Τι είναι το Άγιο Πνεύμα και τι δίνει στον άνθρωπο;

Τι είναι το Άγιο Πνεύμα

και τι δίνει στον άνθρωπο;

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ Θεός, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος,

 παντοδύναμο ὅπως ὁ Πατέρας καὶ ὁ Υἱός. 

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ζωογονεῖ, ἐμψυχώνει καὶ ἐνδυναμώνει τὰ πλάσματα. 

Αὐτὸ δίνει στὰ ζῶα τὴ ζωή, στοὺς ἀνθρώπους τὸ νοῦ καὶ στοὺς χριστιανοὺς

τὴν ἀνώτερη ζωή, τὴν πνευματική. 

Αὐτὸ φωτίζει τὸν ἄνθρωπο 

καὶ τὸν βοηθάει νὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνεται στὸν καθένα μας 

ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν ἀξία τῶν καλῶν ἔργων του

 ἀλλὰ δωρεάν, σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴ σωτηρία του.

 Άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ

Στὴ συνέχεια θὰ δοῦμε τί χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

1. Ὅταν κατοικήσει μέσα στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τοῦ δίνει πίστη καὶ φωτισμό. 

Χωρὶς Αὐτό, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ἀληθινὴ καὶ ζωντανὴ πίστη. 

Χωρὶς τὸ φωτισμό Του, καὶ ὁ πιὸ σοφὸς καὶ μορφωμένος ἄνθρωπος

εἶναι ὁλότελα τυφλὸς ὡς πρὸς τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κτίση Του. 

Ἀπεναντίας, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα 

μπορεῖ νὰ φωτίσει ἐσωτερικὰ καὶ τὸν πιὸ ἀμόρφωτο καὶ ἁπλοϊκὸ ἄνθρωπο, 

νὰ τοῦ ἀποκαλύψει ἄμεσα τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ

καὶ νὰ τοῦ προσφέρει τὴ γλυκειὰ γεύση τῆς βασιλείας Του. 

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, 

αἰσθάνεται στὴν ψυχή του ἕνα ἀσυνήθιστο φῶς, 

ποὺ τοῦ ἦταν ὁλότελα ἄγνωστο μέχρι τότε.


2. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γεννάει στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη. 

Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη εἶναι σὰν μία καθαρὴ φωτιά, 

μία πηγὴ θερμότητας, ποὺ ζεσταίνει τὴν καρδιά. 

Εἶναι μία ρίζα, ποὺ βλαστάνει μέσα στὴν καρδιὰ ὅλα τὰ καλὰ ἔργα. 

Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ζωογονηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, 

τίποτα δὲν εἶναι δύσκολο, φοβερὸ ἢ ἀδύνατο. 

Γι' αὐτὸν κανένας νόμος δὲν εἶναι βαρύς, 

καμιὰ ἐντολὴ δὲν εἶναι ἀνεφάρμοστη. 

Ὅλα του εἶναι εὔκολα.

Ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη, ποὺ χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, 

εἶναι τόσο μεγάλα καὶ δυνατὰ ὄπλα στὰ χέρια του, πού,

ἂν τὰ ἔχει, μπορεῖ εὔκολα, ἄνετα, μὲ χαρὰ καὶ γαλήνη 

νὰ βαδίσει τὸ δρόμο ποὺ βάδισε ὁ Χριστός.

3. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει ἀκόμα στὸν ἄνθρωπο δύναμη, 

γιὰ ν' ἀντιστέκεται στοὺς πειρασμοὺς τοῦ κόσμου. 

Ἔτσι, χρησιμοποιεῖ βέβαια τὰ ἐπίγεια ἀγαθά, 

ἀλλὰ σὰν περαστικὸς ταξιδιώτης, χωρὶς νὰ κολλάει σ' αὐτὰ τὴν καρδιά του. 

Ἀντίθετα, ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, 

ὅσο μορφωμένος καὶ ἔξυπνος κι ἂν εἶναι, 

μένει πάντα δοῦλος καὶ αἰχμάλωτος τοῦ κόσμου.

4. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει στὸν ἄνθρωπο καὶ σοφία. 

Αὐτὸ τὸ βλέπουμε κατεξοχὴν στοὺς ἁγίους ἀποστόλους, 

πού, πρὶν λάβουν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἦταν ἀγράμματοι καὶ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι, 

ὕστερα ὅμως κανεὶς δὲν μποροῦσε ν' ἀντισταθεῖ στὴ σοφία

καὶ τὴ δύναμη τοῦ λόγου τους.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει σοφία ὄχι μόνο στὰ λόγια τοῦ ἀνθρώπου, 

ἀλλὰ καὶ στὶς πράξεις του. 

Ἔτσι, λ.χ., ἐκεῖνος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Πνεῦμα, 

πάντα θὰ βρεῖ τὸ χρόνο καὶ τὸν τρόπο νὰ φροντίσει γιὰ τὴ σωτηρία του, 

ἀκόμα καὶ μέσα στὸ θόρυβο τοῦ κόσμου.

5. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει τὴν ἀληθινὴ χαρά, 

τὴν καρδιακὴ εὐτυχία καὶ τὴν ἀσάλευτη εἰρήνη. 

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, 

ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ χαρεῖ ἀληθινά, νὰ εὐχαριστηθεῖ καθαρά, 

νὰ νιώσει τὴν εἰρήνη ποὺ γλυκαίνει τὴν ψυχή. 

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι κάπου κάπου χαίρεται. 

Μὰ ἡ χαρά του εἶναι στιγμιαία καὶ ὄχι καθαρή. 

Κάπου-κάπου διασκεδάζει. 

Μὰ οἱ διασκεδάσεις του εἶναι πάντα κενές, ἀνούσιες, 

καὶ μετὰ ἀπ' αὐτὲς τὸν κυριεύει μία ἀκόμα μεγαλύτερη στενοχώρια. 

Κάπου-κάπου εἶναι ἤρεμος. 

Μὰ ἡ ἠρεμία του δὲν εἶναι ἡ πνευματικὴ εἰρήνη, 

εἶναι νάρκη τῆς ψυχῆς. 

Καὶ ἀλίμονο σ' ἐκεῖνον ποὺ δὲν προσπαθεῖ 

καὶ δὲν θέλει νὰ ξυπνήσει ἀπ' αὐτὴ τὴ νάρκη!

6. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει καὶ τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση. 

Ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμα καὶ ὁ πιὸ γνωστικός, 

δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει τὸν ἑαυτό του ὅσο πρέπει, 

ἂν δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. 

Γιατί χωρὶς τὴ θεία βοήθεια, 

δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ

τὴν πραγματικὴ κατάσταση τῆς ψυχῆς του. 

Ἂν εἶναι τίμιος καὶ κάνει κανένα καλὸ στοὺς συνανθρώπους του, 

νομίζει πῶς εἶναι δίκαιος 

ἢ καί, σὲ σύγκριση μὲ τοὺς ἄλλους, τέλειος

 καὶ πῶς δὲν τοῦ χρειάζεται τίποτ' ἄλλο!

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν κατοικήσει μέσα μας,

 μᾶς ἀποκαλύπτει ὅλη τὴν ἐσωτερική μας φτώχια καὶ ἀδυναμία. 

Καὶ ἀνάμεσα στὶς ἀρετές μας, 

προβάλλει ὅλες τὶς ἁμαρτίες μας, τὴν ἀμέλειά μας, 

τὴν ἀδιαφορία μας γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἄλλων, 

τὴν ἰδιοτέλειά μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ φαινόμαστε μεγαλόψυχοι, 

τὴν παχυλὴ φιλαυτία μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ ποτὲ δὲν τὴν ὑποπτευόμασταν. 

Κοντολογίς, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μας τὰ δείχνει ὅλα, 

ὅπως πραγματικὰ εἶναι. 

Καὶ τότε ἀρχίζουμε ν' ἀποκτᾶμε τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση.

 Τότε ἀρχίζουμε νὰ χάνουμε τὴν ἐμπιστοσύνη μας

 στὶς δικές μας δυνάμεις καὶ ἀρετές. 

Τότε ἀρχίζουμε νὰ θεωροῦμε τὸν ἑαυτό μας χειρότερο

 ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. 

Καὶ ταπεινωμένοι μπροστὰ στὸν Ἰησοῦ Χριστό, 

ἀρχίζουμε νὰ μετανοοῦμε εἰλικρινὰ καὶ νὰ ἐλπίζουμε μόνο σ' Ἐκεῖνον.

7. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς διδάσκει, τέλος, τὴν ἀληθινὴ προσευχή. 

Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ κάνει προσευχὴ πραγματικὰ εὐάρεστη στὸ Θεό, 

πρὶν λάβει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. 

Γιατί ἂν ἀρχίσει νὰ προσεύχεται, χωρὶς νὰ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, 

θὰ δεῖ τὸ νοῦ του νὰ μὴν μπορεῖ νὰ συγκεντρωθεῖ.

 Ἐπιπλέον, δὲν γνωρίζει, ὅπως πρέπει, οὔτε τὸν ἑαυτό του 

οὔτε τὶς ἀνάγκες του οὔτε τί νὰ ζητήσει, οὔτε πῶς νὰ τὸ ζητήσει ἀπὸ τὸ Θεό. 

Καλὰ-καλὰ δὲν ξέρει οὔτε τί εἶναι ὁ Θεός.

 Ὅποιος, ὅμως, ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γνωρίζει τὸ Θεό, 

βλέπει ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Πατέρας του

 καὶ ξέρει πῶς νὰ Τὸν πλησιάσει, 

πῶς νὰ Τὸν παρακαλέσει καὶ τί νὰ Τοῦ ζητήσει. 

Οἱ σκέψεις του στὴν προσευχὴ εἶναι εὔτακτες, 

καθαρές, προσηλωμένες μόνο στὸν Κύριο. 

Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος μπορεῖ μὲ τὴν προσευχή του

νὰ πετύχει τὰ πάντα, ἀκόμα καὶ βουνὰ νὰ μετακινήσει.

Νά, λοιπόν, τί χαρίζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σ' ἐκεῖνον ποὺ Τὸ ἔχει λάβει.

 Βλέπετε ὅτι, χωρὶς τὴ βοήθεια καὶ τὴ συνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 

εἶναι ἀδύνατον ὄχι μόνο νὰ μποῦμε στὴν οὐράνια βασιλεία,

ἀλλὰ κι ἕνα βῆμα νὰ κάνουμε στὸ δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ ἐκεῖ. 

Γι' αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ποθοῦμε καὶ νὰ ζητᾶμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα• 

εἶναι ἀπαραίτητο νὰ Τὸ ἀποκτήσουμε καὶ νὰ Τὸ ἔχουμε πάντα μέσα μας,

 ὅπως Τὸ εἶχαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ Θεός, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος,

 παντοδύναμο ὅπως ὁ Πατέρας καὶ ὁ Υἱός. 

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ζωογονεῖ, ἐμψυχώνει καὶ ἐνδυναμώνει τὰ πλάσματα. 

Αὐτὸ δίνει στὰ ζῶα τὴ ζωή, στοὺς ἀνθρώπους τὸ νοῦ καὶ στοὺς χριστιανοὺς

τὴν ἀνώτερη ζωή, τὴν πνευματική. 

Αὐτὸ φωτίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν βοηθάει νὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνεται στὸν καθένα μας ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν ἀξία τῶν καλῶν ἔργων του, 

ἀλλὰ δωρεάν, σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴ σωτηρία του.

Άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ

Στὴ συνέχεια θὰ δοῦμε τί χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

1. Ὅταν κατοικήσει μέσα στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τοῦ δίνει πίστη καὶ φωτισμό. 

Χωρὶς Αὐτό, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ἀληθινὴ καὶ ζωντανὴ πίστη. 

Χωρὶς τὸ φωτισμό Του, καὶ ὁ πιὸ σοφὸς καὶ μορφωμένος ἄνθρωπος

εἶναι ὁλότελα τυφλὸς ὡς πρὸς τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κτίση Του. 

Ἀπεναντίας, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα 

μπορεῖ νὰ φωτίσει ἐσωτερικὰ καὶ τὸν πιὸ ἀμόρφωτο καὶ ἁπλοϊκὸ ἄνθρωπο, 

νὰ τοῦ ἀποκαλύψει ἄμεσα τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ

καὶ νὰ τοῦ προσφέρει τὴ γλυκειὰ γεύση τῆς βασιλείας Του. 

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, 

αἰσθάνεται στὴν ψυχή του ἕνα ἀσυνήθιστο φῶς, 

ποὺ τοῦ ἦταν ὁλότελα ἄγνωστο μέχρι τότε.


2. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γεννάει στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη. 

Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη εἶναι σὰν μία καθαρὴ φωτιά, 

μία πηγὴ θερμότητας, ποὺ ζεσταίνει τὴν καρδιά. 

Εἶναι μία ρίζα, ποὺ βλαστάνει μέσα στὴν καρδιὰ ὅλα τὰ καλὰ ἔργα. 

Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ζωογονηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, 

τίποτα δὲν εἶναι δύσκολο, φοβερὸ ἢ ἀδύνατο. 

Γι' αὐτὸν κανένας νόμος δὲν εἶναι βαρύς, 

καμιὰ ἐντολὴ δὲν εἶναι ἀνεφάρμοστη. 

Ὅλα του εἶναι εὔκολα.

Ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη, ποὺ χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, 

εἶναι τόσο μεγάλα καὶ δυνατὰ ὄπλα στὰ χέρια του, πού,

ἂν τὰ ἔχει, μπορεῖ εὔκολα, ἄνετα, μὲ χαρὰ καὶ γαλήνη 

νὰ βαδίσει τὸ δρόμο ποὺ βάδισε ὁ Χριστός.

3. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει ἀκόμα στὸν ἄνθρωπο δύναμη, 

γιὰ ν' ἀντιστέκεται στοὺς πειρασμοὺς τοῦ κόσμου. 

Ἔτσι, χρησιμοποιεῖ βέβαια τὰ ἐπίγεια ἀγαθά, 

ἀλλὰ σὰν περαστικὸς ταξιδιώτης, χωρὶς νὰ κολλάει σ' αὐτὰ τὴν καρδιά του. 

Ἀντίθετα, ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, 

ὅσο μορφωμένος καὶ ἔξυπνος κι ἂν εἶναι, 

μένει πάντα δοῦλος καὶ αἰχμάλωτος τοῦ κόσμου.

4. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει στὸν ἄνθρωπο καὶ σοφία. 

Αὐτὸ τὸ βλέπουμε κατεξοχὴν στοὺς ἁγίους ἀποστόλους, 

πού, πρὶν λάβουν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἦταν ἀγράμματοι καὶ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι, 

ὕστερα ὅμως κανεὶς δὲν μποροῦσε ν' ἀντισταθεῖ στὴ σοφία

καὶ τὴ δύναμη τοῦ λόγου τους.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει σοφία ὄχι μόνο στὰ λόγια τοῦ ἀνθρώπου, 

ἀλλὰ καὶ στὶς πράξεις του. 

Ἔτσι, λ.χ., ἐκεῖνος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Πνεῦμα, 

πάντα θὰ βρεῖ τὸ χρόνο καὶ τὸν τρόπο νὰ φροντίσει γιὰ τὴ σωτηρία του, 

ἀκόμα καὶ μέσα στὸ θόρυβο τοῦ κόσμου.

5. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει τὴν ἀληθινὴ χαρά, 

τὴν καρδιακὴ εὐτυχία καὶ τὴν ἀσάλευτη εἰρήνη. 

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, 

ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ χαρεῖ ἀληθινά, νὰ εὐχαριστηθεῖ καθαρά, 

νὰ νιώσει τὴν εἰρήνη ποὺ γλυκαίνει τὴν ψυχή. 

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι κάπου κάπου χαίρεται. 

Μὰ ἡ χαρά του εἶναι στιγμιαία καὶ ὄχι καθαρή. 

Κάπου-κάπου διασκεδάζει. 

Μὰ οἱ διασκεδάσεις του εἶναι πάντα κενές, ἀνούσιες, 

καὶ μετὰ ἀπ' αὐτὲς τὸν κυριεύει μία ἀκόμα μεγαλύτερη στενοχώρια. 

Κάπου-κάπου εἶναι ἤρεμος. 

Μὰ ἡ ἠρεμία του δὲν εἶναι ἡ πνευματικὴ εἰρήνη, 

εἶναι νάρκη τῆς ψυχῆς. 

Καὶ ἀλίμονο σ' ἐκεῖνον ποὺ δὲν προσπαθεῖ 

καὶ δὲν θέλει νὰ ξυπνήσει ἀπ' αὐτὴ τὴ νάρκη!

6. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει καὶ τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση. 

Ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμα καὶ ὁ πιὸ γνωστικός, 

δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει τὸν ἑαυτό του ὅσο πρέπει, 

ἂν δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. 

Γιατί χωρὶς τὴ θεία βοήθεια, 

δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ

τὴν πραγματικὴ κατάσταση τῆς ψυχῆς του. 

Ἂν εἶναι τίμιος καὶ κάνει κανένα καλὸ στοὺς συνανθρώπους του, 

νομίζει πῶς εἶναι δίκαιος 

ἢ καί, σὲ σύγκριση μὲ τοὺς ἄλλους, τέλειος

 καὶ πῶς δὲν τοῦ χρειάζεται τίποτ' ἄλλο!

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν κατοικήσει μέσα μας,

 μᾶς ἀποκαλύπτει ὅλη τὴν ἐσωτερική μας φτώχια καὶ ἀδυναμία. 

Καὶ ἀνάμεσα στὶς ἀρετές μας, 

προβάλλει ὅλες τὶς ἁμαρτίες μας, τὴν ἀμέλειά μας, 

τὴν ἀδιαφορία μας γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἄλλων, 

τὴν ἰδιοτέλειά μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ φαινόμαστε μεγαλόψυχοι, 

τὴν παχυλὴ φιλαυτία μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ ποτὲ δὲν τὴν ὑποπτευόμασταν. 

Κοντολογίς, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μας τὰ δείχνει ὅλα, 

ὅπως πραγματικὰ εἶναι. 

Καὶ τότε ἀρχίζουμε ν' ἀποκτᾶμε τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση.

 Τότε ἀρχίζουμε νὰ χάνουμε τὴν ἐμπιστοσύνη μας

 στὶς δικές μας δυνάμεις καὶ ἀρετές. 

Τότε ἀρχίζουμε νὰ θεωροῦμε τὸν ἑαυτό μας χειρότερο

 ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. 

Καὶ ταπεινωμένοι μπροστὰ στὸν Ἰησοῦ Χριστό, 

ἀρχίζουμε νὰ μετανοοῦμε εἰλικρινὰ καὶ νὰ ἐλπίζουμε μόνο σ' Ἐκεῖνον.

7. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς διδάσκει, τέλος, τὴν ἀληθινὴ προσευχή. 

Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ κάνει προσευχὴ πραγματικὰ εὐάρεστη στὸ Θεό, 

πρὶν λάβει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. 

Γιατί ἂν ἀρχίσει νὰ προσεύχεται, χωρὶς νὰ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, 

θὰ δεῖ τὸ νοῦ του νὰ μὴν μπορεῖ νὰ συγκεντρωθεῖ.

 Ἐπιπλέον, δὲν γνωρίζει, ὅπως πρέπει, οὔτε τὸν ἑαυτό του 

οὔτε τὶς ἀνάγκες του οὔτε τί νὰ ζητήσει, οὔτε πῶς νὰ τὸ ζητήσει ἀπὸ τὸ Θεό. 

Καλὰ-καλὰ δὲν ξέρει οὔτε τί εἶναι ὁ Θεός.

 Ὅποιος, ὅμως, ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γνωρίζει τὸ Θεό, 

βλέπει ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Πατέρας του

 καὶ ξέρει πῶς νὰ Τὸν πλησιάσει, 

πῶς νὰ Τὸν παρακαλέσει καὶ τί νὰ Τοῦ ζητήσει. 

Οἱ σκέψεις του στὴν προσευχὴ εἶναι εὔτακτες, 

καθαρές, προσηλωμένες μόνο στὸν Κύριο. 

Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος μπορεῖ μὲ τὴν προσευχή του

νὰ πετύχει τὰ πάντα, ἀκόμα καὶ βουνὰ νὰ μετακινήσει.

Νά, λοιπόν, τί χαρίζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σ' ἐκεῖνον ποὺ Τὸ ἔχει λάβει.

 Βλέπετε ὅτι, χωρὶς τὴ βοήθεια καὶ τὴ συνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 

εἶναι ἀδύνατον ὄχι μόνο νὰ μποῦμε στὴν οὐράνια βασιλεία,

ἀλλὰ κι ἕνα βῆμα νὰ κάνουμε στὸ δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ ἐκεῖ. 

Γι' αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ποθοῦμε καὶ νὰ ζητᾶμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα• 

εἶναι ἀπαραίτητο νὰ Τὸ ἀποκτήσουμε καὶ νὰ Τὸ ἔχουμε πάντα μέσα μας,

 ὅπως Τὸ εἶχαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι.

Πηγή:Προσκυνητής
Σχετικές  αναρτήσεις για το Άγιο Πνεύμα, και στη σελίδα Nεκρός για τον κόσμο

....................................................................................................