Το παράπονο του σκοτωμένου
Με σκότωσαν για ένα τριαντάφυλλο.
Για ένα χαμόγελο με σκότωσαν.
Είδανε μια αυγή
τη θλίψη ενός περιστεριού
να κάθεται πάνω στη στέγη μου.
Είδανε την αγάπη μέσα μου
δε μπόρεσα να την κρύψω.
Την άσπρη αυτή προκήρυξη
την είχε γράψει ο Θεός
όρθιος πάνω στην κούνια μου.
Μ' είχε ορκίσει το δάκρυ
και το ψωμί-
μου βρήκαν
μια ελπίδα μες στον κόρφο μου
κρυμμένη και γι αυτό
με σκότωσαν.
Γι αυτό,
δεν είχε η πούλια βασιλέψει,
ρόδιζε μόλις, όταν
με έστησαν όρθιον.
Ψήλωσα
Ψήλωσα
Ψήλωσα
Σαν μια κολώνα φάνταξα
με λιονταρίσια χαίτη
μπροστά στα είκοσι στόματα
των τουφεκιών.
Με σκότωσαν
για μια "καλημέρα".
Μες στη μνήμη μου αμυδρά
γυρίζει ακόμα ο ήλιος.
Άνοιγα το παράθυρο
και κοιτούσα τον κόσμο.
Γλυκά μου μίλαγε κι εγώ
γλυκά του αποκρινόμουν
με μια καρδιά γιομάτη αηδόνια
και όνειρα.
Μα πέστε μου ,
αφού με δίχως ν'αγαπώ
δε μπορούσα να ζήσω
τι έπρεπε να κάμω;
Νικηφόρος Βρεττάκος
τα ειπε ολα.....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλο απογευμα σε ολους που επισκεπτονται τη ζεστη γωνια της Σαλης μας!!!!
:-0
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήτσο
σκεφτόμουν σήμερα εκείνα τα δυο νεαρά παλικάρια...
Ο Θεός να παρηγορήσει τους δικούς τους...
Δεν κατανοούνται με τη λογική τα μεγάλα μυστήρια της ζωής και του θάνατου...
Όντως τα Είπε Όλα αυτό το Ποιήμα. Είναι Εξαιρετικό.Καλό Βράδυ σε Όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήοπως η γεννηση ειναι ενα μυστηριο...που σε αλλους δωριζεται και σε αλλους οχι...ετσι και ο θανατος που σε ολους δωριζεται ....διαφοροποιειται στο χρονο!
ΑπάντησηΔιαγραφήμεσα στην ασφαλεια του οτι δεν με ακουμπα συναισθηματικα θα τολμησω να πω οτι κανεις δεν μπορει να ξερει γιατι...πως...ποτε?
ΕΚΕΙΝΟΣ ξερει και ΕΚΕΙΝΟΣ σιγουρα θα παρηγορησει...
ΕΚΕΙΝΟΣ δεν ειναι αδικος σιγουρα!!!
αλλα δεν θα μαθουμε ποτε πωε τους παρηγορησε μετα...για να τον δοξασουμε...απλα αρκειται στο αναθεμα γιατι επετρεψε να φυγουν τοσο γρηγορα!!!
ειλικρινα ποσο ταπεινος ειναι???
ποσα μας διδασκει αλλα εμεις με το κολημα στο εγω μας δεν μπορουμε να τον αγναντεψουμε αληθινα και οχι μεσα απο το προσωπικο πρισμα που μονο πλανες γενναει....
αληθεια Σαλη εχουμε βαρεθει να μας μιλανε διαφοροι και με διαφορετικο τροπο για ΕΚΕΙΝΟΝ σαν να ειναι αποκλειστικοτητα τους....ας ευχηθουμε αλληλοις να βιωσουμε ΕΚΕΙΝΟΝ...ο καθενας στο μετρο που μπορει!!!
ΥΓ, δεν περιμενω και δεν θελω προσωπικη εξηγηση απο κανεναν.....
θα μου εξηγήσεις σε παρακαλώ τι είναι η εικόνα που έβαλες, που την βρήκες...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαραπέμπει σε Ντιβιζιονισμό με στερεά υλικά...
Τι ακριβώς είναι;
Καλή σου μέρα!
Γρηγοράκη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήέμαθα και γω μια νέα λέξη σήμερα!
Δεν ήξερα το ντιβιζιονισμό.
Τι ακριβώς θα πει;- για να μην ψάχνω στο γκουγκλ "επειδή είναι καλύτερο να μαθαίνει ό άνθρωπος από τον άνθρωπο και όχι από τις μηχανές"...που είπε και κάποιος μια μέρα...
:-)
Τυχαία βρήκα την εικόνα, δε θυμάμαι πού...
Αν κατάλαβα σωστά μοιάζει φωτογραφία ψηφιδωτού, από αποτσίγαρα-τσιγάρα και σαλιαγκοκαύκια ή κελύφη κοχυλιών- κάτι τέτοιο.
Επειδή για μένα το τσιγάρο είναι σύμβολο πικρίας και δηλητηριασμού του σωμάτος και της ψυχής, χρησιμοποίησα την εικόνα προκειμένου να εκφράσω τη λύπη των ευρισκομένων, στο προσκήνιο των γεγονότων.
Δεν ξέρουμε πώς νιώθουν αυτοί τη στιγμή τα δυο σκοτωμένα παιδιά- αστυνομικοί- ελπίζω καλύτερα θα αισθάνονται...
Κατά πάσα πιθανότητα όμως οι μανάδες τους χτυπιούνται και μαλλιοτραβιούνται μέσα στην πικρή γεύση του θανάτου, που ΜΟΝΟ ο Κύριος Ιησούς, μπορεί να παρηγορήσει
Οι γονείς μου παντρεύτηκαν πριν από 50 περίπου χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκαναν πρώτα την αδερφή μου, η οποία γεννήθηκε υγιής.
Μετά γεννήθηκε ο αδερφός μου.
Ο αδερφός μου γεννήθηκε με μεσογειακή αναιμία.
Εκεί οι γονείς μου έμαθαν ότι είχαν και οι δύο το στίγμα της μεσογειακής αναιμίας.
Και οι δύο ήταν απαρηγόρητοι για το "κακό" που τους βρήκε.
Η μητέρα μου έπεσε σε κατάθλιψη.
Σε μία επίσκεψή της στην Παναγία της Τήνου, κι ενώ έκλαιγε απαρηγόρητη, άκουγε ανθρώπους γύρω της να λένε:
-Η Παναγία!
Εκείνη τότε σκέφτηκε, Παναγία μου, είμαι τόσο αμαρτωλή εγώ που δε σε βλέπω;
Λίγο μετά, αξιώθηκε να δει το πρόσωπο της.
Από την Τήνο η μητέρα μου έφυγε λέγοντας, "δόξα τον Θεό το δικό μου το παιδί δεν έχει τίποτα".
Σ' αυτό πιστεύω βοήθησε το γεγονός ότι είδε όλους εκείνους τους αρρώστους που συνέρρεαν στην εκκλησία, μαζί με τη στήριξη της Παναγίας.
Ο πατέρας μου, ρωτώντας ιερέα "γιατί μου έστειλε ο Θεός παππούλη μου αυτό το παιδί, δε με αγαπάει;" πήρε την απάντηση, "παιδί μου, ίσως ο Θεός σου έστειλε αυτό το παιδί, ΕΠΕΙΔΗ σε αγαπάει".
Δύσκολο βέβαια να το καταλάβει ο πατέρας μου τότε, και δεν είμαι βέβαιος ότι το έχει καταλάβει μέχρι σήμερα.
Σημειωτέον, ότι ο πατέρας μου ήταν πολύ νευρικός άνθρωπος στα νιάτα του.
Μετά τη γέννηση του αδερφού μου όμως πιστεύω, "μαλάκωσε".
Ήταν και τέτοια η περίπτωση, που αναγκαζόταν να συγκρατεί τα νεύρα του απέναντι στον αδερφό μου, λόγω του προβλήματός του.
Τέσσερα χρόνια μετά τη γέννηση του αδερφού μου, και εννέα χρόνια μετά την γέννηση της αδερφής μου, γεννήθηκα εγώ.
Υγιής.
Φέρω απλά το στίγμα.
Γιατροί και συγγενείς προέτρεπαν την μητέρα μου να με "ρίξει" και λόγω του ότι θα ήμουν η τρίτη καισαρική για την μητέρα μου πράγμα επικίνδυνο για τη ζωή της, αλλά και λόγω του ότι υπήρχε η πιθανότητα να γεννηθώ κι εγώ με μεσογειακή αναιμία.
Η μητέρα μου όμως, επ' ουδενί δεν ήθελε να προχωρήσει σε έκτρωση κι αποφάσισε να με τάξει, αν γεννηθώ υγιής να πάρω το όνομα της αγίας στην οποία έκανε το τάμα, όπερ και έγινε.
Πέρασαν τα χρόνια και η κατάσταση της υγείας του αδερφού μου άρχισε να χειροτερεύει.(έχει συνέχεια)
(δεύτερη συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ένα από τα πολλά νοσοκομεία που εκ των πραγμάτων επισκεφτήκαμε εκείνο το διάστημα, μια βραδιά που ήμασταν εγώ και η αδερφή μου έξω από την εντατική, ο αδερφός μου είδε μια μαυροφορεμένη γυναίκα που νόμιζε ότι ήταν η αδερφή μου, να τον πλησιάζει και να του λέει, μη φοβάσαι, όλα θα πάνε καλά.
Το πρωί που μπήκε η αδερφή μου να τον δει, την ρώτησε, πότε πρόλαβες και άλλαξες ρούχα;
Εκείνη δεν κατάλαβε, και τον ρώτησε τι εννοεί.
Της είπε τότε, μα δεν ήρθες χθες το βράδυ ντυμένη στα μαύρα, και μου είπες το και το;
Όχι του λέει, έξω ήμουν και περίμενα. Δεν μπήκα καθόλου μέσα.
Αργότερα καταλάβαμε πως η μαυροφορεμένη γυναίκα πρέπει να ήταν η Παναγία.
Σε άλλη περίπτωση στο σπίτι μας, σε στιγμή που ψυχορραγούσε, έβλεπε το πρόσωπο της Παναγίας στο ταβάνι του δωματίου του.
Λίγο μετά, και για διάστημα περίπου δεκαπέντε λεπτών, ο αδερφός μου ήταν νεκρός.
Μας το πιστοποίησε εκ των υστέρων ο γιατρός, ο οποίος χλωμός στεκόταν δίπλα του να παρακολουθεί τον καρδιογράφο που του είχε συνδέσει.
Η μητέρα μου έτρεχε μια στα εικονίσματα να προσεύχεται, και μια στον αδερφό μου να του χαϊδεύει το κεφάλι και να τον φιλάει κλαίγοντας.
Παρακαλούσε την Παναγία να μην πάρει ακόμα τον αδερφό μου. Μετά από τα 15 περίπου λεπτά που σας είπα, ο αδερφός μου επανήλθε.
Η Παναγία έκανε την χάρη της μητέρας μου...
Λίγες μέρες προτού ο αδερφός μου αφήσει για πάντα αυτόν τον κόσμο, η μητέρα μου, άρχισε πια να καταλαβαίνει πως το τέλος είναι κοντά.
Ο πατέρα μου όμως, ήταν αδύνατον να αποδεχτεί αυτό που ήταν μοιραίο να συμβεί.
Μάλιστα, όταν η μητέρα μου, σε μια κουβέντα άφησε να υπονοηθεί ότι θα πέθαινε ο αδερφός μου λέγοντας σε μια θεία μου, "δεν είναι καλά το παιδί", ο πατέρας μου αγριεμένος της είπε "μην το ξαναπείς αυτό!".
Όσο όμως και να μην ήθελε να το δεχτεί, δεν μπορούσε να αγνοήσει τα σημάδια που είχαν πληθύνει πια, πως ο αδερφός μου φεύγει.
(τρίτη και τελευταία συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην προηγούμενη του θανάτου του, σε μια συζήτηση με τον γιατρό που τον παρακολουθούσε, είπε:
Δηλαδή γιατρέ, να πούμε γενηθήτω το θέλημά Σου;
Ναι, του απάντησε ο γιατρός.
Την επομένη, και σε ηλικία 27 ετών, ο αδερφός μου έφυγε από τον κόσμο.
Τους έγινε η χάρη, να μη φύγει προτού το αποδεχτούν μέσα τους, όσο κάτι τέτοιο ήταν δυνατόν.
Πάντα θα με στοιχειώνει η εικόνα του πατέρα μου, να επιστρέφει στο σπίτι, σπαράζοντας στο κλάμα και υποβασταζόμενος, να πέφτει στο κρεβάτι του αδερφού μου, να παίρνει αγκαλιά το μαξιλάρι του, και να λέει προσπαθώντας να ανασάνει μέσα από τα κλάματα, "παιδί μου!".
Από όσα διαδραματίστηκαν εκείνες τις δυο μέρες μέχρι την ταφή του, αυτό έχει μείνει χαραγμένο ανεξίτηλα μέσα μου.
Περνούσαν οι μέρες κι ο πατέρας μου ήταν αδύνατον να συνέλθει.
Μια κουβέντα όμως της αδερφής μου, κάπου άγγιξε ευαίσθητη χορδή μέσα του: "μην ξεχνάτε, πως έχετε κι άλλα δύο παιδιά που σας αγαπάνε!".
Δόξα τω Θεω με το πέρασμα του καιρού, οι γονείς μου όλο και ανακτούσαν τις δυνάμεις τους.
Το πένθος έγινε πόνος, ο πόνος λύπη, η λύπη έγινε παράπονο. Τους είδα να ξαναχαμογελάνε. Τους είδα να βγαίνουν και πάλι βόλτα.
Τους είδα να χαίρονται και πάλι με απλά, καθημερινά πράγματα.
Ποτέ μου δεν περίμενα πως οι γονείς μου μετά από τον θάνατο του αδερφού μου, θα ήταν έτσι όπως είναι σήμερα.
Έκτοτε, έχουν περάσει περίπου 14 χρόνια.
Η ουλή από το "χτύπημα" υπάρχει και πάντα θα υπάρχει. Ο πόνος, έρχεται καμιά φορά, όπως όταν αλλάζει ο καιρός και μας πονά μια παλιά πληγή.
Το παράπονο να τον ξαναδούνε, είμαι σίγουρος, θα το έχουν μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους.
Τι ήταν αυτό που τους κράτησε όρθιους στα πόδια τους, τι ήταν αυτό που τους κράτησε τα λογικά τους στη θέση τους;
Τι ήταν αυτό που τους έδωσε δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουν;
Η πίστη τους και ο καιρός.
Γιατί έπρεπε να γίνουν όλα αυτά;
Εδώ επιτρέψτε μου να κρατήσω για μένα τις σκέψεις μου.
Θα συμφωνήσω απλά, με αυτά που μπορεί να ακούγονται τετριμμένα και λένε πως α) ο Θεός δε μας δίνει δοκιμασία μεγαλύτερη από αυτή που ξέρει πως μπορούμε να αντέξουμε και πως β) ό,τι κάνει ο Θεός, το κάνει με γνώμονα το συμφέρον της ψυχής μας.
Ποιο είναι το συμφέρον της ψυχής μας;
Να βρεθούμε κοντά Του.
Με αφορμή τα δυο παιδιά που σκοτώθηκαν, αφιερώνω το παραπάνω κείμενο αντί συλλυπητηρίων στις οικογένειες τους.
Ο Θεός και η Παναγία να τους δίνουν δύναμη, κουράγιο κι ελπίδα.
Ήλος
Υ.Γ Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο. Προσπάθησα να είμαι όσο περιληπτικότερος γινόταν.
Ήλε
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν θα προσθέσω τίποτα.
Τα είπες όλα.
Ο αδελφός σου "εκοιμήθη εν τη αμερίστω αγάπη"...
Κάποτε θα τον ξαναδείς και θα κάνεις μεγάλη χαρά!
Να είστε καλά να τον θυμάστε!!!πην
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηνελόπη λατρεμένη
ΑπάντησηΔιαγραφήτον 27χρονο αδελφό, δεν τον θυμάσαι απλώς.
Τον κουβαλάς κάθε στιγμή, ως σφραγίδα πάνω στην καρδιά σου...
"ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη"
(Άσμα Ασμάτων)
επειδή ο Ήλος έγραψε μια προσωπική του εμπειρία θανάτου και άνωθεν παρηγορίας, θα σου γράψω κι εγώ "εις κοινήν ωφέλειαν" μιά ιστορία που άκουσα από τον Γέροντά μου στο Άγιον Όρος
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τα περί ντιβιζιονισμού άλλη φορά...ούτως ή άλλως έχεις δηλώσει ότι δεν σκαμπάζεις από τέχνη και ζωγραφική, άν κι έγω έχω άλλη άποψη γιά σένα...
Στα λίμνη των Ιωαννίνων πρίν αρκετά χρόνια, έγινε κάποιο ατύχημα και πνίγηκαν δύο έφηβες κοπέλες πού έκαναν κωπηλασία στην λίμνη μαζί με άλλες όταν ανετράπη το κανώ στο οποίο επέβαιναν.
Η μία εξ αυτών ονόματι Κατερίνα προσπαθώντας να σώσει την άλλη πνίγηκε κι αυτή. Στο σπίτι της επεκράτησε βαρύ πένθος και πολλά ερωτηματικά ...
Δεν άργησε όμως να δοθεί απάντηση από ...τον Ουρανό.
Κατ`αρχάς άρχισε να ευωδιάζει το κρεββάτι και τα ρούχα της, έπειτα εμφανίστηκε σε ενύπνιο μέσα σε φωτεινό παράδεισο είπε
"εμάς μας ρώτησαν γιά να μας φέρουν εδώ και δεχτήκαμε..."
Καί όταν σε τρία χρόνια της έκαναν ανακομιδή, τα οστά της ευωδίαζαν και τμήμα από αυτά έστειλαν στον μακαρίτη Γέροντά μου.
Αργότερα η μητέρα της είχε ατύχημα με το αυτοκίνητο και ζεί πλέον καθηλωμένη στο αναπηρικό καροτσάκι ...δοξάζοντας τον Θεό και ζώντας σαν συνειδητό μέλος της Εκκλησίας!
Θέλω να πάω να την γνωρίσω από κοντά να της φιλήσω το χεράκι...
Γρηγόρη
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είσαι ευλογημένος!
ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ, ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ...
Ἡ βρύση τοῦ πουλιοῦ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνε με ἀηδόνι Θεέ μου, πᾶρε μου ὅλες
τὶς λέξεις κι ἄφησέ μου τὴ φωτιά,
τὴ λαχτάρα, τὸ πάθος, τὴν ἀγάπη,
νὰ τραγουδῶ ἔτσι ἁπλά, ὅπως τραγουδοῦσαν
οἱ γρῦλοι μία φορὰ κι ἀντιλαλοῦσε
ἡ Πλούμιτσα τὴ νύχτα. Ὅπως ἡ βρύση
τοῦ Πουλιοῦ μὲς στὴ φτέρη. Νὰ γιομίζω
μὲ τὸ μουμούρισμά μου τὴ μεγάλη
κυψέλη τ᾿ οὐρανοῦ. Νὰ θησαυρίζω
τὰ νερὰ τῶν βροχῶν καὶ τὶς ἀνταύγειες
ἀπ᾿ τὸ θαῦμα τοῦ κόσμου. Νὰ μ᾿ ἁπλώνουν
τὶς φοῦχτες τους οἱ ἄνθρωποι κι ἕνας ἕνας
νὰ προσπερνοῦν. Κι ἀδιάκοπα νὰ ρέω
τὴ ζωή, τὴν ἐλπίδα, τὴ λάμψη τοῦ ἥλιου,
τοῦ ἡλιογέρματος τὸ γαρουφαλένιο
ψιχάλισμα στὰ ὅρη, τὴ χαρά,
τὰ χρώματα νὰ ρέω τοῦ οὐράνιου τόξου
καὶ τὴ βροχούλα τῆς ἀστροφεγγιᾶς.
Ὢ τί καλὰ πού ῾ναι σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο!
απο το αηδονι με συν-παθεια!!
Αηδόνι μου ΥΠΕΡΟΧΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστούμε...
EYXESTE....
ΑπάντησηΔιαγραφή+Πεσόντες στο καθήκον ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ Αστυνομικοί
Από την ενοποίηση του Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας το έτος 1984 έως σήμερα έχουν τραυματισθεί θανάσιμα ενενήντα εννέα (99) αστυνομικοί συνεπεία
τρομοκρατικών ενεργειών,
ένοπλων συμπλοκών και ατυχημάτων εν ώρα Υπηρησιας
Ειδικός Φρουρός ΣΚΥΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Γεώργιος, 22 ετών
Ειδικός Φρουρός ΕΥΑΓΓΕΛΙΝΕΛΗΣ Ιωάννης, 23 ετών
Αστυνομικός Υποδιευθυντής Βασιλάκης Γεώργιος
Υπαρχιφύλακας Τριανταφύλλου Νικόλαος
Αρχιφύλακας Σάββας Αντώνιος
Υπαρχιφύλακας Θεοδώρου Σπυρίδων
Αρχιφύλακας Σπανουδάκης Μιχαήλ
Αρχιφύλακας Κώτσης Δημήτριος
Αρχιφύλακας Βλαχοπάνος Κωνσταντίνος
Συνοριακός Φύλακας Σομπόνης Κωνσταντίνος
Ειδικός Φρουρός Αμανατίδης Χαράλαμπος
Αστυφύλακας Κεφαλάς Γεώργιος
Αστυφύλακας Κουρσάρης Σπυρίδων
Ειδικός Φρουρός Πατούλας Βασίλειος
Αρχιφύλακας Λιόνα Μαρία
Αστυφύλακας Δήμος Παναγιώτης
Δοκ. Αστυφύλακας Βανάκας Αλέξανδρος
Αστυφύλακας Κοντογιάννης Φίλιππος
Αστυφύλακας Παναγουλόπουλος Γεώργιος
Αστυφύλακας Γεωργόπουλος Παναγιώτης
Αστυφύλακας Ηλιόπουλος Νικόλαος
Αστυφύλακας Κότσιας Δημήτριος
Ανθυπαστυνόμος Μανώλης Ευάγγελος
Αστυφύλακας Παπασταθόπουλος Διονύσιος
Αρχιφύλακας Γαλανός Σταμάτιος
Αρχιφύλακας Κοντός Δημήτριος
Αρχιφύλακας Σπηλιώπουλος Ιωάννης
Αρχιφύλακας Τσενεκίδης Λάζαρος
Αρχιφύλακας Αλεβιζόπουλος Διονύσ.
Αρχιφύλακας Βγενόπουλος Θεόδωρος
Αστυφύλακας Καλαντζής Ευάγγελος
Αστυφύλακας Καλλονάς Κωνσταντίνος
Αρχιφύλακας Δρακόπουλος Αθανάσιος
Αστυφύλακας Ραγιάς Γεώργιος
Συνοριακός Φύλακας Παμπουκίδης Ιωάννης
Αστυφύλακας Μενιουδάκης Ιωσήφ
Αστυφύλακας Κοτούλας Θεοχάρης
Αστυφύλακας Μήτρουλας Λεωνίδας
Αστυφύλακας Μπάλντης Ιωάννης
Αστυφύλακας Χαϊντεράκης Ματθαιος
Υπαστυνόμος Α΄ Ασημακόπουλος Νικόλαος
Ανθυπαστυνόμος Μηζύθρας Αναστάσιος
Αρχιφύλακας Καμπούρογλου Γεώργιος
Αστυφύλακας Ευαγγελόπουλος Φώτιος
Αρχιφύλακας Τσιτσικλής Αλέξανδρος
Αστυφύλακας Ζαρομυτίδης Δημήτριος
Αστυφύλακας Μπίκης Ευάγγελος
Αστυφύλακας Πέτσης Ευάγγελος
Αρχιφύλακας Κουτσοδήμος Θεόδωρος
Αρχιφύλακας Αθανασόπουλος Γεώργιος
Αστυφύλακας Σαχάς Μιχαήλ
Υπαστυνόμος Α΄ Μαρκάκης Νικόλαος
Αστυφύλακας Τσακλίδης Γεώργ.
Ανθυπαστυνόμος Μπαλής Απόστολος
Αρχιφύλακας Λάππας Βασίλειος
Αστυφύλακας Σαρολίδης Αθανάσιος
Ανθυπαστυνόμος Μεσκίδης Γεώργιος
Αστυφύλακας Λαούρδας Ανδρέας
Αστυφύλακας Φτυλάκης Κωνσταντίνος
Αρχιφύλακας Ανυφαντάκης Νικόλαος
Αστυνόμος Α΄ Αποστολούδας Χρήστος
Αστυφύλακας Ζαμπάλας Κωνσταντίνος
Αστυν. Υποδ/ντής Βέλλιος Απόστολος
Αρχιφύλακας Τσαμπάς Αναστ.
Αρχιφύλακας Κριαρής Σπύρος
Αστυφύλακας Γόνης Παναγιώτης
Ανθυπαστυνόμος Γρίβας Μάρκος
Αρχιφύλακας Μπουτζαρέλης Δημήτριος
Αρχιφύλακας Νερσεσιάν Αντώνιος
Αστυφύλακας Γόντικας Ευάγγ.
Αστυφύλακας Βάρης Ιωάννης
Αρχιφύλακας Κώστας Δημήτριος
Αστυφύλακας Γκέργης Νικόλαος
Υπαστυνόμος Β΄ Τσίμπουρας Νικόλαος
Αστυφύλακας Χρήστου Μιχάλης
Αρχιφύλακας Βούλγαρης Δημήτριος
Αρχιφύλακας Παπαλουκάς Λουκάς
Αρχιφύλακας Σακκάς Σαράντος
Αρχιφύλακας Κοκολάκης Νικόλαος
Αρχιφύλακας Ιωαννίδης Κωνσταντίνος
Αστυφύλακας Κότσης Χαράλαμπος
Ειδικός Φρουρός Μιχαλακόπουλος Αλέξανδρος
Ανθυπαστυνόμος Γιαννακούλας Ιωάννης
Αρχιφύλακας Φουντουλάκης Ευστράτιος
Αστυφύλακας Θανάσης Γεώργιος
Αστυφύλακας Κιτσάκης Κωνσταντίνος
Αστυφύλακας Νάτσιος Χρήστος
Αστυφύλακας Στερκούδης Χρήστος
Αρχιφύλακας Λουπασάκης Αντώνιος
Αρχιφύλακας Μπερτσουλάκης Στυλιανός
Αρχιφύλακας Τσαράβας Κωνσταντίνος
Αρχιφύλακας Αθανασίου Χρήστος
Αστυφύλακας Λελετζής Βασίλειος
Αστυφύλακας Καλογεράς Αριστοτέλης
Αρχιφύλακας Στασινός Γεώργιος
Αρχιφύλακας Γεωργακόπουλος Νικόλαος
Ανθυπαστυνόμος Δουγένης Γεώργιος
Αρχιφύλακας Γεωργίου Γεώργιος
Αρχιφύλακας Μπούρας Βασίλειος
Αστυφύλακας Μάτης Χρήστος
Αστυφύλακας Σακοράφας Απόστολος
----------------------------------
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ+ΑΜΗΝ +
http://www.astynomia.gr/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=1763&Itemid=378&lang=
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΌλοι οι νεκροί ζούν ΠΑΝΤΑ στις καρδιές των αγαπημένων προσώπων τους.
ΔιαγραφήΚαι το πιο σημαντικό είναι πως τώρα τους περιβάλλει ο Θεός με τη δική του τέλεια φροντίδα.
Να προσευχόμαστε,ειρήνη μου, για τους απελθόντες σε κάθε ευκαιρία, ανάβοντες ένα κεράκι.
@3:12
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για την πληροφορία...
Το σώμα της Αστυνομίας όπως και το σώμα των Ιπταμένων της πολεμικής αεροπορίας, νομίζω έχει τις πιο πολλές απώλειες απ' τα λοιπά επαγγέλματα-σε καιρό ειρήνης.
Και αμείβονται πενιχρότατα.
Ο Θεός ας παρηγορήσει και ας αναπαύσει...
Αιωνία τους η μνήμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι οι πεσόντες για να κρατηθεί η πατρίδα όρθια.
Τρομοκράτες κάθε είδους, εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες, κάθε λογής κακοποιοί, πέσαν να διαλύσουν την πατρίδα μας. Έχουν προστασία από περίεργους κύκλους και προβολή από τα ΜΜΕ.
Εμείς αμέριμνοι.
Ας τιμήσουμε την Αστυνομία και τον Στρατό όπως τους αξίζει.
Παναγιώτης
Παναγιώτη
ΑπάντησηΔιαγραφήείχα γράψει σε παλιότερη ανάρτηση ότι για πολλούς λόγους, παραδέχομαι και θαυμάζω τους Εβραίους.
Ένας από τους λόγους είναι ότι δεν δίνουν σε κανέναν ξένον υπηκοότητα και την άδεια να μείνει στο Ισραήλ, αν δεν είναι Εβραίος μέχρις ΕΒΔΟΜΗΣ γενεάς.
Λες να είναι τόσο βλάκες τα παιδιά;
Κάθε άλλο.
Είναι πανέξυπνοι!
Τζιμάνια!
Θα τους έβγαζα το καπέλο- αν θα φορούσα καπέλο.
Ξέρουν πολύ καλά οι Εβραίοι, να διαμορφώνουν εθνική και θρησκευτική συνείδηση, στους κατοίκους της χώρας τους.
ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΠΟΡΟΥΝ,
ΕΠΕΙΔΗ
ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΗ ΣΤΕΡΗΘΗΚΑΝ,
ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ...
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΟΕΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΤΗ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ...ΜΟΥΤΖΩΜΕΝΗ...
ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΘΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΘΟΥΜΕ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΜΟΝΟ ΑΜΑ ΣΤΕΡΗΘΕΙ, ΕΚΤΙΜΑΕΙ...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ...
Εμείς, λοιπόν, εδώ, λάβαμε την εντολή και τα λεφτά για να γίνουμε ...πολυπολιτισμική κονσέρβα, και θα γίνουμε, που να πάρει!
;-)
Εσύ και ο καθένας τι ζόρι τραβάτε;
Εδώ, σου ετοιμάζει και το σχετικό νόμο...
Για διάβασε να δεις τι μας περιμένει, αν τολμήσουμε να διαμαρτυρηθούμε έστω ΕΙΡΗΝΙΚΑ, που οι Αφγανοί, Πακιστανοί, Σομαλοί, Αιγύπτιοι,Λίβυοι, σε λίγο θα είναι περισσότεροι απο μας σε αυτόν τον τόπο...
ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΑ ΘΑ ΣΕ ΤΣΙΜΠΑΕΙ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΟΥ...
(τόσο το καλύτερο για τους μεγάλους κεφαλαιοκράτες, βεβαίως...τους αγράμματους και πεινασμένους ανθρώπους, τους χειρίζεσαι καλύτερα...και είναι και ευχαριστημένοι με ένα κομμάτι ψωμί...
Μέχρι να ξυπνήσουν και αυτοί και να απαιτήσουν περισσότερα, θα περάσουν καμια κατοστή χρόνια...θα είναι ασφαλή τα λεφτουδάκια του μεγάλου κεφάλαιου...ααααχ...λες και δεν θα τους φάει και τους πλούσιους το μαύρο σκοτάδι...λες και κατι θα κερδίσουν επί της ουσίας, οι κακομοιροι, οι άφρονες πλούσιοι...)
Διάβασε, λοιπον, σήμερα στον Τρελογιάννη, και ας κλείσουμε εδώ τη συζήτηση για να μη μας κλείσουν το μπλογκ ως...αναρχοαυτόνομο!!!
Καλό βράδυ!
:-)
http://trelogiannis.blogspot.com/2011/03/blog-post_3644.html