H Χάρη Σου, μου φτάνει...

Ω περιστερά μου...

Οι άνδρες που θέλουν να γίνουν πατέρες πρέπει να ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ να πίνουν αλκοόλ αρκετό καιρό ΠΡΙΝ τη ΣΥΛΛΗΨΗ του παιδιού...

Οι άνδρες που θέλουν να γίνουν πατέρες πρέπει να αποφεύγουν να πίνουν αλκοόλ αρκετό καιρό πριν τη σύλληψη του παιδιού, προκειμένου να μειώσουν τον κίνδυνο να γεννηθεί μωρό με συγγενείς καρδιοπάθειες, σύμφωνα με μια νέα κινεζική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Τζιαμπί Τσιν της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Κεντρικού Νότιου Πανεπιστημίου της Κίνας στην πόλη Τσανγκσά, που έκαναν σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “European Journal of Preventive Cardiology” της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας, αξιολόγησαν όλες τις έως τώρα δημοσιευμένες έρευνες της περιόδου 1991-2019 πάνω στη σχέση αλκοόλ και συγγενών καρδιοπαθειών.

Η μελέτη (μετα-ανάλυση), που αφορούσε συνολικά σχεδόν 41.800 μωρά με τέτοια καρδιολογικά προβλήματα και 298.000 υγιή, έδειξε ότι η κατανάλωση αλκοόλ από τον άνδρα τρεις μήνες πριν την εγκυμοσύνη σχετιζόταν με 44% αυξημένο κίνδυνο συγγενούς καρδιοπάθειας στο μωρό, ενώ αν έπινε η μητέρα, ο κίνδυνος ήταν αυξημένος κατά 16. Η κατάχρηση αλκοόλ (πάνω από πέντε αλκοολούχα ποτά στη σειρά) σχετιζόταν με αυξημένο κίνδυνο κατά 52% για τους πατέρες και 16% για τις μητέρες.

Η δρ Τσιν συμβούλευσε τα ζευγάρια που θέλουν να κάνουν παιδί, ο άνδρας να μην πίνει τουλάχιστον για έξι μήνες πριν από τη σύλληψη, ενώ οι γυναίκες να σταματήσουν το αλκοόλ για έναν χρόνο προτού συλλάβουν παιδί και να συνεχίσουν να μην πίνουν όσο είναι έγκυες.

Οι συγγενείς ανωμαλίες της καρδιάς είναι συχνές και περίπου 1,35 εκατομμύρια μωρά γεννιούνται κάθε χρόνο στον κόσμο με τέτοιο πρόβλημα. Οι παθήσεις αυτές αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου αργότερα στη ζωή, ενώ αποτελούν κύρια αιτία θανάτου του μωρού λίγο μετά τη γέννηση του. Το αλκοόλ μπορεί επίσης να προκαλέσει τερατογένεση.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τέχνη ή Ζωή; (Μας ρούμπωσε ο θεούλης Σωτήρης)

 
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΜΕ ΤΟ ΣΩΤΗΡΗ ΧΑΤΖΑΚΗ

«Τώρα που κλείνω 40 χρόνια στο θέατρο 
με 500 παραστάσεις που έχω κάνει συνολικά,

θα τις άλλαζα για ένα παιδί. 
Γιατί αυτή είναι η πραγματική ζωή, 
κανείς δεν ξεκινάει από την Τέχνη 
για να ανακαλύψει τον πόνο ή τη χαρά. 

Ξεκινάει από τον πόνο και τη χαρά 
για να ανακαλύψει την Τέχνη, 

άρα η ζωή είναι που έχει σημασία 
όχι η Τέχνη»

Σωτήρης Χατζάκης , 
Σκηνοθέτης και ηθοποιός

πηγή:  Ηλεκτρονική εφημερίδα :THE BEST
...................................................................
....................................................................
[και αν πατήσεις στο
https://www.tvopen.gr/watch/13541/tokokkinopotami7ckyklos1epeisodio9

στο 25ο λεπτό θα βρείς 
τον ΆΠΑΙΧΤΟ  ΠΟΝΤΙΑΚΟ  ΧΟΡΟ ΤΩΝ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ 
που χόρεψε ο γαμπρός τη μέρα του γάμου του

Ευανθία η Σαλογραία  ]

Βλέπεις την αεικίνητη Κάτια Δανδουλάκη στις "Αγριες Μέλισσες"; Κάτι ξέρει αυτή που είναι αεικίνητη, χιχι..

Αν θέλετε υγιή γεράματα μη κάθεστε, να κινήστε συνέχεια, 
συνιστά η Ελληνίδα πρώην διευθύντρια βιοεπιστημών στη ΝASA, Ιωάννα Βερνίκου

Το γήρας είναι αναπόφευκτο, το ζητούμενο όμως είναι να έχουμε υγιή γεράματα.

Πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; "Με την κίνηση. Μη κάθεστε , να κινείστε συνέχεια" συνιστά η πρώην διευθύντρια του τομέα Life Science της NASA , Ιωάννα Βερνίκου η οποία εκτός από διαπρεπής επιστήμονας είναι και υπέρμαχος της σοκολάτας.

Για τη σχέση της βαρύτητας - κίνησης -γήρατος, για τον λόγο που πρέπει να κοιμόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι, για τη σχέση της με τη σοκολάτα αλλά και για το τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι αν αποφασίζουν να κάνουν αποικίες στο διάστημα , μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ κ. Βερνίκου στο περιθώριο της συνάντησής της με τον κοσμήτορα της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ, Θεόδωρο Δαρδαβέση. 

Η καταγόμενη από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου , με ρίζες από την Σίφνο και τις οικογένειες εφοπλιστών Ευγενίδη και Βερνίκου, Ιωάννα Βερνίκου αν και έχει συνταξιοδοτηθεί και δεν είναι πλέον ενεργό στέλεχος της NASA(όπου είχε προσληφθεί το 1964) σήμερα στα 85 της χρόνια παραμένει επιστημονικά και ερευνητικά δραστήρια.

Ερ. Τι σχέση έχει η βαρύτητα με την κίνηση και το γήρας;

Απ. Όταν είμαστε καθιστοί ή ξαπλωμένοι μειώνεται η βαρύτητα και είμαστε σε μια κατάσταση που μιμείται την μικροβαρύτητα. Όταν είμαστε όρθιοι υπάρχει η βαρύτητα που είναι η κάθετη δύναμη από το κεφάλι προς το κέντρο της γης. Αν ξαπλώσουμε η βαρύτητα μειώνεται γιατί γίνεται οριζόντια και αυτό δημιουργεί όχι μόνο τα συμπτώματα έχουν οι αστροναύτες όταν είναι στη μικροβαρύτητα, αλλά και αυτά του γήρατος.

Και αυτό ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα και για όλους τους γύρω μου που δεν το πίστευαν στην αρχή. 

Μάλιστα έγραψα το 1986 ένα φυλλάδιο με τίτλο "Gravity: Aging parallel processes" γιατί δεν το πίστευε κανείς πως ήταν το ίδιο. 

Και μετά αρχίσαμε να κάνουμε μετρήσεις στους ηλικιωμένους και στους εθελοντές που βάζαμε στο κρεβάτι. Παρατηρήσαμε ότι μέσα σε επτά μέρες δημιουργήθηκε αυτή η αλλαγή προς το γήρας. Στους κατακεκλειμένους η γήρανση αρχίζει από την πρώτη μέρα μέσα σε ώρες.

Ερ.Όμως και όταν κοιμόμαστε είμαστε ξαπλωμένοι, γερνάμε και στον ύπνο μας;

Απ. Αυτό είναι άλλο πράγμα. 

Έχουμε τη γη που περιστρέφεται και έχουμε τη βαρύτητα , έχουμε την ημέρα και έχουμε τη νύχτα. 

Τη νύχτα όταν ξαπλώνουμε για να κοιμηθούμε , το σύστημα- το σώμα μας "κλείνει". 

Θεωρητικά γι αυτό δεν ουρούμε , συνήθως, τη νύχτα αλλά κι αν θέλουμε να ουρήσουμε μπορούμε να το αλλάξουμε. Ο οργανισμός αντιλαμβάνεται πότε είναι νύχτα και πότε είναι ημέρα. Γι αυτό ο άνθρωπος μόλις ανοίξει τα μάτια του και δει το φως σηκώνεται όρθιος.

Στους πόλους της γης , εκεί που είναι έξι μήνες ημέρα και έξι ημέρες νύχτα, παρατηρούνται πολλές αυτοκτονίες.

Στο σωστό δεν είναι να κοιμόμαστε σε οποιαδήποτε συνθήκη.

Το σωστό είναι να κοιμόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι, να μην έχουμε κοντά μας ούτε κινητό , ούτε τηλεόραση ανοιχτή. Τα παιδιά πρέπει να τα μάθουμε να κοιμούνται στο σκοτάδι . Και οι ηλικιωμένοι που έχουν αϋπνία , θα πρέπει να κοιμούνται στο απόλυτο σκοτάδι.

Διότι το φως δεν το αντιλαμβανόμαστε μόνο με τα μάτια. Το αντιλαμβανόμαστε κυρίως με τα μάτια αλλά στο κέντρο του εγκεφάλου υπάρχουν και οι υποδοχείς που απορροφούν το φως".

Ερ. Κάθε πότε πρέπει να κινούμαστε;

Απ. Συνέχεια , σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ένα παιδί όταν γεννιέται κουνιέται, περπατάει, μεγαλώνει ως τα 20-23 χρόνια και μετά ξεχνά πως πρέπει να κινείται και κάθεται. 

Και καθόμαστε και δεν χρησιμοποιούμε την κίνηση κάθε μέρα στη ζωή μας, την ημέρα, όλη την ημέρα. 

Γιατί το να κάνει κανείς μόνο μία φορά την ημέρα γυμναστική και νομίζει ότι κάτι έκανε δεν είναι η απάντηση. Πρέπει να κινούμαστε συνέχεια , να αλλάζουμε στάση όλη την ημέρα. Όσοι κάνουν καθιστική δουλειά θα πρέπει να σηκώνονται , να έχουν ένα ρολόι που να τους θυμίζει να σηκώνονται κάθε μισή ώρα.

Ερ. Πώς μπορούν να αποφύγουν το πρόωρο γήρας αυτοί που λόγω κάποιας πάθησης είναι καθηλωμένοι στο κρεβάτι;

Απ. Πρέπει με κάποιο τρόπο να σηκώνονται ώστε να έχουν συνεχή εμπειρία της βαρύτητας .

 Υπάρχουν κρεβάτια που τους ανεβάζουν , υπάρχουν συστήματα με αναρτήσεις που μπορούν να τους σηκώνουν .Οι παραπληγικοί το παλιό καιρό ήταν στο κρεβάτι,δεν σηκωνόταν και πέθαιναν. Σιγά σιγά μάθανε ότι μπορούσαν να καθίσουν σε κουνιστή καρέκλα. Στην αρχή ήταν σκυφτοί και δεν ήταν υγιείς. Σιγά-σιγά μάθανε ότι αν άλλαζαν τη στάση τους γίνονταν καλύτερα. Ακόμη και μια μικρή μετακίνηση κάνει καλό .

Αυτό είναι το κύριο, γιατί το αυτί αισθάνεται την αλλαγή στην ισορροπία. Βασικά στο αυτί είναι δύο στοιχεία. Είναι οι ημικύκλιοι σωλήνες με τη λήκυθο κάτω, η οποία αισθάνεται τη γωνιακή επιτάχυνση , και κάτω είναι δύο κυστίδια και εκεί είναι οι υποδοχείς της βαρύτητας, όπου είναι οι ωτόλιθοι, για τη γραμμική επιτάχυνση.

Ερ. Στη δεκαετία του '80 ανοίξατε με τον σύζυγό σας στο Λονδίνο ένα κατάστημα σοκολάτας και το 2012 γράψατε συγγράψατε με τον σύζυγό σας το βιβλίο "Αdventures in Chocolate".

Μήπως σχετίζεται η σοκολάτα με τις έρευνες που κάνατε;

Απ. Η ζωή μου στη σοκολάτα ή σοκολάτα στη ζωή μου άρχισε με αυτό που λέγεται κρίση μέσης ηλικίας. Όταν είμαστε γύρω στη μέση ηλικία θέλουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Η δουλειά μου ήταν να συντάσσω αναφορές (reports) και να μετέχω σε συνεδριάσεις και μετά τίποτα .

Οι έρευνες μέχρι να τις κάνεις να τις δημοσιεύσεις ( αν δημοσιευτούν) παίρνουν πολύ καιρό . 

Φυσικά η εργασία είναι ενδιαφέρουσα αλλά ο ερευνητής χαίρεται και αισθάνεται ικανοποιημένος όταν αναγνωριστεί το έργο του. Ενώ με τη σοκολάτα η χαρά και ικανοποίηση έρχονται άμεσα. 

Ήθελα να κάνω κάτι με τα χέρια μου και να βλέπω το αποτέλεσμα αμέσως . Δεν υπήρχε άνθρωπος που να ερχόταν στο μαγαζί και να μην έφευγε ευτυχισμένος με χαμόγελο . Αυτό είναι ωραίο πράγμα είναι άμεση ικανοποίηση. Κάποτε λέγανε ότι δεν πρέπει να τρως σοκολάτα γιατί δεν είναι καλό για την υγεία. Όχι , αυτό δεν ισχύει και ο καφές και η σοκολάτα κάνουν καλό.

Ερ. Ίσως φαίνεται σαν επιστημονική φαντασία ότι οι άνθρωποι θα κάνουν αποικίες στο διάστημα. Αν όμως συμβεί αυτό, πώς θα επηρεαστούν από την έλλειψη βαρύτητας;

Απ. Θα πάρουνε τη βαρύτητα μαζί μας με την φυγόκεντρο που μπορεί να είναι σε καψούλα ή στο έδαφος αν πάνε στη Σελήνη . Η Σελήνη έχει βαρύτητα αλλά δεν είναι αρκετή για να την αισθανθεί σωστά το σώμα και ο άνθρωπος είναι μεν όρθιος αλλά πετάει. Και το αστείο είναι ότι όταν έστειλαν τους αστροναύτες και τους είδαμε να χοροπηδάνε είπαμε ότι μπορούμε να την αυξήσουμε την βαρύτητα που υπάρχει με ασκήσεις. Αλλά το βράδυ όταν γύριζαν στην καψούλα να κοιμηθούν κοιμόνταν όρθιοι γιατί δεν υπήρχε αρκετός χώρο για να ξαπλώσουν.

Έτσι παρόλο που υπήρχε η βαρύτητα μπορούσαν να έχουν καλούτσικο ύπνο όρθιοι. Δυστυχώς οι μηχανικοί έχουν τη δική τους άποψη. Και για αυτό η τεχνητή φυγόκεντρος που έχουμε πολλές μελέτες,  για το πώς να τη δημιουργήσουμε στο διάστημα , δηλαδή είτε όλο το σκάφος να κινείται είτε να υπάρχει ένα σύστημα εντός , δεν έχει γίνει γιατί κοστίζει ακριβά και γιατί ο ηλεκτρισμός δεν επαρκεί.

Ποια είναι η Ιωάννα Βερνίκου

Η Ιωάννα Βερνίκου ,γνωστή Dr. Joan Vernikos, γεννήθηκε το 1934 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς. Σπούδασε φαρμακευτική-φαρμακολογία στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου και δίδαξε φοιτητές Ιατρικής στο Ohio State University πριν προσληφθεί στη NASA το 1964. Στη NASA διετέλεσε διευθύντρια Life Sciences (1993 - 2000) . Σήμερα είναι πρόεδρος της ThirdΑge LLC δίνει συμβουλές ζωής μέσα από τα βιβλία της, τα σεμινάρια και τις διαλέξεις της.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ

Λίγα λόγια

«Καθώς προχωρούσα στη Στοά, το συνειδητοποίησα: μπροστά μου απλωνόταν το μέλλον μου. Δε λέω ότι πήρα την απόφασή μου εκείνη τη στιγμή. Οι πιο σημαντικές αποφάσεις στη ζωή δε λαμβάνονται ποτέ έτσι. Λαμβάνονται υποσυνείδητα και εκφράζονται μόνον όταν έχουν παγιωθεί: όταν είσαι επιτέλους αρκετά δυνατός για να παραδεχτείς ότι αυτή είναι η πορεία που θα ακολουθήσουν οι πεποιθήσεις σου. Αυτό ήταν το δώρο μου στον εαυτό μου για τα εικοστά ένατα γενέθλιά μου: η επίγνωση ότι είχα μπει σε μία στοά που θα περιόριζε τη ζωή μου σε μια και μόνο πράξη που ακόμη ήταν αδιευκρίνιστη».

Το 2013 ο εικοσιεννιάχρονος Έντουαρντ Σνόουντεν έκανε ολόκληρο τον κόσμο να παγώσει όταν αποκάλυψε τις διαδικασίες που ακολουθούσε η αμερικανική κυβέρνηση για να υποκλέπτει και να συγκεντρώνει ακόμη και το παραμικρό τηλεφώνημα, sms και e-mail. Είχε δημιουργήσει ένα άνευ προηγουμένου σύστημα μαζικής επιτήρησης που μπορούσε να εισχωρήσει στην ιδιωτική ζωή οποιουδήποτε στη Γη. 

Το 2019 ο Σνόουντεν αποκαλύπτει για πρώτη φορά πώς βοήθησε να φτιαχτεί το σύστημα και τι τον οδήγησε τελικά στο να το αποκαλύψει στο παγκόσμιο κοινό. Μέσω αυτής της αποκάλυψης επιδιώκει να ενημερώσει τον κόσμο για τις πληροφορίες που μοιράζεται εν αγνοία του κάθε φορά που μπαίνει στο διαδίκτυο ή μέσω του τηλεφώνου του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο συλλέγονται αυτά τα δεδομένα. 

Από τα βουκολικά προάστια της παιδικής του ηλικίας μέχρι τα κέντρα επιχειρήσεων της CIA και της NSA της ενήλικης ζωής του, το βιβλίο αυτό είναι η συναρπαστική αφήγηση ενός ευφυούς νεαρού άνδρα που μεγάλωσε μέσα στο διαδίκτυο: ενός άνδρα που έγινε κατάσκοπος, πληροφοριοδότης και, εξόριστος πλέον, η συνείδηση του Ίντερνετ. Γραμμένο με πάθος, χάρη και αδιαμφισβήτητη ειλικρίνεια, το ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ είναι μια καίριας σημασίας μαρτυρία για την ψηφιακή εποχή μας, προορισμένη να γίνει κλασική.

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

........................................................

..........................................................

......................................................................................
......................................................................................

(Σχόλιο υποφαινόμενης,  

σε πληθυντικό ...ταπεινοφροσύνης!):

Εμείς οι φαιδρές κατηχητικούδες, παλαιού τύπου

-που δεν έχουμε κάτι να κρύψουμε-

και  που παιδιόθεν  γνωρίζουμε καλά 

ότι "θέατρον εγεΝΗθημεν 

και αγγέλοις και ανθρώποις " (Α Κορινθίους,4,9)

  

ΔΕΝ σκοτιζόμαστε 

για το "TΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ" 

το οποίο  όμως, 

φίλε παρακολουθητή 

και παρακολουθούμενε,

ΑΞΙΖΕΙ να διαβαστεί!

Ευανθία η Σαλογραία  

Η υπομονή αφ' εαυτής, οδηγεί σε ανυπόφορο σκοτάδι...

[...]

Η Πίστη 
είναι το μοναδικό φως για την υπομονή, 
διότι 
η υπομονή αφ' εαυτής, 
οδηγεί σε ανυπόφορο σκοτάδι.

Η Πίστη είναι το Φωτοβόλο Αστέρι  
μέσα σ' αυτό το σκοτάδι

Η Πίστη μαλακώνει 
την οξύτητα των βασάνων.
και στα φτερά της 
σηκώνει όλο το βάρος 
της εγκαρτέρησης...  [...]

Άγιος Επίσκοπος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(από το 12τομο έργο του 
"Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ", 
τόμος Οκτωβρίου σελ.336)

Μολόγα τα Δάσκαλεεεεεεε! (Στ' άγια η ψυχούλα του, Μικάκι μου...)

πηγή: π. Γεώργιος Κονισπολιάτης,
από το Φατσομπούκι  

 (έμπλεξα δυστυχώς  και γω ως ¨Ευα Πέτρου¨


με το... ακατονόμαστο Φατσομπούκι 
η μάπα μου στην αρχαία φωτό, 
εκεί, περίπου ετών 37...)

Ευανθία η Σαλογραία

(και αν ζουλήξεις το "ποντίκι" πάνω στην υπογραφή,
θα πεταχτείς στην απολογητική ανάρτηση με τίτλο:
 "Γράφω για τα παιδιά )
..............................................................................................
..............................................................................................

σαν τον τρελό...

σαν τον τρελό που, 
κλειδωμένος στο κελί του,
ζωγράφισε στον τοίχο μια πόρτα 
κι έφυγε...

-Τάσος Λειβαδίτης-

Πηγή: τρελογιάννης

Χριστέ μου, ΦΩΤΙΣΕ καί ΑΛΛΑΞΕ τον π. ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΝΑΝΟ και βοήθησέ τον να καταλάβει ότι ΣΗΜΕΡΑ, 26 Οκτωβρίου/8 Νοεμβρίου 2019 στην Ελλάδα, στο Άγιον Όρος, στα Ιεροσόλυμα, στη Σερβία, στη Ρωσία, ΕΟΡΤΑΖΕΙ με το ΠΑΤΡΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ Ο AΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ και όχι ΠΡΙΝ 13 μέρες που ζορ ζορινά βιαστήκανε να τον γιορτάσουνε οι Καινοτόμοι και μοντερνιστές Νεοημερολογίτες...

Οι εντροπικές δυνάμεις στην Ιστορία

Άρθρο του Renzo Giorgetti                                                         

Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Το φιλί του θανάτου

Με τη συνήθη διαύγεια που τον διέκρινε, ο Edmund Burke σημείωνε, ήδη πριν από δύο αιώνες, ότι: “σπάνια έχουν ιδωθεί δύο εποχές στις οποίες το κακό να παρουσιάστηκε με τους ίδιους τρόπους και με τις ίδιες δικαιολογίες”. 

Και συνεχίζει ο Burke επεξηγώντας πως το κακό είναι ένα στοιχείο αρκετά πιο εφευρετικό, διότι ενώ συζητάμε για τη μορφή του, αυτό ήδη έχει προσλαβει μία άλλη. 

Μας φοβίζουν μόνον οι τρομακτικές εκδηλώσεις του, χωρίς όμως να αντιλαμβανόμαστε ότι το ίδιο μας το σπίτι έγινε μία φωλιά ληστών. Έτσι συμβαίνει σε όλους εκείνους που προσέχοντας μόνο το κέλυφος και τη κρούστα του μαθήματος της ιστορίας πιστεύουν ότι διεξάγουν πόλεμο ενάντια στη μισαλλοδοξία, στην υπερηφάνεια και στη σκληρότητα. 

Στην πραγματικότητα όμως, αντί να τα καταστρέψουν, εγκρίνουν και τροφοδοτούν στοργικά αυτά τα στοιχεία του κακού, τα οποία εκδηλώθηκαν σε αρχαίες φατρίες αλλά και  σε νεότερες, που ίσως είναι και χειρότερες.

Τα προαναφερθέντα είναι διδαχές, οι οποίες σήμερα είναι  περισσότερο επίκαιρες από ποτέ, καθώς ζούμε σε μια εποχή που είναι ακόμη πεπεισμένη ότι είναι η καλύτερη και στρέφει τα βέλη προς το παρελθόν με το βλέμμα της ανώτερης αυταρέσκειάς της. 

Αλλά, ενώ εορτάζεται η νίκη και κυριαρχεί η ψευδαίσθηση ότι είμαστε στο σωστό δρόμο, δεν καταλαβαίνουμε ότι με τις περασμένες εποχές έχουμε μία πολύ στενότερη σχέση από όσο μπορούμε να υποθέσουμε, μία σχέση άμεσης συσχέτισης που περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από μία απλή χρονική συνέχεια. Κάτω από την πάντα διαφορετική επιφάνεια του γίγνεσθαι βρίσκεται ένα υπόβαθρο που όλα τα μεταβάλλει, ενώ το ίδιο μένει ανεπηρέαστο από τις όποιες μεταβολές. 

Οι ίδιες δυνάμεις που κάποτε ενεργούσαν με έναν ορισμένο τρόπο  είναι  ακόμη οι ίδιες και ενεργούν κατά τον ίδιο τρόπο, αν και με διαφορετικές μορφές. 

Αν παρατηρήσουμε την ιστορία της σύγχρονης εποχής, θα αναρωτηθούμε: σε ποιόν αποδίδονται πάντα οι δάφνες της νίκης; Είναι πάντα σε αυτόν που καταρρίπτει, χαμηλώνει, ισοπεδώνει, σε αυτόν που δουλεύει για την ισότητα, για τη ‘δικαιοσύνη’, που ασφαλώς νοείται ως η εξάλειψη των διαφορών. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο μακράς διάρκειας που υπερβαίνει ανθρώπους, κόμματα, ιδέες. Όλα αυτά ενίοτε τα μεταχειρίζεται μέσω διαφορετικών μεθόδων και μορφών αλλά πάντα σύμφωνα με μία κοινή αδιάλειπτη γραμμή, μία μυστική συνέπεια που υπερβαίνει  την περίσταση και κάθε είδος μοίρας. 

Ο Pierre Gaxotte

Η διαπίστωση του Pierre Gaxotte ότι  “η επανάσταση δεν έχει εχθρούς στα αριστερά” ήταν σίγουρα σωστή, αν και τώρα μπορούμε να προσθέσουμε περισσότερα, μια που στις ημέρες μας η όλη εικόνα αρχίζει να σχηματίζεται με μεγαλύτερη ευκρίνεια. Εκείνο που στους παρατηρητές του παρελθόντος φαινόταν -και πράγματι ήταν- ανατροπή και αταξία, σήμερα εκδηλώνεται με πιο τελειοποιημένο τρόπο και πλέον εντελώς αλλαγμένο: παρουσιάζεται ως ‘ειρήνη’, ‘ισορροπία’ και ‘καλοσύνη’. 

Ουσιαστικά, η αποσύνθεση των παλαιών μορφών εξουσίας καθιστούσε αναγκαίες τις πρώτες μεθόδους, ακριβώς όπως η εγκαθίδρυση των νέων (μορφών εξουσίας) προϋποθέτει τις δεύτερες. 

Πιθανώς αυτό συμβαίνει ακόμη και υπερβαίνοντας τις ατομικές βουλήσεις, ξεπερνώντας τους κοινούς περιορισμούς και κάθε είδους τολμηρό σχέδιο.

Μπορούμε να διακρίνουμε κάτι ευρύτερο που λειτουργεί από εσωτερική ανάγκη πέρα από όλα και όλους, απαντώντας μόνο στο δικό του ιδιόμορφο χαρακτήρα. 

Πρόκειται για ένα νόμο, φυσικό και μεταφυσικό ταυτόχρονα, ο οποίος ενεργεί στον κόσμο, στον άνθρωπο και στην ιστορία. Είναι, σε τελευταία ανάλυση, ένα είδος εντροπίας  που, αν και υπερβαίνει το καθαρά υλικό επίπεδο, μπορεί να επιδράσει και στο πεδίο των ανθρωπίνων οργανώσεων και να εκδηλώνεται στις βίαιες μορφές των επαναστάσεων όπως και σε εκείνες τις ειρηνικές: της θεσμικής διαχείρισης της εξουσίας.

Στα παραπάνω δεν υπάρχει κάποια αντίφαση. 

Η εντροπία φαίνεται ως αταξία, καταστροφή και διάλυση μόνο στην αρχή, αργότερα μεταμορφώνεται σε  στάση, ισορροπία και εξίσωση. 

Η μορφή διαφέρει μόνον σε σχέση με το βαθμό προόδου της διαδικασίας, ωστόσο το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: ένα κοινό επίπεδο, μία ομοιογενή θερμοκρασία, σαν τον πάγο που λειώνει μέσα στο ποτήρι. 

Στο ανθρώπινο επίπεδο εκφράζεται ως η απόλυτη ισότητα και ένας κόσμος χωρίς διαφορές, με άλλα λόγια ένας παγκόσμιος ‘μπασταρδισμός’. 

Σε τελική ανάλυση δεν πρόκειται για τίποτε άλλο παρά για ένα θάνατο: το θερμικό θάνατο του σύμπαντος, το τέλος του πολιτισμού και την εξάλειψη των διαφορών. 

Είναι ένα είδος φυσικής μίμησης της υπερβατικής διάστασης της αιωνιότητας με αποτέλεσμα τη νεκρή εικόνα της αιωνιότητας. 

Επίσης, στο ανθρώπινο επίπεδο, αυτή η δράση είναι μεν εμφανής αλλά μέχρι σήμερα έχει αγνοηθεί ιδιαίτερα: οι ανθρωπιστικές, εξισωτικές και γενικά προοδευτικές ιδεολογίες μαρτυρούν μία σχέση -ηθελημένη ή όχι δεν έχει σημασία- με τις εντροπικές δυνάμεις. Η δέσμευση σε ορισμένες δυνάμεις οδηγεί πάντοτε σε αποτελέσματα μεγάλης συνέπειας, ευρέως ορατά και παρατηρήσιμα σε όλους τους τομείς: από τα ελάσσονα μέχρι τις σημαντικότερες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιλογές.

Το γεγονός ότι ορισμένες ιδεολογίες έχουν με σταθερότητα το 'άγγιγμα του βασιλιά Μίδα από την ανάποδη΄ δεν είναι σύμπτωση. 

Αντιθέτως, είναι ένα συνεπές αποτέλεσμα, που απαντά σε μία καλά καθορισμένη αναγκαιότητα, θα μπορούσαμε να πούμε φυσική, σε έναν νόμο όχι ακόμη πλήρως ορισμένο αλλά ωστόσο υπαρκτό, ο οποίος εκδηλώνεται αμετάβλητα με εξαιρετική ακρίβεια. 

Ένα ρεύμα ταράζει την ιστορία και ενώ κάποιοι αφήνονται να παρασυρθούν από αυτό, άλλοι αντίθετα προσπαθούν να το καθοδηγήσουν ή απλά να το εκμεταλλευτούν για να επιτύχουν ηγεμονικούς στόχους, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουν ή να θέλουν να παραδεχτούν ότι η τίγρη που ιππεύουν θα τους οδηγήσει αναπόφευκτα στην άβυσσο. 

πηγή: Θεόδοτος 

..................................................................................
..................................................................................

Δημ. Κωνσταντακόπουλος : Έρχεται μεγάλο εθνικό συμβάν για την Ελλάδα

Ο δημοσιογράφος- αναλυτής και επικεφαλής του site konstantakopoulos.gr Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, μιλώντας στον 98.4 για την γεωπολιτική ουσία πίσω από την κόντρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου Μόσχας, αναρωτήθηκε για την αίσθηση ευθύνης της πολιτικής, οικονομικής και πνευματικής  ελίτ του Ελληνισμού, που επιλέγουν στην πιο κρίσιμη και ρευστή γεωπολιτικά περίοδο στην ευρύτερη περιοχή μας, χωρίς καν σοβαρά ανταλλάγματα, να «επενδύουν» όλες τις προσδοκίες τους στις ΗΠΑ, την ώρα που η υπερδύναμη του δυτικού κόσμου διέρχεται την χειρότερη εσωτερική αλλά και διεθνώς κρίση της.

Κατά τον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο, όλα προμηνύουν την έλευση μεγάλου εθνικού συμβάντος για την Ελλάδα, την ώρα που το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να συλλάβει την ρευστότητα των στιγμών, αντιδικώντας για ανούσια θέματα αλλά παραδίδοντας εσωτερικά και εξωτερικά την χώρα σε μετατροπή της σε χώρο για λογαριασμό συμφερόντων που δεν εξυπηρετούν καμία εθνική υπόθεση, ούτε καν στη υπόθεση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

(από το διαδίκτυο αλίευσα το σχετικό κείμενο που συνοδεύει το άνω βίντεο)

Spiritual

Spiritual

Τζόνι Κας

Jesus
I don't wanna die alone
Jesus, oh Jesus
I don't wanna die alone

My love wasn't true
Now all I have is you

Jesus oh Jesus
I don't wanna die alone

Jesus
If you hear my last breath
Don't leave me here
Left to die a lonely death
I know I have sinned but Lord I'm
Suffering

Jesus, oh Jesus
If you hear my last breath

Jesus
I don't wanna die alone
Jesus, oh Jesus
I don't wanna die alone

My love wasn't true
Now all I have is you

Jesus, oh Jesus

Το χαρέμι του Ερντογάν

Οταν το διάβασα υποκλίθηκα. Εννοώ το σύντομο μανιφέστο των δέκα κοριτσιών. Που με κινήσεις ξεκούρδιστων και ξεχαρβαλωμένων πλασμάτων συνόδευσαν ειρωνικά την παρέλαση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Γράφει ο Δημήτρης Δανίκας

Ιδιαιτέρως υποκλίθηκα στις εξής έξι φράσεις: «Τι κοινό μπορεί να ’χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να ’χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού. Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος, ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια».

Για να τολμήσεις κόντρα στο ρεύμαι απαιτούνται πολλά καντάρια θάρρους και θράσους. Και παραφράζοντας τη ρήση που αποδίδεται στον γίγαντα Ουίνστον Τσόρτσιλ: «Αν δεν είσαι αιρετικός και επαναστάτης μέχρι τα 25 δεν έχεις καρδιά, ενώ αν δεν είσαι συντηρητικός στα 35 δεν έχεις μυαλό».

Ομως αυτή η ετήσια παρέλαση οργανώνεται και γίνεται προς τιμήν όλων των ηρώων και πεσόντων. Ομως οι χιλιάδες πεσόντες και νεκροί άφησαν τα κόκαλά τους υπερασπιζόμενοι με το αίμα και την πνοή τους τα πάτρια εδάφη.

Ομως εκείνος ο πόλεμος, εκείνη η αναμέτρηση της μικρής και φτωχής, σχεδόν ξυπόλητης, Ελλάδας με τον γίγαντα τον Ιταλό ήταν τόσο άνιση όσο ήταν η μυθική μονομαχία Δαβίδ - Γολιάθ. Ομως ο Ιταλός Γολιάθ ήταν φασίστας δημοφιλής στον τόπο του και αυταρχικός. Ομως ο φασισμός είναι το καθεστώς που διά ροπάλου, εξοριών και εκτελέσεων δολοφονικών επιβάλλει «άκρα του τάφου σιωπή».

Ομως αν και η μικρή φτωχή και σχεδόν ξυπόλητη Ελλάς στέναζε κι αυτή κάτω από την μπότα της δικτατορίας του Μεταξά, εντούτοις αντιστάθηκε σθεναρά, αποφασιστικά, ορμητικά και καταλυτικά. Ομως αν και το καθεστώς ήταν δικτατορικό άπαντες, δεξιοί, Βενιζελικοί, αριστεροί και κομμουνιστές, κατατάχθηκαν, αρκετοί εξ αυτών εθελοντικά, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του πυρός και στο τέλος πήραν φαλάγγι τον φασίστα Ιταλό.

Κι όμως, όλοι αυτοί οι «ανώνυμοι» ήρωες, φαντάροι, υπαξιωματικοί, ακόμα και αξιωματικοί, προέρχονταν απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα, από κάθε γωνιά, κυρίως από τη φτωχολογιά!

Με απλά λόγια. Αν σήμερα τα δέκα αυτά κορίτσια διαθέτουν και κάνουν χρήση της δικής τους ελευθερίας, της δικής τους ανεξαρτησίας και της δικής τους προσωπικής καλλιτεχνικής τους έκφρασης. Αν δηλαδή αυτά τα δέκα αιρετικά θηλυκά πλάσματα έχουν τη δυνατότητα, την ευκαιρία και την πληροφόρηση να εκφράζονται άνετα και δημόσια. Αυτό το οφείλουν στα κόκαλα όλων αυτών των «ανώνυμων» πεσόντων και νεκρών του Αλβανικού μετώπου!

Τα άγια κόκαλα των προγόνων μας. Οι ευλογημένες στάχτες των ηρώων μας. Οι καθαγιασμένοι αγώνες των πεσόντων μας. Και αγαπητά μου παιδιά. Ολοι αυτοί ούτε ξεχαρβαλωμένοι, ούτε σκουριασμένοι, μα ούτε σμπαραλιασμένοι γελωτοποιοί ήταν.

Οπως έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης, «τότες χωμένοι στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δεν βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δεν δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους - ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Αλλης λογής εμείς χωριάτες, μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ’ναι».

Που πάει να πει πως, ναι, ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του μπορεί να είναι άλλοτε έπος και άλλοτε τραγωδία. Και πως, ναι, ο πατριωτισμός είναι σήμερα περισσότερο απαραίτητος από ποτέ άλλοτε. Ο αληθινός, ανόθευτος πατριωτισμός και καθόλου ο εθνικισμός και ο μιλιταρισμός!

«Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει νεκροί χιλιάδες, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους». Μεθερμηνευόμενο παναπεί: με τους Monty Python χασκογελάς. Με τον "Joker" χειροκροτάς. 

Αλλά απέναντι στον Τούρκο πολεμάς. 

Αλλιώτικα, ξεκούρδιστος και ξεχαρβαλωμένος, θα μας πάρουν φαλάγγι και τα δέκα αυτά αιρετικά κορίτσια, στην καλύτερη περίπτωση, θα καταλήξουν παλλακίδες στα χαρέμια και στα πορνεία!

πηγή:  protothema.gr/blogs/dimitris-danikas/article 942003/to-haremi-tou-erdogan

Ο Χάρος δεν ζητάει λεφτά και... -"Κανένας δεν γεννήθηκε στον κόσμο αυτόν για να ζήσει αιώνια.."

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς .

Οι πλούσιοι πεθαίνουν όπως κι οι φτωχοί. 

Κανένας δε γεννήθηκε στον κόσμο αυτόν για να ζήσει αιώνια. 

Ο κόσμος αυτός είναι φθαρτός και περιμένει το τέλος του. 

Οι πλούσιοι πεθαίνουν αφήνοντας έναν αναστεναγμό γι’ αυτόν τον κόσμο. 

Οι φτωχοί αφήνουν έναν αναστεναγμό για το μέλλοντα κόσμο. 

Αφήνοντας τον κόσμο αυτόν ο πλούσιος εγκατέλειψε τη λαμπρότητα, την πολυτέλεια και τις ηδονές του. 

Ο Λάζαρος άφησε τον κόσμο αυτό και μαζί του άφησε την πείνα, τις πληγές και τα σκυλιά.

Ας δούμε τώρα το θερισμό του Θεού. 

Όταν πέθανε ο Λάζαρος, άγγελοι παρέλαβαν την ψυχή του και την οδήγησαν στον παράδεισο. 

Όταν πέθανε ο πλούσιος, οι άγγελοι έφυγαν με άδεια χέρια από το νεκροκράβατό του.

 Από μια φανερά σάπια ρίζα, οι άγγελοι βρήκαν και έδρεψαν ένα υπέροχο και ώριμο φρούτο. 

Από το άλλο δέντρο, που ήταν καταπράσινο και ευσκιόφυλλο, δε βρήκαν κανένα καρπό. «Παν ουν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (Λουκ. θ’ 9).

Τα προφητικά αυτά λόγια εκπληρώθηκαν απόλυτα στον άσπλαχνο πλούσιο. 

Ξεριζώθηκε τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. 

Το σώμα του το έριξαν στον τάφο, για να λιώσει εκεί. 
Η ψυχή του πήγε στην κόλαση, για να καίγεται εκεί. Οι άγγελοι δε μαζεύτηκαν γύρω από το νεκρικό του κρεβάτι, αφού ήξεραν πως εκεί δεν περίμεναν τίποτα. Τη θέση των αγγέλων πήραν οι δαίμονες κι οι άνθρωποι, για να τον θάψουν. 

Οι δαίμονες έθαψαν την ψυχή του στην κόλαση κι οι άνθρωποι το σώμα του στη γη.

Οι άνθρωποι, όπως ήταν φυσικό, αντέδρασαν διαφορετικά στο θάνατο του πλούσιου απ’ ό,τι σ’ εκείνον του φτωχού Λάζαρου, όπως γινόταν κι όταν ζούσαν. 

Ο θάνατος του πλούσιου έγινε αμέσως γνωστός παντού κι όλη η πόλη μαζεύτηκε στην κηδεία του. Το παγωμένο σώμα του το ξαναέντυσαν με πορφυρά και πολυτελή λινά ρούχα, το τοποθέτησαν σε φέρετρο φτιαγμένο από σπάνια ξύλα και μέταλλα και το περιέφεραν στην πόλη σε χρυσή άμαξα που έσυραν άλογα με μαύρες σέλες. Κατά κάποιο τρόπο απαιτούσαν έτσι την έκφραση λύπης για κάποιον που, με τη ζωή του, σκόρπισε τον οίκτο του ουρανού. Πίσω από τη νεκροφόρα ακολουθούσε το πλήθος των φίλων του, των συγγενών και των δούλων του, που όλοι τους ήταν ντυμένοι με πένθιμα μαύρα ρούχα. Ακολουθούσαν ποιόν; 

Έναν άνθρωπο που δεν έδινε ούτε τα περισσεύματα από το τραπέζι του σ’ έναν πεινασμένο ζητιάνο. Η πόλη ολόκληρη βγήκε για την κηδεία του, να εκφράσει το σεβασμό του σ’ αυτόν τον έξοχο συμπολίτη και ν’ ακούσει τις ομιλίες που εκθείαζαν τις αρετές του κι όλα όσα είχε κάνει για την πόλη, το έθνος και για την ανθρωπότητα γενικότερα. Άκουσαν όλοι λόγια όμορφα σαν τα πορφυρά ρούχα, απαλά σαν το εξαιρετικό λινό που φορούσε το νεκρό σώμα, που τώρα δεν είχε ανάγκη ούτε ένα ψίχουλο από το τραπέζι αυτού του κόσμου. 

Λόγια που ήταν τόσο ψεύτικα, όσο κι η ζωή του ανθρώπου αυτού. Λόγια τόσο κενά όσο η ψυχή του, που ήταν άμοιρη καλών έργων.

Τελικά έχωσαν στη γη το σώμα που ήταν ντυμένο στα πορφυρά και στα πολυτελή λινά. Κι εκεί δεν το έλειχαν τα σκυλιά, αλλά το καταβρόχθιζαν τα σκουλήκια. Πάνω στον τάφο, στον τάφο εκείνου που είχε χάσει το στεφάνι της αιώνιας δόξας, τοποθετήθηκαν στεφάνια με λουλούδια. 

Πάνω στον τάφο έβαλαν και μια ακριβή πέτρινη στήλη, όπου ήταν χαραγμένο το όνομα του ανθρώπου που δεν ήταν γραμμένο στο βιβλίο της ζωής. 

Κανένας από τις χιλιάδες ανθρώπους που έλαβαν μέρος στην τελετή αυτή όμως, δεν ήξερε ότι η ψυχή του ανθρώπου αυτού βρισκόταν ήδη στην κόλαση.

Από την άλλη πλευρά τώρα, τι είδους κηδεία να είχε ο φτωχός Λάζαρος; 

Θα έμοιαζε μάλλον με τον ενταφιασμό κάποιου σκύλου που βρέθηκε νεκρός στο δρόμο. Θα πρέπει να υπήρχε κάποια κρατική εξουσία για ν’ αναλάβει τους νεκρούς ζητιάνους που πέθαιναν στο δρόμο και να τους θάψει. Κι αυτό για διάφορους λόγους, αλλά κυρίως για τους εξής δύο: πρώτα για τον κίνδυνο να ξεσχίσουν τα σκυλιά το σώμα του και να το σκορπίσουν στην αγορά και δεύτερο, από το φόβο μη μυρίσει και μολύνει έτσι την πόλη. 

Όπως και νά ‘χαν τα πράγματα, το σώμα έπρεπε να μεταφερθεί το συντομότερο έξω από την πόλη και να ενταφιαστεί, γιατί το πτώμα αυτό, που ήταν γεμάτο πληγές και ντυμένο με ράκη, ενοχλούσε την όραση των περαστικών. 

Το μόνο που φρόντιζαν όλοι, ήταν η καλοπέραση των κατοίκων της πόλης. 

Η παρουσία του φτωχού ανθρώπου τους ενοχλούσε όλους, τόσο όσο ζούσε όσο κι όταν πέθανε. Οι αρχές δεν έχωναν τη μύτη τους σε τέτοια δυσάρεστα πράγματα, γι’ αυτό και δεν προσπαθούσαν να βρουν και να πληρώσουν ανθρώπους για να εκτελέσουν το δυσάρεστο αυτό καθήκον. 

Αυτό που περνούσε από στόμα σε στόμα, ήταν: Κάποιος ζητιάνος πέθανε· ποιος θα τον θάψει; Ποιος θα πληρώσει γι’ αυτό; Ποιος ήταν αυτός; Και μια ανόητη ερώτηση: Ποιος θα ήξερε και θα θυμόταν το όνομα του ζητιάνου;

Πόσο μεγάλη ήταν η διαφορά ανάμεσα στους δυο αυτούς ανθρώπους, από την αξία που είχαν στα μάτια των άλλων; 

Ο ουρανός όμως δε νοιάζεται πολύ για την κρίση των ανθρώπων. Δε νοιάζεται αν οι άνθρωποι επαινούν ή περιφρονούν, αν ανταμείβουν με μετάλλια ή αν καταδικάζουν. Η εκτίμηση των ανθρώπων φτάνει μόνο ως τον τάφο εκείνων που πέθαναν. Μετά την ψυχή την αναλαμβάνει ο ουρανός και κάνει τη δική του εκτίμηση. 

Γι’ αυτό κι ο πλούσιος άνθρωπος που ντυνόταν με πανάκριβα ρούχα πήγε κατευθείαν στην κόλαση, ενώ ο Λάζαρος με τα έλκη ανέβηκε στον παράδεισο.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

πηγή: ΙΕΡΕΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
............................................................................................
.............................................................................................