................................................
Έτσι βρέθηκα εδώ σε τούτον τον τόπο.
Έτσι βρέθηκα ανάμεσα σ'αυτά τα παιδιά
που κάθησαν πάνω στα γόνατά μου όπως πάνω
σε δυο βράχους απ'την πατρίδα τους, που δεν είχαν.
Με τίμησαν καταθέτοντας στην ψυχή μου τη λύπη τους
κ' εγώ τους μοίρασα ένα χαμόγελο
κομμένο απ'το δέντρο της υπομονής που είχα μέσα μου.
..................................................
Θα βαδίζω και θα εύχομαι: Ας ήταν αυτά τα παιδιά
να γίνουνε τα φτερά στη νίκη της Σαμοθράκης.........
..............................................
Νικηφόρος Βρεττάκος
ευχαριστω γι'αυτο το ποιημα, δεν το γνωριζα.
ΑπάντησηΔιαγραφήμακαρι να΄χουμε δεντρα υπομονης μεσα μας , να μοιραζουμε χαμογελα στα παιδια!
Μαρινα