ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ-Για ΠΟΙΟ λόγο ΥΠΕΦΕΡΕ ο Υιός του Θεού...

Ο Υιός του Θεού 

υπέφερε μέχρι θανάτου 

όχι 

για να μην υποφέρουν οι άνθρωποι, 

αλλά 

για να είναι τα παθήματα τους

όμοια με τα δικά Του.

Ceorge Macdonald

Άρρητα κηρύγματα, πρώτη σειρά

.........................................................................

..........................................................................

(Βρήκα το παραπάνω, 

στο εξαιρετικά μεταφρασμένο  έργο, με τίτλο:  

"ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ του ΠΟΝΟΥ", 

του  C.S. LEWIS , εκδόσεις ΙΩΝΑΣ )

ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ:ΒΑΖΕΙ Ο ΝΤΟΥΤΣΕ ΤΗ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥ.mp4

ΔΟΥΝΚΕΡΚΗ (DUNKIRK) - OFFICIAL TRAILER (GREEK SUBS)

ΑΝ ΝΟΙΑΖΟΤΑΝ για την ΖΩΟΥΛΑ για την ΥΓΕΙΑ του ο ΘΕΙΟΣ ΧΑΡΙΛΑΟΣ δεν θα πάθαινε ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ κρυοπαγήματα στο ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, ΚυρΜητσοτάκη μου

(Στη φωτό, ο  ΗΡΩΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ, αδελφός της μητέρας μου, 

Χαρίλαος Καλογερόπουλος )

......................................................

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ  από ΑΙΜΑ ΗΡΩΑ...

Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Με το χαμόγελο στα χείλη πάει κάποιος στο μέτωπο γνωρίζοντας ότι εκεί θα αφήσει -σαν τάμα για την ελευθερία του Γένους και την τιμή της πατρίδας- την υγεία του, την αρτιμέλειά του, τα λογικά του, τα νιάτα του και τη ζωή του. 

Ενα έθνος σύσσωμο τινάζεται σαν μαστίγιο στα καπούλια του -όσο αλαζόνα άλλο τόσο ανθέλληνα και γελοίου- εχθρού. 

Ένας λαός ευλαβής με εικονίσματα στα χέρια σταυρώνει τα παλικάρια που φεύγουν παρακαλώντας την Παναγιά να τα προστατεύει.

Αληθινό αίμα, σε αληθινό πόλεμο, από έναν αληθινό ελληνικό κόσμο. Το 1940 τα καταφέραμε γιατί ήμασταν ο εαυτός μας. Δεν υποκρινόμασταν κάτι που δεν είμαστε. Δεν είπαμε ότι είμαστε Ευρωπαίοι, σύγχρονοι, φιλελεύθεροι, ιδεοπλανεμένοι από το ένα ή το άλλο τοξικό νέφος, που εισαγάγαμε από Ανατολή ή Δύση. Δεν ήταν η πίστη σε ένα σύστημα εξουσίας που μας φτέρωσε τα πόδια στον πόλεμο εναντίον της Ιταλίας – γιατί τη χώρα και τους στρατιώτες της πολεμήσαμε, όχι τον φασισμό. 

Και δημοκράτες να ήταν οι Ιταλοί, ποσώς μας ενδιέφερε. Παραβίασαν τα σύνορα κι έφαγαν κατάμουτρα ελληνικό μολύβι και κατάσαρκα το ατσάλι από τις λόγχες μας. Αυτό ήταν όλο.

Πρέπει να είναι κάποιος παλικάρι αλλά και να έχει ήθος στη ζωή του. Ο γενναίος* πρέπει να έχει και ήθος, αλλιώς θα γίνει εγκληματίας άσπλαχνος, άδικος. Από την άλλη, ο δειλός δεν μπορεί να είναι ενάρετος – ακόμα και αν το επιδιώκει. 

Κάποια στιγμή στη ζωή του η αντίπερα όχθη του σωστού θα θέσει στον δειλό το διαχρονικό δίλημμα: ξεστράτισμα και ασφάλεια ή ορθοπραξία και κίνδυνος, φτώχεια, βάσανα, θάνατος;

Σ’ αυτά, λοιπόν, τα παλικάρια, τους στρατιωτικούς ηγέτες τους, τον Μεταξά, τον βασιλέα, τον λαό μας και -πάνω απ’ όλους και όλα- τον Θεό κάθε δόξα και τιμή πρέπει.

ΥΓ.: Καλά κάνει και δεν πάει η κυβέρνηση στη δοξολογία για το ’40. Έτσι που πολιτεύεται, είναι αταίριαστη με το μήνυμα του ΟΧΙ.

* Γενναίος δεν είναι αυτός που δεν νιώθει φόβο, αλλά εκείνος που νιώθει, αλλά επιλέγει να αγνοήσει τον φόβο και να επιδείξει γενναία συμπεριφορά, επειδή αυτό θεωρεί σωστό.

Υστερόγραφον 

Καλά κάνει 

και δεν πάει η κυβέρνηση 

στη δοξολογία για το ’40. 

Έτσι που πολιτεύεται, 

είναι αταίριαστη 

με το μήνυμα του ΟΧΙ"

Παναγιώτης Λιάκος 

πηγή Τρελογιάννης 

Λαμβάνονται σκληρά μέτρα με "πειραγμένα" δεδομένα-Συνέντευξη ΒΟΜΒΑ του καθηγητή του Στάνφορντ Ιωάννη Ιωαννίδη

 

Ο διακεκριμένος καθηγητής Ιατρικής του Στάνφορντ Ιωάννης Ιωαννίδης μιλάει στη «δημοκρατία» για την πανδημία του κορονοϊού

Από την Κέλλυ Φαναριώτη

Νέα, άκρως αποκαλυπτικά δεδομένα στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την πανδημία του κορονοϊού, αλλά και στις μεθόδους που χρησιμοποιεί η Πολιτεία για να την αντιμετωπίσει, εφαρμόζοντας ολέθρια για την οικονομία μέτρα, φέρνει η νέα έρευνα του διακεκριμένου καθηγητή Παθολογίας, έρευνας και Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ Ιωάννη Ιωαννίδη.

Ο ομογενής επιστήμονας, που θεωρείται «γκουρού» παγκοσμίως στο πεδίο της Στατιστικής Ιατρικής, συνέλεξε δεδομένα από συνολικά 82 μελέτες σχετικά με τη θνησιμότητα του SARS-CoV-2 και διαπίστωσε ότι το ποσοστό θανάτων όσων έχουν νοσήσει από τον ιό ανέρχεται μόλις σε 0,23% στον γενικό πληθυσμό και σε 0,05% στα άτομα κάτω των 70 ετών.

Μάλιστα, όπως αναφέρει ο ίδιος στη μελέτη που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες μέρες στο επίσημο επιστημονικό περιοδικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αν λάβει κάποιος υπόψη το γεγονός ότι οι 82 μελέτες αφορούν περισσότερο πληθυσμούς σε χώρες με υψηλό φορτίο θανάτων, αντιλαμβάνεται πως η πραγματική μέση θνητότητα ανά τον κόσμο είναι ακόμα πιο χαμηλή. 

Σε παγκόσμιο επίπεδο, θεωρεί ότι ανέρχεται στο 0,15% συνολικά και στο 0,03% έως 0,04% στα άτομα κάτω των 70 ετών.

Όπως ο Ελληνας ερευνητής με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως εξηγεί στη «δημοκρατία», το γεγονός πως εν τέλει η θνητότητα είναι χαμηλότερη από τις αρχικές εκτιμήσεις αποτελεί αναμφισβήτητα μια αισιόδοξη είδηση, που ωστόσο δεν πρέπει να οδηγήσει σε χαλάρωση και εφησυχασμό. 

«Σημασία στην επιστήμη έχει να ανακαλύπτουμε και να κοινωνούμε την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή, καλή ή κακή. Το να προσπαθούμε να πετύχουμε συμμόρφωση των ανθρώπων με διάφορα μέτρα, κάποια από τα οποία, μάλιστα, είναι εξαιρετικά σκληρά, χρησιμοποιώντας διογκωμένα δεδομένα-φόβητρα, που δεν έχουν σχέση με την αλήθεια, δεν οδηγεί σε καλύτερα αποτελέσματα. 

Μάλλον ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει αργά ή γρήγορα. 

Τα δεδομένα που έχουμε πλέον είναι αισιόδοξα» αναφέρει χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως τα νέα αυτά δεδομένα μάς δίνουν την ευκαιρία να δομήσουμε μια φυσιολογική ζωή για την ευρύτερη κοινωνία, διατηρώντας λογικές προφυλάξεις για όλους και προστατεύοντας με πιο έντονα μέτρα ποσοστό περίπου 10% του πληθυσμού. 

Σε ερώτηση για την… πολυπόθητη «ανοσία της αγέλης», μια έννοια ζωτικής σημασίας, που θα σπάσει την αλυσίδα μετάδοσης του ιού και θα οδηγήσει στην κανονικότητα, ο δρ Ιωαννίδης διευκρινίζει ότι δεν είναι απαραίτητο να μολυνθεί το 60% του πληθυσμού για να επιτευχθεί, όπως γνωρίζαμε έως τώρα.

«Το ποσοστό αυτό το βλέπουμε σε πληθυσμούς με πολύ έντονη μείξη, όπως, για παράδειγμα, σε φτωχογειτονιές στην Ινδία ή τη Λατινική Αμερική, αλλά στους περισσότερους ανθρώπινους πληθυσμούς δεν ισχύει ότι όλοι οι άνθρωποι θα συναντηθούν με όλους τους άλλους» υπογραμμίζει, εξηγώντας ότι σε κανονικές συνθήκες το επιδημικό κύμα μπορεί να καμφθεί, με ένα ποσοστό μόλυνσης του πληθυσμού της τάξης του 40%, του 30% ή ακόμα και του 10%.

Επιπλέον, επισημαίνει πως ακόμα δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη θέση της επιστημονικής κοινότητας αναφορικά με το κατά πόσο είναι αποτελεσματική μια προϋπάρχουσα κυτταρική ανοσία από πιθανές εκθέσεις σε παλιότερους κορονοϊούς.

Ο δρ Ιωαννίδης, πάντως, παίρνει θέση και για ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που έχει απασχολήσει και αρκετές φορές ταλαιπωρήσει την κοινή γνώμη: τη χρήση της μάσκας και κατά πόσο αυτή είναι ικανή από μόνη της να προστατεύσει τους πολίτες από την πανδημία. 

Επ’ αυτού σημειώνει πως οι μάσκες έχουν χρησιμότητα για κάποιον που είναι μολυσμένος, καθώς και για όσους έρχονται σε επαφή μαζί του.

«Τόσο οι δικές μου έρευνες όσο και άλλων επιστημόνων δείχνουν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των μολυσμένων ατόμων με τον νέο κορονοϊό δεν έχουν διαγνωστεί είτε γιατί δεν έχουν καθόλου συμπτώματα είτε γιατί έχουν ελαφρά συμπτώματα και δεν έχουν ελεγχθεί. 

Και επειδή τουλάχιστον ένας στους δέκα ασυμπτωματικούς/ολιγοσυμπτωματικούς μπορεί να μεταδώσει τον ιό, οι μάσκες είναι χρήσιμες γενικότερα όταν έχουμε ένα ενεργό επιδημικό κύμα, όπως σήμερα στην Ελλάδα, σε όλες τις περιστάσεις όπου υπάρχει συγχρωτισμός ή όπου δεν μπορεί να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός διατηρώντας αποστάσεις. 

Από την άλλη πλευρά, η χρήση της μάσκας δεν έχει απόλυτη αποτελεσματικότητα και επιπλέον, στην καθημερινή χρήση, επειδή συχνά η μάσκα δεν χρησιμοποιείται σωστά, μπορεί να μην προστατεύει όσο θα θέλαμε. Αρα καλό είναι κάποιος να αποφεύγει όσο μπορεί τον μεγάλο συγχρωτισμό και να μην περιμένει από τις μάσκες να κάνουν θαύματα».

Προλαβαίνοντας όλους όσοι θα σπεύσουν να τον χαρακτηρίσουν ακόμα μία φορά «αιρετικό», «ακραίο», ακόμα και «αγαπημένο επιστήμονα των αρνητών της μάσκας», όπως συμβαίνει κάθε φορά που εκφράζει την επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψή του σε διεθνή και ελληνικά μέσα ενημέρωσης, απαντά: 

«Αυτό που εμφανώς είναι ακραίο φαινόμενο είναι η μη εποικοδομητική τρομολαγνεία. Επίσης, τα διάφορα σκληρά, τυφλά μέτρα είναι συνήθως ακρότητες, που κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. 

Και τα δύο θα πρέπει να αποφευχθούν. Νομίζω ότι η μεγάλη πλειονότητα της σοβαρής επιστημονικής κοινότητας συμμερίζεται τις απόψεις μου και αναζητεί λιγότερο βλαβερές λύσεις στη διαχείριση της πανδημίας».

Ο κ. Ιωαννίδης καταλήγει: «Αν ξέρετε κάποιον σοβαρό επιστήμονα που με έχει χαρακτηρίσει ακραίο, θα χαρώ να ακούσω το όνομά του και ελπίζω να μην παραμείνει ανώνυμος ή ψευδώνυμος, αλλά να προσπαθήσει να διορθώσει τα συμπεράσματά μου στην επιστημονική βιβλιογραφία – εκεί όπου όλα δημοσιεύονται με διαφάνεια. Είμαι πάντα ευγνώμων απέναντι σε όσους διορθώνουν τα πιθανά λάθη μου».

Σε κάθε περίπτωση, προκαλεί αίσθηση το γεγονός ότι μέσα στο μεγάλο διάστημα που η πανδημία πλήττει τη χώρα μας η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αποταθεί στον σπουδαίο αυτό επιστήμονα προκειμένου να συνδράμει στην εθνική προσπάθεια αντιμετώπισης του ιού, όπως μας αποκάλυψε ο ίδιος.

πηγή: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ;

Από την χούντα των συνταγματαρχών στην υγειονομική δικτατορία του κ. Μητσοτάκη

 

Από την χούντα των συνταγματαρχών στην υγειονομική δικτατορία του κ. Μητσοτάκη

 

Κωνσταντίνου Ι. Βαθιώτη

Αναπλ. Καθηγητή Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.

 

Το δικτατορικής οσμής διάγγελμα του κυρίου Μητσοτάκη, με το οποίο εξήγγειλε τα (δήθεν) νέα μέτρα για την αναχαίτιση του κορωνοϊού (τα εκάστοτε νέα υγειονομικά μέτρα θυμίζουν τα οικονομικά μέτρα που ανά τακτά χρονικά διαστήματα εξαγγέλλονταν και πάλι τρομολαγνικώ τω τρόπω επί μνημονίων!), ήταν πολλαπλώς αποκαλυπτικό (άραγε είναι τυχαίο ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η προσωπική επιλογή του κ. Μητσοτάκη, προέβη σήμερα σε πολιτική δήλωση πλήρη μωρίας απαξιώνοντας την τρέχουσα ελληνοτουρκική κρίση, λέγοντας ειδικότερα ότι πρόκειται απλώς για μια δυσάρεστη εξέλιξη, ενώ το μεγάλο πρόβλημα της χώρας μας είναι ο κορωνοϊός;).

Πρώτον, απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό, χρησιμοποίησε για μία ακόμη φορά την απρόσωπη προσφώνηση “συμπολίτες μου”, αρνούμενος να μιλήσει απευθείας στην καρδιά του Έλληνα και να τιμήσει την ελληνική σημαία που βρίσκεται πίσω από την πλάτη του καθώς μας μιλά.

Δεύτερον, έκανε λόγο για επιθετική έξαρση του δεύτερου κύματος της πανδημίας, χωρίς να μπορεί να τεκμηριώσει ότι το κύμα αυτό είναι όντως υπαρκτό, στον βαθμό που θέλει να το παρουσιάσει, και ιδίως χωρίς να μπορεί να εξηγήσει πώς είναι δυνατόν ένα τέτοιο κύμα να γνωρίζει επιθετική έξαρση ταυτοχρόνως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Άλλωστε για ύπαρξη “δεύτερου κύματος” ακούμε ήδη από τον Ιούνιο! Δυστυχώς, σύμφωνα με τα διδάγματα της Ιστορίας, όπως οι οικονομικές, έτσι και οι υγειονομικές κρίσεις αποτελούν αντικείμενο πολιτικής απόφασης. Στερούμενη οιασδήποτε διαφάνειας, η κυβέρνηση ανακοινώνει καθημερινά αριθμούς κρουσμάτων τους οποίους μοιάζει να χειρίζεται δίκην ανελκυστήρος που, ανάλογα με τα συμφέροντά της, άλλοτε τον σταματά στον δεύτερο και άλλοτε στον όγδοο όροφο. Μόνο, όμως, ο όγδοος όροφος μπορεί να εξασφαλίσει θέα προς τον γκρεμό του αυτοκτονικού lockdown!

Σημειωτέον ότι ο κ. Μητσοτάκης μιλά μεν για δεύτερο κύμα αλλά δεν ακούσαμε ποτέ μια αναγωγή των ασθενούντων επί τοις εκατό των διαβιούντων σε δεδομένο χρόνο στην χώρα μας, δηλ. Ελλήνων, αλλοδαπών (νομίμων και μη), και τυχαίως παρευρισκομένων στην χώρα μας για οποιονδήποτε λόγο.

Παρότι ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι «δεν αποτελεί επιλογή του ένα γενικό lockdown», η συνεχής χρήση του στρατιωτικού αυτού όρου σε κάθε δημόσια τοποθέτησή του διαδραματίζει ρόλο δαμόκλειας σπάθης η οποία επικρέμαται εκφοβιστικά ύπερθεν της κεφαλής των πολιτών. Συνεπώς, η ρητή διαβεβαίωση ότι το lockdown δεν αποτελεί επιλογή του αδυνατεί να επιδράσει καθησυχαστικά στην ψυχολογία των πολιτών, οι οποίοι ευλόγως ανησυχούν ότι ο κίνδυνος μιας νέας καραντίνας είναι ανά πάσα στιγμή υλοποιήσιμος. Άλλωστε, η φράση του ότι το γενικό lockdown δεν αποτελεί δική του επιλογή μπορεί να αναγνωσθεί και ως εξής: δική του επιλογή όχι, αλλά επιλογή κάποιου άλλου, που ως “αόρατος μαριονετίστας” έχει το γενικό πρόσταγμα, ναι!

 

Τρίτον, επικαλέσθηκε για πολλοστή φορά την “απόλυτη ειλικρίνεια” με την οποία οφείλει πράγματι (αλλά δυστυχώς αδυνατεί) να μας ενημερώνει. Την απόλυτη ειλικρίνεια μνημόνευσε και στην περικοπή του λόγου του που αφορούσε την παράκληση να κρατούν οι νέοι «αποστάσεις από τους γονείς και τους παππούδες τους, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι έχουν συμπτώματα». Διευκρίνισε ότι «αυτό δεν αποτελεί μία αόριστη αίσθηση ή μια τυφλή καταγγελία, αλλά τεκμηριωμένη διαπίστωση», την οποία απευθύνει «με την ίδια ειλικρίνεια με την οποία μιλά και στα παιδιά του».

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι την “απόλυτη ειλικρίνεια” επικαλέσθηκε και στην συνέντευξη που παραχώρησε προσφάτως στον δημοσιογράφο κ. Πρετεντέρη, δημοσιευθείσα στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” (12.10.2020, σελ. 13). Στο ερώτημα του εν λόγω δημοσιογράφου αν οι εκάστοτε αποφάσεις προέρχονται από ειδικούς γιατρούς ή αν λαμβάνονται υπ’ όψιν η οικονομία και η κοινωνία, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε: «Θα απαντήσω με απόλυτη ειλικρίνεια…». Αλλά και στο πρόσθετο ερώτημα του ιδίου δημοσιογράφου αν υπάρχει φόβος ότι η κυβέρνηση θα χάσει την κοινωνία, ο κ. Μητσοτάκης απάντησε αξιοποιώντας πάλι την ίδια έννοια: «Μέχρι στιγμής δεν την έχουμε χάσει. Και δεν την έχουμε χάσει, πιστεύω, διότι ήμασταν πάντα πολύ ειλικρινείς».

 

Δυστυχώς, η ανάγκη του κ. Μητσοτάκη να αναφέρεται τόσο συχνά στην ειλικρίνεια, γεννά βάσιμες υπόνοιες ότι προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του αλλά και τους πολίτες ότι είναι απολύτως ειλικρινής, ενώ ψεύδεται ασυστόλως. Διότι όποιος ενεργεί με απόλυτη ειλικρίνεια δεν χρειάζεται να το διαλαλεί συνεχώς, αφού η ειλικρινής στάση του (πρέπει να) μιλά από μόνη της.

 

Τέταρτον, η εφαρμογή των (δήθεν) νέων μέτρων «σε περιοχές με επικίνδυνη αύξηση κρουσμάτων, δηλ. αυτές των επιπέδων 3 και 4» δίδει αφορμή για την εξής σκέψη: Η χρήση του όρου “επίπεδα 3 και 4” ομοιάζει με τα εξελικτικά στάδια της ασθένειας του καρκινοπαθούς, όπου 4 είναι το τελικό στάδιο στο οποίο καταλήγει ο ασθενής. Στην περίπτωση του κορωνοϊού, το επίπεδο-στάδιο 4 αντιστοιχεί στο τοπικό lockdown, ενώ το επίπεδο-στάδιο 5 στο εθνικό lockdown.

Η ανακοίνωση ότι οι περιφέρειες της χώρας βρίσκονται στο στάδιο 3 επιτείνει το άγχος και την νευρικότητα, επιβαρύνoντας την ψυχική υγεία των πολιτών που κατοικούν στις κρίσιμες περιοχές, ακινητοποιεί δε τα διανοητικά τους αντανακλαστικά, ώστε οι άνθρωποι να αναμένουν μοιρολατρικά την είσοδο της περιφέρειάς τους στο επίπεδο-στάδιο 4.

Επίσης, διασπά την εθνική συνοχή και ενότητα, αφού ο κάτοικος της Φωκίδος που είναι στο επίπεδο-στάδιο 2 νιώθει ότι υπερτερεί του κατοίκου της Βοιωτίας που βρίσκεται στο επίπεδο-στάδιο 3 (δηλ. ένα βήμα πριν από το τοπικό lockdown), ο δε κάτοικος της Βοιωτίας αντικρίζει με φθόνο τον κάτοικο της Φωκίδος.

Πέραν αυτού, η ανακοίνωση των σταδίων ευνοεί τον κρατικό πειθαναγκασμό και την συμμόρφωση των πολιτών, αφού ο πολίτης εκείνος, η περιφέρεια του οποίου έχει κηρυχθεί σε στάδιο 3, δεν διαθέτει πλέον τα απαιτούμενα ψυχικά και πνευματικά αποθέματα να αντιδράσει εναντίον των μέτρων που συνθλίβουν τις συνταγματικές του ελευθερίες, αφού σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα είναι πολύ πιθανό να περιέλθει σε κατάσταση απόλυτης αδυναμίας, δεδομένου ότι η περιφέρειά του θα κηρυχθεί στο επίπεδο-στάδιο 4 (τοπικό lockdown).

 

Πέμπτον, ο κ. Μητσοτάκης παραδέχθηκε ευθέως ότι «σταθερός μοχλός της κυβέρνησης είναι η πειθαρχία» (στην πειθαρχία αναφέρθηκε δις: η δεύτερη φορά ήταν όταν απευθύνθηκε στους νέους, καλώντας τους να γίνουν «παραδείγματα πειθαρχίας για τους μεγαλύτερους»), δικαιώνοντας έτσι τον Μισέλ Φουκώ (Επιτήρηση και Τιμωρία. Η γέννηση της Φυλακής, μτφ.: Τ. Μπέτζελος, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα 2011, σελ. 226), ο οποίος τόνιζε ότι η πανούκλα συνοδεύεται από το πολιτικό όνειρο μιας πειθαρχημένης κοινωνίας. «Η πανωλόβλητη πόλη», σημείωνε ο Φουκώ, «εκφράζει την ουτοπία της τέλεια κυβερνώμενης πόλης: είναι μια πόλη που διατρέχεται ολόκληρη από ιεραρχία, επιτήρηση, βλέμμα, γραφή· μια πόλη η οποία ακινητοποιείται κατά τη λειτουργία μιας επεκτατικής εξουσίας που ασκείται διακριτικά σε όλα τα σώματα».

 

Ωστόσο, ο κ. Μητσοτάκης αιτιολόγησε την θέση ότι σταθερός μοχλός της κυβέρνησης είναι η πειθαρχία με παντελώς άστοχο τρόπο, λέγοντας δηλαδή ότι η ατομική ευθύνη είναι η άλλη όψη της κοινωνικής αλληλεγγύης. Έτσι, όμως, μπέρδεψε την ατομική ευθύνη με την κοινωνική αλληλεγγύη. Η σύγχυση αυτή δεν εκπλήσσει, αφού ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι νομικός και απ’ ό,τι φαίνεται εκείνοι που τον συμβουλεύουν έχουν “μαύρα μεσάνυχτα” από Ποινικό Δίκαιο. Ατομική ευθύνη σημαίνει ότι για όποιο κακό υφίσταται ο πολίτης εκείνος που αυτοδιακινδυνεύει ή αυτοβλάπτεται είναι αποκλειστικά υπεύθυνος ο ίδιος και όχι κάποιος τρίτος. Από την άλλη πλευρά, η αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης σημαίνει ότι ο πολίτης οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν του τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, έναντι των οποίων υποχωρεί η αυτονομία του κατά την υλοποίηση των επιλογών και προτιμήσεών του: εδώ οφείλει να θυσιάζεται για το κοινό καλό (περιστέλλοντας το πεδίο της ελεύθερης δράσης του) και άρα δεν μπορεί να επικαλεσθεί την αρχή της ιδίας υπευθυνότητος. Συνακόλουθα, η ατομική ευθύνη και η κοινωνική αλληλεγγύη δεν είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος αλλά δύο διαφορετικά νομίσματα!

Έκτον, ο κ. Μητσοτάκης, ακολουθώντας πιστά την γραμμή που χαράχθηκε παγκοσμίως από την αρχή αυτής της πανδημίας, επικαλέσθηκε κατ’ επανάληψιν τις συμβουλές των ειδικών, δηλ. την “πέμπτη εξουσία” αυτής της χώρας. Η τρέχουσα υγειονομική κρίση είναι ασφαλώς θέμα των ειδικών επιστημόνων της Ιατρικής, αλλά το ζήτημα της διαχείρισης αυτής της κρίσης αφορά ατομικές ελευθερίες που ρυθμίζονται από εσωτερικούς νόμους και το Σύνταγμά μας, προς τούτοις δε από υπέρτερης τυπικής ισχύος (κατ’ άρ. 28 του Συντάγματος) διατάξεις διεθνών συμβάσεων οι οποίες δεσμεύουν την χώρα μας. Ως εκ τούτου, επ’ αυτού του αντικειμένου τον λόγο έχουν κάποιοι άλλοι ειδικοί, δηλ. οι νομικοί επιστήμονες, στους οποίους φαίνεται ότι κωφεύει ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του.   

Έβδομον, ο κ. Μητσοτάκης, κατέληξε ότι, επειδή δεν είναι επιλογή του ένα γενικό lockdown, «απαιτούνται άλλου είδους μέτρα. Πιο έξυπνα. Πιο στοχευμένα. Και, τελικά, πιο αποτελεσματικά».

Αλλά ενώ ο πολίτης περιμένει να ακούσει αυτά τα νέα μέτρα, τα δήθεν έξυπνα, στοχευμένα και αποτελεσματικά, τελικώς πληροφορείται ότι αποφασίσθηκαν τα ίδια παλιά μέτρα που είναι απολύτως βλακώδη, αναποτελεσματικά και προπάντων θίγουν την ανθρώπινη αξία και περιορίζουν την προσωπική ελευθερία με έναν τρόπο που προσιδιάζει σε δικτατορικό καθεστώς:

Ως πρώτο μέτρο ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε την απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 12.30 μετά τα μεσάνυχτα έως τις 5.00 το πρωί. Πρόκειται για ένα μέτρο που υποτίθεται ότι αποφασίσθηκε «για να μειωθούν οι μετακινήσεις και οι βραδινές συναθροίσεις, που ευνοούν την μετάδοση του ιού».

Πέρα από το γεγονός ότι ουδεμία εξήγηση παρέχεται ως προς την επιλογή του συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος για την θέσπιση της νυχτερινής απαγόρευσης (άραγε, με ποιο κριτήριο προσδιορίσθηκε ως χρόνος έναρξης η ώρα 12.30 και με ποιο κριτήριο ως χρόνος λήξης η ώρα 5.00;), στους πολίτες που έχουν βιώσει ή μελετήσει τον τρόπο λειτουργίας των δικτατορικών καθεστώτων η απαγόρευση κυκλοφορίας καθώς και η απαγόρευση συναθροίσεων χτυπούν ένα ηχηρό καμπανάκι φασιστικής-απολυταρχικής διακυβέρνησης. Ως γνωστόν, το μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας και συναθροίσεων είχε εφαρμόσει και η χούντα των συνταγματαρχών (πρβλ. και την κινηματογραφική ταινία “V for Vendetta”, σύμφωνα με το σενάριο της οποίας το ολοκληρωτικό καθεστώς του καγκελαρίου Adam Sutler έχει απαγορεύσει την νυχτερινή κυκλοφορία των πολιτών μετά τις 23.00!). Στην σημερινή, μάλιστα, εποχή, η αιτιολογία που προβάλλεται για την νομιμοποίηση της απαγόρευσης, ενισχύει την εντύπωση ότι δεν αποβλέπει πράγματι στην αναχαίτιση του κορωνοϊού, αλλά στην δημιουργία εκφοβιστικού-τρομοκρατικού κλίματος σε βάρος των αθώων πολιτών. Και τούτο, διότι όλες οι επικίνδυνες για την διάδοση του ιού ενέργειες που θεωρεί ο κ. Μητσοτάκης και οι ερασιτέχνες σύμβουλοί του ότι θα αποφευχθούν με την επιβολή της θλιβερής αυτής απαγόρευσης, μπορούν περίφημα να υλοποιηθούν σε προγενέστερο χρόνο.

Είναι άλλωστε γνωστό ότι η λειτουργία κάποιων κέντρων διασκεδάσεως έχει μετατεθεί σε απογευματινές ή βραδινές ώρες. Με την ίδια λογική οι πολίτες μπορούν να επισκεφθούν άλλες ώρες της ημέρας μπαρ ή εστιατόρια για να θυμηθούν ότι είναι ακόμη άνθρωποι που δικαιούνται να απολαύσουν συζήτηση με γνωστούς και φίλους καταναλώνοντας φαγητό ή ποτό. Ο κορωνοϊός δεν είναι δράκουλας να βγαίνει σεργιάνι τις μεταμεσονύκτιες ώρες! Τέτοια μέτρα, τα οποία προκαλούν θυμηδία  στην ελληνική κοινωνία και καθιστούν την ελληνική κυβέρνηση καταγέλαστη στα μάτια της κοινής γνώμης, είναι εκ των πραγμάτων αλυσιτελή για την επίτευξη του πολυπόθητου στόχου, δηλ. την αναχαίτιση του “αόρατου εχθρού” (sic).

Δυστυχώς, ο κ. Μητσοτάκης έχει προσχωρήσει σε έναν παραλογισμό, ο οποίος στα μάτια των επαγρυπνούντων πολιτών, εκείνων δηλαδή που έχουν ακόμη κρατήσει ζωντανά τα εγκεφαλικά τους κύτταρα, φαντάζει ως “καύσιμη ύλη” για την προώθηση δικτατορικών σχεδίων. Όσοι, βεβαίως, έχουν κάψει τα εγκεφαλικά τους κύτταρα από την συνεχή έκθεση του μυαλού τους στην καθημερινή τηλεοπτική προπαγάνδα του οργουελικού καθεστώτος, αδυνατούν να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα του παραλογισμού και είναι πρόθυμοι να σκύψουν το κεφάλι υπακούοντας τυφλά στους δικτάτορες. Άλλωστε, όσοι έχουν διαβάσει το “1984” του Όργουελ γνωρίζουν άριστα ότι στην δυστοπική Ωκεανία του Ουίνστον Σμίθ το απολυταρχικό καθεστώς δεν απευθυνόταν τους επαγρυπνούντες αλλά στους εθελοτυφλούντες.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα συμπληρωματικά λόγια του κ. Μητσοτάκη μέσω των οποίων επιχειρεί δήθεν να καταστήσει πειστική την εφαρμογή του επίμαχου μέτρου: «Με λιγότερη διασκέδαση, ίσως, για λίγο. Αλλά με περισσότερη υγεία για πολύ καιρό». Η φράση «ίσως για λίγο» μας εμβάλλει σε βαθύ προβληματισμό, αφού στην γλώσσα των πολιτικών οι ενδοιαστικές διατυπώσεις ισοδυναμούν με καμουφλαρισμένη άρνηση. Αφ’ ης στιγμής, μάλιστα, οι πολιτικοί δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό να καταπατήσουν τις ρητές υποσχέσεις τους, κατά μείζονα λόγο δεν έχουν κανένα διασταγμό να διαψεύσουν τα “ίσως” τους.

Σημειωτέον ότι ο κ. Μητσοτάκης επικαλέσθηκε το παράδειγμα πολλών ευρωπαϊκών πρωτευουσών που έχουν προβεί στην εφαρμογή του ιδίου μέτρου, με δήθεν ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Ωστόσο, παρέλειψε να μνημονεύσει συγκεκριμένα στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι μετά από κάποιες ημέρες αυτοεγκλεισμού των πολιτών στα σπίτια τους, περιορίσθηκε η εξάπλωση του κορωνοϊού. Παρέλειψε δε να αναφέρει και τις διαδηλώσεις-αντιδράσεις Ευρωπαίων πολιτών κατά των περιοριστικών μέτρων που εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την ψυχική τους υγεία  και απειλούν με συνολική κατάρρευση τις εθνικές οικονομίες. Προσοχή: Το γεγονός ότι η απαγόρευση νυχτερινής κυκλοφορίας έχει επιβληθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες σημαίνει ότι στην εποχή του κορωνοϊού οι πολίτες δέχονται μαζική επίθεση από τις κυβερνήσεις τους και, συνακόλουθα, ότι υλοποιείται σχέδιο ευρωπαϊκής δικτατορίας (κι αν φύγουμε από τα στενά όρια της Ευρώπης, εντοπίζοντας την ίδια απαγόρευση και σε μη ευρωπαϊκά κράτη, τότε δόκιμο είναι να ομιλούμε για “παγκόσμια δικτατορία”).

Η αναφορά στην εξαίρεση από την ως άνω απαγόρευση όσων εργάζονται τη νύχτα χρήζει διευκρινίσεως: Άραγε ένας δικηγόρος που ξενυχτά στο γραφείο του για να συντάξει προτάσεις ή για να προετοιμάσει την αγόρευσή του δεν θα δικαιούται να εξαιρεθεί της θλιβερής απαγορεύσεως, επειδή δεν εκτελεί νυχτερινή εργασία όπως ένας νυχτοφύλακας ή μια αποκλειστική νοσοκόμος;

 

Το δεύτερο, δήθεν έξυπνο, στοχευμένο και αποτελεσματικό μέτρο που ανέφερε ο κ. Μητσοτάκης ήταν η καθολικώς υποχρεωτική χρήση μάσκας. Πρόκειται φυσικά για το σκανδαλωδέστερο και φρικτότερο μέτρο που μπήκε πρόστυχα και διαβολικά στην ζωή μας ήδη από τους θερμούς μήνες του καλοκαιριού, όταν οι πολίτες εξαναγκάσθηκαν να υφίστανται το μαρτύριο της μασκοφορίας υπό απάνθρωπες συνθήκες καύσωνος. Αναρωτιέται κανείς: Κατά ποίον τρόπο πρόκειται για έξυπνο, στοχευμένο και αποτελεσματικό μέτρο; Δεδομένου ότι το μέτρο αυτό επεκτείνεται από τις αρχές του καλοκαιριού σταδιακά χωρίς να έχει οδηγήσει σε μείωση των κρουσμάτων, με ποια λογική αναμένεται ότι η καθολική μασκοφορία σε εσωτερικούς και εξωτερικού χώρους θα επιφέρει τώρα ευεργετικά αποτελέσματα; Και πώς μπορεί να θεωρηθεί στοχευμένο το μέτρο αυτό, όταν επιβάλλεται σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες;

 

Επιπλέον, ο κ. Μητσοτάκης τόνισε ότι «στο καφέ ή στο εστιατόριο θα μπαίνουμε, στο εξής, με μάσκα. Την οποία θα αφαιρούμε μόνο όταν καθόμαστε στο τραπέζι». Άραγε, πόση οκά παραλογισμού μπορεί να χωρά στο μυαλό των ειδικών και των πάσης φύσεως συμβούλων που έχει επιλέξει ο πρωθυπουργός να βρίσκονται δίπλα του; Ποιος ιατρικός ή εμπειρικός κανόνας δύναται να εξηγήσει την διαφορετική αντιμετώπιση ανάμεσα σε ορθίους και καθιστούς πελάτες; Σέβεται μήπως ο ιός τους πολίτες όταν ανοίγουν το στόμα τους δίπλα στους συνδαιτημόνες τους αλλά τους εκδικείται όταν τολμήσουν να σταθούν όρθιοι; Σε πόση διανοητική γελοιότητα θα εκτεθούν ακόμη οι διαχειριστές αυτής της υγειονομικής κρίσης;

 

Η καθολική υποχρεωτική μασκοφορία, όπως παρουσιάσθηκε από τον κ. Μητσοτάκη, είναι συνυφασμένη και με ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα: Με ποια λογική η χρήση μάσκας στους εξωτερικούς χώρους είναι αδιακρίτως αναγκαία για την αναχαίτιση της μετάδοσης του κορωνοϊού; Ένας πολίτης που περπατά μόνος του στον δρόμο ή σε μεγάλη απόσταση από άλλον συμπολίτη του, ή ένας κολυμβητής ο οποίος βγαίνει από την θάλασσα για να ξαπλώσει στην άμμο, πώς μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί δυνητικό κίνδυνο για τους άλλους ή ότι κινδυνεύει ο ίδιος από αυτούς; Επίσης ένας οδηγός αυτοκινήτου ή δικύκλου θα πρέπει να φορά μάσκα; Ένα ζευγαράκι που περπατά παραλιακά για να απολαύσει το ηλιοβασίλεμα, θα απαγορεύεται να αφεθεί στην συναισθηματική φόρτιση της στιγμής και να φιλήσει ο ένας τον άλλον βγάζοντας τις μάσκες; Όλα αυτά τα ερωτήματα καταδεικνύουν το μέγεθος της αλλόκοτης, γελοιωδέστατης και ακραία δυστοπικής κοινωνίας στην οποία καλούμαστε να συνεχίσουμε να ζούμε. Κι αν εν τέλει ο ιός, όπως μας πληροφορούν οι περίφημοι ειδικοί από την αρχή της πανδημίας, μεταδίδεται μέσω σταγονιδίων και όχι μέσω του μολυσμένου αέρα, τότε τι νόημα έχει η υποχρεωτική μασκοφορία στους εξωτερικούς χώρους, οσάκις δεν υπάρχει συνωστισμός;     

 

Η επέκταση της υποχρωτικής μασκοφορίας και στους ανοιχτούς χώρους έρχεται να καταστήσει ακόμη πιο κραυγαλέα την αντισυνταγματικότητα αυτού του απάνθρωπου μέτρου, αφού επιτείνονται οι επαίσχυντες επιπτώσεις του προπάντων στην αξία του ανθρώπου. Το διαδεδομένο στην γλώσσα των αργυρώνητων και φασιστικών ΜΜΕ σύνθημα “μάσκα παντού” εδραιώνει επί της κεφαλής του ανθρώπου το ειδεχθές προσωπείο, αλλοιώνει την ανθρώπινη εικόνα προκαλώντας αδυναμία ταυτοποίησης, ακυρώνει την εκφραστική και επικοινωνιακή δυνατότητα του ανθρώπου στερώντας από αυτόν τα θεία δώρα του που τον καθιστούν ξεχωριστό ον έναντι των ζώων (δηλ. το χαμόγελο και το γέλιο), νοθεύει την ανθρώπινη φωνή, την ένταση και το ηχόχρωμά της, παρεμποδίζει την όσφρηση, υποβιβάζει τον άνθρωπο σε ζώο που φορά φίμωτρο, τον εξομοιώνει με μέλος αποκρυφιστικής τελετής, τον μετατρέπει σε περιφερόμενο καρνάβαλο, μασκαρά ή αποχαυνωμένο ζόμπι, εν τέλει τον αποπροσωποποιεί, τον εξευτελίζει και τον αποκτηνώνει.

 

Μάσκα παντού σημαίνει λοιπόν ένα φρικώδες καθημερινό βασανιστήριο, το οποίο υπό μίαν έννοια είναι χειρότερο και από αυτό που υφίσταντο οι τρομοκράτες στο Γκουαντάναμο: σήμερα οι αθώοι πολίτες, αντιμετωπιζόμενοι ως εν δυνάμει εχθροί της κοινωνίας επειδή μπορεί να κουβαλούν τον “αόρατο εχθρό” χωρίς να το γνωρίζουν, εξαναγκάζονται υπό την απειλή του τσουχτερού προστίμου να αυτοβασανίζονται εγκαθιστώντας στο ιερό πρόσωπό τους με τα ίδια τους τα χέρια το διαβολικό έβλημα της δυστοπικής κοινωνίας μας.

 

Οι εμπνευστές του μέτρου, το οποίο ακρίτως αποδέχεται ο κ. Μητσοτάκης, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η επέκταση της εφαρμογής του θα αφαιρέσει από τους υπαλλήλους που επί πολλές ώρες φορούν μάσκα εντός του κλειστού χώρου την δυνατότητα να βγουν στο κατώφλι της εισόδου για να πάρουν λίγες ανθρώπινες ανάσες κάνοντας το κατά τον ανεκδιήγητο κ. Τσιόδρα “διάλειμμα της μάσκας” (sic).

 

Αλλά και σε επίπεδο ατομικής υγείας (το άθροισμα πολλών φορέων συνθέτει την δημόσια υγεία!), η παρατεταμένη χρήση μάσκας ακόμη και σε εξωτερικούς χώρους, π.χ. ενισχύει την πηγή των μικροβίων επί του προσώπου, προκαλεί στέρηση του οξυγόνου, δυσκολία αναπνοής και ψυχική δυσφορία.

 

Εν τέλει, με την καθολική μασκοφορία εδραιώνεται μια παντελώς αφύσικη για τον άνθρωπο κατάσταση (γι’ αυτό άλλωστε δεν τολμά κανείς να γυρίσει διαφήμιση, ταινία ή σίριαλ με μασκοφορεμένους ηθοποιούς!), η οποία μετατρέπει τον μασκοφορεμένο πολίτη (που οι συμπολίτες του δεν μπορούν εύκολα να ταυτοποιήσουν και να ακούσουν) σε αόρατο κωφάλαλο, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του “αόρατου εχθρού” (δηλ. του κορωνοϊού), καταλύοντας την εικόνα που επέλεξε να έχουμε ο Δημιουργός μας.

 

Ενόψει πάντων των ανωτέρω, η δήλωση του κ. Μητσοτάκη ότι τα μέτρα αυτά αποτελούν «μικρές παραχωρήσεις για να προστατέψουμε το μεγάλο αγαθό της υγείας» είναι προδήλως παραπλανητική και ανεδαφική.

 

Μόλις που χρειάζεται να επισημανθεί ότι ο κ. Μητσοτάκης για να δικαιολογήσει την ανάγκη λήψης των προαναφερθέντων μέτρων λόγω της «νέας επίθεσης του κορωνοϊού» (για μία ακόμη φορά ο κ. Μητσοτάκης φαντασιώνεται ότι ο ιός φορά “στρατιωτική στολή” και πυροβολεί ή βομβαρδίζει την μία πόλη μετά την άλλη –δεν είναι τυχαίο ότι η πολεμική ορολογία αξιοποιήθηκε από τον πρωθυπουργό και στο κλείσιμο του διαγγέλματός του, όταν δήλωσε ότι μπορεί να ανατείλει και μία νέα μέρα στον πόλεμο εναντίον του κορονοϊού»), επικαλέσθηκε αφηρημένα τις εισηγήσεις των ειδικών χωρίς φυσικά να τεκμηριώσει έστω περιληπτικά την επιστημονική θέση που καθιστά επιβεβλημένη την νέα περιστολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη. Ελλείψει τέτοιας διαφώτισης, δεν θα πρέπει να εκπλαγεί αν διαπιστώσει ότι τα (δήθεν) νέα μέτρα αντιμετωπισθούν περιφρονητικά από ικανή μερίδα του λαού.

 

Σε ό,τι αφορά την στυλισιτκή πλευρά του διαγγέλματος, ο κ. Μητσοτάκης είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αποχωρισθεί τον τραγικό κειμενογράφο του, ο οποίος αρέσκεται σε κακόγουστα λογοπαίγνια που δίνουν την εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός της χώρας απευθύνεται σε πολίτες μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας.

 

Επί παραδείγματι, είπε (άκουσον-άκουσον!) ότι «δεν είναι ώρα για κρυφά πάρτι, όταν ο ιός κάνει πάρτι κατά της ζωής μας». Αλήθεια, ποιο “πάρτι” κάνει ο ιός κατά της ζωής μας, όταν το ποσοστό θνητότητας είναι μόλις 0,23%; Βάσει ποίων δεδομένων ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζει τον ιό ως “διοργανωτή φονικού πάρτυ”; Τι τραγικές όσο και γελοίες παρομοιώσεις είναι αυτές;

 

Επίσης, ο κ. Μητσοτάκης για να μιλήσει τάχα στην γλώσσα της νεολαίας (αφού δήθεν αυτή είναι τώρα ο στόχος του πολεμιστή κορωνοϊού – άραγε στο τρίτο κύμα ποιος θα τεθεί στο στόχαστρό του; Ποια πληθυσμιακή ομάδα θα μας ξεφουρνίσουν οι φωστήρες της υγειονομικής κρίσης ότι έβαλε στο μάτι ο “φοβερός και τρομερός ιός”;) χρησιμοποίησε μια άλλη ευτελή παρομοίωση. Είπε ειδικότερα ότι «ο κορονοϊός καραδοκεί παντού, χωρίς να περιμένει στην είσοδο ενός καταστήματος» (η διατύπωση φωτογραφίζει τον αγαπημένο κωδικό του κ. Μητσοτάκη, τον “αόρατο εχθρό”, ο οποίος συνδέει αποκαλυπτικά την Αλ Κάιντα, ήτοι τον “αόρατο εχθρό” της 11ης Σεπτεμβρίου, με τον σημερινό “αόρατο εχθρό” της 11ης Μαρτίου, ημέρας κήρυξης της πανδημίας), δηλαδή «δεν τρώει πόρτα». Εικάζω ότι ο κειμενογράφος του κ. Μητσοτάκη είναι νοσταλγός των αλήστου μνήμης εποχών όπου μαζεύονταν οι νέοι έξω από ντισκοτέκ ή μπαρ για να “ξεχαρμανιάσουν”, αλλά έπεφταν πάνω σε σκληρούς πορτιέρηδες, σε “αρνητές της εισόδου” (τότε μόνο τέτοιοι “αρνητές” υπήρχαν!). «Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις», κ. Μητσοτάκη!

 

Ο κ. Μητσοτάκης δεν παρέλειψε φυσικά να επαναλάβει την αγαπημένη του πλην όμως θλιβερή φράση ότι «η μάσκα είναι το εμβόλιο πριν [από] το εμβόλιο», κάνοντας για μία ακόμη φορά “μασάζ” στον ελληνικό λαό για τον επερχόμενο εφιάλτη. Πάντως, είναι αληθές ότι όλοι οι προβληματισμοί που αναφύονται με αφορμή την υποχρεωτική μασκοφορία, τηρουμένων των αναλογιών θα αναπτυχθούν και όταν θα επιχειρηθεί να υλοποιηθεί ο ήδη από τις 15.2.2020 προβλεπόμενος υποχρεωτικός εμβολιασμός: π.χ. όπως απαξιώνονται και διώκονται σήμερα οι λεγόμενοι “αρνητές της μάσκας”, έτσι (και ακόμη πιο σκληρά) θα κυνηγηθούν οι “αρνητές του εμβολίου”.

 

Ωστόσο, δεν πρέπει να παροραθεί ότι ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε ρητώς στην προοπτική του εμβολιασμού δηλώνοντας δύο πράγματα:

 

Πρώτον, ότι «για πρώτη φορά από την αρχή αυτής της περιπέτειας φαίνεται στον ορίζοντα η προοπτική να διαθέτουμε ένα ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο», χωρίς εν τούτοις να τεκμηριώσει βάσει ποίων στοιχείων προκύπτει αυτή η προοπτική, την ώρα που πολλοί πειραματισμοί έχουν οδηγήσει σε παταγώδη αποτυχία με θάνατο των εθελοντών.

 

Δεύτερον, είπε ότι «η κυβέρνηση έχει φροντίσει να προμηθευτούμε [το εμβόλιο] εγκαίρως και να το διαθέσουμε σε όλους, με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα». Στην τελευταία αυτή ρήση του εκφράζεται ο ευσεβής πόθος του κ. Μητσοτάκη ότι το δικτατορικό καθεστώς του θα καταφέρει να εμβολιάσει (“με το έτσι θέλω”;) ολόκληρο τον πληθυσμό της χώρας. Άραγε πώς έχει φροντίσει να προμηθευτεί εγκαίρως το εμβόλιο, αφού δεν γνωρίζει στην παρούσα φάση ποια εταιρεία θα το παρασκευάσει; Ή μήπως το γνωρίζει με κάποιον τρόπο και μας το αποκρύπτει;

 

Τέλος, ο προσεκτικός μελετητής του πρωθυπουργικού διαγγέλματος θα πρέπει να αξιολογήσει δύο σημεία που έχουν μεγάλη προορατική αξία:

 

Πρώτον, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι «οι επόμενοι μήνες προβλέπονται δύσκολοι». Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι και στην αρχή του θέρους ο πρωθυπουργός είχε προειδοποιήσει ότι οι “συμπολίτες” του θα περάσουν ένα “ιδιότυπο καλοκαίρι”, η προμνημονευθείσα φράση του περί δυσκολίας των επόμενων μηνών θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με μεγάλη σοβαρότητα και περίσκεψη, αφού κρούει τον κώδωνα ότι τα δύο (δήθεν) καινούργια μέτρα που εξήγγειλε δεν θα είναι μάλλον και τα τελευταία. Μετά το δεύτερο κύμα, δεν αποκλείεται να αποφασισθεί η έλευση του τρίτου κύματος, που αριθμητικά παραπέμπει σε οδυνηρότερη κατάσταση και προφανώς θα διαψεύσει την σημερινή επιλογή του να μην επιβληθεί γενικό lockdown. Εκτός κι αν το σχέδιο δράσης κατά της αναχαίτισης του τρίτου κύματος περιλαμβάνει εφαρμογή ενός ακόμη πιο σατανικού-οργουελικού σεναρίου: Η υποχρεωτική μασκοφορία θα επεκταθεί και εντός των σπιτιών μας, οπότε θα ελέγχεται η χρήση μάσκας με drones ή με εφόδους από ελεγκτικά όργανα, όπως γινόταν επί δικτατορίας του ΄67.

 

Δεύτερον, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι «εξαρχής αποφασίσαμε να κινούμαστε προληπτικά. Κι αυτό αποκτά πρόσθετη σημασία τώρα, ενόψει της περιόδου των Χριστουγέννων». Αν η αναφορά αυτή συνδυασθεί με την αμέσως προηγούμενη προειδοποίηση, τότε είναι πολύ πιθανό ότι η κορύφωση της μαζικής επίθεσης που θα δεχθούμε όλοι εμείς οι αθώοι πολίτες από το δικτατορικό καθεστώς του κ. Μητσοτάκη –ο οποίος προφανώς είναι εξαναγκασμένος να εκτελεί τις εντολές που λαμβάνει από τον “αόρατο μαριονετιστα”– τοποθετείται στο διάστημα των Χριστουγέννων. Έτσι θα ολοκληρωθεί ο διωγμός των Χριστιανών, οι οποίοι στο “πρώτο κύμα” της επίθεσης του κορωνοϊκού “αόρατου εχθρού” στερήθηκαν το Πάσχα και τώρα στο αποκληθησόμενο “τρίτο κύμα” αναμένεται να στερηθούν και τα Χριστούγεννα (το εν λόγω σενάριο ενισχύεται από την παρότρυνση της ανάλγητης κ. Παγώνη να ξεχάσουμε τα ρεβεγιόν).

 

Φυσικά, η αισιόδοξη πρόβλεψη του κ. Μητσοτάκη ότι στις αρχές του 2021, μαζί με το νέο χρόνο, μπορεί να υπάρχει ήδη το εμβόλιο, κάθε άλλο παρά πειστική είναι, αφού με βάση τα μέχρι τώρα πειραματικά δεδομένα αλλά και τα λεγόμενα των διαφόρων ειδικών, ένα αποτελεσματικό εμβόλιο χωρίς σοβαρές παρενέργειες απαιτεί πολύ χρόνο ακόμη και επιπροσθέτως: παρά την εύρεση ενός τέτοιου εμβολίου, τα περιοριστικά-απαγορευτικά μέτρα που ισχύουν σήμερα προβλέπεται ότι θα διατηρηθούν (βλ. την τρομακτική δήλωση της κ. Μαρίας Θεοδωρίδου, Προέδρου Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμού –στην εκπομπή “special report” του Antenna, 21.10.2020–, ότι «το εμβόλιο είναι ελπίδα», αλλά ακόμη κι αν βρεθεί, τα σημερινά μέτρα «θα πρέπει να γίνουν δεύτερη φύση μας»!

 

ΥΓ: Ο κειμενογράφος του πρωθυπουργικού διαγγέλματος πρέπει  κάποια στιγμή να υπέστη έναν χρονικό αποπροσανατολισμό. Διότι βάζοντας τον κ. Μητσοτάκη να πει «Κατανοώ τους πρωτοετείς φοιτητές που πέρασαν έναν δύσκολο χειμώνα και θέλουν να γλεντήσουν», προκαλεί την εξής εύλογη απορία: Πώς είναι δυνατόν να εμφανίζεται ο δύσκολος χειμώνας ως ήδη περασμένος, αφού τα μαθήματα του α΄ εξαμήνου ξεκίνησαν μόλις πριν από 3 εβδομάδες και ο χειμώνας δεν έχει ακόμη καλά-καλά γίνει αισθητός; Μήπως, λοιπόν, το διάγγελμα προοριζόταν να εκφωνηθεί προς τον Δεκέμβριο, όταν οι πρωτοετείς φοιτητές θα είχαν πράγματι περάσει τον δύσκολο χειμώνα (φανταστείτε πόσο δύσκολος χειμώνας μας περιμένει!) αλλά λόγω πρόοωρης επιθετικότητας του δεύτερου κύματος ο κειμενογράφος ξέχασε να προσαρμόσει την συγκεκριμένη φράση στην σημερινή πραγματικότητα;

πηγή

π. Ευάγγελος Παπανικολάου –Μπέρδεγουέι κατάσταση ή αλλιώς ομιχλώδη τιτιβίσματα…

 

π. Ευάγγελος Παπανικολάου –Μπέρδεγουέι κατάσταση ή αλλιώς ομιχλώδη τιτιβίσματα…

 

«Και μάσκες θα φορέσουμε. Και βρακιά άμα θέλεις άλλο χρώμα θα βάλουμε. Ό,τι θέλεις θα κάνουμε, αρκεί να μπορώ να μπω να κοινωνήσω εκεί μέσα. Θα σε υπακούσω. Γιατί; Γιατί το τιμιότερο πράγμα θα με κάνει να σεβαστώ τα υπόλοιπα. Δεν με νοιάζει. Θέλω το τιμιότερο εγώ που είναι η Θεία Κοινωνία. Γι’ αυτό, κάντε αυτήν την υπακοή που είναι μια υπακοή, ξέρετε, αυτό ναι ναι ναι, να περάσουμε το ποτάμι. Προσκυνούμε τον πειρασμό να περάσουμε το ποτάμι.» [τέλη Σεπτεμβρίου 2020 π. Ευάγγελος Παπανικολάου]

«Στην αρχή τις ανεβάσανε (σ.σ. τις Ιερές Εικόνες) ψηλά. Έτσι κάνουνε. ‘Ελάτε δεν πειράζει…’ Τις ανεβάζουνε ψηλά. Μετά όταν είδανε ότι ο λαός έβαζε μία σκάλα και τις ακουμπούσε, έλεγε ‘Όχι, θα τις βάλουμε πολύ πιο ψηλά’. Τις ανεβάσανε ακόμα πιο ψηλά. Μετά όταν ο λαός άρχισε και έκανε φασαρία και δέρνανε και έπεφτε ξύλο κτλ., λέει, θα τις βγάλουμε τελείως. Μετά λένε θα τις κάψουμε… Δηλαδή, βλέπετε, η αίρεση και αυτό το πράγμα πάει σιγά-σιγά, σιγά-σιγά και σου λέει, ‘Θα το συνηθίσουνε, θα το συνηθίσουνε…’. Αλλά αν υπάρχουν ομολογητές και ξεσηκώνουν τον κόσμο δεν μπορούν να το συνηθίσουνε. Γι’ αυτό εμείς πάθαμε κάτι. Δεν έχουμε ομολογητές. Αυτό επάθαμε. Δεν έχουμε Χριστιανούς. Δεν έχουμε ούτε ιερείς, ούτε παπάδες ούτε δεσποτάδες, οι οποίοι να είναι ομολογητές. Να έχουν τη διάθεση να περπατάνε στο δρόμο και να ομολογούν τον Χριστό…» [αρχές Οκτωβρίου 2020 π. Ευάγγελος Παπανικολάου]

Υποβοηθούμενος προφανώς από τον «πληθωρικό» του λόγο, ο π. Ευάγγελος Παπανικολάου έχει το χαρακτηριστικό γνώρισμα να προβάλλει αντίθετες θέσεις και να δείχνει ότι προχωράει στην ίδια κατεύθυνση. Στην ταραγμένη εποχή όμως που ζούμε, όπου έχουμε ανάγκη από καθαρές κουβέντες, δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα για το που αποσκοπεί όλη αυτή η αντιγνωμία. Είναι απλά τόσο «πληθωρικός» στις απόψεις του ο π. Ευάγγελος διότι έχει για όλα «πληθωρικές» εξηγήσεις, ή μήπως το κοινό «σερβίρεται» με έναν πολύ ιδιαίτερο (σχεδόν αόρατο) τρόπο την «γραμμή» που πρέπει να ακολουθήσει στα κρίσιμα τρέχοντα θέματα;

Το ελάχιστο πάντως που πρέπει να ειπωθεί για τις παραπάνω τοποθετήσεις είναι ότι δεν είδαμε ποτέ τους Αγίους να προσκυνούν τον πειρασμό για να περάσουν το ποτάμι! Για πράγματα τα οποία εμείς θεωρούμε ασήμαντα οι Άγιοι έδιναν ακόμη και τη ζωή τους. Στην Εκκλησία όλα είναι σημαντικά. Κάθε φορά που ξηλώνεται ένα πετραδάκι γίνεται πιο εύκολο να ξηλωθεί και το διπλανό του, μέχρι να μην μείνει τίποτε όρθιο στο τέλος. Ποιός είναι αυτός που αποφασίζει ότι ήλθε η ώρα για εκπτώσεις και ξηλώματα στην Εκκλησία; Υπάρχουνε και τέτοιες ώρες; Αυτοί που έλεγαν τέτοια πράγματα ήταν με την Εκκλησία ή με τους εχθρούς Της; Τι πάει να πει προσκυνάμε τον πειρασμό μέχρι να περάσουμε το ποτάμι; Ποιον πειρασμό και πού βρίσκεται η απέναντι όχθη; Γνωρίζει ο π. Ευάγγελος πως, που και πότε τελειώνει αυτό το ποτάμι; Διότι εάν προσέξουμε τα λεγόμενα των ενορχηστρωτών της νέας τάξεως (βλ. πχ. Κλάους Σβαμπ, ιδρυτή και πρόεδρο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ που είδε μαζί με τον ΟΗΕ και το ΔΝΤ την λεγόμενη «πανδημία» του κορωνοϊού ως την καλύτερη ευκαιρία για μια μεγάλη επαναρρύθμιση του πλανήτη) το κυρίως ζητούμενο στη νέα τάξη δεν είναι κάποια εξωτερική αλλαγή αλλά η αλλαγή που θα υποστεί ο ίδιος ο άνθρωπος. Μήπως λοιπόν η «απέναντι όχθη» σε αυτό το ποτάμι βρίσκεται εντός μας και ονομάζεται λήθη και προδοσία; Μήπως το μόνο που χρειάζεται για να περάσουμε «απέναντι» είναι να συνταχθούμε με εκείνους που βρίσκονται απέναντι στην Εκκλησία; Πώς θα είμαστε και ποιοί θα είμαστε στην «απέναντι όχθη» όταν για να βρεθούμε εκεί θα έχουμε πνίξει μέσα στο ποτάμι την Πίστη; Και λίγο αργότερα σε άλλη ομιλία ο π. Ευάγγελος αφήνει το ποτάμι και μας λέει τα ακριβώς αντίθετα και αυτονόητα, ότι η αίρεση προχωράει και συνηθίζεται διότι μας λείπουν οι ομολογητές.

Οι διώκτες της Εκκλησίας πάνω στην ίδια «λογική» της «μεταδοτικότητας του ιού» προσβάλλουν την Θεία Κοινωνία, τον ασπασμό των ιερών Εικόνων, των ιερών Λειψάνων κτλ. Πίστευε ό,τι θες, λένε για την Θεία Κοινωνία αλλά η κοινή λαβίδα είναι πρόβλημα. Πίστευε ό,τι θες για τις Ιερές Εικόνες αλλά το υλικό της Εικόνας που ακουμπάνε τα χείλη σου είναι πρόβλημα. Τι θα πεις εσύ; Το δέχομαι στην μία περίπτωση αλλά στην άλλη όχι; Και στους εκκλησιαστικούς που αναπτύσσουν και τις ανάλογες ψευτοθεολογίες για να στηρίξουν αυτές τις βλάσφημες καινοτομίες πως απαντάς; Όταν κάνεις αυτά που λένε δεν συμβάλλεις κι εσύ στην εισαγωγή αιρέσεων μέσα στην Εκκλησία; Τι είναι αυτές οι αιρέσεις; Προσωρινές για να μας βοηθήσουν να περάσουμε το ποτάμι; Από την στιγμή που έχω πει ‘ναι’ σε όλα τα άλλα, δεν βρίσκομαι ήδη στη μέση της διαδρομής για να προδώσω και την Θεία Κοινωνία; Με την «λογική» που μας επιβάλλουν και την δική μας υποχωρητικότητα αυτό το «Αρκεί να μπορώ να μπω να κοινωνήσω εκεί μέσα. Θα σε υπακούσω», που λέει ο π. Ευάγγελος, είναι ανοιχτή πρόσκληση στους εχθρούς να φτάσουν μέχρι και την Θεία Κοινωνία. Ήδη ξεκίνησαν να βαράνε πάλι τα τύμπανα οι εχθροί της Θείας Κοινωνίας. Και γιατί να με δεχθεί ο Χριστός στο Σώμα Του όταν εγώ έχω ήδη αρνηθεί ως «μολυσμένους» τους Χριστοφόρους Αγίους Του;

«Δια της προσκυνήσεως βεβαιώνεται, αφενός η σχέση πρωτοτύπου και εικόνος, ότι δηλαδή η προσκύνηση διαβαίνει προς το πρωτότυπο άμεσα. Και δεύτερον, ότι η εικόνα, ανεξαρτήτως του υλικού της, γίνεται φορέας της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος που είχε ο εικονιζόμενος ζων.» [Καθ. Δημήτριος Τσελεγγίδης]

Μαζί με τα προαναφερθέντα ο π. Ευάγγελος φαίνεται να προωθεί και την κακοδοξία του εθνοφυλετισμού. Παράλληλα έχει κηρύξει πόλεμο και στους αποτειχισμένους, στους οποίους δεν ξεχνάει που και που να πετάξει κάποια (άσχετη συνήθως) μπηχτή στις ομιλίες του, και τους οποίους φαίνεται να χρησιμοποιεί για να περιθωριοποιήσει όσους εναντιώνονται στην εκκλησιαστική πολιτική ορθότητα..

«Οι παμπόνηροι οι Ρώσοι να ξέρετε δεν μας αγαπήσανε ποτέ.» …

Αναφέρει το παράδειγμα του Αγίου Μαξίμου του Γραικού που οι Ρώσοι τον έθεσαν σε άδικη ακοινωνησία και συνεχίζει:

«Την έχουν εύκολη την ακοινωνησία. Είναι παλιά τους συνήθεια αυτή. Να το προσέχετε αυτό.» … «Αυτοί είναι οι Ρώσοι. Και αυτό το χαρίζω σε όλους αυτούς που τους υπερασπίζονται γιατί θέλουν να πολεμήσουν τον Πατριάρχη, γιατί θέλουν να κάνουν τους αποτειχισμένους. Τους το χαρίζω δώρο. Να ξέρουνε ότι τον Άγιο Μάξιμο τον Γραικό για την Ορθοδοξία του και την Ορθοπραξία του, αυτοί, που απόγονοι είναι αυτοί οι καινούριοι, λοιπόν τον είχανε καταδικασμένο σε ακοινωνησία. Τον Άγιο Μάξιμο τον Γραικό.» [ [τέλη Σεπτεμβρίου 2020 π. Ευάγγελος Παπανικολάου]

Δεν μπορώ να γνωρίζω αν ο π. Ευάγγελος απευθύνεται σε κάποιους ανθρώπους συγκεκριμένα αλλά είναι και αυτό ένα παράδοξο, ο δημοφιλής π. Ευάγγελος να προωθεί τον εθνοφυλετισμό των γεωπολιτικών συμφερόντων, των σχισμάτων και της διαίρεσης, και παράλληλα να πετάει σπόντες σε όσους εφαρμόζουν την αγιοπατερική αποτείχιση που προφυλάσσει, σύμφωνα με τους Πατέρες, από τα σχίσματα. Για να δούμε την διαφορά και πως πρέπει να προσεγγίζεται το θέμα του εθνοφυλετισμού, παραπέμπω σε ένα πολύ ωραίο άρθρο του Μοναχού Σεραφείμ (Ζήση) με τίτλο «Τήν Ὀρθοδοξία ἤ τά Προσκυνήματα; Μία μικρή τρήση στόν ἑλληνικό ἐθνοφυλετισμό», που έπεσε στην αντίληψή μου λίγο πριν ξεκινήσω να γράφω αυτό το άρθρο.

Αλλά μιας και το έφερε ο λόγος. Την ακοινωνησία που επέβαλε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ο π. Ευάγγελος την ξέχασε; 

 Τι σχέση έχει ο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός που τέθηκε σε άδικη ακοινωνησία για τις Ορθόδοξες θέσεις του με τον οικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίο που τέθηκε σε ακοινωνησία επειδή μπήκε σε κοινωνία με ακοινώνητους, αβάπτιστους, ουνιτίζοντες, καθηρημένους, αμετανόητους σχισματικούς; 

 Φταίει η Ρωσία που ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος της έδωσε στο πιάτο το «ηθικό» προβάδισμα με τις αντικανονικές και βλάσφημες ενέργειες που διέπραξε; 

Γνωρίζει ο π. Ευάγγελος ότι οι ξεσαλωμένοι σχισματικοί της Ουκρανίας τον τελευταίο καιρό τελούν συνέχεια μιαρές κοινές ακολουθίες με παπικούς, ουνίτες και άλλους σχισματικούς; 

Αιδεσιμολογιώτατε π. Ευάγγελε, ωρύεστε για το σβηστό καντήλι του Κολοκοτρώνη και για την αυτοθυσία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, αλλά με την στάση σας στηρίζετε τα αίσχη στην Ουκρανία με τα οποία γίναμε συνέταιροι. Τον Πατροκοσμά και τον Κολοκοτρώνη τους ρωτήσατε που το κάνετε στα ονόματά τους;

Από την αρχή αυτής της ιστορίας με το Ουκρανικό το Φανάρι έριξε βάρος στην προπαγάνδα του εθνοφυλετισμού για να αντισταθμίσει την κατάφορη παραβίαση των Κανόνων και των Αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων. Όλοι θυμόμαστε και φρίττουμε με τις ανοησίες που ακούστηκαν κατά την διάρκεια της συνεδριάσεως της Ιεραρχίας για το Ουκρανικό. Δυστυχώς ο π. Ευάγγελος συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, περιορίζοντας μάλιστα σκοπίμως όσους διαμαρτύρονται για τους χειρισμούς στο Ουκρανικό σε όσους έχουν αναπαυθεί στην αγιοπατερική αποτείχιση. Όσοι λέει, υπερασπίζονται τους Ρώσους το κάνουν επειδή «…θέλουν να πολεμήσουν τον Πατριάρχη, γιατί θέλουν να κάνουν τους αποτειχισμένους.» Βέβαια δεν λέει «αγιοπατερική αποτείχιση», διότι ποιος γνωρίζει για τον 15ο Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου επί Μεγάλου Φωτίου; Πετάει για τους ακατήχητους και ανενημέρωτους ακροατές ένα σκέτο «αποτειχισμένους» με θυμωμένο και απαξιωτικό ύφος για να τους υπονοήσει ότι μόνο κάποιοι «βαρεμένοι», «ακραίοι», και «περιθωριοποιημένοι» «ζηλωτές» εναντιώνονται στον άγιο Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Εν τω μεταξύ, μόνο τρεις Τοπικές Εκκλησίες έχουν αναγνωρίσει τα σχισματικά καρτούν στην Ουκρανία, δηλαδή, η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως που ξεκίνησε αυτήν την ιστορία, η Εκκλησία της Ελλάδος, που άγεται και φέρεται από τις εκάστοτε Ελληνόφωνες κυβερνήσεις και η Εκκλησία της Αλεξανδρείας, που εξαρτάται οικονομικά από την Ελλάδα. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β’ αναγνώριζε μόνο την κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας του Ονουφρίου μέχρι που έκανε την ξαφνική κολωτούμπα.

Σύμφωνα δηλαδή με το σκεπτικό του π . Ευάγγελου έχουμε τα εξής:

*έναν ποδοσφαιρικό αγώνα Ελλάδος – Ρωσίας (οι προτεσταντικές ΗΠΑ κάνουν απλά βόλτες γύρω από το Φανάρι) στον οποίον πρέπει να διαλέξουμε κερκίδα

*τα μπατζάκια του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στάζουν από κανονικότητα στο Ουκρανικό, και

*οι 11 εναπομείνασες Τοπικές Εκκλησίες που δεν αναγνωρίζουν τους καραγκιοζοπαίχτηδες του Επιφανίου είναι αποτειχισμένες!!

Την Ορθοδοξία που πλήττεται με το διαίρει και βασίλευε που εγείρει ο εθνοφυλετισμός μεταξύ των Ορθόδοξων Ελλήνων και των Ορθόδοξων σλαβόφωνων γιατί δεν την βλέπει ο π. Ευάγγελος; Γιατί δεν βλέπει ότι μέσα από αυτό το διαίρει θέλουν να βασιλεύσουν οι προτεστάντες και οι παπικοί Δυτικοί (ΗΠΑ) που βρίσκονται πίσω από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο; Δεν είναι κατάντια να υποστηρίζουν οι πατριαρχικοί τον Μπάιντεν που μισεί την Ορθόδοξη Σερβία και προωθεί την ομοφυλοφιλία; Με πόσα άλλα αντίχριστα διαστροφικά βοθρολύματα θα πνίξουμε τα παιδιά μας στα σχολεία για να κάνουν την δουλειά τους οι αντίχριστοι «προστάτες» των προσκυνημάτων;

Ο Θεός να μας ελεήσει. 

πηγή

---

σχολιο :Μπράβο βρε Φαίη ,το προσυπογράφουμε!