Η μνημόνευση των νεκρών-Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος(1815-1894)

H μνημόνευση των νεκρών

Ρωτάτε, γιατί μνημονεύουμε τους "κεκοιμημένους".

Γιατί έτσι διδαχτήκαμε από την Αγία Εκκλησία μας.

Γιατί έτσι παραλάβαμε από τους θεοφωτίστους και πνευματοφόρους πατέρες μας.

Γιατί έτσι γινόταν και γίνεται σε όλους τους χριστιανικούς αιώνες  από την Αποστολική εποχή μέχρι σήμερα.

Αλλά το φιλοπερίεργο μυαλουδάκι  μας, θέλει να χώνεται παντού και να φωνάζει:
-Γιατί;
Γιατί;
Γιατί;

-Ξέρετε, τι του χρειάζεται; Να του δώσετε με την ακράδαντη πίστη σας, ένα γερό χαστούκι και να το αναγκάσετε να σωπάσει!

Όσο για κείνον τον φιλοτάραχο, που όλο τέτοια θέματα σκαλίζει, πέστε του θαρρετά:

-Άκου ανόητε!
Οι νεκροί ζουν.
Και η επικοινωνία μας μαζί τους, δεν έχει διακοπεί.
Δεν προσευχόμαστε αδιάκριτα για όλους τους ζωντανούς αδελφούς μας χριστιανούς, ανεξάρτητα από την αρετή ή την κακία τους;
Ε, λοιπόν, έτσι προσευχόμαστε και για όλους τους "κεκοιμημένους" , ανεξάρτητα από το αν συναριθμήθηκαν -κάτι άγνωστο σε μας-με τους δικαίους ή με τους άδικους.
Η προσευχή μας γι αυτούς είναι εκδήλωση χριστιανικής αγάπης.

Πριν από την τελική Κρίση, όσο ακόμα δεν έχουν χωριστεί τα "πρόβατα"από τα "ερίφια"(Ματθ.25:33), όλοι οι πιστοί, ζωντανοί και "κεκοιμημένοι", αποτελούμε μία Εκκλησία.
Και όλοι, ως μέλη του Σώματος του Χριστού, επικοινωνούμε αγαπητικά.
Ο θάνατος δεν μας χωρίζει!

" Σε τι ωφελούν οι προσευχές μας, αφού  έχει ήδη αποφασιστεί η κατάταξή τους είτε στον παράδεισο είτε στην κόλαση;" αναρωτιέστε.

Αλλά μέχρι τη γενική Κρίση, ο κολασμός μιας ψυχής, δεν είναι οριστικά αποφασισμένος.

Ώσπου να αποφανθεί τελεσίδικα ο μόνος Κριτής, κανέναν δε μπορούμε να θεωρούμε τελειωτικά καταδικασμένο.

Γι αυτό, ενισχυμένα από την ελπίδα στην άπειρη ευσπλαγχνία του Θεού, προσευχόμαστε σ' Αυτόν
να ελεήσει ακόμα και κείνους που πέθαναν μέσα στην ασέβεια.

- Επιτρέπεται η μνημόνευση των αλλοπίστων;

-Όχι. Η Αγία  Εκκλησία μας δεν τους γνωρίζει, αφού δεν έγιναν ποτέ μέλη της , και γι αυτό δεν τους μνημονεύει.

Βέβαια προσεύχεται γενικά για την επιστροφή εκείνων που είναι ακόμα ζωντανοί.

Μπορούμε, πάντως, στην ατομική μας προσευχή να παρακαλάμε το Θεό για τη σωτηρία επώνυμων, συγγενών και γνωστών, αλλοπίστων.

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου "Χειραγωγία στην Πνευματική ζωή", εκδ.Ιεράς Μονής Παρακλήτου, σελ.78-79)