Χαιρετισμοί, το έαρ των ψυχών...

Αγαπημένο  μου

με τους Χαιρετισμούς έχω -παιδιόθεν- συνδυάσει το έαρ των ψυχών, το κατανυκτικότατο...

Ήταν must σε κείνα τα χρόνια της  πληγωμένης   αθωότητας, το  να πάμε- οι καλές φιλενάδες-  την Παρασκευή το απόγευμα στην εκκλησία, να ακούσουμε το υπέροχο-έτσι λέγαν οι μεγάλοι-

"Τη Υπερμάχω"- να χαρούμε  που  έστω και τυπικά...επιτελέσαμε τα  θρησκευτικά μας καθήκοντα...σιγανά ψιλοκουβεντιάζοντας, χαζεύοντας απ' το γυναικωνίτη-  όμοια  γριές κουτσομπόλες, "τα ξόμπλια " που αναφέρει  ο Παπαδιαμάντης- όσους  έμπαιναν στο ναό,  χαμογελώντας,  τρώγοντας  - στη ζούλα- και  κανένα στραγάλι...

Υπήρξε  αγαθή συνήθεια- δε θυμάμαι πώς την ξεκίνησα- αλλά συνεχίστηκε  για χρόνια και χρόνια -ως   αυτονόητο...

Μέχρις εδώ,  σύμφωνη ...

Ε, τέσσερις , πέντε φορές το χρόνο, να ακούς τους Χαιρετισμούς, είχε κάτι το γραφικό, το κοντά στην Παράδοση...

Εντάξει. Ήταν κάτι το ιδιαίτερο και την ορθοστασία, την  άντεχα.

Εκεί που ξαφνικά ενοχλήθηκα,  πριν κάμποσα χρόνια, υπήρξε η στιγμή που  ο μακαριστός, φίλος  π. Θεοδώρητος, σύστησε   να διαβάζω τους Χαιρετισμούς, καθ' εκάστην!

Δυστρόπησα...Χλιμίντρησα ξαφνιασμένη:

-Κάθε μέρα να διαβάζω τους Χαιρετισμούς π. Θεοδώρητε;
Μα για Όνομααα!
Εντάξει,  δεν είπαμε!
Είναι  ποίημα, θεολογικότατο, εντάξει, αλλά...καθ'εκάστην η ανάγνωσις;

Τόσο μπούρου μπούρου(Θε μου συχώρα με δηλαδή..)καθημερινά;

-Βαρετόοοοο φαίνεται!

Όρθια, μάλλον  σηκώθηκαν τα λευκά, καλογερικά μαλλάκια  του παπα Θεοδώρητου
(στ' άγια η αγνότατη ψυχούλα του) όμως  ήπια, ξανάπε,  πως  θα 'ταν ευλογία   να διαβάζω τους Χαιρετισμούς, ανελλιπώς, καθ'εκάστην..

Επέμενε ότι η Παναγία  ήθελε να τους ακούει-  απίστευτοι ισχυρισμοί-πώς γνώριζε τη διάθεση της Παναγίας;- εσύ το πιστεύεις;

Επέμενε ότι αν τους διάβαζα, θα είχα σπέσιαλ δωράκια   απ' τη Χάρη Της...

-Τα βρίσκεις λογικά αυτά τα πράγματα;

Δεν το πίστευα...να εξομολογηθώ την αμαρτία μου, ως ιστορίες
για αγ(ρ)ίους μου φαίνονταν...

-Και μετά;
Τι έγινε μετά και άλλαξες τακτική, σαλεμένη μου, και καθιέρωσες  ανελλιπώς,  σπαστικότατη ανάγνωση;

-Κάτι συνέβη  μετά...
Δε μπορώ να  πώ λεπτομέρειες - ακούνε!

Όμως κάτι συνέβη...κάτι συμπτώσεις απίστευτες, κάποια αλλοίωση εσωτερική,  θαυμαστή, κάποια άλλη , βαθύτερη όραση...και συν-κινήθηκα προς ανάγνωσιν του κειμένου..

Από  τότε,  λατρεμένο  μου,  μηδενός ...διώκοντος και μηδενός ιερέως πιέζοντος, πήρα το βιβλιαράκι  και άρχισα να  διαβάζω τους Χαιρετισμούς στην Υπεραγία Θεοτόκο, με πάσα ειρήνη και  χριστιανική υπακοή στην εμπειρία των  Αγίων Πατέρων και Μητέρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας...

Πλέον, αν δε πω τους Χαιρετισμούς- όσο κουρασμένη να είμαι, ό,τι ώρα και να 'ναι- δεν πέφτω για ύπνο...

Τους διαβάζω  κάθε μέρα, όλες τις μέρες του χρόνου...
Και κάθε φορά ανακαλύπτω, στις λέξεις εντός, μια νέα, θαυμαστή,
ΑγιοΠνευματική  Ωραιότητα...

Απ' τα σκηνικά τα μυστικά, τα απερίγραπτα, που  συνέβησαν,  το κατάλαβα πια -ο μπούφος των   μπούφων-  πως  η Κυρά Παναγία, πραγματικά, ευφραίνεται,  και δίνει Ευλογία σε κάθε ψυχή- που επικαλείται -μέσ' απ'  το μεγαλειώδη  Ύμνο- τη Χάρη της...

Με τη σειρά μου, λοιπόν,  και γω, τώρα- καθώς εμένα, ο πατήρ Θεοδώρητος άλλοτε -θα σε προτρέψω...

-Να τους διαβάζεις όλη σου τη ζωή, έως την ύστερη ώρα , τους Χαιρετισμούς, περιστέρι μου...

Εξ εμπειρίας, θα το νιώσεις και συ κάποτε...

Η Κυρά Παναγία θα σου δώσει μεγάλη Χαρά, και Ειρήνη και Δύναμη,  όταν επικαλείσαι με πίστη, αγάπη και ευλάβεια, την ανέκφραστη Ομορφιά του θείου προσώπου Της...

Σαλογραία