Πίστη εξ ακοής και Πίστη εξ εμπειρίας συνέχεια τρίτη...

Αγαπημένο μου
αυτή η έλλειψη πίστης από πρώτο χέρι, μου έδινε μια πίστη της τάξης του 99% και κείνη η έλλειψη του 1%, αν και φαινομενικά μικρή, δημιουργούσε εξαιρετικά χλιαρό κλίμα στην ψυχή μου.

Όταν η Πίστη δεν είναι πλήρης και ζέουσα, αρνείται ο εντός ημών σαρκικός άνθρωπος να σταυρωθεί και χωρίς να συσταυρωθώμεν τω Κυρίω, δε μπορούμε να τρέφουμε ζωηφόρα ελπίδα Αναστάσεως μεσ'στη χαρά της Βασιλείας Του!

Αν δε σταυρώσουμε το φρόνημα και την ενέργεια της αμαρτίας εντός μας, δεν ετοιμάζουμε τόπο για ν'αναπαυθεί στην ψυχή και στο σώμα μας το Πνεύμα του Παράκλητου, που είναι Πνεύμα Ευφροσύνης, Ελευθερίας εν Αληθεία.

Κουράστηκα, λοιπόν, να χτυπάω του Κυρίου την πόρτα.

-Θα ...λείπει! Άσε καλύτερα! είπε ο άθλιος λογισμός μου.

Φαίνεται,όμως, πως Εκείνος αργεί, αλλά δ ε λησμονεί.

Και δε λησμονεί, διότι είναι Θεός ΠΡΟΣΩΠΙΚΟς, και όχι μια αδιαφοροποίητη μεταφυσική σούπα, με την οποία θα ομοιογενοποιηθούμε κάποτε απαξάπαντες, όπως λένε και κάτι γκουρού γόητες, πλανώντες και πλανώμενοι, προκειμένου να αποφύγουν την ατομική απολογία περί των σκοτεινών πεπραγμένων τους, καθησυχάζοντες την ταραγμένη συνείδησή τους.

Τον καιρό που βασανιζόμουν με αυτά και έσκαγα περί του διατί ενώ ο Κύριος-που στα αρχαία χρόνια, κάθε τόσο μίλαγε στους προφήτες- δε φαίνεται να πιάνει κουβέντα με κανέναν σήμερα, δεν είχα χωνέψει την απλή αλήθεια:

Το γεγονός, δηλαδή, ότι ο Τρισάγιος Θεός, είναι Πρόσωπο!

Το άκουγα, το έλεγα, μα δεν το είχα αφομοιώσει στ'αλήθεια.

Έπεσε φως όμως, στην κατανόησή μου, όταν στοχάστηκα τον τρόπο της διανθρώπινης επικοινωνίας.

Προκειμένου για τα σώψυχά του, σε ποιον τα αποκαλύπτει ο καθένας από μας; σε όποιον θεωρεί ότι βρίσκεται σε ανάλογο με κείνον μήκος κύματος, ώστε να τον καταλάβει.

Γιατί κάθομαι και γράφω σε σένα αυτό το γράμμα, και όχι σε ένα δεκαπεντάχρονο;

Διότι ξέρω, ότι εσύ είσαι σε θέση να με νιώσεις, και επομένως δε θα πάνε τα λόγια μου χαμένα.

ΈΤσι κατάλαβα, με την αναλογία εκ της ανθρώπινης επικοινωνίας, τι θα πει η φράση που άκουγα από μικρή, ότι εμείς:

-Δεν είμαστε άξιοι!...

Δεν έχουμε δηλαδή, συντονιστεί με το μήκος κύματος, στο οποίο εκπέμπει τις μελωδίες Του, το Πνεύμα το Άγιο και γι αυτό δε μπορούμε να ακούσουμε, τίποτα.

Μη ακούγοντας- λόγω της πρωτόγονης και πεπτωκυίας κατάστασής μας- υποθέτουμε υπερφιάλως και ότι Θεός δεν υπάρχει!
Κούνια που μας κούναγε και μαύρα μας μακαρούνια αν πεθάνουμε αμετανόητοι, τουτέστιν έμπλεοι υπαρξιακού ζόφου.
Θα είναι αιωνίως απαραμύθητη η οδύνη μας.

Εν τω μεταξύ, οφείλω χάριν της εντιμότητος και της αληθείας να ομολογήσω, ότι πολύ θα μου άρεσε να μ η ν υπάρχει ο Θεός των Ορθοδόξων, γιατί όλο σε στρίμωγμα μας έχει: μη ετούτο, μη εκείνο, αμάν πια , μας έχει σπάσει τα νεύρα με το άγχος εκ της αιωνίου κολάσεως μισό χιλιοστό πάνω από τα κεφάλια μας, έτσι και μισήσουμε την πεθερά μας , ή τον κυριούλη που μας βούτηξε τη θέση στο λεωφορείο, ενώ βρισκόμασταν κοντύτερα!

Ενώ, χρυσούλι μου, αν δεν υπήρχε Θεός και μετά θάνατον ζωή, τι χαρά!
Θα γινότανε το αλάι μαλάι και άμα πεθαίναμε, θα ησυχάζαμε.
(Είναι και αυτό μια άποψη άλλο που δε δουλεύει στην πράξη, εκφράζομαι όμως έτσι για να μη πει κανείς ότι επειδή θέλω ντε και καλά να υπάρχει Θεός, γι αυτό και τον βλέπω κάθε τόσο μπροστά μου, να ξεπετιέται σαν μανιτάρι!)

Όχι περιστεράκι μου!
Εντίμως σου ομολογώ και κακοχαρακτήρισέ με όσο θές, εγώ προσωπικά, θα προτιμούσα να μ η ν υπάρχει Θεός και ζωή μετά θάνατον, για να κάνω του κεφαλιού μου.
Είχα, όμως, χρέος να ερευνήσω, να ψάξω για την Αλήθεια, διότι μόνον η Αλήθεια λυτρώνει!

Η Εντιμότητα στην αναζήτηση και στην πράξη, είναι για μένα, μια από τις τρεις μεγάλες αρετές που θαύμασα πρώιμα.
Ποιές είναι οι άλλες; η Γενναιοδωρία και η Εκστατική θεώρηση του Μυστηρίου που υπάρχει μέσα σε όλα τα όντα και το οποίο, μας ανάγει στον Ποιητή του σύμπαντος κάλλους, που μας περιβάλλει.
Αυτή την τελευταία στάση ζωής, ο Σπράγκερ, την ονομάζει Ευσέβεια!

Πάντως, τούτη η πρωτόγονη ψυχική στάση, που θεωρεί το θείο νόμο σαν καταπίεση και όχι σαν απελευθέρωση, έχει να κάνει με την έλλειψη φωτισμού και τη λάθος αντίληψη περί Θεού και ανθρώπου, που διαδίδει αιώνες τώρα, με πάμπολλα μέσα, η Αιρετική Δύση.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ