Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

" Δεν μπορούμε να μετανοήσουμε επειδή είμαστε ανίκανοι να αγαπήσουμε"



"Δεν μπορούμε να μετανοήσουμε  επειδή είμαστε ανίκανοι να αγαπήσουμε".

διάβαζα  πριν χρόνια στα κείμενα του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν.


Μου άρεσε τόσο αυτή η φράση που την είχα γράψει και την είχα κολλήσει επάνω στο ψυγείο μου
ώστε  να την βλέπω κάθε μέρα , την είχα κολλήσει  δίπλα σε μια φωτό ενός ...γεματούλη
α γ ν ώ σ τ ο υ κυρίου που είχα τραβήξει κάποτε σε μια παραλία εν καιρώ διακοπών, υπενθυμίζοντας με τη φωτό εκείνη-  εις εαυτήν και εις τους οικείους-   πώς μπορεί να καταντήσει η αφεντιά μας, αν ανοιγοκλείνει συχνά (λόγω γαστριμαργίας) την πόρτα του ψυγείου, χιχι...
Έχω την εντύπωση πάντως ότι  εκείνος ο - εν αγνοία του-  από εμέ φωτογραφηθείς , εάν  ήξερε τις ενέργειες  της άγνωστης νεαρής  λουόμενης από απέναντι, θα είχε κόψει το φαγητό, θα είχε κλειδοστομιαστεί επί ποινή θανάτου (προτιμότερον)
παρά  τα υπερπλεονάζοντα λίπη του, να  χρησιμεύουν ως  φωτογραφικά αντιπαραδείγματα στους πλησίον του, εις εμέ π.χ.( " μα καλά! δεν ντρέπεσαι μωρή σηπία μελανηφόρε που φωτογράφιζες μπάκες; δε φοβάσαι το Θεό; " "  ναι...ναι...μετανοώ, μετανοώ σου λέω,  και για κείνη την κακή μου πράξη"  δηλαδή ...μετά από κάποια χρόνια... μετανόησα, πώς να το πώ... κατάλαβα το άσπλαγχνον του θέματος και τον ξεκόλλησα  τον τροφαντό, άγνωστό μου άνθρωπο, από την πόρτα του ψυγείου- βασικά, νομίζω και πάλι,  όχι και από καμιά  βαθιά μου  καλωσύνη.
Μάλλον επειδή  φθάρθηκε  με τα χρόνια η φωτογραφία ή γιατί άλλαξα και ψυγείο-" γόσποντι πομίλουι"  τρις ! και λοιπά του Μεγάλου Αποδείπνου τροπαράκια- ο Θεός σώζοι τη Σαλογραία!)

Σήμερα, πάντως,  στο μπλογκ Αναστάσιος είδα μια βαθιά  ανάλυση του πάνυ πονεμένου  θέματος
αγάπης και μετάνοιας με τίτλο:

 Η μετάνοια ως αγάπη από τον παιδοψυχίατρο  π. Βασίλειο Θερμό.

Ξεκινάει εκεί ο π. Βασίλειος από την εξής  διατύπωση:

 "Δηλαδή η εμπειρία μας από τους ανθρώπους και από τον εαυτό μας μάς πληροφορεί ότι ο τρόπος με τον οποίο 
οι  άνθρωποι μετανοούν παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι άνθρωποι αγαπούν


Έτσι παρατηρούμε, ότι άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να αγαπήσουν έντονα τον άλλον,


 μπορούν να μετανοήσουν και έντονα και ριζικά. 


Άνθρωποι οι οποίοι δυσκολεύονται να αγαπήσουν και είναι κάπως σφιχτοί και επιφυλακτικοί και ψυχροί και κλεισμένοι στον εαυτό τους, δυσκολεύονται και να μετανοήσουν."


Η συνέχεια των διαπιστώσεων  του πατρός Βασιλείου Θερμού που  ακολουθεί-  όχι μόνο από θεολογική,  αλλά και από νευροφυσιολογική άποψη-  για μένα, τυγχάνει,άκρως, ενδιαφέρουσα.


Αν θες, ρίξε ματίτσα, και  πες  και για με την τρελή,  που σε παραπέμπω,  ένα:


"Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον!" 

Σαλογραία 


( Θεία Χάριτι, μόνιμος κάτοικος Πατρών εδώ και χρόνια 
Κατά κόσμον γνωστή ως  Ευαν. Παναγοπούλου- Κουτσούκου, και επικοινωνώ  με όποιον επιθυμεί να μου γράψει, μόνο με την  ηλεκτρονική διεύθυνση filikitati@hotmail.com
Τα δηλώνω αυτά προς αποφυγήν πάσης πλάνης και  παρεξηγήσεως(στα ανέφερα και τις προάλλες όταν ανακάλυψα με απίστευτη  έκπληξή μου ότι  κακόβουλοι έφτιαξαν και " μαιμού" Σαλογραία, σαν να μην τους έφτανε η " μαϊμού" Εσφιγμένου, που εν Αγίω Όρει εδημιούργησαν- στα εξηγούσα αυτά στις δύο  αναρτήσεις μου για τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, καθώς και στην ανάρτησή μου,  για τον Εσφιγμενίτη αδικοχαμένο νεαρό μοναχό Τρύφωνα Μπογδανόπουλο- ότι έφτιαξαν τη " μαιμού" Εσφιγμένου, προς εξαπάτησιν των αγνοούντων την αληθινή εκκλησιαστική ιστορία, και τους υπέρ της Ορθοδοξίας  θυσιαστικούς-  αιώνων- αγώνες.)
..........................................................


Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Καλή Σαρακοστή μετά τον Εσπερινό της Συγνώμης



Λοιπόν,  ευλογημένο  μου
μετά τον αποψινό εσπερινό

( αχ και πόσο δύσκολη  η εφαρμογή του Πάτερ ημών και το Φως της Συγνώμης)

από αύριο θα αρχίσουμε να νηστεύουμε εμείς, οι Ορθόδοξοι-βοηθειά μας.


(Τη διαφορά δίαιτας-νηστείας, θυμάσαι, την κουβεντιάσαμε παλιότερα).


Τέρμα, οι χοροί(που δεν πάτησα) τέρμα τα ξεσαλώματα (που δεν έκανα) τέρμα τα όργια με τα γαλακτομπούρικα και τις τυρόπιτες (ω ναι, ω ναι αυτά τα έκανα...εδώ...ενέχομαι τα μάλααα!, τουτέστιν κατηγορούμαι πολύ  από την άγρυπνη  -και με  τρομακτικά μούτρα  Μέδουσας-  χριστιανική μου συνείδηση!)


Τέρμα όλα αυτά, τα τερψιλαρύγγια  από αύριο και μέχρι το Πάσχααα!


Από αύριο, " νηστεία αγρυπνία προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών" που αναφέρει  και το ψαλτικόν.


Από αύριο κομμένα με το μαχαίρι γαλατόπιτες, μπουγάτσες, τυρόπιττες, γάλατα, αβγά, βουτύρατα, κρέατα, ψάρια, ωιμέ!


-Εις το πυρ το εξώτερον  ακόμα και το αγνό ελαιόλαδο κατά τας καθημερινάς!


 Ελαιόλαδον, υπέροχον( ιδίας παραγωγής)  αγνόν, με γεώμηλα(πατάτες είν' τα γεώμηλα, αγαπημένο μου), ρύζι, λαχανικά, όσπρια,  γαρίδες, χταπόδια, σουπιές,  καλαμάρια- επιτρέπονται  μόνον Σαββατοκύριακον!


Μάλιστα!

-Αύτη η νηστεία των Ορθοδόξων.


(Για τη νηστεία των ΔουΝουΤούδων  δεν θα ομιλήσω εις το παρόν...αυτό είναι...αλλουνού παπά ευαγγέλιον, τα κατέχεις..)


Αύτη η νηστεία των Ορθοδόξων.


Φαιδρύνει τους αγγέλους, λεπτύνει την μέσην, κατεβάζει χοληστερίνη, αφανίζει τριγλυκερίδια, απομακρύνει τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου που γερνούν την επιδερμίδα, απομακρύνει την άνοια, χολέρα, χλαπάτσα και άλλα λυμαινόμενα την υγεία, βακτήρια.


Εντολή του Θεού η νηστεία.


Αυτός μας κατασκεύασε, αυτός γνωρίζει.


-Τον έξυπνο εμείς θα του κάνουμε;

Είπαμε:

Μας έφτιαξε-ας μιλήσω με τη γλώσσα της επιστημονικής φαντασίας που τόσο  σ' αρέσει- ένα είδος ψυχοβιολογικών οντοτήτων  και είπε περίπου: 

-Αν επιθυμείτε  να μην παθαίνετε τις μύριες αρρώστιες, ψυχικές και σωματικές, το καλό που σας θέλω,  βόδια, νηστέψτε!


-Δεν θες εσυ να νηστέψεις στο Όνομα του Κυρίου;

Δεν θα έρθει να σε πιάσει από το αυτί ο Παντεπόπτης.

Όχι φίλε μου. Ο Παντεπόπτης και Παντοδύναμος και Τρισάγιος  Θεός, εκπέμπει μόνο προσκλήσεις. 

Σου δείχνει το δρόμο της Σωτηρίας δια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των Αγίων Του.

 -Θες να πας από κει; 
Καλώς. 
Ευλογία για σένα μεγάλη! 

-Δεν θες, και κάνεις του κεφαλιού σου; 

Εσένα,  θα βαρύνει μετά, όλη η ευθύνη, για ό,τι ήθελε προκύψει, ακόμη και πρόωρη τριχόπτωση- έως και μέχρι  φαλάκρααα!


(τα ακούν μερικοί ροκάδες που ξέρω; Ακούστε και πάρτε τα μέτρα σας..)


Εντολή νηστείας λοιπόν από αύριο, Καθαρή Δευτέρα του 2012.


-Και όποιος αντέξει!


Βέβαια, για να πω την αλήθεια με το γνωστό ντροπαλό και χαμηλοβλεπούσικο ύφος,  προσωπικώς, δεν υπομένω  να  νηστεύω με τον καλογερικό,  αυστηρότατο τρόπο.


Η σωστή νηστεία είναι , λέει,  να φάμε μετά τις 3 το απόγευμα, μ ί α φορά μόνο και τροφή - δυο χούφτες το πολύ-  αμαγείρευτη- αν είναι δυνατόν Παναγία μου!


-Είσαι με τα καλά σου; 
"Θες να με κιόσεις;" που θ' αναφωνούσε κι  ο μακαρίτης  πατέρας μου. 


-Είμαι μανδάμ και παραείμαι με τα καλά μου, και θα σε εκπλήξω επιπλέον, τονίζοντας πως  διάβασα τις προάλλες ότι: νηστεύοντας, τουτέστιν μη τρώγοντας  τίποτε απολύτως,  για μια μέρα τη βδομάδα, προστατευόμαστε  -λέει-  κι  από το φοβερό το  Αλτσχάιμερ!

Μη φεύγω όμως από το θέμα μου.
Ξηροφαγία την ονομάζουν   την πρακτική, του εσθίειν άπαξ, και μετά τις 3 το απόγευμα- τα καλογερικά τα  βιβλία.


Ξηροφαγία ακόμη δεν απετόλμησα.

Όμως  γνωρίζω και  λαικούς που την κάνουν.

-Τέλος πάντων, μανδάμ, μη μακρηγορείς  ό,τι μπορεί έκαστος με το θέμα της άσκησής του  να πράττει, ας πράττει, δεν θα την  κάνουμε βούκινο τη νηστεία μας, έλεοςςςς! 
Σε συνεννόηση καθείς  με τον πνευματικό του, με διάκριση πάντα, ανάλογα και με τη σύνολη κατάσταση της υγείας του.
Δεν θα μας πιάσει κιόλας από τα λαιμά ο Χριστούλης- το νιώθεις.

-Το νιώθω.


-Όμως  ξέρω και κάτι ακόμη.

-Τι ξέρεις δηλαδή;


-Ξέρω ότι ο Χριστούλης δε νοιάζεται τόσο για τη νηστεία της τροφής όσο για τη νηστεία από το φάγωμα της σάρκας των αδερφών δια  της κατακρίσεως.


-Α! το προχωράς βλέπω το ζήτημα.

-Εμ! Αλλιώς πώς  θα δούμε Θεού πρόσωπο;

 Σκοπός και της νηστείας, όπως και κάθε σωματικού  ή πνευματικού κόπου  είναι η απόκτηση της Χάρης του Αγίου Πνεύματος. 
Πώς θα αποκτήσουμε τη  Χάρη, πώς θα κρατήσουμε  τη  Χάρη χωρίς αγαπητική  φροντίδα για την ψυχή του πλησίον μας; 

Ευλογημένη η νηστεία των τροφών  που ξεκινάει από αύριο, για την Ορθόδοξη Εκκλησία,  αρκεί να κρατήσουμε στο νου μας τα παρακάτω φωτισμένα λόγια:

" Αληθής νηστεία η του κακού αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους, επιορκίας. 

Η τούτων ένδεια, νηστεία εστίν αληθής"

Μακάριος όποιος θα λάβει δύναμη εξ ύψους και θα μπορέσει να την τηρήσει!

Συχώρα με και μένα για ό,τι σε λύπησα και ο Θεός θα σε συχωρέσει...

Σαλογραία 





   



Ποιος νίκησε το διάβολο; ποιος νίκησε τη μνησικακία του απέναντι στον αδελφό του;




"...


- Ποιός νίκησε το διάβολο; 


- Αυτός που γνώρισε την ασθένειά του, τα πάθη και τα ελαττώματα, που έχει.

Ο φοβούμενος να γνωρίσει τον εαυτό του, αυτός βρίσκεται μακριά από τη γνώση· 
άλλο τίποτε δεν αγαπά παρά να βλέπει μόνο λάθη στους άλλους και να τους κρίνει.
Αυτός δεν βλέπει στους άλλους χαρίσματα, αλλά μόνον ελαττώματα-
 δεν βλέπει στον εαυτό του ελαττώματα, παρά μόνο χαρίσματα. 


Και αυτό είναι το χαρακτηριστικό ελάττωμα... των ανθρώπων του καιρού μας
 που δεν αναγνωρίζουμε ο ένας το χάρισμα του άλλου".


(Νέα Πρωία-Γέρων Ιωσήφ Ησυχαστής)

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Περί της σημασίας των Ακουσίων πειρασμών


Αυτές τις μέρες, αγαπημένο μου,

ένας εκλεκτός φίλος, τράβηξε το ζόρι το απερίγραπτο ενός ακούσιου(δηλαδή χωρίς τη θέλησή του) πειρασμού.

-Τι έπαθε;

-Έπαθε γάγγραινα και του έκοψαν το πόδι από το γόνατο και κάτω, προκειμένου να σώσουν την ίδια τη ζωή του που τέθηκε σε άμεσο κίνδυνο.

Ο φίλος, μέχρι εκείνη την ώρα της μέσης ηλικίας του, ήταν  υγιέστατος.
Ξαφνικά τον χτύπησε τούτο το αστροπελέκι.
Ξαφνικά η ζωή τον κέρασε  αυτό το πικρότατο του ακρωτηριασμού το  ποτήρι.
Το δέχτηκε με οδύνη.
Το ήπιε, και μετά χαμογέλασε στην καινούργια μέρα που ήρθε,  σαν γνήσιος  φιλόσοφος που είναι  και παραμένει.

Και όπως σε κάθε παρόμοια  περίπτωση πρόωρου  θάνατου, αρρώστιας, ή μη αναστρέψιμου πόνου, ο αντάρτης, αναιδέστατος  νους μας,  καρφώνει στα μύχια της ύπαρξης,  το φαρμακερό του  στιλέτο ερώτημα:

-Μα γιατί;

-Πραγματικά δεν  διαθέτω  απάντηση.
 -Και  την τυχαιότητα με όλη μου την ψυχή, την αρνούμαι.
-Όχι. Δεν είμαστε  τυφλής ειμαρμένης, δημιουργήματα.

 (Σ'τα εξηγούσα  και σε κείνη την παλιότερη ανάρτηση όπου σου 'λεγα ότι και οι τρίχες από τα μαλλάκια μας - μετρημένες)

Προτιμώ, ωστόσο,  αντί να σε ζαλίσω με τις δικές μου τις χαζές τις  κουβέντες, να σου προσφέρω τη  σκέψη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ελπίζοντας ότι  έτσι  περισσότερο Φως θα προσλάβεις.

Βλέπεις  είναι υποχρεωτικό μέσα από καυδιανά δίκρανα άπειρων ταπεινώσεων να περάσει η κάθε ψυχή, πριν  συναντήσει-εν αγαλλιάσει- τον Πλαστουργό  της.

Όταν θα ξημερώσει  η Μεγάλη  Συνάντηση, τότε θα νιώσουμε  πώς η όποια  επίγεια θλίψη περάσαμε, ούτε κατά διάνοια  δεν είχε την σημασία που εμείς -οι σκοτισμένοι- κάποτε, της προσδώσαμε.

Υπομονή, λοιπόν,  ανεξάντλητη 
(ναι είναι υποχρεωτικό να ρέει   η υπομονή ανεξάντλητη
στους ακούσιους πειρασμούς
και αγία- σαν του αγαθού, εκ δεξιών  ληστή-
ας ευχηθούμε, για όλους,  σωτήρια μετά-νοια.


Σαλογραία
..............................................................................................................
................................................................................

"Ετσι και εκείνος που δεν υπομένει γενναίως το δυσβάστακτο  βάρος των πειρασμών, δεν θα δυνηθή να προσφέρη καρπό στους ληνούς του Θεού, αντάξιο της αιώνιας αποθήκης, έστω και αν έχει όλες τις άλλες αρετές.


Διότι κάθε χριστιανός αγωνιστής γίνεται τέλειος  με τις εκούσιες και τις ακούσιες θλίψεις, προερχόμενες άλλες από ανθρώπους κατά παραχώρηση Θεού, άλλες από τον εαυτόν μας με άσκηση και κακοπάθεια.

Ό,τι υφίστανται τα φυτά της γης, τόσον από τις φυσικές μεταβολές, όσο και από την γεωργική τέχνη,
τα ίδια και μεις - τα λογικά κλήματα του Χριστού -οφείλομε να υπομένωμεν εκ προαιρέσεως , εφ'όσον αυτεξουσίως ζούμε, υποτασσόμενοι στο Γεωργό των ψυχών μας Ιησού Χριστό.

Χωρίς δε την υπομονή  στους ακουσίους πειρασμούς, ούτε η εκούσια κακοπάθεια  από την άσκηση 
θα τύχη της θείας ευλογίας.


Διότι και η αγάπη του Θεού δοκιμάζεται κυρίως με την θλίψιν  στους πειρασμούς.

Προηγουμένως όμως η ψυχή πρέπει να κατορθώση  ώστε να υπομένη τις  εκούσιες κακοπάθειες και αφού συνηθίσει στην καταφρόνηση των ηδονών και της ανθρωπίνης δόξης , ευκόλως ύστερα θα υπομένει και τους ακούσιους πειρασμούς."


Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς (από την επιστολήν προς την σεμνοτάτην εν μοναζούσαις Ξένην Μοναχήν, εκδόσεις Ι.Ησυχ. Αγιου Γρηγορίου Παλαμά, Κουφάλια Θεσσαλονίκης, σελ.93-94) 

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

"Εμείς, ρε, δεν πεθάναμε από έρωτα, από πείνα θα πεθάνουμε;"


Eυχαριστώ την αξέχαστη συμμαθήτρια των παιδικών  χρόνων

για την παραπάνω α χ τ ύ π η τ η  φωτό, που μου έστειλε.
....................................................................................................................

Με αυτή την φράση, περιστέρι  μου, τι περασμένους  άθλους πείνας και έρωτα που μου θύμισες!

Αντεύχομαι να ξεχειλίζεις αδιάκοπα  απ' τη  χαρά της αγάπης σου!

Σαλογραία

Υστερόγραφο: Αν έχεις χρόνο ρίξε ματιά σε παλιότερη ανάρτηση για την ψευδαίσθηση του ρομαντικού έρωτα ένα κείμενο από τον Αμερικάνο Ψυχίατρο Σκοτ Πεκ.
Ίσως τη βρεις ενδιαφέρουσα.
..........................................................................



Ρurgatorium- Αλεξανδρεύς



Purgatorium

Ήρθα ξανά
Απέναντί σου να ψελλίζω τα λάθη μου.

Τα ίδια πάθια, τις ίδιες πληγές, την ίδια ταραχήc
στο βάθος τους αχνόφεγγε η συντριβή.

Δε μίλησες·
στεκόσουν εκεί σιωπηλός. 

Mόνο ένα δάκρυ που ακροζυγιάστηκε στο βλέφαρό σου
πρόδωσε της ψυχής σου την κραυγή για σωτηρία.

Kι έπειτα  
κείνο το δάκρυ διάφανο σ’ έκανε
για να αφήσεις να φανεί ο Κύριος της συγγνώμης.

 Αλεξανδρεύς

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Πώς έσωσε από την Γερμανική οργή το 1944, την πόλη των Φιλιατρών, ο Άγιος Χαράλαμπος




Ταλαιπωρημένο  μου

σήμερα το Άγιο Όρος,  η Αγία Ρωσία,  τα Ιεροσόλυμα και οι  λοιποί Ορθόδοξοι απανταχού της οικουμένης, εορτάζουν τον Άγιο Χαράλαμπο.

Ο Άγιος Χαράλαμπος γράφουν τα συναξάρια, μαρτύρησε υπέργηρος ετών 113.

Με την  οφθαλμοφανή, δική του, απίστευτη και θεία   επέμβαση, οι κάτοικοι της μικρής αυτής πόλης, απ' τη δαιμονική οργή των Γερμανών κατακτητών, ελευθερώθηκαν -κατά  το  έτος 1944.

Αν θες, διάβασε τις λεπτομέρειες περί του πώς έσωσε τα Φιλιατρά ο άγιος Χαράλαμπος

για να θαυμάσεις! 

Θαυμαστός και ολοζώντανος  ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού!

Ας λυτρώσει και μας ο μέγας Ιερομάρτυς, απ' το ακούραστο  μίσος
των  πνευμάτων της πονηρίας  που εχθρεύονται τη σωτηρία των αιώνιων   ψυχών  μας.

Σε ασπάζομαι τρις

πάντα εν αγάπη Κυρίου

Σαλογραία

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Κλέβεις; και κατηγορείς τους κλέφτες; γράφει ο Βασίλης Μαχιάς (Ελευθεροτυπία)



Το βλέμμα ενός εκτός Ελλάδας Ελληνα


Του Βασίλη Μαχιά από το E-net.gr( ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ )

"Εγκατέλειψα την Ελλάδα προ εφταετίας. Τις καλές εποχές δηλαδή.
Ολυμπιακοί, ευρωπαϊκό, Eurovision και καφάσια οι άδειες
σαμπάνιες στη Μύκονο. «Που πας;», με ρωτούσαν απορημένοι οι
φίλοι μου. «Πουθενά δεν θα βρεις καλύτερα!». Τώρα πια η στάση
τους έχει αλλάξει. «Μη τυχόν και γυρίσεις! Καλά είσαι εκεί. Δεν
παλεύεται εδώ η κατάσταση.».
Όχι, ουδεμία αίσθηση διορατικότητας είχα για τα δεινά που έμελε
να ακολουθήσουν. Προφήτης δεν είμαι, πόσο δε μάλλον σοφός.
Πολύ απλά δεν είχα «δόντι», κομματικό μέσο, γνωριμίες ή
οικογενειακή επιχείρηση. Αλλά ούτε και τη διάθεση να
ανταγωνιστώ αυτούς που τα είχαν. Με λίγα λόγια, καμία τύχη.
Είχα ανάγκη από ένα σύστημα που να προστατεύει τον πολίτη από
την ανομία. Ένα σύστημα που να αποδέχεται ως αλήθεια το
αυτονόητο, να επιβραβεύει το άριστο και να απορρίπτει τον
παραλογισμό. Τα κουβαδάκια μου, δηλαδή, και σε άλλη παραλία!
Θα μου πείτε τώρα, δικαίως, «τι δουλειά έχεις εσύ να εκφέρεις
άποψη για τα τεκταινόμενα; Τι σε κόφτει; Αφού είσαι αμέτοχος,
δεν σε αγγίζουν ούτε το μεσοπρόθεσμο, ούτε οι οριζόντιες
μειώσεις μισθών και συντάξεων.» Οι πιο παθιασμένοι θα
βιαστούν να με κρίνουν. «Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λες.
Δεν κάθεσαι στα αυγά σου εκεί στο Λονδίνο και άσε μας εμάς να
κάνουμε ό,τι νομίζουμε.» Σωστό, εν μέρει. Αλλά επειδή ακριβώς
είμαι αμέτοχος διαθέτω και το εξής πλεονέκτημα. Βλέπω τα
πράγματα αποστασιοποιημένος από πάθη και συγκινησιακές
φορτίσεις. Με ψυχρή λογική. Κι έτσι λογικά και ψυχρά επιθυμώ να
εκφράσω την ακόλουθη απορία προς άπαντες αγανακτισμένους.
Μα, αλήθεια, πραγματικά δεν γνωρίζετε ποιοι τα φάγανε τα λεφτά;
Δεν έχετε την παραμικρή ιδέα ποιοι είναι οι κλέφτες, οι ψεύτες κι
οι λωποδύτες; Θέλετε να τους ξετρυπώσετε, το γνωρίζω, μα πολύ
φοβάμαι πως ψάχνετε σε λάθος κρυψώνες. Ας σας δώσω εγώλοιπόν μερικά παραδείγματα (συγχωρέστε μου τις γενικεύσεις,
προφανώς και υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις):
· Κλέφτες είναι οι χρυσοί ολυμπιονίκες μας που αφού μας
χάρισαν την ψευδαίσθηση εθνικής ανάτασης τσεπώνοντας
ταυτόχρονα τα πλουσιοπάροχα πριμ της πολιτείας, αποδείχτηκαν
στην πλειοψηφία τους ντοπέ. Τσάμπα τα κροκοδείλια δάκρυα που
έχυσαν μπροστά στις κάμερες. Ο Έλλην φορολογούμενος πλήρωσε!
· Κλέφτες, όπως αποδεικνύεται, είναι οι πρόεδροι των
ομάδων σας τους οποίους αποθεώνετε τις Κυριακές μεσημέρια
διότι «στήνουν» παιχνίδια, ξεπλένουν βρώμικο χρήμα και
ζημιώνουν τόσο το κράτος (ΟΠΑΠ) όσο και όσους δοκιμάζουν την
τύχη τους παίζοντας στοίχημα.
· Κλέφτες επίσης οι ιδιοκτήτες καμπόσων νυχτερινών
μαγαζιών όπου χρόνια ολόκληρα αφήνατε μηνιάτικα και δώρα
(πάλε ποτέ) για μια ζεμπεκιά, για το καλό το πρώτο τραπέζι, για
φιστίκια, αλκοόλ και γαρούφαλλα. Αποδεδειγμένες οικονομικές
ατασθαλίες, εκτεταμένη φοροδιαφυγή, παραβίαση αδειών
λειτουργίας κλπ.
· Κλέφτες αρκετοί από τους εθνικούς τροβαδούρους μας που
ξέχασαν ή αμέλησαν να δηλώσουν τα εισοδήματά τους. Με πρώτο
και καλύτερο βέβαια τον τραγουδιστή-αηδόνι, σύζυγο νυν
βουλευτού και πρώην υπουργού. Μα, με ψίχουλα θα ασχολούμεθα
τώρα κύριε δικαστά;
· Κλέφτης ο ταξιτζής που με χρεώνει διπλά και τριπλά για
μία κούρσα αεροδρόμιο-Κολωνό κάθε φορά που επισκέπτομαι την
Αθήνα. Λόγω κάποιας περίεργης σύμπτωσης μάλιστα το «καπέλο»
αποδεικνύεται πάντα υψηλότερο τις φορές που παραδέχομαι πως
ζω μόνιμα έξω. Αθάνατη Ελληνική φιλοξενία! Για απόδειξη δε ούτε
ερώτημα.
· Κλέφτες οι μοναχοί που επιδίδονται
σε business εκατομμυρίων με ξιπασμένους πολιτικούς καλώνταςσας ταυτόχρονα σε προσευχή και νηστεία. Κατά τα άλλα, τα του
καίσαρος τω καίσαρι και τα του θεού τω θεώ.
· Κλέφτες και οι παπάδες που τσεπώνουν αδήλωτα
τρακοσάρια «για την εκκλησία» από γάμους και βαφτίσια. Και ο
δίσκος φυσικά να γυρίζει.
· Κλέφτης ο καφετζής στην Πλάκα στης Κρήτης που αρνείται
πεισματικά να χτυπήσει στην ταμιακή του το φραπεδάκι που
παραγγέλνω για την παραλία.
· Κλέφτης και ο εφημεριδοπώλης στο διπλανό χωριό της
Ελούντας για τον ίδιο λόγο.
· Κλέφτες οι εφοριακοί που κάνουν τα στραβά μάτια στους
φοροφυγάδες.
· Κλέφτες οι αστυνομικοί που χρηματίζονται για να παρέχουν
προστασία σε άλλους κλέφτες.
· Κλέφτες όσοι παίρνουνε άδεια από την σημαία γιατί
πληρώνονται χωρίς να παράγουν.
· Κλέφτες όσοι ζητάνε διευκολύνσεις και ρουσφέτια για «το
παιδί που ζορίζεται στο στρατόπεδο» και «την θυγατέρα με τα
τέσσερα μάστερ που θέλει να δουλέψει στην τοπική ΔΕΚΟ».
· Κλέφτες οι δημόσιοι υπάλληλοι που την κοπανάνε από το
γραφείο στις 12:30. Κλέφτες και οι συνάδελφοί τους που τους
χτυπάνε την κάρτα. Αλλά είπαμε: μεταξύ κατεργάρηδων
αλληλεγγύη..
· Κλέφτες οι υπάλληλοι δήμων και νομαρχιών που εκδίδουν
μεν τιμολόγια αλλά πλαστά.
· Κλέφτες οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων γιατί πολύ απλά
αυθαιρέτησαν.· Κλέφτες και οι μηχανικοί που παραβαίνουν τους όρους
δόμησης για να βγάλουν παραπάνω τετραγωνικά ως υπερυψωμένα
υπόγεια και ημιυπαίθριους.
· Κλέφτες οι επίορκοι δικαστές και οι φίλοι τους δικηγόροι
που εμπλέκονται σε κυκλώματα.
· Κλέφτες οι συνδικαλιστές που παραλύουν το κράτος, μας
κόβουν το ρεύμα και ζημιώνουν όσους επιθυμούν να δουλέψουν.
· Κλέφτες οι εκπαιδευτικοί που λαμβάνουνε μαύρα από
ιδιαίτερα.
· Κλέφτες οι δημοσιογράφοι που κουβαλούν μετρητό
αγνώστου προελεύσεως σε πλαστικές σακούλες απορριμμάτων.
· Κλέφτες οι καθηγητές πανεπιστημίου που διορίζουν παιδιά
και εγγόνια στις σχολές τους με αδιαφανείς διαδικασίες. Αν δεν
κοιτάξεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει.
· Κλέφτες αυτοί που πωλούν τενεκέδες λάδι παραγωγής τους
χωρίς να δηλώνουν το επιπλέον εισόδημα.
· Κλέφτες γιατροί και φαρμακοποιοί που στήνουν
εισπρακτικές εταιρίες στην πλάτη των ασθενών γράφοντάς τους
αχρείαστα φάρμακα που ασφαλώς κάποιος εν τέλει πρέπει να
πληρώσει (τα ασφαλιστικά ταμεία γι' αυτούς που αναρωτιούνται).
· Κλέφτες οι νοικοκύρηδες που διατηρούν ανασφάλιστες
οικονόμους και στερούν πόρους από τα ταμεία.
· Κλέφτες οι αιώνιοι φοιτητές γιατί καταναλώνουν κρατικούς
πόρους κωλοβαρώντας.
Κλέφτες, κλέφτες, κλέφτες. Μιάμιση σελίδα κλέφτες (ενδεικτικά).
Συμπέρασμα; Κλέφτες υπάρχουν πολλοί. Αλλά εσείς βεβαίως δενανήκετε σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Ούτε και που
πήρε το μάτι σας κάτι ύποπτο, κάτι ανάρμοστο γύρω σας τόσα
χρόνια. Όχι, εσείς είστε όλοι τα θύματα μίας μεγάλης πλεκτάνης.
Μιας αμερικανοσιωνικής συνομωσίας ενάντια στο ταλαίπωρο
Ελληνικό έθνος που αρνείται να καταναλώσει κουτόχορτο
αντιστεκόμενο στα αντιλαϊκά σχέδια των πολυεθνικών. Κούνια που
μας κούναγε! ΚΛΕΦΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ! ΕΓΩ, ΕΣΥ, Ο
ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΜΑΣ. ΟΛΟΙ ΜΑΣ!
Την αγανάκτησή σας λοιπόν δεν την συμμερίζομαι. Το αίσθημα
αδικίας σας δεν το καταλαβαίνω. Για ένα πράγμα μονάχα
εξακολουθώ να αναρωτιέμαι. ΠΟΥ ΠΗΓΕ Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΣΑΣ
ΜΩΡΕ ΈΛΛΗΝΕΣ; Έχουμε καταντήσει οι ψωμοζήτουλες της
Ευρώπης εξαρτώντας την επιβίωση μας από λεφτά άλλων. Και
όταν αυτοί μας τα δίνουν (ναι, με τόκο βεβαίως - κι εμείς το ίδιο
θα κάναμε), εμείς τους ζητάμε και τα ρέστα. Απαιτούμε.
Εκβιάζουμε. Θεωρούμε πως μας έχουν ανάγκη. Πως μας οφείλουν
χρέος μεγάλο επειδή κάπου κάποιοι κάποτε σε αυτόν τον τόπο
παρήγαγαν πολιτισμό. Επειδή τότε εκείνοι κοιμόντουσαν ακόμα
στις σπηλιές με τα αγρίμια. Οι εποχές άλλαξαν Έλληνες και εμείς
αμελήσαμε να επιβιβαστούμε στο τρένο του χρόνου.
Ας πάρουμε μερικά μαθήματα από το παράδειγμα άλλων
πραγματικά υπερήφανων λαών, όπως οι Ιάπωνες λόγου χάρη.
Ξεφυλλίζω μία εκ των μεγαλύτερης κυκλοφορίας εφημερίδων στη
Μ. Βρετανία λίγες εβδομάδες μετά την ανυπολόγιστη τραγωδία
που χτύπησε το νησί τους. Ολοσέλιδη καταχώρηση υπογεγραμμένη
από τον ίδιο τον Ιάπωνα πρωθυπουργό. Αναφέρεται στην
οικονομική βοήθεια που προσέφερε ο Βρετανός φορολογούμενος
στο δοκιμαζόμενο έθνος του. «Από τα βάθη της καρδιάς μας σας
ευχαριστούμε για την αμέριστη συμπαράσταση σας τούτες τις
δύσκολες ώρες. Ο Ιαπωνικός λαός δεν ξεχνά. Θα
ορθοποδήσουμε. Θα ανταποδώσουμε. Ευχαριστούμε.»Ευχαριστούμε. Έτσι απλά. Αντρίκια. Λακωνικά. Εμείς
εξακολουθούμε να θεωρούμε πως τα λεφτά που μας δανείζουν οι
ξένοι ξεφυτρώνουν ως μάννα εξ' ουρανού. Δίχως κόπο. Δίχως
ιδρώτα. Δίχως δουλειά. Έχουμε καταντήσει τόσο εγωπαθείς που
αδυνατούμε να αντιληφθούμε πως τα λεφτά δεν ανήκουν σε
αόρατους αιμοδιψείς τραπεζίτες, πως δεν είναι παρά οι οικονομίες
νοικοκυριών και συνταξιούχων, οι καταθέσεις τους, τα
αποθεματικά των ασφαλιστικών τους ταμείων, οι φόροι που έχουν
πληρώσει στο κράτος τους. Και κάτι ακόμα: αρνούμαστε να
δεχθούμε πως έχουν κάθε δικαίωμα να επιλέξουν τι θα τα κάνουν.
Ακόμη και να τα κάψουν, που λέει ο λόγος, έχουν δικαίωμα παρά
να τα δανείσουν σε εξυπνάκηδες κομπιναδόρους αρχοντοχωριάτες
που πλαστογραφούνε στατιστικές προκειμένου να κοροϊδέψουν
τους αγαθούς και τους αδαείς. Τους εαυτούς μας κοροϊδεύουμε
Έλληνες. Κανέναν άλλον. Ξεχάσαμε το ευχαριστώ. Απαξιώσαμε το
φιλότιμο. Γίναμε αγνώμονες. Αχάριστοι.
Την λύση φίλοι μου δεν θα τη βρείτε στους δρόμους και στις
αγανακτισμένες πορείες. Η λύση είναι (ακόμα) στα χέρια σας.
Μπροστά στα μάτια σας. Αντισταθείτε στην ανομία. Καταδικάστε
την παρανομία ακόμη κι αν αυτή είναι μέσα στο σπίτι σας.
Καταγγείλτε τον κλέφτη ακόμα κι αν αυτός είναι ο αδερφός σας.
Περιθωριοποιείστε τον καταχραστή ακόμη κι αν τυγχάνει να είναι
συνάδελφός σας (που μάλλον θα είναι εδώ που τα λέμε).
Τιμωρήστε τον φοροδιαφυγά. Μην ψωνίζετε το παραμικρό από
όσους δεν εκδίδουν αποδείξεις. Επιβραβεύστε τον τίμιο, τον
σωστό, τον νομοταγή επαγγελματία. Μα, πάνω απ' όλα ΑΛΛΑΞΤΕ!
Τους γύρω σας και τον εαυτό σας. Διαφορετικά κάντε την
αγανάκτησή σας κορνίζα πάνω από το τζάκι να την βλέπουνε τα
παιδιά μας και να την φτύνουν






Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

"Τρεις εσείς , τρεις κι εμείς..."



Ευλογημένο  μου

ποτέ μου δεν θα πίστευα ότι οι Ρώσοι μετά από όλα όσα έχουν περάσει
ότι  θα έφτιαχναν βιντεάκια σαν το παρόμοιο!

Πραγματικά μένω άφωνη απ'  αυτή τη δραστηριότητά τους, παρότι για τις βιντεοσκοπήσεις θεμάτων  θρησκευτικών έχω πάρα πολλές επιφυλάξεις- κάποτε, αν βρω χρόνο- θα στις αναπτύξω.

Προς το παρόν, μένω στο θέμα της απλότητας και συνάμα αποτελεσματικότητας που μπορεί να έχει η μονολόγιστη και συντετριμμένη  προσευχή των ταπεινών τη καρδία.

Είχα γράψει παλιότερα και ένα κομμάτι σχετικό με τίτλο:Τα νήματα των σκέψεων -συναισθημάτων και η προσευχή (για τα σχόλια) και εδώ για την κυρίως ανάρτηση.
Αν έχεις χρόνο, θα χαρώ να ρίξεις ματίτσα.

Σε ασπάζομαι πάντα με τις καλύτερες ευχές για καθαρή- και όχι βαριεστημένη προσευχή,
( που ακόμη και ο Θεός μπορεί να  τη βαριέται)

ευχές για ειρήνη ψυχής και Φως στις σκέψεις σου.

Φως  εν Κυρίω, διότι άλλο Φως

(μην ακούς τους θολοκουλτουριάρηδες, δεν ξέρουν τι λένε)

απ'το Φως του Πατρός δια  του Αγίου Πνεύματος  εν Κυρίω  Ιησού,

Δεν υπάρχει!

Σαλογραία 

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Απ'το βιβλίο " Ο έρωτας του Απολύτου" πατρός Βασιλείου Θερμού




Από το βιβλίο  του πατρός Βασιλείου Θερμού:"Ο έρωτας του Απολύτου"(απόσπασμα):
"...........
π.Βασίλειος Θερμός : Με δεδομένο ότι ο Χριστός υπήρξε αληθινό, ιστορικό  πρόσωπο και είναι ο Θεός ο ίδιος, Θεάνθρωπος, και ήρθε και μας έφερε ό,τι μας έφερε γιατί αυτό που κομίζει σε μας  δεν είναι μια φαντασιακή ουτοπία  από τη στιγμή που λέμε ότι δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε το απόλυτο;
Νομίζω πως η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι...

Το απόλυτο του Χριστού δεν είναι η διατύπωσή Του. 


Το απόλυτο του Χριστού είναι το πρόσωπό Του.

Αυτό κάνει τη διαφορά.
Είναι χαρακτηριστική η φράση του Χριστού.

Δεν είπε "σας έφερα την αλήθεια".

Είπε "Είμαι η Αλήθεια".


Αυτό κάνει τη διαφορά. 

Δηλαδή, αν θεωρήσουμε ότι η αλήθεια βρίσκεται στη διατύπωσή της, τότε περνάμε σε ένα άλλο σύστημα  σκέψης, το οποίο είναι ανοιχτό στους κινδύνους της ουτοπίας, ανοικτό στους κινδύνους του φαντασιακού.

Το γεγονός ότι το απόλυτο για μας είναι πρόσωπο δίνει βέβαια μεγάλη αξία στα λόγια που βγήκαν από το στόμα αυτού του προσώπου, αλλά φανταστήτε να καούν όλα τα Ευαγγέλια του κόσμου μια μέρα!

Αυτό που ισχύει είναι ότι η εμπειρία των ανθρώπων που είναι ενωμένοι  με το Χριστό υλοποιούν αυτό το απόλυτο, το νιώθουν να πραγματοποιείται στη ζωή τους, αυτοί θα γράψουν κείμενα αντάξια των Ευαγγελίων και θα μιλήσουν αντάξια των Ευαγγελιστών.

 Γιατί το ζητούμενο δεν είναι το κείμενο.
 Το ζητούμενο είναι το πρόσωπο του Χριστού.

Σε αντίθεση με το κοράνιο, που επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν αποκάλυψη Θεού (είναι εντελώς απρόσιτος και υπερβατικός  ο Θεός τους),αναγκάζονται να μένουν πιστά πάνω στο κείμενο.

Γι αυτούς το κείμενο είναι η αποκάλυψη, καθεαυτό το κείμενο.

Δηλαδή περνάμε στο κυριολεκτικό, απαγορεύεται ένας μή μουσουλμάνος να αγγίξει το κοράνιο κατά τους μη σκληροπυρηνικούς.

Αν εξετάσετε κάθε είδους ουτοπία, θα δείτε ότι έχει μια έμμονη ιδέα με τα κείμενα.

Τα κείμενα αποπνέουν μια ιερότητα, τα έχουν ειδωλοποιήσει . 


Γιατί δεν υπάρχει πίσω από αυτά ένα απόλυτο πρόσωπο το οποίο να είναι η αλήθεια.

Στην ιστορία της Εκκλησίας υπήρξαν άγιοι οι οποίοι δεν διάβασαν ποτέ το Ευαγγέλιο, δεν διάβασαν κανένα βιβλίο.

Ήταν απολύτως αγράμματοι.

Αυτό νομίζω κάνει τη διαφορά".

- (σελ. 102-103 εκδ. Αρμός, "Ο έρωτας του Απόλυτου)

Ο Ιωβ είναι υπόδειγμα υπομονής και υποταγής στη θεία βούληση(έκθεση μαθητή του δημοτικού)


(Η εικόνα από το μπλογκ "Νεκρός για τον κόσμο")
.................................................................................................
Αν κάνεις κλικ στον Νεκρό, περιστεράκι μου θα διαβάσεις μια σοβαρή εκδοχή για τα βάσανα του Ιωβ.

Αν διαβάσεις τα παρακάτω -εδώ σε αυτή την ανάρτηση- θα χαμογελάσεις με το παιδικό ύφος και την αφέλεια της προσέγγισης του  τόσο πονεμένου θέματος.

Όπως και να χει,  το φλέγον  ζήτημα  της  υπομονής, απέναντι  στους διάφορους πειρασμούς που αενάως μας συναπαντούν μέχρι να ψυχοπαραδώσουμε, τυγχάνει  πάντα επίκαιρο και πάντα  ανεξάντλητο.

Εύχου να δίνει και σε μένα τα δέοντα  ο Κύριος

Σε ασπάζομαι υπομονετικώς (προς το παρόν)

Το αγαπημένο σου  μουλάρι

Η Σαλογραία
................................................................... ...................
.........................................................................
Ο Ιωβ είναι υπόδειγμα υπομονής και υποταγής στη θεία βούληση
(έκθεση μαθητή του δημοτικού από τη Νάπολη της Ιταλίας)
                                 .........................
"Για το φουκαρά τον Ιώβ όλη του η ζωή ήτανε μια Τρίτη και δεκατρείς.
Αυτός ητανε πλούσιος, είχε γυναίκες και γαιδούρια, παιδιά και καμήλες βόδια και πρόβατα.
Δεν του έλειπε τίποτα.
Ήτανε όμως και καλός, γενναιόδωρος και υπάκουος.

Αν του πέθαινε μια γυναίκα ή ένας γάιδαρος, έλεγε "δεν πειράζει"

Ο Θεός τότε τον έβαλε σε δοκιμασία.

Του έκανε να πεθάνουνε πρώτα όλα τ' αδέλφια, όλα τα κουνιάδια και όλοι οι ανιψιοί, μετά όλες οι γυναίκες και όλα τα παιδιά.
Αυτός έμεινε μόνος με τα ζώα του, είχε εφτά χιλιάδες πρόβατα τέσσερις χιλιάδες βόδια και τριάντα χιλιάδες καμήλες. Λείπανε μόνο τα παιδιά και οι γυναίκες.

Την άλλη μέρα ο Θεός  έκανε να πεθάνουνε μονομιάς όλα τα ζώα και ο Ιώβ έμεινε μόνος σα  σκυλί.

Αλλά, ο Θεός , καθόλου ευχαριστημένος, του έριξε πάνω του όλες τις αρρώστιες  του κόσμου:
πανούκλα, χολέρα, λέπρα , ψώρα αιμοροίδες.
Μπορεί και να κατούραγε στην πάπια .

Με όλα αυτά δεν παραπονιότανε ποτέ, ούτε γι αστείο.

Ο Θεός τότε, βλέποντας ότι είχε ξεπεράσει τη δοκιμασία, του έκανε να αναστηθούν όλα τα παιδιά , τα αδέλφια, οι γυναίκες , οι θείοι  και μέχρι και τις καμήλες.

Απ' αυτόν πήρε όλες τις αρρώστιες  και τον έκανε να ζήσει άλλα εκατό χρόνια."

(Από το βιβλίο "Ο Θεός μας έπλασε τσάμπα"- αληθινή  έκθεση μαθητή του δημοτικού της Νάπολης-επιμέλεια του δασκάλου  Μαρσέλο ντ Όρτα)

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Ποια είναι η αιτία των ακουσίων θλίψεων;



"Αιτία των ακουσίων θλίψεων είναι η συγκατάθεσίς μας, είς τα εκούσια πάθη".

Αγιος Μάρκος Ασκητής

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Τι είναι αγάπη;




Ο λυκάνθρωπος έρως


Ο χιλιοτραγουδισμένος
ροδομάγουλος έρως, αγαπημένο μου,

ενίοτε- εν ριπή οφθαλμού- μεταμορφώνεται και παρουσιάζεται ως  φριχτός- μεταφυσικής ασχήμιας λυκάνθρωπος-  έτοιμος να θύσει και να απολέσει, ήγουν έτοιμος να θυσιάσει και να καταστρέψει ό,τι βρεθεί στο περασμά του- ως κάποιου είδους εμπόδιο, στις  κενόδοξες ορμές και στα χθόνια,νεκρόφιλα  πάθη του.

Παλιότερα είχα γράψει κάποιες σκέψεις  Περί έρωτος .
Αν έχεις χρόνο μπορείς να δεις και την ανάρτηση με  θέμα:
Το σεξ, ο ηγούμενος Σάββας και η συνεχής θεία μετάληψη

Στις ξαναθυμίζω με αφορμή τα σημερινά, εμπορικά ταρατζούμ για το πανάρχαιον ζήτημα.

Πάντα με αγάπη  Θεού, ανάλαφρη σαν μαύρο κοτσυφάκι.

 Σαλογραία 

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Σύνεσις και Παράνοια -π.Βασίλειος Θερμός


O πληγωμένος Αγγελος του Φινλανδού καλλιτέχνη Ούγκο Σίμπεργκ (1903).
...............................................................................
(Από το βιβλίο του π. Βασιλείου Θερμού, Σύνεσις και Παράνοια, εκδόσεις Γρηγόρη, σελ.94)

"Όταν συναντούμε πιστούς...

( και μάλιστα συστηματικά θρησκεύοντας)

-και μάλιστα ρασοφόρους με περισπούδαστο ύφος, που γράφουν λόγια παχιά και μεγάλα σαν άσπρα, μαυροκέφαλα σκουλήκια- θα προσθέσει η φρικαρισμένη  Σαλογραία-


...που πολιτεύονται σαν να μην έχει λάβει χώρα η Ενανθρώπιση του Χριστού, πόσο μπορούμε να περιμένουμε αίσθημα εκκλησιαστικής κοινότητας και χριστιανική βίωση από τα πλήθη;

Δηλαδή από εκείνους που έμειναν μεν ακατήχητοι, αλλά και που όταν αποφάσισαν να σύρουν τα βήματά τους στο ναό, η μάνα τους Εκκλησία τούς υποδέχτηκε μουρμουρίζοντας κάποια ακαταλαβίστικα λόγια.

Οι άνθρωποι αυτοί, τέλεια αποκομμένοι από την κληρονομιά της σωτηρίας, θα ήταν παράξενο να μην συμπεριφέρονται ως  βάρβαροι.

Βρίσκονται βιωματικά μετέωροι , ανίκανοι να συνδέσουν τον χρόνο της σωτηρίας με τον προσωπικό τους χρόνο, και αρκούνται να "τσαλαβουτούν" στις ελάχιστες και συχνά διαστρεβλωμένες γνώσεις που έλαβαν στην παιδική ηλικία από τους γονείς τους ή την γιαγιά τους.

Την ίδια ώρα όμως που αυτοί χάνουν την δεξίωση της "δεσποτικής ξενίας", οι λειτουργοί καμαρώνουμε τα άμφιά μας, οι ψάλτες τις κορώνες τους, οι θεολόγοι τα υπέροχα νοήματα.

Μια ακόμη εγκατάλειψη του περιπεσόντος εις τους ληστάς:


...ιερέας και λευίτης "ελθόντες και ιδόντες αντιπαρήλθον" 


διότι ήταν απορροφημένοι από τα δικά τους"
.........................................
Και ο  έρμος ο πιστός χριστιανός , άς  κόβει  τα λαιμά του, χωρίς ουδέ την ελάχιστη ποιμαντική φροντίδα, διότι σχεδόν ουδείς ενδιαφέρεται για την ψυχική του σωτηρία, στην π ρ ά ξ η.


Μόνο λόγια παχιά και μεγάλα σαν άσπρα, μαυροκέφαλα σκουλήκια...


Ο θερισμός είναι τόσος πολύς και οι α λ η θ ι ν ο ί,  εύσπλαγχνοι, και μη Φαρισαίοι  εργάτες, είναι τόσο λίγοι...


 Σαλογραία 

Περί βαρβαρότητας -Νατάσα Πολονύ





" Αυτό που φτιάξαμε  είναι μια νεολαία χωρίς μνήμη,γεννημένη από το μηδέν.
Εφηύραμε  την πολιτισμικά αυθύπαρκτη γενιά.

Υπάρχει μια λέξη που εκφράζει  ακριβώς αυτό, αν δεν την πάρουμε με την υποτιμητική της σημασία, αλλά με την καθαρά περιγραφική, η λέξη "βαρβαρότητα".

Ο "βάρβαρος" δεν είναι ο "άγριος", δεν είναι ο άλλος στον οποίο αρνούμαι την ανθρωπιά, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό.

Βάρβαρος είναι αυτός που δεν εντάσσεται-ούτε  με την προσχώρηση ούτε με την αντίδρασή του-στον πολιτισμό, δηλαδή στη συνέχεια αυτού που δημιούργησαν όσοι προηγήθηκαν.

Είναι ανιστορικός, εκτός γενιάς.

Δεν αποτελεί καρπό της ύπαρξης των πατέρων του, είναι μετεωρίτης, γεωγραφικά και χρονικά χωρίς βάση.


Βρίσκεται στο εδώ και τώρα, στο μονίμως επαναλαμβανόμενο παρόν, νομάδας του χρόνου, σε ένα άχρονο πεπρωμένο".

( Νατάσα Πολονύ: "Τα χαμένα παιδιά μας", εκδόσεις Πόλις 2006 σελ. 50-από το βιβλίο του π. Βασιλείου Θερμού "Σύνεσις και Παράνοια" σελ.88-89, εκδόσεις Γρηγόρη)

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Τhere is a Kingdom

Η παραβολή του Ασώτου

για σένα που δεν έτυχε να το διαβάσεις.
Σαλογραία 

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012




Από μπλογκ Αναστάσιος
.....................................................................................................................................

Καρναβάλι

Είμεθα εναντίον του καρναβαλιού
συνήθειας βρωμεράς και πάνυ ειδωλολατρικής.

Δεν μας αρμόζουνε εμάς εκείνες οι στολές
όψεις αλόγων ζώων και δρακόντων τρομερών.

Είμεθα εναντίον του καρναβαλιού
συχνά χωρίς να αντιλαμβανόμεθα
επειδή μας φαίνονται οι στολές εκείνες
εξόχως προφανείς και μάλλον άτεχνα φτιαγμένες.

Εμείς, θα προτιμήσουμε ό,τι φορούμε πάντα:
εν προσωπείον ιλαρότητος
μία στολήν ελεημοσύνης
ένα υπόδημα ταπείνωσης
μια ζώνη αγνότητος
μίαν καλύπτρα δικαιοκρισίας.

Είναι στα μέτρα μας φτιαγμένες οι στολές ετούτες
και απαιτούν εκπαιδευμένους οφθαλμούς για να τις διακρίνουν

Τόσο καιρό στο πρόσωπο, στο σώμα είναι φορεμένες 
ώστε πιστέψαμε πως τούτες είναι η μορφή μας
και απαιτείται  πόνος μέγας και λυγμός
για να αρχίσουν σαν της Δηιάνειρας  τα ρούχα
ν’ αφαιρούνται.

Αλεξανδρεύς

Το γένος των Φαρισαίων αποδείχτηκε αθάνατο...


Από τον http://anastasiosk.blogspot.com/2012/02/blog-post_3295.html

Μια μεγάλη αλήθεια...

Σαλογραία

Το γένος των φαρισαίων
αποδείχτηκε,
-αλίμονο- αθάνατο.

Επιβίωσε και πέρασε
από τη Συναγωγή

στην Εκκλησία.

Τζιοβάνι Παπίνι

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Tα μάτια του Φθονερού (επανάληψη)



"Τα μάτια των φθονερών
δε βρίσκουν τίποτε καλό στους άλλους.
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι
να βρουν κάποια αφορμή
για να πιαστούν από εκεί
και να αρχίσουν τις κατηγόριες"

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος(ΕΠΕ 35 σελ. 400)

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Αφιερωμένο εξαιρετικά....



Νεαντερταλάκο μου

Θα  χαιρόμουν πολύ, να διαβάσεις δυο  παλιότερες αναρτήσεις μου.

Η μία ξεκινάει με τίτλο:Μην τσαλακώνεις την καρδιά του πλησίον...

Και η άλλη με συναφές θέμα έχει περίπου  τίτλο:
...τρεπτότητα- ή πόσο εύκολα σπάει της ψυχής το τζαμάκι.

Αν καταλάβεις- καλώς.

Ευλογία  σε σένα και στο σπιτικό σου.

Αν δεν καταλάβεις, δεν πειράζει, καλή καρδιά βρεεεε!

Μόνο...

"Χαιρέτα μου τον πλάτανο και την κρυά βρυσούλααααα!"

Σαλογραία


Η θυσία μιας μάνας

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Πώς ξεχωρίζεις έναν αληθινό Ορθόδοξο, ιερωμένο, μοναχό ή λαϊκό από έναν -ψυχών και σωμάτων-χασάπη;


(Ο ανωτέρω εικονιζόμενος -αδικοχαμένος  στα 23 του χρόνια- είναι ο Εσφιγμενίτης  μοναχός Τρύφων Μπογδανόπουλος εκ Πατρών, κατά την ημέρα που έλαβε την μέγιστη ευλογία του Αγγελικού Σχήματος.)
............................
Ταλαιπωρημένο  μου
.
Σαν σήμερα κλείνουν εννέα χρόνια από τότε  που ο π. Τρύφων -με πολύ τραγικό τρόπο- ανεχώρησε  από τούτο τον μάταιο κόσμο,  και μετώκησε στη γειτονιά της Βασίλισσας  των Αγίων Αγγέλων- της Κυρίας Θεοτόκου-  την οποία  λάτρεψε  -όσο τίποτε άλλο-  εκ πρωίμου νεότητος.

Περισσότερα αν θέλεις  να μάθεις, ας δεις τον σύνδεσμο της παλιότερης ανάρτησης:
http://salograia.blogspot.com/2011/09/blog-post_07.html
....................................................................
Αγιώτατε πάτερ Τρύφωνα

Πρέσβευε "υπέρ πάσης ψυχής Ορθοδόξου, θλιβομένης
και
(υπό δαιμόνων και δαιμονισμένων ανθρώπων)
καταπονουμένης , και το Φοβερόν και Άγιον Όνομα
του Κυρίου Ιησού Χριστού, επικαλουμένης".

Με βαθύτατο σεβασμό,
κλίνω γόνυ, μοναχέ Τρύφωνα,
στην Ορθή  Ομολογία της Πίστεως, 
στην εν Αγίω Πνεύματι Αγάπη 
και στην Ελπίδα
της Σταυροαναστάσιμης  αυτοθυσίας σου.

Σαλογραία  

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

To έθνος να λυπάστε-Χαλίλ Γκιμπράν


Μεγάλος Λιβανέζος ποιητής ο Χαλίλ Γκιμπράν [1883-1931], σε ένα ποίημά του το 1923 
"Ο Κήπος του Προφήτη", θαρρείς πως μιλούσε για την Ελλάδα του σήμερα...
"Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα  που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του, 
ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις για τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους."
Χαλίλ Γκιμπράν (1833-1931)

Κηφηνείον η Ωραία Ελλάς -Σαράντου Καργάκου



(το υπέροχο σκιτσάκι από το bleforada.blogspot.com)
Ένας καλός φίλος της σελίδας αυτής, μου προώθησε το παρακάτω κείμενο ευλογημένο μου.
Νομίζω ότι αξίζει όχι μόνο να το διαβάσεις αλλά και να το προωθήσεις.
Πάντα με αγάπη ζεστή- σαν κουβερτούλα σε καιρούς χειμωνιάτικους. 
Σαλογραία
................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................
Κηφηνείον «Η Ωραία Ελλάς»

του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως - Φιλολόγου - Ιστορικού 

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. 
Διαφωνώ. 
Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η ...εργασία. 
Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. 
Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές... 

Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά καί πήγαινε δεξιά καί τούμπαλιν. 
Γι' αυτό τουμπάραμε... 
Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. 

Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά. 
 Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». 
Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό καί υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη καί στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη καί διδακτορικά! 
Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις καί ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής καί χρησιμότητας. 
Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καί μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. 
Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής. 

Παρ' όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. 


Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής καί δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. 
Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. 
Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. 
Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους. 

Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα καί το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. 
Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας καί η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία καί την πρωτοτυπία. 
Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. 
Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. 
Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. 
Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης καί των ενδιαφερόντων. 
Τα χαμηλοποιεί. 
Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό καί πιο μεγάλο. 


Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια καί πού θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. 
Καί το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό καί ως λόγος καί ως περιεχόμενο. 

Καί τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια.
 Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική καί τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. 


 Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς».
 Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. 
Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. 
Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα καί στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; 
Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. 
Τα πανεπιστήμια καί οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. 
Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -καί μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! 
Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές καί δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. 
Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. 
Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά; 

Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη καί του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. 
Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. 
Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής.


 Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε.
 Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών. 

Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική καί την αγροτική τάξη.

Στήν πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» καί υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. 
Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις καί τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. 
Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής καί φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! 
Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε ... αγροτικό! 
Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. 
Καί που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! 
Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) καί θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως καί οδύνης). 

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία.


 Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας.
 Θεωρώ ολέθρια όμως καί την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία 
καί το βάρος άχρηστων μαθημάτων.

Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της.


 Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. 
Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. 


Ούτε να βλαστημήσουν.

Ακόμη καί η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. 


Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά!


 Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες καί θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; 


Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. 


Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ' έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» καί οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. 


«Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον». 

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στίς οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. 


Σέ λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν... Ελλάδα. 
Ακόμη καί τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! 
Κι εμείς; 
Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας.


 «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» καί πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια».


 Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς.
 Έπρεπε να ζούσε τώρα... 

Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: 


το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον.


 Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.
ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ