Σχετικά με το θέμα της αφασίας που με έδερνε,
για θέματα νηστείας κατά το παρελθόν
μπορείς να δεις δυο παλιότερες αναρτήσεις, αγαπημένο μου,
αν κλικάρεις πάνω στα υπογραμμισμένα:
1)Σύντομη αφήγηση περί (μη)απόλαυσης φαγητού και...
2)Δίαιτα ή νηστεία και ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται
.........................................................................................................
Τελικόν προσωπικόν μου συμπέρασμα
μετά από δεκαετίες κραιπάλης
με αμέτρητα ταψιά γαλακτομπούρεκων
τυγχάνουσιν οι επόμενες λιγοστές σκέψεις:
Αν θες να φέρει πνευματικό καρπό
-αποτέλεσμα χάριτος, και σωτηρίας, δηλαδή,
η μετά πόνου καρδίας
αναπεμπόμενη προσευχή σου,
πρέπει να την συνοδέψεις με αυστηρή νηστεία
και ελεημοσύνη πνευματική και υλική- ακόμη και εκ του υστερήματος...
όπως συνειδητοποίησα
στο περί ψιλικατζίδικης ελεημοσύνης, προσωπικό μου βίωμα.
Με μύριες φωνές, εν ενί στόματι Αγίου Πνεύματος
διαχρονικά,
οι Άγιοι του Θεού, το διεκήρυξαν
δια μέσου της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας.
Εκ προσωπικής, ελάχιστης,
πλην για μένα άκρως συγκινητικής εμπειρίας,
σου το επαναλαμβάνω
ω μικρό και αποπροσανατολισμένο μου...
-Αν θες να με πιστέψεις, καλό δικό σου.
Αν δε με πιστέψεις, μούτρα δεν πρόκειται να σου κρατήσω- το ξέρεις.
-Και γιατί δεν θα μου κρατήσεις μούτρα, μωρή Σαλογραία;
-Επειδή κανείς, σχεδόν, δεν μαθαίνει
από τις συμβουλές του άλλου, παρεκτός
και έχει προλάβει να τον ζήσει πρώτα με κάποιο τρόπο,
και να τον αγαπήσει πολύυυ...
Ένεκα του ότι η προσφερόμενη αγάπη μας είναι ψυχρή, μέτρια ή και ανύπαρκτη,
κάθε συμβουλή που ακούμε από την οικογένεια, ή την Εκκλησία,
τη "γράφουμε" στα παλαιά μας
υποδήματα. Μένει εκεί η συμβουλή, για δεκαετίες, "γραμμένη" δε λέω,
μισολειωμένη απ' τα πολλά ποδοπατήματα της ψυχής,
αλλά- τύχη αγαθή- ποτέ δεν σβήνεται απ' την κυτταρική μας μνήμη ολότελα.
Κάποτε, όταν το πλήρωμα του χρόνου, για τον καθένα, φανερωθεί,
το μελάνι της, μυστηριωδώς ζωηρεύει, και η Εντολή
ενεργοποιείται στο βίο μας, αποκαλύπτοντας στα μάτια μας,
την άφατη και συγκλονιστική χαρά των ουρανίων θαυμάτων...
-Και ποιος την σήμερον... τουιτιασμένη εποχή,
έχει την υπομονή να περιμένει επί δεκαετίες
προκειμένου να δει πνευματικό αποτέλεσμα,
γριά σαλεμενότατη, ρωτάς;
-Ο Άχρονος Κύριος, αγαπημένο μου.
Εκείνος μπορεί.
Για Εκείνον τα χίλια έτη
ως η ημέρα η εχθές.
Εκείνος μπορεί!
Επειδή έστω και το τελευταίο δευτερόλεπτο
του επίγειου βίου μας, αν Φωτιστούμε εν Μετα-νοία,
μας παραλαμβάνει στην εκπάγλου ωραιότητος
Αγκαλιά Του και για όλη την Αιωνιότητα, μας λυτρώνει!
Ευανθία η Σαλογραία
........................................................................................................
Και αν είσαι λυπημένο, γι αυτό τρως σοκολάτες με τη σέσουλα
άκου, στο βιντεάκι, το πρόβλημα του παπά του παχύ
που έφαγε παχιά φακή και οι άλλοι γύρω του, τον στραβοκοίταζαν,
μα για Όνομα, τι στενόκαρδος ρατσισμός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου