Κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης ιστορίας, η παρανόηση

Αγαπημένο μου

για το περίκλειστο δωμάτιο της προσωπικής εμπειρίας,
σου τα λεγα  παλιότερα.
Συνέχεια   έγραψα στα καπάκια
και το ποστάκι για τους παραμορφωτικούς καθρέφτες της υποκειμενικότητας στο περίκλειστο δωμάτιο της προσωπικής εμπειρίας.

Το παρακάτω κομμάτι από τις επιφυλλίδες των ΝΕΩΝ , που παραθέτει ο Χρήστος Χωμενίδης ως σκέψεις του γνωστού του ψυχίατρου, με εκφράζει επίσης.

-Δοθέντος όλου αυτού του επικοινωνιακού κυκεώνα,
στον οποίο βολοδέρνουμε άπαντες,
τι ελπίδα συνεννόησης διαθέτουμε, μωρή Σαλογραία;

-Δεν θέλω να σε τρομάξω,
αλλά...μάλλον δεν βλέπω άπλετο φως στον ορίζοντα...
-Οπότε;
-Οπότε πιασ' το αβγό και κούρευ' το,
και ο σώζων εαυτόν σωθήτω
και μη τα σκαλίζουμε πολύ τα ζητήματα ,
άντε να πηγαίνω και γω να φορέσω τις πιζαμούλες
και  τις κρέμες νυχτός μου...
και αύριο αν ξημερώσει την ημέρα ο Κύριος,
το ηθικό μας, ελπίζω- χάριτι θεία- να μοιάζει καλύτερο!

Ευανθία η Σαλογραία
.......................................................................................
Γράφει ο Χρήστος Χωμενίδης



"Η δύναμη της παρανόησης" (από τη στήλη "Αστάθμητος Παράγων", εφημερίδα τα ΝΕΑ  Σαββατοκύριακο 12-13 Νοεμβρίου στα 2016)

[....]

"Η κινητήρια δύναμη  της ανθρώπινης ιστορίας είναι η παρανόηση" , μου είχε εξηγήσει κάποτε ένας σπουδαίος ψυχίατρος. "Λες εσύ κάτι  κι εγώ-για να το κατανοήσω-το εντάσσω αυτόματα στο προσωπικό μου σύστημα αντιλήψεων,  αξιών, συναισθημάτων. Το "κάνω δικό μου" . Δηλαδή το αλλοιώνω. Σ' αυτο το αλλοιωμένο μήνυμα απαντάω. Εισπράττεις εσύ  την απάντησή μου και την αλλοιώνεις έτι περαιτέρω.  Νομίζουμε ότι συννενοούμαστε , πως επικοινωνούμε , ότι μιλάμε έστω για το ίδιο πράγμα. Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα διάλογο ημίκουφων , οι οποίοι περισσότερο φαντάζονται παρά ακούν τα λόγια του συνομιλητή τους. " Και πώς βγαίνει άκρη; " "Μα δε βγαίνει! Όλα εξελίσσονται στο περίπου. Όλα συμβαίνουν μέσες άκρες. Εάν διαβάζαμε  τις παράλληλες σκέψεις δυο νεονύμφων στα σκαλιά της εκκλησίας, θα φρίτταμε. Ή θα ξεκαρδιζόμασταν.  Εάν ανατρέχαμε  στο 1789 και μαθαίναμε τι προσδοκίες είχαν τα πλήθη ενώ γκρέμιζαν τη Βαστίλλη, θα σοκαριζόμασταν  με τον αρχικό χαρακτήρα εκείνου που αργότερα ονομάστηκε Γαλλική Επανάσταση. ..Ο κόσμος μας είναι μια απέραντη αίθουσα με παραμορφωτικούς καθρέφτες" .

[...]