Στον Άλκη πού έφυγε...

Η στιγμή

(Του Νικηφόρου Βρεττάκου)

Χτες βράδυ σταμάτησε ο ήλιος να δύει,

τα φύλλα να φθείρονται. Ιστοί, ίνες, βουνά,

σταματήσανε, ανάψανε, μείνανε

όλα μετέωρα, μες στη στιγμή.

Διαλυθήκαν

μονομιάς και ταυτίστηκαν με το φως οι διαστάσεις μου.

Παραμέρισαν όλα ξαφνικά κ'η καρδιά μου,

χτύπησε μέσα στο άπειρο ελεύθερη.

Πρώτη φορά μου δόθηκε χάρισμα-
το χέρι μου κράταγε όλο το φως
όπως ένα ποτήρι. Και τώρα,
σκέφτομαι αν είναι ποτέ δυνατό
να νιώσω πιο αιώνιος. Έρχεται κάποτε
μια στιγμή που εκπορθεί τους φράχτες του κόσμου
έξω και μέσα μας, που τα χτίσματα πέφτουν
ή γίνονται φως-

Μια στιγμή,

που είναι όλος ο χρόνος. Που ο χώρος

φωτίζεται ολόκληρος και είναι παρόντα

-τόσο κοντά που αγγίζουν τα δάκρυα μας-

όλα τα θαύματα...

Ο πάγος της λογικής και τα βαθιά νερά τού συναισθήματος

Μια και έθιξες, πάλι το θέμα των συναισθημάτων, περιστεράκι μου, ας σχολιάσουμε με αφορμή την εικόνα...
Ας ορίσουμε-άλλη μια φορίτσα- τι εννούμε όταν μιλάμε για συναίσθημα.
Τα λεξικά λένε διάφορα.
Προσωπικά, και πολύ απλά, θα σου πώ: ως συναίσθημα εννοώ οτιδήποτε με κάνει να χαίρομαι, να αγαπώ, να ερωτεύομαι, να μισώ, να λυπούμαι, να αγχώνομαι, να νευριάζω,να προσεύχομαι, να βρίζω, να μνησικακώ, να ζηλεύω, να τσιγκουνεύομαι, να είμαι γενναιόδωρη, να θυσιάζομαι για τους άλλους δίνοντας -αν χρειαστεί- και τη ζωή μου ακόμη...

Στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο τού Γκόλμαν(το έχω ξαναπεί) με τίτλο <Καταστροφικά Συναισθήματα>(εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα) διάβασα ότι κάποιοι ερευνητές έχουν μετρήσει 89.000 αποχρώσεις ποικίλων συναισθημάτων, να το πιστέψω;

-Μανδάμ, δεν θα μιμηθούμε τον άπιστο Θωμά, τώραααα!
Άμα μιλάει η επιστήμη, και τα σκυλιά δεμέναααα!
Το είπαμε!
Και ο Στανισλάφσκι, θα συμφωνούσε μάλλον μαζί τους!

Η βασική κλίμακα, λοιπόν, των συναισθημάτων, τόσο η αρνητική, όσο και η θετική, είναι περίπου γνωστή σε όλους.

Εκείνο που σίγουρα μας εκπλήσσει είναι τα νούμερα, τα οποία μας δείχνουν το βάθος των βιωμάτων, με ένα πολύχρωμο,και πολυδιάστατο τρόπο, στις μέρες τής καλπάζουσας -ίδια ξαμολυμένο άλογο κούρσας - επιστήμης μας.

Λέγοντας λογική, εννοώ, τόσο τους συλλογισμούς της τυπικής λογικής -που μπορεί να εμφανίζονται και ως παραλογισμοί ή ως σοφίσματα από τη μεριά του χρήστη του λόγου- αλλά και τα συλλογιστικά επιχειρήματα που αναπτύσσει ο οποιοσδήποτε μιλάει ή γράφει, προσπαθώντας μέσω συγκεκριμένου αριθμού προτάσεων και συμπερασμάτων, να θεμελιώσει μία πραγματικά ορθή άποψη.
Τη λογική τη θεωρεί ο πολύς κόσμος, ότι είναι απαλλαγμένη από συναισθήματα κάθε είδους, ότι είναι κάτι σαν σκέψη καθαρή, κάτι σαν μαθηματική εξίσωση, που οφείλεις να τη δεχτείς είτε σου αρέσει είτε όχι.

-Είναι έτσι, άραγε;

-Μπορεί να ισχύει όταν πρόκειται για πρακτικές κατασκευές, αντικειμένων κάθε λογής.

Όταν πρόκειται για αξιολογήσεις ανθρώπων, θρησκειών, πολιτικών συστημάτων, σχέσεων κοινωνικών, πόσο η λογική μας, ανεπηρέαστη από συναισθήματα, παραμένει;

-Φοβούμαι πώς δεν μένει!

Φοβούμαι ότι τελικά, σε σχέση με τα ανθρώπινα, τόσο το συναίσθημα,όσο και η λογική μας, είναι οι δυο όψεις, ενός και του αυτού νομίσματος:

Της εσωτερικής μας προαίρεσης, της προσωπικής μας επιλογής δηλαδή, ανάμεσα σε ό,τι θεωρεί έκαστος ως καλό ή κακό, ωραίο ή άσχημο,αληθινό ή επίπλαστο.

Και τελικά, για να μη σε κουράσω περισσότερο, αγαπημένο μου, θα κρατήσω τόσο για τη λογική όσο και για το συναίσθημα, την εικόνα που σου έδωσα στην αρχή αυτού του κειμένου.

-Το συναίσθημα, είναι η βαθιά λίμνη που διαποτίζει ή και αναζωογονεί την ύπαρξή μου, σιωπηλά και επί έτη.

Η λογική μου, φαντάζει σαν κομμάτια πάγου, στην επιφάνεια αυτής της λίμνης.

Καμιά φορά τα κομμάτια πάγου, φαίνονται τόσο δυνατά, τόσο γερά που αντέχουν και παγοδρομίες!

Μοιάζουν άθραυστα!

Μοιάζουν. Και όλοι λένε:

-Ναι, είναι ένας πολύ δυνατός χαρακτήρας!

- Σε γελάσανε!

Αρκεί ένα απότομο ανέβασμα της θερμοκρασίας, αρκεί μια πρόσκρουση δυνατή, και ο πάγος αρχίζει να λιώνει, κινδυνεύει να σπάσει, και τότε ο ανέμελος χορευτής- το Εγώ μου- ο ανυποψίαστος άνθρωπος- κινδυνεύει να βυθιστεί σε σκοτεινά και κρύα ύδατα που μπορούν να τον θανατώσουν...

Και διαφωνούσα για χρόνια με κάποιους, πάνω στο ερώτημα:

- Η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κοτούλα;

Έφτιασε η λογική μας το συναίσθημα ή τα συναισθήματα, δομήσαν τις λογικές μας;

Κι αν η λογική μας είναι παγωμένο συναίσθημα;

Κι αν το συναίσθημά μας, είναι ρευστοποιημένη λογική, που εκτρέπεται σε σκολιούς δρόμους, σαν ένα μικρό, ή μεγάλο, τρελαμένο ποτάμι;

Από το βύθισμα, στα κρύα, σκοτεινά νερά των αρνητικών μας συναισθημάτων ποιος θα μας σώσει;

-Ισχυρή μου προσωπική εμπειρία: Μόνο ο Χριστός σώζει!

Για τα θετικά συναισθήματα εν Κυρίω, για τα Δώρα του Παναγίου Πνεύματος :αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια(προς Γαλάτας, κεφ.5, στ.22) γι αυτά, ούκ έστι νόμος που λέει η Γραφή, δηλαδή, δεν υπάρχουν κακές συνέπειες.

Όλα τα άλλα, τα εν τω κόσμω, ψευδοσυναισθήματα, που είναι απομιμήσεις των ΑγιοΠνευματικών Δωρεών, αποτελούν επίπλαστη παρηγοριά και αλίμονο σε όποιον αυτό, δεν μπορεί να το καταλάβει...

Σαλογραία

Νανοϋλικά και η τεράστια σημασία της λεπτομέρειας

Αγαπημένο μου,

η γενιά μου, είναι γενιά ανθρώπων, που μεγάλωσε με τις φιλοσοφικές προεκτάσεις του θετικισμού-εμπειριοκρατίας του δέκατου ένατου αιώνα(ναι ναι είμαι τόσον γραία!) ο οποίος έλεγε ότι υπάρχει μόνο ό,τι βλέπω, ό,τι πιάνω, ό,τι αισθάνομαι και πέραν τούτου...μπαρμπούτσαλααα!


Επί πολλούς αιώνες,στη Δύση, ελάχιστοι μάθαιναν κάποια γράμματα.

Η μόρφωση ήταν πλεονέκτημα των πλουσίων ή των ανώτερων κληρικών, που μπορούσαν να πληρώνουν δασκάλους στο σπίτι.

Όταν μετά τη βιομηχανική επανάσταση(18ος-19ος αι.) φτιάχνονται τα πρώτα δημόσια σχολεία προκειμένου να αποκτήσουν οι βιομηχανίες εγγράμματους εργάτες για καλύτερο χειρισμό των όλο και πολυπλοκότερων μηχανημάτων τους,τότε άρχισαν να πολλαπλασιάζονται και οι απανταχού της γής μορφωμένοι έως και ...παραμορφωμένοι επιστήμονες, οι οποίοι πήραν στα περίεργα χεράκια τους το για αιώνες απαρασάλευτο κοσμοείδωλο και... του ...άλλαξαν τα ..πετρέλαια!

Μας το ερμήνευσαν δηλαδή- έστω με αργά βήματα στην αρχή, ταχύτερα έπειτα- κάτω από ένα καινούργιο, ασύλληπτο φως!
Και δεν ήταν πια μόνο η γνώση για τη γνώση, ούτε η γνώση για το ιλιγγιώδες κέρδος των εχόντων τα μέσα παραγωγής που θα 'λεγε και ο μακαρίτης ο Μαρξ- οι οποίοι έκτοτε αρμέγουν τους απανταχού της γης επιστήμονες για ένα κομμάτι ψωμί, ενώ οι ίδιοι από εξουσία και χρήμα, έχουνε τα κερατά τους τα τράγια -κατά δήλωση της ετοιμόλογης Λιάνας, σε κάποια απολαυστική, τηλεοπτική της συνέντευξη- αλλά πλέον η αποκομιζόμενη γνώση, μετέθετε όρια αρχαία και άλλαζε τις αντιλήψεις των ανθρώπων για τη ζωή, το Θεό, την υγεία, την ασθένεια, τη δημιουργία, το θάνατο...
Δεν ξέρω για τη δική σου τη γενιά, αγαπημένο μου, που βίωσε άλλα ερεθίσματα αλλά η ίδια -δεν θα κουραστώ να το γράφω- ανάμεσα στα αμέτρητα κουσούρια που κουβαλούσα, ήταν και αυτό της αδιαφορίας για τη λεπτομέρεια,τόσο γενικότερα, όσο και ιδιαίτερα για τα δογματικά- εκκλησιαστικά τα ζητήματα.

Mετά τα επιτεύγματα της βιομηχανικής επανάστασης με την είσοδο της Επιστήμης στην επανάσταση Υψηλής Τεχνολογίας, οι εξελίξεις φάνηκαν ραγδαίες και για το περιβάλλον και για τις συνειδήσεις οπωσδήποτε.

Δεν θα ασχοληθώ εδώ με κοινωνιολογία ή ηθική.

Μιλώ μόνο για την προσωπική μου- αρχόμενη- αφύπνιση, από μια χρόνια υπνοβασία.

Το πόσο σημαντική τελικά είναι η λεπτομέρεια, το συνειδητοποίησα εσχάτως, πάλι με τη βοήθεια του απόηχου της σύγχρονης έρευνας, τον οποίο, μέσα από εκλαϊκευμένα διαβάσματα, ή συζητήσεις με ειδικούς, μπόρεσα λιγάκι να ακούσω...

Ας πούμε

(το αναφέρω και κάπου στο ξεκίνημα αυτού του μπλογκακιού - η επανάληψη είναι αναπόφευκτη πάνω σε ορισμένα θέματα, καθώς λέει και η αγαπημένη μου Μάρω Βαμβουνάκη)

έμεινα με το στόμα ανοιχτό για ακόμη μία φορά, μαθαίνοντας πώς- ανά παν κλάσμα του δευτέρου-κρέμεται πάνω από χάος αβεβαιότητας, η συνέχεια της ίδιας της ζωής μας, δεν πα να κάνει ο καθένας μας κάθε μέρα, τα τσεκάπ της αρκούδας.

Λένε π.χ. οι σεβαστοί επιστήμονες ότι αν διαταραχτεί η ισορροπία των ηλεκτρολυτών, π.χ. του νατρίου κατά ένα εκατομμυριοστό του γραμμαρίου (δηλαδή κατά ένα μικρογραμμάριο) στα κύτταρα του σώματός μας- από κάποια αιτία- επέρχεται ο θάνατος, λόγω της διακοπής, τής αναπνευστικής αλυσίδας.

-Τόση ευαισθησία, μανδάμ, στο σώμα μας;

-Τόση, αγαπητέ μου, κουρέα και χαίρομαι που παρακολουθείς αυτή τη σελίδα!

Και στο σώμα των άλλων πλασμάτων, συνέχεια η επιστήμη σήμερα, ανακαλύπτει, θαυμαστές ισορροπίες που αναδεικνύουν την τεράστια σημασία της λεπτομέρειας, εκείνου, δηλαδή, του φαινομενικά ασήμαντου-σχεδόν αόρατου με γυμνούς οφθαλμούς- στοιχείου που δεν είναι εύκολο κάποιος, με ούτε με πρώτη, ουτε με δεύτερη ούτε με τρίτη ούτε με τέταρτη ματιά, ορθά να το αξιολογήσει.

Το απλό σαμιαμίδι π.χ. που το βλέπουμε να τριγυρνάει και στα ταβάνια, ισορροπεί, διότι έχει στα πόδια του, εκατομμύρια νανοσωματίδια-νανο-ίνες.

Σε μικροσκοπικές διαστάσεις οι δυνάμεις που ασκούνται μεταξύ νανοΪνιδίων και επιφάνειας είναι πολύ μεγάλες(δυνάμεις var der Waals)διότι οι δυνάμεις στη νανοκλίμακα είναι εντελώς διάφορες από τις δυνάμεις που ασκούνται σε μακροσκοπικά σώματα(μακροσκοπικά σώματα είναι αυτά που μπορούν να εξεταστούν δια γυμνού οφθαλμού κατά το λεξικό του Μπαμπινιώτη).

Με παρατηρήσεις σαν αυτή και άλλες παρόμοιες, κατασκευάζονται σήμερα νανοϋλικά, που έχουν ιδιότητες πολύ διαφορετικές από τα υλικά των οποίων τα στοιχειώδη σωματίδια βρίσκονται στη μικροκλίμακα και όχι στη νανοκλίμακα (ένα μικρό, ισούται με ένα εκατομμυριοστό του μέτρου ενώ το ένα νάνο ισούται με ένα δισεκατομμυριστό του μέτρου).

Έχοντας, λοιπόν, συνειδητοποιήσει και αξιοποιήσει πρακτικά, την αξία της λεπτομέρειας σε τέτοιο ελάχιστο επίπεδο μεγεθών, φτιάχνουν π.χ. ενισχυμένες κατασκευές με νανο-ίνες άνθρακα που έχουν ισχύ μεγαλύτερη από χάλυβα.

(Τα υπέροχα επίσης χρώματα στα φτερά των πεταλούδων οφείλονται σε κάποια νανοσωματίδια που έχουν τα φτερά και ανακλούν διαφορετικά το φως, και όχι σε κάποια υπάρχουσα-επί των φτερών-χρωστική ουσία).


Αυτές οι μικρές, διάσπαρτες, εν χρόνω, συνειδητοποιήσεις, αγαπημένο μου, δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο με βοήθησαν κάποια ωραία πρωία, να αρχίσω να σέβομαι τη λεπτομέρεια που η συχωρεμένη η μανούλα μου-μέσα στη δική της άγνοια- με είχε μάθει να την προσπερνώ ως ασήμαντη.

Ναι, το ομολογώ.

Προσπερνούσα τις λεπτομέρειες στην εφαρμογή συμπεριφορών, συναισθημάτων, πράξεων, ως άνευ αξίας και κορόιδευα κάποιους που τους έβλεπα να τις σέβονται, ως νευρωτικούς, σπαστικούς, σχολαστικούς ή ως διαθέτοντες περιδεή συνείδηση...

Μετά από τούτα και από κείνα, όμως, τα διαβάσματα, ή τα επιστημονικά ντοκυμαντέρ -του ΣΚΑΙ αν θες- το πνεύμα του επιπόλαιου χλευασμού , φιμώθηκε μέσα μου και ανανοήθηκα:

-Βρε ...ΜΗΠΩΣ;

Μήπως, κάποιοι παλιότεροι, που από φώτιση περισσότερο παρά από επιστημονική διευρεύνηση επέμεναν επί του πρακτέου είχανε δίκιο;

Μήπως η τυφλή- η θεότυφλη, μέχρι αυτήν ταύτην την στιγμήν ήτο η αφεντιά μου, που όλα τα ισοπέδωνα, γιατί έτσι έβλεπα να κάνουν και όλοι όσοι παίζανε στο σινεμά και στην τηλεόραση;


Μήπως, αφού είναι τόσο σημαντική η λεπτομέρεια στα του υλικού κόσμου, είναι απείρως σημαντικότερη στα του πνευματικού, που έχουν να κάνουν και με της ψυχής μου, το αιώνιο μέλλον;


Βρε μήπως και ξέραν κάτι παραπάνω δια του Φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, όλα τα σκεύη της Χάριτος, που ήταν τόσο προσεκτικοί και αυστηροί με τους προσωπικούς βίους τους;

-Ω ναι!

Μετά από πολύ ψάξιμο και εμπειρίες μπορώ να σε βεβαιώσω!


-Όχι μόνο επί του καθαρά σωματικού και υλικού, αλλά και επί παντός του πνευματικού, λατρεμένο μου, είναι τεράστια, ανυπολόγιστα σημαντική, η σημασία της λεπτομέρειας!

Ευλογία και Χάρις σε όποιον εγκαίρως-όσο βρίσκεται ακόμη εν ζωή-το καταλάβει και ζητήσει από τον Κύριο Ιησού, σε οδούς βαθύτερης επίγνωσης- σωτηριωδώς- την ύπαρξή του, να κατευθύνει...

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

Τηλεόραση-γάμος- καλοπέραση- διαζύγιο

Η Κόλαση της Εικονικής Πραγματικότητας-κατά την ταπεινή μου άποψη- ευθύνεται για μεγάλο αριθμό ψυχολογικών προβλημάτων και διαζυγίων.
Ακολουθούν μερικές ακόμη σκέψεις περί γάμου, πρωτοδιατυπωμένες στα Νέα on line από τη Σαλογραία τον περασμένο Νοέμβρη...
.................................................................................

Εκτός από την οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών για τα διαζύγια φταίει ο σινεμάς και η τηλεόραση, πάντα βέβαια μέσα στο πλαίσιο της αναζήτησης ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗΣ!

Σχετικά πρόσφατα που παντρεύτηκε μια σοβαρή φίλη μου, όταν την ρώτησα πώς ήταν η πρώτη νύχτα του γάμου της
(μη στραβομουτσουνιάζετε μερικοί, οι γυναίκες μεταξύ μας παίρνουμε όλα τα θάρρητα...)
μού απάντησε με μια γκριμάτσα απογοήτευσης:

- ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!

Έμεινα άναυδη! (Κάγκελο εντελώς!)
Λοιπόν, όταν στα μυαλά σοβαρών κοριτσιών, η τηλεόραση, λειτουργεί σαν τέτοιο μέτρο σύγκρισης, από κει και μετά, για τις πιο χαζοχαρούμενες, η Κόλαση έχει αρχίσει...

Όταν αρχίζει η σύγκριση, η διάλυση ήδη έχει επέλθει...

Αλλά νομίζω ότι το αποκορύφωμα της κρίσης, έρχεται με την αναζήτηση ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗΣ.

Αυτός είναι ο ΜΕΓΑΣ Δαίμων του Δυτικού Κόσμου, σήμερα.

Οι μανάδες μας, τέτοιο δαίμονα δεν τον είχανε στο κεφάλι τους.

Γι αυτό και οι γάμοι αντέχανε.

Διότι ως γνωστόν, οι γ ά μ ο ι κρατιούνται ή δ ι α λ ύ ο ν τ α ι από τις γυναίκες
(είτε είναι αυτές σύζυγοι,είτε ερωμένες).

Οι άντρες είναι σ χ ε δ ό ν εκ φύσεως ανίκανοι να κρατήσουνε γάμο, εντάξει, δεν τους κακιώνουμε γι αυτό...

Το θέμα είναι πώς <<την παλεύουμε>> τη δουλειά οι γυναίκες...

Αυτά που ακούω πάντως και λένε οι ψυχολογοι σε κάτι εκπομπές σαν της αγαπητής κυρίας τάδε,μου φαίνονται απίστευτες αφέλειες,κατάλληλες μόνο για ευρεία λαική κατανάλωση...

Φίλτατοι, μέσα από την καλοπέραση, κανείς δεν γίνεται καλύτερος.

Έχετε δει αθλητή, να καλοπερνάει μέχρι να ανεβεί στο βάθρο του Ολυμπιονίκη;

Έχετε δει χορεύτρια μπαλέτου,τι ζόρια τραβάει με ατέλειωτες ώρες προπόνησης- και πείνας, κάθε μέρα, επί χρόνια, μέχρι να χορέψει ανάερα τη Λίμνη των Κύκνων;

Έχετε δει τον οποιονδήποτε επιτυχημένο, οπουδήποτε, να μην έχει κουραστεί χρόνια και χρόνια είτε για να κατακτήσει στόχους είτε για να τους διατηρήσει;

Γιατί θέλετε γάμους, γεμάτους απο ροζ συννεφάκια, υπέροχα καθαριστικά και χαμόγελα αστραφτερά της νοικοκυράς που την έκανε τόσο ευτυχισμένη αυτή η υπέροχη ζύμη;

Ο γάμος είναι ζοριλίκι, είναι σκληρό και ισόβιο φανταριλίκι, στο όνομα της προσφοράς και της αγάπης, και το μεγαλύτερο βάρος, ΠΑΝΤΟΤΕ θα πέφτει στους ώμους της γυναίκας, γιατί αυτή έχει την πλουσιότερη συναισθηματική φύση σε σχέση με το σύζυγο...

Ναι! Οι καημένοι οι άντρες, εκτός ελαχίστων-μετρημένων στα δάχτυλα- φωτεινών εξαιρέσεων, είναι συναισθηματικά μπούφοι!

Ο Πώλ Ευδοκίμωφ, γράφει ότι στον Παράδεισο, ο διάβολος δεν πλησίασε πρώτο τον Αδάμ, πλησίασε πρώτη την Εύα, επειδή ήξερε ότι αν ρίξει την Εύα, η πτώση του Αδάμ,ήταν ήδη τετελεσμένη...

Η σημερινή έπαρση των γυναικών, να θέλουν να ανατρέφουν μόνες τα παιδιά τους- ειδικά τους γιους- που τους χρησιμοποιούν σαν τα συναισθηματικά υποκατάστατα του αντρός που τους λείπει σε πάμπολλες περιπτώσεις- μόνο δυστυχία για τις ψυχές των παιδιών ετοιμάζει, επειδή η ανθρώπινη φύση, βρίσκεται σε αρμονία , όταν λαμβάνει συνεχώς τροφοδοσία και από τους δυο γονείς , τους ευρισκόμενους σε ισόβια προσπάθεια αγάπης, επειδή χρειάζεται και προσπάθεια η αγάπη κάποιες ώρες, και εκεί σώζουν οι as if συμπεριφορές που σοφά, λέει και ο π. Βασίλειος Θερμός, ο παιδοψυχίατρος.

Η Γαλλίδα ψυχαναλύτρια Φρανσουάζ Ντολτό, σημειώνει κάπου ότι το σχήμα του κόσμου προάγεται Τριαδικά: - Πατέρας, Μητέρα, Παιδί (σε μία ευλογημένη ενότητα).
Χωρίς αυτήν την Αγία Τριάδα, ματαίως, κοπιώμεν...και ατέρμονη εργασία θα βρίσκουν οι καημένοι οι ψυχοθεραπευτές που θα λύνουν -δήθεν- εδώ ένα πρόβλημα, και δέκα θα ξεπετιούνται απο την άλλη πλευρά, επειδή η ανθρώπινη ψυχή είναι σαν τη Λερναία Ύδρα, αν δεν οριοθετηθεί μέσα σε πολύ συγκεκριμένα ηθικά-πνευματικά πλαίσια η ζωή της.

Αν δεν μπούν όρια (και η παιδεία η προάγουσα την ελεύθερη σκέψη και πράξη, σκοπίμως καταργεί τα όρια διότι από αυτό κάποιοι έχουν κέρδη τεράστια)

η χαοτική συμπεριφορά, όλων των ανθρώπων και όλων των οικογενειών, όσο θα περνάει ο καιρός, στο Δυτικό κόσμο, όλο και θα κραταιούται, με συχνά, απίστευτα τραγικές κορυφώσεις...

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ 3.11.2008 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ "ΤΑ ΝΕΑ"

Πραγματικότητα και εικονική πραγματικότητα

Όταν σου είπα, νεαρέ μου, ότι φτύνει αίμα ο παππούς, το άκουσες απόλυτα ψύχραιμος και σχολίασες - εκ του μακρόθεν:

-Δεν είναι τίποτα,μάνα!
Και ο Κλίνταρος στο τελευταίο του έργο, το <Γκραν Τορίνο>, έφτυνε αίμα.
Εντάξει.
Γέρος είναι, θα πεθάνει, δεν είναι τίποτα.
Σβήνει ήσυχα....ως μεγάλος άνθρωπος!

Αυτή ήταν η ψύχραιμη ετυμηγορία σου.
Από μακριά.
Έπειτα,επί δέκα μέρες, έτρεξα στα νοσοκομεία για εξετάσεις μαζί του, και έμεινα ώρες, ακούγοντάς τον, πώς έβηχε, πώς δεν μπορούσε να πάρει ανάσα και αποζητούσε εναγώνια τις μάσκες οξυγόνου,(καταραμένα τσιγάρα της νιότης, ακόμα ασκείτε το καταστροφικό έργο σας, και ας έκοψε το φουμάρισμα, χρόνια...) ενθυμούμενη,λοιπόν, την κουβέντα σου -δια του συνειρμού- πετάχτηκα σε μια φράση από βιβλίο με τίτλο: <Τηλεόραση ένας ξένος στο σπίτι> που διάβασα κάποτε,σε ανύποπτο χρόνο.
Όσοι μεγαλώνουν- έλεγε το βιβλίο- με εικόνες τηλεόρασης από τα γεννοφάσκια τους, έχουν την τηλεόραση ως πρωταρχική αναφορά των εμπειριών τους, και -τούτου ένεκεν- διαθέτουν μια στρεβλωμένη εικόνα του κόσμου, επειδή τα προσλαμβανόμενα βιώματα δια της οθόνης, δεν είναι πραγματική εμπειρία, αλλά μίμηση πραγματικής εμπειρίας, η οποία μέσ' στα μυαλά των ανθρώπων πάει και θρονιάζεται με αξιώσεις πραγματικής εμπειρίας, του στυλ:

- Α ναι...το είδα στο σινεμά...ξέρω πώς είναι ...ξέρω πώς νιώθει...

-Ξέρεις πώς είναι;
Ξέρεις πώς νιώθει;

-Μην ξεράσω!

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ!
Την τύφλα σου, ξέρεις!

Επρεπε να μείνεις δίπλα του, με τις ώρες, σε πραγματικό τόπο και χρόνο και όχι σε κινηματογραφικό τόπο και χρόνο, για να πάθεις το ταράκουλο της ζωής σου από το σοκάρισμα, και να κραυγάσεις:

-Θεέ μου, Θεέ μου...γιατί δεν μας λέει κανείς, πόσο μαύρη είναι η Κόλαση-τιμωρία, των όποιων καταχρήσεων;

-Να σου πώ γιατί;

Διότι είναι τεράστια τα κέρδη!
Και κανείς επί της ουσίας δεν επιθυμεί να προσφέρει ΑΛΗΘΙΝΗ πρόληψη, σαν και αυτή που φρόντιζε να παρέχει ακριβό αμερικάνικο ιδιωτικό νηπιαγωγείο στον Καναδά,που έγραφα και σε προηγούμενη ανάρτηση.


Τελικά, έχει αβυσσαλέα διαφορά η Πραγματικότητα από την Απομίμησή της, από την Εικονική τοιαύτη, όσο τέλεια(από σκηνοθέτες και ηθοποιούς) και αν παρουσιάζεται...

Ο αληθινός θάνατος, το αληθινό διαζύγιο, ο αληθινός έρωτας, ο αληθινός πόνος, η αληθινή αρρώστια,η αληθινή χρήση ουσιών, δεν έχει καμία σχέση με εκείνα που βλέπουμε ακόμα και στους καλύτερους σινεμάδες.

Υπήρξα στη ζωή μου, τόσο μα τόσο υπνωτισμένος από ωραία λόγια και ωραίες εικόνες,βλάκας, που τ ώ ρ α, μόλις, το κατάλαβα και αυτό λατρεμένο μου...

Σαλογραία

Υπάρχουν τέσσερα είδη ανθρώπων...

Νομίζω σε ένα βιβλίο με τίτλο: Το Γαλάζιο Βιβλίο της Επίγνωσης, διάβασα κάποτε αυτή τη φράση:

-Υπάρχουν τέσσερα είδη ανθρώπων:

Αυτοί που δεν γνωρίζουν και δεν γνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν.

Αυτοί που δεν γνωρίζουν αλλά γνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν.

Αυτοί που γνωρίζουν αλλά δεν γνωρίζουν ότι γνωρίζουν και...

Αυτοί που γνωρίζουν και γνωρίζουν ότι γνωρίζουν...

Εσύ, αγαπημένο μου, πού θα κατέτασσες τον εαυτόν σου;

Το σεξ, ο ηγούμενος Σάββας(+1821)και η συνεχής Θεία Μετάληψη

Και επειδή τα γράφω για σένα αγαπημένο μου,

που μου λές ότι το πάθος το σεξουαλικό δεν μπορείς να το δαμάσεις και ότι σε σέρνει πέρα δώθε- όπως το αφηνιασμένο άλογο το μισολιπόθυμο αναβάτη του- θα προσθέσω ότι ναι, το πιστεύω πως δεν υπάρχει δεν μπορώ, μόνο υπάρχει δε θέλω!

Αν θέλει ο άνθρωπος, μπορεί να νικήσει- με τη δύναμη του Κυρίου και τα όπλα της Ορθόδοξης Εκκλησίας- όλα ανεξαιρέτως τα πάθη που τον παιδεύουν.

Οι νέοι από τα σεξουαλικά, σέρνονται στη δουλεία- κυρίως.

Αυτά τα ισχυρά σαρκικά πάθη, όσο και να επιθυμεί ο νέος δεν μπορεί μόνος του, να τα φέρει κάτω από τον έλεγχο που ο Κύριος προστάζει.

Με τη δύναμη όμως και την παρουσία του Κυρίου Ιησού, και αυτά τα πάθη νικιούνται...

- Πώς νικιούνται;

- Με τη συνεχή θεία Μετάληψη.

Αυτή είναι η ΜΟΝΗ οδός βοηθείας την σήμερον, και αν σου ακούγεται σκληρός ο λόγος μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι είναι πάσης αποδοχής άξιος.

Εις επίρρωσιν των γραφομένων μου, θα σου αντιγράψω μια αληθινή ιστορία
(τρελαίνομαι για αληθινές ιστορίες που δείχνουν τη δύναμη του Χριστούλη)η οποία βρίσκεται στο βιβλίο υπ.αριθμ. 4, της σειράς Αγιορείτες Πατέρες του 19 αιώνος- του ιερομονάχου Αντωνίου- εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα 2005)
....................................................................
Στις αρχές του ΙΘ αιώνος, η Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, το Ρωσικό, που την εποχή αυτή είχε Έλληνες μοναχούς, ήταν πλήρως εγκαταλελειμμένη.
Η Ιερά Κοινότης, λοιπόν, το έτος 1803, αποφάσισε να διαγράψει το μοναστήρι από τον αριθμό των αγιορειτικών μονών, και απευθύνθηκε στον οικουμενικό πατριάρχη Καλλίνικο με ανάλογη αίτηση.
Ο πατριάρχης απέρριψε αποφασιστικά τέτοια πρόταση και έδωσε εντολή να φροντίσουν αμέσως για την εξεύρεση εμπείρου και πνευματικού ηγουμένου, στου οποίου τα χέρια θα παρέδιδαν όσο το δυνατόν γρηγορώτερα το κοινόβιο για να το ανασυγκροτήση.
Μόλις η Ιερά Κοινότης έλαβε γνώση της Πατριαρχικής αποφάσεως, επέλεξε και πρότεινε τον Έλληνα π. Σάββα, ηλικιωμένο ιερομόναχο της Σκήτης Ξενοφώντος, ο οποίος κατά τη γνώμη τους ήταν ικανός να αντεπεξέλθη στο έργο που επρόκειτο να του ανατεθή.

(Ο π. Σάββας τελικά με εντολή του Πατριάρχη πάει στην Κωσταντινούπολη και το κείμενο συνεχίζει ως ακολούθως) :

Μεταξύ των πιστών της Κωνσταντινουπόλεως, από τους οποίους πολλοί εγνώριζαν τκαι προσωπικώς το Γέροντα, γρήγορα διαδόθηκε η είδησις για τον ερχομό του.................
............................
Ο π. Σάββας έμεινε τελικά τέσσερα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη για τη συγκέντρωση δωρεών και γνωρίστηκε με πολλές ευλαβείς ελληνικές οικογένειες.
Ο μαθητής του, ο αρχιμανδρίτης Προκόπιος(1848+)διηγήθηκε ως αυτόπτης μάρτυς το εξής γεγονός:Σε κάποια από τις ελληνικές οικογένειες, του ανέφεραν για ένα συγγενή τους νεαρό έμπορο, ο οποίος σχετιζόταν με τους αντιπροσώπους των σουλτανικών χαρεμιών και προμήθευε στο προσωπικό τους ποικίλα εμπορεύματα.
Πέραν τούτου όμως, ο νεαρός έμπορος δημιούργησε και άλλου είδους σχέσεις με τις φυλακισμένες, τις οποίες επισκεπτόταν καθημερινώς.
Οι συγγενείς του, μιλώντας περί αυτού στον π.Σάββα, είπαν ότι θα τιμωρηθή αυστηρά από τους Τούρκους σε περίπτωση που αυτό γίνη γνωστό.
Ετσι, τον παρεκάλεσαν να λυτρώσει με τη μεσολάβησή του, το νεαρό από τέτοιο κίνδυνο.
Ο π. Σάββας, με πίστι στη βοήθεια της Χάριτος του Θεού και τη συνεργία της Θείας Κοινωνίας, άρχισε το έργο.
Μετά από μακρές και ανεπιτυχείς προτροπές προς τον φιλήδονο νέο να εγκαταλείψη τις αμαρτωλές σχέσεις με τις μουσουλμάνες, πρότεινε εν τέλει ευκολώτερους όρους από την πλευρά του, υποσχόμενος ότι δεν θα τον ενοχλήση πλέον για να τον αποτρέψη από την αμαρτία.
Τον παρακάλεσε, λοιπόν, να μην πάη στο χαρέμι μία ημέρα και κατά τη διάρκειά της να νηστεύση, μετά να του αναγνωσθή η συγχωρητική ευχή, να κοινωνήση των αχράντων Μυστηρίων και κατόπιν ας κάνη ό,τι θέλει!
Ο δυστυχής....ελκόμενος από την αμαρτία όπως ο σίδηρος από τον μαγνήτη δυσκολεύτηκε αλλά δέχθηκε τη συμβουλή.
Ίσως εξ αιτίας ντροπής ενώπιον του Γέροντος και των συγγενών του, περισσότερο όμως επειδή ο σοφός Γέροντας δεν του ζητούσε παραίτηση από την αμαρτία, αλλά στέρηση μόνο για μία ημέρα.
Ενήστευσε εκείνη την ημέρα, έλαβε τη συγχώρηση δια της ευχής και τη θεία Κοινωνία και μετά τη θεία Λειτουργία γευμάτισε με τον π.Σάββα και με τους συγγενείς.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος και δήθεν τυχαίως, ο Γέροντας πρότεινε να προσπαθήση εκείνη την ημέρα να μην πάη στο χαρέμι και να κοινωνήση πάλιν την επόμενη.
Επειδή δεν έβλεπε καμία αντίδρασι, άρχισε εγκαρδίως να τον παρακαλή, υποσχόμενος εκ νέου ότι μετά τη Θεία Κοινωνία θα τον αφήση ελεύθερο να πράξη κατά την επιθυμία του.
Αφού έλαβε την συγκατάθεσι τον κοινώνησε και την άλλη ημέρα.
Πρότεινε να τον ξανακοινωνήση με τους ίδιους όρους,δηλαδή και εκείνη την ημέρα να μην πάει στο χαρέμι, και τον κοινώνησε και την τρίτη ημέρα.
Τότε φάνηκε πώς ενήργησε σωτηριωδώς η χάρις του Θεού, κατά την ζώσαν πίστιν του Γέροντος και τις προσευχές των συγγενών. Η καρδιά του νέου μαλάκωσε και άρχισε σιγά σιγά μέσα του να αισθάνεται τη νέκρωσι των φλογισμένων παθών.
Ο π. Σάββας συνέχισε να τον κοινωνή επί σαράντα ημέρες και την τελευταία φορά του είπε:
- Πήγαινε τώρα όπου επιθυμείς, ακόμη και στο χαρέμι δεν σε εμποδίζω!

Αλλά στην ψυχή του νέου είχε ήδη συντελεσθή η μεταστροφή.

- Ας κάνουν μαζί μου, ό,τι θέλουν , είπε. Μπορούν και να με κατακόψουν. Για τίποτε στον κόσμο δεν θα δεχτώ να πηγαίνω εκεί όπου νωρίτερα έτσι ασυγκράτητα έτρεχα!

Με αυτόν τον τρόπο ο φιλεύσπλαγχνος Κύριος....έσωσε το...πρόβατό Του.
Όταν ο π. Σάββας συγκέντρωσε αρκετές δωρεές, επέστρεψε στο Αγιο Όρος και στην ακτή της θάλασσας άρχισε να κτίζη το μοναστήρι.
Ο Γέροντας εκοιμήθη το 1821
(Αναδημοσίευση από το αναφερθέν βιβλίο του ιερομόναχου Αντωνίου)
.......................................
Αυτή είναι η λιτότατη αφήγηση, αγαπημένο μου.
Την παρέθεσα με κάποιες περικοπές για να μη σε κουράσω.
Αν μπορούσε ο άνθρωπος να νικάει τα κρυφά και φανερά πάθη του, μόνο με τη δύναμη της θέλησής του, δεν θα ήταν ανάγκη να έρθει ο Κύριος, να Σταυρωθεί, να Αναστηθεί και να μας αφήσει τα Θεραπευτικά φάρμακα του Αγίου του Αίματος και το Τιμίου Του Σώματος, που διαφυλάσσει η Νύμφη Του, η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Σου θυμίζω ότι και ο Άγιος Ιωάννης Μαξιμόβιτς ο Θαυματουργός, λειτουργούσε και κοινωνούσε επί σαράντα συναπτά έτη, κάθε ημέρα!
Το ίδιο συμβούλευε και τα πνευματικοπαίδια του να κάνουν...
Κάτι ήξερε και κείνος ο ευλογημένος, ας έχουμε τις ευχές του...

Ευανθία η Σαλογραία

Δεν μπορώ ή δε θέλω;

Θυμάμαι κάτι παλιούς δασκάλους- πριν έρθουν αυτοί οι καινούργιοι οι πολυπολιτισμικοί και κουλτουριάρηδες που είναι πεσμένοι στα ίδια και χειρότερα πάθη με τους μαθητές τους- θυμάμαι λέω, κάτι παλιούς δασκάλους, με άψογο ήθος, με σιδηρά αυτοπειθαρχία στον προσωπικό τους βίο και στη διαχείριση των οικογενειακών τους υποθέσεων, που συχνά πυκνά, μἀς έλεγαν τη φράση:

<Δεν υπάρχει δεν μπορώ! Υπάρχει δε θέλω!>.

Το έλεγαν, το ξανάλεγαν σε κάθε ευκαιρία, κανονικό κλύσμα μἀς τό καναν - στα μισόκουφα αυτάκια μου, αντηχεί μέχρι σήμερα!

- Ποιος, αδαής, ισχυρίστηκε ότι η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως;

Μωρέ και μήτηρ μαθήσεως είναι και γιαγιά και προγιαγιά και απ'όλα!

Λοιπόν, μετά τους δασκάλους, παρατήρησα και το λατρεμένο μας Χριστούλη στο Ευαγγέλιο που στις πολλές και διάφορες θεραπείες που έκανε- πριν τις κάνει- ρωτούσε:

- Θέλεις υγιής , γενέσθαι;

-Μα τι ερωτήσεις είναι αυτές , Κύριέ μου;

Ποιος στραβός δεν θέλει το φως του;

Ποιος παράλυτος δεν θέλει να ξαναπερπατήσει;

- Και όμως, και όμως!

Πολλοί στραβοί δε θέλουν το φως τους, πολλοί παράλυτοι δε θέλουν να περπατήσουν, θα σου έλεγε ένα ψυχαναλυτάκος που γνωρίζω...

-Και διατί παρακαλώ;

-Διότι- θα ξανάλεγε ο ψυχαναλυτάκος- συχνά από μια δυσάρεστη κατάσταση, το πάσχον υποκείμενο, αποκομίζει κάποια δευτερεύοντα ψυχολογικά κέρδη, τα οποία το ακινητοποιούν στη λάθος επιλογή της ασθένειας, το πιστεύεις;

- Ε! Για να το λένε οι ειδικοί το πιστεύω!

-Επομένως;

-Επομένως, πιάσ'το αυγό και κουρεφ' το!

Είναι ζόρικη η κατάσταση.

- Γιατί είναι ζόρικη;

- Εξ αιτίας του στενοτάτου δεσμού ψυχής και σώματος.

Η ψυχή ζωοποιεί με την ενέργειά της, το κάθε μας κύτταρο.
Από την άλλη μεριά, η χημεία που υπάρχει μέσα στην ύλη του κυττάρου, επηρεάζει ροπές και στάσεις της ψυχής.
Η σχέση υφίσταται απίστευτα ισχυρή, πολύ πιο ισχυρή από ό,τι ένας απλός άνθρωπος μπορεί να βάζει με το μυαλό του.

- Το θέμα τώρα, ποιο είναι;

Το θέμα είναι ότι οι επιλογές υφίστανται σε κάθε περίπτωση πάντοτε δύο:
Ή μηδέν, ή ένα!

Έτσι προχωρεί ο κοσμικός υπολογιστής του επίγειου βίου μας,τα γράφαμε και σε παλιότερες αναρτήσεις.

Και υπάρχουν μέσα στο μυστικό -της ψυχής- σύμπαν, μόνο δυο θελήματα:

Το θέλημα του Θεού, το πάνσοφο και τέλειο και το θέλημα της λάθος επιλογής- Αμαρτίας.

Το θέλημα του Θεού, προστατεύει τη ζωή και την υγεία από δω και μέχρι την Αιωνιότητα.

Το θέλημα της Αμαρτίας, καταστρέφει την ψυχή και την υγεία από δω και μέχριτην Αιωνιότητα, βυθίζοντας τον άνθρωπο που θα κάνει τη λάθος επιλογή σε απαραμύθητο σωματικό και ψυχικό πόνο, εκείνο που οι παλιότεροι θεολόγοι ονομάζουν, Αιωνιότητα Κόλασης...

- Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τι με συμφέρει να επιλέξω;

Με συμφέρει να επιλέξω το Θέλημα του Θεού, αρκεί να καταλάβω ότι είμαι βλάκας όσο κολλάω στα δευτερεύοντα κέρδη, και δεν επιλέγω τα πρωταρχικά που είναι και μεγαλύτερα...

- Πως θα το καταλάβω ότι είμαι βλάκας, αν κολλάω στα δευτερεύοντα;

-Μέσα από την εμπειρία της ασθένειας του σώματος και του ανυπόφορου ψυχολογικού πόνου που όλο προκύπτει...

Και θυμάμαι τώρα, ένα φίλο που ήθελε να εκδικηθεί άγρια, πρόσωπα τα οποία τον αδίκησαν και τον πλήγωσαν.
Είναι σχεδόν αντανακλαστική κίνηση, η κίνηση της εκδίκησης για την πεπτωκυία ανθρώπινη φύση- καλά το γνωρίζεις.
Όμως, ο νόμος του Θεού- ως σοφότερος- από αυτή την επιλογή, επιζητεί να μας αποτρέψει, επειδή, δεν γίνεται να πληγώσουμε τον άλλον, χωρίς παράλληλα να πληγώνουμε και τη δική μας ψυχοσωματική υπόσταση.

Ο φίλος μου αυτό δεν το καταλάβαινε.

Επιζητούσε- θυμωμένος επί μακρόν- την εκδίκηση.

Όταν διατύπωνα τη σκέψη ότι θα ήταν ωφελιμότερο να συγχωρήσει τους αδικούντας,οργισμένος, μου φώναζε:

-Δεν ΜΠΟΡΩ! Το καταλαβαίνεις;
ΔΕΝ μπορώ!
Μου κουρέλιασαν την αξιοπρέπεια!
Με πρόδωσαν!
Θέλω να πάω και να τους κατεβάσω - σαν λιοντάρι- τις σάρκες κάτω!
Τότε μονάχα θα ησυχάσω!
Όταν λάβουν και αυτοί τον πόνο που μου έδωσαν.
Μη μου ξαναπείς να συγχωρήσω.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!
Και δεν θέλω!

Αυτός ο αληθινός διάλογος, διαμειβόταν μεταξύ μας, κάπου δυο χρόνια.

Και μετά τι συνέβη;

Μετά ήρθε στο σώμα του φίλου μου, ένας τρομακτικός επισκέπτης.

Ενας καρκίνος!

Και τότε, ο φίλος- ενώ περίμενα να τρελαθεί, να τρέξει στον ψυχίατρο για τα αντικαταθλιπτικά του-πώς αντέδρασε;

Ξαφνικά, ηρέμησε απολύτως!

Σου φαίνεται απίστευτο;

Και μένα το ίδιο!

Και όμως, το είδα να συμβαίνει, αγαπημένο μου!

Ο φίλος μου, είναι ευφυής.
Διαβασμένος.
Γνωρίζει ότι ο καρκίνος αποτελεί ψυχοσωματική νόσο που σε ένα μεγάλο της βαθμό, προκύπτει από αρνητικά συναισθήματα.
Για να βοηθήσει, λοιπόν, στο έργο της ελπιζόμενης θεραπείας του, αποφάσισε να ανοίξει την αποθήκη της καρδιάς του, και να πετάξει στα σκουπίδια, όλα τα αρνητικά -δικαιολογημένα, με την τρέχουσα λογική του-συναισθήματα.

Ξαφνικά, και μέσα σε ελάχιστες μέρες, συγχώρησε εκ βάθους ψυχής, τους αναίσθητους οφειλέτες του.

Αναπλαισίωσε όλα του τα παράπονα του παρελθόντος και σχεδόν τα εκμηδένισε μέσα στο καινούργιο τους πλαίσιο...

Για μένα, αυτή η ταχύτατη, ανέλπιστη, αντίδραση υπήρξε Η έκπληξη του βίου μου.

Για τα πρόσωπα που μέχρι πριν λίγο, έλεγε ότι θα τα κατασπαράξει άμα τα βρει μπροστά του, ξαφνικά, μαλάκωσε και αναφώνησε:

-Έλα μωρέ! Και τι έκανε ο έρμος! Κάτι βλακείες ναρκισσιστικές έκανε, νομίζοντας και αυτός οτι είναι σπουδαίος, ενώ είναι για λύπηση! Μακάρι να τον φωτίσει ο Θεός να δει τα λάθη του!

Αυτά είπε, και δεν ασχολήθηκε με τα πρόσωπα που τον θύμωναν, πλέον!

Έκτοτε, συνεχίζει τη ζωή του, ο φίλος μου, σαν να μην υπάρχει η ασθένεια, για την οποία βεβαίως πράττει τα δέοντα από ιατρική άποψη, αναθέτοντας τα πάντα στου Θεού το Θέλημα, στο οποίο επιτέλους και παραδόθηκε.

Με τη δύναμη που δωρίζει η Πίστη και η Ορθόδοξη Εκκλησία αντιμετωπίζει την απειλή του καρκίνου ηρωικά, ψύχραιμα και, μέχρι στιγμής- νικηφόρα.

Και πες μου εσύ, αναγνώστη αυτής της σελίδας, μετά από αυτό το μικρό αληθινό σκηνικό που σου περίγραψα, ο άνθρωπος δεν μπορεί ή δε θέλει να μεταβάλει τη συναισθηματική του κατάσταση προς μια θετικότερη κατεύθυνση;

Η ίδια κατέληξα στο συμπέρασμα πώς-αλίμονο-δεν το θέλει!

Σαλογραία

Nαρκωτικά και νηπιαγωγείο- μικρή, αληθινή ιστορία, πρόληψης.

Αγαπημένο μου, τους βλέπεις κάθε μέρα να σωριάζονται δίπλα σου, στη μεγαλούπολη, οι δυστυχισμένοι που τα ναρκωτικά, τούς κατέστρεψαν.
Και θλίβεσαι.
Κομμάτια γίνεται η καρδιά σου.
Και αναρωτιέσαι:
- <Γιατί; >
- Για άπειρους λόγους.
Ένας από τους άπειρους, έχει να κάνει με το γεγονός ότι κανείς από τους δημόσιους φορείς, επί της ουσίας, δεν επιθυμεί να προσφέρει ΑΛΗΘΙΝΗ πρόληψη, σαν και αυτή που φρόντιζε να παρέχει ακριβό αμερικάνικο ιδιωτικό νηπιαγωγείο στον Καναδά, σύμφωνα με τη μαρτυρία μιας φίλης, η οποία, εκεί- όταν υπήρξε νήπιο- φοίτησε.

Οι σοφοί διευθυντές του, δεν κατηγορούσαν υποκριτικά τα τσιγάρα, από τη μία, επιτρέποντας από την άλλη- ως γονείς, ή παιδαγωγοί-στα πιτσιρίκια, να υπνωτίζονται από τους αστέρες του σινεμά - αρειμανίως καπνίζοντες στις ταινίες τους, προκειμένουν να πεθάνουν λίγα μέτρα φιλμ παρακάτω- ειδυλλιακά- και με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση,υποκρινόμενοι τους αρρώστους.

Οι ιδιοκτήτες του ακριβοπληρωμένου νηπιαγωγείου που φοίτησε η φίλη μου, ήξεραν ότι τίποτα δεν μπορεί να διδάξει όσο η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Τι μέτρο πρόληψης χρησιποιούσαν, λοιπόν;

Το Φόβο, μέσα από τη βίωση του γεγονότος.

Αυτό το φόβο, που υπάρχει και σε όλη τη φύση, από πλάσμα σε πλάσμα, από είδος σε είδος και διευκολύνει την αυτοσυντήρηση, πριν έρθουν οι δήθεν ψυχολόγοι της καταναλωτικής αποβλακωμένης κοινωνίας μας και μας πιπιλίσουν τα αυτιά με το σοβαροφανές ύφος τους, λέγοντας:

- Όου ντήαρ! Πάψε να φοβείσαι! Ο φόβος δημιουργεί νευρώσεις!
Θέλεις να σε κακοχαρακτηρίσω, ως νευρωτικό , αγαπητέ μου;

- Μωρ' δεν πάτε να κουρεύεστε, λέω εγώ, όλοι μαζί, ομοθυμαδόν οι ψυχοτέτοιοι μήπως και σωθούμε με καν' αποτελεσματικότερο τρόπο;

Στο καναδέζικο, λοιπόν, ακριβό νηπιαγωγείο, μια ωραία πρωία, πήραν τα πεντάχρονα πιτσιρίκια(ακούστε το και φρίξετε, ω κουλτουριάρηδες )και πού τα πήγανε τσάρκα - τα χρυσά μου;

- Μαντεύεις;

Δεν θα το βρεις όσο και αν ψάξεις!

Τα πήγανε,αγαπημένο μου, τα πεντάχρονα, σε κέντρο απεξάρτησης από βαρέα ναρκωτικά - του αλκοόλ συμπεριλαμβανομένου.

Τα έβαλαν τα νήπια, να κοιτάζουν πίσω απο καθρέφτη- αόρατα αυτά- τους τοξικομανείς σε στέρηση- αυτούς που φέραν μέσα στην αίθουσα...

Λοιπόν, τα παιδάκια, με τεντωμένα διάπλατα, τα αθώα ματάκια τους, παρατήρησαν επί χρόνο ικανό, την υστερία, την ποικιλόμορφη κρίση του στερητικού σύνδρομου, τη φρίκη που εξέπεμψαν με την οδύνη τους, επί πραγματικού τόπου και χρόνου, εκείνοι οι αιχμαλωτισμένοι-κατεστραμμένοι χημικά άνθρωποι.

Τα νήπια, στην κυριολεξία, είδαν το Χάρο με τα μάτια τους.

Φοβήθηκαν τις μαστουρωτικές ουσίες, εφάπαξ δια βίου!

(Τον βρίσκετε βλαβερό αυτό το σωτήριο φόβο, αγαπητοί έλληνες ψυχολόγοι;
Να υποθέσω, τον βρίσκετε το ίδιο βλαβερό με το φόβο του Θεού, κάνοντας ό,τι μπορείτε, ώστε από τις ψυχές των ανθρώπων, να τον ξεριζώσετε...)

Η οδυνηρή εικόνα της καταστροφής ψυχής και σώματος- χωρίς τη γκλαμουριά του σινεμά και τα αντικρουόμενα- διπλά μηνύματά του- σαφής και ξεκάθαρη, χαράχτηκε ανεξίτηλη μέσα τους.

Επέστρεψαν στα σπίτια τους συγκλονισμένα, τρομοκρατημένα.

Μίλησαν για τα γεγονότα στις μανάδες, στους πατεράδες τους.

Τα ουρλιαχτά των δυστυχισμένων, ακόμα και τώρα - που σαραντάρησαν- ηχούνε στα αυτιά τους.

Έγιναν τα νήπια με τη σειρά τους, οικογενειάρχες, μια χαρά ενήλικες, χωρίς προβλήματα νυχτερινής ενούρησης, ή ονυχοφαγίας-αγαπητέ Ζήκο, σε διαβεβαιώνω.

Το μόνο κακό - για τις βιομηχανίες- ήταν ότι:


-Δεν διανοήθηκαν έκτοτε, να δοκιμάσουν ποτέ των ποτών, ούτε από την παραμικρότερη βλακώδη περιέργεια, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ!


(Και αν αρνείσαι να δοκιμάσεις τσιγάρο, δεν θα πας στα βαρύτερα, γιατί όλοι κλιμακωτά, πάνε στα βαρύτερα, με μικρά, καλά προετοιμασμένα από τις δυνάμεις του Σκότους βηματάκια)

Συνέβη το τοιούτον, διότι οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν από τα μπλα μπλα των γονέων τους, τόσο, όσο από εμπειρίες που τους βάζουν σε συναγερμό το νευρικό σύστημά τους.

Και αυτό μονάχα τα ακριβοπληρωμένα σχολεία(στη σημερινή εποχή) είναι διατεθειμένα να το πετύχουν, δια των κατευθυνόμενων βιωμάτων - Θεός σχωρέσ'την ψυχούλα και του Παυλώφ, κάτι τα πειράματά του,για τα εξαρτημένα αντανακλαστικά, μάς εδίδαξαν.

Κατέθεσα - ως αφορμή προβληματισμού- αυτή την αληθινή εμπειρία των φίλων μου και... ο σώζων εαυτόν, σωθείτω!

Σαλογραία

Άλλο ο αμαρτωλός και άλλο η αμαρτία του...

Άλλο ο αμαρτωλός και άλλο η αμαρτία του.

Θα έπρεπε να αγαπούμε μέχρι θανάτου την κάθε ύπαρξη και να αποφεύγουμε μέχρι θανάτου την αμαρτία σε όλες τις εκφάνσεις της.

Άλλο η γή ως πλανήτης, άλλο η μόλυνση που ζώνει τον πλανήτη...

Βοήθα μας, Κύριε, να δ ο ύ μ ε!

Σαλογραία

Ο νους του ανθρώπου μπορεί να φτιάξει έναν Παράδεισο από μια Κόλαση και μια Κόλαση από έναν Παράδεισο. Τζ.Μίλτον

Αν με ρωτήσεις ποια θεωρώ ως μία από τις μεγαλύτερες παγίδες του Εξαποδού, λατρεμένο μου, θα σου πώ:

-Το κυνήγι της ευτυχίας από το σημερινό, δυτικό, επηρμένο άνθρωπο.

Από τότε που μας προέκυψε αυτή η καΐλα της ευτυχίας, μέσα στην αχαριστία και στην κατάθλιψη και τη δυστυχία, έχουμε πέσει άπαντες.

Το βλέπεις αυτό το καταχαρούμενο κοριτσάκι της φωτογραφίας;

Δεν έχει πόδια!

Και υπάρχει περισσότερη ελαφράδα μέσα του, απ' όση διαθέτουμε εσύ και γω και όλοι όσοι αυτήν την ώρα, διαβάζουμε τις οθόνες μας!
Σαλογραία

Γιούρι ο κουταλοθραύστης και το κακό συναπάντημα

Θυμάμαι μια προφητεία του Αγίου Νείλου του Μυροβλύτη αναφερόμενη στους έσχατους χρόνους.
Μιλάει για την κυριαρχία της Επιστήμης και των Αντίχριστων υποβολών που θα πλανήσουν ει δυνατόν και τους εκλεκτούς.
Πώς μου ήρθε αυτό στο μυαλό;
Επειδή παρατηρώ τελευταία, ότι όλο και αυξάνονται στα προγράμματα της Τυφλεόρασης οι εκπομπές πνευματιστικού περιεχομένου, λατρεμένο μου.
Με αφορμή την επιστήμη, όλοι οι μάγοι και ψευτομάγοι, έχουνε βγει στην πιάτσα και ξεσαλώνουν.
Και τρέχουνε τα 15 χρονα, στα τηλεοπτικά στούντια- ως θεατές, και μελλοντικοί Χάρυ Πότερ- να τους θαυμάσουν και να καταχειροκροτήσουν τις-δήθεν- καταπληκτικές τους δυνάμεις.
Μας προέκυψε τώρα σε γνωστό κανάλι της Αθήνας, ένας γνωστός κουταλοθραύστης, που ανέλαβε εκπομπή, φιλοδοξώντας να αναδείξει -εκ των Ελλήνων- τον καινούργιο αρχικουταλοθραύστη της επόμενης γενιάς για να μην πηγαίνει-λέει- μωρ' αδερφούλα μου, στράφι κοτζαμάν <χάρισμα>, ήμαρτον Κύριε, απολυθήκανε οι διαόλοι και βγήκανε παγανιά και όποιονε πάρει ο Χάρος, έλεος έλεος έλεος, Ζαβαρακατρανέμια, ίλεως ίλεως ίλεως ας γίνει ο Κύριος!

Σαλογραία

Το Ευρωπαικό Δικαστήριο και η απόσυρση των θρησκευτικών συμβόλων

Ανάμεσα στις τρεχάλες των ημερών στα νοσοκομεία -για συμπαράσταση αγαπημένου προσώπου- έπιασε το αυτάκι μου, σήμερα το πρωί την είδηση, στο ραδιόφωνο:
Αποφάσισε το Ευρωπαικό Δικαστήριο να αποσυρθούν από τις αίθουσες των σχολείων όλων των κρατών της ΕΟΚ όλα τα θρησκευτικά σύμβολα(δηλαδή ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου και κάθε θρησκευτική εικόνα) για να μη καταπατούνται-λέει- και θίγονται τα δικαιώματα των αλλοθρήσκων μαθητών!
ΔΙΩΓΜΟΣ ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ!
ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ!
ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ...
Σαλογραία

Το πάθος είναι πάντα εσωτερική υπόθεση...

Θυμώνουμε τελικά, αδελφέ μου, επειδή υπάρχει μέσα μας το πάθος, και όχι διότι, κάποιος απέξω, μάς προκάλεσε.
Αυτό υποστηρίζοντας και κάποιος ψυχολόγος, δίνει το παράδειγμα με τις δυο πορτοκαλόκουπες.
Η άστυφτη πορτοκαλόκουπα συμβολίζει την ψυχή που έχει εντός της, του θυμού το πάθος.
Με την παραμικρή εξωτερική πίεση, τα ζουμιά του πορτοκαλιού θα αρχίσουν να τρέχουν στην κατηφόρα.
Η στυμμένη πορτοκαλόκουπα, είναι η ψυχή που έχει-με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος-αφαιρέσει τον παραλογισμό του πάθους, από μέσα της.
Όση πίεση και να ασκεί κάποιος απέξω, δεν θα καταφέρει-την ύπαρξη που νίκησε το πάθος- να την κάνει εκτός εαυτού, βγάζοντάς την, από τα ρούχα της.
Υπάρχουν ακόμα και σήμερα, παραδείγματα ανθρώπων-ευτύχησα να γνωρίσω- που προτιμούν να πεθάνουν παρά να λυπήσουν πρόσωπο, με μια τους πικρή ή οργισμένη κουβέντα...
Και προβαίνουν σε αυτή την επιλογή, από φωτισμό και από δύναμη εν Κυρίω...
Όχι εκ λύπης, ή εξ ανάγκης.
Ιλαρόν γαρ δότην, αγαπά ο Θεός...(Β Κορινθ.κεφ.θ΄.στ.7)

Αν δεν συγχωρήσουμε από τα βάθη μας- ο ένας τον άλλον- πώς θα λατρέψουμε το Σωτήρα Χριστό, εν τη Εσχάτη Ημέρα;

Σαλογραία

Και φεύγοντας έρχεσαι-ποίηση-Ν.Βρεττάκος

(Αφιερωμένο από τη Δέσποινα στον Κώστα...)

Και φεύγοντας έρχεσαι

Τώρα το ξέρεις:τα βουνά δε μπορούνε
να μας χωρίσουν. Και φεύγοντας έρχεσαι.
Και φεύγοντας έρχομαι. Δεν υπάρχει άλλος χώρος
έξω απ'το χώρο μας . Κι ο άνεμος είναι
η αφή των χεριών μας.
Καθώς ταξιδεύουμε,
εσύ στο βορρά, εγώ προς το νότο,
κοιτώντας τον Ήλιο,
ο καθένας μας
έχει
τον άλλο στο πλάι του.

(Νικηφόρος Βρεττάκος)