Mε ρώτησε ο ταξιτζής ΠΟΥ θα πάω ΦΕΤΟΣ διακοπές...

Ο κεφάτος, λεβέντης ταξιτζής Γιώργος... 

(έχει και αδερφό Λεωνίδα, σαν δίδυμοι μοιάζουν), 

....τον οποίο ναύλωσα τις προάλλες, για σύντομο δρομολόγιο 
στην Πάτρα, είχε πάει, λέει, υπέροχες διακοπές στο χωριό της γυναίκας του. 

Με ρώτησε, λοιπόν, ανυποψίαστος, καθώς ανηφορίζαμε τη

Γούναρη, ΠΟΥ ΘΑ ΠΆΩ και γω, φέτος το καλοκαίρι, διακοπέςςς...

..................................................

(Παναγίτσα μου, πόσο φρικάρω με  τη σπαζοτέτοια ερώτηση, 

τα εξηγούσα συνοπτικά  στην παλιότερη ανάρτηση για το θάνατο της συχωρεμένης μανούλας Καλλιρρόης, τον Αύγουστο του 2009, 

ζούλα με το "ποντίκι" την υπογραμμισμένη φράση και θα διαβάσεις!).

..................................................
Πήγε, γυρεύοντας, ξαφνικά, ο σπιρτόζος οδηγός,

κάνοντάς μου -καλοπροαίρετα βεβαίως-, ερώτηση, 

ερώτηση εξαιρετικά  αδιάκριτη εν τω βάθει.

Ατάκα κι επί τόπου, παίρνοντας βαθιά ανάσα:

τον  πληροφόρησα:

-Ευχαρίστως να σου αναλύσω, γενναίε παλλήκαρε, ΠΟΥ κάνω διακοπές, εδώ και κάτι χρονάκια.

Επειδή, τέκνον , από άποψη οικονομικών,

Δεν μένει "σάλιο" για χαλαρωτικές αποδράσεις,

μιας ή δύο ή τριών ή πέντε ημερών,

είτε το πιστεύεις είτε όχι,

κάνω εν τέλει, διακοπές 

στη βεράντα, στην Πάτρα, στο σπιρτόκουτό μου!

Οι κυρίως διακοπές μου ξεκινάνε, 

ειδικότερα,

όταν οι ευρισκόμενες, ένθεν και ένθεν, 

(πάει να πει: δεξιά και αριστερά),

από το ημέτερον διαμερισματάκι,

εκλεκτές Γειτόνισσες,

ΛΕΙΠΟΥΝ ΕΚΕΙΝΕΣ, σε ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Το γεγονός ότι Λείπουν εκείνες 
Σε Διακοπές,

με γεμίζει με ένα αναζωογοννητικό, εσωτερικό συναίσθημα ελευθερίας έκφρασης και ψυχικής Ανάτασης...

όσο Δεν το φαντάζεσαι!

ΤΌΤΕ λοιπόν, ξεφτέρι, Γιωργάκη,

όποτε λείπουν οι καλές μου γειτόνισσες,

στα χωριά τους, στα εξοχικά τους,

προσωπικά, βιώνω την ΑΠΟΥΣΙΑ τους, 
σαν να βρίσκομαι 

σε πεντάστερο ξενοδοχείο

με ανατολίτικα χαλαρωτικά μασάζ,

και.. ... Ανασταίνομαι!

-Με εννόησες; Χα χα!

...........................
Ο ταξιτζής( τυγχάνει και κάπως ... κουλτουριάρης), ακούγοντας, γούρλωσε τα μάτια, χαμογέλασε άμήχανα, ξεροκατάπιε το σάλιο και το σαστισμένο του ύφος, με έφτασε στα όρια  λιποθυμίας- εκ του εσωτερικού, εν τη καρδία μου, εκσπάσαντος, μυστικού γέλωτος!

(Και όμως.Υπήρξα βαθύτατα  ειλικρινής, θα φίλαγα σταυρό να με πιστέψεις αλλά.. μεγάλη αμαρτία-ποτέ των ποτών Δεν ορκιζόμαστε...)

Έχει πλάκα, λοιπόν, ω λατρεμένο,

ενίοτε να εκφράζεσαι με απροσδόκητη ευθύτητα

και λόγω τέτοιας ...λαλημένης εξομολόγησης

να Μην σε πιστεύει 
ο ανυποψίαστος και ευγενής συνομιλητής

που βρίσκεται απέναντι...

Να ακούει τις δηλώσεις σου, και να  σε υποβλέπει κεχηνώς, -χάσκοντας κοινώς-  που θά έλεγαν και οι συχωρεμένοι μας φιλόλογοι δάσκαλοι..

Τέλος οι Διακοπές και τω Θεώ Δόξα, λοιπόν και για φέτος!

Τέλος οι μικροαστικές δραπετεύσεις 
παρά θιν' αλός

(στην παραλία παναπεί, 
εξηγώ για τα πιτσιρίκια που με διαβάζουν...)

μπορεί τέλος  και για του χρόνου 

και του  παράχρονου...

( κατηραμένου κορωνοϊού, συνεπικουρούντος, ου ρε! ού!)...

...θα ανοίξει σίγουρα κάποιο νέο δρόμο,  
ο Λατρεμένος Χριστούλης!

Ευανθία η Σαλογραία

............................................................................................

.............................................................................................