Κάποτε ο αέρας
μετέφερε ποιήματα,
η ρίμα απαραίτητη.
Μετά τη δουλειά του αέρα
πήρε το χαρτί το τυπωμένο,
έτσι το ρήμα αναγκαίο.
Στην εποχή του άδειου ουρανού,
στον ίσκιο της εικόνας
ούτε ρίμα,
ούτε ρήμα
απλώς του ποιήματος
η κάθε λέξη εφαλτήριο
για άλλες λεκτικές νεοπλασίες
με ραγισμένο το τελικό
το νόημα.
Και μη μου πεις
για σχετικότητα, ίχνος
αποδόμηση, Derrida
Και πατροκτόνους ποιητές.
Πάντα το ζητούμενο
είναι ο Συνεπής Άλλος
και ο Συγκινημένος Άνθρωπος.
Γιάννης Στρατούλιας -εν Πάτραις
(Από τη συλλογή Οι μετα μορφώσεις του νερού )
.......................................................................................
.......................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου