(Απόσπασμα συνέντευξης
του Βασίλη Παπαβασιλείου
που δόθηκε στη Μυρτώ Λοβέρδου,
του Βασίλη Παπαβασιλείου
που δόθηκε στη Μυρτώ Λοβέρδου,
για λογαριασμό της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ)
.................................................................
[...] Βασίλης Παπαβασιλείου:
«Κάπως έτσι δεν είναι και το Διαδίκτυο;
Μια ατελώνιστη γλωσσική λειτουργία που παράγει λόγο
όταν η γλώσσα προτρέχει της διανοίας...
Σαν η γλώσσα να τρέχει μπροστά από το μυαλό.
Δεν σας θυμίζει ένα σκηνικό κοινωνικότητας και συνύπαρξης στη δεκαετία του '50
με τις γυναίκες στις γειτονιές ή στις αυλές;
Η απλή αλήθεια λέει ότι η κυκλοφορία της γλώσσας
γίνεται με τη μορφή της εντύπωσης
και όχι του επιχειρήματος.
Ακριβώς όπως σήμερα».
Και αναλύει την αξία που έχουμε δώσει στις μέρες μας, στο ευφυολόγημα.
«Ολοι ευφυολογούν,
γι' αυτό και δεν έχει πια καμία αξία.
Ακόμη και σχηματικά, με το twitter των 180 χαρακτήρων,
το αίτημα για ευφυολόγημα είναι δεδομένο.
Αυτή η άκρα εξυπνάδα πόσο άραγε συγγενεύει με τις πηγές της βλακείας;» αναρωτιέται δίνοντας εμμέσως και την απάντηση.
«Ξέρετε, εμείς στην Ελλάδα έχουμε ένα δράμα: τον 5ο αιώνα π.Χ.
Δεν έχουμε μελετήσει τους άλλους αιώνες, της παρακμής, τους ελληνιστικούς,
και δεν έχουμε αποδεχθεί ότι αυτό που συνδέεται με τον Χρυσό Αιώνα, ήταν μια εξαίρεση.
Δεν σημαίνει ότι οι άλλοι αιώνες δεν παράγουν τίποτα, απλώς παράγουν αλλιώς».
«Αυτή την εποχή δοξάζονται τα επιφωνήματα»
Στην ερώτηση τι παράγει το παρόν ο Βασίλης Παπαβασιλείου απαντά:
«Ηρθε το τέλος της λαθρεπιβίβασης της Ελλάδας στο καράβι της Δύσης - και όλο αυτό έγινε με τη στήριξη και την ανοχή της Ευρώπης.
Στην ουσία το 2010 υπογράφηκε το τέλος του πρώτου μέρους του βιβλίου που ακούει στο όνομα Νεοελληνικό Κράτος. Δηλώσαμε τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια.
Υπάρχει μια τέτοια θετική έλξη του κακού,
που όσες εξηγήσεις και να δώσουμε
το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.
Το άρρητο συμβόλαιο κάτω από τη συνύπαρξη των Ελλήνων
ήταν ότι θα προκόβουμε ατομικώς και θα καταρρέουμε ομαδικώς.
Είμαστε η πρώτη χώρα που καταστράφηκε ειρηνικά,
σε συνθήκες, τυπικά, ειρήνης.
Είκοσι πέντε σχεδόν χρόνια
μετά την πτώση του Τείχους,
είναι κι αυτές κάποιες πρωτιές...
Σαν να μην υπάρχει σωτηρία.
Σαν να μην παίρνουμε το μάθημά μας.
Το καράβι του κόσμου κάνει μια μεγάλη στροφή
η ελληνική ιδιαιτερότητα συναντήθηκε
με ένα καθολικότερο πρόβλημα,
που έχει να κάνει με τη νέα κατάσταση.
Συναντηθήκαμε με κάτι που μας ξεπερνά,
κι αυτό επιτείνει τη σοβαρότητα της κατάστασης» λέει.
Και καταλήγει: «Εμένα αυτό που με τρομάζει
είναι η απουσία της σκέψης.
Αυτή την εποχή δοξάζονται τα επιφωνήματα.
Μας δόθηκε αυτό το οικόπεδο για να ζήσουμε και είναι όντως δύσκολο.
Βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες.
Από την άλλη, είναι μεγάλη πρόκληση
και πρέπει να τα φτιάξεις όλα συναρτήσει αυτής της πρόκλησης.
Με πρώτο το εκπαιδευτικό σύστημα - το χειρότερο του κόσμου κατά τη γνώμη μου.
Ενα σύστημα που αντιπροσωπεύει τη χώρα της θαυματουργού "δηθενιάς".
Στην Ελλάδα ζούμε σήμερα σαν να μην έχει υπάρξει η καταστροφή.
Και γι' αυτό δεν φταίνε ένα ή δύο κόμματα.
Είναι συνολική η ευθύνη όλων ημών που μετείχαμε σε αυτή την συνύπαρξη.
Είναι καταφανές ότι η κρίση που βρήκε τη χώρα είχε και μια οικονομική διατύπωση, αλλά πρωτογενώς δεν ήταν οικονομική.
Γι' αυτό κι εγώ φτιάχνω ένα γκρουπούσκουλο κάθε φορά και ταξιδεύω προς τα κάπου».
Ολόκληρη η συνέντευξη στο ΒΗΜΑ
............................................................................................
............................................................................................
Μόνο η Ελπιδοφόρος ατομική και συλλογική Μετάνοια μπορεί να αντιστρέψει την πορεία προς τόν αφανισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώτιε, Φίλτατε
ΑπάντησηΔιαγραφήκάποτε που διάβαζα εκ περιεργείας μάλλον την Αποκάλυψη, είδα προφητεία για διάφορες φρικτές πληγές που θα χτυπούσαν στα έσχατα χρόνια, το γένος των ανθρώπων.
Οι άνθρωποι έλεγε ενώ θα μασούν τις γλώσσες τους από τους πόνους που οι πληγές θα προξενούν, ενώ θα υποφέρουν φρικτά, ωστόσο, δ ε ν θα μετα-νοούν.
Δίχως μετα-νοια, όμως, σκληραίνει η καρδιά, δηλαδή ο συναισθηματικός κόσμος εκάστου.
Με τη σκληρότητα της καρδιάς, ψυχραίνεται η αγάπη.
Όταν ψυχρανθεί και πεθάνει η αγάπη, τότε επέρχεται η τέλεια από-ξένωση μεταξύ των προσώπων.
Φυγαδεύεται από τον κόσμο τους η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και επέρχεται μαζί με το σωματικό και ο αιώνιος πνευματικός θάνατος, που εκφράζεται ως ατελεύτητη οδύνη.
"Κόλαση" την έλεγαν παλιά, αυτή την οδύνη.
Ίσως γι αυτό περίλυπος ο Χριστός έκανε την ερώτηση, αν θα ξαναβρεί την Πίστη ο Υιός του Ανθρώπου όταν θα ξανάρθει στη γη... Κάτι ήξερε. Δεν ήταν αισιόδοξος για τα Εσχατα του Κόσμου Φωτάκι μου.
;-)
Εμείς προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι για τις ατομικές, προσωπικές μας περιπτώσεις, βέβαια και καλώς ποιουμεν...
;-)
Ξέρεις τι με λυπει, επίσης, Φώτιε;
Με λυπεί που βλέπω ανθρώπους "κοσμικούς"
(με την έννοια ότι δεν έχουν νταραβέρια με εκκλησίες και παπάδες) τους παρατηρώ ότι διαθέτουν πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία και γνησιότητα στην ΠΡΑΞΗ από τους κλασικά εκκλησιαζόμενους που είμαστε εμείς οι θρησκευόμενοι, ΔΗΘΕΝ.
Αυτή η διαπίστωση, δεν με λυπεί απλώς.
Με συντρίβει...
;-(
να μη σε συντριβει , θα εχει εκπληξεις μαλλον η αλλη Ζωή
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦωτάκι μου
Σίγουρα θα έχει απίστευτες εκπλήξεις η άλλη ζωή.
Αλλά τα συναισθήματα στην εδώ ζωή, προκύπτουν, δεν δημιουργούνται κατ' επιταγήν είτε των άλλων, είτε του εαυτού μας.
Εκείνο μόνο που μπορεί κ ά π ω ς να ελεγχθεί στην εδώ ζωή απο΄μας τους ίδιους, είναι η προσωπική μας αντί-δραση , στη δράση των συναισθημάτων μας.
Και αυτό με δυσκολία μεγάλη στις περισσότερες φορές.