Τα 7 συστατικά της τέλειας σχέσης (και σε γάμο 35ετίας, δοκιμασμένα, τσεκαρισμένα, ω τίμιε πάτερ...)

© Παρέχεται από: womenonly.gr

Το ζητούμενο σε κάθε σχέση είναι, όπως φαντάζεσαι, το πώς θα την διατηρήσεις τέλεια και ιδανική ειδικά όσο περνά ο καιρός. Να τι μπορείς να κάνεις για να πετύχει η συνταγή της σχέσης σου! 

Το ζητούμενο σε κάθε σχέση είναι, όπως φαντάζεσαι, το πώς θα την διατηρήσεις τέλεια και ιδανική ειδικά όσο περνά ο καιρός. Και μπορεί τους πρώτους μήνες να είστε μες τα μέλια και τα προβλήματα να μοιάζουν μικρά σαν πετραδάκια, έλα όμως που με τα χρόνια τα πετραδάκια γίνονται κοτρόνες ολόκληρες. Να τι μπορείς να κάνεις για να πετύχει η συνταγή της σχέσης σου!

Το ζητούμενο σε κάθε σχέση είναι, όπως φαντάζεσαι, το πώς θα την διατηρήσεις τέλεια και ιδανική όσο περνά ο καιρός. Σε μαγικά κόλπα και ματζούνια γιατρειά δεν θα βρεις, τα ευρώ σου στα μέντιουμ δεν προτείνουμε να τα φας, οπότε καλύτερα ν' ακολουθήσεις τη συνταγή της ιδανικής σχέσης που σου προτείνουμε!

Συστατικό πρώτο: μην προσπαθήσεις να τον αλλάξεις

Θυμάσαι τότε που έβρισκες πολύ χαριτωμένο τον τρόπο που πετούσε τα παπούτσια και τις κάλτσες του στο σαλόνι; Ή τότε που του μαγείρευες με χαρά και δεν σ' ένοιαζε που έπρεπε να πλύνεις και τα πιάτα κατόπιν; Τώρα ξαφνικά, και τα ρούχα του θέλεις να μαζεύει άψογα και τα πιάτα να πλένει. Βέβαια, οι ειδικοί που μελετούν τη συμπεριφορά των ανθρώπων, επιμένουν πως ο καλός σου δεν θα μεταμορφωθεί σε σχέση με το πώς τον γνώρισες. Το μόνο που μπορεί ν' αλλάξει είναι το πώς αντιδράς εσύ στις καταστάσεις αυτές. Αν θες να πλένει τα πιάτα, απλά αγόρασε ένα πλυντήριο και δείξτου πώς να βάζει μέσα τα λερωμένα για παράδειγμα! Και προς Θεού. Αν νομίζεις πως θα ξεπεράσει την λατρεία για την ομάδα του, πλανάσαι. Στα γήπεδα θα τρέχεις με το νυφικό.

Ποσοστό: 30% μερίδιο επιτυχίας στη συνταγή!

Συστατικό δεύτερο: γίνε ξεκάθαρη με τα θέλω σου

Έχεις ακούσει ξανά πως τ' αγόρια ούτε μαντικές ικανότητες διαθέτουν ούτε θα γίνουν εύκολα μέντιουμ για χάρη σου. Μην υποθέτεις ότι επειδή είστε χρόνια μαζί, εκείνος θα ξέρει απ' έξω κι ανακατωτά τα θέλω σου. Αν θέλεις κάτι συγκεκριμένο από εκείνον (ένα μονόπετρο, ένα ρομαντικό τριήμερο) ζήτα το, για να το πάρεις κάποια στιγμή.

Ποσοστό: 20% μερίδιο επιτυχίας στη συνταγή!

Συστατικό τρίτο: ούτε ένα ευχαριστώ!

Κάνε την ευγνωμοσύνη σου, συνήθεια. Μην ξεχνάς να του λες "ευχαριστώ" κάθε φορά που σου φέρνει ένα τριαντάφυλλο, που έρχεται να σε πάρει από τη δουλειά ή που σου φτιάχνει ένα ωραίο πρωινό. Η αναγνώριση της αγάπης και των πράξεών του, θα τον κάνει καλύτερο σύντροφο!

Ποσοστό: 10% μερίδιο επιτυχίας στη συνταγή!

Συστατικό τέταρτο: άφησέ τον να περνά χρόνο με τους κολλητούς

Καθένας χρειάζεται λίγο χρόνο για τον εαυτό του. Το πρώτο και σοβαρότερο λάθος που κάνουμε εμείς τα θηλυκά, είναι πως μόλις τον βρούμε και τον δέσουμε τον ιδανικό, σπεύδουμε να τον απομακρύνουμε από τους φίλους του. Μην κάνεις το ίδιο λάθος κι εσύ. Δεν χρειάζεται να δείτε μαζί τον τελικό του Champions League! Εκείνη την ώρα, μπορείτε να κάνετε μαραθώνιο "Sex and the City" με τις δικές σου κολλητές.

Ποσοστό: 5% μερίδιο επιτυχίας στη συνταγή!

Συστατικό πέμπτο: ας είναι η πρώτη προτεραιότητα στη ζωή σου

Η διαρκής μάχη με το χρόνο που δίνεις, δεν θα πρέπει να επηρεάσει τις προτεραιότητές σου. Μην βάζεις τον αγαπημένο σου κάτω από τη δουλειά ή τις υποχρεώσεις. Βρες χρόνο που θα τον περνάτε δημιουργικά μαζί. Ακόμα και ένα κοινό ντους το βράδυ που γυρίζετε και οι δύο κουρασμένοι από τις δουλειές σας ή ένα μασάζ στην πονεμένη του πλατούλα, θα του ανοίξει τα μάτια για να δει πόσο ψηλά τον έχεις τοποθετήσει.

Ποσοστό: 5% μερίδιο επιτυχίας στη συνταγή!

Συστατικό έκτο: Περιποιήσου τον εαυτό σου

Παρόλο που δεν έχουμε όλες τον πολύτιμο χρόνο για να είμαστε στην τρίχα καθημερινά, το να προσέχεις την εμφάνισή σου μέσω της άσκησης, της υγιεινής διατροφής και της περιποίησης κορμιού, μαλλιών και προσώπου (πού και πού), θα σε κάνουν να διατηρήσεις την αυτοπεποίθηση πως μετράς ακόμα ως γυναίκα. Και όσο πιο σέξι νιώθεις, τόσο πιο σέξι θα σε βλέπει και ο καλός σου. Έπειτα, σταμάτα να του κάνεις τη δύσκολη. Το τακτικό σεξ είναι απαραίτητο και θα κρατήσει τη σχέση σας ζωντανή στον αιώνα τον άπαντα.

Ποσοστό: 20% μερίδιο επιτυχίας στη συνταγή!

Θέστε κανόνες και αξιοποιήστε το κάθε λεπτό

Α. Αν πάτε σινεμά κι εκείνος θέλει άλλη ταινία από εσένα, υιοθετήστε τον κανόνα "5-3-1". Ο ένας δίνει 5 επιλογές, ο άλλος δίνει την ψήφο του σε 2 από αυτές και ο πρώτος παίρνει την τελική απόφαση. Κάθε φορά, οι ρόλοι του πρώτου και δεύτερου μπορούν να ποικίλουν.

Β. Η ζήλεια κάνει καλό και αξίζει να υπάρχει σε υγιή επίπεδα μέσα στη σχέση σας.

Γ. Βρείτε μια γωνιά στο σπίτι ή ένα δωμάτιο, όπου θα μπορείτε να κλείνεστε κάθε φορά που ο ένας δεν θα θέλει να βλέπει τον άλλο. Και όχι μόνο! Το δωμάτιο αυτό θα χρησιμεύει και ως χώρος χαλάρωσης, κάθε φορά που μπουχτίζετε. Εκεί θα μιλάς με τις ώρες στο τηλέφωνο με τις κολλητές, εκείνος θα μπορεί να παίζει ιντερνετικό πόκερ και όλοι θα είναι χαρούμενοι.

Δ. Μην τον επιπλήττεις με το παραμικρό και μην του γκρινιάζεις διαρκώς για μικροπράγματα.

Ε. Όταν μαγειρεύει ο ένας, ο άλλος θα πλένει τα πιάτα. Όταν σιδερώνει ο ένας, ο άλλος θα τα τοποθετεί στα συρτάρια. Η μοιρασιά των υποχρεώσεων κάνει τη φασίνα ευκολότερη.

Ποσοστό: 10% μερίδιο επιτυχίας στη συνταγή!

Από την Κατερίνα Πατούλια

πηγή

...........................................................................................................................................

...........................................................................................................................................
"Το παιχνίδι λέγεται εγωισμός. Όποιος κερδίσει... χάνει!"

(Ανωνύμου)
πηγή
...................................................................................................................
....................................................................................................................

Είναι ο Χριστός το πρωινό αστέρι...

 


Christ is the morning star who 
when the night of this world is past
brings to his saints 
the promise of the light of life 
and opens everlasting day.


Saint Vedas (673-735 μ .Χ.)


....................................................................

Είναι ο Χριστός το πρωινό αστέρι
που σαν διαβεί του κόσμου τούτου η νύχτα
στους Άγιους του φέρνει
του ζωηφόρου φωτός τις υποσχέσεις
και την αιώνια μέρα αρχινά.


Άγιος Βέδας ( 673 – 735 μ.Χ.)

Μετάφραση Σωτήρης Βαρνάβας-εν Πάτραις
...........................................................................
...........................................................................

Τά ζώα ὡς σύμβολα ( Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς )

Η περιστερά είναι το σύμβολο του Αγίου Πνεύματος. Το Πνεύμα το Αγιον έκανε ακόμα και εμφανίσεις με τη μορφή περιστεράς. Έτσι, όταν ο Κύριος βαπτίστηκε στον Ιορδάνη, είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ωσεί περιστεράν και έρχόμενον επ’ αυτόν (Μτ. 3, 16).
Σημαίνοντας την ανεξικακία, η περιστερά συμβολίζει το Πνεύμα του Θεού επειδή το περιστέρι είναι το πιο ανεξίκακο ζώο και με την ιδιότητά του αυτή συμβολίζει το Θεό-Πνεύμα στο οποίο δεν υπάρχει διόλου κακία.

Το φίδι είναι το σύμβολο του Σατανά. Υπηρέτησε σαν όργανο τον Σατανά, όταν εκείνος απάτησε την Εύα και την παρακίνησε στο αμάρτημα της ανυπακοής έναντι του Δημιουργού. Είναι το μοναδικό ζώο επί της γης το οποίο καταράστηκε ο Θεός και είπε: Κύριος ο Θεός τω όφει ότι εποίησας τούτο, επικατάρατος σύ από πάντων των κτηνών και από πάντων των θηρίων των επί της γης (Γεν. 3, 14). Εξ αυτού και τούτη η φρικιαστική έχθρα πού υπάρχει ανάμεσα στο φίδι και κάθε άλλο ζώο πάνω στη γη. Όταν ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: γίνεσθε φρόνιμοι ως οι όφεις, εννοούσε την επιφυλακτικότητα με την οποία το φίδι κινείται. Αμέσως όμως προσέθεσε: και ακέραιοι ως αι περιστεραί (Ματ. 10, 16). Επειδή, λέει ο Χρυσόστομος, καμία ωφέλεια δεν πηγάζει από τη σοφία αν εκείνη δεν είναι ενωμένη με την ανεξικακία (Εις το κατά Ματθαίον). Αντίθετα, τέτοια φρόνηση φιδιού, γίνεται πολύ επικίνδυνη για τον άνθρωπο. 

Ο Ισίδωρος Πηλουσιώτης ερμηνεύει έτσι το χωρίο αυτό: να φυλάττεις την πίστη καθώς το φίδι προφυλάσσει την κεφαλή του να αποβάλλεις και εσύ από επάνω σου τον παλαιό άνθρωπο καθώς το φίδι αποβάλλει από επάνω του το παλαιό δέρμα (Επιστολές).

Η ασπίδα,αυτό το φοβερό και φαρμακερό φίδι,είναι σύμβολο του διαβόλου και όλων όσων ποιούν το θέλημα εκείνου.Ο Πρόδρομος ονόμασε τούς πρεσβυτέρους των Εβραίων γεννήματα εχιδνών!Και το στόμα του Κυρίου το επανέλαβε(Μτ.3, 7). 
Τέλος ο Κύριος είπε ξεκάθαρα προς τούς πονηρούς άρχοντες των Εβραίων: υμείς εκ του πατρός του διαβόλου εστέ (Ίω. 8, 44). Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η ασπίδα σημαίνει τον διάβολο και τά γεννήματα της ασπίδος συμβολίζουν τά τέκνα του διαβόλου.
Ο αμνός, το πρόβατο και ο λύκος.
Ο αμνός είναι το σύμβολο του Χριστού. Ίδε ο αμνός του Θεού! (Ίω. 1, 29), αναφώνησε ο Πρόδρομος βλέποντας το Χριστό. Ενώ ο θεόπτης Ιωάννης, είδε στο θρόνο της επουράνιας δόξης τον Χριστό ως αμνό. Τα πρόβατα συμβολίζουν τούς πιστούς ακολούθους του Χριστού ενώ οι λύκοι τούς απίστους και ειδωλολάτρες. Τά πρόβατα τα εμά, της φωνής μου ακούει, καγώ γινώσκω αυτά και ακολουθουσί μοι (Ίω. 10, 27). Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων (Μτ. 10, 16). Είναι ολοφάνερο ότι δεν γίνεται λόγος για πρόβατα και λύκους παρά για ανθρώπους.

Ο σκύλος και ο χοίρος, είναι σύμβολα του πείσμονος απίστου, του ανυποχώρητου και ισχυρογνώμονος. Ιδιαιτέρως οι σκύλοι, συμβολίζουν τους ασώτους ενώ οι χοίροι τους αδηφάγους.

Η κλώσσα και τα κλωσσόπουλα. Καθώς η κλώσσα με σπουδή μαζεύει τα πουλιά της, τα τρέφει και τα θερμαίνει, έτσι και ο Σωτήρας μαζεύει τούς πιστούς Του. Παρόμοια θέλησε να περισυλλέξει και με αγάπη να θρέψει και να ζεστάνει τους υιούς Ισραήλ αλλά εκείνοι Του το αρνήθηκαν (Μτ. 23, 37). Με αυτή την έννοια λοιπόν, η κλώσσα είναι σύμβολο του Χριστού ενώ τα κλωσσόπουλα σύμβολο των αληθινών ακολούθων Του.

Το άλογο είναι σύμβολο του υπάκουου και πιστού δούλου. Γράφει ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης ότι ο ίππος συμβολίζει την υπακοή. Στον Οκτώηχο κανόνα, οι Απόστολοι εξισώνονται με άλογα γοργοπόδαρα, με την έννοια της εμπίστου υπηρεσίας προς τον Θεό και της ταχύτητας με την οποία μεταφέρουν το Χαρμόσυνο Άγγελμα σέ όλη τη γη. 


Ο άνθρωπος, το λιοντάρι, ο ταύρος και ο αετός είναι τα τέσσερα συμβολικά ζώα πού είδαν σέ όραμα ο προφήτης Ιεζεκιήλ και ο Άγ. Ιωάννης, να ίστανται ενώπιον του θρόνου του Ύψιστου (Ίεζ. 1, 5). 
Σύμφωνα με τούς ιερούς συγγραφείς, αυτά τά τέσσερα ζώα συμβολίζουν τις τέσσερις βασικές αρετές: σοφία, γενναιότητα, δικαιοσύνη, καθαρότητα. Το ότι ο άνθρωπος συμβολίζει τη σοφία και το λιοντάρι τη γενναιότητα είναι κατανοητό. 

Ο ταύρος συμβολίζει τη δικαιοσύνη επειδή είναι ζώο της θυσίας, ζώο πού θυσιαζόταν για αμαρτήματα δικαιοσύνης.
Ο αετός κατά την πτήση συμβολίζει την καθαρότητα επειδή ανεβαίνει σέ μεγάλα ύψη και στα ύψη βρίσκεται η καθαρότητα. Ακόμα, τούτα τά τέσσερα συμβολικά ζώα, σημαίνουν τις ποικιλόμορφες πνευματικές Δυνάμεις γύρω από το θρόνο του Θεού οι όποιες νύχτα και ημέρα ψάλλουν: Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαββαώθ! 

Βάτραχοι, ψείρες και διάφορα έντομα με τα οποία ο Θεός επέταξε την αρχαία Αίγυπτο, συμβολίζουν τά διάφορα ανθρώπινα αμαρτήματα, είτε εν έργω είτε εν λόγω (Εξ. κεφ. 8). Ενώ τα αόρατα βακτήρια και μικρόβια, συμβολίζουν τις αδιόρατες αμαρτίες των ανθρωπίνων λογισμών. Αν ο άνθρωπος δεν καταπνίξει σύντομα τους κακούς λογισμούς μέσα του, εκείνοι πολλαπλασιάζονται και ισχυροποιούνται μέσα στην ψυχή -όμοια με τά μικρόβια στο σώμα- και επιφέρουν στην ψυχή βαριές και ακόμα και θανατηφόρες ασθένειες. 

Τά άγρια θηρία γενικά, συμβολίζουν τα μεγάλα πάθη. Καθώς τα άγρια θηρία καταξεσχίζουν το σώμα, έτσι και τά πάθη ξεσχίζουν τις ψυχές. Ο Δημιουργός έδωσε στον Αδάμ την εξουσία επάνω σέ όλα τά πάθη: γι’ αυτό και εκείνος εξουσίαζε όλα τα θηρία ως σύμβολα των παθών. 

Εκείνοι οι άγιοι άνθρωποι που διά του νέου Αδάμ, του Χριστού, έλαβαν την εξουσία επί των παθών, έλαβαν μαζί με αυτό και την εξουσία επί των άγριων θηρίων. 

Από το βιβλίο:''Ομιλίες και μελέτη για τα σύμβολα και σημεία''

πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/2016/06/blog-post_62.html

................................................................................................................................

και μεις οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο, πρέφα και καφέ...

Γελαδερούλι  μου...

Τη Δευτέρα μετά την περασμένη  Κυριακή των Αγίων Πάντων, 
ξεκίνησε  η  νηστεία των Αγίων Αποστόλων...
η οποία πανάρχαιη νηστεία προς τιμήν των Αγίων Αποστόλων,
λήγει  στις 29 Ιουνίου/ 12 Ιουλίου  εκάστης περιόδου.

Για την εν λόγω νηστεία,  τόνισε  κάποτε ο επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης: 

"Ἀπὸ τὴν ἑβδομάδα, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν ἑβδομάδα ποὺ ἀκολουθεῖ μετὰ τὴν Κυρι­ακὴ τῶν ἁγίων Πάντων ἕως τὶς 29 Ἰουνίου εἶ­νε περίοδος νηστείας· εἶνε ἡ νηστεία τῶν ἁ­γί­ων ἀποστόλων. 

Μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολο­γίου δυστυχῶς ὡρισμένες χρονιές, ὅταν τὸ Πάσχα πέφτῃ ἀργά, ἡ νηστεία αὐτὴ μειώνε­­ται καὶ κάποτε μηδενίζεται"... 
(τάδε έφη, Μικάκι μου,
ο συχωρεμένος επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης...)
....................................................

αυτή τη  νηστεία, λοιπόν, των Αγίων Αποστόλων...

(παρακαλώ, αγαπημένο μου,προς Θεού, 
μη μπερδεύεις τη νοοτροπία της νηστείας με την πρακτική της δίαιτας)

οι καλοί μας φίλοι, οι νεοημερολογίτες
την έχουνε κουτσουρεμένη
όπως πολλά άλλα του εορτολογικού τους κύκλου
τα έχουν καινοτομικώς  κουτσουρεμένα, 

αλλά, δε βαριέσαι, αδερφέ, εκεί θα κολλήσουνε τώρα;  
δεν ιδρώνει το αυτάκι τους...

Και θα το επαναλάβω σπαστικά, 
και όποιος θέλει ας καταλάβει: 

Ενός κακού δοθέντος , μυρία έπονται!

Ευανθία η Σαλογραία
....................................................................
....................................................................

Σεβασμιώτατε Σεραφείμ, λυπούμαι, που θα το πω αλλά αυτή είναι η μαύρη αλήθεια: Ενός κακού δοθέντος (την φασιστική αλλαγή του εκκλησιαστικού εορτολογίου κατά το 1924 εννοώ),μυρία κακά έπονται, μερικά των οποίων, επισημαίνετε και σεις, ακολούθως.....

 
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
 ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 Με πολύ θλίψη και οδύνη ψυχής παρακολουθήσαμε από τα ΜΜΕ την έναρξη της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου αρχής γενομένης από την Θεία Λειτουργία της Κυριακής της Πεντηκοστής και καταθέτουμε με πολλή συντομία στις γραμμές που ακολουθούν στον πιστό λαό του Θεού τις πρώτες διαπιστώσεις μας.    

Πρώτη θλιβερή διαπίστωση, η παρουσία και συμπροσευχή κατά τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία της μεγάλης αυτής Δεσποτικής εορτής στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ηρακλείου, των αιρετικών Παπικών, Προτεσταντών και Μονοφυσιτών,κάτι το οποίον, όπως είναι γνωστό σε όλους, απαγορεύεται από τους Ιερούς Κανόνες. Οι Ορθόδοξοι προκαθήμενοι και οι άλλοι συμμετάσχοντες ιεράρχες καταπάτησαν Ιερούς Κανόνες, Αποστολικούς και Συνοδικούς, θέλοντας έτσι εκ προοιμίου να στείλουν ένα μήνυμα σ’ όλο τον κόσμο, πόσο σέβονται τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και κατ’ επέκτασιν τον Συνοδικό Θεσμό, για τον οποίο κόπτονται και ομιλούν με μεγαλόστομες διακηρύξεις.

 Δεύτερη θλιβερή διαπίστωση, η παρουσία κατά την έναρξη των εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ως επισήμων προσκεκλημένων των αντιπροσωπειών, που έστειλαν οι αιρετικές κοινότητες των Παπικών, Προτεσταντών, και Μονοφυσιτών, κάτι που είναι μια πρωτοφανής καινοτομία, ξένη προς την Συνοδική μας Παράδοση. Μάλιστα οι εν λόγω αντιπρόσωποι προσφωνήθηκαν ως «εκπρόσωποι αδελφών Εκκλησιών» από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, προτού ακόμη η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος αποφανθεί περί της εκκλησιαστικότητος, η μη των εν λόγω αιρετικών κοινοτήτων. Έτσι ο κ. Βαρθολομαίος δημιουργώντας ένα τετελεσμένο γεγονός, έστειλε ένα δεύτερο μήνυμα, στα μέλη της Συνόδου αυτή τη φορά, ότι δεν έχει καμιά διάθεση να ονομάσει τους ετεροδόξους αιρετικούς, αλλά αδελφές Εκκλησίες. Ποτέ στην ιστορία των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων της βυζαντινής περιόδου δεν υπήρξε το φαινόμενο των «παρατηρητών». Το να παρίστανται δηλαδή ως τιμώμενα πρόσωπα αιρετικοί, των οποίων οι αιρετικές διδασκαλίες έχουν καταδικασθεί από προηγούμενες Οικουμενικές Συνόδους. Οι αιρετικοί προσκαλούντο μεν, αλλ’ ως υπόδικοι, προκειμένου να απολογηθούν και όχι ως τιμώμενα πρόσωπα. Μόνο στην Α΄ και Β΄ Βατικανή Σύνοδο εμφανίστηκε το καθεστώς των «παρατηρητών». Είναι φανερό ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος αντιγράφει παπικά πρότυπα.

Άλλη θλιβερή διαπίστωση, αυτή καθ’ εαυτήν η έναρξη της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Το γεγονός δηλαδή ότι η Σύνοδος αυτή ξεκίνησε τις εργασίες της κατά παράβασιν του Κανονισμού Οργανώσεως και Λειτουργίας, που υπογράφηκε κατά την Σύναξη των Προκαθημένων τον Ιανουάριο του 2016. Ο εν λόγω Κανονισμός μεταξύ άλλων προβλέπει ότι η Σύνοδος «συγκαλείται υπό της Α. Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου, συμφρονούντων και των Μακαριωτάτων Προκαθημένων πασών των υπό πάντων ανεγνωρισμένων κατά τόπους Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών» (αρθ.1). 

Ώστε λοιπόν τώρα που τέσσαρες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, (Ρωσίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας και Αντιοχείας),  διαφωνούν αιτιολογημένα ως προς την σύγκληση της Συνόδου και  ζητούν στην παρούσα φάση την αναβολή της, δεν πληρούται ο όρος: «συμφρονούντων και των Μακαριωτάτων Προκαθημένων». Επομένως δεν δικαιούνται, βάσει του ως άνω Κανονισμού, ούτε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ούτε όλες μαζί οι υπόλοιπες τοπικές Εκκλησίες να συγκροτήσουν Σύνοδο, αν θέλουν βέβαια να είναι συνεπείς με τον Κανονισμό, τον οποίον υπέγραψαν. Κατά τα άλλα καυχώνται οι Προκαθήμενοι και τα μέλη της Συνόδου ότι τηρούν επακριβώς Κανονισμό.Άλλη θλιβερή διαπίστωση το γεγονός ότι η Σύνοδος ξεκίνησε το έργο της χωρίς προηγουμένως να επικυρώσει τους Συνοδικούς Όρους και τους Συνοδικούς Ιερούς Κανόνες όλων των προγενεστέρων Οικουμενικών Συνόδων, έτσι ώστε να είναι όντως και η παρούσα Αγία και Μεγάλη Σύνοδος οργανική συνέχεια όλων των προγενεστέρων. Σημειωτέον ότι η αναφορά αυτή στις προγενέστερες Οικουμενικές Συνόδους ήταν μια πάγια τακτική που τηρείτο από τους αγίους Πατέρες των εν λόγω Συνόδων. Με την τακτική αυτή οι άγιοι Πατέρες ήθελαν να διακηρύξουν ότι αποδέχονται όσα οι προηγούμενες Οικουμενικές Σύνοδοι δογμάτισαν και προτίθενται να συνεχίσουν το έργο εκείνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αναγνώριση της Συνόδου του 787 μ. Χ. ως Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου υπό της Η΄ Οικουμενικής Συνόδου του αγίου Φωτίου το 879-880 μ. Χ.λλη θλιβερή διαπίστωση το γεγονός ότι η Σύνοδος ξεκίνησε το έργο της επί τη βάσει ενός Κανονισμού Οργανώσεως και Λειτουργίας ο οποίος δεν έγινε ομοφώνως αποδεκτός από όλους τους προκαθημένους κατά την Σύναξη αυτών του Ιανουαρίου 2016, αφού η Εκκλησία της Αντιοχείας δεν τον υπέγραψε. 

Η αρχή όμως της ομοφωνίας είναι απαραίτητος όρος και απαραίτητη προϋπόθεση για να συγκληθεί  η Σύνοδος, η οποία προβλέπεται στον ως άνω Κανονισμό. Επίσης ξεκίνησε το έργο της με βάση τα ομοφώνως αποδεκτά εξ κείμενα της Ε΄ Προσυνοδικής Διασκέψεως. Η βάση όμως αυτή δεν αποδείχθηκε ασφαλής, στέρεη και αμετακίνητη, όπως φάνηκε εκ των υστέρων. Και τούτο διότι τα έξι προσυνοδικά κείμενα έγιναν μεν αποδεκτά ομοφώνως από τους εκπροσώπους της Ε΄ Προσυνοδικής και από την Σύναξη των Προκαθημένων, (του Ιανουαρίου 2016), αλλά όχι και από όλες τις Ιεραρχίες των κατά τόπους Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Οι Εκκλησίες αυτές όταν παρέλαβαν από τους Προκαθημένους τα εξ προσυνοδικά κείμενα, όπως αυτά διαμορφώθηκαν στην Ε΄ Προσυνοδική, στη συνέχεια τα μελέτησαν συνοδικώς. Πολλές από αυτές, όπως η Εκκλησία της Βουλγαρίας, της Ελλάδος, της Γεωργίας κλπ.)  κατά την συνοδική μελέτη των κειμένων διαπίστωσαν κενά, ασάφειες, κακόδοξες διατυπώσεις κλπ., οπότε επέβαλαν τροποποιήσεις και διορθώσεις. Για τις Εκκλησίες λοιπόν αυτές που επέβαλαν τις εν λόγω διορθώσεις και τροποποιήσεις μετά από συνοδική μελέτη, είναι αυτονόητο ότι δεν ισχύουν πλέον τα προσυνοδικά κείμενα στην μορφή που αυτά είχαν κατά την Ε  Προσυνοδική, αλλά στη νέα μορφή που πήραν μετά τις διορθώσεις. Το γεγονός ότι οι προκαθήμενοι υπέγραψαν τα εξ κείμενα της Ε΄  προσυνοδικής ομοφώνως, (όπως και τον κανονισμό λειτουργίας της Συνόδου), αυτό δεν σημαίνει ότι οι Ιεραρχίες των κατά τόπους εκκλησιών δεσμεύονται από τις υπογραφές των προκαθημένων, για να δεχθούν τα κείμενα αυτά όπως έχουν. 

Η προσωπική γνώμη ενός Προκαθημένου σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να δεσμεύσει και να υποχρεώσει τη Σύνοδο της Ιεραρχίας, στην οποία αυτός ανήκει σε συμμόρφωση και αποδοχή της γνώμης του. Διότι τότε καταργείται ο Συνοδικός Θεσμός και ο κάθε προκαθήμενος μεταβάλλεται σε Πάπα, ο οποίος αποφασίζει και επιβάλλεται κυριαρχικά. Το ανώτατο όργανο διοικήσεως των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση, δεν είναι ο Προκαθήμενος αλλά η Σύνοδος της Ιεραρχίας.

 Μετά από όσα αναφέραμε προηγουμένως γίνεται πλέον κατανοητό, ότι είναι πέρα για πέρα εσφαλμένος ο ισχυρισμός του  Οικ. Πατριάρχου στην εισαγωγική του ομιλία: «Χωρούμεν, συνεπώς, επί το έργον ημών επί τη βάσει ομοφώνως εγκεκριμένων υπό των Εκκλησιών ημών Κειμένων, άτινα εκάστη Εκκλησία έχει ήδη αποδεχθή». Εδώ ο Οικουμενικός ως «ομοφώνως εγκεκριμένα κείμενα» εννοεί προφανώς τα κείμενα της Ε΄ Προσυνοδικής, που υπεγράφησαν από την Σύναξη των Προκαθημένων, (Ιανουάριος 2016),  τα οποία όμως δεν ισχύουν για ορισμένες Εκκλησίες, μετά τις διορθώσεις και αλλαγές, που αυτές επέβαλαν συνοδικώς. Φυσικά θα πρέπει να λεχθεί επίσης, ότι δεν ισχύει και η ομοφωνία, για την οποία ομιλεί ο Οικουμενικός, αφού ορισμένες εκκλησίες διαφοροποιούνται.  

 Περιττό να λεχθεί επίσης ότι ο παρά πάνω εσφαλμένος ισχυρισμός του  Οικ. Πατριάρχου, δεν ήταν ο μόνος στην εισαγωγική ομιλία του. Υπάρχουν και άλλα σημεία στην εν λόγω ομιλία του, τα οποία χρήζουν κριτικής, και τα οποία ασφαλώς θα επισημάνουν άλλοι εν Χριστώ αδελφοί. 

Άλλη θλιβερή διαπίστωση το γεγονός ότι οι τέσσερις Εκκλησίες που δεν συμμετείχαν στη Σύνοδο, διασύρθηκαν διεθνώς. Η απουσία τους παρουσιάσθηκε τόσον από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όσο και από άλλους προκαθημένους, στις εισαγωγικές των ομιλίες, ως τελείως αδικαιολόγητη και κατακριτέα. Και ούτε λίγο ούτε πολύ οι Εκκλησίες αυτές εμφανίσθηκαν με την απουσία τους ως ένοχες και υπόλογοι για δημιουργία σχισμάτων και διαιρέσεων. Ωστόσο, οι εν λόγω Εκκλησίες τελικά δεν συμμετείχαν, όχι διότι έτσι τους «κάπνισε», αλλά διότι, όπως εξηγήσαμε παρά πάνω, διαπίστωσαν μετά από συνοδικό έλεγχο ότι τα προσυνοδικά κείμενα πάσχουν. Και όπως ήταν πολύ φυσικό, ζήτησαν την αναβολή της Συνόδου, προκειμένου να μελετηθούν αυτά βαθύτερα, να γίνουν οι αναγκαίες διορθώσεις, και να παραχθούν έτσι νέα κείμενα, τα οποία θα γίνουν ομοφώνως αποδεκτά από όλες τις κατά τόπους Εκκλησίες. Επειδή όμως δεν έγινε δεκτή η πρότασή τους περί αναβολής της Συνόδου, επόμενο ήταν οι Εκκλησίες αυτές να μην συμμετάσχουν. 

Άλλη θλιβερή διαπίστωση, ίσως η πιο θλιβερή από όλες τις προηγούμενες, η μέσω μιας σκοτεινής και γριφώδους νέας διατυπώσεως στο κείμενο: «Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», ουσιαστική αναγνώριση εκκλησιαστικότητος στους ετεροδόξους αιρετικούς. Ιδού πια διατύπωση έγινε ομοφώνως αποδεκτή από την Σύνοδο: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν άλλων ετεροδόξων Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών», αντί της διατυπώσεως: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζει την ιστορικήν ύπαρξιν άλλων Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών». Δηλαδή η λέξις «ύπαρξις» αντικαθίσταται με την λέξη «ονομασία» και στη φράση «Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών» προστίθεται ο προσδιορισμός «ετεροδόξων». 

Την εν λόγω αλλαγή στη διατύπωση πρότεινε ο Μακ. Αρχ. Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, μετά από πολύωρες συζητήσεις και διαβουλεύσεις κατά τις οποίες εκφράσθηκαν πολλές αντικρουόμενες απόψεις. Με την νέα διατύπωση ισχυρίζεται ο Μακ. Αρχ. Αθηνών ότι «πετυχαίνουμε μία συνοδική απόφαση που για πρώτη φορά στην ιστορία περιορίζει το ιστορικό πλαίσιο των σχέσεων προς τους ετεροδόξους όχι στην ύπαρξη, αλλά ΜΟΝΟ στην ιστορική ονομασία αυτών ως ετεροδόξων χριστιανικών Εκκλησιών η Ομολογιών».

Εδώ αναφύεται το εύλογο ερώτημα: Πως είναι δυνατόν να ονομάσει κανείς οτιδήποτε, ενώ παράλληλα απορρίπτει την ύπαρξή αυτού, το οποίον ονομάζει; Αντιφατική και απαράδεκτη επίσης από δογματικής απόψεως είναι και αποδοχή του όρου «ετεροδόξων χριστιανικών Εκκλησιών η Ομολογιών». Οι ετερόδοξες ομολογίες, δεν μπορούν να ονομασθούν «Εκκλησίες» επειδή ακριβώς αποδέχονται έτερα, αιρετικά δόγματα και ως αιρετικές δεν μπορούν να αποτελούν «Εκκλησίες». Πολύ λυπηρό επίσης είναι το γεγονός, ότι η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν παρέμεινε πιστή και αμετακίνητη στις αποφάσεις της Συνόδου της Ιεραρχίας της 24ης και 25ης Μαΐου ε. ε. όπως όφειλε να πράξει, σχετικά με το εν λόγω θέμα. Η Σύνοδος της εν λόγω Ιεραρχίας είχε αποφασίσει την αντικατάσταση της φράσεως «ιστορικήν ύπαρξιν άλλων Χριστιανικών Εκκλησιών και Οµολογιων» με την φράση «ιστορικήν ύπαρξιν άλλων Χριστιανικών Οµολογιών και Κοινοτήτων».Τέλος μια άλλη θλιβερή διαπίστωση, τα όσα διεκήρυξε, με ιδιαιτέρα μάλιστα καύχηση ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος κατά την λήξη των εργασιών. Μεταξύ άλλων διεκήρυξε ότι «το Οικουμενικόν Πατριαρχείον υπήρξε πρωτοπόρον στον χώρο της Οικουμενικής Κινήσεως».Αναφέρθηκε επίσης στην παναιρετική Εγκύκλιο του 1920 «η οποία από πολλούς χαρακτηρίζεται ως ο Καταστατικός χάρτης του αργότερον ιδρυθέντος Π.Σ.Ε.» και ότι το «Οικουμενικόν Πατριαρχείον υπήρξεν εκ των ιδρυτικών μελών του Π.Σ.Ε. εις το Άμστερνταμ…».

Περιοριστήκαμε προς το παρόν μόνο στα παρά πάνω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εδώ τελειώνει ο κατάλογος των θλιβερών διαπιστώσεων. 

Εύλογα, μετά από όσα αναφέραμε παρά πάνω, γεννάται το ερώτημα: Από μια Σύνοδο που ξεκίνησε και προχώρησε με τέτοιο τρόπο, τι μπορεί κανείς να περιμένει; Όπως επισημαίνει ο Κύριος: «Ου γαρ εστι δένδρον καλόν ποιούν καρπόν σαπρόν, ουδέ δένδρον σαπρόν ποιούν καρπόν καλόν·  έκαστον γαρ δένδρον εκ του ιδίου καρπού γινώσκεται» (Λουκ.6,43-44).  
Ο κάθε αναγνώστης ας βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του. 

πηγή: http://trelogiannis.blogspot.gr/2016/06/blog-post_491.html

.........................................................................................................

...........................................................................................................

Ο ποντικός[  στίχοι:

Στίχοι:  

Δημήτρης Αποστολάκης

Μουσική:  

Δημήτρης Αποστολάκης

1.

Χαΐνηδες

Μέσα στου αφέντη το αρχοντικό,
είπανε πως είδαν έναν ποντικό,
το τυρί πως τρώει απ’ τη ντενέκα του,
και γλυκοκοιτάζει τη γυναίκα του.

«Τρέξτε αδέρφια, τρέξτε παιδιά,
με μεγάλα ξύλα και χοντρά ραβδιά»
Ψάχνοντας το σπίτι νυχτωθήκαμε,
μα τον ποντικό δεν τονε βρήκαμε.

Τότε είπ’ ο αφέντης «είναι φανερό,
πως αυτά τα ζωα πόλεμο ιερό
μα κηρύξαν» κι άλλους τους συγκίνησε,
κι άλλους με τον φόβο τους παρακίνησε.

«Και θα σας πουλήσω γάτες τρομερές,
με μεγάλα νύχια και χοντρές ουρές»
είπε ο αφέντης, κι έτσι γίνηκε,
και κανείς απ’ όλους δεν αρνήθηκε.

Κάτω στα χωράφια κλαιν’ οι κοπελιές,
που θωρούν στο χώμα αηδονοφωλιές,
και μικρά πουλάκια κάτω άψυχα,
από τ’ άλλα ζωα τα εφτάψυχα.

«Όμως ο αγώνας θα συνεχιστεί,
μέχρι ο εχθρός μας να παραδοθεί!
Ναι, για την ειρήνη όλα γίνονται
και αδέρφια οι γάτες, που αμύνονται»

Πέρασαν τα χρόνια και τ’ αφεντικό,
κάνει συμμαχία με τον ποντικό...
«Ο εχθρός ο νέος είν’ οι γάτες μας,
που ψηλά ανεβήκαν με τις πλάτες μας»

«Μη λιποψυχάτε» κράζει μια φωνή,
«ξέρετε, ο αφέντης πως για μας πονεί,
και θα φέρει απόψε ν’ αγοράσουμε
σκύλους και τη μπόρα να περάσουμε»

Μάθαμε στο τέλος πως τ’ αφεντικό,
είναι ένας κι ίδιος με τον ποντικό,
ίδιος με τον γάτη και τον σκύλο μας,
πως τον αγαπούμε, αυτόν τον φίλο μας!

Ασύλληπτη τρεπτότης ή πόσο εύκολα σπάει της ψυχής το τζαμάκι (επανάληψη)

-Πόσο εύκολα σπάει της ψυχής μας το τζάμι;

-Πάνυ εύκολα, αγαπημένο μου!

Πολύ εύκολα και συχνά απροσδόκητα, σπάει η ψυχή μας, και από ανεπαίσθητη πετριά κακού λογισμού, μπάζοντας ξαφνικά, ψυχρό, δαιμονικό αέρα στο εσωτερικό μας, το (πριν λίγο, ζεστό, φωτισμένο χαρούμενα) δώμα.

Εκεί που δεν το περίμενες, τρώς την Επίθεση, εκεί που δεν το περίμενες γίνεται το στραπάτσο, 
θέλω να με πιστέψεις!

Είσαι σε μικρή ηλικία ακόμη, με αρνητικές ε μ π ε ι ρ ί ε ς ελάχιστες- όπως σοφά σχολιάζει και ο Αριστοτέλης- γι αυτό αδυνατείς να το νιώσεις. 

Βρίσκεσαι ακόμη στου βίου την άνοιξη, διαθέτοντας ικανά αποθέματα ψευδαισθήσεων  σταθερότητας, επαναληψιμότητας, διάρκειας.

Δε σου συμβήκαν(ακόμα) α ι φ ν ί δ ι α σκηνικά, σωματικής ή υλικής απώλειας, αστροπελέκια συμβάντων προδοσίας ή αποκαλύψεων φ ρ ι χ τ ή ς εκμετάλλευσης, κοιμάσαι προστατευμένο -ακόμη- στη γονεϊκή θερμή προστασία και α γ ν ο ε ί ς τη φ ύ σ η του ανθρώπου πόσο εύθραυστη, πόσο α π ί σ τ ε υ τ α (δεν θα κουραστώ να το γράφω)
ευάλωτη είναι!

Σου ζήτησα μια εικόνα για τούτη την πραγματικότητα και αρνήθηκες να μου δώσεις. 

Με διακατέχει η βάσιμη υποψία πως θεωρείς την ανθρώπινη φύση σαν κάτι το συμπαγές, το αμετακίνητο, σαν τσιμεντόπλιθα, άντε και σαν άθραυστο τζάμι σε ένα παράθυρο. 

Τα φαντάζεσαι έτσι, επειδή τούτο, αποτελεί τη μέχρι σήμερα ε μ π ε ι ρ ί α σου, 
το τόνισα και πιο πάνω.

-Λάθος, ωστόσο, τρισμέγιστο, που κρίνουμε εξ ιδίων, τα άλλα!

-Μήπως τα παραλέτε κυρία μου;
-Τα παραλέω;

Ας γελάσω πικρότατα!

Και συ εξακολουθείς να εκπλήττεσαι, πώς...έγινε η προδοσία της Αίρεσης από εκείνο το συγκεκριμένο το πρόσωπο, μα... 

ο ...άγιος, συγγραφεύς πατήρ τάδε που κατάπληκτος άκουσες ότι υποκλίθηκε στον παπικό καρδινάλιο Καίνιχ, και έβαλε και τα καλογέρια του,κάποτε, στο γνωστό Αγιορείτικο μοναστήρι, να λάβουν τη μιαρή αλογία από τα αιρετικά του χέρια, άνθρωπος είναι και κείνος!

Τι θα πεί άνθρωπος;
Θα πει όν με τρεπτότητα ασύλληπτη!
Θα πει πλάσμα που ανά πάσα ώρα μπορεί να το κυριέψει ο πνευματικός και ο σωματικός θάνατος!
Με τον συγκεκριμένο τι έγινε;
Από το πολύ λιβάνισε -λιβάνισε των υποτακτικών, των αναγνωστών, των αυλοκολάκων, 
ε! το παθε το κακό! 

-Ψήλωσε ο νους του!

Κλάπηκε με -εκ δεξιών (στην καλή περίπτωση αυτό)-λογισμούς και εκεί που στεκόταν ενώπιον των Αγίων με παρρησία, ξαφνικά τυλίχτηκε από της αιρετίζουσας διάθεσης, το μαύρο σκοτάδι.

-Να ξέρεις, στην κόψη του ξυραφιού ακροβατούνε όσο ζούνε οι άγιοι! μου είπε, τις προάλλες, ο ξαδερφός σου ο Στέφανος!

Και απόρησα.

Πώς ξέρει αυτός την εμπειρία των αγίων αφού δραστηριοποιείται, τόσο μακριά από το δικό τους τον ίσκιο;

Και θαύμασα.

Το κατάλαβε ο άσχετος Στέφανος και εσύ που εντρυφάς στα ιερά και τα όσια παιδιόθεν, έχοντας φάει τα συναξάρια με το εξώφυλλο, ακόμα εκπλήττεσαι;

-Ξ ύ π ν α ! 

Είναι ασύλληπτη η τ ρ ε π τ ό τ η τ α της ανθρώπινης φύσης, 
στο κ ά θ ε 
κ λ ά σ μ α 
του χ ρ ό ν ο υ.

Είναι α π ί σ τ ε υ τ η!

Σου θυμίζω τον Εωσφόρο:
Το ένα δευτερόλεπτο ήταν Αρχάγγελος, πανέμορφος, Φωτεινότατος.

Το επόμενο δευτερόλεπτο, συγκατιθέμενος πλήρως σε κακό λογισμό, αστραπιαία, 
α μ α υ ρ ώ θ η κ ε η λεπτότατη φύση του, και βυθίστηκε μέσα στο Χάος.

Μπορώ να υποθέσω ότι δυσκολεύεσαι σε αυτή την επίγνωση πάλι κρίνοντας -από τα δικά σου- τα των άλλων βιώματα.

Βλέπεις οι άνθρωποι, δεν φαινόμαστε να αλλοιωνόμαστε με τέτοιες ταχύτητες.

Φαίνεται να καθυστερεί η δική μας αλλοίωση και προς το Φως και προς το Σκότος.Ίσως το χωμάτινο της κατασκευής μας, ευθύνεται γι αυτή τη σωτήρια(συχνάκις) βραδύτητα.
Όσο πιο πρωτόγονη η συσκευή, τόσο οι αντοχές της, υφίστανται μεγαλύτερες.
Ο πρώτος υπολογιστής, ήταν μεγάλος ίσα με ένα δωμάτιο.

Αργούσε μια μέρα να κάνει μια πράξη, όμως ήταν συμπαγής σαν ένας δεινόσαυρος.
Σήμερα οι υπολογιστές κοντεύουν να πάρουν σχεδόν αιθέρια μορφή, και έχουν μικρύνει σε σημείο που είναι αόρατοι.

Γι αυτό πολύ πιο εύκολα -από ένα σχεδόν άυλο πρόγραμμα ιών-, μπορούν να χαλάσουν.

Το ίδιο και η ψυχή η ανθρώπινη.

Η συγκατάθεση είτε στο ηθικό κακό είτε στην αίρεση, όπως σωστά το παρατήρησε και κάποιος ρίψασπης μοναχός, ένα κλικ μονάχα απόσταση είναι!

Για τούτο οι άγιοι όσο ζούσαν ένηφαν εν π ά σ ι και π ο τ έ 
και για τ ί π ο τ α δεν ξεθαρρεύονταν!
Και π ο τ έ και σε τ ί π ο τ α του εαυτού τους, ΔΕΝ του χαρίζονταν!

Γι αυτό και η Εκκλησία,επισήμως, μόνο μ ε τ ά θάνατον ανακηρύσσει τις αυθεντίες και τους Αγίους που στα χωμάτινα μάτια μας, είναι αιώνια στηρίγματα και οι μόνοι αληθινοί Οδοδείκτες! 

Πράττει έτσι,διότι των ζώντων -ακόμα- αγωνιζομένων πιστών, φοβάται το επώδυνο σπάσιμο!

Για άλλη μια φορά ας πούμε μαζί με τον Ταξιάρχη!

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ!
ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ! 

Επειδή ο πόλεμος του Αιώνιου Εχθρού των ψυχών μας, 
τελειώνει μονάχα και πέντε λεπτά
(ναι, δεν υπερβάλλω)
έ π ε ι τ α 
από τον προσωπική μας την κοίμηση, εν Κυρίω!

Συ λοιπόν, νήφε εν π ά σ ι , κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Χριστού
- όπως διαβάζουμε και στην ακολουθία του Αγγελικού Μοναχικού Σχήματος-

ίνα μηδείς λάβη
τον Άφθαρτο Στέφανόν σου!

Ευανθία η Σαλογραία
.............................................................................
................................................................................