"Μυστικά του συρταριού" αν είσαι Φατσομπουκάνθρωπος,blogger, μοναχικός άνθρωπος και όχι μόνον...

Αγαπημένο μου
το εν λόγω βιβλίο των εκδόσεων"Πατάκης",  με θαυμάσιο πρόλογο
και ανθολόγηση κειμένων από τη μεριά  της  Κατερίνας Σχινά
μου κάνει παρέα αυτές τις μέρες και με ενθουσιάζει.

Για το περιεχόμενό του,
ενημερώνεσαι  και βλέπεις, αν θες, και σχετικό βίντεο, από την παρουσίαση, εδώ:

Περίληψη

Τα Μυστικά του συρταριού είναι µια ανθολογία ηµερολογιακών εγγραφών, από τις πρώτες στιγµές της ανάδυσης του είδους (εµβληµατικός πρωτουργός ο Βρετανός Σάµιουελ Πέπυς, που άρχισε να κρατάει ηµερολόγιο την Πρωτοχρονιά του 1660) ως τη µεγάλη του έκρηξη, τον 20ό αιώνα (Κάφκα, Γουλφ, Αναΐς Νιν, Μαξ Φρις, Β. Γκοµπρόβιτς, Σύλβια Πλαθ).

Ανθολογούνται εκατόν τριάντα δεινοί ηµερολογιογράφοι, συγγραφείς, µουσικοί, εικαστικοί καλλιτέχνες, στοχαστές και απλοί καθηµερινοί άνθρωποι, που στράφηκαν στη µοναξιά της καρδιάς τους, ανέπτυξαν την ιδέα της πραγµάτωσης του εαυτού, εξωτερίκευσαν το εσωτερικό βάθος, διατράνωσαν την ιδιαιτερότητά του και διεκδίκησαν την αναγνώρισή της — ακόµη και ως εγγραφής σε ένα µυστικό τετράδιο.

Ίσως αναρωτιέται, βέβαια, κανείς τι νόηµα έχει µια τέτοια ανθολογία σε καιρούς που παρατηρείται µια άνευ προηγουµένου διάχυση αυθιστορήσεων, µια ανεξέλεγκτη εξάπλωση του λόγου περί εαυτού, όχι πια στις σελίδες ενός επτασφράγιστου τετραδίου, αλλά στην οθόνη του υπολογιστή. 

Μα για να δούµε πώς συνδιαλεγόταν κανείς µε τα φαντάσµατα και τους καηµούς του, πριν αποφασίσει να κατοικήσει σε γυάλινο σπίτι, τι αποσιωπούσε δηµοσίως και τι εκµυστηρευόταν ιδιωτικώς, προτού τα όρια ανάµεσα στη δηµόσια και στην ιδιωτική σφαίρα, στο µέσα και στο έξω, στο υποκείµενο και στο αντικείµενο γίνουν ρευστά και εναλλάξιµα, φέρνοντας στον νου την τοπολογία της λωρίδας του Μέµπιους. Και σίγουρα προς συνηγορία του αινίγµατος — αυτού που είναι κάθε ανθρώπινος βίος

.....................................................................................

........................................................................................ 

.........................................................................................................................
............................................................................................................................

Zuckerberg: «Μπορούμε να διαδραματίσουμε το ρόλο που είχαν κάποτε οι εκκλησίες»

Οι κοινότητες του Facebook μπορούν να καλύψουν το κενό που υπάρχει εξ αιτίας της μείωσης της θρησκευτικής συμμετοχής, ισχυρίστηκε ο CEO της Facebook, Mark Zuckerberg την περασμένη εβδομάδα.

Ο Zuckerberg θέλει οι ομάδες που έχουν σχηματιστεί στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσής του να παίξουν στις ζωές των ανθρώπων το ρόλο που κάποτε είχαν οι εκκλησίες ή και άλλου είδους ομάδες, όπως μικρές αθλητικές ομάδες.

Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από «σκοπό και υποστήριξη», δήλωσε ο Zuckerberg και οι ομάδες του Facebook μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτή την έννοια.

«Είναι τόσο εντυπωσιακό που εδώ και δεκαετίες η συμμετοχή σε κάθε είδους ομάδες έχει μειωθεί έως και στο ένα τέταρτο», ανέφερε ο Zuckerberg. «Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πρέπει να βρουν μια αίσθηση σκοπού και υποστήριξης κάπου αλλού».

Μιλώντας στην πρώτη «Σύνοδο Κορυφής Κοινοτήτων τουFacebook» στο Σικάγο την περασμένη εβδομάδα, ο Zuckerbergείπε επίσης ότι οι άνθρωποι είναι «βασικά καλοί» και θέλουν να βοηθήσουν άλλους. Αλλά είπε ότι το κίνητρο για τους ανθρώπους σο να δώσουν τον χρόνο τους ή τα χρήματά τους προέρχεται τόσο από την αίσθηση της κοινότητας όσο και από την πίστη τους.

«Οι άνθρωποι που πηγαίνουν στην εκκλησία είναι πιο πιθανό να προσφέρουν εθελοντικά και να δώσουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς», δήλωσε ο Zuckerberg, «όχι μόνο επειδή είναι θρησκευόμενοι αλλά επειδή είναι μέρος μιας κοινότητας».

«Μια εκκλησία δεν είναι μόνο μια μάζωξη», δήλωσε ο Ζούκερμπεργκ. «Έχει έναν πάστορα που φροντίζει για την ευημερία των πιστών του, φροντίζει να έχουν φαγητό και καταφύγιο. Μια μικρή αθλητική ομάδα που μετέχει στο πρωτάθλημα έχει έναν προπονητή που παρακινεί τα παιδιά και τα βοηθά να παίξουν καλύτερα. Οι ηγέτες θέτουν τον πολιτισμό, μας εμπνέουν, μας δίνουν ένα δίχτυ ασφαλείας και μας προσέχουν», είπε.

Το Facebook που έκλεισε τα 13 χρόνια λειτουργίας, έφτασε πρόσφατα στα περίπου δύο δισεκατομμύρια χρήστες. Ο μέσος χρήστης ανήκει σε 30 ομάδες και ενώ περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο είναι μέλη ομάδων, μόνο 100 εκατομμύρια βρίσκονται σε "σημαντικές ομάδες" ή σε ομάδες όπου έχουν αίσθηση σκοπού.

Ο Zuckerberg θέλει ότι ο αριθμός των χρηστών σε ομάδες που έχουν "νόημα" να φτάσει το ένα δισεκατομμύριο, και για αυτό «θα αλλάξουμε ολόκληρη την αποστολή του Facebook για να το κάνουμε αυτό».

Θέλει να συνδέσει ομάδες γύρω από κοινά ενδιαφέροντα ή πεποιθήσεις αλλά και ζητήματα.

«Να τερματιστεί η φτώχεια, να θεραπευτούν ασθένειες, να σταματήσει η κλιματική αλλαγή, να εξαπλωθεί η ελευθερία και η ανοχή, να σταματήσει η τρομοκρατία», είναι οι στόχοι που ανέφερε.

Στα τέλη του περασμένου έτους δημιουργήθηκε θόρυβος από την ανακοίνωση του Facebook ότι σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει αρκετούς φημισμένους ιστοτόπους και άλλα λίμπεραλ μέσα για την καταπολέμηση των λεγόμενων «ψεύτικων ειδήσεων».

Η επιλογή εταίρων του Facebook - Snopes, Factcheck.org, ABCNews και Politicfact - για υποτιθέμενη μείωση των ψεύτικων ειδήσεων, άναψε το πράσινο φως για πιθανή λογοκρισία άρθρων σχετικά με τη προστασία της ζωής του αγέννητου ή άλλες παραδοσιακές αξίες.

Νωρίτερα αυτό το μήνα, το Facebook ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να "μιλήσει πιο ανοιχτά για μερικά σύνθετα θέματα".

Μεταξύ των ερωτημάτων που είναι υπό σκέψη, είπε ο Αντιπρόεδρος του Facebook για την Δημόσια Πολιτική και τις Επικοινωνίες, Elliot Schrage, είναι: το πώς οι εταιρίες των socialmedia θα πρέπει αποφασιστικά να παρακολουθούν και να αφαιρούν αμφιλεγόμενες θέσεις και εικόνες από τις πλατφόρμες τους. Το ποιος μπορεί να αποφασίζει τι είναι αμφιλεγόμενο, ειδικά με ένα παγκόσμιο ακροατήριο και διάφορους πολιτιστικούς κανόνες; Και το ποιος μπορεί να καθορίζει ποιες είναι οι ψευδείς ειδήσεις έναντι μιας απλώς αμφιλεγόμενης πολιτικής ομιλίας;

Οι δυνάμεις πίσω από το Facebook δεν κρύβονται στο ότι χρησιμοποιούν την πλατφόρμα τους για να προωθήσουν μια συγκεκριμένη ατζέντα.

Μετά την απόφαση Obergefell του Ανώτατου Δικαστηρίου των Η.Π.Α που επέβαλε ως νόμιμο τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων τον Ιούνιο του 2015, η πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης έθεσε εγκαίρως ένα εργαλείο εικόνας προφίλ “Celebrate Pride” με την σημαία «του ουράνιου τόξου». Το εργαλείο έγινε γρήγορα ένα μέσο με το οποίο κάποιος θα μπορούσε είτε να δείξει την υποστήριξή του στον ομοφυλοφιλικό "γάμο" μέσω ενός προφίλ στοFacebook, είτε θεωρητικά επίσης να φανεί ότι δεν τον υποστηρίζει.

Το 2014, το Facebook αποκάλυψε μια λειτουργία που επιτρέπει στους χρήστες να επιλέγουν μεταξύ περίπου 50 επιλογών «ταυτότητας φύλου» για το προσωπικό τους προφίλ.

Νωρίτερα φέτος, το Facebook είχε μπλοκάρει έναν λογαριασμόχριστιανού blogger αρκετές φορές επειδή πρόβαλε θέσεις επικριτικές για την ομοφυλοφιλία με βάση την Αγία Γραφή. Το προσωπικό του Facebook αργότερα ζήτησε συγγνώμη και αποκατέστησε την πρόσβασή του.

Το Gizmodo.com δημοσίευσε πέρυσι δηλώσεις από ένα πρώην στέλεχος του Facebook που έλεγε ότι οι "επιμελητές ειδήσεων" του γίγαντα των social media "συνηθίζουν να καταστέλλουν τις ειδήσεις που ενδιαφέρουν τους συντηρητικούς αναγνώστες".

Οι επιμελητές του Facebook είχαν επίσης ως στόχο να "εισάγουν" τεχνητά ορισμένες ιστορίες στην ενημερωτική ενότητα των τρεχουσών ειδήσεων, ανεξάρτητα από το αν ήταν αρκετά δημοφιλείς ώστε να συμπεριληφθούν εκεί ή δεν ήταν καθόλου δημοφιλείς.

Τον Σεπτέμβριο του 2015 στη σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ο Ζούκερμπεργκ πρότεινε στην καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να θέσει περιορισμούς στο Facebook, σε όποιον έκανεεπικριτικά σχόλια για "το κύμα των προσφύγων που εισέρχονται στη Γερμανία".

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / πηγή

Μια σύγχρονη ιστορία γνήσιας νεκρανάστασης (επανάληψη)

Στη φωτό, ο Άρχων Γαβριήλ

(Επανάληψη από το http://salograia.blogspot.gr/2009/08/blog-post_8822.html )

.................................................................................
Η πιο εντυπωσιακή και γνήσια ιστορία νεκρανάστασης που άκουσα, λατρεμένο μου,
στη δική μου εποχή

είναι η ιστορία του πατέρα του κυρ Παντελή Γκαβού  - που ζει στην περιοχή της Λεύκας, στην Πάτρα.

Ο κυρ Παντελής είναι απλός λαικός άνθρωπος, φίλος μου και σεβαστός απο όλους οικογενειάρχης,
 με παιδιά καλά και εγγόνια καλύτερα. 

Είναι χαρακτήρας ήρεμος και δίκαιος, και απόλυτα ισορροπημένος.

Δεν του αρέσουν καθόλου τα παραμύθια, ούτε έχει διατελέσει ποτέ θαμώνας οινόφλυξ σε καμιά ταβέρνα. 

Επίσης ούτε πάσχει από κανενός είδους ψυχολογική διαταραχή και φαντασίωση.

Η εμπειρία του πατέρα του κυρ Παντελή σε αδρές γραμμές, και με το ύφος περίπου
που εκείνος μου την αφηγήθηκε, είναι η ακόλουθη:

Ο πατέρας του κυρ Παντελή, αγνότατος στην καρδιά και πιστός άνθρωπος, ποιμήν στο επάγγελμα, ήταν περίπου 35 ετών, όταν-όντας υγιέστατος- π έ θ α ν ε ξαφνικά στον ύπνο του!

Ο ίδιος, βέβαια, όταν συνέβη το γεγονός, δ ε ν συνειδητοποίησε ότι πέθανε!

Ο ίδιος κατάλαβε ότι ενώ κοιμόταν, δυνατά χτύπησε η εξώπορτα και σηκώθηκε απο το κρεβάτι του, να πάει να ανοίξει, να δει ποιός τον ζητάει, μέσα στα άγρια χαράματα. 

(Από τη στιγμή που σηκώνεται να ανοίξει την πόρτα, είναι η ψυχή του, που δρα και όχι το σώμα του. Το σώμα του παρέμεινε νεκρό στο κρεβάτι μέχρι που το βρήκαν αργότερα οι οικείοι και άρχισαν τους κοπετούς και τους θρήνους.)

Αντίκρισε τότε μπροστά του, δυο άνδρες, σαν χωροφύλακες της εποχής του- πριν τον πόλεμο του 1940. 
Τον κοίταξαν με σοβαρότητα και τον διέταξαν με φωνή που δεν σήκωνε αντιρρήσεις, να τους ακολουθήσει διότι εκκρεμούσε-είπανε- μια δίκη εις βάρος του.

Εκείνος, αιφνιδιάστηκε, αφάνταστα.

Δεν ήξερε το παραμικρό για καμία δίκη, και εξάλλου πώς να τους ακολουθήσει που ήταν μόνος
 στο σπίτι, με νήπια να κοιμούνται , ενώ η γυναίκα του, είχε πάει στην Πάτρα για δουλειές; 

Άρχισε να τους παρακαλάει να τον αφήσουν, να του δώσουν κάποια διορία γι’ αυτό το παράξενο και απρόβλεπτο δικαστήριο.

Αυτοί, ανένδοτοι!

Επέμεναν να τους ακολουθήσει. 

Αφού είδε και απόειδε ο κυρ Δημητράκης-έτσι τον έλεγαν -ότι από τους χωροφυλάκους δεν μπορεί να γλιτώσει, τους παραδόθηκε.
Τον πιάσαν, λοιπόν, απ' τα μπράτσα, ένας απο δεξιά και ο άλλος απο αριστερά , και άρχισαν να κινούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε κάτι περάσματα - σαν τούνελ.

Ο κυρ Παντελής δεν σκέφτηκε να μου πεί τη λέξη τούνελ, μόνο παίρνοντας μια κόλλα χαρτί, την έκανε σαν χωνί- με ένα μικρό άνοιγμα στη μύτη του χωνιού να παίρνει φως- και μου περιέγραψε: 

-Έτσι, να, σε ένα τέτοιο μέρος, τρέχανε οι δυο χωροφυλάκοι με τον πατέρα μου και ήτανε πολύ- πολύ φως στο βάθος!

Όταν κινούμενοι με την απίστευτη ταχύτητα, έφτασαν στην άκρη του τούνελ, βγήκαν σε μια πόλη με σπίτια και ανθρώπους που κυκλοφορούσαν και κτίρια μεγάλα.
Τον κυρ Δημητράκη οι χωροφύλακες, τον οδήγησαν σε ένα οίκημα που ήταν-είπανε - δικαστήριο, προκειμένου να δικαστεί, για ένα παράπτωμα που ο ίδιος δεν ήξερε.
Ο άνθρωπος, όμως, ένιωθε πάρα πολύ ανήσυχος.
Τον σήκωσαν χαράματα, άρον άρον απ' το κρεβάτι του, με τα ανήλικα παιδιά του να κοιμούνται παραδίπλα, η γυναίκα του είχε φύγει για δουλειές στην Πάτρα, και τι θά καναν τόσες ώρες τα μικρά, έρμα και απροστάτευτα; 

Ο κυρ Δημητράκης, όλο και ένιωθε και πιο αγχωμένος και εκλιπαρούσε να τον αφήσουν να επιστρέψει. 
Οι Χωροφύλακες, με τα πολλά παρακάλια, του είπανε:

-Κοίτα: Μπορούμε να σε αφήσουμε, αν βρεθεί κάποιος και εγγυηθεί για σένα!

Άρχισε τότε να ψάχνει τριγύρω, εναγώνια, ο κυρ Δημητράκης, να βρει κάποιον να παρακαλέσει γι αυτή την εγγύηση. 
Εκεί που τον είχαν -στο δήθεν Δικαστήριο- και περίμενε, υπήρχε μια πόρτα μισάνοιχτη,
πίσω απο την οποία πηγαινοερχόταν πολύς κόσμος.

Είδε διάφορους γνωστούς του, πεθαμένοι όλοι , αλλά στην εμπειρία, τούς ένιωθε σαν ζωντανούς.

Είδε και τη γιαγιά του, που ήτανε μαμή όταν ζούσε. 
Της φώναξε, της ζήτησε να εγγυηθεί.

-Α δεν μπορώ! Έχω άλλες υποχρεώσεις, αρνήθηκε η γιαγιά. 

Ο καημένος ο κυρ Δημητράκης, κόντευε να απελπιστεί. 
Εκείνη τη στιγμή βλέπει ξαφνικά μπροστά του, τον προσφάτως θανόντα ιερέα του χωριού του.

Τον αισθάνθηκε σαν σανίδα σωτηρίας:
-Παππούλη μου, βοήθα με!
Πρέπει να γυρίσω πίσω επειγόντως, έχω αφήσει τα παιδιά μόνα και λείπει η γυναίκα μου, του φώναξε. 

-Θα εγγυηθώ εγώ για σένα, αλλά και συ θα δεσμευτείς να μου κάνεις μια χάρη, απαίτησε ο παπάς. 

-Ό,τι θες παππούλη μου, ό,τι θες! αρκεί να επιστρέψω! 
Υποσχέθηκε με θέρμη ο κυρ Δημητράκης.

Με την εγγύηση του πεθαμένου ιερέα- ο οποίος προηγουμένως τον ξενάγησε σε φυλακές και είδε συγχωριανούς κατηγορημένους για βαριά παραπτώματα- πεθαμένοι όλοι , να στενάζουν εκεί ,δέσμιοι
- οι δυο που εμφανίζονταν σαν χωροφύλακες, απ' τον ίδιο δρόμο-του τούνελ- με ιλιγγιώδη πάντα ταχύτητα κινούμενοι, τον επέστρεψαν σπίτι του.

Εδώ να πώ, ότι σε όλο αυτό το διάστημα της εμπειρίας του κυρ Δημητράκη, είχαν περάσει γήινες 22 ολόκληρες ώρες!

Όταν ο άνθρωπος από το θάνατό του, με τη δύναμη του Κυρίου, επέστρεψε πάλι στη ζωή, μετά απο 22 ώρες, συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν στη σάλα του σπιτιού του, μέσα στο φέρετρο, με λουλούδια στολισμένος, με κεριά τριγύρω αναμμένα, με τη γυναίκα και τους λοιπούς τους συγγενείς, οδυρόμενους για τον πρόωρο και ξαφνικό το χαμό του.

Ήταν όλοι εκεί θρηνούντες- πιο πολύ η νεαρή χήρα- τον απροσδόκητο θάνατό του, περιμένοντας τον ιερέα που θα έκανε την εξόδιο ακολουθία.

Μπορεί κανείς να καταλάβει τι χαμός έγινε, τι πανικός, επακολούθησε, όταν ο πεθαμένος ανασηκώθηκε μόνος του στο φέρετρο, έβγαλε τα μπαμπάκια απο το στόμα, τίναξε τα νεκρολουλούδια απο πάνω του, και τους είπε ήρεμα: 

-Μη φοβάστε! Έκεί που πήγα, και γύρισα, μου δώσαν μια αποστολή να εκτελέσω!

Με τους συγγενείς άλλους πανικόβλητους να τσιρίζουνε, άλλους αποσβολωμένους, άλλους μισολιγοθυμισμένους απο την ταραχή που λάβανε, μια και δυο σηκώνεται -ο πρώην νεκρός και νυν ολοζώντανος- και κατευθύνεται στο σπίτι του- προσφάτως κοιμηθέντος - ιερέως του χωριού.

Εκεί βρισκόταν ο νεαρός γιος του παπά, ένα παλικαράκι όμορφο, που του άρεσε η ζωή και τα πανηγύρια. 
Μόλις, το παπαδοπαίδι, είδε μπροστά του τον κυρ Δημητράκη -γιατί όλο το χωριό γνώριζε ποιος πέθανε, και όλοι ετοιμάζονταν για την κηδεία- πήρε ταραχή μεγάλη.

-Μη φοβάσαι! τον καθησύχασε ο κυρ Δημητράκης, ο άνθρωπος του Θεού.

Εγώ π ή γ α στην άλλη ζωή και γ ύ ρ ι σ α 
και έχω μια π α ρ α γ γ ε λ ι ά απο τον πεθαμένο πατέρα σου, να σου δώσω!

Τον κοίταγε άφωνος, ο γιος του παπά, όμως, ο κυρ Δημητράκης συνέχισε απτόητος:

-Εκεί που πήγα, λοιπόν, στην άλλη ζωή, συνάντησα τον ιερέα πατέρα σου,
 και μου είπε να έρθω και να σου πώ,ότι
αυτό που του ορκίστηκες ότι θα κάνεις, δίπλα στο κρεβάτι του, 
λίγη ώρα πριν ξεψυχήσει, 
όταν ήσασταν μ ό ν ο ι οι δ υ ό σας στο δωμάτιο, 
να το κάνεις, 
ει δε μη θα έχεις την κατάρα του, 
απο κεί που βρίσκεται!

Αυτά τόνισε  με σοβαρότητα και επισημότητα ο κυρ Δημητράκης, γιατί αυτά τού είχε παραγγείλει ο πεθαμένος ιερέας, να πει.

Περί της υποθέσεως δεν διέθετε περισσότερη γνώση.

Και αφού τα ανακοίνωσε, επέστρεψε σπίτι του, να χαρεί και να μιλήσει με τους αγαπημένους του, γιορτάζοντας την προσωπική του την ανέλπιστη νεκρανάσταση!

Ο γιος, όμως, του προσφάτως θανόντος ιερέα, έπαθε το...λαλά της αρκούδας, θα λέγαμε, μιλώντας με τη σύγχρονη γλώσσα.

Γιατί; Διότι ο πατέρας του, ο παπάς, πριν ξεψυχήσει, ικέτευε το νεαρό γιο του, να δεχτεί και να γίνει ιερέας στο πόδι του, στο χωριό.

Και ο γιός, για να κάνει τον πατέρα του, τον παπά, να πεθάνει ευχαριστημένος, του ορκίστηκε πρόθυμα , ότι θα το κάνει.

Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είχε την π α ρ α μ ι κ ρ ή πρόθεση να γίνει ιερέας, επειδή η ζωή του ιερέα, έστω και του εγγάμου, είναι ζωή που απαιτεί μεγάλες θυσίες και εκκοπή πολλών σαρκικών θελημάτων, και αυτός ήταν νεαρούλης εκεί κοντά στα είκοσι, του άρεσαν τα πολλά τα γλέντια και τα κορίτσια, και ούτε κατά φαντασίαν δεν σκόπευε να μαυροφορέσει επειδή του μακαρίτη του πατέρα του, του είχανε μπεί έμμονες ιδέες στο μυαλό του, για Ονομαα!

Όμως...όμως! 
Όταν στήνεται όλο αυτό το α π ί σ τ ε υ τ ο σκηνικό, και α ν α σ τ α ί ν ε τ α ι ο κυρ Δημητράκης και έρχεται να του δώσει παραγγελιά απο τον πατέρα του- από την άλλη ζωή- 
για μια υ π ό σ χ ε σ η που δόθηκε
και που κ α ν ε ί ς γι αυτήν την υπόσχεση
δεν ήξερε το παραμικρό 
εκτός απο τον πεθαμένο παπά και το γιο του, ε τότε...
σ υ γ κ λ ο ν ί σ τ η κ ε σε τέτοιο βαθμό ο γιος του παπά,
όπως αφηγείται ο κυρ Παντελής που τον γνώρισε - τότε που έλαβαν χώρα αυτά τα γεγονότα,
 ηταν ο κυρ Παντελής τριάχρονο παιδάκι-
 που όχι μόνο έγινε παπάς,
αλλά έγινε και
ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό ς ιερέας,
που αγωνιζόταν με όλες του τις δυνάμεις
για την τήρηση των εντολών του Κυρίου,
και τη φροντίδα του λογικού ποιμνίου που ο Θεός του εμπιστεύτηκε.

Όταν ακολούθησε ο Εμφύλιος -μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς- ο γιος του παπά που έγινε ιερέας, όχι μόνο δεν φοβόταν κ α θ ό λ ο υ το θάνατο, αλλά συχνά, με απόλυτο κίνδυνο της ζωής του, έμπαινε στα στρατόπεδα -είτε των δεξιών είτε των αριστερών, δεν έκανε διάκριση- και είχε γλυτώσει τις ζωές πολλών συχωριανών και συνανθρώπων. 

Εκοιμήθη πριν κάποια χρόνια έχοντας υπηρετήσει με μεγάλη Πίστη και αυτοθυσία την Ορθόδοξη Εκκλησία- ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Αυτή ήταν η εμπειρία, πολύ συνοπτικά και επιγραμματικά.

Και μου την επιβεβαίωσε σε άλλο, ανύποπτο τόπο και χρόνο, και ο αδερφός του κυρ Παντελή που ζει και αυτός στην Πάτρα.
Και την παρέθεσα, μόνο για όποιον είναι α γ ν ό ς στην προαίρεση και μπορεί να καταλάβει ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός τελεσιουργεί θαυμάσια, νυν και αεί και εις τους αιώνας.
Και μακάριοι, οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες και οι έχοντες επί τον Κύριον την Ελπίδα της Σωτηρίας τους...

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ
(κατά κόσμον η Ευαν. Παναγοπούλου -Κουτσούκου)

Επειδή όλοι ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ πουλιούνται (επανάληψη)

(Η φωτό από το picturesforwords.blogspot.com)
Και μια ανάρτηση σχετική με τις εταιρείες που κυβερνούν τον κόσμο στο οι 147 εταιρείες που κυβερνούν τον κόσμο)
..............................................................

Αγανακτισμένο μου

τις προάλλες με ειρωνεύτηκες πάλι για την πίστη, που έχω.

Μου είπες ότι πουλήθηκα  στο Χριστό, και άρα τυγχάνω ένα  εξαιρετικά  φαιδρό πρόσωπο, κατά τη νεανική σου, τη  γνώμη.

Με αφορμή αυτή σου την κρίση, θυμήθηκα τον θείο  τον Τάκη, τον  οικονομολόγο που απεριφράστως δηλώνει, όποτε το  φέρει η συζήτηση:

- Όλοι πουλιούνται! 

Είναι, απλώς,  θέμα τιμής!

-Το πιστεύεις;

Μάλιστα!

Όλοι-τονίζει ο έμπειρος  θείος-   έχουν την τιμή τους,  και όσο πιο αυστηροί φτιάχνονται  οι νόμοι-  για της παρανομίας την πάταξιννν -  τόσο πιο πολύ  θ'ανεβαίνει το κασέ που απαιτείται, προκειμένου να εξαπατήσουν, οι  κάθε είδους γραβατωμένοι, οικονομικονομομαθείς,  μισθοφόροι.

-Η παρανομία αποκλείεται να σταματήσει, ό,τι μέτρα κι αν λάβει το κράτος-ψευδαισθήσεις- Δόξα στον Κύριο- δεν έχουμε.

 Απλά θα ανεβαίνει η... ταρίφα.

Η απληστία  καταδεικνύεται  ως  το κυρίαρχο πάθος,  τής ανθρώπινης φύσης.

 Δεν υπάρχει πρόσωπο απούλητο, και όποιος αυτό δεν το νιώθει,  είναι στ'αλήθεια  μεγάλο χαϊβάνιιιι! καταλήγει,  κατηγορηματικά,  ο θειούλης που ξέρει.

-Με πιάνεις;

- Σε πιάνω, καλέ, το συνέλαβα, είναι: "χαϊβάνι, χαϊβάνι, χαϊβάνι!"

 Εμπεδώθηκε:

"Όλοι  πουλιούνται! όλοι  πουλιούνται, όλοι  πουλιούνται! "

(Η επανάληψη πάντα διαπρέπει ως  μήτηρ μαθήσεως! )

-Τι εννοεί, όμως,  μανδάμ σαλογραία, ακριβώς,  όταν λέει ότι " όλοι πουλιούνται" ; 

Μου το κάνεις σαφέστερο;

-Εννοεί ότι ο ένας, προδίδει- πουλιέται για χρήματα, ο  άλλος, προδίδει - πουλιέται  για έρωτες και άλλος προδίδει-  πουλιέται,  για δόξες,  έκαστος ανάλογα με της ψυχής,  την βαθύτερη  ευαισθησία και κλίση.

Το γράφει  και το Ευαγγέλιο κυρίως: "όπου βρίσκεται  ο θησαυρός σας εκεί βρίσκεται και η καρδιά σας" δηλαδή η δύναμη που κινεί όλη την ύπαρξη και δίνει νόημα στη ζωή σας.

Και ούτως,  έχει το πράγμα .

Μου έμεινε  αξέχαστο και ανέφερα σε σχόλιο παλιότερα, αυτό που διάβασα στο βιβλίο με τίτλο:"Στα άδυτα της Μοσάντ"- εδώ και  λίγα χρονάκια.

-Τι έγραφε  ο πρώην μυστικός πράκτορας και  συγγραφέας, εκεί, το  θυμάσαι;

Εξηγούσε  ότι προκειμένου η Μοσάντ να προσεγγίσει και να "ρίξει" υψηλά ισταμένους, παρατηρεί- προηγουμένως- προσεκτικότατα, τι πάθος σέρνει από τη μύτη, τον κάθε σπουδαίο λεγάμενο.

Παρατηρεί, λοιπόν,  τι γουστάρει τρελά, ο καθείς,  και στο  βάθος.

Ψοφάει , ας πούμε, για  όβολα;

Ρίχνει στο  θύμα λεφτά με τη σέσουλα- ξέρεις-δεν ξέρεις - τι είναι η σέσουλα;

-Ξέρω, κυρά μου, προχώρα! 

-Ωραία! Αν γουστάρει λεφτά, λοιπόν, τον μπουκώνουνε στα λεφτά, με τη  σέσουλααα!

-Αν δε γουστάρει λεφτά και βουρλίζεται για   γυναίκες;  

-Του ρίχνει από δίπλα,  όλα τα ονειρεμένα  ουρί του Παράδεισου, και το μυαλό τού το ξανεμίζουν  οι λάμιες.

-Κουνάει, ο δικός τους,  το μαντηλάκι για...  άντρες;

Ρίχνει από δίπλα τον Άδωνι(όχι αυτόν με την τσιριχτή φωνή, βρε, για Όνομα! Εννοώ τον Αδωνι, τον αρχαίο!).

-Γουστάρει παιδιά,  το καθίκι-ο παιδέρας;

Του σερβίρει  φρέσκια-  απ' τα ανθρώπινα  σκλαβοπάζαρα-   την ανήλικη Φιλιππίνα-  καπάκι.

-Ξεψυχάει για  δόξα;

Απλώνει  μπροστά απ' τη μύτη του -το σε γυαλιστερό περιτύλιγμα-  ξελογιαστικό  της δόξας, υπέροχο έδεσμα.

 Και το κνώδαλο -το  θύμα- πάντα  τσιμπάει.

 Και η Μοσάντ πετυχαίνει πάντα τους στόχους.

-Μπράβο, βρε,  στη Μοσάντ!

-Μπράβο της. Το καπέλο, τής βγάζω!

-Και η Μοσάντ,  μάς πετάει έξω τα μάτια!

Και βέβαια, όταν δεν της χρειάζεται πια ο ...πελάτης, τον ξαποστέλνει  στην ...ανακύκλωση.

.

Όλα προχωράν  παστρικά, και αθόρυβα-  ίδια με γάτας βελούδινα πέλματα.

-Είπαμε: Έχει έκαστος την τιμή του, αρκεί να το ψάξεις το θέμα, λιγάκι. 

Το βεβαιώνει πάντα  μεθ'όρκου  και  ο θείος  ο Τάκης.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, λοιπόν, αγαπημένο μου, μπορείς να καταλάβεις γιατί μισούν το Χριστούλη, τόσο σκληρά,  οι απόγονοι των  Φαρισαίων Σταυρωτήδων.

- Ντρέπομαι που το λέω, αλλά, ακόμη δεν το κατάλαβα, επακριβώς, τρελοτάτη μου.

-Μισούνε το Χριστούλη, ρε όρνιο,  επειδή ο Χριστούλης δίνει τις καλύτερες και υψηλότερες τιμές στην αγορά , ρε χαμένο, άντε! ξυπνήστε! δε βλέπεις; 

-Δηλαδή; ποιες είναι οι μεγαλύτερες και υψηλότερες και καλύτερες τιμές, για να καταλάβω;

- Εντελώς αφαιρεμένο τυγχάνεις;  
Τι κόρακα πήγαινες κατηχητικό τόσα χρόνια;

Να στο θυμίσω:

- Ο Χριστός, άπαξ και τον εμπιστευτείς, άπαξ και τον ακολουθήσεις, τηρώντας το κατά δύναμη τις σοφές εντολές Του, σου προσφέρει, την τιμή των τιμών, την υψίστη τιμή.

 Η ύψιστη τιμή είναι η τιμή  της Αιώνιας Ζωής, περιστέρι μου!

Αυτή δεν είναι η μοναδική  εμπειρία των Αγιων της Ορθόδοξης Εκκλησίας;

-Αυτή ακριβώςςς!

- Και ερωτώ δια τελευταίαν φοράν:μπορεί κάποιος κερατάς άνθρωπος-  όσο σπουδαία θέση επί γης και αν κατέχει-   να σου προσφέρει αυτή  την Υπέροχη  Ζωή την Αιώνια;

-Όχι δεν μπορεί,  ο κερατάςςςς -  που να βροντήξει τα στρογγυλά του  οπίσθια,  σε όλα τα δοκιμαστικά σωληνάκια της επιστήμης- των αδυνάτων αδύνατον!

Όσο και να λυσσάξει-  ο έρμος, ο α-νόητος άνθρωπος-   όποια μεταμόσχευση συκωτιών και παγκρέατος, κι αν κάνει,  όποια αντιρρυτιδική κρέμα και αν στρώσει στη φάτσα του, όσο και αν του  καλορράψει τα μούτρα ή του γεμίσει τα βυζιά σιλικόνες,  ο αξιότιμος  κύριος Φουστάνος,  όσα  λεφτουδάκια και αν δώσουν  σε γυμναστές, διαιτολόγους και μασέρ απ'την Άφρικα- εγώ, εσύ,  η βασίλισσα της Αγγλίας,  η πάσα ψυχή  τελοσπάντω- το απευκταίον, μια μέρα,  θα έρθει.

Τουτέστιν, θα μουμιοποιηθούμε  εκ του γήρατος αναπόφευκτα, το ζην θα  εκμετρήσουμε, δηλαδή, θα τινάξουμε τα ρόδινα  πέταλα, θα οργανώσει  το μεταθανάτιο μας  πάρτυ, ο κηδειάς- με  ύφος δήθεν περίλυπο-  και θα πιουν στην υγειά μας,  παραζαλισμένοι εκ του πένθους,  οι ορφανοί-επιτέλους- ίσως ευτυχείς, κληρονόμοι...

-Άρα, λοιπόν, αφού υπάρχει ο Μαύρος Καβαλλάρης, ο   Ιππότης ο Θάνατος, τι επιλογή με συμφέρει να κάνω;

-Σε συμφέρει να πουληθείς στο Χριστούληηηη!

- Δόξα Σοι,  που αναφωνεί και ένας γνωστός,  και μπράβο που το κατάλαβες!

-Ναι. Το αποφάσισα. 

Θα πουληθώ στο Χριστούλη, διότι Εκείνος και μόνον Εκείνος, μού δίνει την τιμή την ψηλότερη!

Δε με λυτρώνουν  ούτε τα λεφτά, ούτε οι δόξες τάχα μ' , ούτε τα πάρτυ με τα πολλά ούζα, you know!

- I know! Τα χρήμα κάποτε θα μπουχτίσω, οι επίγειες  δόξες θα διαλυθούν σαν τον ιστό της αράχνης, κι  ο έρωτας ντροπιασμένα δεν θα μπορεί   να με σώσει  όταν  ο Χάρος  βίαια, το κορμί μου θα  φυτέψει στο χώμα, ως έδεσμα των σκωλήκων,  και από πάνω του,  θα ξεπεταχτούν ολόφρεσκα τα  ραδίκια.

- Η Αιώνια Ζωή της Τρυφής και της Αγαλλίασης,  αδιαφιλονίκητα αστράφτει,  ως  η Τιμή η ψηλότερη.

Και όποιος πραγματικά, εξαγοραστεί με το Αγιο Αίμα δια του Βαπτίσματος στο Όνομα της Παναγίας Τριάδος από τον Κύριο, παραμένει   άπαρτο κάστρο και αποτυχαίνουν οι  όποιες επιθέσεις των παμπόνηρων και χαμένων  δαιμόνων.

Ο συνειδητός ακόλουθος του Ιησού, από  τη σκέψη κανενός επίγειου κέρδους ή αναπαύσεως, δεν πτοείται,  δεν δελεάζεται και μένει εκεί-  " άχρι  θανάτου πιστός"  στις άγιες Εντολές-  που την ημέρα του Αγίου Βαπτίσματος,  δεσμεύτηκε να τηρήσει- ίνα λάβη τον άφθαρτο στέφανο της  Ζωής της Αιώνιας. 

 Μένει πιστός, άχρι θανάτου,  σε ό,τι από Άγιους προγόνους,  τού παραδόθηκε, προκειμένου  να μεταβιβάσει και αυτός - ως  σκυταλοδρόμος- έστω χωλός και βραδύπους- στους επομένους, την άγια σκυτάλη.

-Κατάλαβες τώρα γιατί μισούν μέχρι θανάτου τους ανεξαγόραστους αληθινούς χριστιανούς οι δυνάμεις του Σκότους;

Επειδή αυτοί οι ανεξαγόραστοι μένουν μέχρι θανάτου σ υ ν ε π ε ί ς στων  Θείων Εντολών, το ματόβρεχτο μετερίζι.

Κατάλαβες, γιατί  ο Εξαποδώς   των ποτών ποτέ δεν θα δώσει  την εγκόσμια  εξουσία  σε άνθρωπο που ο Χριστός, πρόλαβε και  τον εξαγόρασε Πρώτος;

Κατάλαβες γιατί ουδείς πολιτικός ηγέτης θα βρεθεί  να σεβαστεί πραγματικά το λαό του, αν πρωτίστως, αυτόν τον ηγέτη  δεν τον έχει εξαγοράσει-ελευθερώσει  ο Λατρευτός μας, ο  Κύριος; 

-Το κατάλαβα, περιστέρι  μου, μη χτυπιέσαι. Το κατάλαβα. 

- Ανθρωπίνως,  στις μέρες μας, λοιπόν, ελπίς σωτηρίας από άρχοντες,  δεν βρίσκεται, διότι " πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν. Ουκ έστιν ποιών χρηστότητα..." 

Ο υπομείνας εις τέλος τον καύσωνα της ημέρας, χάριν του Κυρίου Ιησού Χριστού,  ούτος και σωθήσεται.

Προχωράμε, λοιπόν,  την ανηφόρα, ως εξαγορασμένοι  δούλοι Κυρίου Ιησού,  Χάριτι Θεία-  σκληρή η μάχη, δε λέω...όμως...

Χαρά απερίγραπτη, σε όποιον  αντέξει...

Ευανθία η Σαλογραία

(πατώντας στην υπογραφή θα πεταχτείς στα αυτά

που σου έγραφα  παλιότερα για το Φθόνο του δαίμονα

και  τις σκέψεις αυτοκτονίας, μη γένοιτο!)