«Οἱ ὀθόνες πού προκαλοῦν τόν θάνατο».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλία στίς 14-11-2015 (Συνάξεις ἀγοριῶν στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων)

  Ἀκοῦστε ἐδῶ τήν ὁμιλία:Οἱ ὀθόνες πού προξενοῦν τό «θάνατο»

Ὁ προφήτης Ἰερεμίας ἀναφέρει στήν Ἁγία Γραφή:
 «ἀνέβηκε ὁ θάνατος διά μέσω τῶν θυρίδων»
(Ιερ. 9,21). 

Αὐτό σημαίνει ὅτι πέρασε ὁ θάνατος μέσα ἀπό τά παράθυρα.

§  Ποιά εἶναι τά παράθυρα καί γιά ποιόν θάνατο μιλάει ὁ προφήτης;

Προφανῶς δέ μιλάει γιά θάνατο σωματικό, ἀλλά πνευματικό. Ἕναν θάνατο τῆς ψυχῆς. Δηλαδή μπορεῖ ὁ θάνατος νά περάσει μέσα ἀπό τά ‘παράθυρα’ καί ὁ ἄνθρωπος νά πεθάνει.

§  Ποιά εἶναι τά ‘παράθυρα’ τοῦ ἀνθρώπου καί πῶς ἡ ψυχή μας ‘βλέπει’ ἔξω;

Ἔχουμε τήν ψυχή, ἡ ὁποία υπάρχει καί μέσα στό σῶμα μας καί ἔξω ἀπ’ αὐτό. 
Ἡ ψυχή εἶναι πνευματική καί βλέπει -μέσα ἀπό τά μάτια-, ἀκούει, ὄσφραίνεται, ἀγγίζει. 
Ὅλα τά ὄργανα, πού χρησιμοποιοῦμε γιά νά καταλάβουμε τό περιβάλλον, τροφοδοτοῦν τήν ψυχή μας.

Μέ ἄλλα λόγια, εἶναι οἱ πύλες μέσα ἀπό τίς ὁποῖες περνάει ἡ τροφή τῆς ψυχῆς. Αὐτή ἡ τροφή θά πρέπει νά προσέχουμε νά εἶναι καλή. Ὅπως φροντίζουμε γιά τό σῶμα μας, νά μήν τρῶμε κάτι χαλασμένο ἤ σάπιο, ἔτσι πρέπει νά κάνουμε καί μέ τήν ψυχή μας.

Ἑπομένως, εἶναι ἀπαραίτητο, αὐτά πού περνᾶνε μέσα στήν ψυχή ἀπό τίς αἰσθήσεις μας, νά εἶναι πράγματα τοῦ Θεοῦ. Γιά παράδειγμα, μέσα στήν Ἐκκλησία, βλέπουμε μόνο ἁγνά πράγματα. Βλέπουμε τόν Χριστό μας, τήν Παναγία μας, τούς Ἁγίους μέ ἕνα πρόσωπο καθαρό, ἤρεμο καί ταπεινό. Γύρω ἀπό τό κεφάλι τους παρατηροῦμε ἕνα φωτεινό στεφάνι. Τό φῶς αὐτό, εἶναι τό φῶς τοῦ Θεοῦ. Αυτό τό ἔχουν μόνο ὅσοι ἔχουν μέσα τους τόν Θεό, δηλαδή ὁ Θεός κατοικεῖ μέσα τους μόνιμα. Ὁ Θεός εἶναι φῶς καί φωτίζει κι αὐτούς μέσα στούς ὁποίους κατοικεῖ.

Ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά γίνει ἅγιος, νά μοιάσει δηλαδή στούς Ἁγίους. Γι’ αὐτό βάζουμε εἰκόνες τῶν ἁγίων παντοῦ, γιά νά τούς βλέπουμε. Πρέπει κι ἐμεῖς νά ἔχουμε καθαρότητα μέσα στήν καρδιά μας, ὅπως ἔχουν καί οἱ ἅγιοι, ὥστε νά κατοικήσει μέσα μας ὁ Θεός καί νά γίνουμε καί ἐμεῖς φῶς. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας κι αὐτό στή θεολογία λέγεται «θέωση», νά κατοικεῖ δηλαδή ὁ Θεός μέσα μας. Γι’ αὐτό τόν λόγο μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός.

§  Τί ἀφήνουμε νά περάσει ἀπό τά παράθυρα καί τίς πόρτες τῆς ψυχῆς μας σήμερα;

Σήμερα περνᾶνε στήν ψυχή μας διάφορες εἰκόνες καί ἀκούσματα. Γιά παράδειγμα, μέσα ἀπό τό κινητό, ἀκοῦμε καί βλέπουμε. Ἐκτός ὅμως ἀπό τήν ὀθόνη τοῦ κινητοῦ, στό σπίτι μας ὑπάρχουν κι ἄλλες ὀθόνες. 

Ἔχουμε τηλεόραση, ὑπολογιστή, tablet, ἠλεκτρονικά παιχνίδια.. Κάποιος μέτρησε περίπου 20 μέ 25 ὀθόνες γύρω μας, τίς ὁποῖες χρησιμοποιοῦμε. Ἀκόμα καί μέσα στό αὐτοκίνητο ἔχει ὀθόνες. Σέ λίγο θά βγάζουν ψυγεῖα καί σκοῦπες μέ ὀθόνες.

§  Τί περνάει μέσα μας ὅμως ἁπό αὐτές τίς ὀθόνες; Περνᾶνε πάντα πράγματα τοῦ Θεοῦ;

Κάθε ἄλλο. Περνᾶνε διαβολικά πράγματα. Περνᾶνε μηνύματα βίας, ἄνθρωποι πού μαλώνουν, χτυπάει ὁ ἕνας τόν ἄλλον, σκοτώνονται. Αὐτά τά παιχνίδια βίας εἶναι τόσο ζωντανά, πού ὅποιος παίζει -ἐλπίζω ἐσεῖς νά μήν παίζετε-, γίνεται κι αὐτός μαχητής καί οὐσιαστικά παίρνει μέρος στόν πόλεμο. Τόσο πραγματική εἶναι φτιαγμένη ἡ εἰκόνα, πού ὅταν παίζει κανείς νιώθει πώς εἶναι κι αὐτός ἕνας πολεμιστής. Κάλλιστα θά μποροῦσε σήμερα ἕνας τρομοκράτης νά ἐκπαιδευτεῖ μ’ αὐτά τά παιχνίδια καί νά μάθει νά σκοτώνει.

Ἕνας σύγχρονος Γέροντας ἔλεγε σ’ ἕνα πνευματικό του παιδί «τρία πράγματα δέν θά ἔχεις: ὑπολογιστή, κινητό και τηλεόραση». Γιατί τό εἶπε αὐτό ὁ Γέροντας; Τί κακό μᾶς κάνουν αὐτά τά τρία πράγματα; Αὐτά ἱικανοποιοῦν τίς ἐπιθυμίες μας, ὄχι τίς πραγματικές μας ἀνάγκες. Πολλές φορές, θέλουμε κάτι, πού νομίζουμε ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη, ἀλλά στήν πραγματικότητα ὁ διάβολος μᾶς πείθει ὅτι τό χρειαζόμαστε. Δηλαδή οὐσιαστικά εἶναι ἁπλές ἐπιθυμίες ἀπό τόν διάβολο. Αὐτά δυστυχῶς μᾶς τά περνᾶνε οἱ τρεῖς αὐτές ὀθόνες.

Ὁ κακός ἄνθρωπος, πού ἔχουμε ὅλοι μέσα μας, πιθανόν νά θέλει νά δεῖ κάτι πονηρό καί κακό. Ἔτσι μᾶς ξυπνάει τήν περιέργεια καί ἐμφανίζεται μέσα μας ἡ ἐπιθυμία νά δοῦμε αὐτά τά πονηρά καί ἄχρηστα πράγματα στίς ὀθόνες μας. Αὐτό δέν εἶναι ἀνάγκη, ἀλλά μιά κακή ἐπιθυμία, τήν ὁποία αὐτά τά μέσα εὔκολα τήν ἱκανοποιοῦν. Ἄρα, ἕνας πρῶτος κίνδυνος εἶναι νά παρασυρθοῦμε ἀπό τόν κακό ἑαυτό μας, νά ἐπιθυμήσουμε πράγματα, πού δέν πρέπει καί μέσα ἀπό αὐτά τά τεχνολογικά μέσα νά ἱκανοποιήσουμε αὐτήν τήν κακή μας ἐπιθυμία. Ἔτσι ὅμως πέφτουμε σέ μιά ἁμαρτία.

§  Εἶναι ὅμως ἁμαρτία νά δοῦμε κάτι κακό;

Γνωρίζουμε ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ὅτι ὁ βασιλιάς Δαβίδ, πού ἦταν καί προφήτης καί ἅγιος, κάποια στιγμή, ἐπειδή δέν πρόσεξε τά μάτια του, παρασύρθηκε ἀπό μιά κακή ἐπιθυμία. Κάποια μέρα βγῆκε στήν ταράτσα τοῦ ἀνακτόρου του καί εἶδε κάτω στό ποτάμι μιά γυναίκα. Ἐνῶ δέν ἔπρεπε νά τήν περιεργαστεῖ καί νά τή δεῖ μέ πονηρό τρόπο, ἐκεῖνος τό ἔκανε καί ἔτσι τοῦ ἦρθε ἡ ἐπιθυμία. Οἱ ἀρχαῖοι λέγανε «ἀπό τοῦ ὁρᾶν τίκτεται τὸ ἐρᾶν». Τί σημαίνει αὐτό; Ἀπό τό νά βλέπεις, γεννιέται ἡ ἐπιθυμία.

Γιά παράδειγμα, θά δοῦμε ἕνα γλυκό στό ζαχαροπλαστεῖο. Ἄν δέν σκεφτοῦμε ὅτι δέν τό χρειαζόμαστε -ἀφοῦ ἔχουμε ἤδη φάει- τότε μᾶς γεννιέται ἡ ἐπιθυμία νά τό ἀγοράσουμε. Δέν θά γεννιόταν ἡ ἐπιθυμία, ἀλλά ἐξαιτίας τοῦ ὅτι τό εἴδαμε και σκεφτήκαμε ὅτι θά ἦταν ὡραῖα ἄν τό ἀγοράζαμε καί τό τρώγαμε, γι’ αὐτό τό θελήσαμε καί τό ἀγοράσαμε. Ἔτσι, ἄν δέν προσέχουμε κατ’ ἀρχήν αὐτά πού βλέπουμε, στή συνέχεια αυτά που βλέπουμε, θά τά ἐπιθυμοῦμε κιόλας.

Ὅταν ἕνα παιδί παίζει ἕνα παιχνίδι, πού ἔχει βία, πόλεμο, αἵματα, ξύλο, ἀποκεφαλισμούς, γίνεται βίαιο καί μετά θέλει νά κάνει τά ἴδια. Ἐπειτα πηγαίνει στό σχολεῖο καί ἐκφοβίζει ἤ κακοποιεῖ ἄλλα παιδιά. Μπορεῖ νά χτυπήσει ἕνα ἄλλο παιδί ἤ νά τό πληγώσει μέ τά λόγια του. Κανένας ὅμως δέν ἐπιτρέπεται νά χτυπήσει ἄλλον ἄνθρωπο. Ὁ Χριστός μας ποτέ δέν χτύπησε κανέναν, παρόλο πού τοῦ κάνανε τόσα πολλά καί στό τέλος Τόν σταύρωσαν. Καί μιά μέρα, πού μπῆκε στόν ναό τοῦ Θεοῦ καί βρῆκε ἐκεῖ τούς ἐμπόρους, δέν τούς χτύπησε, ἁπλῶς ἀναποδογύρισε τά τραπέζια, πού εἶχαν τά νομίσματα. Δέν τούς ἔκανε κακό ἀνεπανόρθωτο. Ἔτσι κι ἐμεῖς δέν πρέπει νά κάνουμε ποτέ κακό σέ κανέναν.

Ὅταν ὅμως κάποιος βλέπει συνέχεια αὐτές τίς σκηνές βίας, μετά μιμεῖται κι αὐτός, αὐτά πού βλέπει. Ἔχουμε περιστατικά παιδιῶν, πού εἶδαν τέτοιες σκηνές στόν κινηματογράφο, στήν τηλεόραση, στό διαδίκτυο καί τήν ἑπόμενη μέρα ἔκαναν τά ἴδια πράγματα. Εἴτε χτύπησαν κάποιον, εἴτε σκότωσαν ἤ ἀκόμα αὐτοκτόνησαν. Ὅλα αὐτά συνέβησαν γιατί δυστυχῶς ἡ τηλεόραση δείχνει τά πάντα ἀδιακρίτως καί ἀνεξαιρέτως.

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, διαπιστώνουμε ὅτι στήν Ἐκκλησία ὅλα εἶναι προσεγμένα καί δέν θά δεῖ κανείς κάτι κακό. Τό κακό ἡ Ἐκκλησία δέν τό δείχνει. Οἱ ἅγιοι λένε «τό ὅποιο κακό οὕτε νά τό βλέπεις, οὕτε νά τό σκέφτεσαι, οὕτε κάν τήν κακιά αὐτή λέξη νά ξέρεις». Ὅσο λιγότερα ἄσχημα ξέρεις, τόσο πιό καθαρή θά εἶναι ἡ ψυχή σου καί τότε ἔρχεται ὁ Θεός μέσα σου. Ὁ Θεός ἀγαπάει πολύ τούς ἁγνούς ἀνθρώπους, πού ἔχουν καθαρή καρδιά.

Ἄν ὅμως κάποιος βρίσκεται ὅλη τήν ἡμέρα μπροστά ἀπό τίς ὀθόνες, μαθαίνει πολλά κακά πράγματα καί γεμίζει ἡ ψυχή μέ βρωμιές, γίνεται ἀκάθαρτη. Τότε δέν εἶναι δυνατόν ὁ Θεός νά ἔρθει μέσα του. Πρέπει ὁ ἄνθρωπος πρῶτα νά ἐξομολογηθεῖ καί στή συνέχεια ν’ ἀγωνιστεῖ νά βγάλει ἀπό μέσα του, ὅσα εἶδε καί ἔμαθε. Ὁ διάβολος ὅμως δέν θά τόν ἀφήσει εὔκολα νά βγάλει ἀπό μέσα του αὐτές τίς κακές ἐνθυμήσεις. Θά φροντίζει νά τοῦ τά θυμίζει συνέχεια. Γι’ αὐτό χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή.

Τό πρῶτο λοιπόν καί μεγαλύτερο κακό πού προκαλοῦν οἱ ὀθόνες εἶναι ἡ ἁμαρτία. Διότι εἶπε ὁ Χριστός μας «Ἄν δεῖς πονηρά, ἤδη κάνεις μοιχεία στήν καρδιά σου» (Ματθ. 5,28), δηλαδή σαρκική ἁμαρτία. Μόνο πού θά δοῦμε κάτι αἴσχρό ἤ πονηρό, χωρίς νά τό κάνουμε κιόλας, ἀποτελεῖ ἁμαρτία γιατί τό κάνεις μέσα στήν καρδιά σου.

§  Ἐκτός ἀπό τό ὅτι μᾶς δημιουργεῖ ἐπιθυμίες, τί ἄλλο κακό γίνεται;

Καταστρέφει πολλούς ἀνθρώπους μέσω τῶν τυχερῶν παιχνιδιῶν πού προβάλλονται. Πείθονται οἱ ἄνθρωποι ν’ ἀσχοληθοῦν καί νά παίξουν τυχερά παιχνίδια, τάχα γιά νά κερδίσουν εὔκολα καί γρήγορα χρήματα. Καταλήγουν ὅμως σέ καταστροφή, χάνουν τά πάντα, ἀναγκάζονται νά πουλήσουν ὅλη τους τήν περιουσία, τό σπίτι τους καί νά μήν ἔχουν χρήματα νά ταΐσουν οὕτε τήν οἰκογένειά τους καί τά παιδιά τους. Στό τέλος μπορεῖ νά τούς σπρώξει ὁ διάβολος καί στήν αὐτοκτονία, ἀφοῦ τούς ἀπελπίσει. Φοβερή παγίδα καί αὐτή τῶν ὀθονῶν.

§  Τί ἄλλο κακό κάνουν οἱ ὀθόνες;

Στεροῦν τήν ἐλευθερία. Στηνόμαστε μπροστά ἀπό τίς ὀθόνες καί στήν οὐσία ὑποδουλωνόμαστε, γινόμαστε δοῦλοι τῶν ὀθονῶν. Ὅπως οἱ ναρκομανεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἐξαρτημένοι καί ὑποδουλωμένοι σέ μία οὐσία, σ’ ἕνα χάπι, σ’ ἕνα χόρτο, πού δημιουργεῖ παραισθήσεις. Βάζοντας τήν οὐσία στό σῶμα τους, ζαλίζονται καί χάνουν τίς αἰσθήσεις τους. Οἱ ἐπιστήμονες, ἀφοῦ ἐξέτασαν τόν ἐγκέφαλο τῶν ναρκομανῶν, ἀνακάλυψαν ὅτι ὁ ἐγκέφαλος τῶν ἐξαρτημένων αὐτῶν ἀτόμων εἶναι διαφορετικός ἀπό τόν ἐγκέφαλο τῶν μή ἐξαρτημένων, δηλαδή τῶν ὑπόλοιπων ἀνθρώπων.

Ἔπειτα, οἱ ἐπιστήμονες ἐξέτασαν τόν ἐγκέφαλο ὅσων ἀτόμων εἶναι ἐθισμένοι στίς ὀθόνες καί βλέπουν πολύ τηλεόραση ἤ γενικά περνᾶνε ὧρες μπροστά ἀπό μιά ὀθόνη. Διαπίστωσαν τότε, ὅτι ὁ ἐγκέφαλός τους ἦταν ἴδιος μέ αὐτόν τῶν ναρκομανῶν. Ἄρα οἱ ὀθόνες, (τό διαδίκτυο, ἡ τηλεόραση κ.λ.π.) εἶναι κάτι σάν ναρκωτικό. Προκαλεῖ ἐξάρτηση. Αὐτό ἐξηγεῖται καί ἐπιστημονικά γιατί βγαίνουν κάποιες οὐσίες στόν ἐγκέφαλο, πού φέρνουν μιά εὐχαρίστηση. Ὑπῆρχαν παιδιά, πού ἐθίστηκαν στήν ὀθόνη μπροστά καί ἔμειναν ἐκεῖ νά παίζουν γιά 24 ἤ 48 ὧρες. Οὔτε κοιμόντουσαν, οὔτε ἔτρωγαν, οὔτε ἔπιναν νερό. Ἦταν κολλημένοι μπροστά ἀπό μιά ὀθόνη. Ἔτσι ὁ ὀργανισμός τους δέν ἄντεξε καί πέθαναν. Ἀπό τήν πλήρη ἀπορρόφηση πού εἶχαν στά παιχνίδια, πέθαναν! Ὑπάρχουν καί κλινικές γιά ὅσους εἶναι ἐξαρτημένοι καί δέν ξεκολλᾶνε μπροστά ἀπό τίς ὀθόνες.

§  Βλέπετε πόσο βαριά μπορεῖ νά μᾶς ἐπηρεάσουν οἱ ὀθόνες;

Ὑπάρχουν ὅμως κι ἄλλα ἀρνητικά. Οἱ ὀθόνες μᾶς σπαταλοῦν χρόνο. Ὁ χρόνος φεύγει καί σιγά σιγά περνάει ἡ ζωή μας. Ὁ Χριστός μᾶς ἔφερε στή ζωή καί μᾶς ἔδωσε τόν χρόνο, ὄχι γιά νά τόν σπαταλᾶμε μπροστά στίς ὀθόνες, ἀλλά γιά νά τόν ἀξιοποιήσουμε, ὥστε νά πᾶμε στόν Παράδεισο, στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ἴσως λοιπόν φτάσει ἡ στιγμή, πού κάποιος περάσει τήν ζωή του ἄσκοπα. Οἱ ἐπιστήμονες ἔχουν ὑπολογισει ὅτι ἕνας ἄνθρωπος 65 ἐτῶν, πού βλέπει τηλεόραση, ἔχει περάσει 9 χρόνια ἀπό τή ζωή του μπροστά ἀπό αὐτήν. Τά ἐννιά χρόνια τά πέρασε ἀποβλακωμένος. Ἀκόμα χειρότερος ἐθισμός εἶναι τό ἴντερνετ. Ὅσο περισσότερο ἀσχολεῖται κάποιος μέ τό διαδίκτυο, ὁ ἐγκέφαλος δέ λειτουργεῖ σωστά, ἀτροφεῖ.

Γι’ αὐτό, αὐτοί πού φτιάχνουν τούς ὑπολογιστές -στή Σίλικον Βάλεϊ, μιά περιοχή τῆς Ἀμερικῆς- ἀπαγορεύουν στά παιδιά τους νά χρησιμοποιοῦν ὑπολογιστή καί στό σπίτι καί στό σχολεῖο. Φυσικά οἱ κατασκευαστές ἐπειδή γνωρίζουν τούς κινδύνους, δέν ἐπιτρέπουν στά παιδιά τους κάτι ἐπικίνδυνο. Τούς ἐπιτρέπουν μόνο τήν κιμωλία, τόν πίνακα καί τό στυλό, καθόλου ὑπολογιστές.

Τά παιδιά μέχρι τά 24 πρέπει νά ἀναπτύξουν δεξιότητες. Νά μάθουν ἕνα μουσικό ὄργανο, μιά ξένη γλώσσα, νά πάρουν τίς βασικές γνώσεις, ἱστορία, γεωγραφία, μαθηματικά, θρησκευτικά, προπάντων νά μάθουν τήν πίστη μας. Ἄν δέν τό κάνουν σ’ αὐτήν τήν ἡλικία, δέν θά τό κάνουν ποτέ. Αὐτό γίνεται διότι μέχρι τά 24 στόν ἐγκέφαλό μας γίνεται ἀλλαγή καί μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἀνάλογα μέ αὐτά πού κάνει, νά διαμορφώσει τόν ἐγκέφαλό του κι αὐτό νά τό διατηρήσει σ’ ὅλη του τή ζωή. Ἀπό τή στιγμή ὅμως πού δέν θά γίνει μέχρι τή συγκεκριμένη ἡλικία, μετά δέν θά μπορέσει νά τό κάνει, ἀφοῦ ὁ ἐγκέφαλος κόβει τά κύτταρα καί τίς συνδέσεις, πού δέν χρησιμοποιεῖ καί μένει ὁ καθένας μέ τίς λίγες γνώσεις πού ἔχει ἀποκτήσει.

Σήμερα τά παιδιά δέ μποροῦν νά μιλήσουν. Αὐτό συμβαίνει γιατί εἶναι ὅλη τήν ὥρα μπροστά ἀπό μία ὀθόνη ἄφωνα, χωρίς νά κάνουν διάλογο, ὁπότε δέν ἀναπτύσσουν τή γλώσσα τους, οὔτε διαβάζουν γιά νά πλουτίσουν τό λεξιλόγιό τους. Ὑπάρχουν πολλά παιδιά πού ὅλο τό λεξιλόγιό τους φτάνει τίς διακόσιες λέξεις. Συνέχεια ἐπαναλαμβάνουν τίς ἴδιες λέξεις. Ἄν δέν μπορεῖς νά μιλήσεις σωστά, τότε καί ἡ ψυχή σου εἶναι φτωχή. Αὐτό γίνεται ὅταν εἴμαστε παθητικοί μπροστά ἀπό τίς ὀθόνες. Γι’ αὐτό ἄς μένουμε, ὅσο μποροῦμε, μακριά καί ἄς κάνουμε τά ἀναγκαῖα.

Οἱ ζημιές πού προκαλοῦν εἶναι τόσο στό ἐπίπεδο τῆς μόρφωσης, ἀλλά κυρίως στό πνευματικό ἐπίπεδο, ἀφοῦ καταλήγουμε σέ διάφορες ἁμαρτίες.

[....]

§  Ἄλλη ζημιά πού γίνεται ἀπό τίς ὀθόνες;

Αὐτά πού προβάλλουν εἶναι ψεύτικα. Μᾶς παραπλανοῦν. Στίς εἰδήσεις μᾶς δείχνουν -στήν καλύτερη περίπτωση- αὐτό πού οἱ ἴδιοι οἱ δημοσιογράφοι θεωροῦν σημαντικό κατά τήν ὑποκειμενική τους ἄποψη. Οἱ δημοσιογράφοι φτιάχνουν τίς εἰδήσεις, μέσω τοῦ ἐπιτελείου τους. Ὑπάρχει ἕνα φαινόμενο, πού ὀνομάζεται φαινόμενο τῆς προβολῆς. Αὐτό προωθεῖ τήν ἰδέα ὅτι προβάλουμε στούς ἄλλους, αὐτό πού ἐμεῖς ἔχουμε μέσα μας κι αὐτό θεωροῦμε σημαντικό. Ἕνας διεφθαρμένος δημοσιογράφος, θά ἐπιλέξει εἰδήσεις πού ἐντυπωσιάζουν τόν ἴδιο, δηλαδή ἄπρεπες ἤ ἀνήθικες.

Στή χειρότερη βέβαια περίπτωση πληρώνονται ἀπό ἄλλους γιά νά μᾶς δείξουν ὅ,τι θέλουν ἐκεῖνοι. Προωθοῦν τή διαστροφή, τήν ἀνηθικότητα, τήν ὁμοφυλοφιλία, γιατί πίσω κρύβεται ἕνα ὁλόκληρο κύκλωμα, πού φέρνει κέρδη καί χρῆμα. Ἀπό τήν προβολή εἰκόνων δημιουργοῦνται οἱ ἐπιθυμίες. Ἔτσι, οἱ ἄνθρωποι ἀγοράζουν τά προϊόντα, πού βλέπουν στήν τηλεόραση καί δουλεύει μιά ὁλόκληρη βιομηχανία ἀνηθικότητας, διαφθορᾶς καί τό τραγικότερο «ὑγείας», γιατί ὅλη αὐτή ἡ ἀνηθικότητα δημιουργεῖ ἀρρώστιες. 

Τό aids, ὅπως καί ὅλα τα νοσήματα, πού συνδέονται καί προκύπτουν ἀπό τήν ἀνηθικότητα, δίνουν πολλά κέρδη στά νοσοκομεῖα καί στούς γιατρούς. Γι’ αὐτό καί δέν ἀναφέρουν τούς κινδύνους, πού προέρχονται ἀπό αὐτά, ἀλλά προβάλουν συνεχῶς ἀνήθικες εἰκόνες, μέ μοναδικό σκοπό τά κέρδη. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι τόσο διεφθαρμένοι, πού ρίχνουν τούς ἀνθρώπους στήν ἁμαρτία, τούς ἀρρωσταίνουν καί μετά μέσω τῶν φαρμάκων, τούς θεραπεύουν. Ὅλα τά κάνουν στόν βωμό τοῦ κέρδους.

Γιά παράδειγμα, ἡ ὁμοφυλοφιλία δημιουργεῖ καρκίνους καί aids, ἀλλά δέν τό λένε. Ἡ ἁμαρτία ἀρρωσταίνει τό σῶμα μας. Ὁ ἄνθρωπος ἐγκλωβίζεται σ’ αὐτό τό σύστημα. Σ’ ἕνα σύστημα ὑποκρισίας. Τό bulling ἀπό τίς ὀθόνες προκαλεῖται. Κι ἐνῶ ὅλοι ἀναρωτιοῦνται δῆθεν πῶς θά ἀπαλλαγοῦμε, δέν σταματοῦν νά προβάλουν τίς εἰκόνες βίας καί πολέμων. Ἀποφεύγοντας τίς ὀθόνες, δέν ὑπηρετοῦμε αὐτό τό διεφθαρμένο σύστημα.

Ὅσο μποροῦμε νά ἀποφεύγουμε τίς ὀθόνες. Πρέπει νά προσπαθήσουμε ν’ ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, νά μάθουμε νά προσευχόμαστε. Οἱ μεγάλες ἀλλαγές εἴπαμε στόν ἐγκέφαλο εἶναι μέχρι τά 24. Γι’ αὐτό ὅσο νωρίτερα τό κάνουμε, τόσο καλύτερα.

[ ....]

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/