"Ημείς μωροί δια Χριστόν" http://www.agiostheologos.com/2.html
.....................................................................................................................................
"Οι δε υπομένοντες τον Θεόν, αλλάξουσιν ισχύν, πτεροφυήσουσιν ως αετοί"
(Προφήτης Ησαϊας, κεφ. μ΄ 31)
http://www.youtube.com/watch?v=gKrmkHLYBug&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=CaAkIBCudeI
Mερικές συμπτώσεις,είναι υπερβολικά συχνές γιά νά αποκαλούνται συμπτώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ καί κάποιες ημέρες,μέ απασχολεί αυτή η φράση πού ακούω στήν Εκκλησία: ΚΑΙ ΥΠΟΜΕΙΝΑΣ,ΥΠΕΜΕΙΝΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ.
Δέν καταλαβαίνω τί σημαίνει υπομένω τόν Κύριο.Καί νά μπροστά μου τό εδάφιο πού παραθέτεις από τόν Ησαία καί αυτή σου η ανάρτηση.
Όποιος θέλει καί μπορεί,άς μέ βοηθήσει σάς παρακαλώ. Πώς υπομένουμε τόν Κύριο,αφού υπομονή κάνουμε συνήθως σέ κάτι άδικο καί σίγουρα ο Κύριος δέν είναι άδικος;
AΓΑΜΕΜΝΩΝ
:-) ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήωραίο ερώτημα θέτεις.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ υπομονή δεν κάνουμε μόνο σε κάτι άδικο.
ΥΠΟΜΟΝΗ κάνουμε ΚΑΙ στα καλά και ΑΓΙΑ.
"ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΩΝ ΧΕΙΛΕΩΝ ΣΟΥ, ΕΦΥΛΑΞΑ ΟΔΟΥΣ
ΣΚΛΗΡΑΣ"ΛΕΕΙ Η ΓΡΑΦΗ.
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΙΟΥ ΤΗ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ, για πολλούς, μέχρι να φτάσουν στην τάξη των ΥΙΏΝ, μέχρι τουτέστιν να ενεργούν ΑΒΙΑΣΤΩΣ, ΜΕ ΧΑΡΑ, ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ, ΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΣΥΧΝΑ ΚΟΥΡΑΖΟΜΑΣΤΕ.
Την αγάπη, ΌΜΩς, πρέπει να την ασκώ ισοβίως.
Τη συγχωρητικότητα, την εγκράτεια, την προσευχή, ΤΗΝ ΚΆΘΕ ΕΝΤΟΛΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ, επίσης.
Ο πνευματικός νόμος δεν μου δίνει το δικαίωμα, να φωνάξω ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΗ και να πώ:
-Α παρατάτε με όλοι! βαρέθηκα να σας μαγειρεύω, να σας πλένω, να σας φροντίζω στο όνομα της αγάπης.
Βαρέθηκα να σας ευεργετώ στο όνομα της Αγάπης. Βαρέθηκα να σας συγχωρώ, στο όνομα της Αγάπης, ενώ εσείς ΤΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΑΔΙΚΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑΟΛΟΣΤΕΙΛΑΤΕ ΣΑΝ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΚΟΥΡΓΟΣ,
Α! ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΑΣ, "έχει και η υπομονή τα ΟΡΙΑ της!"
(Το ακούμε πολύ συχνά να λέγεται)ή .
-Δεν θα καταντήσω ΤΟΣΟ καλός.
Καταντάει ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ της καλωσύνης μου και ΒΛΑΚΕΙΑ, ΤΟΣΗ ΚΑΛΩΣΥΝΗ εκ μέρους μου.
Ψάχτε να βρείτε κανένα άλλο κορόιδο, να συμπάσχει, να βοηθάει, να ξοδεύεται για το χατίρι σας.
ΤΕΛΟΣ, ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ!"
............................
Αν πω έτσι και δεν υπομείνω ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, τότε, το ΕΧΑΣΑ το παιγνίδι.
Έχασα ό,τι Χάρη είχα μαζέψει.
Επεσα στην παγίδα της ΚΑΚΗΣ Τρεπτότητας όπως ο Εωσφόρος, τα λέω και στην ανάρτηση με τίτλο της "ΨΥΧΗΣ ΤΟ ΤΖΑΜΑΚΙ Ή ΠΕΡΙ ΤΡΕΠΤΟΤΗΤΟΣ".
Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ, ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΕΝΤΟΛΗ, ΟΣΟ ΠΙΟ ΤΕΛΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ.
ΚΑΙ ΑΥΤΟ, ΑΚΡΙΒΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ Ζ Ο Ρ Ι Κ Ο.
Στην αρχή του αγώνα, υπάρχει ενθουσιασμός, όπως ακριβώς και στην αρχή ενός έρωτα.
ΜΕΤΑ; ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑ;
ΠΟΣΟΙ Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ι Κ Α,
ΔΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Ε Φ Α Ρ Μ Ο Γ Η
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;
Είναι ένα μείζον θέμα στις μέρες μας.
Παλιότερα,που κουνιόταν πιο αργά το μυαλό και δεν υπήρχε η ΚΌΛΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ, οι ψυχές των ανθρώπων, ίσως σε τέτοιους πειρασμούς λογισμών να μην έμπαιναν.
Σήμερα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, Η ΕΞΩΘΕΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΠΙΕΣΗ και ουδείς αντέχει μέχρι το τέλος τον πόλεμο των λογισμών αν δεν του δοθεί ΑΝΩΘΕΝ, ΜΕΓΑΛΗ, ΜΥΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ...
ΓΙ αυτό ΟΣΟΙ ΑΝΤΕΞΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΜΕΓΑΛΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ, ΚΑΙ ΠΤΕΡΟΦΥΟΥΝ Ως ΟΙ ΑΕΤΟΙ, τουτέστιν ΜΕΤΑ-ΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ και κείνοι, στο μέτρο του αγώνα τους, ΓΊΝΟΝΤΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ, κατά το πρότυπο του Σωτήρος Ιησού Χριστού, που από το σώμα του θανάτου της αμαρτίας, μας ελευθέρωσε...
Την ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ της ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ, ΤΗ ΒΛΕΠΟΥΜΕ Κ Α Ι ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΦΘΑΡΣΙΑ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ, ΤΗ ΜΥΡΟΒΛΥΣΙΑ, ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΑΜΑΤΩΝ...
Όποιο είδος ζωής κάνει ο καθένας μας, ΕΓΓΡΑΦΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ.
ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΩΜΑ- ΕΙΤΕ ΕΝ ΖΩΗ, ΕΙΤΕ ΕΝ ΘΑΝΑΤΩ- ΒΛΕΠΟΥΜΕ φανερά ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ όλης ΒΙΟΤΗΣ ΤΟΥ.
Η συζήτηση μπορεί να τραβήξει σε μάκρος
;-)
Πολύ καλή ανάλυση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘά σού πώ τί κατάλαβα.
Καί υπομένων (υπομείνας),...όλα όσα περιέγραψες ευστόχως,...υπέμεινα τό βάρος τού Κυρίου επάνω μου.Τό βάρος τής αδιαπραγμάτευτης καί άνευ όρων αγάπης.Έτσι υπέμεινα τόν Κύριο. Ναί,δέν τό είχα σκεφτεί.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ,ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΩ! :) :)
Υ.Γ
Κάποτε,παρατηρώντας τά πρόσωπα τών ανθρώπων καί όσα αποτύπωνε ο χρόνος επάνω τους,διαπίστωσα πώς μέ τό πέρασμα τού καιρού,άρχιζαν νά μοιάζουν μέ ζώα.Άλλος μέ αλεπού,άλλος μέ ποντίκι,άλλος μέ κάποιο άλλο ζώο.Τά χειρότερα κατά τήν γνώμη μου πρόσωπα,ήταν αυτά πού έμοιαζαν μέ γουρούνια.
Φαντάζεται κανείς τόν τρόμο πού αισθάνθηκα,όταν κάποια μέρα,όταν είχα μεγαλώσει κι εγώ,στράφηκα απότομα σέ έναν καθρέφτη καί κοίταξα τό πρόσωπό μου,χωρίς νά συνειδητοποιώ ποιόν έβλεπα.Μέ φρίκη διαπίστωσα πώς απέναντί μου,είχα ένα γουρούνι!
ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ Ο ΧΕΙΡΙΣΤΟΣ
Χαχα! Αγαμέμνων ο χείριστος...ΓΈΛΑΣΑ...ΠΟΛΎ ΓΕΛΑΣΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει...μην το παρατραβάμε τόσο πολύ με τους Χοιρ-ιστους καλέ μου φίλε... ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΣΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΝΝΟΗΣΕΣ ΕΣΥ, ΟΤΑΝ ΕΓΡΑΨΑ ΟΤΙ Η ΠΡΑΞΗ ΜΑΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ...αχ...δεν πειράζει...θα το εξηγήσουμε άλλη φορά...Ας ΘΥΜΆΣΑΙ προς το παρόν ότι τα ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΜΟΝΙΜΩΣ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ. Αν θες ρίξε μια ματιά σε δυο αναρτήσεις που ίσως σε βοηθήσουν: "Το περίκλειστο δωμάτιο της προσωπικής εμπειρίας" να διαβάσεις πρώτα και μετά αυτό με τίτλο:"ΟΙ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΚΛΕΙΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ"ΒΑΛΕ ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ ΣΤΟ ΓΚΟΥΓΚΛ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΟ ΒΓΑΛΕΙ...
Μη βγαίνουμε τώρα έξω από το θέμα...Ας Θυμηθούμε τον Σολωμό που γράφει:"ΣΥΧΝΑ ΤΑ ΣΤΗΘΙΑ ΕΚΟΥΡΑΣΑ, ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΑΛΩΣΥΝΗ!"
Αυτή τη στάση την είχαν οι παλαιότεροι χριστιανοί, Εμάς η τυφλεόραση και ο δυτικο΄ς τρόπος ζωής μας εξανδραπόδησε...ΔΥΣΤΥΧΩΣ...
Εξαιρετικά τά άρθρα σου,ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΑΜΕΜΝΩΝ (ακόμη χείριστος,δυστυχώς) :)
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτόν σου, λέει η Γραφή.
Τόσο πολύ τον αγαπάς τον εαυτόν σου, αδερφέ, τον συκοφαντείς ως χείριστο;
Κάνε λίγο κράτει, βάλε ένα ερωτηματικό, για Όνομααα!
ΑΦΟΥ ΟΥΔΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ...
ΟΛΟΥΣ, ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ, ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΑΕΙ Η ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ...
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΙΔΑ Η ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ...
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ...
Καλό βράδυ και ευχαριστώ για την καλή διάθεση
Ασχετο με την κουβεντα, αλλα τι περιστέρακλος λεβέντης ειναι αυτός;;;Πάλλευκος (σαν περιστέρι) Σαν άγαλμα περιστεριου (σε καποιους παλαιούς άμβωνες ισως)...Μπραβο, μπραβο, χαιρετισμούς να του δωσεις Β.
ΑπάντησηΔιαγραφή@UnKnown
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ο περιστέρακλος ήταν ο Χάρης, φιλικός σαν αρνί και καλόβολος όσο δεν φαντάζεσαι. Τον έπαιρνα στο σχολείο για πολλά χρόνια και τον πέταγα πάνω στα κεφάλια των μαθητών μετά το πέρας της εορτής τότε που που δεν είχαν εφευρεθεί τα έξυπνα τηλέφωνα (ευτυχώς δηλαδή).
Μετά από 16 χρόνια απεδήμησε για τον περιστεροπαράδεισο (υπάρχει; μάλλον όχι)
Εκτοτε έχω έναν άλλον ολόλευκο και ηγεμονικό που τον λέω Μαχητή. Αυτός ήταν πιο σκληρός και ατίθασος χαρακτήρας. Με τάραζε στην τσιμπιά αλλά τώρα...κατάλαβε το βόιδι(!) ότι τον αγαπώ και ηρέμησε επιτέλους!
;-)