(το κείμενο που ακολουθεί ως σχόλιο στο άνω βίντεο μου το έστειλε το μέηλ)
........................................................................................................
Καλά τα λες, συγχωρεμένε, και ο Θεός σ᾽χωρέσει σε, αλλά, τι να σε κάνω; Παρέμεινες σε κοινωνία με τους προδότες έως εσχάτων. Αυτούς που ξεσκέπασες, με αυτούς είχες κοινωνία, αυτούς υπηρετούσες, το ίδιον εξέραμα έγλειφες, κι ας ήξερες ότι είναι αιρετικοί, κι ας γαύγιζες. Τι να πω, τί να μην πώ !
Λύσε μου όμως μερικές απορίες, διότι δε θα κάτσω να με μουρλάνεις με τις ανακολουθίες σου.
Αφού κατάλαβες ότι έχεις να κάνεις με τους μεγαλύτερους, πολύ μεγαλύτερους αιρετικούς των αιώνων (τα λόγια σου γράφω), με δαιμονική ενέργεια (δηλαδή δαιμονισμένους - πάλι τα λόγια σου γράφω) με τα οποία συμφωνώ απολύτως, γιατί δεν έφυγες από κοντά τους;
Μιλάς, δηλαδή, για αιρετικούς μεγαλύτερους από τον Άρειο, τον Ευτυχή, το Διόσκουρο, το Λυκοπέτρο, τον Πάπα, το Βαρλαάμ, το Λούθηρο, τον Καλβίνο και ήσουνα σε κοινωνία μαζί τους;
Και παρίστανες και το θεολόγο; Καλά, τι σόϊ εκκλησία ήταν αυτοί, αλλά και τι σόϊ θεολόγος ήσουνα εσύ, που δεν καταλάβαινες το προφανές και αυτονόητο; Μόνο διαμαρτυρίες; Διαμαρτυρόμενος έγινες στα πίσω πίσω; Μόνο γαύγισμα; Μα, αυτό δεν το φοβούνται. Δεν το ᾽ξερες; Έχουν κόλπα για όσους γαυγίζουν. Βάζουν, ας πούμε, άλλους να σε καλοπιάνουν και να σε ξεγελάνε.
Κι αφού σε αφόρισαν εντελώς άδικα και ανυπόστατα (ο Αυστραλίας Χαρκιανάκης - άλλο παιδί για υιοθέτηση - εκεί που είναι τώρα, ήθελα να ᾽ξερα τι θα λέει) επειδή και μόνο ήλεγξες τις απίστευτες αιρέσεις τους, τι άλλο περίμενες για να κόψεις την κοινωνία με δαύτους;
Έπρεπε, μόλις σε αφορίσανε, να πείς αυτό του Διογένη. Ο Διογένης όταν έμαθε ότι οι πατριώτες του οι Σινωπείς τον καταδίκασαν να φύγει για πάντα από τη Σινώπη (μόνιμη εξορία) είπε «κι εγώ τους καταδικάζω να μείνουν για πάντα εκεί» (να μείνουν, δηλαδή, για πάντα εκεί στα τετριμμένα τους, στη μούχλα τους, στην κακομοιριά τους, στη γκρίνια τους)
Έπρεπε να υλοποιήσεις το "Φεύγου και σώζου"
Μετά λές, και σωστά, ότι «Μία Εκκλησία ίδρυσε ο Χριστός». Ε, ωραία. Και πού είναι αυτή η Εκκλησία, αφού αυτό, που μέσα στην τόση παραζάλη, νομίζεις ως εκκλησία, εσύ ο ίδιος την ομολογείς αιρετική; Μη μας δίνεις τα μυαλά στα χέρια, δηλαδή. Θεός σ᾽χωρέσει σε.
Αλλά εκεί που η παράλογη λογική σου με ξεπερνάει είναι στο σχόλιο σου προς όλους τους επισκόπους, ότι έπρεπε να έχουν κόψει το μνημόσυνο του Βαρθολομαίου ! Σωστό. Πολύ σωστό. Αλλά εσύ τό έκοψες; Αυτό είναι το ερώτημα. Γιατί απαιτείς από τους άλλους αυτό που δεν έκανες εσύ;
Κι αν το ᾽κοψες, πώς το ᾽κόψες αφού το ξαναεπανέφερες πλαγίως και το διατήρησες με μπάϊ-πάς μέσω όλων των άλλων δεσποτάδων που αποδεχόσουν και ακολουθούσες και σε καλούσαν να μιλάς στις μητροπόλεις τους. Και δόξες και τιμές και πώς να αφήσεις το λαό χωρίς το κήρυγμά σου, έ;
Εμ, βεβαια. Δεν αφήνουμε το λαό και τα λάϊκ, αλλά αφήνουμε την πίστη και τον Κύριο έρμαιο στα χέρια των προδοτών κι όλα ωραία και καλά. Ολέ, Πελέ ... Αρίμπα, Πελεγκρίνο ! Έκανες κι εσύ την Εκκλησία σωματείο. Είναι δυνατόν να μην ήξερες ότι «ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος έστω»; Τέτοιο σκότος ή τόση αβελτηρία; Αλλά, καλά λένε οι Πατέρες. Μεγάλη λούμπα η δόξα του κόσμου!
Θες δε θές, έχεις αποδεχτεί ότι τό ν/η είναι η κανονική Εκκλησία, παρόλο που η ίδια κάνει τα αδύνατα δυνατά να σε διαψεύσει και να σου δείξει ότι είναι παρασυναγωγή πονηρευομένων. Μα, ... μέχρι που σε αφορίσανε, χριστιανέ ! (βέβαια, εμπαιγμός ήταν αυτός ο αφορισμός, εμπαιγμός της πίστεως).
Έχεις αποδεχτεί ότι αυτοί που αλλάξανε δρόμο είναι στο σωστό δρόμο, ενώ αυτοί που παρέμειναν στο σωστό δρόμο είναι σε λάθος δρόμο. Πώς να σε πάρω σοβαρά;
Αποτελείς, δηλαδή, κι εσύ, ακόμα ένα τούβλο στον τοίχο (another brick in the wall) που εμποδίζει το λαό του Θεού να καταλάβει την αλήθεια και να γυρίσει στη βάση του.
Ε, λένε οι απλοί άνθρωποι, αφού ο Σωτηρόπουλος, παρά τα όσα του ᾽χουνε κάνει παραμένει εκεί, κάτι θα ξέρει. Και γίνεσαι έτσι αιτία να παραμένει ο λαός εγκλωβισμένος στον Οικουμενισμό. Κάπως σαν πέμπτη φάλαγγα, δηλαδή. Μούσκεμα τἀ ᾽κανες.
Παρόλα αυτά, σε τούτη την τελευταία σου συνέντευξη τά ᾽πες καλά. Στα λόγια. Μακάρι να πρόλαβες και έργα και να ᾽κανες και τη διακοπή μνημοσύνου όπως συμβουλεύεις και τους άλλους, έστω και στο παρά ένα.
Ο Κύριος, ο ετάζων νεφρούς και καρδίαν, εύχομαι να σε ανταμείψει γι᾽ αυτή σου την τελευταία συνέντευξη μπας και παρακινηθούν και ξεστραβωθούν όσοι ακόμα ελπίζουν σωτηρία από μια εκκλησία (με μικρό έψιλον) μισθωτών ποιμένων που έχει μετατραπεί σε άντρο αιρέσεων, σπήλαιο ληστών και θάνατο προβάτων. Θεός σ᾽χωρέσει σε.
(Μου το έστειλε το μέηλ)
..............................................................................
..........................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου