Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Την παλεύω(επανάληψη)


Το ξέρω, λατρεμένο μου,

δεν είναι ανάγκη να μου το κοπανάς και συ, το ξέρω, ότι ανήκω στα γύναια για τα οποία τραβάει τα μαλλάκια του, με απελπισία ο Άγιος Απόστολος και τα αποκαλεί, ως τα <...γυναικάρια σεσωρευμένα αμαρτίαις, αγόμενα επιθυμίαις ποικίλαις, πάντοτε μανθάνοντα και μηδέποτε εις επίγνωσιν Αληθείας, ελθείν δυνάμενα...>(Β΄Τιμόθ.κεφ.γ, στ.6-7)

Το ξέρω πως ανήκω σε αυτή την κατηγορία των πάνυ αμαρτωλών γυναίων, που όλο δήθεν κάτι μαθαίνουν, όλο δήθεν κάτι συνειδητοποιούν και
στην π ρ ά ξ η-η οποία πράξη είναι το επιστέγασμα της όποιας θεωρητικής προσέγγισης και κατάκτησης- δεν φτιάχνω-φαινομενικά- τίποτα.

Ναι, αυτή είναι η δική μου πραγματικότητα, όμως...δεν επιθυμώ να το βάλω κάτω...δεν θέλω να παραιτηθώ από την ελπίδα κάποιου φωτισμού και κάποιας άλλης επίγνωσης, μέχρι να με κρίνει ο Κύριος.

Γι αυτό και μου αρέσει αυτή η ατάκα του συρμού, ως απάντηση στην ερώτηση:

-Τι κάνεις; Πώς πάει;

Απάντηση:

-Την παλεύω!

Η φράση αυτή, μου θυμίζει το μύθο του Αίσωπου με τα δυο μπακακάκια που ενώ χοροπηδάγαν αμέριμνα, έπεσαν ξαφνικά σε μια τεράστια καρδάρα με γάλα!

-Α Παναγία μου, τι σαστιμάρα ήταν και κείνη!

Τι βαθιά θάλασσα, άγνωστη, ήταν αυτή που τα κύκλωσε έτσι απότομα;
Τέτοια νερά δεν τα 'χανε ξαναδεί στη μικρή βατραχίσια ζωή τους.
Το ένα το βατραχάκι ήταν και χαρακτήρας, εντελώς, απαισιόδοξος.
Τρόμαξε φριχτά, σοκαρίστηκε, άνοιξε υπερβολικά το στόμα του, κατάπιε γάλα κάμποσο, ζαλίστηκε και πνίγηκε πριν καν προφτάσει να πει: <φτού σκουληκομερμηγκότρυπα!>

Το άλλο βατραχάκι, όμως,έβλεπε πολλές ταινίες με Κλιντ Ήστγουντ, είχε ταυτιστεί με τον Κλίνταρο και το έπαιζε σκληρό καρύδι!

Πεισματάρικο.

Του το 'λεγε και η μαμά του ότι γεννήθηκε πολεμιστής και ότι ποτέ, και με καμιά δυσκολία δεν θα τό βαζε κάτω!

Παρότι σάστισε με την άγνωστη λίμνη, δεν παραδινόταν στα βαθιά τα νερά της.

Χτύπαγε με δύναμη τα χεράκια του, τα ποδαράκια του , χτύπαγε..χτύπαγε...χτύπαγε... ώρα ατέλειωτη, με όσες δυνάμεις τού απόμεναν και ...ξαφνικά εκεί που χτυπιότανε, κάτι άγγιξε μέσα στον πάτο της καρδάρας, κάτι σαν... πέτρα.
Ακουμπάει ξαφνιασμένο, με τα βατραχοπόδαρα πάνω στην ...πέτρα, παίρνει φόρα, και με ένα σάλτο...χοπ! πετάχτηκε ελεύθερο έξω από την καρδάρα και γλίτωσεεεε!

Τι είχε συμβεί;

Το θυμάστε!

Από το χτύπα χτύπα το γάλα, με όλη τη δύναμη, το γάλα έπηξε, γίνηκε μπάλα βούτυρο, πάτησε πάνω στο βούτυρο, και πετάχτηκε ελεύθερο, στον αέρα της σωτηρίας!

Πρώτος παραμυθάς ο Αίσωπος.

Τι δηλοί ο μύθος;

Τούτο δηλοί:

-Βοδάκι μου, όσο λωλό και να 'σαι, μην τα παρατάς!

Προσπάθησε, προσπάθησε, προσπάθησε!

Μέχρι να βγει η ψυχή σου, προσπάθησε!

Ένα βήμα μπροστά και πέντε πίσω κάνεις, χρόνια τώρα ολόκληρα.

Όμως...μην τα παρατάς!

Όποιος προσπαθεί, όποιος αγωνίζεται,πνευματικά, π ά ν τ α κάποια δίοδο ελευθερίας θα δημιουργήσει.

Αποτελεί φυσικό νόμο, αυτή η αισιόδοξη εξέλιξη των πνευματικών πραγμάτων.

Το αποδείχνει η ζωή σε πάμπολλα ελπιδοφόρα σκηνικά της.

Όταν επιθυμούμε ολόψυχα κάτι, όταν βάζουμε στόχους- με τη βοήθεια του Θεού, επιμένοντας

μερόνυχτα αμέτρητα στον ασταμάτητο αγώνα- κάποτε θα πετύχουμε!

Τα παραδείγματα γύρω μας!

Ο τολμών νικά και ο επιμένων νικά και ο υπομείνας-εν Κυρίω- τον αγώνα της κάθε ημέρας, ούτος και σωθήσεται!

Σαλογραία

15 σχόλια:

  1. Σαλογραια,σ'ευχαριστουμε!να ξερες ποσο ενισχυτικη ειναι η προτροπη και συμβουλη σου,που γυρω μας μονο απαισιοδοξια επικρατει!ο Θεος να μας σωσει!(και απο τουτην τη ζωη ακομη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Diawasa to sholio so "To palewo" kathos kai merika alla. Se diaweweo oti stin ousia TIPOTA den palewis. Ise apo ekeinous pou theloun enan Hristo komeno sta metra tous. Sou sinisto kopse telios tis epikinonies sou sto diadiktio, kaneis magali zimia stous pneymatika adynamous ke ston eayto sou. Ise mono logia, tipote allo. Ena megalo mideniko pou nomisi oti agiase me ena terastio wouno egoismou stin psihi pou stin koryfi tou kathete kamarotos o Satanas.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να είσαι καλά περιστεράκι μου...
    Σ'ευχαριστώ για την αγάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Προς ανων.
    Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ...
    ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ, ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ...
    Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ...
    ΦΙΛΙΆΑΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Pros tin agapimeni mou adelfi. Kapote mou ipan oti "To kalo an den to kanis kala den ine kalo". Palepsa sklira kata tou pankakistou eaytou mou ke diapistosa oti, gia na kanis to kalo kala, prepi na ise kalos ke oudis kalos para mono o Theos!! Apelpistika pliros ke afti apelpisia itan i arhi tis sotirias mou. Efharistis gia to oti se skeftome..., mallon den se xehorizo katholou apo ton eayto mou ke **herome** poli gia afto!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Anwn.filtate
    afth h kalh apelpisia einai h arxh tou fwtismou mas kai ths swthrias mas, pragmati...s efxaristw pou mou to thymizeis...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Agapiti, wlepo simera sto prosopo sou mia omorfi sowarotita, mia analafri glikia aplotita, o Logos sou litos, horis peritous synestimatismous.
    Enas anthropos me eklekta harismata, mia kardia pou theli na erotefti, na agapisi polli, pou dipsai na diplasisi ta talanta tis.
    Gnoriso kapion pou sou moiazi poli, prospathuse na kani ta panda gia na aresi ston Theo pou tou apokaltike kapia ponemeni stigmi tis zois tou, os agapi ke dynami.
    Mia imera ipe me ilikrini kardia: "Woithise me Kyrie na se agapiso, thelo polli na se agapiso alla pos tha se agapiso an den mou to harisis Esi". I tapini tou prosefhi isakoustike ke amesa arhise o Golgothas tou..
    Stin arhi antisthathike entona, stadiaka omos apewale kathe antistasi ke wima pros wima ensarkone stin kyriolexia afto pou epsahne, afto pou zitise, afto pou epithimise.
    Agapise polli ton stawro tou ke ton pono tou giati tou eferan tin apoliti hara!
    H agapi pros ton Theo den ine ena synesthima, wriskete pano apo kathe ti anthropino, ine apoklistika Theanthropino, ine o Idios o Hristos!
    Ton rotisa, dipsontas na matho, pos to zi, pos ke ti esthanete, ke mou ipe tapina mia lexi me ta matia gemata dakrya mias eygnomonousas kardias pyrpolimenis apo Thio Erota: Thysia!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κύριε, δίχως Εσένα, είμεθα εδώ, εορτάζοντες δίχως εορτή, επιστήμονες δίχως γνώση, γονείς δίχως παιδιά, παιδιά δίχως γονείς, ζωντανοί δίχως ζωή, οδοιπόροι δίχως δρόμο, κράζοντες δίχως κραυγή, νοσταλγούντες δίχως ταξείδι, πονεμένοι δίχως πόνο, αγαπώντες δίχως αγάπη, θρηνούντες δίχως θρήνο, είμαστε εδώ ως λέξεις άδειες, μορφές κενές, δίχως ουσία και ομορφιά…'

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. αΝΩΝ.
    Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
    ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΤΗ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ. ΤΗΝ ΕΛΕΓΕ ΣΥΧΝΑ ΚΑΙ Η ΜΑΚΑΡΙΤΙΣΣΑ Η ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΩ ΤΗΝ ΕΥΡΙΣΚΑ ΜΕΛΟ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ.
    Η ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΉΤΑΝ Η ΛΕΞΗ:
    ΘΥΣΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μή μ’ ἀφήσεις, Χριστέ, νὰ πλανιέμαι στὸ μέσο τοῦ κόσμου,
    Ἐσένα μόνο ἀγαπάω χωρὶς ποτὲ νὰ Σ’ ἀγάπησα..

    Τον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, και ένδυμα ουκ έχω , ίνα εισέλθω εν αυτώ, λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, φωτοδότα, και σώσον με.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σπυριδωνάκι
    Καλημέρραααααα!
    :-)
    Σε παρακαλώ πες λόγο για τον έφηβο γιο Ιωάννη μιας φίλης, που ταλαιπωρείται σε νοσοκομείο και η μάνα του τρελαίνεται..
    Σ'ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο Κύριος θά βοηθήση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή