Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Σύντομη αφήγηση περί (μη) απόλαυσης φαγητού

Πολυαγαπημένο μου

σήμερα θα σου εξομολογηθώ ότι άργησα απίστευτα  να καταλάβω ποια είναι η μία  μεγαλύτερη μετά το σεξ (που δεν παχαίνει κιόλαςσωματική ανθρώπινη απόλαυση.

-Διατί υπήρξα again and again  τόοοσον ζώον;

-Λόγω προβληματικής   παιδικής ηλικίας, και βιωμάτων  -ρε βόδιιιι!

-Βιωμάτων;
Δηλαδή;
Τι εννοείτε μανδάμ Σαλογραία μουουου!!!;

 -Δεν ήτο ιερά και απαραβίαστος, και χαρωπή,  η ώρα του οικογενειακού φαγητού εν τη πατρική υμών οικία;

(Εδώ η  γραία  γουρλώνει τα μάτια  και πέφτει τ'ανάσκελα που έλεγε η μάνα της- βαστώντας  την κοιλιά της απ' τα γέλια- χτυπιέται, κοπανιέται λίγα δευτερόλεπτα, μετά σηκώνεται, τινάζει με αξιοπρέπεια-πάνω απ'όλα-  το μακρύ  φουστάνι, κάθεται απέναντί μου, χαλαρή- σαν μην μεσολάβησε το προηγούμενο... σαλεμένο  σκηνικό- και συνεχίζει):

-Ιερά και απαραβίαστος η ώρα του οικογενειακού φαγητού εν τη πατρική μου  οικία;
Χαχαχα! ας ξαναγελάσω με γεύση κινίνου στα χείλη,  αυτήν την φοράν...αχ λατρεμένο!

Όστις  δεν το έχει ζήσει,  δεν το έχει νιώσει  το οδυνηρότατο σκηνικό.

Πώς δηλαδή,  στήνεται, ώρες με τις ώρες,  μεσημέρι με το μεσημέρι, βδομάδα με τη βδομάδα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο,  και πώς σου κατασκευάζει αρνητικά εξαρτημένα ανακλαστικά πάνω στο θέμα της λήψης τροφής- το βεβαίωσε και ο μακαριτάκος ο Παβλώφ ότι υπάρχουν- περιγράφοντας  εκείνα τα κλασσικά, ντε, με τους σκύλους, τα κουδούνια και τις μπριζόλες, πειράματά του.

Λοιπόν, αφότου θυμάμαι τον εαυτόν μου, περιστεράκι μου για μένα η ώρα του φαγητού υπήρξε μια κ ό λ α σ η!

Βεβαίως για να αποφεύγω αυτή την κόλαση, έβγαινα ενίοτε  στο δρόμο με κανα ψωμοτύρι στο χέρι και το έτρωγα παίζοντας "κουτσό" με τις καλές φιλενάδες,  όμως...όλο και κάποια στιγμή, αναγκαζόμουν να μπω στο σπίτι για φαγητό, διάβασμα-ελάχιστο-και ύπνο,  το μεσημέρι , ή το βράδυ.

Η μάνα μου- ευτυχώς που δούλευε κιόλας- τότε  με  έβλεπε- και με... περιάδραχνε!

-Ελα εδώ να σε περιαδράξω-με αγριοκοίταγε.

Το "περιαδράξω", βεβαίως και  δεν ακουγόταν με ευχαρίστηση απ' το μισόκουφο αυτάκι μου

(ναι, από τότε, γιατρέ μου, είχα ένα αυτί μισόκουφο, το έπαθα  από φρικτά επώδυνη παιδική ωτίτιδα, ήτις εγκαίρως δεν θεραπεύτηκε.)

Δεν το είχα ψάξει σε λεξικό, αλλά η εμπειρία, μου εξηγούσε πολύ καλά, της λέξης  το οδυνηρό νόημα.

Ο τούρμπο  πατήρ  έλειπε και αυτός σε "δουλειές"τον περισσότερο καιρό, ήταν χαμένος, τηλέφωνα δεν είχαμε - τρέχα γύρευε- εν πολλοίς αυτός όλο και κάτι γλύτωνε από γυναικομουρμούρα, σε μένα όμως-το μοναχοπαίδι και τον άτυπο ψυχοθεραπευτή της μανούλας...

- Αλίμονο και γραψαλίμονο!

Η μαμά ψυχοθεραπεύονταν  ασυνείδητα,  κάνοντας -με ιδία έμπνευση- screaming therapy που λένε οι πσυχίατροι-  κατ'εξοχήν και κυρίως στην ώρα του  φαγητού!

Καθόμουν, που λες,  να φάω, το έρημο,  και ενώ είχα μπροστά μου το πιάτο με το λιτό έδεσμα, ρύζι-και των κινέζων- ή πατάτες ή μακαρόνια-όλα τα ...θρεπτικά - η μανούλα -δι ασήμαντον αφορμήν άρχιζε τον "εξάψαλμο".

Κάθε φορά, η αφορμή ήταν και άλλη.

 Κάθε φορά η ευρηματικότητα της φαντασίας της, ανεξάντλητη...

-Βρέ τέρας της Κοινωνίας Των Εθνών,(ΚΤΕ όπως είναι σήμερα ο ΟΗΕ περίπου) μωρή άχρηστη, μωρή άταρη -που ό,τι πιάνεις σου πέφτει από τα χέρια -  όρνιο, καθίκι κωθώνι, δεν σου είπα, μωρήηηη, ότι το ποτήρι με το νερό ΔΕΝ  το βάζουνε ,μωρή, στην άκρη του τραπεζιού, γιατί μπορεί να το σπρώξεις,να πέσει να σπάσει και τι θα γίνει, μωρή, άμα σπάσει το ποτήρι; θα κινδυνέψουμε από τα γυαλιά και δεν έχω, μωρή χαμένη, λεφτά να πάρω άλλο ποτήρι, αει να χαθείς και  να χάνεσαι, ζώον ε ζώον, απρόκοφτη, ανοικοκύρευτη, γαιδούρα  ε γαιδούρα , που δε σέβεσαι τον κόπο μου, κτήνος , ίδια μωρή είσαι, όλόϊδια  με τον πατέρα σου, τον Παναγή από τα Μέγαρα, το νταβατζή το... σκατάααα!!!!

(όντως έγινε "σκατάς" μερικές δεκαετίες αργότερα όταν της άλλαζε με χριστιανική αγάπη και  αφοσίωση- πραγματικά αγόγγυστα και θαύμαζα-  τα πάμπερς τότε που τη φρόντισε  τριάμισι χρόνια κατάκοιτη)

τον αλήτηηηη! που μου 'φαγε τη ζωή μου την κατάστρεψε, μαύρη η ώρα και η στιγμή που πήγα και τον παντρεύτηκα, ανάθεμα την ώρα που τον παντρεύτηκα, ανάθεμαααα!

Έτσι γινόταν πάντα.
Ξεκίναγε από το μοναχοπαίδι της,  την ασήμαντον αφορμήν και καταλήγαμε στο
(μή Ορθόδοξον ) ανάθεμα!

(να δώσω σημαντικές αφορμές για μάλωμα ούτε κατά διάνοιαν ούτε κατα φαντασίαν, περιστεράκι μου...άψογη στα περί  ηθικής, άψογη στα σχολεία μου...αλίμονο, αν έδινα αφορμή και σε τέτοια θα με ανασκολόπιζε ευχαρίστως η καλή η γυναίκα, με  τα τέρατα της οργής που την παίδευαν...)

 Καταλήγαμε, λοιπόν,  στου πατέρα μου το ανάθεμα σε φοβερές "ευχές" και  κατάρες "να γκρεμοτσακιστεί ο παλιάνθρωπος- όπου γυρίζει με το αυτοκίνητο με τις γκόμενες, να μη σώσει να ξαναγυρίσει πίσω να γλυτώσουμε!"

Όλα αυτά, τα φοβερά- με τσιρίδες  που ακούγονταν ένα χιλιόμετρο τουλάχιστον μακριά από το σπίτι και με έκαναν να ντρέπομα αφορητα να θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί,
 εκτοξεύονταν μπροστά σε ένα πιάτο γιαχνιστές πατάτες, ή λίγο ρύζι πιλάφι, σπάνια λίγο κοτόπουλο...

Καταλαβαίνεις , λοιπόν, ακόμα και συ,  ανυποψίαστε, μεγαλωμένε με πλούσια γονεϊκή αγάπη, περαστικέ, ευλαβικέ αναγνώστη, γιατί το στομάχι μου δενόταν σαράντα κόμπους, γιατί χόρταινα τρώγοντας μόνο τρεις μπουκιές και μετά έφευγα τρέχοντας , έξω απ' το σπίτι, να βρω τις καλές φιλενάδες, ή τα περιστέρια μου, επάνω στη γέρικη  ελιά, να τους δώσω -και να πάρω από τα γουργουρητά τους - μια σταλιά τρυφερότητα που εκφραζόταν με φιλικά τσιμπηματάκια τους πάνω στα παιδικά, τρυφερά δάχτυλά μου...

(Ω ναι...τα περιστέρια μου  με αγαπούσαν, με παρηγορούσαν
 κ υ ρ ί ω ς  γι αυτό και θρήνησα πολύ όταν λείποντας κάποιο διήμερο  -η μικρούλα με τη μαμά στην  Αθήνα- και επιστρέφοντας κατάλαβα πως  η κακιά Φρικαντέλα (βλέπε Ε.Τριβιζά)  σπιτονοικοκυρά του καιρού εκείνου -επειδή της χαλούσαν -λέει- τον κόσμο με τα πετάγματα και τις κουτσουλιές τους- αδίστακτα από προσώπου γης, και αέρος,  τα εξαφάνισε.)

Σε όλη την παιδική ηλικία και την εφηβική , τη  νεανική και αρκετό χρόνο μετά το γάμο μου- όπου με πετύχαινε ...εύκαιρη- το ίδιο σκηνικό με τη μανούλα και το γεμάτο κόμπους στομάχου,  φαί, λατρεμένο μου.

Μονάχα μια φορά είχε καλή διάθεση η μανούλα θυμάμαι.
Μια μοναδική φορά, με καλοπήρε.
Στη μικρή πόλη που μέναμε τότε, είχε πανήγυρη μέρες.

 Μαζί με τους  πάγκους των μικροπωλητών,   κάποιος πουλούσε και "γουρνοπούλα"!

(Ήτανε... δεσποινίς το γουρούνι και το ονόμαζαν έτσι; πώς πήγαινε η κλίση; ο γουρούνος , η γουρούνα και το παιδί τους η γουρνοπούλα; αδιευκρίνιστη η απορία μου από τότε πλανάται...ωστόσο συμφώνησα να φάμε  το χοιρινούλι).

Αγόρασε, λοιπόν, η καλή μου μητέρα δυο μερίδες ξεροψημένη γουρνοπούλα, τις αλάτισε  και  τις σέρβιρε ήρεμα, πρώτη φορά στα χρονικά , να τις φάμε..

Δοκιμάζω την πρώτη μπουκια, θεόπικρη.
Δοκιμάζω τη δεύτερη, το ίδιο.
Δοκιμάζει η μανούλα την τρίτη, την έφτυσε.

Δεν ήταν της μοίρας μου να φάω γλυκό ψωμί σε τραπέζι.

Ούτε καν γλυκειά γουρνοπούλα.

 Τι είχε συμβεί;

Απάνω στη σύγχυση αντί για αλάτι , την είχε "αλατίσει" με "Κλιν"  το λευκό απορρυπαντικό της εποχής, που πουλιόταν και αυτό σε διάφανο  πλαστικό σακκουλάκι -όπως το αλάτι!

Πάλι το φαγητό  κατάντησε  πικρότατο.

"Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον" έλεγον οι αρχαίοι.

Το δικό μου φαί, έπρεπε  να είναι αλατισμένο με θλίψη, με ύβρεις και πίκρα.
.....................................................................................

Με έβλαψε, μακροπρόθεσμα,  άραγε, αυτή η εμπειρία;

Νομίζω , όχι, ευλαβικέ αναγνώστη.

Με δίδαξε πως η γονεϊκή φροντίδα δεν είναι ούτε δεδομένη, ούτε αυτονόητη.

Με κατέστησε προσεκτική.

Με έκανε  βαθύτατα ευγνώμονα για όποια  ευλογία υλική και πνευματική,  μου χάρισε  ο Τρισάγιος  Θεός,  στη συνέχεια....

Σαλογραία

54 σχόλια:

  1. ρε τι τραβηξαμε και μεις τα κακομοιρα απο τις α....μιες!!!!
    απαπαπαπα

    ο καλος Θεος να μας φροντιζει και να μας λυτρωνει απο τα καταλοιπα ολων αυτων των καταστασεων,,,,τελικα Σαλη μου λιγο πολυ ολοι ταχουμε βιωσει...μηπως ηταν της μοδος?
    μηπως ειχε πεσει φυλοξερα?
    ελεος δηλαδη!!!
    διαβασα το κειμενο σου και απο τη μια γελασα με τη καρδια μου και απο την αλλη θυμηθηκα διαφορα και ψυχοπλακωθηκα!!!!
    θεοσχωρεστους...και μας μαζι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μητσάρα
    όταν έχεις περάσει μια καταιγίδα και είσαι μέσα σε φωτιά με τζάκι αναμμένο, τη βλέπεις την καταγίδα εκ του ασφαλούς και χαίρεσαι που την πέρασες.
    Όλοι να είναι συχωρεμένοι.
    Τόσο καταλάβαιναν, τόσο μπορούσαν, τόσο έκαναν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σαλογραία αγαπητή, ούτε βαλτή να είσαστε.

    Συγχωρημένοι όλοι και εμείς μακάρι να μην πούμε ποτέ ότι τα καταφέραμε καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η σκέψη μου είναι:

    "Με έκανε βαθύτατα ευγνώμονα για όποια ευλογία υλική και πνευματική, μου χάρισε ο Τρισάγιος Θεός, στη συνέχεια...."

    Αυτό είναι το ζουμί της υπόθεσης.. Στις αρνητικές εμπειρίες που αναπόφευκτα φέρνει κάποια στιγμή η ζωή, κάποιοι αντιδρούν με σύνεση, αίσθηση ιερότητας, ευλάβεια, ταπείνωση, και αγάπη,
    ενώ άλλοι ξινίζουν τα μούτρα τους, γίνονται στριφνοί, χαιρέκακοι, κλαψιάρηδες, ανελέητοι, μίζεροι.

    Κι όταν βρεθεί κανείς ασφαλής, κάτω από τη στέγη, με το τζάκι αναμμένο, ενώ έξω υπάρχει καταιγίδα, που την βλέπει εκ του ασφαλούς και χαίρεται που πλέον δε τον απειλεί,
    μπορεί να.... αντιδρά με ακόμα μεγαλύτερη συμπόνοια, ταπείνωση, κι ευλάβεια
    ή μπορεί να.... αγωνιά με ατέρμονες σκέψεις αυτοδικαίωσης που ποτέ δε φέρνουν τη λύτρωση όση δικαίωση κι αν λάβει.

    Όταν, όμως, είναι κάποιος κάτω από την καταιγίδα, με τη βροχή να τον έχει βρέξει ως το κόκκαλο, κάτω από την καταιγίδα κι όχι μέσα σε κλειστό ζεστό χώρο όπου καίει το τζάκι, τότε, φυσικά, χρειάζεται το χρόνο να κλάψει, να θρηνήσει, να λυπηθεί, να ξεσκάσει, να εκτονωθεί. Αυτή την θαλπωρή του "τζακιού", την θαλπωρή της ζέστης, της προστασίας, της ασφάλειας, μπορεί να την παρέχει η σωστή (και όχι η λανθασμένα εφαρμοσμένη) πίστη. Η πίστη ή και τα τρυφερά περιστέρια, με τα γουργουρητά τους και τα τσιμπηματάκια τους!

    Όσο για τη γουρνοπούλα.. Είχε προκύψει τυχαία να την αναφέρω σε μια συζήτηση, κι οι συνομιλητές μου με κοιτούσαν έκπληκτοι.. Δεν είχαν ξανακούσει τη λέξη "γουρνοπούλα".. Τι είναι "γουρνοπούλα"; ρωτούσαν. Κανείς δεν ήξερε. Ε, τότε κατάλαβα οτι ήταν τοπικό το έδεσμα..
    Ευτυχώς που δεν συνέβη κάποια δηλητηρίαση όταν καταλάθος έπεσε το απορρυπαντικό αντί για το αλάτι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. η καλή η γυναίκα,με τα τέρατα της οργής που την παίδευαν...
    Με συγκίνησε ο λόγος αυτός...
    ΜΕΓΑΣ ΠΑΙΔΕΜΟΣ τα τέρατα της οργής Σαλογραία μου,ΜΕΓΑΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. βρηκα καπου αυτο!!!

    Ο ποιμαινόμενος δεν θέλει να μάθει κάτι από σένα.

    Θέλει να γίνεις ο καταλύτης που θα συμβάλλει στην βελτίωση της σχέσης του με το θεό.

    Εν πνεύματι Αγίω και προσευχή.

    Αν δεν είσαι φορέας της Χάριτος και δεν έχεις προσευχή δέξου τα πνευματικά σου χάλια και μην κάνεις τον αυστηρό δάσκαλο.

    Μείνε δίπλα στον άλλο σαν αδελφός, σαν φίλος, σαν ...πληγωμένη και αδύναμη ύπαρξη απέναντι σε μια άλλη αδελφή ψυχή.

    Δήλωσε με τόλμη την ελαχιστότητα του πνευματικού σου αναστήματος και θα είσαι αγαπητός ενώπιον Θεού και ανθρώπων.

    Κλάψε μαζί με τον άλλο, για τον άλλο και για τον εαυτό σου.

    Πόνα για τον άλλο και για σένα.

    Αν δεν μπορείς να πονέσεις και να κλάψεις για τον άλλο και τον εαυτό σου πήγαινε για καφέ με κανένα καλό παρεάκι να μιλήσεις για ποδόσφαιρο ή πολιτική.

    Είναι πιο υγιές και για σένα και για τους άλλους.

    Μην δείχνεις κάτι που δεν είσαι.

    Μην κάνεις κάτι που είναι ξένο από σένα......

    Συγχωρέστε με!
    Μήτσος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τα λάθη των γονιών μας μάς πλήγωσαν.
    Όταν, στην πορεία της ζωής μας, επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, τότε πληγωνόμαστε διπλά,μία φορά απο τον δικό μας πόνο και μία απο τον πόνο που προκαλούμε στους άλλους. Ο Θεός να μας συγχωρεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ;-)
    Ευχαριστώ και το αγγελούδι που μου έφτιαξε το κέφι με το καρτούν της Κλάραμπελ που μου έστειλε!

    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπάρχει επίσης και :το πετρωμένον φαγείν αδύνατον!
    Αν σου κάνει(που σου κάνει..)

    Αυτά που ως άνω περιγράφεις είναι κακοποιητική συμπεριφορά σε επίπεδο βαναυσότητας! Απύθμενης!
    Υποθέτω οτι ο πατέρας σου θα έκανε ότι μπορούσε για να βρίσκεται μακριά από την υστερικού τύπου μανιοκατάθλιψη..και την περιποιήθηκε κιόλας! Οσιομάρτυρας!
    Το εννοώ! Όπως και εννοώ οτι είσαι ΑΝΘΕΚΤΙΚΗ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ρεγγίνα
    γέλασα πολύ με το πετρωμένον φαγείν αδύνατον!
    ΕΞΑΛΛΟΟΟ!
    Ναι, ο πατέρας μου σήκωσε ΠΟΛΥ μεγάλο φορτίο.
    ΉΘΕΛΕ, ΩΣΤΟΣΟ, ΕΚΕΙΝΟΣ, να την φροντίσει.
    ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ, ΜΕ ΣΘΕΝΟΣ ΨΥΧΗΣ, ΚΑΙ ΣΘΕΝΟΣ ΣΩΜΑΤΟΣ.
    ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕ 4 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΕΙΝΗ.
    ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΧΑΘΗΚΑΝ ΛΙΓΟ ΛΙΓΟ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΟΤΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟ...
    ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΑΠΕΛΘΟΝΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΩΝ ΗΜΩΝ...
    Δεν έχει σημασία πόσες αμαρτίες κουβαλάει ο καθένας.
    ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Όταν, στην πορεία της ζωής μας, επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, τότε πληγωνόμαστε διπλά,μία φορά απο τον δικό μας πόνο και μία απο τον πόνο που προκαλούμε στους άλλους. Ο Θεός να μας συγχωρεί".
    .....................
    Οταν θα φτάσουμε σε αυτή την ευλογημένη ΕΠΙΓΝΩΣΗ ότι δε γίνεται να πληγώσουμε τον απέναντι, χωρίς να πληγώνουμε και τον εαυτό μας, τότε ίσως η ζωή μας λουστεί με ένα φως αναγέννησης...
    Καλο βράδυ αγαπημένο μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. :-)
    Υ.Γ.Ρεγγίνα δεν νομίζω ότι ήμουν ανθεκτική.
    Μάλλον δεκτική ήμουνα.
    Ο,τι μου καταμαρτυρούσε, τα ΔΕΧΟΜΟΥΝΑ.
    Σκεφτόμουν ότι οι κακίες που έλεγε ότι ήταν όλες ΑΛΗΘΙΝΕΣ.
    Δε θύμωνα μαζί της.
    Απλά λυπόμουνα που ήμουνα τόσο κακό παιδάκι, ΑΝΑΞΙΟ ΤΟΣΟ ΣΩΣΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ, κατάλαβες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βρε παρουσιαζω ενα σύμπτωμα τελευταιώς....
    Μπαίνω και κοιτω τις αναρτησεις σου...
    Εγώ ο δύσκολος τουρίστας.....
    Που ξερεις πολύ καλα πόσο δύσκολα παρακολουθώ επισταμενος κι οχι περιστασιακώς κάποια ιστολόγια....

    Τελοσπαντων.....

    Σαλογραία βλέπω εχεις γευτει λοιπον τον ΚΛΙΝ...
    Κι εγω πέρασα το σαπούνι για γιαούρτι πριν από 40 χρονια ενα απογευματακι στον Πειραιά....
    Το σαπούνι πουλιόταν σε μορφή κάτι σαν κρεμα μέσα σε κιούπι με το κιλό!!!!!!
    Εχωσα το χερι και το έβαλα στο στόμα....
    Μετα (οταν καταλαβαν ότι το καταπια κιολας) ακολούθησε το χάος.....
    Πως μου έφερες αυτην την μνημη..περίεργο.

    Τωρα να σου πω κι εμενα μου έκανε εντύπωση ο λόγος:

    "η καλή η γυναίκα, με τα τέρατα της οργής που την παίδευαν..."

    Το είδα στην μάνα μου που μας κυνηγαγε εμενα και τον 2ο αδερφό μου με την κουτάλα...για να γίνουμε άνθρωποι...
    Και το είδα και στην Ευη..... που τα "έκανε" στον Μάκη μας....

    Γενικά εσεις οι γυναικες έχετε ενα θεμα με αυτά τα τερατα.....

    Ελπίζω να κρατούνται για τα παιδιά ΜΟΝΟ γιατι αλλιώς το θέμα ξεφεύγει και κάποια πράγματα που λεγαμε σε προηγούμενη αναρτηση μερί μυστηρίου του Γαμου ...πάνε περίπατο.....

    Βλέπεις τα "τέρατα" έχουν κι αυτόν τον σκοπό....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θάνο μου

    η διαχείριση του πάθους του θυμού αποτελεί τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών...

    Προσωπικά, ΑΚΟΜΗ δεν έχω καταφέρει να το δαμάσω όσο και όπως θα ήθελα, όμως έχω βάλει στον εαυτόν μου έναν βασικό όρο από τον καιρό που παντρεύτηκα.

    Αν επιθυμώ να εκτονώσω οργή δίκην Αίτνας, θα το κάνω με άνθρωπο ΕΚΤΟΣ οικογένειας.

    Με ανθρώπους ΕΝΤΟΣ οικογένειας, επιθυμώ διακαώς κλίμα ΕΙΡΗΝΗΣ, ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ, ίσως γιατί κάποτε αυτές οι ευλογίες, μου έλειψαν απίστευτα...

    Μην ψάχνεις να βρεις άκρη...

    :-)

    ΑΚΡΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΟΟΟΟΣ!

    Της γυναίκας η καρδιά είναι ΜΙΑ ΑΒΥΣΣΟΣ...ΠΟΤΕ Η ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΠΟΤΕ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ...

    Φίλησέ μου την Εύηηηηηη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπημένα μου σας ευχαριστώ για τα σχόλια...

    Εμμανουήλ
    δεν ήμουν βαλτή, μου προέκυψε αυθορμήτως το θέμα,όταν είδα το καρτούν της γελαδίτσας με το χάμπουργκερ...

    Ανών.περιστεράκι
    παρά το νεαρόν πολύ ώριμες σκέψεις.
    Γέλασα πάλι με τη "γουρνοπούλα" .
    Μου πήρε και μένα πολλά χρόνια να καταλάβω ότι η λέξη χρησιμοποιείται στη συγκεκριμένη περιοχή μόνο...

    Μήτσο
    ωραίο το κείμενο για τους ποιμένες...

    Ανών. αγαπημένο
    τα ΤΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ, ζωγραφίζονται στην ανάποδη του υφαντού της ζωής μας.
    Όταν το κοιτάξουμε από την όψη θα αντιληφθούμε το αληθινό σχέδιο που ήταν υπέροχο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γρηγόρης Ζαγοραίος25 Νοεμβρίου 2010 στις 10:05 π.μ.

    Καλημέρα χρυσαφένια μου...
    Απότι φαίνεται αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις μας....! Είναι μοιραίο μάλλον....
    Το κείμενο στο οποίο "στολίζεις" την μακαρίτισσα μανούλα σου -ο Θεός να αναπαύσει μετά δικαίων το πνεύμα της-
    θά `πρεπε να το διαβάσουν τα σημερινά παιδιά που καταλήγουν σε ψυχιάτρους και ψυχολόγους όταν αντιληφθούν ότι τελικά δεν είναι το κέντρο του κόσμου!
    Σίγουρα είχε τον τρόπο η μητέρα σου να σου δείχνει τα μητρικά της σπλάχνα και αυτό θάπρεπε να μας το παρουσιάσεις κάποτε...το οφείλεις και σέ`κείνους-τους γονείς σου εννοώ- και σε μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΚΑΛΗΜΈΡΑ!
    Καλά η οργή είναι μεγάλο σχολείο πραγματικά!Ειναι σχολείο επειδή πρέπει να ψυχολογήσει κανείς πως περίπου σκέπτεται ο άλλος.Μπορεί ας πούμε να μη μιλήσεις για να μην οργιστείς και να ανάψεις φωτιά στην καρδιά του άλλου ο οποίος για να ηρεμήσει πρέπει να συνδιαλλαγεί΄.Αλλος πάλι για να του περάσει η οργή πρέπει να μείνει μόνος του ..δεν θέλει καμία συζήτηση...γιατι ναι μεν είναι πάθος η οργή αλλά αν πρόκειται να σκάσεις τον άλλον με την σιωπή σου για μένα δεν έχει αξία.Το καλύτερο νομίζω είναι να διακρίνει κανείς πότε πρέπει να σιωπήσει και πότε να συνδιαλλαγεί.Θα τύχει και να οργιστεί αλλά και αυτό μέσα σε χαμηλούς τόνους ώστε να μην υπονοείται μίσος αλλά δικαιοσύνη εν αγαπη.Το ζήτημα είναι πως μπορει να φερθεί κανείς σε κάποιον που ξεπερνάει τα όρια της λογικής και αποθρασύνεται και αν δεν βάλει κανείς κάποια όρια χρησιμοποιώντας την οργή σαν ασπίδα,ο άλλος μπορεί να σε καταστρέψει...μέχρι ποιο σημείο φτάνει η αοργησία που σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται και αναισθησία αλλά δεν είναι...
    Για μένα οι αρετές είναι θεάρεστες και δύσκολα αποκτιούνται αλλά δεν θα ήθελα ποτέ να τις αποκτήσω στην πλάτη του άλλου..πηνελόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γρηγόρη μου

    πότε χάλασαν οι σχέσεις μου μαζί σου, ώστε να χρειάζονται αποκατάσταση;
    Μα για Όνομααα!
    Είσαι λατρεμένη φάτσα και το ξέρεις!
    ;-)
    .................
    Η μανούλα μου υπήρξε μια ΑΓΙΑ γυναίκα.
    ΜΌΝΟΝ ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ.

    Υπήρξε ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ σε όλα της, με ΕΝΑ μόνο ΑΓΚΑΘΙ:
    ΤΟ ΑΧΑΛΙΝΩΤΟ ΒΡΙΣΙΜΟ, όποτε θύμωνε.

    ;-)Κάποτε, ηλικιωμένη πια, ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΟΡΑ, ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΜΕ ΕΙΧΕ "ΣΤΟΛΙΣΕΙ" ΕΠΙ ΧΡΟΝΙΑ, ΑΝΑΙΤΙΩΣ...

    Ειλικρινά, ξαφνιάστηκα.

    Δεν το περίμενα ότι θα μου ζητούσε ποτέ συγνώμη αυτή η γυναίκα που ήταν ΤΟΣΟ ΒΕΒΑΙΗ ΟΤΙ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ ΠΟΥ ΜΕ "ΣΤΟΛΙΖΕ".

    ΞΑΦΝΙΑΣΤΗΚΑ απίστευτα με την αίτησή της για συγνώμη, "εντάξει εντάξει δεν υπάρχει πρόβλημα" μουρμούρησα και ΑΛΛΑΞΑ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ διότι μου ανέβηκαν πολλά δάκρυα στα μάτια...

    Χαίρομαι σήμερα, έχοντας τη ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ότι βρίσκεται στη ΜΕΓΑΛΗ ανάπαυση επειδή ΓΝΩΡΙΖΩ και πώς έζησε και κυρίως, ΞΈΡΩ π ώ ς πέθανε...

    Ας έχουμε την ευχή της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γρηγόρης Ζαγοραίος25 Νοεμβρίου 2010 στις 10:43 π.μ.

    ...Αμήν!
    Όσο δε γιά τις σχέσεις μας...εννοώ τις ηλεκτρονικές.
    Αλήθεια τι γίνανε οι σχετικές αναρτήσεις;... είχες πεί ότι περίμεναν κάποιοι απαντήσεις από μένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Γρηγόρη μου
    δε θυμάμαι τώρα σε ποιες αναρτήσεις αναφέρεσαι,ούτε ποιοί περίμεναν απάντηση.
    Υπάρχουν οι αναρτήσεις, απλά είναι αόρατες προς το παρόν.
    Θα τις ξανακάνω ορατές σε λίγο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ρεγγίνα
    Ερώτηση τεχνικής φύσεως:

    Γιατί όταν μπαίνω στη σελίδα σου,πότε κολλάει το σύστημα πότε τρέχει πολύ γρήγορα;

    Είχες δωράκια για όλους πάντως εκεί!
    Υπέροχα!
    ;-)

    Και στη σελίδα του Θάνου κάτι ανάλογο παθαίνω.

    Τι μπορώ να κάνω για να το διορθώσω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ρεγγίνα είπε: Αυτά που ως άνω περιγράφεις είναι κακοποιητική συμπεριφορά σε επίπεδο βαναυσότητας! Απύθμενης!
    Υποθέτω οτι ο πατέρας σου θα έκανε ότι μπορούσε για να βρίσκεται μακριά από την υστερικού τύπου μανιοκατάθλιψη..και την περιποιήθηκε κιόλας!

    Ναι, αλλά την γυναίκα την είχε κάνει τάρανδο ο άνδρας της. Ποιός ξέρει το πώς θα αντιδρούσε η κάθε μία από εμάς άν βρισκόταν στη θέση εκείνης της γυναίκας. Οπότε, Ρεγγίνα, μη σκανδαλίζεστε. Τόσο παράλογο φαίνεται οτι ο άντρας περιποιήθηκε την γυναίκα του πριν αυτή πεθάνει, όταν σε όλη την υπόλοιπη ζωή την είχε κάνει τάρανδο; Έτσι νομίζω. Καλησπέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. :-)
    Και το ερώτημα είναι:

    -ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ ΤΑΡΑΝΔΟ;

    ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΚΕΙΝΗ ΤΟΥ ΕΣΠΑΣΕ Κ Α Π Ω Σ ΤΑ ΝΕΥΡΑ;

    Απλά...μικρή ερώτηση κάνω...
    Και γω δεν έχω την απάντηση...

    ΝΑ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΘΕΜΑ για συζήτηση...προσεχώς!

    Πάντως, κατά την ταπεινή μου άποψη, την ΟΠΟΙΑ καλή χριστιανική συμπεριφορά ΔΕΝ μας την οφείλει με ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ τρόπο, ΚΑΝΕΙΣ.

    Την καλή και χριστιανική συμπεριφορά, ΑΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΕΚΑΣΤΟΣ, ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ. ΑΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ.

    ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ
    ΝΑ ΜΗ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΗΣΕΙ
    ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ...

    Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ , ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.
    ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΘΑΝΑΤΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ωραιο θεμα για συζητηση αλλα δεν επιθυμώ να συζητησω τιποτα αυστηρώς
    οικογενειακό της φίλης μας.........

    Αν θέλετε σε γενικότερη βάση και χωρις αναφορες σε συγκεκριμένα
    πρόσωπα ευχαρίστως.

    Καλή μου Σαλή ελπίζω η εξομολογητική σου διάθεση να μην συνεχιστεί σε τετοιο επίπεδο....

    Δεν νομίζω να ξερω "γιατι την έκανε ταρανδο" και δεν θέλω να ξέρω
    τίποτα επί του προκειμενου...
    Το τι κρύβει στην ψυχή του κάθε άνθρωπος και μάλιστα πρόσωπα που έχουν "φύγει" και είναι αν μη τι άλλο ιερά για κάποιον από έμας (πολυ περισσότερο για την φιλοξενούσα φιλη μου) δεν θέλω να το σχολιαζω.....

    Οπότε μην αναβεις κι εσυ την κουβέντα επί συγκεκριμένης κατάστασης σε παρακαλώ...

    Συγνωμη που σε "μαλωνω"......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Θάνο μου
    πολύ ευγενική η προστατευτική σου διάθεση...
    Αν κάνουμε κουβέντα σε γενικό πλαίσιο θα την κάνουμε.
    Οι φαύλοι κύκλοι της συμπεριφοράς των ανθρώπων δε σπάνε εύκολα.
    Στα χρόνια προβλήματα οργής και μνησικακίας κυρίως μεταξύ των συζύγων, κάποιος δίνει μια λάθος μπαλιά στον απέναντι και ο απέναντι ξαναδίνει και αυτός λάθος μπαλιά και στο τέλος το μπαλάκι παίρνει εφαπτόμενες και εκτοξεύεται στο έξω διάστημα και άντε μετά να το μαζέψεις...
    Οι ταρανδοποιήσεις προκύπτουν σχεδόν πάντα, από τάσεις, ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ, γι αυτό και δε μένουν ΠΟΤΕ κρυφές, πάντοτε έρχονται στο φως, αργά ή γρήγορα, επειδή αν μια ταρανδοποίηση μείνει κρυφή, η ύπουλη και αόρατη χαρά της εκδίκησης δεν λαμβάνει υπόσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΧΕΙ Η ΚΟΥΤΡΑ ΣΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Τα περί ΚΟΥΤΡΑΣ, ΙΣΧΥΑΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ.

    ΣΗΜΕΡΑ, ΠΑΘΑΙΝΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΠΛΥΣΗ Η ΚΟΥΤΡΑ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΖΗΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ,
    ΠΟΥ ΟΣΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΘΑ ΛΑΒΟΥΝ ΜΙΣΘΟ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ΜΙΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΕΙΧΕ ΒΓΑΛΕΙ ΟΤΙ Η ΚΑΛΥΜΝΟΣ ΕΧΕΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΙΑΖΥΓΙΑ ΛΟΓΩ ΜΟΙΧΕΙΑΣ.
    ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ.ΠΑΕΙ ΧΑΛΑΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ.ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ ΚΑΛΥΜΝΙΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΕ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΡΕΛΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ.
    ΧΑΛΑΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΧΩΡΙΑ;ΑΙΝΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Γιατί, καλέ, να μη χαλάσουν και χωριά;
    Δε διαθέτουν τυφλεόραση τα χωριά;

    Αφού διαθέτουν, είναι περίεργο που τα διαζύγια δε βγαίνουν ακόμα περισσότερα.

    Με τηλεόραση στο σπίτι, ΔΕΝ ΜΕ ΠΑΡΑΞΕΝΕΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΛΕΟΝ.
    ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. :-) SALOOOOOOOOO KOUKOU!
    XAIROMAI POU SE ARESE TO AGELAZAKION!

    ΟΜΩΣ -ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΜΟΥ ΝΑ ΠΩ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ....
    ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΑΚΟΥΩ ΠΟΥ ΛΕΝΕ-
    "καντε σεξ κλπ"
    ΚΑΙ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΤΟ ΕΞΗΣ=
    ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΡΩΤΑ
    ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ.
    ΣΕΞ ΚΑΝΟΥΝΕ ΤΑ ΖΩΑ-ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΜΟΝΟ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ.
    ΟΥΧΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗΝ.

    ΟΠΟΤΕ ΠΛΗΗΗΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ
    ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
    ΑΣ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΡΩΤΑ
    ΑΛΛΙΩΣ ΑΣ ΛΕΜΕ
    "ΠΗΔΑΩ-ΠΗΔΩ"
    ΔΙΟΤΙ ΣΕΞ->ΑΓΓΛΙΣΤΙ =ΤΟ ΦΥΛΟΝ
    sex=MALE OR FEMALE
    etsi lene stis I D cards toys=TAYTOTHTES!
    SEX->FYLON!
    KAI MONON!
    AGGLISTI LENE-
    MAKE LOVE....
    AS MHN XRHSIMOPOIOYME EKRASEIS-ENNOIES
    OI OPOIES MAS RIXNOYN AKOMA PIO XAMHLA.
    ENW -YPOTI8ETAI-OTI AGWNIZOMASTE PNEYMATIKA.

    +EYLOGHSON
    FILIA
    +O THEOS NA MAS FYLAEI....GENIKWS.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Πηνελόπη μου
    το σχόλιό σου παραπέμπει στην αναγκαιότητα της ΜΗΤΕΡΑΣ ολων των αρετών της ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ.

    ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ, ΣΕ ΕΠΑΡΚΕΙΑ...
    ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΠΑΡΑ ΦΩΣ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. οταν λεμε
    ΘΕΕ ΜΟΥ,ΦΩΤΙΣΟΝ ΜΟΥ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ
    ΔΙΟΤΙ ΩΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ
    ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ+ΤΙ ΝΑ ΠΩ...
    Τότε ο Θεός μας φωτιζει
    διοτι βλεπει την ταπεινωση μας
    και την παραδοση μας στα χερια Του
    και επεμβαινει.
    ΦΩΤΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ
    ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ!
    ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ+ΔΙΑΚΡΙΣΗ+ΠΡΟΘΥΜΙΑ
    ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ....

    ΦΙΛΑΚΙΑ.!.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Προς αγαπημένο ανων. με τα γκρίκλις ωραία η διευκρίνιση.
    Και ναι η αγελαδίτσα, ήταν ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ!
    ;-)
    Προσωπικά αναφέρθηκα στο σεξ ως καθαρά ΕΠΙΔΕΡΜΙΚΗ απόλαυση.
    Ο έρωτας έχει και συναισθηματικές παραμέτρους αγάπης, εκτίμησης, επικοινωνίας,κοινού πνευματικού προσανατολισμού, διάφορα.
    Και η διαδικασία του φαγητού έχει από τη μία καθαρώς την τέρψι του λάρυγγα και από την άλλη, τη χαρά του συντρώγειν μετά φίλων, αδελφών, αγαπημένων, που είναι μια πολύ πιο σύνθετη και βαθιά χαρά.

    Το ωραιότερο έδεσμα να έχει κάποιος μπροστά του, αν δεν το τρώει με συναισθήματα ευχαριστίας και φιλίας, αλλά απλά σαν ζώο, σίγουρα, η ευχαρίστηση δεν είναι η ίδια.
    Σχεδον εξανεμίζεται.

    Και το σεξ είναι πολύ σημαντική παράμετρος του γάμου και του έρωτα που θα έπρεπε να υπάρχει μέσα στο χριστιανικό γάμο.

    Σαφώς και είμαι ενάντια στην πρακτική του σεξ για το σεξ και μάλιστα προ του γάμου...τα έχω αναπτύξει αυτά σε παλιότερες αναρτήσεις...οι νέοι αναγνώστες ας ανατρέξουν στο περί παρθενίας και παρθενορραφών ποστάκι της Σαλογραίας να καταλάβουν τη σύνολη τοποθέτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. MA SALOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO MOU!!!
    GIATI PALI XRHSIMOPOIEIS THN LEKSH SEX?!

    H ERWTIKH PRAKSH-H SYNEURESH EINAI TO SWSTO
    KAI TO ....ΘΕΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΕΣΤΟΝ!

    ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ!

    ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΣΕΞ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΑΜΟ
    ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΓΑΠΗΣ
    ΑΛΛΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΗΔΟΝΗ.

    ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΗ Η ΛΕΞΗ ΣΕΞ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ.
    ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ
    ΑΣ ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ
    ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ....

    ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ.
    ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΑΣΧΗΜΑ.
    ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΛΕΜΕ
    "γυρναω μια τσοντα πριβε με τον συζυγο μου!"!!!
    ...ΚΑΤΑΛΑΒΕς?!
    ΑΛΛΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΡΩΤΑ :-)
    {ΜΕΣΑ Η ΟΧΙ ΣΤΟ ΓΑΜΟ....}
    ΑΛΛΟ ΠΗΔΙΟΜΑΣΤΕ!:-(

    ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ! Again! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Προς ανων. περί διάκρισης
    ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.
    ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗ ΛΑΒΕΙ.
    ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΤΟ ΝΑ ΤΗ Ζ Η Τ Η Σ Ε Ι Σ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ...
    ΜΑ ΔΟΘΗΚΕ ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ...
    "Ζητείτε και ευρήσεται, κρούετε και ανοιγήσεται, ο αιτών λαμβάνει, ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται"λέει η Καινή Διαθήκη...
    ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΑΓΩΝΑ ΤΟ ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ...και αν δεν λαμβάνουμε καμια φορά δεν λαμβάνουμε διοτι κ α κ ώ ς αιτούμεθα...ή δεν πρέπει να λάβουμε ακόμη...δεν είναι προς το συμφέρον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Εντάξει, αγαπημένο μου.
    Εχεις δίκιο.
    Συνεύρεση, λοιπόν, σαρκική επαφή και όχι σεξ.
    Παρασύρομαι από τις άθλιες ατάκες του συρμού, συγχώρησον, έχεις δίκιο.
    Φιλάκιαααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. makia moukia!
    to kseyrw oti den ta ennoeis esy etsi
    dioti den eisai pornodiastrofiki
    alla PNEYMATIOS ANTHRWPOS!

    EYXES!+
    KAI...
    {APLA STO EIPA GIA NA MHN ADIKEIS THN PSYXH SOY
    ME XAZES EKFRASEIS THS MODOS!}

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Περιστεράκι μου
    το τι κουμάσι είναι ο εαυτός μου, μόνο στη ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΩ.
    ΟΧΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ.
    ΜΗΝ ΠΡΟΤΡΕΧΟΥΜΕ.
    ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ...ΥΠΟΜΟΝΕΣ!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Με το "Κλύν" πρέπει νάβγαζες μετά μπουρμπουλίθρες. Θα ήσουν η ατραξιόν της γειτονιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Cummulus
    έτσι κι αλλιώς ήμουνα η ατραξιόν της περιοχής γιατί περπάταγα σε όλη την πόλη μικρούλα στο δημοτικό με τα δυο μου περιστέρια, το ένα πάνω στο δεξί ώμο, το άλλο πάνω στον αριστερό και δεν έφευγαν με τίποταααα!
    Και χάζευε ο κόσμος με το αλλόκοτο θέαμα!
    Την... ιδιορρυθμία την είχα παιδιόθεν
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Μας συγκίνησες πάλι...
    Μας έχεις καταστρέψει με τα
    χαρτομάντιλα..έχουμε πουληθεί.
    Αλήθεια..άκουσες ότι
    έρχονται περικοπές και στους
    μισθούς της "μετά ζωής"; Έτσι
    έμαθα..επίσης όλοι θα αναχωρούν
    μετά τα 80..για να αυξηθούν οι εισφορές
    δεν βγαίνουν τα ταμεία λέει..μόνο τα του Άδου ταμεία δεν έχουν πρόβλημα. Τι να πω..δεν πρόλαβε
    ο πατριώτης μας ο Λοβέρδος να βάλει τάξη

    Χωστήρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. ;-)
    Χωστήρ περιστεράκι μου, για την αγάπη σ'ευχαριστώ...

    Έτσι προχωράει η ζωή όλων, στην ανηφόρα...
    Μια με γέλιο, μια με δάκρυ...δεν προλαβαίνουμε να βαρεθούμε...έχει ποικιλία!

    Τι θα προκύψει τώρα με τους επίγειους μισθούς ένας Θεός ξέρει...
    Για τους ουράνιους δεν ανησυχώ...εκεί υπάρχει ΑΦΘΟΝΙΑ!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Σαλογραια ....
    σευχαριστω για την αναρτηση αυτη...με ξεμπλοκαρες απο αναλογες δικες μου περιπτωσεις...
    θεοσχωρεσει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. ;-)
    Ο Κύριος όλους μας συχωρεί και περιμένει την ωριμότητά μας μέσα από τα μυριάδες σκηνικά της καθημερινότητας που επιτρέπει και μας δοκιμάζουν.
    Και όλη την ωφέλεια την κατανοούμε αφού βγούμε από τη φαινόμενη κόλαση.
    Την κατανοούμε...ΜΕΤΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Αχ βρε Σαλογραία,
    πολύ σε πόνεσα με αυτή την ανάρτηση :(
    Ο Θεός να την αναπαύει τη μανούλα σου.
    Πόσες φορές τα παιδιά κάνουν τους ψυχοθεραπευτές στους γονείς...
    ...έστω και στη μορφή "σάκου του μποξ" που απορροφά τους "κραδασμούς" που ταράσσουν την ψυχή.
    Πόσον καιρό όμως σου πήρε να ορθοποδήσεις μέσα από τέτοια ταραχή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Μαριάννα μου
    τις περισσότερες φορές τα παιδιά είναι οι ψυχοθεραπευτές των γονέων τους μόνο που περνάνε πάρα πολλά χρόνια μέχρι να το συνειδητοποιήσουν ότι αυτό συμβαίνει.
    Πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω στην τελευταία σου ερώτηση, επειδή δεν μπορώ να γνωρίζω την εσωτερική μου κατάσταση επακριβώς, δεν μπορώ να με κρίνω αντικειμενικά για τους λόγους που ανέπτυσσα στους παραμορφωτικούς καθρέφτες της υποκειμενικότητας.
    Τα προσωπικά θέματα θεραπείας και ασθένειας δεν είναι εύκολο εμείς οι ίδιοι στο εδώ και τώρα να τα αποτιμήσουμε επειδή το εσωτερικό μας βρίσκεται σε ένα διαρκές γίγνεσθαι, σε μια διαρκή κίνηση και ποτέ δεν είσαι σίγουρος.
    Εκεί που νομίζεις ότι κάτι το ξεπέρασες, τσουπ και το ξαναβλέπεις μπροστά σου...
    Και εκεί που νομίζεις ότι είσαι ακομα ασθενής έχει επέλθει θεραπεία αλλά δεν την έχεις καταλάβει...
    Πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω...διότι δεν ξέρω ...ακόμαααα!
    Ωστόσο, νομίζω ότι με έσωνε που ΑΠΟΔΕΧΟΜΟΥΝ ΤΙΣ ΥΒΡΕΙΣ ΩΣ ΣΩΣΤΕΣ. ΕΤΣΙ ΔΕ ΘΥΜΩΝΑ. ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ...ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΑ ΛΙΓΟ...ΜΕ ΕΣΩΝΑΝ ΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΦΙΛΕΝΑΔΕΣ, ΕΚΤΟΣ ΟΙΚΙΑΣ, ΤΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑ, ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ...ΑΥΤΑ ΜΕ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΑΝ ΕΜΕΝΑ, ΜΟΥ ΕΔΙΝΑΝ ΚΕΦΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Η πρόσληψη, όχι στο δημόσιο!!, παραστάσεων, επιθέτων, προσδιορισμών πάσης φύσης, αγάπης, απαξίας,άρνησης ή αποδοχής εισβάλουν στις δαιδαλώδεις διαδρομές της ψυχής και μα ςορίζουν και μας καθορίζουν με ένα αδιόρατο τρόπο, άγνωστο σε μας. Η ψυχή είναι απέραντα βαθιά για το ρηχό άνθρωπο που καλείται να τη διαχειριστεί. Στιγμές της μόνο βλέπουμε και διαχειριζόμαστε. Τα άλλα, τα πολλά είναι κρυμμένα βαθιά. Η συγχωρητικότητα ή η αγάπη είναι πράγματα δύσκολα και για να κατέβουν στην καρδιά οι έννοιες αυτές προηγείται η χάρη του Θεού. Φωνάζουν αν έρθουν μόνα τους. Κάποτε ήμουν σε μια πολύ καλή κατάσταση κι όλοι με βλέπανε και το σχολιάζαν θετικά.Εγώ δεν είπα τίποτα, έλεγαν τα μάτια, η καρδιά, το χαμόγελο, κείνες οι γραμμές στο πρόσωπο που χαράζουν την εσωτερική ειρήνη ή δείχνουν τη διαδρομή που ακολούθησε.
    Σαλογραία, γραία ή σαλή και τα δύο ή τίποτα,η έκθεση συνιστά ένα είδος ταπείνωσης. Αλλά δεν ξέρω αν αυτή η μορφή φέρνει τη λύτρωση, τη λήθη, το χάσιμο των εμπειριών πάσης φύσης. Ή θέλει άλλο τρόπο. its up to you!
    καλή διαδρομή κι εύχομαι μια Αριάδνη με μίτο.Ως αφετηρία, να μην ξεχνάμε και το Δαίδαλο..δημιουργικός μεν πλην ατυχής; ας απαντήσει ο ίδιος αν μπορεί. Πολλές φορές χανόμαστε μέσα στα "δημιουργήματά" μας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. " Η ψυχή είναι απέραντα βαθιά για το ρηχό άνθρωπο που καλείται να τη διαχειριστεί. Στιγμές της μόνο βλέπουμε και διαχειριζόμαστε. Τα άλλα, τα πολλά είναι κρυμμένα βαθιά. Η συγχωρητικότητα ή η αγάπη είναι πράγματα δύσκολα και για να κατέβουν στην καρδιά οι έννοιες αυτές προηγείται η χάρη του Θεού"
    ...........................
    Καλή μου, σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη.
    Εύχου για την πλήρη ψυχοθεραπεία μου...
    Είναι μεγάαααλη η ανηφόρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Ενιωσα να περιγράφεις πολλά από αυτά που έζησα και εγώ Σαλογραία μου ,ακόμη προσπαθώ να συγχωρέσω τους γονείς μου ,εμένα το καταφύγιό μου ήταν και είναι το φαγητό...δυστυχώς...Ευχομαι ο Θεός να μας φωτίζει να διακρίνουμε το σωστό και να καταφεύγουμε μόνο σε Εκείνον και σε καμια υλική ή ψυχική απόλαυση.Ριτουλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Ριτούλα

    Χαίρομαι που μπορείς να με καταλάβεις.
    Δεν μπορεί ο καθένας.

    Βασικά ΔΕΝ μπορεί όποιος δεν πέρασε από ΤΕΤΟΙΑ κόλαση, και δεν την έζησε ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ του.

    Όσοι, όμως, έχουμε περάσει τέτοια λούκια, ναι...ή που θα το σιχαθούμε το φαγητό ή που θα το κάνουμε θανατηφόρο παρηγορητή μας.

    Τη ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ συναισθηματική ισορροπία(άρα και την ισορροπία με το θέμα του φαγητού-διότι ΟΛΑ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ)
    ΜΟΝΟ η ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΧΕΣΗ
    με ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
    ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ,
    ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗ ΧΑΡΙΣΕΙ.

    ΕΞ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ προσωπικής, με αναπαύει να μιλάω.

    ΟΧΙ θεωρητικά.

    Σου εύχομαι κάθε ευλογία και δύναμη στη ζωή σου, για το χρόνο που έρχεται.

    Σε ασπάζομαι με χαρά και ειρήνη Κυρίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή