«Εις εμέ το λέγεις Κύριε; Εις εμέ;»

Τα τελευταία λόγια του Αγίου Νεκταρίου, 

στο κρεββάτι του νοσοκομείου, ήταν τα εξής: 

"Εις εμέ το λέγεις Κύριε; Εις εμέ;"...

Προφανώς, έλαβε εκείνη την στιγμή πρόσκληση από τον Κύριο στην αιώνια βασιλεία του και μέχρι εκείνη την έσχατη επιθανάτια στιγμή, δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο όχι μόνον να τον προσκαλεί ο Κύριος, αλλά και να του απευθύνει τον λόγο.

Τί βαθειά ταπείνωση! 

Ταπείνωση πού ζυμώθηκε χρόνο με τον χρόνο, διωγμό με διωγμό, συκοφαντία με συκοφαντία. Ταπείνωση πού καλλιεργούσε όσο προέκοπτε στην πνευματική και θύραθεν σοφία.

Αυτή η αντίδραση είναι αποκρυστάλλωση χρόνιου αγώνα. Οι ταπεινολογίες και οι ταπεινοσχημίες κάποτε καταρρέουν και δείχνουν γυμνό τον φέροντα. Η άσκηση στην ταπείνωση την αληθινή όχι!

Όσο βαθύτερα ασκείται σε αυτήν κάποιος, 
τόσο αυτή αυξάνει και στερεώνεται μέσα του.

 Όσο πλησιάζει κανείς τον μεγάλο Θεό, τόσο σμικρός αισθάνεται .

Ο δέ άγιος Σάββας ο εν Καλύμνω, μαθητής του αγίου Νεκταρίου, όταν παρέδιδε την ψυχή του στον Κύριο, ανέλαβε δυνάμεις, σηκώθηκε και άρχισε να φωνάζει χειροκροτώντας: Ο Κύριος! Ο Κύριος! Ο Κύριος!

Ω μακαρία χαρά και παιδικότητα των αγίων πού ξεπερνάς και αυτήν την αθωότερη χαρά και παιδικότητα!

Αυτής αξίωσον και ημάς Σωτήρ τους αναξίους!

http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com

......................................
ΣΧΟΛΙΟ με αφορμή τα παραπάνω: 

Οσο έζησε ο άγιος Νεκτάριος,

έζησε φτωχότατος, μονότατος,   ΆΓΝΩΣΤΟΣ στους πολλούς και ΚΑΤΑΔΙΩΓΜΕΝΟΣ επι ΧΡΟΝΙΑ

ΑΠΌ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΓΙΑ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΑ σεξουαλικά δήθεν αμαρτήματα και ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ θανάτωσης εμβρύων, στα οποία δήθεν έπεφτε με τις καλόγριες του Μοναστηριού του.

ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ με λόγια, ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ.

ΜΟΝΟ, ΣΙΩΠΗΛΑ, ΕΚΛΑΙΓΕ ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ στις προσευχές του, προς την Υπεραγία Θεοτόκο, στην οποία ΜΙΛΟΥΣΕ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟ,λόγω άπειρου σεβασμού, όπως μιλάει κάποιος από ΒΑΘΥ ΣΕΒΑΣΜΟ, όταν απευθύνεται σε μια αληθινή Κυρία και  Βασίλισσα.

Γι αυτή του την ΧΡόΝΙΑ και μέχρις ΑΙΜΑΤΟΣ καρδίας, αγία του ταπείνωση,

ΑΞΙΩΘΗΚΕ με ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ της Μυροβλυσίας στην κυριολεξία το νεκρό του σώμα.

ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΝ και οι διώκτες του, ΔΕΝ το επιθυμούσαν αλλά ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, να δεχτούν το νεκρό του σώμα, στη Μητρόπολη Αθηνών, σε ΛΑΙΚΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

 ΓΙΑ ΕΞΙ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ μέρες. Εμενε  ΤΟ ΣΩΜΑ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ...ΚΑΙ ΟΛΟ ίδρωνε, και ανέβλυζε μπροστά στα ΈΚΠΛΗΚΤΑ ΜΑΤΙΑ ΟΛΩΝ, ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΜΥΡΟ, που ΘΕΡΑΠΕΥΕ ΑΠΟ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ θανασιμες!

 Είχαν μείνει ΕΜΒΡΟΝΤΗΤΟΙ τότε οι πιστοί με τα ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΑ αυτά ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ που συνέβαιναν μπροστά στα μάτια τους ΚΑΙ ΔΟΞΑΖΑΝ ΤΟ ΘΕΟ, ΜΕ ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ..

 Και ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ το άγιο λείψανό του, ΑΦΘΟΡΟ και ΕΥΩΔΙΑΖΟΝ καταπληκτικά, ΣΧΕΔΟΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ ΜΕΤΑ, όπως αναφέρει και ο Σώτος Χονδρόπουλος στη σχετική, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ βιογραφία που έγραψε για τον Άγιο Νεκτάριο.

Τα θαυμαστά σημεία ξεκίνησαν βέβαια,΄οταν η φανέλα του νεκρού πλέον Αγίου Νεκταρίου,  ακούμπησε τον παράλυτο του διπλανού κρεββατιού στο Αρεταίειο, ο παράλυτος ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΕ ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ!

Ξέρει ΠΩΣ  να ΔΟΞΑΖΕΙ ο Κύριος Ιησούς Χριστός, τους Ομολογητές της Ορθής Πίστης, τους τηρητές των Εντολών Του, τους ΧΡΟΝΙΩς  ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΟΥΣ στην καρδιά, για χάρη της δικής Του Πίστης και Αγάπης...