Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Αφιερωμένο σε όσους -ηρωϊκά- πολεμάνε με Δράκους

Posted by Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου at 6:42 μ.μ.

11 σχόλια:

  1. Ανώνυμος24 Απριλίου 2010 στις 9:50 μ.μ.

    Σ΄ευχαριστούμε καλή μου!!!
    Δέσποινα Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος24 Απριλίου 2010 στις 11:00 μ.μ.

    Πολυ ωραίο, σαλογραία μου!
    Μου αρεσει πολύ ένα σημείο απο το βίο του Αγίου Γεωργίου. Το αντιγραφω.
    Οι άρχοντες μετά απο αρκετά βασανιστήρια, πρόσταξαν να φορέσουν στον Άγιο σιδερένια υποδήματα, κοκκινισμένα στη φωτιά και να τον αναγκάσουν να τρέχει. Οπότε ο Άγιος καθώς έτρεχε έλεγε: «Τρέχε, Γεώργιε, τρέχε τον της αθλήσεως ευπροθύμως δρόμον».
    καλο τροχάδην !
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου24 Απριλίου 2010 στις 11:37 μ.μ.

    Μαρίνα μου
    τι φρικαλεότητες πραγματικά εφεύρισκαν οι άπιστοι για να βασανίζουν άκαρδα ανθρώπους και ήρθε ο χριστιανισμός με το κήρυγμα της αγάπης -ακόμα και προς τους εχθρούς- και τις απάλυνε!

    (Είδα έχει εκδοθεί και βιβλίο με τις αγριότητες των δημίων ανά τους αιώνες.
    Φοβερό!)
    Γι αυτό οι Μεγαλομάρτυρες έλαβαν ΤΟΣΗ ΧΑΡΗ διαχρονικής επέμβασης στις ζωές των ανθρώπων- χάρη θαυματουργίας.
    Στο βιβλιοπωλείο της Αποστολικής Διακονίας μια μέρα στην Πάτρα, ένας σοβαρότατος κύριος, καπετάνιος στο επάγγελμα, μας αφηγήθηκε πώς ο παππούς του ελευθερώθηκε από τα κολασμένα τάγματα εργασίας που είχαν στα ενδότερα της χώρας τους οι Τούρκοι, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
    Ο παππούς ήταν τότε 24χρονώ παλικάρι, ήδη έγγαμος με τέσσερα παιδιά.
    Ήταν ευλαβέστατος και στο στρατόπεδο, έκανε ό,τι τον πρόσταζαν, με συνεχή προσευχή και επίκληση της προστασίας του Αγίου Γεωργίου
    (Γεώργιο έλεγαν και τον παππού)
    Μια μέρα που ένιωθε εξοντωμένος, του παρουσιάστηκε οφθαλμοφανώς ο άγιος καβάλα επάνω στο άλογό του, και τον πρόσταξε μονολεκτικά, να δραπετεύσει από το στρατόπεδο.
    -Φύγε! του είπε.
    Και ο παππούς, κατάλαβε και αναγάλλιασε, και έλαβε δύναμη αλλόκοτη.
    Ο Γεὠργιος είπε σε άλλους δυο τρεις αιχμαλώτους,ότι φεύγει με εντολή του αγίου, και αν θέλουν να πάνε μαζί του.
    Αυτοί τον πίστεψαν και τον ακολούθησαν.
    Λοιπόν, πέρασαν μέσα από όλες τις πύλες του στρατοπέδου, μπροστά από εξόδους όπου φύλαγαν αιμοβόροι τούρκοι φρουροί και ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ τους ΕΙΔΕ, κανείς δεν τους μίλησε, κανείς δεν τους σταμάτησε μέχρι που βγήκαν από το στρατόπεδο και απομακρυνόμενοι πεζοί, με μύριες ταλαιπωρίες, ανεκδιήγητες, έφτασαν στην Ελλάδα...

    Μεγάλος θησαυρός η Πίστη, Μαρίνα μου.

    Να μας φιλήσεις το μπεμπάκι!
    Χριστός Ανέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος25 Απριλίου 2010 στις 10:50 π.μ.

    Επειδη μάλλον σου αρέσουν οι ιστορίες, σου γράφω και την ιστορία του παππού μου. Στην γερμανικη-βουλγαρική (για την μακεδονία) κατοχή ήταν περίπου 15 χρονών. Μαζί με τον αδερφό του και έναν ξάδερφο, τον Βασίλη πήγαν να κόψουν ξύλα στο βουνό. Εκεί τους συλλαμβάνουν οι Βούλγαροι και τους κατηγορούν ότι είναι αντάρτες. Αφού δεν καταφέραν να τους πείσουν για το αντίθετο τους οδηγούν στην φυλακή και μετά από λίγες μέρες τους πηγαίνουν για να τους εκτελέσουν. Όταν καταλαβαν τι τους συνεβαινε άρχισαν με θέρμη να προσεύχονται. Ο Βασίλης λοιπόν παρακαλεί τον άγιο Γεώργιο, που ήταν και πολιούχος του χωρίου του , να τον γλιτώσει και του τάζει να του χαρίσει το άλογό του.
    Τους βάζουν λοιπόν στην σειρά μαζί με άλλους αιχμαλώτους. Οι στρατιώτες στήνανε λίγα άτομα απέναντι τους, και πυροβολούσαν. Μετά έρχονταν το επόμενο γκρουπ κ.ο.κ. όταν ήρθε η σειρά τους μπαίνει στο στρατόπεδο ένα μηχανάκι και ο στρατιώτης φώναζε , ουρα! ουρα! ή τουλάχιστον κάτι τέτοιο θυμόταν ο παππους μου, που απότι κατάλαβαν σήμαινε ζήτω!(ή κατουρήθηκα α΄'την χαρά μου!) έγινε μια σχετικη αναστάτωση στο στρατόπεδο και μετά τους αφήσαν ελευθερους!!
    Τ ι είχε συμβει; Η βασιλισσα της Βουλγαρίας γέννησε αγόρι-διάδοχο και δωσανε χάρη σε όλους τους αιχμαλώτους.
    Όταν τέλειωσε ο πόλεμος ο Θειος ο Βασίλης πούλησε το άλογό του και πήγε τα χρήματα στην εκκλησία. Σκέφτηκε όμως να κρατήσει τα μισά χρήματα γιατί ήταν δύσκολοι καιροί. Το βράδυ όμως βλέπει τον άγιο στον ύπνο του να του λέέι "Όλο το άλογο μου έταξες!" πετάγετε λοιπόν παίρνει και τα υπόλοιπα χρήματα και τα παει και αυτά στην εκκλησία του Αγίου.
    Αυτήν την ιστορία δεν χόρταινα να την ακούω από τον ίδιο τον παππού μου ο οποιος έταξε να ανάβει το καντήλι κάθε μέρα όπως και έκανε μέχρι που κοιμήθηκε. Ας είναι αναπαυμένος.
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου25 Απριλίου 2010 στις 11:07 π.μ.

    Υπέροχη και συγκινητικότατη ιστορία!
    Σ'ευχαριστώ, αγαπημένο μου, που αν και είσαι λεχώνα, έκανες τον κόπο να την μοιράσεις σε μας, ως αντίδωρο ευλογίας από τον Αγιο Γεώργιο που σέβεσαι ιδιαίτερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου25 Απριλίου 2010 στις 11:29 π.μ.

    Υ.Γ.
    Επειδή και γω-
    όπως και η Μαρίνα, όπως και πολλοί άκόμη-
    τρελαίνομαι για ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, μικρών και μεγάλων ΘΑΥΜΑΤΩΝ, παρακαλώ όποιον έχει να καταθέσει κάτι προσωπικό, κάτι από κοντινά του πρόσωπα, να το μοιραστεί(προς ωφέλειαν ψυχής) με την καλή μας ηλεκτρονική παρέα,

    θα είμαι ευγνώμων!;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος25 Απριλίου 2010 στις 1:48 μ.μ.

    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ+

    Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΠΠΟΥΣ ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ 1974 -ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ,
    ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ-
    ΘΑ ΣΑΣ ΣΩΣΩ,ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ,ΝΑ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ....
    ΚΑΙ ΟΝΤΩΣ ΤΟΥΣ ΕΣΩΣΕ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΓΥΡΙΣΕ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ ΛΕΣΒΟΥ-ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ-ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ,ΚΑΙ ΜΕ ΜεΓΑΛΗ ΧΑΡΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΥΠΑΚΟΗ=ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ...

    Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΜΟΥ,
    ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ.

    +δοξα ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ+

    ΑΝΑΞΙΑ,ΕΛΑΧΙΣΤΗ
    +ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ
    ΑΧΡΕΙΣΤΗ αγγελικη+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου25 Απριλίου 2010 στις 2:00 μ.μ.

    Αγγελικούλα
    έχω και γω μεγάλο έρωτα με τον Ταξιάρχη!
    :-)
    Τον παππού μου τον έλεγαν Μιχαήλ και έχω και ένα αδερφό στον ουρανό, Μιχαήλ...πέρα απ'αυτό όμως...είναι ότι ο άγιος που σε... θέλει
    σε κάποιες συγκυρίες από μόνος του σε πλησιάζει και σε ευεργετεί με πολλή αγάπη, ακριβώς όπως ο καλός δάσκαλος πλησιάζει κάπως περισσότερο κάποιους μαθητές στην τάξη για λόγους που εκείνος μόνο, αξιολογεί και γνωρίζει...
    Αν πας πίσω στις αναρτήσεις θα δεις ένα θαύμα που έκανε σε φίλο του πατέρα μου και με τις προσευχές του πατέρα μου...
    Θα μου επιτρέψεις να ανεβάσω τη μαρτυρία σου και σε κείνη τη σελίδα επειδή μπαίνει πολύς κόσμος και διαβάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος25 Απριλίου 2010 στις 9:30 μ.μ.

    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ+

    ΝΑΙ -ΦΥΣΙΚΑ,ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ.
    ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΦΕΛΕΙΑ ΠΑΝΤΩΝ...
    Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
    Μ ΕΣΩΣΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ-ΑΠΟ ΒΕΒΑΙΟ ΘΑΝΑΤΟ-
    ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 15,ΤΟΝ ΕΙΔΑ-ΜΟΥ ΕΙΠΕ
    -ΕΛΑ,ΠΙΑΣΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ,ΘΑ ΣΕ ΒΓΑΛΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ-{ΗΜΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΛΙΜΝΗ νεκρη- ΜΕ ΚΟΚΚΑΛΑ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ-ΒΟΥΛΙΑΖΑ}
    ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ -ΟΞΕΙΑ ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΣ-11 ΩΡΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ,
    ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΕΙΠΑΝ-ΘΑΥΜΑ ΠΩΣ ΕΖΗΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ-

    +ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ+
    ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΙΡΟ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ...

    Αngel+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος25 Απριλίου 2010 στις 9:34 μ.μ.

    Θα σας καταθεσω και γω μερικα θαυμαστα περιστατικά απο την προσωπική μου ζωη.Πριν μερικα χρόνια βρέθηκα στην πατρίδα μου και εκει πήγαμε να προσκυνήσουμε τον Αι Γιώργη μια νιόκτιστη εκκλησούλα αλλα με θαυμαστες παρεμβάσεις του Αγιου γινωμένη.Ο κτήτωρ όταν γινόταν το εκκλησάκι αντιμετώπισε πολλά φίδια και ο ίδιος ο ¨Αγιος τον προστάτευε οφθαλμοφανώς.Οταν μας το είπε αυτο, κάποιος από την παρέα μας έβαλε λογισμο ότι αυτα που λέει ειναι τουλάχιστον υπερβολές. Μόλις προσκυνήσαμε και βγήκαμε ε΄ξω για να φύγουμε,στο μονοπάτι πάτησε μια οχιά και το φίδι δεν γύρισε καν να τον τσιμπησει στο πόδι αλλά συνέχισε ήρεμα την πορεία του. Ο ανθρωπος συγκλονίστηκε και γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άγιο για την άμεση προστασία του αλλά και για τον συνετισμό του απο τον Αγιο.(για την σκεψη που έκανε).
    Πριν 3 χρόνια υπέφερα απο έκζεμα στο χέρι το οποίο μάτωνε και δεν μπορούσα να κάνω δουλειεςΑυτο κράτησε πάνω από 6μήνες και ειχα φθασει σε μεγάλα νοσοκομεία και πηγα σε πολλούς γιατρούς. Το αντιμετώπισαν με φαρμακα αλλα τίποτα.Τότε εφθασε η μέρα της μνήμης του π΄. Πορφυρίου. Πήγα για πρώτη φορα στο μνημόσυνό του και θυμήθηκα ότι όσο ζούσε υπέφερε και ο ίδιος απο εκζεμα στο χέρι. Με τις ταπεινές μου δυνάμεις τον παρακάλεσα όσο πιο θερμα μπορούσα και έβαλα λάδι από το καντήλι του τάφου της γερόντισσας Πορφυρίας. Αυτο ήταν .Εξαφανίστηκε την ίδια μερα και απο τότε δεν ξαναενοχλήθηκα απο αυτο. Και συνεχίστε να καταθετετε τέτοιες εμπειρίες γιατί και γω στηριζομαι πολυ με την φανερη παρουσία του Θεού στην ζωη μας. Καλο βραδυ Μακρινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου26 Απριλίου 2010 στις 12:08 π.μ.

    Λατρεμένα μου σας ευχαριστώ όλους για το μοίρασμα!

    Έλειπα και γω από τη βάση μου, επέστρεψα πριν λίγο.

    Αν ζούσαν οι γονείς μου, σαν σήμερα είχαν γενέθλια.

    Ενας σχεδόν άγνωστος άνθρωπος, το μεσημέρι, μου έκανε δώρο δυο ολόασπρα περιστέρια.

    Η χαρά που πήρα ήταν μεγάλη!

    ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)