H Γ΄ Θεία Εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού- Η αποδοχή του Σταυρού και του πόνου- του Μητροπολίτου Κυπριανού (σε επανάληψη)

Θα διαβάσεις πατώνταςΕΔΩ,   αγαπημένο μου.

Ευανθία η Σαλογραία
.....................................................................................
......................................................................................

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΙΣ 14/9/1925 ΣΤΟΝ ΑΤΤΙΚΟ ΟΥΡΑΝΟ

Το θαυματουργό αυτό γεγονός το περιέγραψαν εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες καθώς και ο Αττικός Τύπος της εποχής εκείνης. Ας θυμίσουμε τα γεγονότα όπως έγιναν πριν 90 χρόνια στην Αθήνα. H εφημερίδα ΣΚΡΙΠ στο φύλλο της 28/9/1925 έγραψε τα ακόλουθα: …την 14ην Σεπτεμβρίου 1925 (Ορθόδοξον Εορτολόγιον), εμφανίστηκε εις τον ουρανόν της Αττικής ο Τίμιος Σταυρός! Η ώρα ητο 11 και ημίσεια προ του Μεσονυκτίου ότε ακριβώς ανωθεν του ναού Ιωάννου του Θεολόγου ευρισκομένου παρά τους πρόποδας του Υμηττού και με κατεύθυνσιν εξ Ανατολών προς Δυσμάς, ενεφανίσθη φωτεινός λευκός Σταυρός του οποίου η λάμψις περιορισμένη μόνον επί του ναού και του εκκλησιαζομένου πλήθους εξηφάνιζεν εντελώς την λάμψιν των αστέρων.
Το τι επηκολούθησεν την εμφάνισιν του ουρανίου τούτου σημείου αδύνατον να το περιλάβει ανθρωπίνη αφήγησις. Όμως ο Τίμιος Σταυρός δεν ητο ορατός μόνο στην περιοχή του Υμηττού. 

Υπήρξαν πολλοί αυτόπται μάρτυρες που είδαν το θαύμα σε πολλά μέρη των Αθηνών. Από τη πλατεία Ομονοίας ο οδηγός του Τραμ Αθανάσιος Πριμάλης αφηγήθηκε με συγκίνηση τα ακόλουθα: Το βράδυ εκείνο έκανα το τελευταίο δρομολόγιο. Είχα φθάσει στην Ομόνοια και έκανα το κύκλο της. Τότε άκουσα φωνές και είδα ανθρώπους να κοιτούν στον ουρανό. Κοιτάξτε έλεγαν:
Ο Τίμιος Σταυρός! Αμέσως πάτησα φρένο και σταμάτησε το όχημα. Άνοιξα τη πόρτα του οχήματος και βγήκα έξω να ιδώ και εγώ. Είδα με τα μάτια μου ένα τεράστιο φωτεινό Σταυρό στον ουρανό προς το μέρος του Υμηττού. Έκανα το Σταυρό μου. 

Ένοιωσα πολύ μεγάλη χαρά που αξιώθηκα να δω αυτό το θαύμα.
Μια άλλη μαρτυρία του φανέντος φωτεινού Σταυρού ήρθε από τη μακαριστή σήμερα Γερόντισσα Ευθυμία Καθηγουμένη του Ιερού Ναού της Θεοτόκου στη Πάρνηθα Αττικής. Ήταν μικρό κορίτσι το 1925. Τα παιδικά της μάτια είδαν το μεγάλο θαύμα που καταύγαζε τον ουρανό της Αθήνας προς τον Υμηττό. Η ίδια μιλούσε πάντα με δέος για το μεγάλο θαύμα που αξιώθηκε να το δει με τα μάτια της.

Θυμάμαι τη βραδιά έλεγε η μακαριστή Γερόντισσα. Σα να ναι τώρα! Είχαμε πάει και μείς στον Άη Γιάννη το Θεολόγο στον Υμηττό. Είχε έλθει πολύς κόσμος από Ελευσίνα και Μάνδρα. Στις 11.30 περίπου το βράδυ η αγρυπνία είχε αρχίσει. Ο ψάλτης διάβαζε δυνατά τους Ψαλμούς. Τότε έξω από την εκκλησία ακούστηκαν πολλές φωνές που έλεγαν «Ο Σταυρός, ο Σταυρός». Όσοι ήταν μέσα στην εκκλησία δεν άκουσαν καλά τις λέξεις. Αντί γι τη λέξη Σταυρός κατάλαβαν «στρατός».
Σας θυμίζω ότι ήταν η περίοδο κατά την οποία η τότε κυβέρνηση προσπαθούσε να επιβάλλει στην Εκκλησία δια της βίας το νέο Γρηγοριανό ημερολόγιο. Όσοι κληρικοί και Μοναχοί δεν ακολουθούσαν το νέο ημερολόγιο φυλακίζονταν. Όσοι λοιπόν βρέθηκαν μέσα στην εκκλησία «έντυσαν» το παπά με μαντίλα και φούστα για να μην τον αναγνωρίσουν οι στρατιώτες και τον συλλάβουν. Θυμάμαι οι φωνές απέξω από την εκκλησία όλο και πλήθαιναν. Μερικοί που βγήκαν έξω να δουν τι συμβαίνει μόλις είδαν το Φωτεινό Σταυρό στον ουρανό γονάτισαν με δέος και συγκίνηση και σταυροκοπήθηκαν. Το ίδιο έκαναν και πολλοί χωροφύλακες που είχαν πλησιάσει στην εκκλησία.

Αντώνης Τενέδιος
Σκαλοχώρι

Από http://agiamarinagoc.blogspot.gr/2014/09/1491925.html