Α προς Κορινθίους κεφ. 12: καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη

Ευχαριστώ τον εκλεκτό αδελφό
που μου προώθησε αυτό  το βίντεο
με τον καλλιτέχνη

με τον Slava Polunin  

Σαλογραία

Τι κάνετε εκεί στο μοναστήρι;

Κάποτε ρωτήθηκε ένας μοναχός:

-Τι κάνετε εκεί στο μοναστήρι;

Κι αυτός απάντησε:
-Πέφτουμε και σηκωνόμαστε, 
πέφτουμε και σηκωνόμαστε, 
πέφτουμε και πάλι  σηκωνόμαστε.

 (Tito Colliander )
............................................................................................

Who Am I

Enjoy!

Αποχαϊλωμένο μου
  
-δηλαδή απ' την τρυφηλότητα
του έως τώρα βίου σου,
αποχαζεμένο μου-

Να σου εξηγήσω, γιατί φιδοζώνουμαι και  με τα  χριστιανικά γραψίματα;

Τουτέστιν ξέρεις
τι με ανησυχεί  "τα μάλα"
που επαναλαμβάνει  και ο βυζαντινοτέτοιος της τυφλεόρασης,

(ο "Κωνσταντίνος" της "Ελένης"  ντε...)

με ανησυχεί κάτι χρόνια τώρα
αυτό το ρήμα 
"απόλαυσε!"
που ακούω και  διαβάζω κάθε τόσο, στις διάφορες  προτροπές,
για την όποια παρακολούθηση- ανάγνωση. 

Το χρησιμοποίησαν πρώτοι οι Αμερικάνοι, διαφημιστές. 

-Enjoy! 
-Enjoy,  τσ'απόθανε! 

To ξεπατηκώσαμε και μεις -εγκληματικώς- κατά συρροήν και κατ' εξακολούθηση.

Αυτό το "απόλαυσε"σε όλα τα επίπεδα, 
χριστιανικά 
και αντιχριστιανικά, 
είναι κείνο που μας κατάστρεψε ως λαό, φίλε μου, νομίζω...

Δεν πα να βάζεις ( π.χ. εσύ, εγώ) τις μύριες "πνευματικές"ομιλίες;

Όταν ο υπέρτατος  στόχος  σε τούτη τη απατηλή γη, το: "enjoy!"...

-Βράσε όρυζα  και...

-Κλάφτα Χαράλαμπες!

Σαλογραία 

Γιατί ο Κύριος μηδένισε την...αφήγηση του Φαρισαίου; Διότι αν ο κληρικός δεν είναι θεραπευτής...

"Αν ο κληρικός δεν είναι θεραπευτής,
όπως τον θέλει η Ορθόδοξη Παράδοση, 
τότε μπορεί να αποδειχθεί σκληρός και ανάλγητος,
χρησιμοποι­ώντας την διδασκαλία
των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας.

Δηλαδή, εν ονόματι της θεραπείας, της σωτηρίας, της ησυχίας, 
μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο
σε πνευματικά αδιέξοδα. 

Με άλλα λόγια,
όταν τα βιβλικά και πατερικά κείμενα
χρησιμοποιούνται
από έναν ανίκανο
και άσχετο κληρικό, 

τότε μπορεί να γίνουν ιδεολογικά κείμε­να
ή ακόμη και ηθικολογικές παραινέσεις, 

με φο­βερές συνέπειες για την ψυχή του ανθρώπου 

και την προς τα άνω προοπτική του. 

Μια τέτοια κα­κή χρησιμοποίηση
δεν μεταμορφώνει τον εμπα­θή άνθρωπο

και δεν τον οδηγεί στην εύρεση
της αρχικής ορθής σχέσεως.

Στοχασμός και πνευματικότητα των Πατέρων -Ασθένεια, θεραπεία και θεραπευτής, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη - Μητροπολίτης Ναυπάκτου  π.Ιερόθεος

πηγή:Τρελογιάννης

Αυτοείδωλο: η σχιζοφρένεια του Εγώ- κεντρισμού: απ' το Ρεσάλτο - Ιωάννης Κορναράκης

Απογοητευμένο   μου

αφότου ήμουνα μικρή, αδυνατούλα και πολύυυ χαζή, 
άκουγα σε κατηχητικά -κυρίως-
περί του ότι ο εκπεσών εκ του Παραδείσου, άνθρωπος, 
είναι στην πραγματικότητα
ένα τέρας εγω-κεντρισμού, 
που νοιάζεται να ζει  ο ίδιος -κατά τη σκοτισμένη  γνώμη του-ασφαλής,
και όλους, τους τριγύρω
τους "γράφει" με άπειρους-συχνά κι εκλεπτυσμένους - τρόπους 
στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

Το άκουγα με φράσεις, όμως...εμπειρικά, 
αδυνατούσα  να το συλλάβω.

Υπνωτιζόμουν για δεκαετίες  από ωραία λόγια,
 Φαρισαίων, εκμεταλλευτών κάθε είδους.

Βλέπεις,
μου έλειπε ο επαρκής χρόνος εκείνος
που μέσα από ζοφώδη βιώματα, 
μας ταρακουνάει μέχρι θανάτου,
μας σοκάρει, 
μας ανοίγει τα μάτια, 
και  μας διδάσκει την αναγκαιότητα του Φωτός
της ταπείνωσης
εφόσον, βέβαια, θελήσουμε,
αχτίνα απ'τον ήλιο  της,
κάπως  να τη  δεχτούμε.

Το κείμενο που ακολουθεί  ανήκει σ΄αυτά
που προσπαθούν
να προσφέρουν σε μπερδεμένες  ψυχές
οδό θεραπείας και  ζωηφόρο αλήθεια.

-Θα το καταφέρουν;
-Θα αφυπνιστούμε;

-Το καλό που μας θέλω!

Σαλογραία
............................................................................................................................................
.............................................................................................................................................

[ ...]
Ο σχιζοφρενικός χαρακτήρας του εγωκεντρισμού 
Γράφει: Ο Ιωάννης Κορναράκης 
Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών 

........................................................................
Το δεύτερο είδος της σχιζοφρενικής αντιδράσεως θέτει
με απροσδιόριστη οξύτητα
το πρόβλημα
της ποιότητος της αυτογνωσίας 
αλλά και της ταυτότητος του ανθρώπου
της εποχής μας
που ζει
στις συνθήκες
μιας «σχιζοφρενικής αυτοαλλοτριώσεως». 

Γιατί ένα εγωκεντρικό άτομο «σχιζοφρενικού επιπέδου» 
έχει (λόγω της ψυχοπνευματικής του ακαμψίας)
απόλυτες ιδέες, ακλόνητα επιχειρήματα, αμετακίνητες θέσεις, 
γρανιτώδεις αντιστάσεις. 

Είναι το άτομο «που δεν αλλάζει με τίποτε»·
που «τα ξέρει όλα», «που έχει πάντα δίκιο»·
«που δεν φταίει ποτέ»! 

Αυτές οι ακλόνητες θέσεις του εγωκεντρικού ατόμου 
συνθέτουν μια σχιζοφρενική αντίδραση, 
που ανακόπτει κάθε επικοινωνία του ατόμου αυτού
με το περιβάλλον του. 

Γιατί αν ένα άτομο έχει μια τέτοια βεβαιότητα για τον τρόπο
με τον οποίο ενεργεί και αντιδρά,
κλείνει αυτόματα τις πόρτες των διαπροσωπικών σχέσεων με άλλα άτομα. 

Αυτό σημαίνει βέβαια πως ...
(παρά την λοιπή πληθωρική του κοινωνικότητα) 
...απομονώνεται στον εαυτό του! 

- Αλλά σε ποιόν εαυτό του; 

Η δομή του σχιζοφρενούς εγωκεντρισμού
μας δίνει την εικόνα ενός διχασμού
 που υπογράμμισε με πολλά έργα του
 ο Έριχ Φρομ. 

Ο Φρομ τόνισε το χάσμα
μεταξύ του γνήσιου και ψεύτικου εαυτού μας. 

Ίσως μάλιστα η πιο θετική συμβολή του
 στη λύση των βασικών προβλημάτων του ανθρώπου
 βρίσκεται ακριβώς στο σημείο αυτό. 

Στην προσπάθειά του να βοηθήσει τον σύγχρονο άνθρωπο
να επιστρέψει
στο γνήσιο εαυτό του. 

Ο Φρομ υπεστήριξε με έμφαση ότι ο σύγχρονος άνθρωπος
είναι ταυτισμένος με τον ψεύτικο
(εγωκεντρικά συμπεριφερόμενο) εαυτό του.

Η απομόνωση λοιπόν του ανθρώπου αυτού, στην εγωκεντρική του συμπεριφορά, σημαίνει συγχρόνως απομόνωση 
από τον εαυτό του και από το περιβάλλον του. 

Αυτή η διπλή απομόνωση επικυρώνει κυρίως και «ψυχιατρικά»
το σχιζοφρενικό χαρακτήρα του εγωκεντρικού ατόμου 
που εκφράζεται με τρόπο απόλυτο! 

Ένα τέτοιο άτομο, όταν θέτει στον εαυτό του το ερώτημα: 

«Ποιός είμαι;» απαντά (φυσικά):  «Εγώ»!

Αλλά το «Εγώ» αυτό βιώνεται στην απόλυτη μεγαλειότητά του. 

Οπωσδήποτε το εγωκεντρικά σχιζοφρενικό άτομο 
δεν απαντά με τους… τίτλους του ψυχωτικού σχιζοφρενικού ατόμου.

Δεν ισχυρίζεται πως είναι ο Ιούλιος Καίσαρ ή ο Ναβουχοδονόσορ.

 Βιώνει όμως «μυστικά» τη μεγαλειότητα των τίτλων αυτών
 καθώς απαντά
 (στο ερώτημα• «ποιός είμαι;»):  «Εγώ»! 

Έτσι το ψυχωτικό σχιζοφρενικό άτομο συναντάται βιωματικά 
με το εγωκεντρικά σχιζοφρενικό άτομο
στην Αυτού Μεγαλειότητα:  το («απόλυτο») Εγώ…! 

Μεταξύ των δύο αυτών ειδών της σχιζοφρενικής αντιδράσεως διαβαθμίζονται ανάλογα
οι διάφοροι τύποι και χαρακτήρες των ανθρώπων. 

Άλλοι λίγο και άλλοι πολύ παραδεχόμαστε την ταυτότητά μας
με απόλυτο τρόπο. 
Αν και μπορεί να αναγνωρίζουμε «ταπεινά» πολλές ατέλειες στον εαυτό μας. πιστεύουμε (κατά «βάθος») ότι γνωρίζουμε ποιοί είμαστε! 

Η βεβαιότητά μας για την ταυτότητά μας
είναι από κάθε άλλη άποψη ακλόνητη.

Γι’ αυτό το λόγο η υποψία για μια ενδεχόμενη… έκπληξη 
είναι όχι μόνο αδιανόητη
αλλά και ύποπτη μιας παρανοϊκής διαθέσεως. 

Έτσι (όλοι μας στο ερώτημα· «Ποιός είμαι», αντιδρούμε,
κατ’ ουσίαν, με τη βεβαιότητα ενός «μονολιθικά» κτισμένου «Εγώ»…! 

Κι όμως…! 
Το «μονολιθικά» κτισμένο Εγώ μας,
που έχει,
τις περισσότερες φορές, την ακαμψία
και γρανιτώδη αντίσταση
μιας σχιζοφρενικής αντιδράσεως,
είναι ετοιμόρροπο σε κάθε στιγμή…! 

Αυτό που κυρίως απειλεί τη «μεγαλειότητα» 
του Εγώ μας, 
είναι πάντοτε μια έκπληξη, που, 
όταν το συναντήσει, 
το συντρίβει ανεπανόρθωτα!

Εδώ το όνειρο του Ναβουχοδονόσορα 
μπορεί θαυμάσια να εικονίσει
αυτή τη συντριβή
και να αποκαλύψει έτσι
σε ποιά βάση στηρίζεται το Εγώ, 
που ανυψώνεται σε προσωπικό είδωλο λατρείας,
με το πάθος μιας σχιζοφρενικής αντιδράσεως. 

Όπως είναι γνωστό από το ομώνυμο βιβλίο
που εξιστορεί τη δράση του προφήτου Δανιήλ,
ό Ναβουχοδονόσορ είδε μια νύκτα ένα όνειρο,
που τον συνεκλόνισε τόσο βαθειά, 
ώστε το ξέχασε ολότελα.

Ο προφήτης Δανιήλ, του υπενθύμισε το όνειρο
 και του εξήγησε και το νόημά του. 

Αυτό που είδε ο Ναβουχοδονόσορ
ήταν ένας παράξενος γίγαντας. 

Ένας τεράστιος άνθρωπος 

που η κεφαλή του και οι ώμοι του ήταν από χρυσάφι,
οι βραχίονες του και ο θώρακας από άργυρο, 
η κοιλιά του και οι μηροί του από χαλκό, 
οι κνήμες του                                σιδερένιες 
και τα πόδια του
από τους αστραγάλους μέχρι τα πέλματα, οστράκινα!

Καθώς δε εκστατικός
απελάμβανε αυτή τη μεγαλειώδη εικόνα του γίγαντα 
ο βασιλιάς,
«ετμήθη λίθος» «άνευ χειρών», από όρος,
που κτύπησε τον γίγαντα στο οστράκινο μέρος του 
και τον συνέτριψε 
με μια γρηγοράδα απροσδόκητη. 

Προφανώς η «άνευ χειρών» εκσφενδόνηση του λίθου, 
η ταχύτητά του
και η συντριβή
του μεγαλειώδους ειδώλου, 
συνεκλόνισαν τόσο πολύ τον Ναβουχοδονόσορα
ώστε να λησμονήσει εντελώς
το όνειρο αυτό. 

Η εξήγηση που έδωσε ο προφήτης Δανιήλ
στο όνειρο αυτό
είχε ιστορικό χαρακτήρα. 

Αφορούσε την ιστορική πορεία της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορα. 

Αλλά αν μιμηθούμε πατερικές τάσεις, που στα ιστορικά γεγονότα βλέπουν ψυχολογικές διαδικασίες,
η εξήγηση του ονείρου
του Ναβουχοδονόσορα 
μπορεί να νομιμοποιηθεί
και μέσα στα πλαίσια
ενός βασικού ψυχολογικού προβληματισμού. 

Αυτός ο γίγαντας που «κτίσθηκε»
με όλα τα είδη των ευγενών και απλών μετάλλων
μπορεί θαυμάσια να μας δώσει το είδωλο του «Εγώ»
που δεσπόζει στη ψυχική περιοχή 
μιας εγωκεντρικής προσωπικότητος. 

Είναι ένα «Εγώ» μεγαλειώδες! 
Η κεφαλή του ακτινοβολεί την εκτυφλωτική λάμψη του «καθαρού χρυσίου».
Οι βραχίονες του και ο θώρακάς του 
γοητεύουν με την ευγένεια του ασημιού που απολάμπει,
η κοιλιά του και οι μηροί του εντυπωσιάζουν
με τη σιγουριά του αλύγιστου χαλκού
και οι σιδερένιες κνήμες του
εμπεδώνουν στο πνεύμα
την πεποίθηση μιας ακλόνητης βάσεως… 

Όλα όμως αυτά υπό τον όρον 
ότι απολαμβάνει κανείς την εικόνα αυτή
χωρίς να βλέπει τα… πόδια της!

Γιατί τα πόδια της είναι,
όπως είπαμε, οστράκινα…! 

Κατά τον ίδιο τρόπο το «αυτοείδωλο»
μιας εγωκεντρικής προσωπικότητος 
είναι πράγματι μεγαλειώδες! 

Όταν έχεις την πεποίθηση (κρυφή ή φανερή)
 ότι «όλα τα ξέρεις»,
 ότι «πάντα έχεις δίκιο», 
ότι «ποτέ δεν φταις»

 όταν έχεις αρχή στη ζωή σου: «πρώτα εσύ και ύστερα οι άλλοι»

- όταν πιστεύεις ότι δεν υπάρχει λόγος να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου·

 όταν ο εαυτός σου λατρεύει μυστικά και «εκστατικά» τον… εαυτό σου
 με το λιβάνι του ναρκισσισμού

και με τους ύμνους μιας «θρησκευτικής» αλαζονείας,
έχεις κτίσει ένα μεγαλειώδες «Εγώ»!

Όλα τα ευγενή και απλά μέταλλα του εγωκεντρισμού
έχουν χρησιμοποιηθεί
με ιδιαίτερη τέχνη
για να στηθεί ο γίγαντας 
της μυστικής και ανομολόγητης λατρείας σου.

 Αυτός ο γίγαντας είναι πράγματι «ονειρώδης»!

 Είναι ένα γοητευτικό όνειρο «θερινής» και «χειμωνιάτικης» νυκτός.

 Δηλ. ένα μόνιμο και συνεχές όνειρο της νύκτας της… ζωής!

 Γιατί αυτό το όνειρο το βλέπουν μόνο όσοι «κοιμούνται».

 Οι «ξύπνιοι» άνθρωποι δεν βλέπουν ποτέ τέτοιο όνειρο…! 

Αλλ’ αυτούς που κοιμούνται κάτω από την κολακευτική σκιά
ενός μεγαλειώδους «Εγώ»
μπορεί να ξυπνήσει
μόνο μια έκπληξη!

Ο σχιζοφρενικός χαρακτήρας του εγωκεντρισμού
(σε μικρό ή μεγάλο βαθμό)
κρατάει σταθερή την πεποίθησή μας
ότι γνωρίζουμε τον εαυτό μας. 

Η βασική συνέπεια
αυτού του γεγονότος 
είναι 
ότι η βεβαιότητά μας
ως προς το ποιοί είμαστε
παραμένει ακλόνητη. 

Διατηρεί την ακαμψία μιας αυθεντικής σχιζοφρενικής αντιδράσεως.

-  Αλλ’ αυτό μέχρι πότε; 

- Μέχρις ότου αποκοπή «από όρος» λίθος «άνευ χειρών»

και συντρίψει το μεγαλειώδες «Εγώ» μας.

Τότε μόνο, όταν το γιγαντιαίο αυτοείδωλό μας
 σωριαστεί σε ερείπια, 
μπορούμε να ξυπνήσουμε

και να παραδεχθούμε 
τον ετοιμόρροπο χαρακτήρα 

του προσωπικού μας ειδώλου.

Αλλ’ ίσως τότε να είναι αργά
για μια δημιουργική ανάπλαση
αυτών των ερειπίων 
σε νέα μορφή! 

Γι’ αυτό το λόγο, πριν εκπλαγούμε ανεπανόρθωτα, 
πρέπει να σεβασθούμε την άποψη
μιας ενδεχόμενης αιφνίδιας αλλαγής. 

Τη δυνατότητα μιας εκπλήξεως 
ως προς τη βαθύτερη... 
(αλλά αυθεντική μας)
... ταυτότητα… 

πηγή: Ιωαν. Κορναράκη, «Η Μεταμόρφωση», εκδ. Αφών. Κυριακίδη , Θεσσαλονίκη, σ.21-25.

Πηγή:Ρεσάλτο

Μπορεί να πάρει ένας ηλίθιος διδακτορικό;

Ανοιχτομάτικό  μου

λίγες μέρες πριν,
ανέβασα  δυο αναρτήσεις με προβληματισμούς:
1)για τον ηλίθιο  
2)και γιατί είναι επικίνδυνοι οι ηλίθιοι 

Αφού τις διαβάσεις προχωρείς
και συνεχίζεις την παρακάτω τρίτη ανάγνωση,
η οποία μου έλυσε μια αρχαία απορία που είχα
σχετικά με το αν μπορεί  να πάρει ένας ηλίθιος 
διδακτορικό.

Καλή διασκέδαση!
;-)
Σαλογραία
......................................................................................................................................
.......................................................................................................................................
" Oι αποδείξεις ότι η μόρφωση είναι ανεξάρτητη της πιθανότητας η (λιθιότητας)
προέκυψαν από πειράματα που διεξήχθησαν σε μεγάλο αριθμό πανεπιστημίων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο πληθυσμός τους μπορεί να χωριστεί σε πέντε βασικές ομάδες:
τους εργάτες που δουλεύουν με μεροκάματο και κάνουν χειρωνακτικές εργασίες, τους καταρτισμένους υπαλλήλους, τους φοιτητές,
το διοικητικό προσωπικό και τους καθηγητές.

Κάθε φορά που εξέταζα τους εργάτες, ανακάλυπτα ότι ένα κλάσμα η  του πληθυσμού τους
 ήταν ηλίθιοι.
 Καθώς η τιμή του η ήταν μεγαλύτερη από αυτή που περίμενα
 (Πρώτος Νόμος) και συντασσόμενος με την επικρατούσα αντίληψη,
αρχικά θεώρησα πως
ο αποκλεισμός, η φτώχεια και η έλλειψη εκπαίδευσης
ευθύνονταν γι αυτό.

Όμως, ανεβαίνοντας τα σκαλιά της κοινωνικής ιεραρχίας, 
ανακάλυψα πως το ίδιο ποσοστό υπήρχε 
και μεταξύ  των ειδικευμένων υπαλλήλων  και των φοιτητών.

Ακόμη πιο εντυπωσιακά ήταν τα αποτελέσματα στην ομάδα των καθηγητών.

Είτε εξέταζα ένα μεγάλο πανεπιστήμιο ή ένα μικρό κολέγιο,
ένα φημισμένο ίδρυμα ή ένα άσημο, ανακάλυπτα πως το ίδιο κλάσμα η των καθηγητών ήταν ηλίθιοι.

Τόσο κατάπληκτος έμεινα με τα αποτελέσματα, που φρόντισα να επεκτείνω την έρευνά μου,
 σε μία ειδικά επιλεγμένη ομάδα,
την πραγματική ελίτ, τους βραβευμένους με Νομπέλ.

Το αποτέλεσμα επιβεβαίωσε  την παντοδυναμία της Φύσης: 

ένα κλάσμα η των κατόχων του βραβείου Νομπέλ είναι ηλίθιοι".



( Απ'  το βιβλιαράκι του Carlo M. Cipolla
 "Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας"
εκδόσεις "Κέδρος ")
................................................................................

Διακοπή Ανθρώπινων Σχέσεων: εν δυνάμει ευλογία(;)

Του π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Δεν είναι άγνωστο το γεγονός του χωρισμού δύο ανθρώπων, μετά από μακροχρόνια σχέση. Πόσοι σύζυγοι, φίλοι, ακόμα και πνευματικοί, δεν γεύτηκαν τον πόνο της διακοπής των σχέσεων τους με σύζυγο, φίλο, πνευματικά τους παιδιά;

Αυτή η διακοπή, κατά τον Επίσκοπο Κάλλιστο Ware, είναι μια μορφή θανάτου. 

Γιατί χωρίζει, αφαιρεί τη δυνατότητα της επικοινωνίας, της άνεσης, της οικειότητας. 

Στην καρδιά της ύπαρξης διενεργείται ο θάνατος. 

Κι όπως στο βιολογικό θάνατο δεν μπορείς να φέρεις πίσω τον αγαπημένο, έτσι και στην απόφαση για τερματισμό της μακροχρόνιας αγαπητικής σχέσης, 
δεν μπορείς να αλλάζεις τα δεδομένα. 

Γιατί η ελευθερία του προσώπου καθορίζει την αγάπη ή την αδιαφορία, όπως γράφεται και στο βιβλίο «Όρια Ζωής»:

 «Το μοναδικό κίνητρο που μπορεί να κάνει κάποιον να εξακολουθεί να μας τηλεφωνάει, να ενδιαφέρεται για εμάς και να θέλει να βρίσκεται κοντά μας, ακόμη και να ταλαιπωρείται για χάρη μας, είναι η αγάπη. 

Αυτό όμως είναι το κάτι που δεν είναι στο χέρι μας να το ελέγχουμε».

Τέτοια μορφή θανάτου-χωρισμού δεν συμβαίνει μόνο στους ενήλικες, αλλά σε όλες τις ηλικίες, από τη βρεφική μέχρι τη γεροντική.

 Συχνά ή σπάνια, ο κάθε άνθρωπος θα βιώσει, λίγο ή πολύ, την απογοήτευση από αυτούς που αγάπησε, δόθηκε, θυσιάστηκε. 

Γιατί όμως;

Ο Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος αναφέρει ότι «Ο Θεός, όταν θέλει κάποιον να γίνει δικός Του και αυτός έχει άλλους ως προτεραιότητα αγάπης, κάνει τους άλλους να μην τον θέλουν για να στραφεί προς Εκείνον». 

Αυτό ακούγεται σκληρό, έχει όμως και ένα μεγαλείο: 

Σε θέλει ο Θεός!

Ασφαλώς ο άνθρωπος έχει ανάγκη όχι απλά να επικοινωνήσει αλλά να κοινωνήσει με άνθρωπο, να μοιραστεί τα βαθύτερά του βιώματα, τον πόνο, τη χαρά, την απόγνωση, την επιτυχία.

 Όμως η πραγματικότητα μάς μιλά για την αδυναμία του ανθρώπου να ικανοποιήσει πλήρως τις ανάγκες τού άλλου ανθρώπου. 

Όταν αναμένουμε κάτι τέτοιο είναι ως να θεοποιούμε τον άνθρωπο κι ασφαλώς ακολουθεί η απογοήτευση.

Νομίζω ότι ο Θεός, μέσα στη μεγάλη Του αγάπη, θέλει να οδηγήσει τον κάθε άνθρωπο σε ωριμότητα. Να μπορέσει, δηλαδή, να έχει τη σωστή σχέση με τον εαυτό του και το συνάνθρωπό του.

 Οι διάφορες δοκιμασίες στις διαπροσωπικές σχέσεις, όσο και να πονούν, οδηγούν σε ωριμότητα, ανάλογα, βέβαια, με το πώς θα αντιμετωπιστούν.

Μέσα από την πείρα της ζωής μαθαίνουμε την αστάθεια των ανθρωπίνων σχέσεων και τη σταθερότητα του Θεού προς εμάς.

 Μαθαίνουμε πως «Εάν δεν πεις ότι στον κόσμο ο Θεός και εγώ είμαστε μόνο, δεν θα βρεις ανάπαυση», κατά τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος.

Έτσι, οι όποιοι χωρισμοί μεταξύ αγαπημένων προσώπων, που αναπόφευκτα δημιουργούν πόνο και πίκρα, μπορεί να ετοιμάζουν τη μεγάλη γλυκύτητα της ελευθερίας από ανθρώπινες εξαρτήσεις και την ουσιαστική σχέση με το Θεό, που γίνεται τότε, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, «πατέρας, αδελφός, νυμφίος, φίλος». 

Δεν είναι αυτό μια μεγάλη ευλογία;

 Πηγή: Ζωντανό Ιστολόγιο

Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος

Εξοστρακισμός -Ν. Βρεττάκος

Εξοστρακισμός 

Κύριε, του είπαν, μην περνάτε έξω από τις Ακαδημίες 
ούτε έξω από τις εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας 
ούτε έξω απ' τις κρυστάλλινες προσόψεις των 
              Τραπεζών.

Αποφεύγετε γενικά τα πολλά φώτα.

Όπως καταδικάσατε, σας καταδίκασαν.

Η αλήθεια 
που όπως ισχυρίζεστε  τουλάχιστον εσείς
σας πίεσε
να συντάξετε τα παράπονά  της,

δεν έχει ούτε καλαμένια σπίτια καν
σε αυτόν τον κόσμο, 

να σας δώσει ένα δωμάτιο
να βάλτε το ψωμί και τα χειρόγραφά σας

και να στεγάσετε  τα λευκά μαλλιά σας

να μη βρέχονται.

Νικηφόρος Βρεττάκος 

Για το άσεμνο ντύσιμο των γυναικών η άγια ασκήτρια Σοφία- Μυρτιδιώτισσα της Κλεισούρας

Απ' το βιβλίο " Σοφία η ασκήτισσα της Παναγίας"
.......................................................... 

(το διάβασα σε δυο  μέρες, 
χαριτωμένο μου
που ενώ δηλώνεις θεοσεβούμενη,

όλο έχεις μανία...χειμώνα- καλοκαίρι,
-"διατί να το κρύψωμεν άλλωστε" -

...με τα... ντεκολτέ)
...................................................................

σου παραθέτω μια φράση δική της,
προς προβληματισμόν.

Ας μας ενισχύει  η ευχή,
της ταπεινότατης αυτής, 
αγιασμένης ψυχής.

Σαλογραία 
...........................................................................................
...........................................................................................
"Το φρύδι της , σε όποιον έπεφτε, σε έκαμνε κομμάτια.
...............................
Ήταν μία από δω, λωλοφρένα. 

Πήγε στο μοναστήρι. 

Μόλις την είδε η θεία Σοφία της λέγει:

"Εσύ ντο δουλεία έχς αδακά; 
Εσύ για τατά ήρθες αδά παν;
[=τι δουλειά έχεις εσύ  εδώ;
 Για τέτοιες δουλειές ήρθες εδώ επάνω;] 

Εσείς είστε θέατρα, δεν είστε ανθρώποι. 

-Ο άντρας σου δεν είναι εδώ 
και συ ανοίγεις τα στήθια σου;"

Η γυναίκα αρρώστησε, της ήρθε λιποθυμία. 

Πήγα τότε και της είπα. 

-Θεία Σοφία αρρώστησε η γυναίκα. 
Και αυτή είπε.

-Καλά να πάθει αφού δεν έχει καρδιά καθαρή"

(Έκδοσις Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου, Κλεισούρας, σελ.123)

"Δεν θέλουμε να είμαστε πια Μουσουλμάνοι. Θέλουμε να γίνουμε Χριστιανοί"

Τούρκοι λένε σε Έλληνες επισκέπτες: «Ο τόπος αυτός είναι δικός σας».

Ο φανατισμός των Ισλαμιστών στην Τουρκία δεν επιτρέπει διαφοροποιήσεις ειδικά σε θέματα θρησκείας. 

Αυτό όμως που δεν επετεύχθη με «ζεϊμπέκικα και κουμπαριές» το πράττει η Ορθοδοξία αφού είναι έκδηλο σε πολλούς Τούρκους το Ορθόδοξο υπόβαθρο. 

Αν καί οι λιγοστοί Σελτζούκοι άλλαξαν τον εθνοθρησκευτικό χαρακτήρα εκατομμυρίων Ελλήνων (Μικρασίας, Θράκης, Πόντου κ.α.) που λόγω βίας ή συμφερόντων εξισλαμίσθηκαν ακόμα και επιφανειακά, σήμερα μία κρυμμένη Ορθόδοξη θρησκευτικότητα εκδηλώνεται από τους απογόνους τους. 

Οι κρυπτοχριστιανοί αποτελούν για το Πατριαρχείο ένα κρυφό ποίμνιο τραγικών θυμάτων μιας αυταρχικής διοίκησης αιώνων. 

Ζουν παντού. Κυρίως στον Πόντο που ίσως είναι 2 εκατομμύρια! 
Έρημοι ναοί λειτουργούν και ξαφνικά γεμίζουν κρυπτοχριστιανούς που κοινωνούν συνειδητά, νηστεύουν ακόμα και το λάδι όλα τα 5ήμερα της Μ. Τεσσαρακοστής. 

Γράφονται συνθήματα σε τοίχους από νέους με αναζητήσεις: «Δεν θέλουμε να είμαστε πια μουσουλμάνοι. Θέλουμε να γίνουμε Χριστιανοί»! 

Τούρκοι λένε σε Έλληνες επισκέπτες: «Ο τόπος αυτός είναι δικός σας». Hos geldiniz! 

Φύλακες μνημείων λένε σε Έλληνες να μην πληρώνουν εισιτήριο γιατί «αυτά είναι δικά σας». 

Δεν θεωρούν ευλογία απ’ τον Θεό το γεγονός ότι αδίκησαν τους Ρωμηούς κλέβοντας και διώκοντάς τους, πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν βλέπουν προκοπή! 

Καταλαβαίνουν ότι ζουν σε μια χώρα που όλα είναι Ελληνικά!
 Ιστορία, μνημεία, πόλεις, πολιτισμός και το σημαντικότερο ότι η συντριπτική πλειοψηφία εξ’ αυτών γνωρίζει ότι στις φλέβες τους ρέει Ελληνικό αίμα!

Τα περιστατικά πολλά.

Στο ναό Αγ. Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως, ο π. Δοσίθεος συναντά νεαρή Τουρκάλα που ρίχνει οβολό στο παγκάρι, ανάβει κερί, προσκυνεί την εικόνα και εξηγεί στον Πάτερ: «Μου αρέσουν τα δικά σας»!

 Κάθε Παρασκευή που λειτουργεί η Μονή Μεταμορφώσεως Πρώτης συρρέουν πολλοί Τούρκοι. 

Στο νησί Αντιγόνη τιμούν τον Αγ. Γεώργιο φέρνοντας στο μοναστήρι λάδια, λαμπάδες, χρήματα για τα θαύματα που κάνει. 

Σ’ ένα απ’ τα 40 αγιάσματα της Πόλης, στο Μπαλουκλή καταφεύγουν πολλοί Τούρκοι ζητώντας βοήθεια σε δύσκολες περιστάσεις της ζωής.

 Στην Παναγία του Βεφά κάθε πρωτομηνιά εκατοντάδες Τούρκοι παίρνουν αγιασμό και την Πρωτοχρονιά γίνεται το αδιαχώρητο από χιλιάδες προσερχόμενους. 

Κοντά στην Αγιά Σοφιά, στον Αϊ Θαράπο, κάθε Δευτέρα Ορθόδοξος ιερέας διαβάζει συνεχώς ευχές σε «μουσουλμάνους» που ζητούν εξομολόγηση. 

Το αγίασμα της σπηλιάς Αγ. Δημητρίου Ξηροκρήνης γεμάτο δεκανίκια και τάματα από Τούρκους ακόμα και απ’ το Ερζερούμ που θεραπεύθηκαν.

 Εκκλησιάζονται, ζητούν να κοινωνήσουν, προσκυνούν το Σταυρό, ευχαριστούν τον παπά που σταυρώνει το άρρωστο παιδί τους, αγαπούν ιδιαιτέρως τον Aziz Nikola (Άγιο Νικόλαο)! 

Τουρκάλα κρατά 50 χρόνια αναμμένο το καντήλι στο Ναό Ταξιαρχών Μοσχονησίων!

Η «Σαμπάχ» γράφει:

 «Η επαναλειτουργία της Πατριαρχικής Σχολής Χάλκης είναι αίτημα άκρως λογικό» και ο αρθρογράφος Τσαντάρ υποστηρίζει «την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου που ισχύει απ’ το 451…». 

Ο Γ. Τζιβαόγλου γράφει ότι ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ υπήρξε μοιραίο λάθος.

Τουρκική τράπεζα παρουσίασε έκδοση για το Βυζάντιο που περιείχε ακόμα και λόγο του Αγίου Βασιλείου προς νέους! 

Η Τουρκική ακαδημία επιστημών διοργάνωσε συνέδριο για τη ζωή στο Βυζάντιο. 

Στην Τουρκία οι Ορθ. Εκκλησίες δεν πληρώνουν ηλεκτρικό ρεύμα όπως στην Ελλάδα. 

Απαλλάσσονται!

Τουρκικές πηγές σε έρευνα του Ν. Χειλαδάκη αποκαλύπτουν ότι στη Μονή Παντοκράτορος του Κερατίου που υπήρχαν οι αυτοκρατορικοί τάφοι Κομνηνών και Παλαιολόγων, είναι σήμερα η περιοχή Φατίχ, κέντρο φανατικών ισλαμιστών και συνηθίζουν πολλοί Τούρκοι να ανάβουν κεριά και να ρίχνουν χρήματα σ’ έναν τάφο παρά την προειδοποιητική επιγραφή που απαγορεύει αυστηρά τη συνήθεια αυτή. 

Στην ίδια συνοικία υπήρχε ο Βυζαντινός ναός Αγίων Αποστόλων.

Πάνω στα ερείπιά του χτίστηκε τζαμί και κατόπιν επισκευών ανοίχτηκε ο τάφος του Μωάμεθ Πορθητή που είχε μητέρα Χριστιανή -πιθανώς Ελληνίδα- και διαπιστώθηκε ότι μία καταπακτή οδηγούσε στην υπόγεια αίθουσα της παλιάς Εκκλησίας, αποδει-κνύοντας ότι ο Μωάμεθ είχε ταφεί σε Ορθόδοξη Εκκλησία εν μέσω Βυζαντινών αυτοκρατόρων!

 Μαρτυρίες αναφέρουν ότι στα τέλη της ζωής του είχε ασπασθεί τον Χριστιανισμό και δίπλα στον τάφο του βρέθηκε Σταυρός και εικόνα της Παναγίας! 

Ο ναός Αγίας Ειρήνης δίπλα στην Αγιά Σοφιά δεν έγινε ποτέ τζαμί. 
Ο Μωάμεθ τον άφησε να λειτουργεί κανονικά χάριν της Χριστιανής μάνας του!

 Όλα αυτά απασχολούν κατά καιρούς τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. 

Το περιοδικό «Ακτουέλ» της Σαμπάχ παρουσίασε άρθρο: «Ο Πορθητής ήταν Χριστιανός;»!

Η εβδομαδιαία τουρκική επιθεώρηση αξιών αναφέρει: «Επιστρέφουν στις θρησκευτικές τους ρίζες»! 

Επισημαίνει ότι σε 3 χρόνια μοιράστηκαν 8 εκατομμύρια Ευαγγέλια (incil) στην τουρκική γλώσσα, ενώ φανερά βαπτίζονται Χριστιανοί πολλοί μουσουλμάνοι απόγονοι εξισλαμισμένων Ελληνογενών που ανακαλύπτουν τις χριστιανικές τους ρίζες! 

Η «Σαμπάχ» τιτλοφορεί: «Η Εκκλησία της Παναγίας στην Κωνσταντινούπολη, τελευταία ελπίδα για τους Τούρκους»! Την χαρακτηρίζει «Πόρτα ελπίδας», τόπο προσκυνήματος και προσευχής στα προβλήματα των Τούρκων με αθρόα προσέλευση που κάθε 1η του μηνός δημιουργείται το αδιαχώρητο! 

Η φήμη της Παναγίας απλώθηκε παντού και οι Τούρκοι -ακόμα και διάσημοι- προσέρχονται για να ανάψουν κεριά, να φιλήσουν το χέρι Ορθόδοξου παπά, δηλώνοντας ότι εκεί είναι το σπίτι του Θεού γιατί γίνονται θαύματα!


Στον  Αρχάγγελο Μιχαήλ στη Σεβάστεια, αναφέρεται στα συναξάρια ότι μικρά ψάρια εντός του αγιάσματος έγλειφαν το σώμα των ασθενών και λάμβαναν θαυματουργικά θεραπεία. 

Η Εκκλησία καταστράφηκε τον 15ο αιώνα, αλλά σήμερα το αγίασμα χρησιμοποιείται με τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες προσελκύοντας πολλούς Ευρωπαίους. 

Η εφημερίδα «Σταρ» γράφει: «Τουρκάλες με μαντίλες πάνε σε Εκκλησίες», ανάβουν κεριά, κάνουν τάματα, ζητάνε την ευλογία έκπληκτων παπάδων, προσκυνούν εικόνες, επικαλούνται Αγίους (όλα αυτά τα απαγορεύει το Ισλάμ), παρατηρώντας μία μεταστροφή σε Ελληνορθόδοξους ναούς και αγιάσματα όπου οι Τούρκοι βρίσκουν καταφύγιο! 

Η εφημερίδα «Μιλιέτ» αναφέρει ότι με μέριμνα Τούρκου δημάρχου, γιορτάστηκε ευλαβικά στη Σηλυβρία η μνήμη του Αγίου Νεκταρίου με μαζική συμμετοχή «μουσουλμάνων»!

Τα τελευταία χρόνια επετράπη στην εορτή των Θεοφανίων να ρίχνεται στο Βόσπορο ο Σταυρός. 

Πιο πολύ χάρηκαν οι Τούρκοι ψαράδες γιατί θεωρούσαν ότι ο λόγος που μειώθηκαν τα ψάρια στη θάλασσα ήταν που δεν έριχναν οι Ρωμηοί το Σταυρό τα Φώτα! 

Τουρκικές εφημερίδες ανέφεραν ότι νεαρή Τουρκάλα βούτηξε με τα ρούχα να πιάσει το Σταυρό στον Κεράτιο μαζί με Χριστιανούς δίνοντας συνέντευξη ότι ήθελε να τιμήσει τη γιορτή των Ρωμηών και θα το ξανάκανε για να πάρει ευλογία! 

Η «Χουριέτ» πρώτη σε κυκλοφορία τουρκική εφημερίδα δημοσίευσε πριν λίγα χρόνια ότι Τούρκος υποψήφιος δήμαρχος κυβερνώντος ισλαμικού κόμματος ζήτησε την ευλογία του Πατριάρχη, παρακολουθώντας τη θ. λειτουργία στην Παναγία Ευαγγελίστρια την 25η Μαρτίου(!), μίλησε δημόσια σε Τούρκους δημοσιογράφους για την αγιότητα του ηγέτη της Ορθοδοξίας και του πρόσφερε τριαντάφυλλο…»!

Τουρκικά κανάλια δείχνουν Μετέωρα, Μιστρά, ψαλμωδίες, βίους Αγίων κ.α. 

Προβάλλουν Τούρκους που αγιογραφούν και ότι έξω από την Άγκυρα σε ιστορική παλαιοχριστιανική κατακόμβη συρρέουν προσκυνητές πιστεύοντας ότι θα βοηθηθούν στη ζωή τους, ανάβοντας κεριά εκεί όπου συγκεντρώνονταν παλιά οι Χριστιανοί. 

Έξω από τα Άδανα σε κατακόμβη που αγίασαν 7 Χριστιανοί νέοι προσέρχονται Τούρκοι προσκυνητές θυμιάζοντας λιβάνι που απαγορεύει το Ισλάμ, θεωρώντας τους τόπους ιερούς διότι γίνονται φοβερά θαύματα. 

Στην Ταρσό ο Ναός Αποστόλου Παύλου είναι προσκύνημα, ανάβουν καντήλια, φιλάνε εικόνες, πίνουν αγίασμα για την υγεία τους και όλα αυτά τα θεωρούν ιερά. 

Στις 24 Σεπτεμβρίου στην Πρίγκηπο τιμούν τον Άγ. Γεώργιο τον Κουδουνά.

Δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές απ’ τα πέρατα της Τουρκίας με τσαντόρ, ακόμα και ηλικιωμένοι, περπατούν ξυπόλητοι, απ’ τις ακτές όλη την ανηφόρα ως την κορυφή που είναι ο ναός σε ένα άνευ προηγουμένου πανηγύρι, κάνοντας τάματα, κρεμώντας κουρελάκια στα δέντρα, τηρώντας μία παράδοση με κλωστές, περιμένοντας σε ατέλειωτες ουρές επί 5 ώρες για να πάρουν αγιασμό, να τους σταυρώσει ο Ορθόδοξος παπάς, ανάβοντας κεριά, χαϊδεύοντας εικόνες, πιστεύοντας στη δύναμη του Σταυρού!

Τούρκοι γράφουν λογοτεχνικά βιβλία: «Κωνσταντινούπολις ήταν το όνομά σου… με το λαό σου τον ευσεβή, τις Εκκλησιές, τα μοναστήρια, τ’ αγιάσματά σου, με τις εικόνες, τους καλογέρους και τους αγγέλους σου, ήσουνα η πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας. Κωνσταντινούπολις το όνομά σου…»


Ας τα βλέπουν αυτά στην χώρα μας «οι λίγοι» που έκαναν μόδα το να μάχονται την Εκκλησία.

εφημερίδα Λέσβου «Δημοκράτης» 25-12-2008

πηγή http://kotsarikos.com/
και Τρελογιάννης