αν ήταν ελεύθερος θα είχε το δικό του μέλλον, θα έπρεπε να κάμει επιλογές για να το διαμορφώσει. Και επιλογές μπορούν να γίνουν μόνο από ότι ξέρεις από ότι σου παραδόθηκε. Ο δρόμος για το μέλλον στηρίζεται τότε στην επανά-ληψη της παράδοσης. Μπροστά σε ένα μέλλον που η μόνη του βεβαιότητα είναι ο θάνατος, η παράδοση από εκείνους που είδαν και πίστεψαν την Ανάσταση δεν μπορεί να κριθεί από το παρόν. Αντίθετα κρίνει το παρόν φανερώνοντας την απόκλιση από τον δρόμο της όντως ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Από τό σχόλιο τής Πηνελόπης, έπεσε η προσοχή μου σ'αυτην τήν κουβεντα:

    "..πως το να μείνει κανείς και να βιώνει το κακό από τον άλλον,θα ήταν μια πρόκληση αλλαγής του άλλου.."

    Εδώ ειναι τό λαθος! Δηλαδή, το νά βιώνει κανείς τό κακό από τόν αλλον- οποιονδήποτε αλλον- καί νά τό κανεις αυτό μέ σκοπό νά τόν προκαλέσεις νά αλλάξει, ίδει γινεσαι πανεύκολη λία γιά τους δαίμονες, πού οπωδήποτε τό φ α ι ν ο μ ε ν ι κ ά καλό σου έργο θά τό χρησιμοποιήσουν εναντίον σου καί κυριολεκτικά θά σού ξεσκίσουν τήν ψυχή...καί τά νεύρα!..

    Το νά βιώνουμε το κακό του αλλου, (πού επιτρέπει ο Θεός κατα παραχώρηση) δέν το κάνουμε γιά να αλλάξει ο αλλος, αλλά γιά νά αλλάξουμε εμείς...
    Νά εμμεσουμε μέ τά χτυπήματα τήν κρυφή κακία-εγωισμό, πού υπάρχει μέσα μας καί κρύβεται μέ τήν μάσκα τού "καλού"..
    Νά ταπεινωθούμε, νά αναγνωρίσουμε την αθλιότητά μας καί τήν αδυναμία μας, καί ετσι ελκύωντας υποχρεωτικά τήν Χάρη του Χριστού, θά νικήσουμε τούς δαίμονες καί γιά μάς τους ίδιους καί σίγουρα καί γιά τόν αλλον!..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλημέρα σε όλα τα παιδιά ,εχθές δεν μπήκα καθόλου και σήμερα πρωι-πρωι ανοιξα [όπως πάντα]..Σπυρίδων ,το κείμενό σου έχει μιαν αλήθεια πλην όμως αυτός ο άλλος που είναι ευεργέτης μας μεγάλος [που λέγει και το τραγούδι] μπορεί να είναι 'αμεσο πρόσωπο μεσα στην οικογένεια..π.χ όταν έχεις έναν αδελφό που ζηλεύει τα πάντα ότι έχεις εσύ,ακόμη και τη σύντροφό σου,εκεί υπάρχει ένα θέμα....ο άλλος με την παραλογία του σε φτανει στα όριά σου...σε παρασύρει πολλές φορές στα πάθη του διότι όταν φροντίζει και επιδιώκει να μαλλώσεις μαζί του[τόχω δει] από την υπομονή επειδή είναι αδελφός στο τέλος μαλλώνεις και μπορεί να μαλλώσεις και άσχημα οπότε νατο το πάθος που σου βγήκε στην επιφάνεια και ήταν κρυμένο εκει στα κατάβαθα της ψυχής.Ωραία^ το να αναγνωρίσω την αθλιότητά μου δεν είναι θέμα .Το εξομολογητάριον ,είναι πάντα εκει και περιμένει όλους..ο άλλος όμως είναι ένα θέμα γιαυτό δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει Αγ.Νικόδημο μου αρέσει ο τρόπος που προσεγγίζει τον πλησίον με αγάπη και στο βιβλίο του ''περι διορθώσεως του αδελφού''μιλάει χαρακτηριστικά πως ο κάθε χριστιανός πρέπει να βοηθεί εις τη διόρθωση του αδελφού του.διότι οι χριστιανοί όλοι είναι αδελφοί,είναι όλοι έν σώμα και χρωστούν να βοηθούνται ο ένας από τον άλλον,αφου σημασία δεν έχει το συνφέρον του ενός αλλά των όλων..αλλά και όλοι οι χριστιανοί θα πρέπει να δέχονται μετά χαράς τον έλεγχο και την διόρθωση του αδελφού τους...Σήμερα όμως κανείς δεν δ΄εχεται ''διόρθωση'' και σου λέγει ''γιατι τι είσαι σύ και θέλεις να με αλλάξεις..εγω θέλω να είμαι αυτός που είμαι ''αυτό είπα εντάξει δεν μπορείς να γίνεις και φορτικός μερικοί δε που έβγαλαν και πανεπιστήμια πιστευουν πως αυτό το οφφίκιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα που έχουν και δεν ασχολούνται με τίποτ άλλο.Αυτή κατά τη ατελή μου γνώμη η ριχή σκέψη ,δεν τους αφήνει να δουν πιο ουσιαστικά πως τα χαρίσματα αυτά που έλαβαν από τον Κύριο θα μείνουν εδώ κατά την αναχώρησή τους από αυτό τον κόσμο και προικιστηκαν με αυτά για να διακωνήσουν τους αδελφούς τους...Ετσι ο ιατρός [ας πουμε] θα πάει στον κουρέα να κουρευτεί και ο κουρεάς στο γιατρό να γιατρευτεί.Αυτά όμως που θα πάρουν μαζί τους είναι οι καλές και κακές πράξεις...σκέψεις...πάθη κ.λ.π---βλέπεις τους μοναχούς στο ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ;Δεν υπάρχει περίπτωση να πάει κανείς και να μην τον πάρουν για εξομολόγηση...δεν κοιτουν το δικό τους μόνο συνφέρον...Στην Καρακάλου που πήγε ο ξάδελφός μου δεν ήθλε να εξομολοηθεί και τον πήραν μ΄εσα από την εκκλησία με αγάπη ...''κρίμα είναι αδελφέ μου [του είπαν] ναρθείτε μέχρι δώ στο ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΤΕ''...ΠΗΝΕΛΟΠΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Συμφωνώ με τον Σπυρίδωνα. Κάνω υπομονή με κάποιον σημαίνει βλέπω τις δικές μου αντοχές και το συμφέρον της δικής μου ψυχής. Δίνω συγχώρεση και ησυχάζω την δική μου ψυχή. Η υπομονή και η συγχώρεση έχουν να κάνουν με εμένα και όχι με τον άλλον. Χρειάζεται όμως και διάκριση. Κάποιες φορές δεν πρέπει να κάνω υπομονή και κάποιες να μην δώσω την συγχώρεση, τουλάχιστον επιφανειακά, και μόνο αφού εξετάσω τι είναι αυτό που θα προκαλέσει κάθε μου πράξη.
    Κάποτε έναν ληστή τον πηγαίνανε για κρέμασμα και ζήτησε να δει την μάνα του . Τον λυπήθηκαν και φέρανε την μάνα του και αυτός άρχισε να της δαγκώνει τα χέρια. Εμβρόντητοι οι άλλοι του ζήτησαν να τους εξηγήσει γιατί το κάνει και τότε τους είπε γιατί σε ό,τι και να έκανα πάντα με συγχωρούσε.
    Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει κανέναν άνθρωπο, παρα μόνο με την προσευχή του, και αυτή την αλλαγή την κάνει ο Θεός με την φώτιση και μόνο με την συγκατάθεση του ιδίου του προσώπου.
    Ευαγγελία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. καλημέρα σε όλα τα παιδάκια...θα τα πούμε αυριο τα σπουδαία...φιλιάααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. υπαρχουν και παιδιά
    χωρις μαμααααααααααααααα
    και χωρις μπαμπάααααα
    και χωρις αδελφακια
    και χωρις σπιτακια και κινητακια
    και ενα καρο γκατζετάκια
    "μανδαμ" ακριτα που κρινεις εξ ιδιων τα αλλοτρια!

    ασχοληθηκε ποτε η τβ περσονα ακριτα
    με ορφανα παιδια?
    οχι,
    απλα και μονο με τα παιδια τα κακομαθημενα
    του ΣΥΝαφιού της!
    και ΣΥΓΝΩΜΗ
    ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΤΣΙ....

    ΠΡΟΦΑΝΩΣ μονο στα κολωνακια και εις την κηφησιαν παει η ακριτα.
    ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ
    ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΟΜΟΡΦΑ,ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑ.

    ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΦΑΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ
    ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ,

    γι αυτα γιατι δεν μιλαει η μανδαμ ακριτα?!
    εχει αλλεργια μηπως με την αγαπη?
    ολα της τα κειμενα ειναι γεματο εφε
    και εμπαθεια....
    ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. «Καμιά φορά ίσως νά μήν ξέρεις τί νά αποφασίσεις, ιδιαίτερα όταν βλέπεις τά κρίματα των ανθρώπων, κι αναρωτιέσαι: Νά του επιβληθώ μέ τή βία, η μέ τήν ταπεινή αγαπη; Πάντα νά αποφασίζεις: Θά τού επιβληθώ μέ τήν ταπεινή αγάπη!
    Ετσι, θά μπορέσεις νά υποτάξεις όλο τόν κόσμο.
    Ή ταπεινοσύνη, η γεμάτη αγάπη, είναι φοβερή δύναμη. Τίποτε παρόμοια μέ αυτή δέν υπάρχει»

    Γέροντας Ζωσιμάς


    Παιδιά, μέ πόνο καρδίας θά σας πω, ότι εξω από αυτόν τόν λόγο ολα τά αλλα εγωισμός, πάθη καί άγνοια Θεού..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Σωστή η τοποθέτηση!Πλην όμως μερικοί εκνευρίζονται ..το βλέπεις στα μάτια τους και σ μερικούς τους εκνευρίζεις τόσο πολύ που στο λένε κι ολας[ασε αυτό το παπαδίστικο υφάκι..]-και σύ καθεσαι απορρημένος τι του είπα τωρα και εκνευρίστηκε..ένας ιστιολογικός μου φίλος μου έχει συστήσει πριν μιλήσω να κάνω μια προσευχή μικρή ..βοηθάει να μην εκνευρίζεται ο άλλος...Καλό σαββατοκύριακο σε όλους μ χριστιανική αγάπη και εκτίμηση πηνελόπη/////////υ.γ Σαλογραία μου καλημέρα καλά να είσαι!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καλημέρα σε όλους. Καλά όλα όσα γράφονται και ο Κύριος λέγει στον Π¨ετρο να συγχωρούμε έως εβδομηκοντάκις επτα δηλαδη συνεχως. Γιατί τότε αφου συγχωρούμε τον διπλανό μας και μια και δυό και πολλές φορες όταν τον συναντάμε δεν νιώθουμε εσωτερικά αναπαυμένοι αλλά επιδιώκει η ψυχή μας την παρέα εκείνων που δεν μας ενοχλούν με τον τρόπο και την συνολική στάση και συμπεριφορά τους;Αντίθετα τους πρώτους αν μπορούμε να τους αποφύγουμε το κάνουμε;Μακρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. ΧΑΡΑΚΗΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!ΚΑΛΥΤΕΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Καλή μου Μακρίνα , καλημέρα...
    ρωτάς:

    "Γιατί τότε αφου συγχωρούμε τον διπλανό μας και μια και δυό και πολλές φορες όταν τον συναντάμε δεν νιώθουμε εσωτερικά αναπαυμένοι αλλά επιδιώκει η ψυχή μας την παρέα εκείνων που δεν μας ενοχλούν με τον τρόπο και την συνολική στάση και συμπεριφορά τους"

    Η δικη μου ταπεινή άποψη είναι ότι βασικά, ΔΕΝ τους συγχωρούμε...και ΔΕΝ τους αγαπάμε σταυροαναστάσιμα.

    Γνήσια χριστιανική αγάπη είναι εκείνη που μια αληθινά χριστιανή μητέρα έχει για το παιδί της.

    Και να της ξεριζώσει το χαζό παιδί την καρδιά λόγω επιταγής κακιάς μάγισσας, όταν σκοτάψει το παιδί- με την ξεριζωμένη, ματωμένη καρδιά της μάνας στο σακούλι, η καρδιά θα μιλήσει και θα ρωτήσει με αγωνία:
    -Χτύπησες παιδάκι μου;
    (έτσι δε λέει εκείνος ο τρυφερός μύθος;)

    Υπάρχει, βεβαίως και η περίπτωση πραγματικά να συγχωρούμε και πραγματικά να αγαπάμε, αλλά να αποφεύγουμε κάποια πρόσωπα, διότι...ποικιλοτρόπως, βλαπτόμαστε...

    Εμένα ας πούμε μου αρέσει η μπύρα, αλλά άμα πιω ένα ποτήρι θα δεινοπαθήσω σωματικά...λοιπόν, αποφεύγω τη μπύρα και το κρασάκι όσο μπορώ...
    Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.

    Εχω δικαίωμα να αποφύγω πρόσωπα ή καταστάσεις που μου δημιουργούν τ α ρ α χ ή ή λοιπά συναισθήματα αρνητικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ....ερχοντε στιγμές ομως, πού επιτρέπει ο Θεός παρά τήν θέλησή μας, νά συναντήσουμε αυτά τά πρόσωπα πού μας δημιουργούν ταραχή καί αρνητικά συναισθήματα.
    Είναι οι στιγμές τής αλήθειας, πού μας φέρνει αντιμέτωπους, οχι μέ τόν αλλον, αλλά μέ αυτά τά δικά αρνητικά συναισθήματα καί τήν ταραχή..

    Από εκεί καί πέρα η επιλογή ειναι δική μας. Ή δικαιολογούμε τόν εαυτό μας καί χ ά ν ο υ μ ε τήν ευκαιρία πού μας προσφέρεται, η αναγνωρίζοντας τήν αδυναμία καί εμπάθεια μας καταφεύγουμε στό έλεος τής αγάπης τού Θεού καί ζητούμε ταπεινά από Εκείνον ό'τι μας λείπει.

    Σέ τέτοιες "τυχαίες-συπτωματικές" συναντήσεις κρίνετε τό πόσο βάρος δίνουμε στήν σωτηρία μας, τό πόσο αγαπάμε ή θέλουμε νά αγαπήσουμε τόν ΣΩΤΗΡΑ "εξ όλης της καρδίας" μας.

    Δέν έχουμε τίποτε αλλο νά προσφέρουμε γιά τήν σωτηρία μας. Ο μοναδικός τρόπος γιά νά εποικοινωνήσει κάποιος μέ τόν ελεήμονα Θεό είναι η συντετριμμένη καρδιά. Εκείνην αναζητά τό έλεος τού Θεού μέσα από τό πνεύμα τής εσωτερικής λύπης, διότι προσβάλλουμε μέ τήν στάση μας τόν Κύριο μας πού έδωσε τά πάντα γιά την σωτηρία τού ανθρώπου.

    Ή θυσία Του ... τήν άπειρη άγάπη Του.. πρός έμάς.

    Όλα τά αρνητικά πού μάς συμβαίνουν, είναι πρός πορεία μετανοίας καί διορθώσεως. Πολλές ευκαιρίες έχασα, αλλά κάθε φορά έλεγα .."Θεέ μου, τήν έχασα.., σέ παρακαλώ δώσε μου μία άλλη καί δώσε μου τήν Χάρι Σου νά φερθώ έτσι όπως νά αρέσω σέ Εσένα"

    Καί σέ βεβαιώ καλή μου Σάλο καί ολη τήν παρέα..
    Τέτοια χατίρια, π ο τ έ δέν χαλάει ο Θεός!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Σπυριδωνάκι μου
    εγώ σε αγάπησα περαιτέρω, από τη στιγμή που ενώ σου μίλησα με επιθετικό ύφος, εσύ, όχι μόνο την παραμικρή κακία δε μου κράτησες αλλά μου έστειλες και ωραιότατα τραγουδάκια...

    Σε πιστεύω γι αυτό που καταθέτεις και σε ευχαριστώ εκ καρδίας...

    Προχώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ!....

    ΣΠΥΡΕ ΣΠΥΡΕ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΙΜΩΣ ΤΟΝ ΑΒΒΑ
    ΚΑΙ ΠΕΤΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΜΠΗΧΤΕΣ....

    ΑΝ ΕΙΧΕΣ ΑΓΑΠΗ
    ΘΑ ΕΓΡΑΦΕΣ ΜΕ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ,
    ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΒΑΖΕΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΕ ΘΡΟΝΟ
    ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΣΟΥ
    ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΝΕ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ 100 ΧΡΟΝΩΝ ΕΡΗΜΗΤΗΣ.

    ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ!
    ΛΕΩ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.
    ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ....
    ενα ορφανο παιδακι
    που σε αρεσει να το πυροβολεις.
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. + Όσιος Ιωάννης Σιναΐτης
    Ἡ πολυλογία εἶναι ἡ καθέδρα τῆς κενοδοξίας. Καθισμένη ἐπάνω της ἡ κενοδοξία προβάλλει καὶ διαφημίζει τὸν ἑαυτόν της. Ἡ πολυλογία εἶναι σημάδι ἀγνωσίας, θύρα τῆς καταλαλιᾶς, ὁδηγὸς στὰ εὐτράπελα, πρόξενος τῆς ψευδολογίας, σκορπισμὸς τῆς κατανύξεως. Εἶναι αὐτὴ ποὺ δημιουργεῖ καὶ ποὺ προκαλεῖ τὴν ἀκηδία. Εἶναι πρόδρομος τοῦ ὕπνου, διασκορπισμὸς τῆς «σύννοιας», ἀφανισμὸς τῆς φυλακῆς τοῦ νοός, ἀπόψυξις τῆς πνευματικῆς θερμότητος, ἀμαύρωσις τῆς προσευχῆς.

    +Όσιος Ιωάννης Σιναΐτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. "Υπάρχει σιωπή κακή και σιωπή αγαθή.

    Υπάρχει φλυαρία θεάρεστη και φλυαρία εκ του δαίμονος υποκινούμενη".

    Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

    (ο κατ'εξοχήν "πολύλογος" πατήρ της Εκκλησίας)
    ...................................
    και "αν θέλεις μήλον έπαρε, θέλεις αχλάδιν, λάβε..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΓΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.
    ΟΜΙΛΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ...!!!

    Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΣΙΝΑΙΤΗΣ
    ΟΜΙΛΗΣΕ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΛΟΓΙΑΝ!

    Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΑΚΡΟ
    ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΛΟΓΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ ΑΚΡΟ.
    ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΜΕΣΗ ΟΔΟΣ
    ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΥΣΗ ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ
    ΣΙΩΠΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ
    ΛΑΛΟΥΜΕΝ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ....

    Η ΠΟΛΥΛΟΓΙΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ.
    ΚΑΙ Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ...
    {ΑΣ ΤΟ ΕΧΕΙ ΥΠΟΨΙΝ ΤΗΣ Η ακριτα...
    ονομα και πραμα! των ακρων!}

    +ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ.
    {ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
    ΤΗΣ ΑΚΡΑΣ ΣΙΩΠΗΣ-ΣΠΑΝΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ
    ΕΓΚΛΕΙΣΤΩΝ ΕΡΗΜΗΤΩΝ -ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΛΟΓΙΑ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ}

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Προσπάθησα να στείλω ένα μήνυμα χθες αλλά δεν το έλαβες ως συνέχεια των προηγουμένων απαντήσεων και του προβληματισμού μου. Ισως να μην ήταν να βγει τελικά προς τα έξω και δεν έχω χρόνο να το ξαναγράψω.Ευχαριστω και τα ξαναλέμε Μακρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Μακρίνα μου
    δεν έλαβα τίποτα...
    Τα μηνύματα πριν τα στείλεις να τα κάνεις κόπυ γιατί καμια φορά τα ...τρώει το μηχανάκι και χάνονται και ειναι κρίμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Καλημέρα. Σωστή η παρατήρησή σου θα το επιδιώξω.Για την σιωπη που γράφουν τα παιδιά πιο πάνω, θέλω να πω ότι είναι ναι πολύτιμη μεν, όμως και γω πιστεύω ότι με διάκριση πρέπει και να μιλάμε.Ιδίως παράπονα από συμπεριφορές δικών μας δεν ειναι καλό να τα συσσωρεύουμε εσωτερικά, αλλά με αγαπη να τα πούμε, αλλως δυναμιτίζουν τις σχέσεις έστω κι αν περάσουν χρόνια. Λίγους ανθρώπους γνώρισα που απέσβεναν εσωτερικά- με αγώνα προσωπικό- τα παράπονα και τα θελήματά τους χωρίς πικρίες κρυμμένες. Μακάρι αυτό να γινόταν πολύ συχνά γιατί τότε και ο σατανας δεν θα είχε πατήματα μέσα μας. Δυστυχως και το τρέξιμο που σήμερα όλοι έχουμε στη ζωή μας, δεν βοηθά καθόλου σ΄αυτη την κατεύθυνση.Νάχουμε μιά ευλογημένη μέρα. Μακρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Μακρίνα μου καλημέραααα!
    Αυτό το θάψιμο των κακών μας σκέψεων και συναισθημάτων κάτω από το χαλί της κοινωνικής υποκρισίας πραγματικά, κάνει μεγάλο κακό και στην υγεία του σώματος και στην υγεία της ψυχής και στην υγεία των σχέσεων.
    Ο Θεός ας δίνει τη διάκριση π ώ ς να μιλήσουμε σε κ ά θ ε περίπτωση ώστε να προκύπτει ωφέλεια πνεύματος

    ΑπάντησηΔιαγραφή