Κουφός είσαι ρε; Δεν ακούς; Παρουσίαση βιβλίου Σοφίας Κολοτούρου

Αγαπημένο μου,

παρότι αυτό το μπλοκάκι, δεν λειτουργεί σαν εφημερίδα, σου παραθέτω κάτι που γράφτηκε για την παρουσίαση του βιβλίου της Σοφίας Κολοτούρου.

Όπως είπα σε  σχόλιο προηγούμενα-  όπως θα διαβάσεις και στη συνέχεια- η Σοφία
απώ(οό)λεσε  την ακοή της, παιδιόθεν.

Επειδή,  όμως, άκουσε-  για κάποια χρόνια, ομιλίες - ξέρει τι είναι ο ήχος και η σημασία  των λέξεων, και επικοινωνεί διαβάζοντας τα χείλη των ανθρώπων, που βρίσκονται απέναντί της.

Προσωπικά, τρέφω  μια κρυφή αδυναμία στους κουφούς, επειδή διαθέτει  και η ταπεινότητά  μου,  ένα κουφό αυτάκι, αμέ!

- Αχαχἀ! τώρα εξηγούνται, σαλογραιότατη, οι κουφαμάρες που αναγράφονται εις αυτές τις σελίδες!

- Πιφ! θα αγνοήσω τον ήλο-  καρφάκι σου- λέγω, και θα συνεχίσω απτόητος...

Απόλεσα, λοιπόν, σχεδόν άπασα την  ακοή του δεξιού ωτός, στη μικρή ηλικία, από κάποια ωτίτιδα, την οποία δεν θεραπεύσαμε εγκαίρως, διότι είχαμε στο σπίτι-τα ξέρεις- άλλες πιο επείγουσες εργασίες- όπως το να κυνηγάμε  τις γκόμενες του συχωρεμένου του μπαμπά- τις γκόμενες "τις πρώην και τις επόμενες", που λέει και το χυδαίον ασμάτιον,  χιχιχι-  δεν το γράφω Γρηγοράκη μου, κατηγορώντας το  μακαρίτη, όχι όχι,

("φωτιά να πέσει να ανάψει το καντήλι"- θα μουρμούριζε  κι ο Ακύλας γελώντας),

ο Κύριος μόνον γνωρίζει, πόσον απαρηγόρητη στην ουσία παραμένω -για την έλλειψη της θερμής -πλην- αγροίκου,  παρουσίας του.

Το αναφέρω απλά για να τονίσω , ότι αυτό που πρέσβευαν και  οι σοφότατοι  αρχαίοι ημών προγόνοι....

-Πρόγονοι βόϊδι, πρόγονοι! όχι προγόνοι, πόσες φορές θα σου το θυμίσω;

-Αμάν! να τη πάλι η κακιά πεθερά- η γραμματική μου συνείδηση...
Εντάξει. Έχεις δίκιο! Πρόγονοι.
Λάθος τόνος, ήμαρτον, ήμαρτον, μη με δείρεις,  θα το γράψω δέκα φορές στο τετράδιο, να το θυμάμαι...που έμεινα; α ναι...

Λοιπόν! όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι :

-Ουδέν κακόν αμιγές καλού!

-Δηλαδή; Ξήγα! ο φιλόλογος στο σχολείο ήτο  κοντά εις την  σύνταξιν  και αντί να μας  μάθει καν'αρχαίο ...ξυνότανε...

-Ουδέν κακόν, αμιγές καλού, μικρό μου, σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό απ' όσα
 μας συμβαίνουν, που να μην έχει μέσα και κάτι- έστω λιγουλάκι- καλό!

-Και ποιο ήταν το καλό, παρακαλώ-έτσι για να καταλάβω- στην προσωπική σου ...μισοκουφαμάρα;

-Το  καλόν ήτο, πως  όταν έπεφτα για ύπνο- και τότε, κατεξοχήν-  η μανούλα,  άδραχνε  την ευκαιρία να με στολίσει με το πλουσιότατό  της, υβρεολόγιο, δια πραγματικές -και κυρίως φανταστικές- αφορμές πταισμάτων,
(φρόντιζα βλέπεις να λείπω κατά τη διάρκεια της μέρας -όσο μπορούσα)

έχοντας, η μικρά, το...προτέρημα  του κουφού  μου αυτιού, το χρησιμοποιούσα.

-Θες να μάθεις τι  έκανα;
-Για πε...
-Κάτι πολύ απλό περιστέρι μου.
Απλώς πατίκωνα στο μαξιλάρι το υγιές  μου αυτί, και με το κουφό αυτί ελεύθερο, άκουγα, πλέον,  τις βρισιές πολύ θαμπά, σαν ήχο συγκεχυμένο, δεν μπορούσε- επιτέλους-  η σημασία τους
να με πληγώσει- σχεδόν,  δεν τις άκουγα...

Δεν  κάνω πλάκα!
Σου μιλάω, εξομολογητικά και πολύ σοβαρά, και αν θες, το πιστεύεις.

Μισοκουκουλωμένη στο κρεβατάκι μου, με το γερό μου αυτί, πατικωμένο στο μαξιλάρι -προκειμένου  να μην ακούει τα βρισίδια- σιωπούσα περιμένοντας να περάσει η καταιγίδα της μητρικής οργής,  και χαιρόμουν, και ένιωθα ευτυχισμένη πραγματικά,
για το  κουσουράκι της μισής μου, κώφωσης...

Για τούτο, θα επιμείνω:

-Δεν έχει σημασία αν το ποτήρι διαθέτει  νερό, μέχρι τη μέση, θησαυρέ μου.

Έχει σημασία αν θα επιλέξεις εσύ, ή  να χαίρεσαι που είναι μισογεμάτο,
ή να λυπάσαι, εστιάζοντας στο γεγονός ότι είναι μισοάδειο...

Λοιπόν, η Σοφία Κολοτούρου,

είναι μια σπουδαία- λατρεμένη κι απ' τον εκλεκτό σύζυγό της- γυναίκα,

ένα φως χαμογελαστόν, που ξεκουράζει πάντα ερχόμενον προς εκείνην,
επειδή
επέλεξε, 
αποδεχόμενη  το δυσερμήνευτο δώρο της κουφαμάρας της
- αντί να μιζεριάζει, βουλιάζοντας στην αυτολύπηση-

επέλεξε-επαναλαμβάνω-

να δημιουργεί


κόσμους ομορφιάς και να χαίρεται.


Όπως θ'αναφωνούσε  κι  η Ρεγγίνα:

Σοφία
σου βγάζω όλα τα καπέλα
που θα φορούσα- αν είχα καπέλα...
Εύχομαι
κάθε ευλογία για τη συνέχεια
και εκ  καρδίας,
σ'ευχαριστώ!

Σαλογραία
...................................................................................................................
Γράφει ο δημοσιογράφος ΤΑΚΗΣ Γ.ΜΑΡΤΑΤΟΣ :

Μία διαφορετική παρουσίαση βιβλίου πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο 12 Μαρτίου το βράδυ στην Ποικίλη Στοά που συγκέντρωσε αρκετό κόσμο. Επρόκειτο για το βιβλίο της Σοφίας Κολοτούρου, ιατρού κυτταρολόγου στο επάγγελμα με τίτλο «Κουφός είσαι ρε, δεν ακούς, κουφές ιστορίες καθημερινής τρέλας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ.


Η διαφορετικότητα και το ενδιαφέρον της βραδιάς ήταν ακριβώς η ίδια η συμπαθής συγγραφέας, η οποία είναι μεταγλωσσική κωφή, δηλαδή μπορεί να μιλήσει ωστόσο δεν ακούει καθόλου.
Όπως ανέφερε ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας, εκ των ομιλητών της εκδήλωσης, το γεγονός ότι δεν ακούει, δεν στάθηκε εμπόδιο στην Σοφία Κολοτούρου η οποία και επέλεξε να μιλάει ανοιχτά για την απώλεια της ακοής και την όλη εμπειρία της.

«Η Σοφία Κολοτούρου έδειξε με το χιούμορ της στο βιβλίο “Κουφός είσαι ρε” την ανάγκη να μπορείς να αντέξεις και να προχωράς μπροστά χωρίς να χάνεις τον στόχο σου», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας προσθέτοντας ότι γνώρισε τη συγγραφέα από τα βιβλία της και τα κείμενα της στο ιντερνέτ και κυρίως από τα ποιήματα της. «Υπάρχει μία διάχυτη διάθεση απομόνωσης που την ωθεί να γράφει στίχους με το μυαλό της, πάντως και χωρίς πρόβλημα στην ακοή της την μοναξιά του ποιητή δεν θα γλύτωνες», είπε με νόημα ο κ. Τσαρδάκας.

Ο Πέτρος Ψωμάς υπογράμμισε ότι η προσπάθεια της Σοφίας Κολοτούρου αποτελεί ένα ηχηρό όχι στην περιθωριοποίηση, μετατρέποντας την αδυναμία της σε προσόν και εξωτερικεύοντας με χιούμορ και ρεαλισμό τα προσωπικά της βιώματα.

«Μας καλεί γλυκά να μπούμε στο ρόλο της γράφουσας ευαισθητοποιώντας μας για ένα πλήθος κουφών θεμάτων, καταστάσεων και συμπεριφορών. Κι όλα μέσα από ένα βιβλίο με σύντομες, αυτόνομες ιστορίες, με καλοδιορθωμένα και καλοτυπωμένα κείμενα», σημείωσε στην εισήγηση του ο κ. Ψωμάς.

Ο δημοσιογράφος και υπεύθυνος των εκδόσεων «Το Δόντι» Ανδρέας Τσιλίρας ανέφερε με τη σειρά του ότι το βιβλίο της Σοφίας Κολοτούρου δεν είναι ούτε ένα δοκίμιο ούτε μυθιστόρημα και προσωπικό ημερολόγιο αλλά αποτελεί μία έγγραφη γνωριμία με ένα καινούριο φίλο μαθαίνοντας τα χόμπι, τα πάθη και τις εμμονές του. Επίσης τόνισε ότι η συγγραφέας δεν έχει καμιά ειδική ικανότητα όπως επικράτησε να λέγεται για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

«Ούτε πετάει σαν τον σούπερμαν, ούτε βεντουζώνεται σαν τον σπάιντερμαν», είπε με χιούμορ ο κ. Τσιλίρας για να προσθέσει ότι η μεταγλωσσική κώφωση είναι μία αναπηρία που δεν αναγνωρίζεται ευρέως από την πολιτεία καθώς και ότι οι ιστορίες της Σοφίας καλό θα ήταν στο μέλλον να αποτελέσουν μέρος της σχολικής διδακτέας ύλης.

Η ίδια η συγγραφέας που έχει επιλέξει να μην επικοινωνεί με τη νοηματική γλώσσα την οποία και δεν έχει διδαχθεί αλλά να διαβάζει τα χείλη του συνομιλητή της, μας εξομολογήθηκε ότι «εγώ πάντα μίλαγα, απλά δεν ακούω καθόλου, μπορώ με καλό φωτισμό και όταν ο άλλος μιλάει αργά να τον καταλαβαίνω κοιτάζοντας τα χείλη του. =
Πολλές φορές στο δρόμο μπορεί να σε σπρώξει κάποιος για να κάνεις άκρη να περάσει ή να σου κορνάρει ένα αυτοκίνητο καθώς δεν σκέφτονται και δεν καταλαβαίνουν ότι εσύ μπορεί να μην ακούς και να μην αντιλαμβάνεσαι τι συμβαίνει γύρω σου».

Την εκδήλωση συντόνισε ο Γιάννης Ζησιμόπουλος ενώ παρών ήταν και ο Σπύρος Δερβενιώτης γνώριμος μας από το «9» της Ελευθεροτυπίας ο οποίος έκανε τα σκίτσα του βιβλίου.

«Αυτό που έκανα ήταν να μεταφράσω σε εικόνες τα λόγια της Σοφίας», ανέφερε.

Στο τέλος της εκδήλωσης ακούστηκε και το τραγούδι «Μήνυμα στο μπουκάλι» όπου τους στίχους έχει γράψει η Σοφία Κολοτούρου και τη μουσική ο BD Foxmoor των Active Member.

ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ
.................................................................................
  Πληροφορία:
Μπορεί όποιος επιθυμεί να επισκεφθεί τη Σοφία Κολοτούρου στο http://www.sofiakolotourou.gr/
και στο http://kofosi.blogspot.com/