Η σωστή ώρα να βάζεις τα παιδιά σου για ύπνο και βέβαια θεωρούσα ανεπίτρεπτο το να χάνουν τα αδελφάκια, την μεταξύ τους αγάπη εξ αιτίας του οποιοδήποτε παλιοαντικείμενου...

Το άρθρο για τον ύπνο των πιτσιρικιών, 

που θα διαβάσεις παρακάτω, περιστεράκι μου,
το αλίευσα στο διαδίκτυο και σκέφτηκα να  τo παραθέσω, διότι μου θύμισε ότι κοιμίζαμε τα δυο μας αγόρια, το αργότερο στις  9 μ.μ. -σε όλη την παιδική ηλικία και μέχρι που τελείωσαν   το δημοτικό- ξεκινώντας από τις 8 περίπου το βράδυ, την προς ύπνο, προκαταρκτική ρουτίνα (το γάλα τους, πλύσιμο τα δόντια, προσευχούλα και ξάπλωμα στα κρεβατάκια τους.) 

Κοιμίζοντας τα παιδιά από τις 9 μ.μ.
(τυφλεόραση αρνούμασταν συνειδητά να έχουμε )
τα παιδιά, στις 5 το πρωί, βεβαίως, είχαν ξυπνήσει.

-Και τι έκαναν ξύπνια μέσα στα άγρια χαράματα, μωρή Σαλογραία

-Τι να έκαναν; Έπαιζαν ήσυχα, μιλώντας ψιθυριστά, παρακαλώ, για να μη μας ενοχλήσουν μέχρι και μεις να ξυπνήσουμε λίγο αργότερα, να τα 'τοιμάσουμε για το σχολείο τους. 

Πραγματικά, υπήρξαν ευλογημένα παιδάκια...και ως αγόρια μεταξύ τους, ποτέ δεν μάλωσαν.

-Καλά,  τέτοια αρνάκια του γάλακτος, μανδάμ; ή υπήρξες φρικτή στριγκλίτσα, δρακουλιάρα, ευνουχιστική  μητέρα και μας το κρύβεις; 

-Νομίζω, ούτε το ένα ούτε το άλλο, ευλογημένο μου...

Απλά, μου άρεσε να προλαβαίνω τα μαλώματα, επεμβαίνοντας- ηρέμως- στο ξεκίνημα, τής μεταξύ τους δυσφορίας, πριν κλιμακωθεί η εχθρότητα και γίνει ασυμμάζευτη και δημιουργήσει μνησικακίες... 

-Και πώς το κατάφερνες αυτό, παρακαλώ; 

-Του Κυρίου συνεργούντος, τίμιε πάτερ,όπως προείπα. 
δεν επέτρεπα  να κλιμακωθεί  ο εκνευρισμός και ο θυμός μεταξύ τους. 

Ακύρωνα τη συγκρουσιακή διάθεση εν τη γενέσει της, επειδή διατηρώ παιδιόθεν την άποψη ότι είναι καλύτερα να προλαβαίνει ο άνθρωπος το κάθε κακό, παρά αφού συμβεί, να προσπαθεί -με αμφίβολα αποτελέσματα επιτυχίας- να το θεραπεύσει. 

Έτσι, όταν  άκουγα τον ένα από τους δύο βλαστούς μας,  να υψώνει έστω και λίγο ενοχλημένος  τη φωνή για τη διεκδίκηση κάποιου, οποιουδήποτε παιγνιδιού, έμπαινα ανάμεσα και έλεγα, με αυστηρό, μαμαδίσιο ύφος:

-Χάσατε την αγάπη σας για ένα παλιοαντικείμενο; 
Λοιπόν, δεν σας αξίζει να το έχετε!

Η αγάπη είναι πιο σπουδαία από όλα τα παλιοαντικείμενα! 

Και χωρίς να προσθέσω άλλη κουβέντα ή άλλο σχόλιο είτε εις βάρος του ενός είτε εις βάρος του άλλου, έπαιρνα το αυτοκινητάκι , ή το play mobil π.χ. από τα μικρά, άπληστα χέρια τους...και το έκρυβα!

Τα δυο  και τριών ετών (τότε) παιδάκια μου 
(έχουν μεταξύ τους 15 μήνες διαφορά), σώπαιναν, με κοίταζαν με κάποια στενοχώρια επειδή τους έπαιρνα  το ποθητό παιγνιδάκι εξ αιτίας του οποίου είχε αρχίσει η  μεταξύ τους η γκρίνια. Aποτραβιούνταν, λοιπόν,  και άρχιζε μεταξύ τους μια μίνι ...σύσκεψη...δεν  θα είχε περάσει ούτε ένα λεπτό, οπότε ξανάρχονταν με ύφος σοβαρό και ευγενικό,  για... υψηλές διαπραγματεύσεις: 

-Μαμά... παρακαλούμε, δώσε μας,  πίσω το αυτοκινητάκι μας. Δεν θα γκρινιάζουμε. Την ξαναβρήκαμε την αγάπη μας! Θα το κρατάμε πέντε λεπτά ο ένας και πέντε λεπτά ο άλλος! (ήξεραν από πολύ νωρίς  ποιος είναι ο χρόνος των πέντε λεπτών..τους το  είχα μάθει χρησιμοποιώντας παλιό ξυπνητήρι με μεγάλο λεπτοδείκτη.. ) 

Πραγματικά, σε κείνο το σημείο, η αρχόμενη γκρίνια, αμέσως σταμάταγε και η συμφωνία μεταξύ μας, τηρούνταν. 

Και η αγάπη μεταξύ τους, χάριτι θεία, διασωζόταν πάντοτε. 

Για να πω όμως και ολόκληρη την αλήθεια, 
(συχώρα μου την μικρή περιαυτολογία...) 
δεν  είχαν δει  ποτέ, εμένα και τον πατέρα τους να μαλώνουμε...
ούτε καν να είμαστε αποσυρμένοι ψυχολογικά ή ψυχραμένοι μεταξύ μας-Θεού το δώρο, όχι δικό μας κατόρθωμα, το γνωρίζεις...

Και νομίζω πως τούτη  η μακροχρόνια  εμπειρία τους, καθόρισε την φιλειρηνική, αδελφική συμπεριφορά τους, 
όλα τα επόμενα, 
της εφηβείας και της νεότητος,  χρόνια τους. 

Είθε η Κυρά-Παναγία να τα κρατήσει, 
έτσι μονοιασμένα, 
μέχρι τα βαθιά τους γεράματα.

-Αμήν και γένοιτο, γριά κάργια. 
Αμήν και γένοιτο! 

Ευανθία η Σαλογραία 
.......................................................................................................
........................................................................................................

.................................................................................

.................................................................................

Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι τα νεύρα και η άσχημη συμπεριφορά που μερικές φορές έχει το παιδί σου, μπορεί να οφείλονται στην ώρα που πέφτει για ύπνο; Αν όχι, καιρός να το σκεφτείς και να αλλάξεις το πρόγραμμα του.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η καλύτερη ώρα για να βάζεις τα παιδιά σου για ύπνο είναι μεταξύ 6 το απόγευμα και 9 το βράδυ. 

Το 2012, από έρευνα που είχε γίνει, είχε διαπιστωθεί ότι τα παιδιά ηλικίας 7-11 ετών που κοιμόντουσαν μια ώρα νωρίτερα για 5 νύχτες τη βδομάδα, ήταν πιο συγκεντρωμένα και λιγότερο επιθετικά στο σχολείο.  Τα οφέλη του ύπνου με τις... κότες, φαίνεται ότι είναι ακόμα μεγαλύτερα για παιδιά μικρότερης ηλικίας. Έρευνα που έγινε σε μωρά 18 μηνών, έδειξε ότι όσα κοιμόντουσαν πριν τις 10 το βράδυ, είχαν περισσότερη λειτουργικότητα, κοινωνικοποίηση, χρήση της γλώσσας.

Φυσικά δε σημαίνει ότι κάθε παιδί σε αυτόν τον πλανήτη πρέπει να κοιμάται στις 7.30. Το κάθε ένα έχει το δικό του πρόγραμμα. Ωστόσο, το "νωρίτερα" από ό,τι συνήθως μπορεί να κάνει τη διαφορά. Σε ένα πρόσφατο άρθρο στο Slate, προτείνεται από μια μαμά να γίνει ένα μικρό πείραμα. "Προσπαθήστε να βάλετε το παιδί σας να κοιμηθεί 20 λεπτά νωρίτερα για μερικά βράδια και δείτε τι θα συμβεί. Αν κοιμάται εύκολα, τότε πολύ πιθανό να πρέπει να πηγαίνει στο κρεβάτι νωρίτερα" σημειώνει.

πηγή: http://www.msn.com