Το γελοίον και μάταιον της αυτοκτονίας-Εμείς δε θα πεθάνουμε, ποτεεεεέ, κουφάααλα, νεκροθάφτη!

Τις προάλλες  περιστεράκι μου,

 ένα δεκαεπτάχρονο μαθητούδι,  αυτοκτόνησε στην πόλη που μένω

- "δι ασήμαντον αφορμήν" αυτοκτόνησε -

"χάρη" στους σινεμάδες με τα κακά παραδείγματα, "χάρη" και στις ιστοσελίδες που δίνουν οδηγίες-

περί του πώς να κοψολαιμιαστούμε ... επιτυχέστερον!

- Θε μου , Θε μου , πού πάμε; !

Κάθε μέρα δυο τουλάχιστον απελπισμένα άτομα αυτοκτονούν στην Ελλάδα- άκουγα στις ειδήσεις...

Τελευταία, έπεσα σε νέους ταξιτζήδες που απειλούσαν-μονολογώντας με οργή- να τινάξουνε τα μυαλά τους...

-Μανούλαααααα!

- Έτσι ανυπόφορος που κατάντησε ο βίος , μωρή Σαλογραία, σωστά έκανε το παιδί και κρεμάστηκε!

Γιατί να ζούσε;

Για να του κάνουνε τη ζωούλα του,  μαύρη- τα Καθίκια οι άλλοι;

-Είσαι με τα καλά σου;

 Επικοινωνείς;

Τι λόγια βλακώδικα ξεφεύγουν απ' "των οδόντων το έρκος"- χαμένο;

Φαντάζεσαι ότι κρεμάστηκε και ότι πάει! τώρα... ησύχασε;

- ΤΟΟΟόση αγαθομάρα σε δέρνει;

-ΤΟΟΟόση με το συμπάθιο!

-Ξέρεις, τι μας πληροφορεί η εμπειρία  των Αγίων, πουλάκι μου;

-Για πε, γραιοτάτη, μήπως σε νιώσω...

-Λέει, ότι  αν  εσύ -αυτοπροσώπως- αποφασίσεις να κόψεις της ζωής σου το νήμα, και πεθάνεις

 ( με τούτο το βίο βαθιά  οργισμένος ή λυπημένος)

ότι αμέσως μετά, θα παραλάβουν την ψυχή σου, άγγελοι σκοτεινότατοι

( φρικιαστικοί στη φάτσα, μπλιάχχχχ... χειρότεροι απ' τους κτηνώδεις πολεμιστές, στην ταινία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών...),

και  τότε , θα της κάνουν, χαιρεκάκως -ΤΑ- Αιώνια  βασανιστήρια!

- Άρα;

Τι κατάφερε,  ο άνους,  ο αυτόχειρ;

-Μια τρύπα στο νερό κατάφερε!

Κατάστρεψε το σώμα του- τάχαμ για να γλιτώσει- και μεγαλύτερα  βάσανα, τον περιμένουνε στη γωνία, καθώς άριστα το διατυπώνει και  ο σοφός ο λαός μας:

- Πίιιιισω έχει η αχλάδα την ουρά και παραπίιιισω φούντααα!

Και γράφοντας  "φούντα", θυμήθηκα   αγαπημένο  αγόρι στην εφηβεία του...

Ξεκίνησε από...αλκοόλ- τον εμύησε ο εθισμένος πατέρας του- μετά πήγε στις "φούντες"...εν συνεχεία   στα πλοκάμια της  ηρωίνης ... εκείνη  το σφιχταγκάλιασε το παιδί, μέχρι θανάτου...σμπαράλια του γίνηκε το νευρικό σύστημα, μαύρισε η ψυχολογία του -  μόνο με "άσπρη" για λίγο ερχόταν στα συγκαλά του...ο ίδιος επιθυμούσε με πάθος το θάνατο.

- θα αυτοκτονήσω μονολογούσε  σιγανά...η ζωή μου,  γίνηκε μια κακιά σκύλα, θα τη μαχαιρώσω για να γλιτώσω!

( Ήρεμο φαινομενικά,  χαμογελαστό , ευγενέστατο, παλικαράκι με ξανθά μαλλιά- μια αρχοντική παρουσία- και κάτω απ' το στρατιωτικό τζάκετ που φόραγε, κουβάλαγε πάντα, κρυμμένη, κοφτερή λάμα τεράστια, "δια πάσαν περίστασιν")

Το άκουγα, τις νύχτες που μιλάγαμε στα τηλέφωνα και με έπιανε τρρρρέλα!

Απέξω μου, δεν έδειχνα τίποτα.

Δεν θα βοηθούσε.

Δεν του έλεγα καν:" Λυπήσου την παντέρμη τη μάνα σου".
Δεν τη λυπότανε.
Δεν ήταν σε θέση.

Οι ψυχίατροι,-ο κ. Μυλωνάκης, καλή του ώρα- του έδιναν φάρμακα, του βάζαν ποικίλες ταμπέλες...

Το παιδί, όμως, το συγκεκριμένο- όπως έμαθα- κάποτε, το Χριστούλη, Τον αγαπούσε , Τον πίστευε.

Μικρότερο νήστευε.

Κοινωνούσε.

Τόλμησα κι επικαλέστηκα -σε ώρα απαλή- εκείνη την Πίστη,  που σχεδόν, στην παρούσα φάση την είχε ξεχάσει...αφότου μπλέχτηκε  με ...κουλτούρες...

-Άκουσε, λατρεμένο, αν κάνεις κακό στον εαυτό σου, θα το κάνεις δήθεν για να γλιτώσεις από την κόλαση της κοινωνίας,  εδώ, έτσι δεν ειναι;

- Έτσι, καλή μου κυρία.

- Όμως, αν μία  στο δισεκατομμύριο, αυτά που μας διδάσκει η Ορθόδοξη Πίστη μας, έχουνε βάση, αν ΥΠΑΡΧΕΙ  ΚΟΛΑΣΗ  ΑΙΩΝΙΑ για τους αυτόχειρες,με την αυτοκτονία σου , κανένα , απολύτως κανένα, κέρδος,  ΔΕ θα χεις .

Μόνο ζημία απροσμέτρητη.

Θα φύγεις απ' την κόλαση την εδώ, και εκεί  που θα πας, θα σε περιμένει Κόλαση  ατέρμονη...Αιώνια.

Ξέρεις τι θα πεί Αιώνια;

-ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ, ΑΝ ΑΛΗΘΕΥΕΙ,  απάντησε...

-Λοιπόν...

ΔΕ συμφέρει...κάνε υπομονή...

Πολέμα  των λογισμών, το σκοτάδι,
Περίμενε ...
Επίμενε....

Δεν ξέρεις ποια στιγμή θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.

Τα πράγματα, πάντοτε αλλάζουν.

Δε διαθέτεις ό λ η την πληροφορία, επομένως,  δε δικαιούσαι να είσαι απελπισμένος...

Ο Θεός υπάρχει και βοηθάει τους ανθρώπους με παράδοξους τρόπους αρκεί να Του ζητήσουν βοήθεια, αρκεί   να είναι σε εγρήγορση ώστε να την αξιοποιήσουν, όταν τη στείλει...

Τον συμβούλεψα ταπεινά,  με προσευχή και κρύφια οδύνη...μια και τη γύρευε τη συζήτηση...

Με άκουσε, κάποια στιγμή,  απροσδόκητα (ήταν ανοιχτός ο Ουρανός ;) σαν να ξύπνησε από ύπνο ερεβώδη...

- Λογικό, το επιχείρημά σας,  σχολίασε ήρεμα, ευγενέστατα.

Εφόσον  υπάρχει άλλη ζωή και αν ΑΙΩΝΙΑ  ΟΔΥΝΗ  περιμένει όσους δραπετεύουν με οργή και,
 πριν απ' την ώρα τους,
τότε ΔΕ με συμφέρει να "φύγω"...
διότι, αυτοκτονώντας
θα γλιτώσω- τάχαμ- απ' τη Σκύλλα
ενώ θα με κατασπαράξει
η ΑΙΩΝΙΑ η Χάρυβδη...

κι από κει...ποτέ και με τίποτα
ΔΕ θα είναι εφικτό να ξεφύγω...
...................................................
Τον φώτισε η Παναγία, τα δάκρυα της μάνας του, και άλλαξε διάθεση...

Περί αυτοχειρίας, δεν ξαναμίλησε...

Ζήτησε πληροφορίες για Ορθόδοξο πνευματικό οδηγό...

Άλλαξε η ψυχολογία του προς το καλύτερο.

Ξεκόλλησε  τη σκέψη- βδέλλα,  της αυτοκτονίας, απ'  της καρδιάς του το δέρμα και την πέταξε στα σκουπίδια.

Υπήρξε μπερδεμένο,  αγνό, ευαίσθητο μα και πανέξυπνο παλικάρι...

Λίγο αργότερα,  και ενώ βρισκόταν σε εξαιρετικά ευλογημένη  διάθεση,

από κάτι Γάλλους τουρίστες, που παραβήκαν τον κώδικα κυκλοφορίας και πέσαν επάνω του-  μ' ένα τρελό αυτοκίνητο-  μια καλοκαιριάτικη νύχτα,

σκοτώθηκε .

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Είμαι βέβαιη ότι εύχεται και για μας, απ' τις γειτονιές των Αγίων Αγγέλων...διότι...

 έφυγε εν Πίστει, Ελπίδι και Αγάπη

 και " ο αποθανών εν Κυρίω, καν αποθάνη, ζήσεται!"
.................................................................................

- Κατάλαβες, τώρα, γιατί

εμείς δε θα πεθάνουμε

 ποτέεε,

κουφάααααλα, νεκροθάφτη;

Σαλογραία