Σήμερα 18/31 Οκτωβρίου στα 2019 η Ορθόδοξη Εκκλησία που ακολουθεί το Πάτριο Εορτολόγιο στην Ελλάδα, στο Άγιον Όρος, στα Ιεροσόλυμα, στη Σερβία, Ρωσία κλπ τίμησε την μνήμη του Αγίου Ευαγγελιστή και ιατρού Λουκά

Το όνειρο του πολεμιστή...

Το όνειρο του πολεμιστή. 

Τραγούδι Γιάννης Χαρούλης

ΣΤΙΧΟΙ

Στου δράκου την καμπούρα
πάνω στης ράχης το φτερό
στ' άγρια τα κάστρα πολεμάω
κι έτσι τους χρόνους μου μετρώ

Φτιάχνω φαρέτρα μαύρη
από της νύχτας τα μαλλιά
πάνω στης γης τ' αλάτι γράφω
και τραγουδώ με τα σκυλιά

Την κούπα μου γεμίζω 

κερνάω το φίδι για να βγει 

όρθιος στον ήλιο να γροικάω 

στον ουρανό

τ' αϊτού, η κραυγή

Τη αυτή ημέρα 16/29 Οκτωβρίου 2019, η Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατρίου Εορτολογίου, στην Ελλάδα, Άγιον Όρος, Ιεροσόλυμα, Σερβία, Ρωσία κ.λπ τίμησε εκτός των άλλων και τον Άγιο Εκατόνταρχο Λογγίνο που παραβρέθηκε στο φρικτό Γεγονός της Σταυρώσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού...

Ας στοχαστούμε λίγο πάνω στο δίπολο φως-σκότος

Γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος  

[...] ας στοχαστούμε λίγο πάνω στο δίπολο φως - σκότος. 

Ας επισκεφθούμε τη γλώσσα μας: η ώρα που δύει ο ήλιος και ο κόσμος που μας περιβάλλει βυθίζεται στη νύχτα και στο σκοτάδι της, η αρχαία λέξη για την έναρξη αυτής της ημερήσιας περιόδου ονομαζόταν δείλη. 

Αυτή η ώρα, πριν ο πολιτισμός οπλίσει με το τεχνητό φως τον πρωτόγονο άνθρωπο, δημιουργούσε φοβίες, τρόμο, ανασφάλεια και το συναίσθημα που προκαλούσε η δείλη ήταν η δειλία και ο άνθρωπος γινόταν δειλός. 

Το συναίσθημα αυτό ενισχυόταν και από τις φωνές των θηρίων που περιφέρονταν στις παρυφές των πρωτόγονων οικισμών. 

Ετσι, ο λύκος με ειδική κραυγή υποδέχεται τη μέρα και το φως, το λυκαυγές και τη νύχτα, όταν έρχεται το δειλινό και πέφτει το λυκόφως, ουρλιάζει σκορπίζοντας τον τρόμο στους περιδεείς ανθρώπους της γειτονίας του. 

Από κει και πέρα αφήνω τη γλωσσική ευαισθησία του καθενός να αντιληφθεί γιατί ο θεός του φωτός Απόλλων ονομαζόταν Λύκειος, γιατί περιοχή της Αθήνας ονομαζόταν Λύκειο, όπου και η Σχολή του Αριστοτέλη (εκεί όπου σήμερα είναι το Βυζαντινό Μουσείο και τα ερείπια της Σχολής του σταγειρίτη φιλοσόφου και γιατί το βουνό απέναντι έως σήμερα ονομάζεται Λυκαβηττός, τόπος όπου λημεριάζουν οι λύκοι, τα ζώα δηλαδή που χαιρετίζουν και αποχαιρετούν το φως, λατινιστί Lux γενική Lucis. 

Από την άλλη, ο Απόλλων ήταν και λυκοκτόνος, λυκοφονιάς, άρα συχνά στη συνείδηση των πρωτόγονων ανθρώπων σκότωνε το θηρίο του σκότους ως θεός του φωτός. Γλωσσικά παράδοξα και ποιητικοί ερεθισμοί.

..........................................

[απόσπασμα από άρθρο με τίτλο:

 "Τα φώτα ως σκότη" δημοσιευθέν στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ]

...........................................................................................

..........................................................................................

Τι νοιώθεις όταν βλέπεις αυτήν την γυναίκα;

Τι νοιώθεις όταν βλέπεις αυτήν
την γυναίκα;

Αυτό το αφτιασίδωτο,
δωρικό πρόσωπο, το βλέμμα
που φτάνει μέχρι την καρδιά
σου και σε διαβάζει σαν
ανοιχτό κιτάπι, το δυνατό
χαμόγελο που σου λέει:
δεν φοβάμαι τίποτε.

Σαν τι
θα μπορούσε να μου συμβεί
και να μην τα βγάλω πέρα;

Την κοίταξες καλά; Είδες αυτά τα χέρια της;
Δες την καλά! Φαντάζεσαι
κάτι να μπαίνει εμπόδιο
στο διάβα της;

Σαν αυτήν εδώ την Κυρά 
ήταν και οι γυναίκες του Έπους του 1940. 
Μήπως ήταν άλλες;

Αυτές τις γυναίκες προσκυνώ... 
και μπροστά τους 
και το όνομά μου ακόμη, 
το γράφω με γράμμα μικρό...

Σταυρίνα λαμπαδάρη

πηγή για την αναρτηση "Τρελογιάννης"

Η καλύτερη δωρεάν διαφήμιση για τον θρίαμβο του Joker

Γράφει για το Πρώτο Θέμα, ο Δημήτρης Δανίκας.


Όπως έλεγε και ο αείμνηστος εθνάρχης Καρά Αμάν Αλής, 
η Ελλάδα ένα απέραντο φρενοκομείο.

Αν ο μυθοπλαστικός «ήρωας» Αρθουρ Φλεκ, επονομαζόμενος Joker είναι διαταραγμένος, «κουνημένος» και ψυχωτικός, τι να πει κανείς με σώας τα φρένας γι αυτό που συμβαίνει εν Ελλάδι με αφορμή την εν λόγω κινηματογραφική ταινία. 

Εχουμε και λέμε. Ανάκατα. Σχετικά με τις θεσμικές, νομικές, κοινωνικές και υπαρξιακές παθογένειες αυτής της έρμης χώρας

Ενα λοιπόν. Η υποκρισία πάει σύννεφο. Μπροστά σε όσα δύνανται να κατεβάσουν τα πιτσιρίκια, όλων των ηλικιών και των οικογενενειών, από το Internet το στόρι του Joker μοιάζει με Μίκι Μάους!

Δύο λοιπόν. Μπροστά στη γενικευμένη γενοκτονία του αρχικανίβαλου Ταγίπ Ερντογάν μαζί με τις εικόνες και τα σχόλια που προβάλονται από όλα τα κανάλια, το στόρι του ίδιου Joker μαζί με τις σκληρές εικόνες που τον συνοδεύουν μοιάζουν με παιδικά παραμύθια της θείας Λένας.

Τρία λοιπόν. Μπροστά σε περιστατικά που λαμβάνουν χώρα κυρίως στις ΗΠΑ και που προβάλονται από τα κανάλια με πρωταγωνιστές κάποιους διαταραγμένους έφηβους να αρπάζουν αυτόματα και να καθαρίζουν στην ψύχρα δεκάδες αθώα θύματα, το στόρι του ίδιου Joker αλλά και κάθε βίαιης και αιματηρής κινηματογραφικής ιστορίας μοιάζουν με κινούμενα σχέδια για νήπια

Τέσσερα λοιπόν. 

Αν κάποιος εκ των γονέων, κηδεμόνων και κάθε άλλου ενδιαφερόμενου, επισκεφθεί κινηματογραφική αίθουσα, κάποιου εμπορικού κέντρου, εντός της οποίας προβάλλονται περιπέτειες με αποκεφαλισμούς, ξεκοιλιάσματα, θρυμματισμένα κρανία και άλλα τέτοια, θα πέσει πάνω σε «μαρίδα» πιτσιρικαρίας να απολαμβάνουν τα εν λόγω θεαμάτα μασουλώντας ποπ κορν

Πέντε λοιπόν. Ολες οι χώρες διαθέτουν επιτροπές καταλληλότητας και σήμανσης όλων των ταινιών. Φυσικά και η Ελλάδα.

Εξι λοιπόν. Το ίδιο συνέβαινε και επί κυβερνήσεως Αλέξη Τσίπρα. Πράγμα που σημαίνει πως το Joker και με ταχαριστερούς θα είχε χαρακτηριστεί ακατάλληλο 18 (μέχρι 18 ετών). Και αν κάποια μητέρα είχε καταγγείλει την παρουσία του πρώην με το ανήλικο τέκνο της σ αυτή την ταινία, τότε οι αστυνομικοί, αναγκασμένοι εκ του νόμου, θα μπουκάρανε και θα αρχίζανε τις συλλήψεις. 

Τους πληροφορώ δε πως ο εν λόγω Joker «κυκλοφορεί» στο Δίκτυο καιρό πριν βγει στις αίθουσες!

Εφτά λοιπόν. Με απλά λόγια η υποκρισία είναι γενικευμένη παθογένεια. 

Εμείς οι γονείς καθώς και το κράτος κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε και τα παιδιά κάνουν πως μας ακούνε και τις απόψεις μας σέβονται.

Οκτώ λοιπόν. Δηλαδή στα σπίτια μας μπροστά από τις μικρές οθόνες τι ακριβώς συμβαίνει όταν η κάθε εκπομπή και κάθε ταινία συνοδεύονται με σημάνσεις του είδους «16» η «18»; Αρπάζουμε τα παιδιά μας από το αυτί και τα απομακρύνουμε από το «τρισκατάρατο» κουτί; 

Τρίχες κατσαρές για τσατσάρες αφρικανικές

Εννέα λοιπόν. Στη θέση της υπουργού Πολιτισμού θα έσπευδα να αλλάξω την εν λόγω νομοθεσία και να την ρυθμίσω ως εξής: για κάθε «ακατάλληλη» ταινία την αποκλειστική ευθύνη την έχουν οι γονείς. Και αν κάποιο ασυνόδευτο παιδί κόψει εισιτήριο, τότε το φταίξιμο στον πατέρα και τη μητέρα του παιδιού. Απλό. Δηλαδή τι θέλουμε; Να καταφθάνουν παιδονόμοι, παιδοψυχίατροι και αστυνομικοί σε κάθε σπίτι; Τρελό.

Δέκα λοιπόν. Αμα κυρά μου δεν έχεις καταφέρει να εμφυσήσεις στο παιδί σου στοιχειώδη κριτήρια, εγκεφαλικό «επεξεργαστή» και κριτική αντίσταση τότε είσαι για τα μπάζα. Απλό. 

Απαντες είμαστε απροστάτευτοι στο Internet. 

Για να προστατευτούμε και για να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας πρέπει εμείς να οχυρωθούμε, να βελτιωθούμε, να αντισταθούμε, να επεξεργαζόμαστε και να «οπλιζόμαστε». Αμάν πιά!

Και τέλος μετά απ αυτόν τον θόρυβο, μοναδικοί κερδισμένοι ειναι η ταινία, οι παραγωγοί της ταινίας και οι διανομείς εν Ελλάδι. Μέχρι στιγμής έχει κόψει κοντά στα 600. 000 εισιτήρια και όπως πάει μπορεί να πιάσει ένα εκατομμύριο. Είδες Joker; Χάνεις!

πηγή: protothema.gr 

Άνθρωποι σαν φάρμακο

(πηγή για τη φωτό το ιστολογιο "Τρελογιάννης")

Το κόμπλεξ του φερμουάρ

Του Μανώλη Μηλιαράκη 

Το φερμουάρ, όπως είναι γνωστό, είναι ένας χρήσιμος και αναγκαίος υλικός μηχανισμός για να γίνουν κατάλληλα προς ένδυση ορισμένα μέρη του ρουχισμού μας. Υπάρχει όμως και το άυλο φερμουάρ, που χρησιμοποιείται για να κλείνουν το στόμα τους, σε κρίσιμες στιγμές και περιόδους για τον Άνθρωπο και την Κοινωνία, εκείνοι που λόγω της θέσης τους και κυρίως του αυτοπροσδιορισμού τους, ως διανοουμένων, φιλοσόφων και ανθρώπων του Πνεύματος, έπρεπε να έχουν στόμα ελεύθερο και ανυπότακτο και με θάρρος να παίρνουν ξεκάθαρη θέση, με την προσωπική τους στάση ζωής, απέναντι στα δρώμενα της εποχής, για να γίνονται φως και οδοδείκτες για τον λαό.

Παράδειγμα, γνωστός επιφυλλιδογράφος, την περίοδο της Απριλιανής Χούντας, σε εφημερίδα του γνωστού και εν πολλαίς αμαρτίες βιώσαντος Συγκροτήματος, της Χρήστου Λαδά και σήμερα στην ναυαρχίδα της μνημονιακής πολιτικής και της νέου τύπου κατοχής που βιώνουμε, ο Χρήστος Γιανναράς.

Σε όλη την περίοδο της δικτατορίας είχε το στόμα του επτασφράγιστο. 

Και αν κάνω λάθος θα του ζητήσω χίλιες φορές συγνώμη. 

Αλλά ο τα πάντα γνωρίζων και ελέγχων, θεολόγος, φιλόσοφος και κριτής της οικουμένης κύριος Γιανναράς, ας μας πει πότε και που, από την 21η Απριλίου 1967 μέχρι την 24 Ιουλίου 1974, έχει καταγγείλει, ως πνευματικός άνθρωπος, το προδοτικό, ξενοκίνητο και ξενόδουλο πραξικόπημα; Πού και πότε κατάγγειλε τις εξορίες, τις φυλακίσεις, τα φρικτά βασανιστήρια, χιλιάδων συμπολιτών μας; Πού και πότε εξεδήλωσε την συμπαράστασή του στα θύματα της Χούντας;

Όταν δεκάδες προσωπικότητες, διεθνούς βεληνεκούς, όπως ο μακαριστός Ολιβιέ Κλεμάν, απαιτούσαν με κοινή δήλωσή τους, την επελευθέρωση, από τη Γυάρο του Νίκου Ψαρουδάκη, πού ήταν εκείνος; 

Την ύπαρξη της δικτατορίας και τα δεινά που επισώρευσε στον τόπο με επίλογο την τραγωδία της Κύπρου, τα θυμήθηκε, ο κύριος καθηγητής, μετά την κατάρρευσή της. 

Και τώρα έρχεται χωρίς ίχνος αιδούς να χαρακτηρίσει «φαιδρή παρωδία» το εγχείρημα του Ψαρουδάκη» και μάλιστα, ω της αχρειότητας, να ταυτίσει τον καταξιώμενο αγωνιστή Ψαρουδάκη με τον τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως φιλοχουντικούς και ακροδεξιούς Καρατζαφέρη και Γεωργιάδη, στην επιφυλλίδα στην «Καθημερινή», στις 10-12-2017.

Αυτή η χυδαιότητα, που βρίσκεται στον αντίποδα της ελληνικότητας του Μακρυγιάννη, την οποία υποτίθεται ότι υπερασπίζεται ο επιφυλλιδογράφος, δεν εξηγείται παρά μόνο ως σύμπτωμα ενός κόμπλεξ από το οποίο πρέπει να διακατέχεται, από το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι ο μεν Ψαρουδάκης, ένας απλός δάσκαλος και όχι διάσημος δικηγόρος, χωρίς τρανταχτούς τίτλους, με την προσωπική στάση του και με το Κίνημα Χριστιανική Δημοκρατία, που είχε ιδρύσει και ήταν πρόεδρος του, μαζί με έλάχιστους δυστυχώς, χριστιανούς, συνεπείς με το ορθόδοξο δημοκρατικό και μακρυγιάννιο ήθος, όπως π.χ. ο αείμνηστος πατήρ Γεώργιος Πυρουνάκης, διέσωσαν την τιμή της χριστιανοσύνης και ακύρωσαν, τοις πράγμασι, την ύβρη του «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», της Χούντας, ενώ εκείνος, είχε βάλλει φερμουάρ στο στόμα του.

Τα άρθρα του Ψαρουδάκη, στη «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», τα οποία είχαν την έγκριση του, παράνομα λειτουργούντος Πολιτικού Γραφείου της Χ.Δ., του «φαιδρού έχειρήματος», μεταδίδονταν κάθε δεκαπενθήμερο από την Ντόυτσε Βέλλε, και αναπτέρωναν το αντιστασιακό φρόνημα του λαού μας. 

Ταυτόχρονα απεδείκνυαν ότι εκτός από τους συμβιβασμένους και υμνολόγους της Χούντας επώνυμους Χριστιανούς, υπήρχαν και εκείνοι οι Χριστιανοί που βιώναν το επελευθερωτικό και επαναστατικό πνεύμα του φτωχού και άσημου Ναζωραίου και της στρατιάς των Μαρτύρων Του, που θυσιάστηκαν άρνούμενοι να υποταχθούν στους κάθε μορφής δυνάστες.

Το ιστορικό αυτό γεγονός αποτέλεσε το όπλο της Νεολαίας της Χ.Δ., της ΕΧΟΝ, στη μάχη που δόθηκε, μεταδικτατορικά, για την εκλογή σας, ως καθηγητή στην Πάντειο Σχολή, και στην οποία αντιδρούσαν, με όλα τα μέσα, οι πανίσχυρες, τότε, μαρξιστικές φοιτητικές παρατάξεις, γιατί θεωρούσαν απαράδεκτο να διδάσκει φιλοσοφία ένας χριστιανός.

Αυτά προς το παρόν. 

Όσο για το, κατά Γιανναρά, «φαιδρό εγχείρημα Ψαρουδάκη», είναι βέβαιο ότι η ιστορία θα το παρουσιάσει, με τις αδυναμίες και τα λάθη του μεν, αλλά και ως τιμητική εξαίρεση, σε σχέση με την συμβιβασμένη και καιροσκοπική κατεστημένη αστοχριστιανική θεολογία του άμβωνα, του πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου και του βήματος των Αδελφοτήτων.

Μανώλης Μηλιαράκης

 ΠΗΓΗ: 14-12-2017, https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=578794465791287&id=100009822162036

* Ο Μανώλης Μηλιαράκης είναι επίτιμος πρόεδρος της «Χ. Δ.».

πηγή: www.tomtb.com

......................................................................................................

........................................................................................................

Σε ψηλό βουνό... Στον "Αετό" Ιλαρίωνα, υποκλίνομαι...

Ἐκοιμήθη σὲ ἡλικία 93 χρονῶν ὁ ἁγιορείτης μοναχὸς Ἰλαρίων. Ἦταν σφόδρα ἀντι-Οἰκουμενιστής, εἶχε διακόψει τὸ μνημόσυνο τοῦ ἀρχηγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου (ὁ ὁποῖος ἐπισκέπτεται τὸ Ἅγιον Ὄρος). 

Τὰ περισσότερα χρόνια τὰ πέρασε 
ὡς ἐξαρτηματικὸς τῶν Ἁγίων Πατέρων ἐπὶ Βέκκου, τῆς Ἱ. Μ. Δοχειαρίου. 

Δυστυχῶς ἕνας-ενας οἱ παλαιοὶ Ἁγιορεῖτες Πατέρες φεύγουν, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποὺ τοὺς ἀντικαθιστοῦν δέχονται καὶ ὑποδέχονται τιμητικὰ  
τὸν νέον Βέκκον (=Πατριάρχη Βαρθολομαῖο). 

Κι αὐτὸ εἶναι δυστύχημα.

πηγή:Ιστολόγιο Τρελογιάννης 

........................................................................................................

..........................................................................................................

 Γέροντας Ιλαρίωνας, 40 χρόνια ασκητής στο Άγιον Όρος μόνος με τον Θεό σε μια τρύπα σαν σπηλιά χωρίς τα βασικά αγαθά αλλά ο θεός δεν τον άφησε ποτέ παραπονεμένο, έλεγε πάντα   μην στεναχωριέσαι για τίποτα ο Θεός δεν μας αφήνει ούτε μια στιγμή...

 Καλή ανάπαυση 

τώρα είσαι στα χέρια του Πατέρα που τόσο αγαπούσες και ζούσες για αυτήν την στιγμή.

    Καλό παράδεισο-Καλή Ανάσταση!!

πηγή:paterikiparadosi.blog

....................................................................................................

....................................................................................................

...ποια είναι η στενή οδός και η τεθλιμμένη οδός πόσο διαρκεί;

[Τον όσιο Αμμούν ]  Κάποιος άλλος πάλι τον ρώτησε: 

"Ποια είναι η στενή οδός
και η τεθλιμμένη οδός πόσο διαρκεί; 

Αποκρίθηκε ο Αμμούν: 

"Η στενή οδός είναι 
να ελέγχεις το λογισμό σου να μην ξεστρατίζει.

Η τεθλιμμένη οδός  είναι να έχεις εγκράτεια στις επιθυμίες σου,
ώστε άλλη επιθυμία να μην έχεις , παρά αυτή:
την εν Χριστώ σωτηρία, αυτή να ζητάς!".

(Από το έργο "Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ", 
τόμος Οκτωβρίου, σελ. 47-48, εκδόσεις ΆΘΩΣ ) 

Αιφνίδια η αναχώρηση της -εν Πάτραις- ακούραστης πρεσβυτέρας Σοφίας Σκιαδαρέση..

Πρεσβυτέρα Σοφία Σκιαδαρέση...

αχ... αυτές οι αιφνίδιες αναχωρήσεις για Ουρανό, 
μέσα στην καλή χαρά, μέσ'του ζεστού χαμόγελου τη λιακάδα ...

-Κύριε ελέησον...

Ας ανάψει όποιος δύναται κι' απ'το σπίτι, τα μελισσοκέρια του...

-Κύριε ανάπαυσε τη Σοφία  και  τους λατρεμένους  οικείους της,  παρηγόρησε...

Ευανθία η Σαλογραία

...................................................................................................
....................................................................................................

Ψυχολογία και Εκκλησία -π. Αλέξανδρος Σμέμαν

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
γράφει ο συχωρεμένος  π. Αλέξανδρος Σμέμαν.

« Τρίτη, 10 Φεβρουαρίου, 1976. Συζήτησα με τη Λ. και τον Θωμά (Χόπκο) για τη «συμβουλευτική», σε σχέση με δυο δύσκολες επισκέψεις που είχα, και, επίσης, με έναν Αγγλικανό ιερέα, ψυχοθεραπευτή, ο οποίος θέλει να γίνει Ορθόδοξος για να μας «βοηθήσει» στο πεδίο της ψυχοθεραπείας. 

Χρειάζεται να καθήσω κάτω και να σκεφτώ προσεκτικά, μέσα από την όλη ενστικτώδη αποστροφή μου προς αυτή την επιστημονική περιοχή, με την οποία άλλοι όλο και περισσότερο κατατρύχονται. Τι να βρίσκεται πίσω απ’ αυτό; Τι είναι αυτό που προκαλεί την έλξη της; 

Δοκιμάζοντας ν’ απαντήσω (μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος), μου φαίνεται πως η λατρεία της ψυχοθεραπείας δύσκολα συμβιβάζεται με τον χριστιανισμό, επειδή συχνά βασίζεται σ’ ένα θηριώδη εγωκεντρισμό, στη συνεχή ενασχόληση με τον εαυτό μας. Αποτελεί έσχατη έκφραση και προϊόν του «εγώ», του «εαυτού» μου, κ.λ.π., της αμαρτίας από την οποία πρέπει να σωθούμε. 

Η ψυχοθεραπεία ενισχύει τον εγωκεντρισμό, ο οποίος αποτελεί όντως τη βασική της αρχή. Όταν η ψυχοθεραπεία διεισδύει στη θρησκευτική συνείδηση, την παραμορφώνει. Το αποτέλεσμα είναι συχνά η αναζήτηση μιας «πνευματικότητας», ως μιας ξεχωριστής κατάστασης. 

Εξ ου το σκοτάδι και η στενοκεφαλιά πολλών πνευματιστών, εξ ου η σύγχυση που προκαλεί η «ψυχολογοποίηση» στη διδασκαλία, στο ποιμαντικό έργο, στη φροντίδα των ψυχών. 

Η αρχή πάνω στην οποία έχει δομηθεί ο Χριστιανισμός –«ο Χριστός σώζει, αναζωογονεί, θεραπεύει» -αντικρούεται από το «αυτό που σώζει και θεραπεύει είναι η αυτοκατανόηση – το ‘γνώθι σ’ αυτόν’».

 Έτσι, το «δες τον εαυτό σου στο φως του Θεού και μετανόησε» αντικαθίσταται από το «κατανόησε τον εαυτό σου και θεραπεύσου». 

(«Ημερολόγιο 1973-1983», π. Αλεξάνδρου Σμέμαν, εκδ. Ακρίτας, 2002, σσ. 174-175.)

πηγή: μάλλον, (δεν θυμάμαι καλά),  το Ιστολόγιο "Τρελογιάννης" 
........................................................................................................
.........................................................................................................