Πρωτοπρεσβύτερος π.Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής Πατρολογίας:Συνέντευξη επί του θέματος της Διακοπής Μνημοσύνου του οικείου του επισκόπου- Ανθίμου Θεσσαλονίκης. Μεγάλες αλήθειες περί του διατί οι παπάδες κάθονται "σούζα" μπροστά στο Δεσπότη. Αυτό το βίντεο πρέπει οπωσδήποτε να το δείς!

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ...

...................................................................................................
....................................................................................................

"ΚΑΝΕΙΣ δε γεννιέται με κοινωνικό φύλο. ΌΛΟΙ γεννιούνται ΜΕ ένα ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΦΥΛΟ"- Ιατρική επιστημονική Έκθεση( πάλι καλά!) του Αμερικανικού Κολλεγίου Παιδιάτρων σχετικά με τις "Έμφυλες ταυτότητες"

Πῶς ἀλλιῶς θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρισθεῖ ἡ ἰατρικὴ ἔκθεση τοῦ «Ἀμερικανικοῦ Κολλεγίου Παιδιάτρων» (ἐθνικῆς ὀργανώ­σεως μὲ μέλη σὲ 47 Πολιτεῖες τῆς Ἀμερι­κῆς μὲ σκοπὸ τὴν προώθηση τῆς ὑγείας καὶ εὐημερίας τῶν παιδιῶν) σχετικὰ μὲ τὶς «Ἔμφυλες Ταυτότητες» καὶ τὸ λεγόμενο «Κοινωνικὸ Φύλο» παρὰ ὡς βόμβα ποὺ δια­λύει ὅλες τὶς ἀρρωστημένες ἐκφυλιστι­κὲς πεποιθήσεις περὶ ἀποδομήσεως τῶν ἔμ­φυλων στερεοτύπων;

Μὲ πολλὴ χαρὰ καὶ ψυχικὴ ἀνακούφιση γιὰ τὴν κατάθεση ἔγκυρου, σαφῶς ἐπιστημονικοῦ λόγου ἀπὸ ἰατροὺς ὑψηλῆς ἐπιστημονικῆς περιωπῆς μεταφέρουμε συνοπτικὰ τὶς θέσεις τοῦ Κολλεγίου.

Ὁ τίτλος τῆς σχετικῆς ἐκθέσεως εἶναι: «Ἡ ἰδεολογία τῶν φύλων βλάπτει τὰ παιδιά». Σ᾿ αὐτὴν διαλαμβάνονται καὶ τὰ ἑξῆς (ἐπιλεκτικά):

«Τὸ Ἀμερικανικὸ Κολλέγιο Παιδιάτρων προ­τρέπει τοὺς ἐπαγγελματίες ὑγείας, ἐκ­παι­δευτικοὺς καὶ νομοθέτες νὰ ἀπορρίψουν ὅλες τὶς πολιτικὲς ποὺ προδιαθέτουν τὰ παιδιὰ νὰ δεχθοῦν ὡς φυσιολογικὴ μιὰ ζωὴ χημικῆς καὶ χειρουργικῆς πλαστοπροσωπίας τοῦ ἀντίθετου φύλου. 

Τὰ γεγονότα καὶ ὄχι ἡ ἰδεολογία καθορίζουν τὴν πραγματικότητα.

1. Ἡ ἀνθρώπινη σεξουαλικότητα εἶναι ἕνα ἀντικειμενικὸ βιολογικὸ δυαδικὸ γνώρισμα: Τὰ χρωμοσώματα ΧΥ καὶ ΧΧ εἶναι γενετικοὶ δεῖκτες τοῦ ἀρσενικοῦ καὶ θηλυκοῦ ἀντιστοίχως καὶ ὄχι γενετικοὶ δεῖκτες κάποιας δια­ταραχῆς. Οἱ ἐξαιρετικὰ σπάνιες διαταραχὲς ἀνάπτυξης φύλου (DSD) εἶναι ὅλες ἰατρικῶς ἀναγνωρίσιμες ἀποκλίσεις ἀπὸ τὸ σεξουαλικὸ δυαδικὸ πρότυπο καὶ ὀρθῶς ἔχουν χαρακτηριστεῖ ὡς διαταραχὲς τοῦ ἀνθρώπινου σχεδιασμοῦ. Τὰ ἄτομα μὲ δια­­ταραχὲς ἀνάπτυξης φύλου (συχνὰ ἀποκαλούμενα ὡς “διαφυλικά”) δὲν ἀποτελοῦν τρίτο φύλο.

2. Κανεὶς δὲν γεννιέται μὲ κοινωνικὸ φύλο (gender). Ὅλοι γεννιοῦνται μὲ ἕνα βιολογικὸ φύλο. Τὸ κοινωνικὸ φύλο (ἐπίγνωση καὶ αἴσθηση τοῦ ἑαυτοῦ μας ὡς ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ) εἶναι μία κοινωνιολογικὴ καὶ ψυχολογικὴ ἔννοια· ὄχι ἀντικειμενικὴ βιολογικὴ ἔννοια. 

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ “αἰσθάνονται σὰν τὸ ἀντίθετο φύλο” ἢ “κάπου ἐνδιάμεσα” δὲν ἀποτελοῦν τὸ τρίτο φύλο. Παραμένουν βιολογικὰ ἄνδρες ἢ βιολογικὰ γυναῖκες.

3. Ἡ πεποίθηση ἑνὸς ἀτόμου ὅτι αὐτὸς ἢ αὐτὴ εἶναι κάτι ποὺ δὲν εἶναι, στὴν καλύτερη περίπτωση χαρακτηρίζεται ὡς σημάδι συγχυσμένης σκέψεως. Ἡ δυσφορία γένους (GD), ἀναφερόμενη παλαιότερα ὡς διαταραχὴ ταυτότητας φύλου (GID), εἶναι μιὰ ἀναγνωρισμένη ψυχικὴ διαταραχὴ κατὰ τὴν πιὸ πρόσφατη ἔκδοση τοῦ Διαγνωστικοῦ καὶ Στατιστικοῦ Ἐγχειριδίου τῆς Ἀμερικανικῆς Ψυχιατρικῆς Ἕνωσης (DSM-V). (...)

5. Σύμφωνα μὲ τὸ DSM-V τὸ 98% τῶν ἀγοριῶν μὲ διαταραχὴ ταυτότητας φύλου καὶ τὸ 88% τῶν κοριτσιῶν μὲ διαταραχὴ ταυτότητας φύλου τελικὰ ἀποδέχονται τὸ βιολογικό τους φύλο, ἀφοῦ περάσουν μὲ φυσιολογικὸ τρόπο τὴν ἐφηβεία.

6. Τὰ παιδιὰ προεφηβικῆς ἡλικίας ποὺ χρησιμοποιοῦν ὁρμόνες, ποὺ μπλοκάρουν τὴν ἐφηβεία προκειμένου νὰ ὑποδυθοῦν τὸ ἀντίθετο φύλο, θὰ χρειαστοῦν ὁρμόνες “δια­σταύρωσης φύλου” σὲ προχωρημένη ἐ­φη­βεία. Ὁ συνδυασμὸς αὐτὸς ὁδηγεῖ σὲ μόνιμη στειρότητα. Τὰ παιδιὰ αὐτὰ δὲν θὰ μπορέσουν ποτὲ νὰ συλλάβουν γενετικῶς δικά τους παιδιὰ οὔτε καὶ μέσῳ τεχνητῆς γονιμοποίησης. Ἐπιπλέον, οἱ ὁρμόνες δια­σταύρωσης φύλου (τεστοστερόνη καὶ οἰ­στρογόνα) συνδέονται μὲ κινδύνους καρ­δια­κῶν παθήσεων, ὑψηλῆς ἀρτηριακῆς πιέ­σεως, θρόμβων τοῦ αἵματος, ἐγκεφαλικοῦ, σακχαρώδους διαβήτου καὶ καρκίνου.

7. Τὰ ποσοστὰ αὐτοκτονιῶν εἶναι 20 φο­ρὲς ὑψηλότερα σὲ ἐφήβους ποὺ χρησιμοποιοῦν ὁρμόνες διασταύρωσης φύλου καὶ ὑποβάλλονται σὲ ἐγχείρηση ἀλλαγῆς φύλου.

8. Τὸ νὰ κάνεις τὰ παιδιὰ νὰ πιστεύουν ὅτι μία ζωὴ χημικῆς καὶ χειρουργικῆς μίμησης τοῦ ἀντίθετου φύλου εἶναι φυσιολογικὴ καὶ ὑγιὴς συνιστᾶ κακοποίηση τοῦ παιδιοῦ».

«Κακοποίηση τοῦ παιδιοῦ», κύριοι τοῦ Ὑ­πουργείου Παιδείας. Αὐτὸ προκαλεῖ ἡ Θεματική σας Ἑβδομάδα. Καὶ ἡ γνωμάτευση αὐτὴ δὲν προέρχεται ἀπὸ «συντηρητικοὺς ὁμοφοβικοὺς ρατσιστές», ἀλλὰ ἀπὸ διακεκριμένους εἰδικοὺς ἐπιστήμονες τῆς Ἰα­τρι­κῆς. Ἐπιτέλους ἂς συνέλθουμε ὡς ἔθνος. 

Ἂς πετάξουμε ἀπὸ ἐπάνω μας τὰ ράκη κάποιων ὑπερκρατικῶν διαφθορέων, πού, ἐπειδὴ διαθέτουν χρῆμα, μποροῦν νὰ ἐξαγοράζουν συνειδήσεις καὶ νὰ ὁδηγοῦν τὶς κοινωνίες σὲ ὁλοσχερὴ ἀποδόμηση.

Ὡς ἔ­θνος μὲ πολιτισμικὴ ταυτότητα ἀπὸ τὶς ἰσχυρότερες διεθνῶς, διαθέτουμε ὅλα ἐ­κεῖ­να τὰ ἐχέγγυα, τὸν ζωντανὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴν ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τὴν ἀτίμητη ἱστορική μας κληρονομιά, ποὺ θὰ ἐξασφαλίσουν ὑγεία καὶ σταθερότητα στὸ παγ­κόσμιο γίγνεσθαι. 

Τὰ νέα βλαστάρια αὐ­τῆς τῆς πατρίδας διαθέτουν ἐθνικὸ γενετι­κὸ ὑλικὸ πολὺ ἰσχυρό. Μὴν τὸ ἀποδυναμώνουμε. Μὴν τὸ ἀποδομήσουμε μὲ ἀλ­λότριες πρακτικές. Μὲ μιὰ ὑγιὴ Παιδεία, στηριγμένη στὴν πολιτιστική μας κληρονο­μιά, θὰ μπορέσουμε νὰ ὀρθοποδήσουμε ὡς ἔθνος καὶ νὰ μεγαλουργήσουμε καὶ πάλι στὴν παγκόσμια ἱστορικὴ καὶ πολιτικὴ σκηνή.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

πηγή: http://trelogiannis.blogspot.gr/2017/03/blog-post_544.html

..........................................................................................................................................

............................................................................................................................................

Σχόλιο στα ανωτέρω: 

-Αντί σχολίου, μωρή τρελόγρια,  
για να ευθυμήσουμε, 
ας ακούσουμε ένα παλιομοδίτικο τραγουδάκι, εμπνευσμένο 
από την εποχή που κυκλοφορούσαν, ακόμα,
σερνικά βαριά και σέρτικαααα! 

-Ναι, ναι, εαυτέ μου, ας το ακούσουμε. 
Εσύ, εγώ και ο κόσμος όλος 
που περνάει από αυτό το μπλοκάκι!

-Ευτυχώς, καλέ,  που οι Αμερικάνοι παιδοπσυχίατροι 
ήρθαν στα συγκαλά τους και είπανε κάτι Αλήθειες.

-Ευτυχώωωως!

-Ο Κύριος δια Πάντων των Αγίων Του
και της Κυρίας Θεοτόκου, 
ας σώσει τούτο, 
το παραδομένο εις χείρας Ληστών, 
Έθνος των Ρωμαίων Ορθοδόξων.

-Αμήηννν! 

Ευανθία η Σαλογραία
.................................................................................
..................................................................................

Tα "παιγνίδια" του θανάτου που απειλούν ζωές παιδιών τη στιγμή που οι γονείς κοιμούνται τον ύπνο του... δικαίου

\

Θα διαβάσεις, αγαπημένο,  
τα σχετικά δρακουλιάρικα  ενημερωτικά
πατώντας ΕΔΩ. 

Το εμπεδώσαμε πλέον, απολύτως, μωρή τρελόγρια!

Από τη στιγμή που φεύγουν από το δρόμο 
του Χριστού οι άνθρωποι, οι πύλες της Κολάσεως ανοίγουν 
και περιμένουν μικρούς και μεγάλους  πάβλακες να πέσουνε στα σαγόνια τους. 

-Στώμεν καλώς!
-Στώμεν μετά φόβου

Ευανθία η Σαλογραία

Πέτρινα λόγια Βορειοηπειρωτών

Αν υπήρχαν και σήμερα τέτοιες ηρωικές μανάδες...οι Έλληνες άντρες δεν θα ήταν φλωρούμπες, σαν και τον χαρακτήρα σου, "Σίμο" μου...

Πηγή: ΑΕΝΑΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Δέσπω Τζαβέλλα: η ηρωική μητέρα

«Κοπέλες απ’ τα Γιάννινα, νυφάδες απ’ το Σούλι

τα μαύρα να φορέσετε, στα μαύρα να ντυθείτε. 

Το Σούλι θα χαρατσωθεί, χαράτσι θα πληρώσει. 

Τζαβέλαινα σαν τ’ άκουσε βαριά της κακοφάνη. 

Παίρνει και ζώνει το σπαθί και βάνει το ντουφέκι. 

Παίρνει μολύβια στην ποδιά, στερνάρια στο ζωνάρι, 

και κάνει δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια.

– Άιστε, παιδιά Σουλιώτικα, παιδιά Σουλιωτοπαίδια»
Παραδοσιακό, Δημοτική Ποίηση

Tην εποχή που οι Τούρκοι πολιορκούσαν το Μεσολόγγι, οι Σουλιώτες είχανε βγάλει από μέσα τις οικογένειές τους και τις είχανε ασφαλίσει στον Κάλαμο. Μαζί ήτανε και οι οικογένειες των Τζαβελλαίων με αρχηγό τη Δέσπω Τζαβέλλα.

«…διωγμένοι από τον Κάλαμο, με την ψυχή στο στόμα 

χιλιάδες γυναικόπαιδα δεν βρίσκουν φούχτα χώμα 

να μείνουν ακυνήγητα… Κι ο Χάρος δεκατίζει…»

Το Μεγάλο Σάββατο έφτασε στον Κάλαμο το τρομερό μαντάτο. Σε κάποια μάχη που γίνηκε στο Μεσολόγγι σκοτώθηκαν και τα δυο παιδιά της Δέσπως, ο Κίτσος και ο Ζυγούρης.

Οι άλλες γυναίκες μόλις έμαθαν την είδηση, άρχισαν τους θρήνους και τα μοιρολόγια. Σε μια στιγμή όμως βλέπουν έκπληκτες την ηρωική μητέρα να σηκώνεται και να τους λέει επιτακτικά:

«Πάψτε μωρές τα κλάματα. Τα παιδιά μου πήγανε συνοδεία στο Χριστό, που θα τα πάει στον Παράδεισο, γιατί πέσαμε για την Πατρίδα! Σηκωθείτε να βάψουμε τα αυγά μη μας οργιστεί ο Θεός.»

Κι η ηρωική μητέρα άρχισε να ετοιμάζει τις βαφές και τα τσουκάλια. Οι άλλες Σουλιώτισσες σηκώθηκαν ντροπιασμένες και άρχισαν να την βοηθούν. Αλλά καθώς οι γυναίκες ήτανε απασχολημένες με τη βαφή των αυγών, φτάνει κάποιος μαντατοφόρος από το Μεσολόγγι. Στάθηκε μια στιγμή, σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό του και γυρίζοντας στη Δέσπω:

«Δεν είναι τίποτε καπετάνισσα, φώναξε. Τα παιδιά είναι καλά με τη δύναμη του Θεού. Μονάχα ο Ζυγούρης λαβώθηκε στο χέρι. Μα δεν είναι τίποτα σοβαρό». 
Οι γυναίκες τριγύρισαν χαρούμενες τη Δέσπω.

Κι εκείνη, σοβαρή, γονάτισε μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς, σήκωσε τα χέρια της και ακούστηκε να ψιθυρίζει:

- Σ’ ευχαριστώ, Παρθένα μου, που τους γλίτωσες κι αυτή τη φορά… Μα εγώ, πάντα ξεγραμμένους τους έχω...!

«Η Μεγαλοσύνη των λαών
δεν μετριέται με το στρέμμα.

Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται
και με το αίμα.» (Κωστής Παλαμάς)

† Αιωνία η μνήμη των Ηρώων και των Ηρωΐδων της Ελληνικής επανάστασης. Με τις Πρεσβείες της Ευαγγελιζομένης Θεοτόκου, την Μόνη Αγνή και Άχραντος Παρθένος, η Θεόν αφράστως κυήσασα, πρέσβευε υπέρ των Ηρώων και των Ηρωΐδων της Ελληνικής επανάστασης εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως 🌿†

www.sophia-ntrekou.gr 24 Μαρτίου στις 11:57 μ.μ.

Δείτε και...

• 200 Χρόνια από την Ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας (Αφιέρωμα)
• Η Έξοδος του Μεσολογγίου (αέναο παγκόσμιο παράδειγμα)
• Η μεγάλη θυσία…13 Δεκεμβρίου 1803: Η ανατίναξη στο Κούγκι.
• Μηνύματα του 1821 για την εποχή μας - Ενάντια στον ραγιαδισμό
• Διακόσια χρόνια μετά - Διακόσια χρόνια επικίνδυνοι
• Το Μεσολόγγι δεν είναι μόνο σύμβολο, είναι η ιστορία μας - Η πύλη του χρόνου
• Η ιστορία - Το δικαίωμα στην ιστορία - Λίγο πριν την Επανάσταση
• Εναντίον της ιστορίας τα νέα βιβλία της ιστορίας
• Τα δώδεκα φύλλα του Ελληνισμού - H Χάρτα του Ρήγα Βελεστινλή - Το Άγιο Όρος στη Χάρτα του Ρήγα Φεραίου (1797)
• Διονύσιος ο φιλόσοφος, ο φλογερός Δεσπότης
• Το πνεύμα του Κολοκοτρώνη - Να 'τανε ο Κολοκοτρώνης

"Η Δέσπω κάνει πόλεμο" -Κώστας Ρούκουνας
Παραδοσιακό, έτος ηχογράφησης 1939

Πηγή: http://www.sophia-ntrekou.gr/2017/03/despw-tzavella.html

Το μαρτύριο του Αθανασίου Διάκου

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ

Του Ευθύμιου Χριστόπουλου, 

εκπαιδευτικού-δημοσιογράφου 

(Λαμία)

Το καλοκαίρι του 1947 ως μαθητής της Β’ τάξης της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, δέχτηκα την παρακίνηση του αείμνηστου Διευθυντού της Δημητρίου Κρικέλα να συγκεντρώσω πληροφορίες από γέρους Λαμιώτες που τις είχαν από τους πατεράδες τους, για το ποιο ήταν το πραγματικό τέλος του Αθανασίου Διάκου. 

Ταξι­νομώντας αυτές που συγκέντρωσα, είδα ότι τέσσερες ήταν ακριβώς ίδιες, αν και προέρχονταν από γερόντια που ζού­σαν σε διαφορετικά σημεία της Λαμίας ο καθένας και μά­λιστα ένας παππούς ήταν απ’ τη Ροδίτσα.

Διασταυρώνοντας τες αργότερα, με όσα διάβαζα άλλα, καταλάβαινα ότι αυ­τές που είχα ήταν ασφαλώς οι σωστές. 

Το κύριο σημείο τους και κοινό, ήταν ότι τρεις Έλληνες, όταν έπιασαν το Διάκο και τον έφεραν στη Λαμία, τον έκλεισαν σ’ ένα πα­λιό κι εγκαταλειμμένο χάνι, εκεί που σήμερα έχει οικοδο­μηθεί το Λαογραφικό Μουσείο Λαμίας στην οδό Καλύβα – Μπακογιάννη. 

Αυτοί οι τρεις είχαν περάσει πίσω – δυ­τικά – στο χάνι και από δύο μισοχαλασμένα παραθυράκια είχαν παρακολουθήσει όλη τη νύχτα όλα όσα έγιναν μέσα στο χάνι, τα οποία και αναφέρω στη συνέχεια:

Μετά τη σύλληψη του Διάκου στα ποριά Δαμάστας, τον έφεραν με συνοδεία τραυματισμένο στη Λαμία, οδηγώντας από τη νότια της είσοδο που περνούσε δίπλα από το Γολγοθά (όπως έλεγαν το ξε­κομμένο Λόφο όπου σήμερα είναι το κτίριο του Ορφα­νοτροφείου Αρρένων) και από την οδό Σατωβριάνδου (σήμερα) και συνέχεια τον έφτασαν και τον έκλεισαν μέσα στο παλιό χάνι, όπου σήμερα έχει ανεγερθεί το Λαογραφικό Μουσείο.

Τον έβαλαν μέσα και τον έδεσαν με σκοινιά σ’ ένα παχνί, το οποίο ήταν και ο πρώτος τόπος του μαρτυρί­ου του.

Εκτός από δύο – τρεις Τούρκους, που έμειναν μέσα να τον επιτηρούν, οι άλλοι – όχι όλοι – έμειναν απ’ έξω, ανατολικά σε κάτι δέντρα που ήταν εκεί, περιμένοντας από περιέργεια, ίσως, να ιδούν τι θα γινόταν. Όταν τον έδεσαν κι έφυγαν, ο Διάκος άρχισε να πο­νάει από τα τραύματα που είχε, καταπονημένος κι από την ταλαιπωρία.
Είχε περάσει αρκετή ώρα, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκαν μέσα δύο άντρες, που από τις φορεσιές τους έδειχναν ότι ήταν μπέηδες. 

Τον έναν, τον ήξερε από πριν. Ήταν ο Ομέρ Βρυώνης. Τον άλλον όχι. Απ’ ότι όμως εί­χαν ακούσει, υπολόγισαν ότι ήταν ο σκληρός Χαλήλ Μπέης. Αυτός μόνος προχώρησε κι άρχισε να κάνει έλεγ­χο αν είχαν δέσει καλά το Διάκο. Τόσο πολύ φάνηκε ότι, κι ακόμα δεμένον, τον φοβόταν.

Είχε νυχτώσει πια και οι τρεις που είχαν φτάσει εκεί κρυφά άρχισαν καθαρά να βλέπουν τι γίνεται.
Όταν ο Χαλήλ Μπέης σιγουρεύτηκε – το είδαν κα­θαρά αυτό – ότι δεν υπήρχε φόβος διαφυγής, άρχισε να φωνάζει και να απειλεί. Σε μια στιγμή τον είδαν να χτυπάει στο πρόσωπο το Διάκο.
Τον διακόπτει όμως ο άλλος, ο Βρυώνης, που πλησιάζει το Διάκο και τον βλέπουν κάτι να του λέει. Δεν ακούνε όμως. Απ’ ότι βλέπουν όμως, καταλαβαίνουν ότι κάτι τον ρωτάει, γιατί βλέπουν το Διάκο να κουνάει αρ­νητικά το κεφάλι του.

Και ενώ τον βλέπουν να συνεχίζει ήρεμα, σε μια στιγ­μή εξαγριώνεται, φωνάζει και χειρονομεί. Ατάραχος ο Διάκος τον αντιμετωπίζει και κάτι που του λέει, βλέπουν το Βρυώνη οργισμένο να αποχωρεί, αφήνοντας πια το θύμα στο δήμιό του.
Απ’ τις αναλαμπές των δαυλών, ξεχωρίζουν την αγριότητα του Χαλήλ. Τον βλέπουν να τραβάει πιο πέρα τον επικεφαλής της Φρουράς – έτσι τουλάχιστον δεί­χνει – και με νευρικές και απειλητικές κινήσεις, κάτι του λέει, κι εκείνον να υποκλίνεται κουνώντας το κεφάλι του. Και με μια τελευταία περιφρονητική ματιά που ρίχνει στο Διάκο, τον βλέπουν να φεύγει, δείχνοντας ικανοποι­ημένος.
Ο Διάκος – και οι άλλοι τρεις απ’ έξω – μέσα στο μι­σοσκόταδο βλέπουν δύο Τούρκους να ανάβουν φωτιά σε μιαν άκρη. Πάνω της φέρνουν και βάζουν μια σιδηροστιά κι ένα μεγάλο χάλκινο κακάβι. Βλέπει μετά να ρίχνουν μέσα λάδι που είχαν σ’ ένα γκιούμι.

Στη συνέχεια, μαζί με τον επικεφαλής, πλησιάζουν το Διάκο. Τον ανασηκώνουν, δεμένο καθώς είναι, τον βάζουν να καθίσει πάνω σ’ ένα παλιό ξύλινο σκαμνί που βρέθηκε εκεί, του σηκώνουν τα πόδια, δεμένα καθώς είναι, και του τα δένουν έτσι που να κρέμονται.
Τι θέλουν να κάνουν αναλογίζονται με περιέργεια και αγωνία, οι τρεις που παρακολουθούν, χωρίς να τολ­μήσουν και να ρωτήσουν. Βλέπουν όμως τους άλλους να περιπαίζουν το Διά­κο. Φαίνεται κάτι να λένε και ο Διάκος να κουνάει επί­μονα κι αρνητικά το κεφάλι του. Τι του λένε όμως δεν καταλαβαίνουν. Οπότε, κάθε φορά που ρωτάνε και αρνείται τους βλέπουν να κρατάνε στα χέρια τους μυτε­ρά καρφιά και να τα μπήγουν σιγά πρώτα, πιο δυνατά στη συνέχεια στις πατούσες των ποδιών του Διάκου, ο οποίος κάθε φορά αναταράζεται από τον πόνο.
Η μυρωδιά του Λαδιού που καίγεται μέσα στο κακάβι, φτάνει έντονα στη μύτη και των τριών απ’ έξω και υποπτεύονται τα χειρότερα.

Οι βασανιστές του, όπως έχουν γυμνώσει τα πόδια του, παίρνουν απ’ το κακάβι καυτό λάδι και αρχίζουν σιγά και βασανιστικά να το ρίχνουν στα πόδια του!… Τι­νάζεται κάθε φορά ο Διάκος, τόσο δυνατά λες και θα κό­ψει τις τριχιές όταν το λάδι πέφτει πάνω στα πόδια του.
Αφού είδαν να μην αντιδρά έντονα, αφήνουν τα πό­δια και παίρνουν και του σκίζουν το γιλέκο και την που­καμίσα που φοράει, απογυμνώνοντας το πάνω μέρος του σώματος του με τα χέρια. Κι αρχίζουν τότε να του ρίχνουν καυτό Λάδι με αργές κινήσεις, στα χέρια, στο στήθος και στην πλάτη του. Βουβά οδύρεται ο Διάκος, χωρίς να βγάλει μιλιά από το στόμα του. Κι όσο δεν μι­λάει, τόσο αγριεύουν περισσότερο οι βασανιστές του. Και δείχνουν τόσο οργισμένοι, που αν ήταν τρόπος να τον θανατώσουν. Φαίνεται όμως πως έχουν εντολή μόνο να τον βασανίσουν χωρίς και να πεθάνει. Γι’ αυτό συ­νεχίζουν...

Το σώμα του Διάκου αρχίζει φαίνεται να νεκρώνε­ται. Όμως το πνεύμα όπως δείχνει, μένει καθάριο, ανέγγιχτο, σταθερό, συνεχίζοντος τις αρνήσεις και εξοργί­ζοντας περισσότερο τους Βασανιστές του.
Αλλά αυτή η κατάσταση τους κάνει να βρίσκουν νέ­ους τρόπους βασανισμών. Οι κινήσεις που κάνουν, δεί­χνοντας διάφορα σημεία του σώματος του, κάνουν τους τρεις που παρακολουθούν να ανατριχιάζουν. Και βλέ­πουν τους βασανιστές να παίρνουν στα χέρια τους τα καρφιά που είχαν και έσπαζαν τις φούσκες που δημι­ουργούνταν στο δέρμα απ’ το καυτό λάδι, να αρχίζουν να κάνουν το ίδιο και στο σώμα και στα χέρια από ψηλά.
Αποκαμωμένοι όμως και οι ίδιοι οι βασανιστές, που δεν άλλαξαν βάρδια όλη τη νύχτα, βλέπουν ότι δεν πε­τυχαίνουν τίποτα. Και μιας και το λάδι τελείωσε, μιας και έφτασε πια και το ξημέρωμα, σταματούν.

Το Διάκο τον κρατάνε πια όρθιο οι τριχιές που τον έχουν δεμένο.
Τότε και οι τρεις παρατηρητές, απ’ έξω, για να μη γί­νουν αντιληπτοί, έφυγαν με προφυλάξεις, κατευθυνό­μενοι προς το βορεινό μέρος του ρέματος, όπου είχαν αρχίσει να έρχονται δειλά και οι πρώτοι περίεργοι.
Κι όταν πια ο ήλιος έχει ανέβη ψηλά, λύνουν το Διά­κο και σέρνοντας τον τον βγάζουν έξω, χωρίς όμως να δείχνει ότι καταλαβαίνει.
Όσοι είχαν την ευκαιρία να τον δουν το απόγευμα που τον είχαν φέρει, τώρα βλέποντας τον, δεν τον ανα­γνωρίζουν, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είχε συμβεί. Το μόνο που βλέπουν είναι το κακοποιημένα ρούχα του.
Σέρνοντας τον προς τα βόρεια, τον περνάνε πέρα από το ρέμα που έκοβε την πλατεία Λαού στα δυο καταμεσίς και τραβώντας ανατολικότερα έφτανε στη Δημοτι­κή Αγορά, από εκεί στο κατάστημα Πολιτικού και μετά κατεβαίνοντας προς τα νότια, απλωνόταν κατά μήκος της οδού Θερμοπυλών.
Όταν τον πέρασαν στο ρέμα, στάθηκαν περίπου ανα­τολικά της σημερινής διπλής βρύσης, γιατί ανατολικό­τερα ετοίμαζαν το στήσιμο της… "ψησταριάς"!
Κόσμος πολύς είχε συγκεντρωθεί γύρω εκεί με την άδεια του Χαλήλ Μπέη βέβαια, γιατί άφησε τον κόσμο να δει τι θα έκαναν στο Διάκο, ώστε να φοβηθεί και να μην επιχειρήσει κανένας άλλος να πράξει το ίδιο, πράγμα που πέτυχε. Κανένας Λαμιώτης δεν φάνηκε να συμμετείχε στην επανάσταση.

Μέσα στο πλήθος που παρακολουθεί με αγωνία, ξε­χωρίζει μια κάπως ηλικιωμένη γυναίκα. 

Είναι η δόλια μόνα του Διάκου, που είχε μάθει τη σύλληψη του γιου της και ολονυχτίς πεζοπορώντας είχε φτάσει στη Λαμία, όπου δεν περίμενε να δει το σπλάγχνο της έτσι.

Για μια στιγμή βουβαίνονται όλοι. Βλέπουν να φτάνει εκεί ο δήμιος, ονόματι Αλεξίου, κρατώντας ένα σουβλί. Και αμέσως καταλαβαίνουν τι πρόκειται να γί­νει.
Αυτός, τρέμει από το φόβο του, γιατί έχει αυστηρή εντολή να μην του πεθάνει ο Διάκος όταν θα τον σου­βλίζει.

Και αρχίζει το τελευταίο πια μαρτύριο.
Δένοντας το Διάκο ανάσκελα σε ένα σαμάρι, με τα πόδια του ανοιχτά, αρχίζει προσεκτικά ο δήμιος να χώ­νει την πολύ καλό λεπτισμένη άκρη του σουβλιού, ξε­κινώντας απ’ τη βουβωνική χώρα και προχωρώντας προς τα επάνω, περνώντας το σουβλί κάτω οπό το δέρ­μα, μέχρι που το έβγαλε πάνω στην πλάτη του, λίγο κάτω απ’ το δεξιό του το αυτί.
Από κάποιες μικροκινήσεις που κάνει ο Διάκος κάθε φορά που σπρώχνει το σουβλί προς τα επάνω ο δήμιος, δείχνει ότι ακόμα είναι ζωντανός.
Μόλις τελειώνει ο γύφτος, ορμούν Τούρκοι και με σκοινιά δένουν το σώμα γύρω στο σουβλί για να μη σπάσει το δέρμα και ακουμπάνε όρθιο σχεδόν το σουβλί με το Διάκο σ’ ένα δέντρο.
Στη συνέχεια, σπεύδουν να συγυρίσουν τη φωτιά που έχουν ανάψει. 

Και τότε γίνεται κάτι που ξαφνιάζει τους πάντες.Ένας Τούρκος καβάλα στο ψαρί του άλογο στέκε­ται μπροστά στο σουβλισμένο, βγάζει τη διμούτσουνη όρθια κουμπούρα του και τη στρέφει στο Διάκο. Δύο κουμπουριές ακούγονται που βρίσκουν κατάστηθα το Διάκο. Κι ο Τούρκος κεντρίζοντας το άλογο του, χάνεται στην ανηφόρα μέσα στα στενάκια που περιβάλλουν τα χαμηλά σπιτάκια.

Ο Χαλήλ Μπέης, το βλέπει αυτό και αφρίζει απ’ το θυμό του. Και δίνει εντολή, να βάλουν το Διάκο έτσι, πάνω στη φωτιά, και να τον γυρίσουν λίγο.

Ο κόσμος που παρακολουθεί αυτή την κτηνωδία μέ­νει άφωνος. 

Στη συνέχεια ο Χαλήλ οργισμένος και ανικανοποί­ητος, δίνει εντολή να πάρουν έτσι με το σουβλί το νε­κρό το Διάκο και πάνε να τον πετάξουν στην άκρη του ρέματος, ανατολικά από το χάνι που τον είχαν, εκεί όπου πέταγαν τις κοπριές των αλόγων που είχαν στους στά­βλους, τους οποίους διατηρούσαν από τη βόρεια πλευρά της Νομαρχίας μέχρι το πέτρινο γυμνάσιο. 

(Τη διαβεβαίωση αυτή είχα απ’ όλα σχεδόν τα γερόντια που ρώτησα το 1947, τότε που φαίνονταν ακόμα οι κρίκοι στο βόρειο τοίχο της θερινής «ΤΙΤΑΝΙΑΣ».)

Εκεί λοιπόν, βορειοανατολικά της σκάλας που κα­τεβαίνει σήμερα από την οδό Λυκούργου στην πρώην ψαραγορά, άφησαν το νεκρό ξεσκέπαστο, άταφο, σχε­δόν τρείς ημέρες φρουρούμενο. Οι φρουροί αποχώ­ρησαν την τρίτη ημέρα αφού άρχισε να μυρίζει, οπότε βρήκαν ευκαιρία κάποιοι χριστιανοί οι οποίοι περίμεναν και είχαν προετοιμάσει έναν λάκκο εκεί ακριβώς που σή­μερα είναι ο τάφος του, πήγαν, του έβγαλαν το σουβλί, τον καθάρισαν λίγο και πήγαν και τον έθαψαν, χωρίς να βάλουν πάνω του ούτε έναν σταυρό από φόβο.

Αργότερα, περί το 1860, ο συνταγματάρχης Ρούβαλης που είχε έρθει από την Καλαμάτα με μετάθεση στη Λαμία και είχε πληροφορηθεί πού περίπου είχαν θά­ψει το Διάκο έκανε έρευνες να τον βρει.

Ο παππούς μου που είχε στήσει την παράγκα, πρώ­το μαγαζί του, πριν λίγο καιρό, απέναντι δυτικά, όπου μετά χτίστηκε η αποθήκη των αδελφών Κονταξή, είδε στρατιώτες να ανοίγουν μικρούς λάκκους ανατολικά του, ψάχνοντας. 

Όταν ρώτησε τι ζητάνε, του είπαν ότι ψά­χνουν τον τάφο του Διάκου. Την πληροφορία αυτή είχα από τον πατέρα μου, όπως την είχε ακούσει από τον παπ­πού μου. Σε ένα σημείο, βρήκαν ένα σωρό – σκελετό ανθρώπινου σώματος και αφού δεν είχαν βρεθεί άλλα γύρω, κατέληξαν ότι ήταν του Διάκου. Το συγκέντρω­σαν, το καθάρισαν και τα έβαλαν σε ένα κουτί ξύλινο και τα έθαψαν πάλι στο ίδιο σημείο, τοποθετώντας πάνω μερικές πέτρες και έναν σταυρό με το όνομα του.

Τέλος, στις αρχές του 1900 η Λαμία τίμησε το Διά­κο όπως έπρεπε. Αφού ανακαίνισε τον πρόχειρο τάφο του στο σημείο που είναι ακόμα, έστησε τον υπέρλαμπρο ανδριάντα του στην πλατεία Διάκου, με αποκαλυ­πτήρια επίσημα, παρουσία και του Βασιλέως Γεωργίου Α’ και της βασιλικής οικογένειας, υπουργών, στρατιωτικών και άλλων επισήμων, στις 23 Απριλίου 1903.

και κείνο το φως που έβγαινε από μέσα τους ...δεν το έσβηνε τίποτα...(Νικηφόρος Βρεττάκος )

H εικόνα από το μπλογκ "Τρελογιάννης"

.....................................................................................................

     
[...]
Α ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

 Σου τα έπαιρναν όλα: το κριθάρι για το ψωμί
το δέρμα για το παπούτσι, το λινάρι για το πουκάμισο.
Δυστυχούσανε τα παιδιά σου, αλλά...μολοντούτο, δε φαινόταν
η γύμνια τους. γιατί τα κουρέλια τους φωτίζονταν από μέσα..

Β ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Και κείνο το φως που ξεβγαίνοντας  από μέσα τους
υφαινότανε σε χιτώνα, είτε φύσαγε, είτε έβρεχε, δεν το έσβηνε τίποτα,,,

[...]

Νικηφόρος Βρεττάκος ("Τρία Φύλλα" τόμος Γ)
.................................................................................
................................................................................

Πάτρα: Η σημαιοφόρος που έκλεψε την παράσταση

Την παράσταση έκλεψε στη χθεσινή παρέλαση για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου στην Πάτρα, μία σημαιοφόρος η οποία είναι εργαζόμενη μητέρα τριών παιδιών. Η γυναίκα που φοιτά στο 3ο εσπερινό ΕΠΑΛ Πάτρας, και δηλώνει έτοιμη να διεκδικήσει μια θέση στο Πανεπιστήμιο.

"Νιώθω ευτυχισμένη. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να φτάσω μέχρι εδώ αλλά όχι και ακατόρθωτο. Το παν είναι να το θέλεις. Αν κάτι το θέλεις πολύ είναι σίγουρο ότι θα το καταφέρεις. Χρειάζεται προσπάθεια και αγώνας. Και εμείς οι πιο μεγάλοι αλλά και τα νέα παιδιά δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας" είπε συγκινημένη η  Παναγιώτα Γεωργοπούλου μιλώντας μετά το πέρας της παρέλασης στην κάμερα του patrastv.

Αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό!

Σύρος: Iερείς παρελαύνουν μαζί με τους μαθητές!



"Συγκινητικές στιγμές τόσο για τον Ελληνισμό όσο και την εκκλησία εκτυλίχθηκαν σήμερα το πρωί, ανήμερα της 25ης Μαρτίου στην Ερμούπολη της Σύρου με δύο Ιερείς να δίνουν το σωστό παράδειγμα, παρελαύνοντας, γεμίζοντας Εθνική Υπερηφάνεια όλους του Έλληνες και κυρίως τους Συριανούς. 

Πρωταγωνιστές αυτής της υπέροχης Πρωτοβουλίας, ο Αρχιμανδρίτης Νικόλαος Γαβαλάς και ο Ιεροδιάκονος Λουκάς Βασάλος. Νέοι και Ιδιαίτερα αγαπητοί Ιερείς της Ιεράς Μητρόπολης Σύρου, οι οποίοι βρίσκονται δίπλα στην νεολαία αλλά και τους πιστούς, κερδίζοντας της εκτίμηση τους. 

Ο Αρχιμανδρίτης Νικόλαος Γαβαλάς κρατώντας απο το χέρι δύο παιδιά του Κατηχητικού σχολείου της Ιεράς Μητρόπολης και ο Ιεροδιάκονος, ως σημαιοφόρος της Εσπερινού Γυμνασίου με τάξεις Λυκείου, καθώς η δίψα για μάθηση τον οδήγησε ξανά στα θρανία!"

πηγή: http://trelogiannis.blogspot.gr/2017/03/blog-post_713.html

Το ηλεκτρικό φως που μολύνει την νύκτα (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου Ιερόθεος)

Γράφει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος

Διάβασα ἕνα ἐνδιαφέρον ἄρθρο τοῦ Καθηγητοῦ Γενετικῆς τῆς Γεωπονικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ἀθανασίου Τσαυτάρη, μέ τίτλο 

«Σβῆστε τά φῶτα, ρυθμίστε τό βιολογικό ρολόϊ» (Βῆμα 20-1-2017)

.[αξίζει φίλε αναγνώστη να πας και στη σελίδα του Βήματος, ώστε να διαβάσεις λεπτομερέστερα το αναφερόμενο άρθρο]

Ὁ τίτλος τοῦ ἄρθρου ἀποδίδει μέ ἁπλό τρόπο τό περιεχόμενο τοῦ θέματος, ὅτι σύμφωνα μέ τίς νέες ἀνακαλύψεις τῆς Γενετικῆς, τό ἠλεκτρικό φῶς κατά τήν διάρκεια τῆς νύκτας, πού ὑπάρχει παντοῦ ἀπό τούς δρόμους μέχρι τά σπίτια καί τά Νοσοκομεῖα, ἀπορρυθμίζει τό βιολογικό μας ρολόϊ, τό ὁποῖο ρυθμίζει τήν ξεκούραση, τόν ὕπνο, τήν ἐγρήγορση τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν δέ τό βιολογικό ρολόϊ ἀπορυθμίζεται ἀπό τό φῶς, τότε ὁ ἄνθρωπος χάνει τόν ὕπνο του, ἀποδομεῖται ὅλος ὁ σωματικός ὀργανισμός, μέ ἀποτέλεσμα νά δημιουργοῦνται πολλές σωματικές καί ψυχικές δυσλειτουργίες καί οἱ ἄνθρωποι καταλήγουν ἀπό ἀρρώστιες «στά νοσοκομεῖα καί τά ψυχιατρεῖα».

Ὅσοι ταξιδεύουν συχνά πρός τήν Ἀμερική αἰσθάνονται τίς συνέπειες τῆς ἀπορρύθμισης τοῦ βιολογικοῦ ρολογιοῦ (jet lag), ἤ καλύτερα τίς καταλαβαίνουν οἱ βόρειοι λαοί τῆς Εὐρώπης, πού ἔχουν λίγο φῶς τοῦ ἡλίου κατά τήν διάρκεια τοῦ χειμῶνος, καί αὐτό τούς προκαλεῖ ψυχολογικά προβλήματα.

Στό ἄρθρο πού ἀναφέρθηκε ἀναλύονται μέ ἁπλό ἐπιστημονικό τρόπο τά σχετικά μέ τόν μεταβολισμό τῶν κυττάρων τήν ἡμέρα καί τήν νύκτα. Ὅσοι ἀσχολοῦνται μέ τά θέματα αὐτά γνωρίζουν ὅτι τό μιτοχόνδριο πού εἶναι ἕνα ἐργοστάσιο καύσης καί παραγωγῆς ἐνέργειας, μαζί μέ τίς ποσότητες ἐνέργειας παράγει καί τοξικές καί ἐπικίνδυνες ρίζες. Χρειάζεται, λοιπόν, ξεκούραση τοῦ ὀργανισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, κυρίως τίς νυκτερινές ὧρες, γιά νά ἀπαλλαγοῦν τά κύτταρα ἀπό τίς τοξίνες αὐτές.

Ἔτσι, ὁ ὀργανισμός τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἕνα ἁπλό σύστημα γιά νά ἐπιτύχη τήν καλή λειτουργία του. Ὅσο ὑπάρχει τό φῶς «ἕνα-δύο γονίδια δουλεύουν στήν διάρκεια τῆς ἡμέρας καί συνθέτουν κάτι πού ρυθμίζει ὅλες τῆς ἡμερήσιες λειτουργίες μας. Μόλις βραδυάσει, μέ τήν ἀπουσία τοῦ φωτός, τά γονίδια τῆς ἡμέρας παύουν καί ἀρχίζουν νά λειτουργοῦν τά γονίδια τῆς νύκτας, τά προϊόντα τῶν ὁποίων ρυθμίζουν ὅλες τίς νυχτερινές λειτουργίες, ἐνῶ ταυτόχρονα ἀποδομοῦν καί τό προϊόν τῶν 1-2 γονιδίων τῆς ἡμέρας».

Ὅταν, ὅμως, ὑπάρχη διαρκῶς φῶς, τότε τό βιολογικό ρολόϊ ἀπορρυθμίζεται, τά γονίδια τῆς ἡμέρας δέν σταματοῦν ποτέ τήν λειτουργία τους, ὁ ὀργανισμός δέν ἀπαλλάσσεται ἀπό τίς τοξίνες πού παράγουν τά μιτοχόνδρια, μέ ἀποτέλεσμα νά γίνονται μεταλλάξεις καί νά αὐξάνονται οἱ συχνότητες θανάτου ἀπό καρκίνους.

Ἔτσι, ὁ ἠλεκτροφωτισμός τήν νύκτα καταστρέφει τούς βιολογικούς ρυθμούς, ἀπορρυθμίζει τό βιολογικό ρολόϊ, πράγμα πού σημαίνει ὅτι «ὁ φωτισμός τῆς νύχτας εἶναι ἡ πιό μεγάλη “μόλυνση” τοῦ πλανήτη μας». Ὁπότε, «”μολύναμε” τή νύχτα μας μέ τό φῶς».

Εἶναι ἀπαραίτητο τό φῶς, ἀλλά ἐξίσου ἀπαραίτητο εἶναι καί τό σκοτάδι, ἀπαραίτητη εἶναι ἡ ἡμέρα, ἀλλά ἀναγκαία εἶναι καί ἡ νύχτα. Γι’ αὐτό πρέπει νά σβήνουμε ἤ νά χαμηλώνουμε τό ἠλεκτρικό φῶς στά σπίτια μας, ἰδίως πρό τοῦ ὕπνου, γιά νά ρυθμίζεται σωστά τό βιολογικό ρολόϊ καί νά ἠρεμῆ ὁ σωματικός ὀργανισμός μας.

Πηγή: Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ

http://alopsis.gr

Εμείς δεν θα πεθάνουμε ποτέ (τον αιώνιο θάνατο) κουφάλα, νεκροθάφτη!(επανάληψη)

(επανάληψη για την Κωσταντίνα
 και όποιο άλλο περιστεράκι
 που με εμψυχώνει!)
.......................................................................................
.......................................................................................


Διάβασα σήμερα, για μια νέα αυτοκτονία
και ξαναμαλλιοτραβήχτηκα,

αγαπημένο μου..

(Κάθε μέρα τα παρόμοια  πληροφορούμαστε
 από τότε που οι βαπτισμένοι  χριστιανοί,
χάσαμε την Πίστη των Αγίων  Πατέρων μας...

αυτή η ρουφιάνα η τυφλεόραση
σε 40 χρόνια έκανε στις ψυχές των ανθρώπων δαιμονικές  καταστροφές
που για αιώνες,  και με κοτζάμ  Τουρκοκρατία,
δεν μας  είχαν συμβεί...αλίμονο και γραψαλίμονο!)

Με εκνεύρισε, απίστευτα, το ομολογώ,  
το ότι  τους άφησε στα καπάκια,  ο αυτόχειρ, και σημείωμα
όπου τους έγραφε 
την κατάπτυστη αμερικανιά: 
"Σας αγαπώ πολύ...αλλά..δεν έχω επιλογή...πρέπει 
να με παραδώσω δια της αυτοκτονίας  στο γέρο -διάολο, 
να φάει ψητά αρνιά ο κατηραμένος..." 

-Ρε βλαμμένο!  
Μη με αποτρελαίνεις τη γριά καλλικατζούνα!
Τι θα πει τους αγαπάς πολύ; 
Όποιος αγαπάει πολύ τα μαυρόπαιδά του,
(έστω και τους λατρεμένους  σκύλους του, αν δεν έχει παιδιά..)
δεν πάει να κρεμαστεί, 
ούτε πάει να σαλτάρει από τη Γέφυρα του Ρίου, αμάν και  έλεος! 

-Όποιος αγαπάει πολύ,
 δεν αφήνει αυτοκτονίας παρακαταθήκη στους επιγενομένους...

-Καλα! Τόσο γκάου  είσαι βρε φίλε;

Μόνο να φύγεις βλακωδώς,
από το εδώ πρόβλημα νοιάζεσαι 
και δεν ενδιαφέρεσαι για την κληρονομιά της απελπισίας
που αφήνεις δια βίου στα τέκνα σου, στους γονείς, 
στους φίλους, στους μαθητές, στους συνεργάτες,
(άσε την παραμέληση και το τραυματικό επεισόδιο
που θα υποστούν τα κακόμοιρα τα pet  σου..)

-Φρίττω!  Παθαίνω τριχόπτωση!  Δεν υπάρχουν λόγια!

Και επειδή δεν υπάρχουν λόγια γι απόψε,
σε παραπέμπω δια κλικαρίσματος,
στο γελοίον και μάταιον της αυτοκτονίας που έγραφα παλιότερα.

Eπίσης έχω να σου προτείνω ως προληπτική, καλλιτεχνική  ψυχοθεραπεία
να δείς την αχτύπητη ταινία 
"Η ζωή είναι ωραία" 

Είναι -λέει o Mπενίνι- αληθινή η ιστορία.

Να τη δεις , να πάρεις  καλό παράδειγμα,
μήπως και έρθεις στα αισιόδοξα συγκαλά  σου
αφού στα θρησκευτικά κηρύγματα, έχεις καταντήσει κουφάλογο...

Φιλιά πολλά με αναβράζουσα  αγανάκτηση,
την οποία βρίσκω απολύτως δικαιολογημένη 
και αντιρρήσεις δε θέλω! 

Ευανθία η Σαλογραία 
...........................................................