Η φανέρωση του Αγίου Ιωάννη Μαξιμόβιτς στη ζωή μου (επανάληψη)

Σαν σήμερα 19 Ιουνίου/2 Ιουλίου, 
επέτειο της μνήμης του Αγιώτατου Ιωάννη Μαξιμόβιτς
ανεβάζω στο μπλογκάκι,
την προσωπική εμπειρία μου 
από τον άνθρωπο του Θεού.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη...

Είναι τόσα αυτά που θα μπορούσα 
και θα ήθελα να γράψω που τελικά..
δεν γράφω τίποτε! 

Το παθαίνεις εσύ αυτό, αγαπημένο μου;

Εμένα, καλώς ή κακώς,  μου συμβαίνει συχνά,
και ζητώ συγνώμη, από τον Άγιο,
στουμπώνοντας το κεφάλι μου στο δάπεδο,
όποτε το συνειδητοποιώ,
αυτό όμως, δεν διορθώνει το αποτέλεσμα της  ραθυμίας μου.

Λατρεμένε Επίσκοπε, Ιωάννη, προστάτη πτωχών και ορφανών
και άξιε ιερουργέ ενώπιον του Αγίου Θυσιαστηρίου...
Πρέσβευε και υπέρ όλων ημών
των πάνυ αμαρτωλών..
.....................................................................................

Επανάληψη τα παρακάτω από την πρώτη δημοσίευση εδώ:
https://salograia.blogspot.com/2009/08/blog-post_19.html


Με ρώτησες ως ευφυής και ευγενής ηλεκτρονικός φίλος, 
από πού κατάλαβα ότι ο άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς

(Μαξιμόβιτς είναι το ορθότερο αλλά εμείς οι Έλληνες πήραμε λίγο λάθος τον τόνο)

ήταν αυτός που βοήθησε τη μάνα μου, στην αρρώστια της, [εξαφανίζοντάς της, τους Πόνους...]
Δύσκολο να το εξηγήσει κάποιος.

Πολύ δύσκολο να το εξηγήσω συνοπτικά σε άνθρωπο με σπουδές και λογική Δυτικού τύπου.

Πολύ δύσκολο έως και αδύνατο, θα έλεγα, όμως...μια και μου έθεσες το ερώτημα θα προσπαθήσω
 να αρθρώσω δυο λόγια και αν με χαρακτηρίσεις ως τρελή για δέσιμο- καμία κακία δεν θα κρατήσω!

Είχα πρωτοακούσει απο το σύνευνο Πέτρο για τον άγιο Ιωάννη Μαξιμόβιτς.

(Για περισσότερα βιογραφικά, κοίταξε και την ανάρτηση του Νεκρός για τον κόσμο εδώ)

Είχα ακούσει ότι οι Αμερικανορώσοι που τον γνώρισαν, τον ευλαβούνταν ως άγιο, ωστόσο
κ α μ ί α απολύτως σημασία δεν έδινα.

Ομολογώ την αδιαφορία μου.

-Εντάξει τώρα!
Δεν ήταν παρά ένας γέρος ρασοφόρος.
Εντάξει.
Δεν θα δεχτώ ότι όποιος είναι γέρος και ρώσος παπάς ότι είναι αυτομάτως και άγιος, 
μην τρελαθούμε , κυρία μου!

Είμαι χαζή και γραία, αλλά τόοοσο ηλίθια πια δεν είμαι!
Έτσι προσπερνούσα το θέμα και δεν το έκανα ζήτημα.

Το πιο βασικό μου εμπόδιο, νομίζω πως ήταν, η αίσθηση που είχα για τους αγίους, παιδιόθεν.

Οι άγιοι,ας πούμε,για την παιδική μου συνείδηση, έπρεπε να έχουν ζήσει τουλάχιστον πριν απο τριακόσια χρόνια, ήταν μάλλον αγέλαστοι και σχεδόν, όταν θα ζούσαν - δεν θα πήγαιναν καν στην τουαλέτα!

Ο Ιωάννης Μαξιμόβιτς, εκοιμήθη εν Κυρίω, το 1966, στο Σαν Φρανζίσκο

(το άγιο σώμα του, σώζεται ακέραιο στο ναό της ΠΑΝΤΩΝ ΘΛΙΒΟΜΕΝΩΝ Η ΧΑΡΑ, που έχτισε ο ίδιος στην ίδια πόλη)

Ο Άγιος Ιωάννης βρέθηκε πολύ κοντά στην εποχή μου - πώς να πιστέψω ότι ήταν άγιος;

- Μα υπάρχουνε άγιοι σήμερα;

-Όχι, όχι, δεν το πίστευα,ότι ήταν άγιος, που να με κρέμαγες απ' το σύρμα με μανταλάκια!

Κατά την ταπεινή μου άποψη,απ' το 1981 που πρωτάκουσα γι αυτόν, μέχρι το 2001- που ζήτησα τη βοήθειά του με πόνο ψυχής,
ήταν, απλώς, ένας καλός, ίσως, πλην, εντελώς πεθαμένος, γέρος δεσπότης.

Εδώ, γιατρέ μου, να ανοίξω μια παρένθεση και να εξηγήσω, ότι δεν υπάρχει ιστορικό ψυχασθένειας στην οικογένειά μου, ότι δεν μου έχουν χρειαστεί ποτέ χάπια,
ότι έχω άριστες σχέσεις με τους συνεργάτες στη δουλειά,
 και τους γείτονες, ότι έχω φίλους που με αγαπάνε
 και ότι γενικά, αυτό που λέμε αλαφροίσκιωτη, 
ποτέ δεν υπήρξα.

Αν άκουγα από κάπου καμιά μεταφυσική αναφορά περίεργη, περιγελούσα από μέσα μου,τη νοσηρή φαντασία του θρησκειόπληκτου.

Απέξω μου, δεν έδειχνα, βέβαια μεγάλη αγένεια.

Άκουγα απλά, με επιφύλαξη, όπως οι ψυχίατροι που ακούνε τα μύρια, κουνώντας το κεφάλι τους, ευγενικά και μέ άπειρη-δήθεν-κατανόηση...

Εις πείσμα, όμως, όλων των προηγούμενων παραμέτρων, ο Ιωάννης ο Μαξιμόβιτς, παρότι πεθαμένος, ήταν πιο ζωντανός και πιο δυνατός απο την αφεντιά μου, και με προσέγγισε
 και με συγκίνησε με μια σειρά από απίστευτες συμπτώσεις που μόνο απλές συμπτώσεις δεν ήταν.


Η μεταστροφή του συναισθήματος που επιτεύχθηκε μέσω αυτών, υπήρξε για μένα, εντυπωσιακή και απροσδόκητη...
.................

Λίγο καιρό, αφότου άρχισα να εξετάζω το ενδεχόμενο της γνήσιας αγιότητας του πεθαμένου ρώσου δεσπότη, συνέβη η ασθένεια της μητέρας μου.

Για ένα ολόκληρο μήνα σφάδαζε με ασταμάτητους πόνους.
Κανένα παυσίπονο δεν μπορούσε να την ανακουφίσει.
Ίσως έπρεπε να πάρει μορφίνες...

Ο πατέρας μου, είχε περιέλθει σε απελπισία.
Ίσα που δεν έκλαιγε, καθώς μου διεκτραγωδούσε την κατάσταση τηλεφωνικά.

Κλείνοντας τη συνομιλία μαζί του, η ψυχή μου ήταν βαριά.

Σκεπτόμενη τους αφόρητους πόνους της μάνας μου, έπεσα στα πατώματα,μπροστά στις εικόνες μου, με δάκρυα ποτάμι και φώναξα αυθόρμητα αυτόν

(πώς μου ήρθε η μορφή του στη μνήμη;ήταν τα προηγηθέντα θαυμαστά σκηνικά που τα παραλείπω)

τον άγνωστο μέχρι χτες- για μένα- ταπεινότατο ρώσο επίσκοπο,του φώναξα να βοηθήσει τη μητέρα μου, και να της σταματήσει τους πόνους που την βασάνιζαν.

Ήταν βράδυ που έκανα αυτή την επώδυνη προσευχή.

Κοιμήθηκα έτοιμη για τα χειρότερα.

Την άλλη μέρα, πρωί, χτύπησε το τηλέφωνο.

-Κόρη έγινε θαύμα! άκουσα την εκστατική φωνή του πατέρα μου.

-Η μάνα σου ξύπνησε σήμερα και είναι απολύτως καλά!


Δεν την πονάει τίποτα!

Πραγματικά, δεν πίστευα αυτό που άκουγα!

Καθυστέρησα λίγες μέρες μέχρι να το πιστέψω...

Η μητέρα μου, μετά απο έναν περίπου ατελείωτο μήνα νυχθήμερης οδύνης,μετά την επίκληση του Αγίου Ιωάννη του Μαξιμόβιτς, σηκώθηκε-  χωρίς κανένα πόνο!

Τις επόμενες μέρες, κάναμε την αξονική και το σπινθηρογράφημα και ενώ η αξονική και το σπινθηρογράφημα, όπως και οι ακτινογραφίες έδειχναν έναν άγριο καρκίνο στα κόκκαλα, εκείνη για πέντε επόμενα έτη ήταν όρθια, χωρίς κανένα πόνο, κανένα παυσίπονο και απολύτως λειτουργική σε όλα της!

Έζησε άλλα τρεισήμισι χρόνια-μετά απο συντριπτικό κάταγμα λεκάνης- κατάκοιτη, ειρηνική,χαρούμενη θα έλεγα, πλην όμως χωρίς πόνο...

Έτσι και παρέδωσε το φιλόσοφο πνεύμα της...

Το πιστεύεις;
Μέχρι και ο ορθολογιστής επιστήμονας ο άντρας μου, είπε ότι έγινε θαύμα μέγα
(όλοι κολυμπάμε στα θαύματα,αδιαλείπτως, απλά κάποια θαύματα, είναι ...θαυμασιότερα!)

Επειδή επικαλέστηκα το όνομα του Αγίου Ιωάννη και προέκυψε το λυτρωτικό αποτέλεσμα απροσδόκητα, και ανέλπιστα, γι αυτό, η ψυχή μου έχει την
ε σ ω τ ε ρ ι κ ή βεβαιότητα, ότι ο Άγιος Ιωάννης, ήταν εκείνος που τη βοήθησε...

Αυτή είναι η εμπειρία των απλών πιστών της Ορθόδοξης Εκκλησίας δια μέσου των αιώνων...

Αργότερα συνδέθηκα συναισθηματικά, με τον άγιο Ιωάννη, ακόμη περισσότερο,καθώς διάβασα το βίο του, καθώς είδα ότι αγαπούσε και αυτός πολύ τους δια Χριστόν Σαλούς
 και ότι είχε κι αυτός, για κολλητό,ένα περιστεράκι...

Οι Άγιοι, είναι τα μεγαλύτερα αδέρφια μας, αν θες, είναι οι πνευματικοί οδηγοί μας.

Προετοιμάζουν το δρόμο μας, για την εντός ημών Βασιλεία, θέλω να με πιστέψεις...

Τώρα, θα μου πεις , γιατρέ μου:

-Μανδάμ Σαλογραία! τι κάθεσαι και μας λές!
Γιατί να ασχολούνται οι Άγιοι μαζί μας;
-Είναι απλό.
Επειδή,σχεδόν- κατά το υπόδειγμα του απείρως Αγαπήσαντος ημάς- μέχρι θανάτου,μας αγαπάνε!

Και όταν αγαπάς κάποιον και σου ζητάει βοήθεια, τρέχεις-αν πρέπει, διότι πάντα υπάρχει και ένα μυστικό πρέπει που ρυθμίζει τα μύρια αιτήματα των ανθρώπων- και κάνεις για κείνον το καλύτερο.

Και η Αγάπη ζεί και πέρα απο τον τάφο, 
για όσους έχουν μετατρέψει την καρδιά τους,σε Ναό του Παναγίου Πνεύματος.

Η Αγάπη του Άναστημένου Χριστού και των Αγίων Του, είναι πιο δυνατή απο το θάνατο.

Μέχρι μυελού των οστέων της μάνας μου, αυτό,

το ψηλάφησα!

Σαλογραία

(κατά κόσμον Ευανθία Παναγοπούλου-Κουτσούκου, 
κάτοικος Πατρών από το Σωτήριον Έτος 1981)

Ο Κώστας Χαρδαβέλλας δεν είναι ..θεούσος, αλλά το θαύμα της Παναγίας Εκατονταπυλιανής, το Έζησε!

Ολόκληρο το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου μπορεί να αναγεννηθεί με νηστεία 3 ημερών;

Λατρεμένο  μου

μια  νεαρή - κομψή σαν μίσχος λουλουδιού-,  φίλη,

μου έστειλε το παρακάτω άρθρο. 

Την ευχαριστώ και...

το παραθέτω  και για σένα, 

προς προβληματισμόν!

Τήρα, τήρα, που τώρα οι διατροφολόγοι 

του νυν αιώνα του Απατεώνα, 
αρχίζουν και συμπίπτουν  στις απόψεις τους

με όσα εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια 
βροντοφωνάζει η εμπειρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας

ότι δηλαδή η αυστηρή νηστεία αποτελεί νόσων αλεξητήριον, 
δηλαδή αντίδοτο για μιλιούνια αρρώστιες 
της ψυχής και του σώματος. 

-Αργά το κατάλαβες και συ, μωρή τρελόγρια.

-Όταν τα παιδιά σου ήτανε μικρά φοβόσουνα να τα νηστέψεις , 

μήπως και πάθουνε-λέει- τίποτε, τα νοστιμούλια σου.

-Φοβόμουνα, ναι- το ανεγκέφαλον γύναιον.... 
Ομολογώ!

Δεν  είχα επαρκή εμπιστοσύνη 

στις Εντολές του Αγίου Πνεύματος, που ενεργούν 

δια της Αγίας, του Αναστημένου Ιησού Χριστού, Εκκλησίας.

Ίλεως ας γίνει εμοί, ο Κύριος, δι ευχών σου! 

Ευανθία η Σαλογραία

.....................................................................................

..............................................................................................

(η φωτό από τη σελίδα simeiakairwn.wordpress.com)

Η νηστεία για μόλις τρεις ημέρες μπορεί να αναγεννήσει ολόκληρο το ανοσοποιητικό σύστημα, καθώς ενεργοποιεί τον οργανισμό να ξεκινήσει την παραγωγή νέων λευκών κυττάρων του αίματος, ακόμα και σε ηλικιωμένους, βρήκαν οι επιστήμονες σε μια σημαντική ανακάλυψη που περιγράφεται ως «αξιοσημείωτη»

 Παρά το γεγονός ότι οι δίαιτες νηστείας έχουν επικριθεί από τους διαιτολόγους ότι είναι ανθυγιεινές, μια νέα έρευνα προτείνει ότι όταν υποφέρεις από την πείνα το σώμα βάζει μπρος τα βλαστικά κύτταρα στην παραγωγή νέων λευκών κυττάρων αίματος, τα οποία καταπολεμούν τις λοιμώξεις. 

Οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας λένε ότι η ανακάλυψη θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα επωφελής για τα άτομα που πάσχουν από βλάβες του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως οι ασθενείς με καρκίνο που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία. 

Θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει τους ηλικιωμένους των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα γίνεται λιγότερο αποτελεσματικό, καθώς γερνούν, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο για αυτούς να παλέψουν ακόμα και κοινές ασθένειες.

Οι ερευνητές λένε ότι η νηστεία «αντιστρέφει έναν αναγεννητικό διακόπτη» που προτρέπει τα βλαστικά κύτταρα να δημιουργήσουν καινούργια λευκά κύτταρα του αίματος, κατ ‘ουσίαν, την αναγέννηση ολόκληρου του ανοσοποιητικού συστήματος. 

«Δίνει το« ΟΚ »για τα βλαστικά κύτταρα να προχωρήσουν και να ξεκινήσουν την ανοικοδόμηση σε ολόκληρο το σύστημα», δήλωσε ο καθηγητής Valter Longo, Καθηγητής Γεροντολογίας και Βιολογικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. 

«Και τα καλά νέα είναι ότι το σώμα ξεφορτώνεται τα μέρη του συστήματος που μπορεί να έχουν προκληθεί βλάβη ή τα ηλικιωμένα, τα αναποτελεσματικά μέρη, κατά τη διάρκεια της νηστείας.

«Τώρα, εάν αρχίζετε με ένα σύστημα χαλασμένο βαριά από τη χημειοθεραπεία ή τη γήρανση, οι κύκλοι της νηστείας μπορούν να παραγάγουν, κυριολεκτικά, ένα νέο ανοσοποιητικό σύστημα.»

Η παρατεταμένη νηστεία αναγκάζει το σώμα να χρησιμοποιήσει τα αποθέματα της γλυκόζης και του λίπους, αλλά και διασπά ένα σημαντικό μέρος των λευκών αιμοσφαιρίων. Κατά τη διάρκεια κάθε κύκλου της νηστείας, αυτή η εξάντληση των λευκών αιμοσφαιρίων επάγει αλλαγές που ενεργοποιούν τα βλαστικά κύτταρα με την αναγέννηση νέων κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος. 

«Δεν θα μπορούσαμε να προβλέψουμε ότι η παρατεταμένη νηστεία θα είχε μια τέτοια αξιοσημείωτη επίδραση στην προώθηση των κυττάρων με βάση την αναγέννηση του αιμοποιητικού συστήματος,» πρόσθεσε ο καθηγητής Longo. 

«Όταν πεινάς ανυπόφορα, το σύστημα προσπαθεί να εξοικονομήσει ενέργεια, και ένα από τα πράγματα που μπορεί να κάνει για την εξοικονόμηση ενέργειας είναι να ανακυκλώνει πολλά από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που δεν είναι απαραίτητα, ιδιαίτερα εκείνα που μπορεί να έχουν υποστεί βλάβη,» είπε ο Δρ Longo.

«Αυτό που αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε, τόσο σε ανθρώπινη εργασία αλλά και των ζώων στο έργο μας είναι ότι ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων κατεβαίνει με την παρατεταμένη νηστεία. 

Στη συνέχεια, όταν κάνετε εκ νέου επαναφορά στην τροφή σας, τα κύτταρα του αίματος επανέρχονται. Έτσι αρχίσαμε να σκεφτόμαστε, λοιπόν, από πού προέρχεται όλο αυτό; » 

Η νηστεία για 72 ώρες προστάτευσε επίσης τους ασθενείς με καρκίνο από τον τοξικό αντίκτυπο της χημειοθεραπείας. «Ενώ η χημειοθεραπεία σώζει ζωές, προκαλεί επίσης σημαντικές παράπλευρες ζημιές στο ανοσοποιητικό σύστημα. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι η νηστεία μπορεί να μετριάσει ορισμένες από τις βλαβερές συνέπειες της χημειοθεραπείας», είπε η ομο-συντάκτης της μελέτης Tanya Dorff, επίκουρη καθηγήτρια της κλινικής ιατρικής στο περιεκτικό κέντρο και το νοσοκομείο καρκίνου USC Norris. 

«Οι περισσότερες κλινικές μελέτες που απαιτούνται, καθώς και κάθε τέτοια διαιτητική παρέμβαση θα πρέπει να πραγματοποιείται μόνο υπό την καθοδήγηση γιατρού.» «Ερευνούμε την πιθανότητα ότι οι επιπτώσεις αυτές έχουν εφαρμογή σε πολλά διαφορετικά συστήματα και όργανα, όχι μόνο στο ανοσοποιητικό σύστημα», πρόσθεσε ο καθηγητής Longo.

Ωστόσο, ορισμένοι Βρετανοί ειδικοί ήταν επιφυλακτικοί της έρευνας. Ο Dr Graham Rook, ομότιμος καθηγητής ανοσολογίας στο University College του Λονδίνου, δήλωσε ότι η μελέτη ακουγόταν «απίθανη». 

Ο Chris Mason, Καθηγητής Αναγεννητικής Ιατρικής του UCL, δήλωσε: «Υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία εδώ. Βλέπω ότι η νηστεία μειώνει τον αριθμό και το μέγεθος των κυττάρων και στη συνέχεια η εκ νέου σίτιση στις 72 ώρες δείχνει μια ανάκαμψη.

«Αυτό θα μπορούσε να είναι δυνητικά χρήσιμο, διότι δεν είναι τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν θα ήταν τρομερά επιβλαβή για κάποιον με καρκίνο. 

«Αλλά νομίζω ότι η πιο λογική λύση θα ήταν να συντεθεί αυτό το αποτέλεσμα με φάρμακα. Δεν είμαι βέβαιος ότι η νηστεία είναι η καλύτερη ιδέα. Οι άνθρωποι είναι καλύτερα να τρώνε σε τακτά χρονικά διαστήματα ». 

Ο Δρ Longo πρόσθεσε: «Δεν υπάρχει καμία απόδειξη σε κανέναν ότι η νηστεία μπορεί να είναι επικίνδυνη, ενώ υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι είναι ευεργετική. «Έχω λάβει μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από εκατοντάδες ασθενείς με καρκίνο που συνδυάζουν τη χημειοθεραπεία με τη νηστεία, με τη βοήθεια των ογκολόγων. «Μέχρι στιγμής, η μεγάλη πλειοψηφία έχουν αναφέρει ότι όλα πάνε πολύ καλά και μόνο ελάχιστοι έχουν αναφέρει κάποιες παρενέργειες συμπεριλαμβανομένων της λιποθυμίας και μια προσωρινή αύξηση των ηπατικών δεικτών. Είναι σαφές ότι πρέπει να ολοκληρώσουμε τις κλινικές μελέτες, αλλά φαίνεται πολύ ελπιδοφόρο». 

[enallaktikidrasi] [bioathens]

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/olokliro-anosopiitiko-systima-enos-atomou-bori-na-anagennithi-nistia-3-imeron/
..............................................................................
..............................................................................

Ο κακοήθης όγκος στο κεφάλι, το τάμα και η σωτήρια παρέμβαση της Αγίας Θέκλας στο δούλο του Θεού Δημήτριο...

Λατρεμένο τους

ξέρω ...ξέρω...έχεις απελπιστεί ...όμως...μην τα παρατάς...

-Ζήτα ένα θαύμα!

-Ζήτα μια νεκρανάσταση!

-Ζήτα μια θεραπεία!

-Τάξε!

Όσο ανασαίνει ο άνθρωπος, 

ακόμη και αν τρώει επί μήνες, μόνο με σωληνάκια στις εντατικές,

υπάρχει ελπίδα...Θέλω να με πιστέψεις!

Πολύ επιγραμματικά θα σου αναφέρω ένα συγκλονιστικό

περιστατικό που το ζήσαμε πριν είκοσι και βάλε χρόνια, στη δεκαετία του 1990 δηλαδή,στην ενορία του Αγίου Μάρκου Πατρών στο πρόσωπο, του αδελφού Δημήτριου.

Ο Δημήτριος εργαζόταν τότε στον ΟΤΕ και  ήταν ένας ευλαβής  έγγαμος μετά τέκνων,

Χριστιανός Ορθόδοξος που εκεί στα σανταφεύγα του, διαγνώστηκε με κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο!

Καταλαβαίνεις ότι όταν έγινε η διάγνωση, στην οικογενειά του, αλλά

και στον κύκλο των φίλων και των συγγενών του, έπεσε πικρότατος θρήνος.

Οι εγκεφαλοχειρουργοί του Ρίου στην Πάτρα,  του άνοιξαν και του έκλεισαν

το κεφάλι τρεις ή τέσσερεις  φορές, στα πλαίσια της  θεραπείας του όγκου.

Όμως...φως δεν εφαίνετο.

Τελικά οι γιατροί σηκώσαν τα χέρια και αναφώνησαν: 

-Ο Θεός!

-Άμα ακούς τους αδιάφορους ή έστω χλιαρούς  θρησκευτικώς  γιατρούς και επικαλούνται  το Θεό, έχουνε κατραμιάσει τα πράματα για τον ασθενή τους, πράγματι.

Ο Δημήτριος, όμως, πίστευε βαθιά στον Αναστημένο  Χριστό. 

Παράλληλα με τις θεραπείες που ακολουθούσε ξημεροβραδιαζόταν  και σε εκτενείς προσευχές, ζητώντας παράταση βίου, δεν το βαζε κάτω με όλο που οι θεράποντες φυλλομετρούσαν τις μέρες του, στο ημερολόγιο των απεγνωσμένων προγνωστικών τους.

Τα γεγονότα,  μου τα αφηγήθηκε ο ίδιος ο Δημήτριος διότι όπως σου ξανάπα, ήμασταν αδελφοί εν Χριστώ, στην ίδια ενορία του Αγίου Μάρκου Πατρών, εκείνη την εποχή. 

Πρόκειται για την ενορία που έχει ψάλτη τον κυρ -Παντελή  Γ. (σου έγραψα στην αρχή αυτού του μπλογκακίου, salograia.com, το συνταρακτικό σκηνικό με την απερίγραπτη νεκρανάσταση του πατέρα του, -που όχι! δεν ήταν νεκροφάνεια, ήταν πραγματική νεκρανάσταση μετά από 22 ώρες διαπιστωμένου θανάτου- θα το καταλάβεις και συ όταν το διαβάσεις πατώντας ΕΔΩ  με τον κέρσορα.)

-Μανδάμ Σαλογραία μου, είδες τι ώρα έχει πάει, τώρα που γράφεις;

-Περασμένα μεσάνυχτα, λέει ο υπολογιστής,  στο ρολόι του, γιατί ρωτάς καλέ συ;

-Ρωτάω διότι σε παρακαλώ να συντομεύεις! Μη μου σπάσεις τα ...ούμπαλα με λεπτομέρειες. Γρήγορα. Στο προκείμενο! Θέλω να πάω να κοιμηθώ. 

Τι έγινε επιτέλους με τον Δημήτριο;

-Εντάξει. Το αγίνωτο έγινε! Εκεί που ήταν στο νοσοκομείο με το ξυρισμένο, το πολλάκις υπό των νευροχειρουργών  ανοιγοκλεισμένο κεφάλι, μπανταρισμένος στους επίδεσμους -ούτε το τέρας του Φρανκενστάιν τέτοια χάλια-, θέαμα μιζεράμπιλε, λέμε, του φανερώθηκε σαν σε όραμα-όνειρο, η Αγία Θέκλα, αυτοπροσώπως!

Το πιστεύεις;

-Κοίτα. Το έχω ευθαρσώς δηλώσει και στο παρελθόν. 

Με τα σημεία και τα τέρατα που βλέπουμε στο χώρο της πολιτικής, 

ΟΛΑ τα πιστεύω πλέον!

Για προχώρα στο παρασύνθημα!

-Να προχωρήσω.

Του φανερώθηκε λοιπόν η Αγία Θέκλα, η οποία τον πήρε από το χέρι...

 (εντός του οράματος, και τον οδήγησε κάπου, μη με ρωτάς λεπτομέρειες, δεν είχα τότε το μπλογκ, δεν ήξερα ότι θα μου χρειαστούν οι λεπτομέρειες, αν θες, πήγαινε και βρες τον ίδιο τώρα, το Δημήτριο που τον λένε πλέον π. Πολύκαρπο, στον Πειραιά, να σου τα περιγράψει με το νί και με το σίγμα τα καθέκαστα...)

....πήγε λοιπόν η Αγία Θεκλα, επαναλαμβάνω, του συστήθηκε, (ναι, μη χάσκεις, οι συστάσεις σε κάθε διαπροσωπική αλληλεπίδραση, κρίνονται απαραίτητες), του μίλησε (του είπε διάφορα  πνευματικά, αδύνατον να τα θυμηθώ...) και για να μη τα πολυλογώ η Αγία Θέκλα μετά από αυτό το όραμα, Χάριτι θεία, πλήρως,  τον εθεράπευσε!

Ξέχασα να αναφέρω  το σημαντικότατον  ότι δηλαδή, κάπου σ' αυτή την ιστορία, ο Δημήτριος,  ξεστόμισε στο Θεό, προκειμένου να λάβει το δώρα της θεραπείας του,  ξεστόμισε, μετά δακρύων πολλών,  τάξιμο φοβερό και ασήκωτο:

-Χριστέ μου, σώσε με! κάνε με καλά, σε θερμοπαρακαλώ, και εγώ..θα αφήσω τη γυναίκα μου, (σύξυλη) και θα γίνω καλόγερος!

(Εσύ τώρα εκεί,  νεαρέ, στη γωνία,  που ως ελαφρούτσικος  χλευαστής ιερών και οσίων, 

πας να μηδενίσεις το μέγεθος του τάματός του, λέγοντας

"πφ! σιγά το τάμα! και γω θα το έκανα αν ήθελα να γλυτώσω από τη βαρετή δική μου γυναίκα!" σου λέω ότι έχεις άδικο, άδικο, άδικο! 

Ο Δημήτριος αγαπούσε ποοοολύ την καλή του γυναίκα..

Γι' αυτό και ξεστόμισε τούτο  το μέγα τάμα της στέρησης!

Ο Κύριος των Δυνάμεων  δέχτηκε  την εκ βάθους καρδίας παθιασμένη του υπόσχεση και τις προσευχές.

Οι γιατροί στο Ρίο της Πάτρας, δεν πιστεύαν ούτε στα μάτια τους ούτε στις εξετάσεις τις καινούργιες που έδειχναν τον εγκέφαλο του Δημήτρη, υγιέστατο,  να έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο της  διάλυσης και του θανάτου.

Για να μην τα πολυλογώ έχουν περάσει από τότε πολλά χρόνια. 

Ο Δημήτρης, σήμερα,  υπηρετεί ως πατήρ Πολύκαρπος κάποια ενορία του Πατρίου Εορτολογίου,  στον Πειραιά  και η υγεία του, από όσο μπορώ να γνωρίζω, 

βρίσκεται  σε καλή κατάσταση.

Το μόνο κουσουράκι που του απόμεινε,  ως ενθύμιο της φοβερής του δοκιμασίας είναι μια πάρεση στο πρόσωπο, εξ αιτίας,  του "άνοιξε-κλείσε το κεφάλι", που υπέστη στον καιρό που οι χειρουργοί του νοσοκομείου του Ρίου της Πάτρας, προσπαθούσαν να θεραπεύσουν τον καρκίνο του.

Τον καρκίνο όμως μόνο η Αγία Θέκλα επί τους ουσίας με την αναμφισβήτητη,  για το Δημήτριο  παρέμβασή της, τον εθεράπευσε. Τρέφει  απόλυτη βεβαιότητα περί αυτού, τόσο ο π. Πολύκαρπος, όσο και όλοι εκείνοι που από κοντά βίωσαν τη δοκιμασία του αλλά και τη λύτρωσή του, Θεού Χάριτι...

-Κλείνοντας αυτή τη μικρή εξιστόρηση που έζησα από κοντά, περιστέρι μου,

δεν θα κουραστώ, μαζί με τον πρώην αδελφό Δημήτριο και νυν,  π. Πολύκαρπο,  να επαναλαμβάνω:

-Ζει Κύριος ο Θεός των Ορθοδόξων Χριστιανών!

-Ζεί!

-Είθε και μεις, δι ευχών Πάντων των Αγίων και της Υπεραγίας Θεοτόκου,  
να ζήσουμε αιώνια αγαλλόμενοι,  μες στην ουράνια  αγάπη Του! 

Ευανθία η Σαλογραία