EXODUS - Το άνοιγμα της πόρτας- Νικηφόρος Βρεττάκος-Braveheart-" Freedom"

Το άνοιγμα της πόρτας

"....Λοιπόν, το στερέωμα είναι αγάπη.
Ποτέ δε θα πέσει..."

Γυρνώ τραγουδώντας.
Στα πόδια μου σκόνη απ' όλα τα έθνη. Απ' όλους 
                 τους πόνους.
Στην κόμη μου στάχτη. Μισανοίγω την πόρτα.
Στο βάθος το τζάκι.  Και δίπλα η μητέρα μου.
Τινάζεται όρθια, ξαφνιάζεται, τρέχει.
Διπλώνω τα χέρια μου γύρω στους ώμους της.
Ρίχνω το μέτωπο πάνω στο στήθος της.

"...Δος μου μια τούφα χλόης...
να κοιμηθώ..."

Δος μου τ' άγιο σου  χέρι,
να γράψω ένα ποίημα. Όχι με λέξεις.
Όχι πια λέξεις!  Μ'ένα μου φίλημα.

Πάρε τώρα τα δέκα  κουρασμένα μου δάχτυλα,
κρέμασέ τα  στον τοίχο να στεγνώσουνε. Κοίταξε.

Στάζουν έρημο, αγέρα, λύπη και θάλασσα.

Νικηφόρος Βρεττάκος
.................................................................................
.................................................................................

Τέσσερα πράγματα που δεν μπορούμε να τα αποκτήσουμε

Υπάρχουν τέσσερα πράγματα

που δεν μπορούμε να τα αποκτήσουμε:

1)      Η πέτρα αφου... ριχτεί!

2)      Η λέξη αφού..ειπωθεί!

3)      Η ευκαιρία αφού..χαθεί!

4)      Ο χρόνος αφού..περάσει! 

Πηγή για το κείμενο: Τρελογιάννης

Yπήρξε πράγματι ανάμειξη του Α.Φανουρίου στο γκολ του Γιώργου Σαμαρά, παπα-Κώστα μου;

Υ.Γ. 
Αγαπημένο μου, αυτό το άρθρο που ανα-δημοσιεύω, 
το έλαβα σήμερα 28-6-2014  από έναν ανώνυμο, φίλο αναγνώστη
και πολύ τον ευχαριστώ, για την προώθηση. 
Όταν έγραφα την προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο:
ο ποδοσφαιριστής Γιώργος Σαμαράς και η απροσδόκητη λάμψη της παρηγορητικής χάριτος
τα παρακάτω, δεν τα είχα διαβάσει.

Ευανθία η Σαλογραία
.......................................................................... 

Το εν λόγω κείμενο, λοιπόν, γράφει τα ακόλουθα:

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ

 Ο Αλεξάντερ Μέτε, ελεύθερος αρθρογράφος και επίσημος ανταποκριτής στη Βραζιλία της (μεγάλης καθημερινής εφημερίδας) "Χάντελσμπλατ", έγραψε ένα δυνατό κείμενο για την χειρονομία ανθρωπιάς του Σαμαρά στον αγώνα της Ελλάδας με..

την Ακτή Ελεφαντοστού. Μπορείτε να διαβάσετε το πρωτότυπο κείμενο εδώ. Την (ελεύθερη) απόδοση στα ελληνικά, που ακολουθεί, έκανε η Zoe Niomanaki.

Ο Έλληνας Σαμαρείτης

Δεν υπάρχουν μόνο κακούργοι στο ποδόσφαιρο. Στη σκιά του Ουρουγουανού τσαρλατάνου Σουάρεζ, το βράδυ της Τρίτης, ένας Έλληνας σημάδεψε με την ανθρωπιά του το γήπεδο. - Μια ανασκόπηση. Με πάθος.

Ήταν μια από εκείνες τις στιγμές στο ποδόσφαιρο, που περνάνε άθελα απαρατήρητες. 

Ενώ οι κάμερες, οι φακοί, τα βλέμματα είναι στραμμένα στο προφανές, πολλές φορές σε αυτό το άθλημα ξετυλίγονται στην αφάνεια οι πραγματικά ωραιότερες ιστορίες.

Την Τρίτη το βράδυ, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ήταν το εξής γεγονός: 

Άντρας δαγκώνει άντρα. 

Ο αποκλεισμός της Ιταλίας από το μουντιάλ της Βραζιλίας σκίασε όλα τα παιχνίδια της βραδιάς. 

Και η επίθεση του Λουί Σουάρεζ κατά του Τζιόρτζιο Τσιελίνι συνεχίζει ακάθεκτα να είναι το πρώτο θέμα συζήτησης

 για τους φιλάθλους, τα κοινωνικά δίκτυα, τα ΜΜΕ.

Τι κρίμα!

Στη σκιά της επικής μάχης των Ιππέων Ρόχιριμ (Ιταλία) ενάντια στους "Uruk-hai" (Ουρουγουάη) συνέβη ένα μικρό θαύμα. Οι μονίμως ξεγραμμένοι (και όχι μόνο για το ποδόσφαιρο) Έλληνες πάλεψαν με την καρδιά τους ενάντια στο φαβορί, την Ακτή Ελεφαντοστού, και κατάφεραν να μπουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε νοκ-άουτ γύρο του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Σημειωτέον, ήταν εκείνη την ώρα μόλις η δεύτερη ευρωπαϊκή ομάδα που προκρινόταν, μαζί με την Ολλανδία.

Το ότι η πρόκρισή τους δεν κάνει την ίδια αίσθηση όπως στο πανευρωπαϊκό του 2004, 

θα πρέπει να το γνωρίζουν πρώτοι και καλύτεροι οι ίδιοι οι Έλληνες. 

Η ομάδα γηρασμένη, οι επιθετικές δυνατότητες περιορισμένες. 

Ωστόσο ο αγώνας ενάντια στην Ακτή Ελεφαντοστού ήταν υπό μία έννοια μια αποκορύφωση.

Ήδη από νωρίς αναγκάστηκαν οι Έλληνες λόγω τραυματισμών να κάνουν δύο αλλαγές. 

Οι παίκτες έπαιζαν παθιασμένα. Σχεδόν κατά τη διάρκεια όλου του ματς, έφτανε ένα μόνο γκολ για να καθοριστεί η τύχη των ομάδων. Τρεις φορές σταμάτησε τους Έλληνες το δοκάρι. 

Τελικά, όλα κρίθηκαν στις καθυστερήσεις.

Ένα πέναλτι έφερε τον ενθουσιασμό στους Έλληνες. 

Με την πρώτη ματιά φάνηκε πως ο Γιώργος Σαμαράς έκανε "αυτο-κλωτσιά". 

Όμως, η επανάληψη της φάσης σε αργή κίνηση, έδειξε ότι ο Σίο παρενόχλησε αντικανονικά τον Έλληνα 

- ο διαιτητής είχε απόλυτο δίκιο. Ο Σαμαράς, με ψυχραιμία, μετέτρεψε σε γκολ το πέναλτι που κέρδισε ο ίδιος και, αμέσως μετά, "θάφτηκε" στις αγκαλιές των συμπαικτών του που πανηγύριζαν έξαλλα.

Ο Σαμαράς, ο πιο επιτυχημένος μάλλον Έλληνας επιθετικός διεθνώς, ο άντρας από το Ηράκλειο της Κρήτης που έπαιξε στη Μάντσεστερ Σίτυ και εδώ και έξι χρόνια αγωνίζεται στη Σέλτικ της Γλασκώβης, πανηγυρίζει κι αυτός. Δικαίως. 

Διότι είναι πλέον δεδομένο πως το γκολ του αποτελεί τη μεγαλύτερη και συγχρόνως μοναδική αθλητική επιτυχία των Ελλήνων από το 2004.

Και αμέσως μετά, ο Έλληνας στράικερ κάνει κάτι, το οποίο είναι βάλσαμο για την "ψυχή" του παιχνιδιού. 

Μια κίνηση, η οποία - μεταφορικά και όχι κυριολεκτικά - αφήνει μεγαλύτερο σημάδι 

απ' ό,τι η δαγκωνιά ενός Σουάρεζ.

Αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα, ο Σαμαράς κατευθύνεται προς τον τερματοφύλακα της Ακτής, τον Μπάρυ, ο οποίος είναι - δικαιολογημένα - απαρηγόρητος. 

Η μεγαλύτερη γενιά παικτών της χώρας του βρίσκεται κοντά στη... συνταξιοδότηση. 

Μια ευκαιρία όπως αυτή που τους δόθηκε στη Βραζιλία, ίσως να μην ξαναϋπάρξει ποτέ.

Ο Σαμαράς σκύβει από πάνω του, τον αγγίζει στο κεφάλι, που είναι χωμένο στο γκαζόν, και τον παρηγορεί. 

Το τι του είπε εκείνη τη στιγμή, δεν το γνωρίζουμε. Πιθανώς να μην έχει καν σημασία. 

Σημασία έχει το γεγονός ότι για τον Έλληνα "Σαμαρείτη", εκείνη τη στιγμή, ο ηττημένος αντίπαλός του ήταν σημαντικότερος από ό,τι η προσωπική του επιτυχία. 

Κανείς δεν θα τον κακολογούσε αν δεν έκανε αυτή του την κίνηση. Την έκανε όμως.

Μια απλή χειρονομία ήταν, βέβαια, όχι βιβλική παραβολή. 

Όμως είναι κάτι παραπάνω από μια απλή υποσημείωση

 - είναι μια απόδειξη πως το ποδόσφαιρο δεν έχει χάσει ακόμα την "ψυχή" του.

πηγή:http://classmemo.blogspot.gr/

..........................................................................................................................

..........................................................................................................................

 Ποδοσφαιροξεμυαλισμένο μου

ομολογώ ότι με το εν λόγω άθλημα, 

δεν είχα ποτέ  τα πολλά νταραβέρια, 

κορίτσι πράμα, καλέ, ήμουνα, 

(όσο κι  αν τούτο, σου  φαίνεται απίστευτο).

Εμείς, τον καιρό εκείνο, μόνο σταυροβελονιά στραβωνόμαστε

-προσωπικώς, με τα μύρια ζόρια- να μάθουμε, 

τυφλεόραση-ευτυχώς- δεν υπήρχε,

κοιτάγαμε ακόμα ο ένας τον άλλον στα μούτρα

και όχι ο καθένας μόνο  το κινητό του- όπως γίνεται σήμερα.

Δυο αγώνες είδα  στο ζωντανό, όλους κι όλους, 

μεταξύ τοπικών Μεσηνιακών ομάδων, κάποτε,  

στους παλαιολιθικούς χρόνους της νεότητάς μου

μαθήτρια στο Γυμνάσιο Κυπαρισσίας

εκείνα τα αξέχαστα  χρόνια...

της –ανεπίτρεπτης και, ανεπίστροφα χαμένης σήμερον- αθωότητας.

Την περασμένη Τρίτη  όμως, παραδόξως βιδώθηκα και γω,

όπως σύμπας ο ελληνικός λαός, 

μπρος στη μικρή την οθόνη.

-Δε ντρέπεσαι, μωρή Σαλογραία, να χαζεύεις 

με ματαιότητες;

-Στην ηλικία σου;

- Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;

-Εντάξει, εντάξει, για Όνομα!

Μη μου αρχίζεις το κήρυγμα- με τόση ζέστη, 

να σε χαρώ! 

Λιγοθυμιά μου ‘ρχεται!

Αμάρτησα! το παραδέχομαι!

όμως...την αμαρτία πρέπει να την εξομολογηθώ ολόκληρη

για να 'ναι συχωρεμένη!

-Τι έκανες πάλι δηλαδή;

-Να! όταν είδα ότι μας χτύπησαν το  γκολ, 

τα καταμελάχρινα  αγόρια

απ’  την Ακτή του Ελεφαντόδοντου, 

πήγα στενοχωρημένη στις εικόνες μου

και με το συνηθισμένο μου ντροπαλό και χαμηλοβλεπούσικο ύφος, 

άναψα μεγάααλο αγνό μελισσοκέρι

στον Άγιο Φανούριο.

-Άγιε Φανούριε μου, φανέρωσε μια νίκη

της Ελληνικής ομάδας, σε παρακαλώωω! 

Φαίνονται σεμνά αυτά τα καλόπαιδα με τις άσπρες φανέλες.

Ούτε πίνουνε, ούτε καπνίζουνε, ούτε σε πόρτες ΔΝΤούδων κουρταλούνε, 

μπορεί να πάνε και καλογέροι στο ύστερον-πού ξέρεις;

του μουρμούρισα για καλόπιασμα...

Ο σύνευνος, παραδίπλα, ακούγοντάς με, 

στωικά,  αναστέναξε.

Ομολογώ. Το αφτί μου  δεν ίδρωσε  

και ξανακόλλησα  στη μικρή  οθόνη.

Εξακολουθούσαμε να μην κερδίζουμε.

Τα λεπτά περνούσαν.

Αγχώθηκα, ειλικρινώς, παπα-Κώστα μου!

Αποφάσισα να κοιμηθώ πριν τη λήξη του αγώνα.

(όποτε  στενοχωριέμαι το ρίχνω στον ύπνο,

για να... ξεχνάω. Και δεν παχαίνει ο ύπνος

και στρώνουμε  επιδερμίδα, τα ξέρεις!).

Ξάπλωσα, λοιπόν, κρατώντας...  ψιλομούτρα

στον Άγιο Φανούριο που παρέμενε αμίλητος.

- Δεν είσαι εντάξει Άγιε Φανούριε...

μουρμούρισα μέσα απ’ τα δόντια και κουκουλώθηκα

με το μαξιλάρι.  Δεν είσαι εντάξει..

Δε μας βοηθάς! ενώ εμείς, κάθε τόσο,

όλο και μια (έστω κακοφτιαγμένη)

Φανουρόπιτα, στην ενορία, σου φέρνουμε!

Είπα, κι αποκοιμήθηκα. Άρχισα  να βλέπω και  όνειρα..

Ξαφνικά, αλαφιάστηκα! με ξυπνήσαν φωνές,  πυροτεχνήματα, 

στρακαστρούκες  του δρόμου, χαμός, πανζουρλισμός

απ’ το νικηφόρο πέναλτι-γκόλ του  Γιώργου Σαμαρά, 

στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα!

-Θεϊκό! Απίστευτη ανατροπή!

Τιτανοτεράστιος  άγιος,

 ο Άγιος Φανούριος και κάνει και μικρομέγαλα θαύματα !

- Δεν πάμε καθόοοολου καλά, λέω εγώ!

          

- Εσύ, δυσκοίλιε, μην  τύχει και  ξεστομίσεις καλή κουβέντα σε άνθρωπο! 

-Παλιογκρινιάρηηη! Ανάλγητε!

 - Σήκω τα μανίκια τώρα, μωρή σαλογραία,

να φτιάξεις άλλη μια  Φανουρόπιτα!

-Ναι, καλέ, το είπαμε, θα τη φτιάξω! 

Με χαρά θα τη φτιάξω- μη σμπρώχνετε!

-Οι άγιοι Ακούν, παπα-Κώστα μου! 

Θα το ξαναπώ έτι και έτι εν ειρήνη:

-Οι Αγιοι Αγαπούν, Δεν είναι κουφάλογα!

Ευανθία πάντα εν Πάτραις

Ο ποδοσφαιριστής Γιώργος Σαμαράς και η απροσδόκητη λάμψη, της παρηγορητικής χάριτος

Είναι αναμφίβολα το πρόσωπο του αγώνα, 
καθώς ο ίδιος κέρδισε το πέναλτι
και πέτυχε το ιστορικό γκολ
που έστειλε την Εθνική Ελλάδας
στους 16 του Μουντιάλ
για πρώτη φορά στην ιστορία.

Ωστόσο, ο Γιώργος Σαμαράς, έδειξε 
ότι πέρα από ποδοσφαιριστής κλάσης
είναι και σπουδαίος άνθρωπος, 
καθώς, αμέσως μετά
το πιο σημαντικό γκολ στην καριέρα του
έσπευσε να παρηγορήσει
τον τερματοφύλακα της Ακτής Ελεφαντοστού.


(πηγή για τη φωτό:
http://epirus-tv-news.blogspot.gr/2014/06/blog-post_3551.html) 
[....]

Πηγή για το δημοσίευμα:Τρελογιάννης

..............................................................................................................
.............................................................................................................
Σχόλιο: 

Αυθόρμητα κάτω απ΄ αυτή τη φωτογραφία
μου ήρθαν στο νου, τα λόγια του Ευαγγελἰου
όσο κι' αν σου φαίνεται παράξενο, περιστεράκι μου.

Μετά την περιγραφή εκείνης της συγκλονιστικής  παραβολής
καταλήγει ο Άγιος Λουκάς:
.........................................
36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν
πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι
τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 

37 ὁ δὲ εἶπεν· 
ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. 

εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ  Ἰησοῦς· 
πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

(Απ' το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον κεφ. ί  25-37, 
η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη)

Ευανθία η Σαλογραία  

Τρεις αναρτήσεις (επανάληψη) και μια μουσική-προσευχή, για την αρχοντική και φωτεινή ψυχή, της Δέσποινας Μαντά, στην Πάτρα

Kαι για σένα που βασανίζεσαι 
απ' τον πόνο του θανάτου, περιστεράκι μου
προτείνω να διαβάσεις-προς προβληματισμόν και παραμυθία-
δυο τρεις παλιότερες αναρτήσεις, με  τίτλους: (κάνε κλικ επάνω).

1) Γνήσια ιστορία αληθινής νεκρανάστασης
2)Μικρή συνέχεια στη γνήσια ιστορία νεκρανάστασης

3)Η Θεωνίτσα, ο πεθερός, η ζωή και ο θάνατος 
(εμπειρία μιας μαθητρίας μου από την Πάτρα)

Σε ασπάζομαι εν Κυρίω ...

Ευανθία η Σαλογραία
..................................................................................
..................................................................................

«ΕΓΚΩΜΙΑΖΟΜΕΝΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕYΦΡΑΝΘΗΣΟΝΤΑΙ ΛΑΟΙ» - Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΣΠΕΤΣΩΝ, π.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΠΥΡΟΥ-και ένα σχόλιο του ΠΕΤΡΟΥ Γ.ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ επάνω στα γεγονότα του ΑΝΕΛΕΗΤΟΥ ΔΙΩΓΜΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ, εν Σωτηρίω έτει 1984 μ.Χ.

Περιστεράκι  μου

επέστρεψα πριν λίγο από τις Σπέτσες.

Ενταφιάσαμε σήμερα κλήρος και λαός, 
έναν ανεκτίμητο και ανεπανάληπτο

πνευματικό πατέρα 
και  απίστευτο παρηγορητή εν Πνεύματι Αγίω, 

τον π. Χρυσόστομο Σπύρου.

Αδυνατώ να περιγράψω εκτενέστερα
τα προσωπικά μου συναισθήματα
αυτή τη στιγμή.

Καταλαβαίνεις...

-Καταλαβαίνω, μωρή Σαλογραία. 
Δεν είμαι πια και τόοσο βλαξ όσο φαντάζεσαι!

-Ευχαριστώ, αγαπημένο μου,  για την κατανόηση. 

Προς το παρόν,  λοιπόν, ας δώσω το λόγο, 

σε κάποιον που  εκτιμούσε ιδιαίτερα  τον μακαριστό γέροντα

και που θα ζωγραφίσει την ιερατική του μορφή, 

με τη δική του προσεκτική γλώσσα.

Ας δώσω, λοιπόν, το λόγο στον π.  Νικηφόρο Νάσσο.

Ευανθία

......................................................................................

......................................................................................

Υ.Γ.
Και ένα σχόλιο απ' τον 

ΠΕΤΡΟ Γ. ΚΟΥΤΣΟΥΚΟ


(κανε "κλικ"στο όνομά του επάνω
 ώστε να διαβάσεις περισσότερες σκέψεις του ίδιου, αγαπημένο μου)

Σχόλιο, για το σεβαστό και μοναδικό σύγχρονο Ομολογητή
μακαριστό γέροντα π. Χρυσόστομο Σπύρου των Σπετσών:

"Όλοι οι άνθρωποι κρινόμεθα από τη στάση μας
απέναντι στα γεγονότα. 

Στα γεγονότα των Σπετσών, 
στη στάση του π. Χρυσοστόμου των Σπετσών
 έχουμε δύο πλευρές: 

Τους διώκοντες και τους διωκoμένους. 

Οι διώκοντες εν προκειμένω, 
ΔΕΝ αντιπαρετέθησαν με την δύναμη του λόγου 
αλλά με τη δύναμη της εξουσίας, 
όπως άλλοτε οι αρχιερείς Άννας και Καϊάφας! 

Το Καϊαφικό συνέδριο της ματαιότητος με το βαρύγδουπο όνομα:
 "Συνοδικό Δικαστήριο"
 (ποιάς συνόδου άραγε-κατ ουσίαν συνόδου, όχι κατ' όνομα...) 

ενεργοποίησε Μεταξικό νόμο αδικίας 
(για τους "συνοδικούς" σημασία έχει το αποτέλεσμα όχι τα μέσα...) 

και εξόρισε το 1984(!)-μεσούσης της....εξουσίας του λαού του ΠΑΣΟΚ (!)
- τον π. Χρυσόστομο. 

Και ακολούθησαν διωγμοί στα δικαστήρια...

"Αντιποίηση αρχής!" είπαν οι Διώκοντες. 

Βλέπεις οι "συνοδικοί",  σε αντίθεση με τον Κύριό μας, 
στο όνομα του οποίου ενεργούν 
(όπως και το συνέδριο Άνα-Καϊάφα) είναι ..."αρχή!!! "

Κι ας λέει ο Κύριος για τις αρχές: .

-Βλέπετε, οι ισχυροί άρχουσι των εθνών....Ουχ ούτως έσται εν υμίν...

Και το συνέδριο του Καϊάφα 

αφού "έφαγε πατσαβούρα" από τα κοσμικά διακστήρια
 που ΔΕΝ το δικαίωσαν 

(ευτυχώς ξεφύγαμε από τον μεσαίωνα και την "ιερά" εξέταση...) 

"έκανε γαργάρα" την απόφαση του δικαστηρίου και δεν μας εξήγησε τίποτε...

Και συνέχισε την λασπολογία...

Και επεστράτευσε μεταξύ άλλων και τον θλιβεράς μνήμης 
εκείνο ηγούμενο της ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ, 
ο οποίος ήρθε να δώσει χείρα βοηθείας 
στον εμπαθέστατο επίσκοπο Ύδρας και Σπετσών (τότε) κ. ΙΕΡΟΘΕΟ (Τσαντίλη)
"αποδεικνύοντας"  δήθεν την "πλάνη" του π. Χρυσοστόμου! 

Και δεν πρόλαβε ο δυστυχής ηγούμενος να γυρίσει στο μοναστήρι του!
 
Εξέψυξε απροσδοκήτως...τουτέστιν
αιφνίδιος επήλθε επ αυτόν ο θάνατος
πριν καν ολοκληρώσει την προσφορά των "υπηρεσιών" του,
στους διώκτες!!!

Αλλά το συνέδριον της ματαιότητος
(μετ απάντων των υποστηρικτών του), 
"ουκ ηβουλήθη συνιέναι"!

Από την άλλη πλευρά ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ π. Χρυσόστομος Σπύρου..

Ουδένα επέκρινε προσωπικώς για την τόσο θλιβερή τους στάση! 

ΤΡΙΑΝΤΑ (30)χρόνια τον γνώριζα (1984-2014)
 και λόγος πικρίας και κατηγορίας για τον διωγμό
 και τους διώκτες του δεν ηκούσθη εκ του στόματός του! 

Διότι, μέριμνά του ήτο να ορθοτομεί τον Λόγο της Αληθείας. 

Αντίθετα με τους "συνοδικούς" 
δεν του έφταναν τα ωραία λόγια, 
τα αντιοικουμενιστικά, τα βαρύγδουπα, 
η συντροφιά με την απραξία, 
η ασυνέπεια λόγων με τα έργα! 

Αυτό το θεώρησε εμπαιγμό Θεού και ανθρώπων! 

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας στις Σπέτσες, 
το 1984 θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στην Ιστορία της Εκκλησίας. 

Στην τρίωρη επ' Εκκλησία ομολογία του ο π. Χρυσόστομος, 
ΔΙΕΧΩΡΗΣΕ την θέση του από την βουλή των ασεβών 
και έπαυσε να καθέζεται μετά λοιμών και εν συναγωγή ασεβών...

Και ακολούθησε το ΜΑΡΤΥΡΙΟ του! 
Οι διώκτες οι...συνοδικοί από την μια μεριά, 
και ο Ομολογητής από την άλλη! 

Δυο στάσεις: 

Συμβιβασμός, γάντζωμα στην εξουσία με κάθε μέσο
από την μια πλευρά ,
και η ελευθερία του Πνεύματος, η Χριστομίμηση από την άλλη! 

Δεν αφήνει περιθώρια επιλογής για κάθε συνείδηση αγαθή ! 

Όση λάσπη και να πέσει, ο ήλιος πάντα θα λάμπει! 

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ του γέροντος ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ των ημερών μας
κατά της Παναιρέσεως του αθεωτάτου οικουμενισμού, 
ο οποίος μόνο με συνδυασμό λόγου και έργου, 
θεωρίας και πράξης μπορεί να αντιμετωπισθεί. 

Τέτοιο ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ, 
μιας αρετής ΣΠΑΝΙΖΟΥΣΑΣ στις ημέρες μας
ήτο ο π. Χρυσόστομος!

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ! 
...............................................................
π. Χρυσόστομε

πρέσβευε υπέρ των αγωνιζομένων
κατά της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού
να αποκτήσουν την δική σου παρρησία! "

ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ-ΠΑΤΡΑ

..............................................................................

Γράφει ο π. Νικηφόρος Νάσσος
για το γέροντα π. Χρυσόστομο των Σπετσών

«Πολλοί δίκαιοι, καί οὐδείς αὐτῶν
τῆς τοῦ θανάτου ἐξουσίας 
ἑαυτόν ἠδυνήθη λυτρώσασθαι» (MPG. 85, 1304). 

Καί ὁ γίγας τοῦ πνεύματος καί «ἅγιος τῶν Σπετσῶν» ὅπως ἀπεκλήθη,  
ἦταν φυσικό νά ἀκολουθήσει τήν ἀσυγκράτητο ροή τοῦ ἐν εἴδη ποταμοῦ ρέοντος,
ἀνθρωπίνου βίου, τοῦ «ἐνδελεχῶς καί κύμασιν ἀλλεπαλήλλοις πληρουμένου» 
κατά τόν Μέγαν Οὐρανοφάντορα Βασίλειο…

Πλήρης ἡμερῶν, λοιπόν, μετέστη πρός Κύριον τήν 30η τοῦ μηνός Μαΐου (π.ἡ.) 2014 
ὁ πνευματέμφορος Γέρων καί Ὁμολογητής, ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Σπύρου, 
ὁ ἐπονομαζόμενος Γέροντας τῶν Σπετσῶν. 

Ὁ Ἅγιος Θεός, «ὁ χρόνους μετρῶν τοῖς ζῶσι, καὶ καιροὺς θανάτου ἱστῶν, ὁ τὰ παρόντα χρησίμως οἰκονομῶν, καὶ τὰ μέλλοντα λυσιτελῶς διοικῶν», ἐκάλεσε πλησίον Του
τόν ἐκ νεότητος ἀναλωθέντα στήν δική Του ὑπηρεσία, τόν ἀνύστακτο καί ἀκαταπόνητο ποιμένα, τόν ἐργαζόμενον ἐπί σωτηρίᾳ ψυχῶν κατά τό πρότυπον Αὐτοῦ τοῦ Μεγάλου Ποιμένος, τόν Ὁμολογητή τῆς Πίστεως, τόν βαστάσαντα «τόν καύσωνα τῆς ἡμέρας
καί τόν παγετόν τῆς νυκτός», τόν λαοφιλέστατο καί λίαν ἀξιαγάπητο καί εὐγενέστατο Γέροντα, μακαριστό π. Χρυσόστομο.

 «Τῶν ἀρετῶν αὐτοῦ τίς διηγήσεται»; 

Λειμών εὐανθής, κῆπος πανευώδης ἡ ἁγία του ψυχή, 
μεταφέρουσα ὡς «ἐπί τά ὄρη τῶν ἀρωμάτων» (Ἆσμα, 8, 14) 
τήν εὐωδία τῶν πολλῶν του ἀρετῶν. 

Θά τολμούσαμε νά δανεισθοῦμε τήν διατύπωση τοῦ ἀετοῦ τῆς Θεολογίας Γρηγορίου, 
σχετικά μέ τόν Μ. Ἀθανάσιο, γιά τόν ὁποῖον γράφει
ὅτι ὑπῆρξε προσιτός στούς ἀνθρώπους ἀλλά ἀπρόσιτος ὡς πρός τήν ἀρετή, προσαρμόζοντας αὐτό καί στήν περίπτωση τοῦ ἁγίου Γέροντος τῶν Σπετσῶν! 

Ὄντως, ὅπως μαρτυροῦν οἱ χιλιάδες τῶν ἀνθρώπων πού τόν ἐγνώριζαν, ὁ π. Χρυσόστομος ἦταν πολύ προσιτός στούς ἀνθρώπους, ἀλλά ἀπρόσιτος - ἄφθαστος -  στή ἀρετή! 

Ἀγάπησε τόν Θεόν, ὅπως οἱ  Ἅγιοι, μέ ἕναν θεῖο πόθο καί μανικό ἔρωτα, ὅπως τόν περιγράφει ἡ πατερική Γραμματεία τῆς Ἐκκλησίας μας καί κατέστησε τήν ὕπαρξή του σκεῦος ἐκλεκτόν τῆς θεϊκῆς Ἀγάπης, μέτοχον τῶν θείων ἀκτίστων μαρμαρυγῶν, μυροδοχεῖον ἀρετῶν πνευματικῶν. 

Ἀλλά αὐτό δέν ἔγινε ἄνευ κόπου, 
οὔτε κατέστη πραγματοποιήσιμο αὐτομάτως! 

Ὁ Γέροντας «ἔδωσε αἷμα καί ἔλαβε πνεῦμα», κατά τό πατερικόν! 

Ἔκανε τά πάντα, κατά τό ἀνθρώπινο, προκειμένου νά οἰκειωθεῖ τόν Θεόν. 

Καθάρισε τήν ψυχή του διά πόνων ἀσκήσεως, διά νηστείας καί προσευχῆς 
καί δι᾿ ἀλαλήτων σταναγμῶν, προκειμένου νά φθάσει στήν ἀκρότητα τῶν ἀρετῶν, στήν ἀτέλεστο τελειότητα, στήν θεία ἀνάκραση καί χαρισματική θέωση, στήν ἐπίτευξη τοῦ «καθ᾿ ὁμοίωσιν», γνωρίζοντας ὡς θεολόγος δεινός, ὅτι κατά τόν ἁγιώτατο ἱεράρχη Νύσσης Γρηγόριο καί τήν ὅλη  μας Παράδοση, 
«ὅρος ἐστί τῆς ἀνθρωπίνης μακαριότητος ἡ πρός τό θεῖον ὁμοίωσις». (MPG., 44, 433C).

 Στήν περίπτωσή του, συνατοῦσε κανείς ἕναν ἁρμονικό συνδιασμό τῶν ἐκ Θεοῦ χαρισμάτων τά ὁποῖα διέθετε σέ ὑψηλό μάλιστα βαθμό. 

Μορφή βιβλική, ψυχή ἐκλεπτυσμένη, ὕπαρξη εὐαίσθητη καί ἐκλεκτή, μέ θυσιατικό ἦθος καί ἀγάπη ποιμαντική, γνώση θεολογίας ὑψηλή, δεινότητα λόγου σπανία, 
εὑρυμάθεια καί πολυμάθεια ἐκπληκτική, φωνή ἀρχοντική, κατανυκτική καί ταυτόχρονα ἀριστοκρατική, συγγραφική  ἱκανότητα θαυμαστή. 

Ὄντως πολυτάλαντος πατήρ, συνδυάζων χάρη καί γνώση, θεωρία καί πράξη!

Λειτουργός ἀπαράμιλλος, μυσταγωγός ἄριστος, ἱεροκήρυκας μελίρρυτος, ἀναγνώστης εὐκρινέστατος, ἱεροψάλτης ἐξαίρετος! 

Τό ἰδιαίτερο ὅμως, μεγάλο χάρισμα τοῦ Γέροντος, τό δοθέν πλουσίως παρά Θεοῦ, μέ τό ὁποῖο διεκρίθη καί ἀνέψυξε ὁλόκληρες δεκαετίες ὡς πηγή πνευματική χιλιάδες ψυχές, ὑπῆρξε τό χάρισμα τοῦπνευματικοῦ καθοδηγητοῦ - ἐξομολόγου. 

Τό ἐπιτραχήλιο τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος τῶν Σπετσῶν, ἔγινε γιά πολλούς «λουτρόν παλιγγενεσίας», «Ἰορδάνης ποταμός», «κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ», καί ἡ ὅλη του προσωπικότητα ὡς ποιμένος καί πνευματικοῦ καθοδηγητοῦ κατέστη ἕνα  «δένδρον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾿ οὗ ἐσκέποντο πολλοί».

Εἶχε δέ, μεταξύ ἄλλων προικισθεῖ καί μέ χάρισμα παρηγορίας, ὑπῆρξε ὄντως «υἱός παρακλήσεως» κατά τό γραφικόν. 

«Δρόσος Ἀερμών» οἱ συμβουλές καί νουθεσίες του, 
οἱ ὁποῖες ἔπειθαν, ἐνέπνεαν, πληροφοροῦσαν ἐσωτερικά! 

Ἀλησμόνητα θά μείνουν στόν γράφοντα, μεταξύ ἄλλων,  τά «ὑπέρ μέλι καί κηρίον» γλυκύτερα λόγια τῆς παρηγορίας πού ἐξέφρασε κάποιες φορές τηλεφωνικῶς πρός αὐτόν ὁ ἅγιος Γέροντας, σέ συγκεκριμένη περίσταση, ἐν καιρῷ μεγάλης θλίψεως (πρό 10 περίπου ἐτῶν), λόγια πού ὄντως ἀνέψυξαν, ἐνστάλαξαν θεῖον ἔλεος καί ἐσωτερική παραμυθία, ἐγχαράχθηκαν βαθύτατα στήν ψυχή καί ἐνήργησαν χάριτι Θεοῦ ἀπαλλακτικῶς καί ἐποικοδομητικῶς.

 Ἀλλά πέραν τῶν προσωπικῶν, ὁλίγων ἀλλά δυνατῶν ἐμπειριῶν πού ἀπεκομίσαμε ἀπό τήν ἀγάπη καί τήν ὁλόδροσο, χαρισματική πηγή τῶν θείων δωρεῶν πού ὁ Θεός διά μέσω τοῦ γνησίου θεράποντός του π. Χρυσοστόμου δαψιλῶς προσέφερε στίς πονεμένες ψυχές, ἔχουμε τίς πάμπολλες ἐμπειρίες τῶν πνευματικῶν του τέκνων, αὐτῶν πού τόν ἔζησαν ἐκ τοῦ σύνεγγυς καί μαρτυροῦν πολλά. 

Τό Πανάγιον Πνεῦμα τό Ὁποῖο «γαληνόμορφον ἐκτελεῖ τήν καρδίαν», ἐχαρίτωσε τόν μακάριο Γέροντα μέ μεγάλη πραότητα καί ἐσωτερική εἰρήνη ψυχῆς, μέ ὑψηλή εὐαισθησία καί μεγάλη διεισδυτικότητα πνευματική, καθώς ἐπίσης καί μέ πλούσιο ἄκτιστο φωτισμό, ὥστε νά ἀναπαύει ψυχές, νά τίς ἀπαλλάσσει ἀπό τήν μαρτυρική τυραννία τοῦ δαίμονος καί τήν ἀφόρητη δουλεία τῶν ψεκτῶν παθῶν, καί νά τίς ὁδηγεῖ στή σωτηρία, τή μέθεξη τῆς καθαρτικῆς, φωτιστικῆς καί θεοποιοῦ Χάριτος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. 

Ὁ διάσημος πνευματικός τῶν Σπετσῶν, ὁ πλούσιος αὐτός σιτοδότης τῶν πιστῶν, νυχθημερόν ἐξομολογοῦσε (ἐκ τοῦ σύνεγγυς καί τηλεφωνικῶς), ἀενάως παρηγοροῦσε, πατρικότατα νουθετοῦσε, παρεῖχε λύσεις θεοφώτιστες καί ἐν ἑνί, ἀνέπαυε ψυχές, ἐμπνεόμενος πάντοτε ἀπό τό γραφικόν: «τό ἀπολωλός ζητήσω και το πλανώμενον ἐπιστρέψω και το συντετριμμένον καταδήσω καί τό ἐκλεῖπον ἐνισχύσω» 
(Ἰεζεκ. Λδ΄, 16)

Τό νά ἀναφερθοῦμε διεξοδικῶς  εἰς τούς περί τήν Πίστιν ἀγῶνες του, εἶναι ἀδύνατον, μέσα στά βραχύτατα ὅρια ἑνός - γενικῆς θεωρήσεως- κειμένου, ὅπως τό παρόν. 

Γνωρίζουμε, ὅμως καί πιστεύουμε, ὅτι ἀρκετοί ἀδελφοί, θά καταθέσουν σημαντικά στοιχεῖα καί μαρτυρίες, στό ἐπίπεδο τοῦ λόγου καί τῆς συγγραφῆς περί αὐτοῦ τοῦ ὄντως τιτανείου ὁμολογιακοῦ ἀγῶνος τοῦ τιμίου Γέροντος, ἀπό τό ἔτος τῆς ἀποτειχίσεως (1984) καί ἐντεῦθεν, καί θά ἀναφερθοῦν στήν κατοπινή μαρτυρική του πορεία  ἐν μέσῳ πνευματικῶν ὠδίνων καί ὀδυνῶν. 

Ἐπίσης, θά γίνει, νομίζουμε, λόγος ἱκανός καί γιά τόν ἀμείλικτο διωγμό τοῦ Γέροντος ἀπό τήν πρώτη Μονή του ἐκ μέρους ἐκείνου τοῦ ἐμπαθοῦς διώκτου ἐπισκόπου Ἱεροθέου Τσαντίλη, γιά τίς ἀτέρμονες δίκες, κατηγορίες, διασυρμούς, ἐπιβουλές καί κατατρεγμούς πού ὑπέστη ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ σκότους καί γιά ἄλλα πολλά διά τῶν ὁποίων χαρακτηρίζεται ὡς ἕνας σύγχρονος μεγάλος Ὁμολογητής.

Ὀ Γέρων Χρυσόστομος, ἐκοιμήθη μέσα στήν ἐβδομάδα ὅπου ἑορτάζεται ὁ Παράκλητος, τόν ὁποῖον εἶχε ἐντός του σύνοικον διά τῆς θείας ἐνεργείας Του. 

Κατά τήν ταπεινή μας γνώμη, ὁ π. Χρυσόστομος
 ἀπετέλεσε ὅπως οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν καρπόν τῆς Πεντηκοστῆς. 

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει ὅτι ἄν ἡ θεία Οἰκονομία καί ἡ ἐπί γῆς πορεία τοῦ Κυρίου μας παρομοιάζεται μέ ἕνα δένδρο, τότε ρίζες αὐτοῦ τοῦ δένδρου εἶναι ἡ Γέννηση, κορμός του ἡ Σταύρωση, κλαδιά του ἡ Ἀνάσταση,  ἄνθη ἡ Ἀνάληψη καί καρπός τοῦ δένδρου ἡ Πεντηκοστή. 

Ὁ εὐλογημένος Γέροντας τῶν Σπετσῶν, βίωσε ἐμπειρικῶς καί μέσα ἀπό τή λειτουργική βιοτή τῆς Ἐκκλησίας τό μυστήριο τῆς θείας Οἰκονομίας σέ ὅλες τίς φάσεις καί διαστάσεις του («μεθηλικιώσεις τοῦ Χριστοῦ») καί ἔφθασε στόν καρπό τῆς Πεντηκοστῆς, ἡ ὁποῖα θεία Πεντηκοστή προβάλλει ὡς αἴτημα καί σκοπό τήν ἀπόκτηση ἀπό ὅλους μας τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατά τή γνωστή ἐπισήμανση  τοῦ ἁγιωτάτου ἐκείνου Πατρός τῆς Ρωσίας, Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ.

Εἴθε ὁ Κύριος νά ἀναπαύει αἰωνίως τόν μακάριο Γέροντα Χρυσόστομο καί νά τόν καθιστᾶ μέτοχο τῆς Βασιλείας του και κοινωνό τῶν ὑπερουρανίων ἐκεῖνων, ἀλήκτων καί «ὑπέρ κατάληψιν» δωρεῶν καί δώρων, «ἄ ἠτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν»…

Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ. Νά ἔχουμε τήν σεπτή εὐχή του.

Πηγή:Ιερός Ναός Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου Βόλου
.........................................................................................................
........................................................................................................