Αντιπαράταξη-ποίηση Ν.Βρεττάκου

Προχωρώ κατά πάνω στα όπλα σας φορτωμένος λουλούδια και φως.

Θα διασχίσω τους πυ-
ρηνικούς καταρράχτες, θα μπορέσω να βγω
στην αντίπερα όχθη.Τα λουλούδια μου
είναι άκαυστα, το φως μου επίσης,
ο πυρήνας μου αδιάτρητος.

Κυκλώστε ,
εκπορθήστε τη θέση μου, απλώστε
τα χέρια σας, δεν θα συλλάβετε τίποτα.

Θα αποστρακίζονται οι σφαίρες σας
πάνω στη σκέψη μου και πάνω
στους στίχους αυτούς , στον αιώνα.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Διατί ο Κύριος Ιησούς Χριστός έπρεπε να πεθάνει τόσον νέος και τόσον ωραίος;

Αυτό το ερώτημα, ομολογώ, ότι με ξάφνιασε, όταν το άκουσα απ'το στόμα σου, περιστέρι μου.

Η αλήθεια είναι ότι φαινόσουν ΠΟΛΥ θυμωμένο, καθώς τόνιζε και η αγαπημένη η Αρλέτα, χτες βράδυ, στην εξαιρετική της συνέντευξη.

Το πρόβλημά σου, βασικά, είχε σχέση με το θέμα βαθύτατης οδύνης-το θέμα της απώλειας λατρεμένων προσώπων.

Με ρώτησες, με φανερό τον εκνευρισμό στη φωνή σου:

-Και γιατί να υφίσταται σχεδόν αναπόφευκτος, ο πόνος σε τούτη τη διάσταση;

-Τι νόημα υπάρχει, όταν κάποιος ζεί και α π ε ρ ί γ ρ α π τ α βασανίζεται;

-Γιατί ο Θεός να είναι ΤΟΣΟ αδυσώπητος και με το Μονογενή Του, ακόμη;

Γιατί να μη τον αφήσει αυτό το Γιό, ως τα ογδόντα πέντε- τουλάχιστον-σ' έναν ήρεμο βίο,στη συνέχεια, ειρηνικά -ας πούμε κάπως στον ύπνο Του- να Τον... πεθάνει, και μετά, βεβαίως, και να Τον αναστήσει- άμα το είχε πια τόσο μεγάλη καΪλα- προκειμένου να λάβουμε και μεις οι θνητοί, το μήνυμα και την παρηγοριά της Ανάστασης!;

-Πραγματικά, δεν ήμουν προετοιμασμένη καθόλου για τέτοιο ερώτημα, μολονότι θα έπρεπε!

-Γιατί θα έπρεπε;

-Επειδή κινούμαστε στην εποχή (ακόμη) της Θεάς Καλοπέρασης, αφού συχνότερα από κάθε άλλη περίοδο, γιατροί τίθενται υπέρ της ευθανασίας -προκειμένου να μην υποφέρει-ισχυρίζονται- ο καημένος ο άρρωστος-μια και τα μπλα μπλα για το δικαίωμα σε ...αξιοπρεπή εκδημία

(υποβοηθούμενη ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ, χαρακτηρίζουν τούτο το θάνατο της λεγόμενης... αξιοπρέπειας κάποιοι παλιομοδίτες θεράποντες - ανήκει σε αυτούς και ο μαχητικός, ο γνωστός μου- ονόματα δε θα πώ, από Κ. αρχινάει πάντως το μικρό του)

όλο και προβάλλονται μέσα από μύριες σελίδες και ταινίες στον κόσμο μας.

(θυμάσαι το: Η ΘΑΛΑΣΣΑ κ.λπ; Πόσο σου άρεσε -δυστυχώς,δυστυχέστατα! )

-Λοιπόν;

-Εντάξει, δε θα αναφέρω τον εικοσάχρονο,ξανθόμαλλο,Χρήστο
(μοναχοπαίδι της χήρας κυρά Βάσως από την Πάτρα) που σκοτώθηκε σε τροχαίο -διότι δεν φόραγε κράνος- δεν θα μιλήσω για τα παιδάκια που φεύγουν από λευχαιμία(μπορεί να φταίει και το Τσέρνομπιλ), ή για κείνα τα μαθητούδια που αποκεφαλιστήκαν στο αποτρόπαιο τροχαίο στα Τέμπη-αλλά ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός;

Ο λατρεμένος Χριστούλης της παιδικής μου ηλικίας;

Κοτζά Θεάνθρωπος- τέλειος κατά πάντα και δια πάντα- διατί έπρεπε να πεθάνει μέσα στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΡΙΚΗ;
.................................

-Γιατί έπρεπε να φύγει ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ,με τέτοιο αγριότατο τρόπο, ΤΟΣΟΝ ΝΕΟΣ, ΚΑΙ ΤΟΣΟΝ ΩΡΑΙΟΣ;

Γιατί να γίνει ΜΥΡΙΑ κομμάτια, η καρδούλα της ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ;

-ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟΣ ΠΟΝΟΣ;

ΕΛΕΟΣ!
.....................................

Αυτό το ερώτημα, μου έριξες σαν ολιγόπιστη πετριά στο κεφάλι.

Ακριβώς στο Δόξα Πατρί, εκεί με πέτυχες.

Με βρήκες απροετοίμαστη.

Άρχισα κάτι να ψελλίζω... πλην...δεν τα κατάφερα...

Έφυγες με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα.

Έπιασα να μετράω τα χαλίκια των πικρών σου των λόγων, από το υγρό χώμα της θλίψης μου.

Να τα. Τα κρατάω τώρα στη χούφτα μου.

Τα δείχνω στους καλοπροαίρετους περαστικούς, θεολογούντες αναγνώστες.

Και περιμένω μια τοποθέτηση.
Περιμένω μια απάντηση.
Μια άποψη.

Επειδή και γω -επί του θέματος- κινούμαι σε μεγάλο σκοτάδι, και νιώθω την ανάγκη για ένα αναμμένο κερί, εκείνο που κρατάμε το βράδυ, περιμένοντας τον Νυμφίο εν τω μέσω της Νυκτός των αγρίων παθών μας...

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

Οι ρωγμές της μοναξιάς-ποίηση -Ν.Βρεττάκος

Κύριε, είσαι η χλόη. Είσαι το κούμαρο.
Το γλαυκό φωτοστέφανο γύρω απ'τη φλόγα
του χάλκινου λυχναριού. Είσαι το λάχτισμα
του σκυλιού που το δέχεται τη νύχτα
κανείς σα μια ανταπόκριση εξ ύψους
στην έρημο. Κύριε, είσαι η ραγάδα
της ξύλινης πόρτας που μπαίνει η αυγή.

Είσαι το άνθος της μηλιάς που σαν άσπρο
φως επουράνιο πέφτει στον ώμο μου.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Διονύσιος Σολωμός-ποίηση Ν.Βρεττάκου

Το πρόσωπό σου, της Ελλάδας πρόσωπο, Ποιητή.

Τ'αχτινοβόλα μάτια σου, μάτια δικά της.
......................................
Το μέτωπό σου
μέτωπο της αποφασισμένης Ελευθερίας
..............................
Βουνά φτιαγμένα από γυαλί ουρανού,
.....καλύβια που καπνίζανε ταπεινοσύνη.......
πανάρχαιες ελιές
που ακόμη στάζουνε λάδι για τους θεούς,

άρματα που φύλαγε κάτω από το φουστάνι της

η Παναγιά στα εικονοστάσια, και μια γλώσσα

γλυκόλαλη που μύριζε ζεστό ψωμί, ρίγανη,

μέντα, αλιφασκιά και γάλα Τζαβέλαινας,

και όλα όσα δέθηκαν σφιχτά, γίναν ένα και πέρασαν
μαζί με όλους τους αιώνες τους μέσα σου

όσο που έγινες τέλος τόπος και χρόνος

..............Διονύσιε.................


................................
Νικηφόρος Βρεττάκος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ-Χαιρετίσματα στην εξουσία με σπέσιαλ αφιέρωση

(αναδημοσίευση από το http://anastasiosk.blogspot.com)


Εξουσιάζετε τους ανθρώπους μέχρι τη στιγμή που θα τους πάρετε τα πάντα.

Όταν όμως τους αφήσετε χωρίς τίποτα, τους χάσατε!

Είναι ελεύθεροι.

Αλεξάντερ Σολζενίτσιν

Μικρή αναφορά στην Καθηγήτρια της Ερήμου, Μαρία την Αιγυπτία

Σήμερα Ε΄Κυριακή των Νηστειών, η Ορθόδοξη, Αγία Εκκλησία, τιμάει τη μεγάλη μορφή της Μαρίας της Αιγυπτίας.

Είχα πρωτακούσει το όνομά της, όταν πήγαινα μικρή στο σχολείο.

Αν ένα κορίτσι θύμωνε με κάποιο άλλο, ή και ζήλευε θανατηφόρα
(νόσημα συχνότατα απαντώμενο και όχι μόνο στο ασθενές φύλο), του πέταγε κατάμουτρα τη μομφή:

-Μας παριστάνεις και την οσία Μαρία!

-Δεν είχα ιδέα ποιά ήταν η οσία Μαρία και ούτε και με έτρωγε η περιέργεια να μάθω.

Αργότερα, πολύ αργότερα,τυχαία, διάβασα τον βίο και την πολιτεία της.

Και θαύμασα.

Έκτοτε, όσο μεγαλώνω, και όσο κατά καιρούς, τη μορφή της φέρνω στη σκέψη μου, τόσο και θαυμάζω περισσότερο, εξάλλου το λένε και οι διάφοροι ψυχολόγοι:

-Με καμία ανάμνηση, με καμία γνώση, με καμία εμπειρία δεν ξεμπερδεύουμε τελεσιδίκως, όσο και αν φανταζόμαστε το αντίθετο.

Όσον και αν νομίζουμε ότι κάτι το κατατάξαμε σε ένα κουτάκι και ότι εκείνο θα παραμένει μέσα στο κουτάκι του, φρόνιμα, χωρίς ποτέ να αλλάξει -πρωτεϊκά- μορφή για μας, χωρίς ποτέ να μας προκαλέσει με διαφορετικές εικόνες συναισθημάτων, πλανώμεθα πλάνην οικτράν!

Έτσι και η Εκκλησία που εν τη θεοπνεύστω σοφία της, αυτό το γνωρίζει, δε βαρύνεται, δεν αποκάμνει- μέσα στα πλαίσια εκάστου ενιαυτού- να φέρνει και να ξαναφέρνει εμπρός στα βέβηλα μάτια μας, τις μορφές εκείνων των ανθρώπων, που ενώ υπήρξαν χοϊκές υπάρξεις- ακριβώς ίδιες, στη βιολογική τους δομή, με μας- κατόρθωσαν να νικήσουν τις ροπές της σάρκας, και να φτάσουν σε συνειδητοποιήσεις και βιώματα, πολύ υψηλότερα από την αρχική λάσπη, στην οποία ιλυσπώντο.

Η Οσία Μητέρα Μαρία δια του- ηρωϊκού επί δεκαετίες- βιώματός της, κατέδειξε το ύψος της πνευματικής αλλοίωσης, στο οποίο εν Αγίω Πνεύματι πάς άνθρωπος, μπορεί να αρθεί, αρκεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να το θελήσει, γευόμενος-εν τη ανύδρω και αβάτω ερήμω των προσωπικών του παθών- Ύδωρ Ελευθερίας.
Σαλογραία

Χωρίς λόγια

Οι πρώην, οι επόμενες...και ο έρωτας στην κατάψυξη...

Έγραψες, στο κείμενό σου για τον άγιο...Βαλεντίνο ανάμεσα στ'άλλα και τις ακόλουθες φράσεις-πριν καταλήξεις στην τελική πανωλεθρία των συναισθημάτων σου, αγαπημένο μου:

Της δείχνεις τα δώρα. Τα προσέχει. Τα παίρνει.Τα πετάει στον καναπέ. Δε θυμάσαι πώς, αλλά με τα πολλά κάθεστε. Ω θεοί, τώρα θα αρχίσει το καλό. Έτσι; Ο αρχικός αιφνιδιασμός μπορεί να είχε απώλειες για την διμοιρία, αλλά η κυρίως επιχείρηση θα προχωρήσει όπως σχεδιάσθηκε. Σωστά; Αμ, δε.
Όπως είπαμε, συμπαθητικέ κατά τα άλλα, καψούρη, άνδρα, ως στρατηγός είσαι κακός.
Δεν υπολόγισες πολλούς, μα πολλούς, παράγοντες.
Και γι αυτό με το που κάθεστε, σου αρχίζει το πυρ κατά ριπάς.

..........................................................................

Συμπαθητικέ και κατά τα άλλα καψούρη άντρα(αλήθεια πότε κιόλας έγινες κι άντρας από τόσο δα νιάνιαρο που σε θυμούμαι, με τα κοντά παντελονάκια;) όπως το γράφεις και ο ίδιος για τον εαυτό σου, αυτό το λάθος έκανες και, συνεχίζεις να κάνεις:

-Δεν υπολόγισες πολλούς, μα πολλούς παράγοντες-θυμάσαι τι μου 'λεγες;

-Θα πάω με όσο το δυνατόν περισσότερες γκόμενες,προκειμένου να αποκτήσω εμπειρία
(μούτζες και τύφλες...) για να διαλέξω μετά την καλυτερότερηηηη(δε γελάτε κότες;)!

-Αμ δε!

Δε δουλεύει, τελικά, έτσι το σύστημα, τζετζεκάκι μου!

Δε δουλεύει έτσι σου λέω, και ματαιοπονείς, τρέχοντας σαν τυφλός προς αυτήν την κατεύθυνση.

-Και διατί δε δουλεύει, Σαλογραία μου, έτσι το σύστημα;

- Δε δουλεύει λόγω της κατασκευής του νευρικού μας συστήματος, λόγω της ποιότητας της ανθρώπινης φύσης μας.

-Δηλαδή;

-Συνελόντι ειπείν, τουτέστιν -δια να είπω με συντομία- σε κάθε σχέση, αλλά ιδιαίτατα σε αυτήν την ερωτική, οι αντι-δράσεις του συμπαίκτη σε εκάστη δική μας δράση, δεν ειναι
π ο τ έ μα π ο τ έ προβλέψιμες.

Εφόσον οι αντιδράσεις του συμπαίκτη-συντρόφου, δεν είναι προβλέψιμες,το κρεσέντο των δικών σου συναισθημάτων μπορεί να γίνει υψηλότατο, να εκφραστεί με τόνους οδυνηρής οξύτητας, ανυπόφορους...

Και εκεί, αρχίζει ο εγκέφαλός σου να παίρνει ανάποδες, να θές να ουρλιάξεις, να φύγεις, να χαστουκίσεις , να δείρεις, τον απέναντι έως και μέχρι θανάτου!

Σχετικά πρόσφατα διάβαζα για τη χήρα κάποιου διάσημου.

Τη ρώτησαν αν είχε σκεφτεί να χωρίσει τον άντρα της, και απάντησε:

-Να χωρίσω;
Όχι!
Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί.
Να τον σκοτώσω όμως, το σκέφτηκα πολλές φορές!

Το δήλωσε ευθαρσώς, επιθυμώντας να ζωγραφίσει τις εντάσεις στη σχέση -ειδικά εκείνης του γάμου- που οι άνθρωποι του κόσμου, βιώνουν.

Αυτές είναι συνοπτικά -και απλουστευμένα χάριν συντομίας, οι παρατηρήσεις μου.

-Και δεν επιθυμώ να σε απογοητεύσω, αλλά όσο θα πορεύεσαι στην ίδια οδό, τους ίδιους καρπούς θα θερίζεις:

Γοητεία και έλξη στην αρχή(λόγω των αφελών προβολών και προσδοκιών σου) απογοήτευση, θυμό και αποκαρδίωση στη συνέχεια(λόγω της επαφής με την πραγματικότητα της-κατά το φαινόμενο- αντί-Χριστης συμπεριφοράς του πλησίον σου).

-Και τι προτείνεις; θα με ρωτήσεις.

-Κάτι πολύ απλό, θα σου πώ.

Σου προτείνω να θέσεις ΣΑΦΗ ΟΡΙΑ.

(Αρκετά με τις βλακείες των χωρίς όρια συμπεριφορών, με τις οποίες μάς γέμισαν αλογόμυγες οι αμερικάνοι ψυχολόγοι και μας κατάστρεψαν).

Τα ΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ!

Τα ΟΡΙΑ που δίνει ο Κύριος της Δόξης, σε όσους Τον πιστεύουν, επιθυμούν να Τον αγαπούν και το κατά δύναμη, Τον υπακούουν.

Βέβαια, πρέπει να βρεις και γυναίκα που να αγαπάει και να υπακούει το Χριστούλη παρόμοια και εδώ είναι τα δύσκολα, εδώ είναι τα κουμπιά της Αλέξαινας, το γνωρίζω...όμως ΕΙ δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι, λέει η Γραφή και στο δηλώνω, ΙΣΧΥΕΙ!

Όσα άλλα χαρίσματα και αν έχει η γυναίκα -ή και ο άνδρας Γωγούλα μου- χωρίς του Χριστούλη τα όρια, ο διάβολος όλα θα τα σκορπίσει και θα μείνετε με χέρια άδεια,με καρδιά παγωμένη, μεσα στον αδιέξοδο δρόμο...

Επιλέγοντας άνθρώπους που τιμάνε και σέβονται τις Εντολές του Ευαγγελίου , θα περιφρουρείτε εαυτούς και τη σχέση.

-Γιατί το ειδικεύεις τόσο το ζήτημα, Σαλογραία μου;
-Δε γίνεται να είναι καλός και χωρίς να αγαπάει το Χριστούλη;

-ΌΧΙ δε γίνεται!

Δε γίνεται σε βάθος χρόνου διότι οι άνθρωποι σπάνε πανεύκολα, αν δεν έχουν χτίσει τις σχέσεις τους πάνω στην Πέτρα που είναι ο Κύριος, αν ο Κύριος δεν είναι θεμέλιο.

Αν ο Κύριος είναι θεμέλιο, τότε, Άγγελος δικός Του,προπορευόμενος πάσας τας ημέρας της ζωής υμών
(που αναφέρει και η θαυμάσια ιερολογία των Στεφάνων του Γάμου) θα σας φωτίζει με το ιλαρό φώς Του.

Και η ρομαντική σας αγάπη, θα φαντάζει σπιτάκι στο λειβάδι, με Υπέροχο Φράχτη.

Οι αδέσποτες αγελάδες του Χάους δε θα μπορούν να μπούν στον ειρηνικό κήπο να αφανίσουν της σχέσης την ανθηρή πρασινάδα, κι ας κυλάνε τα χρόνια-ποτάμι.

Δε μιλάω θεωρητικά.

Από παρατήρηση δεδομένων και από εμπειρία αιώνων, καταθέτω, στη χούφτα της απορίας σου, το ψωμάκι της μικρής συμβουλής μου.

Μακάρι να την κρατήσεις!
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω..(Ιωαν.κεφ.ιδ.στ.27)

Αγαπημένο μου, σε είδα κάπως ταραγμένο χτες και σκέφτηκα κάτι που διάβασα παλιότερα -δε θυμούμαι ποιος καλός άνθρωπος το ανέφερε:

-Οι άγιοι άγγελοι, επειδή έχουν ταυτίσει α π ό λ υ τ α το προσωπικό τους θέλημα με το Θέλημα του Κυρίου, είναι κατεξοχήν χαρούμενα πλάσματα.

Λοιπόν, ας ενθυμούμαστε -και συ και γω- ότι κάθε φορά που σηκώνεται ένα κύμα ταραχής στο εσωτερικό της ψυχής μας, είναι διότι η πίστη μας λιγοστεύει και η ολιγοπιστία μας κραταιούται, και κυριότατα, επειδή στην πραγματικότητα, επιθυμούμε να γίνεται το δ ι κ ό μας μας και, όχι του Κυρίου το θέλημα.
Σε αυτή τη σύγκρουση των θελήσεων, επικεντρώνεται όλο το πρόβλημα.

Και έρχονται οι πονηροί λογισμοί, να διώξουν από την καρδιά μας, τον Άρχοντα της Ειρήνης.

Ας μην το επιτρέπουμε.

Ξέρω είναι δύσκολο.

Την ώρα του μεγάλου κύματος, ας μιλήσουμε σε κάποιον που μπορεί να καταλάβει, να προσευχηθεί για μας- αν οι ίδιοι δεν έχουμε το σθένος να απευθυνθούμε στις Επουράνιες Ταξιαρχίες για βοήθεια και προστασία.

Ή ας πάμε μια βόλτα, περπατώντας,έστω, μέσα στην πόλη.

Ας φτιάξουμε μια καλή σκορδομακαρονάδα.

Ας πάμε να προσφέρουμε υπηρεσία σε ένα ίδρυμα με παρατημένα παιδάκια.

-Και ένα χαλίκι να αρμολοήσεις σε έναν τοίχο, στηρίζεις τον κόσμο να μην πέσει, στηρίζεις την ψυχή σου να μην πέσει, φράτε Λεόνε! τονίζει ο λογοτέχνης...

Ας ακούσουμε ηρεμιστική, ποιοτική μουσική.

Ας χωθούμε κάτω από τα παπλώματα και ας κοιμηθούμε στο τέλος τέλος.

Κύμα είναι- πού θα πάει- θα περάσει!

Εμείς φοράμε Μεγάλα Σωσίβια!

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

Τα γεγονότα και οι ερμηνείες τους...

Με αφορμή κουβέντα μας, αγαπημένο μου

θέλω να θυμίσω σύντομα (και για παιδάκια που μας διαβάζουν από σχολείο) ότι πάντα υπάρχουν δύο τινά.

-Από τη μία τα γεγονότα.

Από την άλλη οι ερμηνείες τους.

Εμένα αυτή την απλή αλήθεια, οι δασκάλοι δεν μου την έμαθαν , ούτε οι γονείς μου

(το ήξεραν άραγε; μου το κρύβανε σκόπιμα;να φτιάξω ιστορίες συνωμοσίας και μικρής παράνοιας να γελάσει το παρδαλό κατσικάκι, ή να το αφήσω για άλλοτε;ας το αφήσω για άλλοτε!)

και έφαγα τα μούτρα μου πολλές φορές μέχρι να το πάρω χαμπάρι.

Εσύ, περιστεράκι μου τα γνωρίζεις άριστα εκ νεότητος αφού είσαι τετραπέρατο και παίζεις στα δάχτυλα τα κομπιουτερικά σου μαθήματα.

Παρά την ενασχόληση με την επιστημονική έρευνα, ωστόσο, πάμπολλοι ερευνητές, προβαίνουν σε υπεργενικεύσεις και σε διάβασμα της σκέψης του πλησίον
(ένεκεν αυτού του αυθαίρετου διαβάσματος της σκέψης του πλησίον προκύπτουν και τα μύρια διαζύγια) αποφαινόμενοι από καθέδρας- περί των βαθυτέρων κινήτρων των συνομιλητών τους-στοιχείο που στην ο υ σ ί α του, παραμένει κεκρυμμένο και παντελώς άγνωστο!

-Ποιος γνωρίζει τα των προθέσεων του ανθρώπου;

-Μόνο η ίδια η ψυχή του ανθρώπου που κατοικεί μέσα στο σώμα του, και συχνά- με βάση ό,τι μας πληροφορούν οι ειδήμονες- ούτε καν ο ίδιος ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τί του γίνεται- λόγω της υποκειμενικότητας μέσα στην οποία απαξάπαντες κολυμπάμε -και μέσα στην οποία οι περισσότεροί μας, πνιγόμαστε.

(Εν τέλει-δεν θα κουραστώ να το γράφω, χάριν εμπέδωσης- Μόνος ο Δημιουργός, διαθέτει άπασα την άσφαλτη πληροφορία για τον καθένα μας.Γι αυτό και μόνο Εκείνος, δικαιούται να κρίνει και θα κρίνει τον καθένα μας στο τέλος του Χρόνου μας, τότε που θα γίνει και η κανονικοποίηση ό λ ω ν των παραμέτρων).

Επανερχόμενοι στη συγκεκριμένη φωτό της ανάρτησης, π.χ. βλέπει ο καθένας ότι υπάρχουν δυο αντικείμενα.

Μισό πράσινο λεμόνι σε ένα ποτήρι με υγρό.

Αυτό συνιστά το γεγονός, με το οποίο αμέσως θα συμφωνήσουμε οι ορώντες.

Τώρα, ανάλογα - αν αρέσουν ή όχι τα λεμόνια, και ανάλογα με τη δημιουργική φαντασία και τις προβολές του καθένα μας, θα μπορούσαμε να ξοδευόμαστε σε ατέλειωτες υποθέσεις πάνω στο διατί το λεμόνι βρίσκεται μέσα στην κούπα, και όχι επάνω, ή δίπλα, ή απέξω, αν μας αρέσει ή όχι να βρίσκεται εκεί και σε τι ωφελεί, και ποιοί οι βαθύτεροι λόγοι του σχετικού σερβιρίσματος, ή της φωτογράφησης οι μυστικές συνυποδηλώσεις.

Βιβλίο ολόκληρο, θα μπορούσαμε να γράψουμε με υποθέσεις κινήτρων και αντικινήτρων -αν είχαμε όρεξη-ευτυχώς που δεν έχουμε- με αφορμή και μόνο αυτή την εικόνα...

Στην πραγματικότητα, αυτά που επιστάμεθα για την Π ρ α γ μ α τ ι κ ό τ η τ α τόσο της φωτογράφισης, όσο και της επιλογής του συγκεκριμένου θέματος είναι μηδαμινά έως ελάχιστα.

-Επομένως;
-Επομένως αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό θα ηρεμήσουμε πάραυτα, και θα καταλάβουμε ότι όλα έχουν να κάνουν με το δικό μας εσωτερικό καί όχι με το τι συμβαίνει απέξω μας.

Σκέφτηκα αυτά τα λίγα μετά το σχόλιό σου, ότι κάποιοι λένε τις εμπειρίες τους, για...επίδειξη...

-Επίδειξη;

Οι Ανώνυμοι;

Έχεις γι αυτό, την τετράγωνη, αποδείξιμη επιστημονική βεβαιότητα;

Αν ναι, το θέμα θα έπρεπε να αποτελεί αντικείμενο επιστημονικής ανακοίνωσης σε συνέδριο.

Αν όχι...μην είναι η κρίση σου, προβολή... υμετέρα;

-Αχ!

Όλοι-φοβούμαι- με τις προβολές μας, με τις δικές μας εμπάθειες, πρωτίστως, παλεύουμε.

Μετά με αυτές του πλησίον...

Γι αυτό σέβομαι βαθύτατα, τον Ακύλα με την ακράδαντη βεβαιότητα, που κάθε τόσο δηλώνει:

-Επιθυμώ να βλέπω ΜΟΝΟ στην επιφάνεια των λέξεων και των καταστάσεων, για τις ψυχές, και τα κίνητρα των ανθρώπων, ΔΕΝ ξέρω, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ!
Όποιος νομίζει ότι -όντως- γνωρίζει, πλανάται!
Πλανάται απερίγραπτα!

Για τον Ακύλα, μόνο ο Θεός και η ψυχή του, υπάρχουν στο Σύμπαν.

Για τούτο και νιώθει τόσο ε λ ε ύ θ ε ρ ο ς, ε ι ρ η ν ι κ ό ς και ωφελείται πάντα πνευματικά κι από ένα ζητιάνο, από ένα μερμήγκι...
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

Οικονομική κρίση, ή αλλιώς μια χούφτα δολάρια, ή αλλιώς όλοι βρισκόμαστε στου Κυρίου Ιησού Χριστού τα Παντοδύναμα Χέρια!

Αχ περιστεράκι μου!

Τρελαίνομαι να ακούω τέτοιες αληθινές παρουσίες της Θείας Πρόνοιας...

Αφού σου αρέσουν και σένα τα παρόμοια, θα αφηγηθώ την εμπειρία της πιστής στο Θεό, φίλης μου Γεωργίας.

Η Γεωργία έχει ζήσει πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη με τον άντρα της που πήρε εκεί -ούτε μία ούτε δύο, ούτε τρείς παρακαλώ αλλά- τέσσερις ολόκληρες ειδικότητες:του ψυχίατρου, παιδοψυχίατρου,ψυχαναλυτή και νευρολόγου
(η παιδιατρική τον είλκυε αρχικά, όμως όταν κατάλαβε ότι ένα του παιδί είχε πρόβλημα κάποιας υστέρησης, στράφηκε στις άλλες ειδικότητες προκειμένου να βοηθήσει τόσο το παιδί, όσο και τους οικείους του)
Μία από αυτές τις ειδικότητες -νομίζω εκείνη του ψυχαναλυτή- την απέκτησε με την καθοδήγηση της φημισμένης Κάρεν Χόρναϋ, αν έχεις ακούσει- νομίζω ήταν εξαιρετική μαθήτρια του γέρο Φρόυντ..
Λοιπόν, η εκπαίδευση του γιατρού στο Μανχάταν υπήρξε εξαιρετικά ζόρικη.
Οι Εβραίοι εκπαιδευτές του, δεν αστειεύονταν καθόλου.
Σκληρότατοι στις επιστημονικές απαιτήσεις τους(και καλά έκαναν)και απαιτητικοί ως προς τα δίδακτρα που έπρεπε να πληρώνονται -ανυπερθέτως, στην ώρα τους.
Οικονομικά, κάθε τόσο τους ενίσχυαν οι γονείς της Γεωργίας, οι οποίοι έστελναν το σχετικό έμβασμα από την Ελλάδα.

Κάποια εβδομάδα όμως- για άγνωστους λόγους- τα χρήματα από Ελλάδα δεν στάλησαν.
Η Γεωργία, και ο Γεώργιος ο άντρας της, έμειναν με ελάχιστα σεντς και τρία νήπια που έπρεπε -τουλάχιστον- να πίνουν κάθε μέρα λίγο γάλα, προκειμένου να επιβιώσουν.

Ο γιατρός έλειπε σε ατέλειωτες, εξοντωτικές εφημερίες, μασουλώντας και πασατέμπους(ήταν φτηνοί)ενδιαμέσως
(όποιος σπούδασε τα σχετικά και μάλιστα στα καλά κέντρα του Εξωτερικού, γνωρίζει τον άφατο κόπο )
και η Γεωργία με τα μωρά τραβιόταν σαν λάστιχο.
Η ψυχολογία της πολύ πεσμένη.

Τα χρήματα από Ελλάδα δεν φαίνονταν.
Τα παιδιά πεινούσαν.
Οι ίδιοι οι γονείς πεινούσαν.

Με τα τελευταία της κέρματα, βγήκε έξω, ένα χιονισμένο απόγευμα, προκειμένου να πάει με τα πόδια στο κοντινό πολυκατάστημα, να αγοράσει το φτηνότερο γάλα.

Καθώς περπατούσε, κουβέντιαζε στο Θεό, νοερά και παραπονεμένα:

-Εντάξει Θεέ μου...εντάξει...πώς καταντήσαμε ...να μην έχουμε να ταίσουμε τα μωρά...α...έχει πέσει στα σαραντάβαθα και σέρνεται η ψυχή μου...

Ευρισκόμενη μέσα σ’ αυτό το συναίσθημα αυτολύπησης, και ενώ βάδιζε -στον έρημο από ανθρώπους- δρόμο, ξαφνικά, ένιωσε να φυσάει απαλό αεράκι, και είδε, να έρχονται προς το μέρος της- επί πτερύγων αδιόρατης, λυτρωτικής αύρας- πολλά, στεγνά, κολλαριστά παρακαλώ- χαρτονομίσματα- δολάρια με τιμές διάφορες!!!

Η γυναίκα τα έχασε!

Δεν πίστευε στα μάτια της!


Σταμάτησε το περπάτημα, κοντοστάθηκε, και κοίταξε γύρω γύρω τις πολυκατοικίες, μήπως κάποιος από τα πέριξ διαμερίσματα, τίναξε ας πούμε παντελόνι και έπεσαν από τις τσέπες, τα χρήματα.

Ωστόσο,δεν παρατήρησε τίποτα...όλα, τα παράθυρα των πολυκατοικιών ερμητικά κλεισμένα, και στο δρόμο, εκτός από την ίδια, δεν κυκλοφορούσε ψυχή ζώσα...

Και τα δολάρια όλο και έρχονταν καινούργια και αναδεύονταν γύρω της σα φύλλα δέντρου στροβιλιζόμενα με το ελαφρότατο αεράκι που φύσαγε, μες στο χιονισμένο τοπίο.

Η Γεωργία ...<τα 'παιξε!>

Στο σημείο που είχε σταθεί και παρατηρούσε το φαινόμενο, υπήρχε ένας θάμνος.

Πλησίασε με εξαιρετική προφύλαξη- φοβήθηκε μήν καιροφυλακτούσε άνθρωπος κακών προθέσεων πίσω από το θάμνο και έριχνε τα δολλάρια προκειμένου να την προσελκύσει, ώστε να πλησιάσει κοντύτερα στο θάμνο εκείνη, και μετά να την...κουτουπώσει κατάλληλα.

Δεν υπήρχε όμως κανείς, ούτε πίσω από το θάμνο.

Τότε ξεθάρρεψε η καλή κοπέλα και άρχισε να μαζεύει, με άγχος τα χρήματα, που σάλευαν ελαφρά γύρω της, σαν να την προκαλούσαν σε τούτο-της περισυλλογής- το έργο.

Συνολικά, μέτρησε περίπου 300 ατσαλάκωτα και ούτε κάν βρεγμένα από το χιόνι(!)δολάρια!!!

ΔΕΝ περιγράφονται τα συναισθήματά της!

Πήγε στο σούπερ μάρκετ, γέμισε το ψυγείο για όλη την εβδομάδα περισσέψαν και κάμποσα.

Όταν επέστρεψε από τις εφημερίες και τις συναντήσεις με τους εκπαιδευτές του, ο καλός άνδρας της, ακούγοντας το γεγονός, δεν πίστευε και κείνος στα μάτια του και στ’αυτιά του.

Πλην όμως, ήταν Αλήθεια!

Αυτό υπήρξε το σκηνικό, αγαπημένο μου.

Μου το περιέγραψε η φίλη η Γεωργία μετά από είκοσι χρόνια, περίπου γνωριμίας μας, και αφού βεβαιώθηκε ότι θα μπορούσα να την πιστέψω και να μη τη χλευάσω ως φαντασιόπληκτη, ακριβώς διότι και η ίδια –και λόγω του επαγγέλματος του συζύγου της- είναι εξαιρετικά καχύποπτη με τα όσα δηλώνουν οι άνθρωποι γύρω της.

Το περιστατικό- σε κάποιο περίπατο που είδα μαζί της και τον γιατρό- μου το βεβαίωσε και εκείνος.

Η Γεωργία τότε, το γεγονός, το βρήκε και λίγο ως ευχάριστη και λυτρωτική σύμπτωση.

Όσο περνούν τα χρόνια και το ξαναφέρνει στη μνήμη της, ξέρει ότι μόνο απλή σύμπτωση ΔΕΝ υπήρξε!

Και έχω άλλη μια αφήγηση, σχετική να σου πώ, που την άκουσα πρόσφατα, από μια κυρία που συντηρεί βιβλιοπωλείο στην Πάτρα.

Αυτή δεν διαθέτει συνειδητή θρησκευτική αναφορά, όμως είναι μικρασιατικής καταγωγής, εντιμότατη και ανατράφηκε με πλούσια χριστιανική αγάπη από ευλαβείς προγόνους.

Μου αφηγήθηκε ότι κάποια περίοδο- πριν το ευρώ- είχε να πληρώσει γραμμάτιο για το μαγαζί, ενός εκατομμυρίου δραχμών.

Τα χρήματα δεν κατάφερναν να τα μαζέψουν και η ψυχολογία τους παγκάκιστη.

Η ημερομηνία πλησίαζε απειλητική.

Λοιπόν, την παραμονή της πληρωμής του γραμματίου και ενώ πηγαινοερχόταν αγχωμένη εξαιρετικά, μέσα στο κατάστημά της, έπεσε αφηρημένα το μάτι της, έξω, κοντά στο ρείθρο του δρόμου, όπου παρατήρησε ένα τούβλο μεγάλο.

Κάτι την τράβηξε-ανεξήγητο τι- να βγει από το μαγαζί, να πλησιάσει με εξεταστική διάθεση το τούβλο, να σκύψει, να το σηκώσει, βρίσκοντας ακριβώς από κάτω του, πλακωμένη μια δεσμίδα καινούργιων και ατσαλάκωτων χαρτονομισμάτων!

Η γυναίκα έπαθε ...λαλά, περιττό να το περιγράφω.
Τα πήρε.
Μπήκε στο μαγαζί.
Τα μέτρησε.
Ήταν χαρτονομίσματα, του ενός εκατομμυρίου δραχμών, όσα ΑΚΡΙΒΩΣ δηλαδή χρειαζόταν για το πιεστικό της γραμμάτιο!!!!

Ο άντρας της (ορθολογιστής χειρότερος αυτός, μαζί εργάζονταν στο βιβλιοπωλείο)<τρελάθηκε> ακόμη περισσότερο.

Επειδή, όμως ήταν τίμιοι άνθρωποι, την ίδια ώρα, γύρισαν γύρω γύρω τη γειτονιά και ρώτησαν και στα καφενεία και στα μαγαζιά, όλους τους γνωστούς και τους άγνωστους, αν έχασε κανείς τους κάτι...

Κανείς δεν είχε χάσει τίποτα.

Τότε αποφάσισαν να τα κρατήσουν τα χρήματα και πλήρωσαν το γραμμάτιο.

Η γυναίκα, μου το εμπιστεύτηκε πάλι επειδή γνωριζόμαστε χρόνια και πάλι με επιφύλαξη το αφηγήθηκε το σκηνικό διότι ξέρει καλά, ότι δεν μπορεί αυτό να το πει σε οποιονδήποτε και να την πιστέψει...

Η ίδια, προς το παρόν, δεν έχει με την Εκκλησία καμία σχέση, ανήκει και σε ένα αριστερό πολιτικό χώρο, κάνει παρέα με καλλιτέχνες κουλτουριάρηδες, όμως...αυτό το σκηνικό, δημιούργησε ένα ρήγμα αμφιβολίας στον πρότερο σκληρότατο αγνωστικισμό της.

Τι θα γίνει με την εξέλιξη της ψυχής της στο μέλλον, μόνο ο Κύριος γνωρίζει...

Αυτές είναι οι δυο αληθινές ιστορίες, κοντινών μου προσώπων, αγαπημένο μου, και στις είπα μια που το έφερε η κουβέντα μας, για να καταλήξω ότι σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση και αν περιέλθει ο άνθρωπος, την Ελπίδα για λυτρωτική ΘεΪκή παρέμβαση, πρέπει πάντα να την κρατάει ζωντανή στην ψυχή του...

Η Ελπίδα στην Παντοκρατορική Θεία Δύναμη του Κυρίου Ιησού Χριστού, είναι η δεύτερη μεγάλη θεολογική αρετή, με την οποία ανα-δημιουργείται το Σύμπαν, με την οποία ανα-δημιουργείται η Πίστη και η Αγάπη στις ψυχές των ανθρώπων...
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

Πίστη εξ ακοής και πίστη εξ εμπειρίας συνέχεια έκτη-Ότι εν πολλή δοκιμή θλίψεως, η περισσεία της χαράς αυτών...(Β Κορινθίους)

Μερικές φορές, ξέρεις, πώς τον φαντάζομαι τον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα της Αληθείας;

Σαν ένα χαρούμενο, με κρυστάλλινο γέλιο και λαμπερούς οφθαλμούς νήπιο, που κρατάει στα χέρια του ένα κομμάτι αιθέριας πλαστελίνης-του καθενός την καρδία.

Αυτό, Φωτεινότατο και Πανευφρόσυνο , <παίζει> μαζί της.

Τη <ζυμώνει> απαλά, πλην όμως με θέρμη και αγάπη, φτιάχνοντας σχήματα σοφίας αρχέγονης και τόξα κάλλους ουράνιου, στο διηνεκές εκτεινόμενα!

Το μόνο που ζητάει από μας, είναι η έλλειψη αντίστασης στο μυστικό Του άγγιγμα, η με εμπιστοσύνη στα χέρια Του, αυτοπαράδοσή μας.

Τόσο απλό και τόσο δυσκατόρθωτο!

Τίποτ'άλλο!

Κρατώντας αυτή την εικόνα ενώπιόν μου, επιγιγνώσκω, ότι το Μυστήριο της Σιωπής του Θεού Πατρός, είναι Μυστήριο της Αγάπης και Ταπείνωσης του Λόγου Του, εν Αγίω Πνεύματι.

Χρειάζεται να Σιωπά ο Τριαδικός Θεός
(αρκετά μίλησε εξάλλου δια μέσου των Αγίων Του)
και πρέπει να μένει αόρατος προς το παρόν ο πνευματικός κόσμος, ώστε να δοκιμάζεται με επάρκεια η ποιότητα της προαίρεσής μας.


Εάν βλέπαμε με τα σαρκικά μας μάτια, τους Αγίους Αγγέλους να μας παρατηρούν στις καθημερινές μας ατασθαλίες,δε θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε ικανή επίγνωση της έκπτωσής μας, απ'την Οδό της Αληθείας, ούτε να αναζητήσουμε συντετριμμένοι τη λυτρωτική Οδό, της Μετά-νοιας.

Χρειάζεται η ψευδαίσθηση της μοναξιάς μας, σε ώρες κρίσης, προκειμένου να ξεκαθαριστεί η ποιότητα της επιλογής μας...

(Αυτό το κατανοώ καλύτερα όταν αναλογίζομαι τη διαφθορά της ψυχής των μηντιανθρώπων, οι οποίοι διαβιβρώσκονται από το άγχος του -πώς φαίνονται στο < γυαλί> και προσπαθώντας για λόγους μάρκετινγκ να ελέγχουν συνεχώς την κάθε τους έκφραση, χάνουν σιγά σιγά αλλά σταθερά -
και σε βάθος χρόνου όλο και περισσότερο-κάθε επαφή με τον αυθεντικό εαυτό τους.

Εδώ, τα μικρότατα σωματίδια της ύλης, λένε οι φυσικοί, επηρεάζονται από τον παρατηρητή, κατά τη διάρκεια του πειράματος!!!

Πόσω μάλλον εμείς θα επηρεαζόμαστε, εάν βλέπαμε τον μεταφυσικό κόσμο να μας παρατηρεί, προτού, με τη ζωοποιό Χάρη, γίνουμε αντάξιοί Του!

Και τελικά, κατ'αναλογίαν του υλικού φωτός, υπάρχει και ένα -άνωθεν χορηγούμενο- πνευματικό φως, που αρχίζει και καταυγάζει το νού μας.

Μεγάλη υπόθεση ο πνευματικός φωτισμός.

Κατ'αναλογίαν της εμπειρίας του εσωτερικού φωτός είναι η όραση, κατανόηση και η αποδοχή των θείων μυστηρίων.

Μετά από μια συγκλονιστική πνευματική εμπειρία, η ψυχή, ποτέ πια δε βλέπει, πάνω στα πράγματα, το ίδιο Φως...


Ωστόσο, πέρα από το προσωπικό, πρακτικό βίωμα
(η μια πτέρυγα της ψυχής-περιστεράς)
έχει τεράστια σημασία και το τι πιστεύουμε το τι ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕ
(η άλλη πτέρυγα της ψυχής-περιστεράς)
διότι, η θεολογική μας θεωρητική τοποθέτηση έχει άμεσα πρακτικές επιπτώσεις στον καθ'ημέραν βίο μας- θα συμφωνούσαν μαζί μας και οι νευροβιολόγοι...

Αυτό το εκφράζει παραστατικότατα, ο Λιούις:

Παραθέτω -μεταφρασμένη από τα <Ελληνικά Γράμματα>-τη σκέψη του:

-Ο σκοπός γενικά για τον οποίο ζούμε, έγκειται στο να γίνουμε δεκτοί στη ζωή του Θεού.

Οι εσφαλμένες αντιλήψεις σχετικά με το τι θα είναι αυτή η ζωή, απλώς κάνουν πιο δύσκολη την επίτευξη του σκοπού αυτού.

Στη συνέχεια, ο Λιούις, αναφερόμενος στις τρεις γνωστές διαστάσεις αναλύει:

-Καταλαβαίνετε πού το πάω;
Ο κόσμος της μιας διάστασης θα ήταν μια ευθεία γραμμή.
Σ'έναν κόσμο με δυο διαστάσεις έχουμε πάλι ευθείες γραμμές, οι οποίες όμως φτιάχνουν από κοινού ένα σχήμα.
Σ'έναν τρισδιάστατο κόσμο, έχουμε και πάλι σχήματα, τα οποία όμως, φτιάχνουν μαζί ένα στερεό σώμα.
Με άλλα λόγια, όσο προχωράμε σε πιο πραγματικά και πιο πολύπλοκα επίπεδα, δεν αφήνουμε πίσω μας τα πράγματα που συναντήσαμε σε πιο απλούστερα επίπεδα.

Συνεχίζουμε να τα έχουμε, αλλά τώρα πια, συνδυασμένα με νέους τρόπους, με τρόπους που δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε αν γνωρίζαμε μόνο τα απλούστερα επίπεδα.

Με τη σειρά της, η Χριστιανική θέση σχετικά με το Θεό, έχει να κάνει με την ίδια ακριβώς αρχή.

Το ανθρώπινο επίπεδο ένα απλό και μάλλον κενό επίπεδο.

Στο επίπεδο αυτό, το άτομο είναι ένα όν, ενώ δυο οποιαδήποτε άτομα είναι δυο διαφορετικά πράγματα-όπως ακριβώς σε δυο διαστάσεις(ας πούμε σε ένα φύλλο χαρτί )ένας κύκλος, είναι ένα σχήμα, και αν πάρουμε δυο οποιουσδήποτε κύκλους, θα έχουμε δυο ξεχωριστά σχήματα.

Στο θεΪκό επίπεδο συνεχίζεις να βρίσκεις κάποιες μορφές προσωπικότητας.

Εκεί όμως τις βρίσκεις συνδυασμένες με νέους τρόπους, τους οποίους εμείς που δε ζούμε σε αυτό το επίπεδο δεν μπορούμε ούτε να το φανταστούμε.

Στη διάσταση του Θεού, για να το πούμε έτσι, βρίσκεις ένα Ον που είναι Τρία πρόσωπα, παραμένοντας όμως Ένα και μόνο Ον, όπως ακριβώς ο κύβος είναι έξι τετράγωνα, παραμένοντας εν τούτοις, ένας και μόνο κύβος.
Βέβαια, δε θα μπορούσαμε να συλλάβουμε πλήρως ένα Ον όπως αυτό.
Όπως άλλωστε θα συνέβαινε εάν είχαμε δημιουργηθεί έτσι ώστε να κατανοούμε μόνο σε δυο διαστάσεις:δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε έναν κύβο μέσα στο χώρο.

Παρ'όλα αυτά , μπορούμε να σχηματίσουμε μια θαμπή εικόνα του πράγματος.

Πρόκειται για κάτι που ποτέ δε θα μπορουσαμε να φανταστούμε, και το οποίο.... όταν μας το πούν, ασθανόμαστε πως σχεδόν οφείλαμε να το φανταστούμε,εφόσον ταιριάζει τόσο καλά με πράγματα που ήδη γνωρίζαμε.

(Από το βιβλίο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΛΩΣ,σελ. 226-227)

..........................................................
Όταν πάω να απελπιστώ από την όλη -και περί τα εκκλησιολογικά κατάσταση-ξαναδιαβάζω τους λόγους του Αγίου Νήφωνος, επισκόπου Κωνσταντιανής-που τονίζουν:

-Μέχρι συντελείας αιώνος, παιδί μου, δε θα εκλείψουν οι προφήτες Κυρίου του Θεού, καθώς ποτέ δε θα εκλείψουν και οι εργάτες του σατανά.

Στις έσχατες όμως ημέρες, όσοι θα δουλέψουν αληθινά στο Χριστό, θα κρύψουν έξυπνα τους εαυτούς τους, από τους ανθρώπους.

Και αν δεν κάνουν σημεία και τέρατα όπως σήμερα, πάντως θα βαδίζουν το δύσκολο δρόμο με κάθε ταπείνωση...

Αυτοί θα βρεθούν στη Βασιλεία του Θεού μεγαλύτεροι από τους σημειοφόρους Πατέρες.

Διότι στην εποχή τους δε θα υπάρχει κανείς που να τον βλέπουν να κάνει σημεία θαυμαστά, ώστε να αναζωπυρώνεται το φρόνημά τους για να προχωρούν σε πνευματικούς αγώνες.

Διότι όσοι θα κατέχουν ιερατικούς θρόνους σε όλον τον κόσμο, θα είναι εντελώς ακατάλληλοι και δε θα έχουν ιδέα από αρετή...

Μοναχοί και λαΊκοί θα τοκίζουν τα χρήματά τους.

Δε θα προτιμούν να τους πολλαπλασιάζει ο Θεός με την ελεημοσύνη στους φτωχούς..

Τότε από άγνοια θα πλανηθούν οι πιο πολλοί στο χάος της πλατειάς και ευρύχωρης οδού της απωλείας.

(Εκδόσεις <Αστήρ> , ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ, σελ. 177)
.....................................
Τα σημεία των καιρών, δείχνουν πως εδώ έχουμε φτάσει.

Κουράγιο!

Ο Κύριος Εγγύς, τοις συντετριμμένοις τη καρδία...

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ