Δυσκολευόμαστε να συνυπάρχουμε με τους άλλους. Πνιγόμαστε με τους λογισμούς, «πώς με είδε, πώς με κοίταξε, τί σκέφθηκε, πώς θα του φερθώ, τί να πω, πώς να το πω».
Κατά τα άλλα μπορεί το βράδυ να κάνουμε μετάνοιες και προσευχές, να τρώμε αλάδωτα, να έχουμε πνευματικό και να κοινωνούμε τακτικά.
Όμως ο ναρκισσισμός μας να μην μας αφήνει να ζήσουμε χριστιανικά. Έχουμε εκκλησιαστικοποιήσει τον εγωισμό μας, έχουμε κάνει την «πνευματική ζωή» μία ζωή αποξένωσης από τους άλλους και όχι κοινωνίας με τους άλλους.
Αυτόνομες νομοτελειακές πράξεις ηθικής και «κάθαρσης παθών» έχουν αντικαταστήσει τον Χριστό.
Αυτόνομες νομοτελειακές πράξεις ηθικής και «κάθαρσης παθών» έχουν αντικαταστήσει τον Χριστό.
Δεν αναζητούμε τον Χριστό, ούτε τον άλλο.
Η αγαπολογία δίνει και παίρνει στους εκκλησιαστικούς κύκλους· μοιάζει όμως με την κακιά μητριά της πνευματικής ζωής μιας και είναι αποκομμένη από την άσκηση που αναζητά την Χάρη.
Η αγαπολογία δίνει και παίρνει στους εκκλησιαστικούς κύκλους· μοιάζει όμως με την κακιά μητριά της πνευματικής ζωής μιας και είναι αποκομμένη από την άσκηση που αναζητά την Χάρη.
Έχουμε καταφέρει το ακατόρθωτο: να αυτοθεωνόμαστε χριστιανικά, να ταπεινωνόμαστε ναρκισσιστικά, να ασκούμαστε αντιχριστιανικά, να αυτοδικαιωνόμαστε εξομολογητικά, να κατακρίνουμε-απορρίπτουμε τους άλλους αγαπητικά, να εκκλησιαζόμαστε ατομικά…να «χριστιανεύουμε» αντίχριστα.
Πηγή: Προσκυνητής
Dear Σαλογραία, αναγνωριζω τον εαυτο μου μεσα σε αυτο που περιγραφεις (κυριως την αποξενωση)...ομως, δεν ειναι ζητημα θρησκευτικο.Ειναι και η ηλικια (περασαμε τα σ....αντα, ειναι και η ψυχοσυνθεση μας οπως εχει διαμορφωθει, ειναι και η εποχη που ζουμε εν τελει.Και να σου πω και κατι. Εμεις που, κουτσα στραβα, ακροβατωντας μεταξυ φαρισαιου κ τελωνη, το παλευουμε ελαφρως (η βαρέως)...δεν αντεχουμε και τις πολλες συναναστροφες... ή, αν θες, δεν τις αντέχει Εκείνος, μέσα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Unknown
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως τα λες...δύσκολα..δύσκολα τα πράγματα..όμως σε κάθε εποχή δύσκολα ήσαν ...δεν έγιναν τώρα..
Τώρα απλώς εμείς τα συνειδητοποίησαμε, επειδή μεγαλώνοντας χάνουμε σιγά σιγά, σχεδόν όλες τις ψευδαισθήσεις μας..
Προσωπικά, με παρηγορεί το γεγονός ότι ούτε τον πλησίον μπορούμε να κρίνουμε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ούτε βεβαίως (και ακόμη περισσότερο) και τον εαυτόν μας. Επομένως;
Επομένως, χωρίς απελπισία, αγωνίζεται έκαστος κατά συνείδησιν όπως και όσο μπορεί και ό,τι θέλει ο Θεός στο τέλος του προσωπικού του χρόνου και όταν αφήσει αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο, θα του δώσει...
"Κράτει τον νούν σου στον Άδη και ΜΗ απελπίζου" όταν το πρωτοδιάβασα στο βίο του Γέροντος Σιλουανού πριν 30 περίπου χρόνια, μου φάνηκε εξαιρετικό, ως συμβουλή...προσπαθώ να το θυμάμαι..
NAI! Ναι, χριστιανεύετε αντίχριστα όταν πιστεύετε οτι ο δυτικός πολιτισμός σας είναι ανώτερος από των μουσουλμάνων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα εγκληματα της δυσης πανω στον πλανητη και στις αλλες φυλες ειναι αξεπεραστα σε σκληροτητα, απληστια και χυδαιοτητα.
Γεωργία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που είσαι καλά!
Αν είναι ανώτερος ο χριστιανικός πολιτισμός ή όχι σε σχέση με τον μουσουλμανικό, θα σου δοθεί προσεχώς η ευκαιρία να το ανακαλύψεις και μόνη σου. Σε προσωπικό επίπεδο! Λίγη υπομονή....
Φιλιά πολλά, πάντα με αγάπη!
;-)