Τοῦτο τὸ γραΐδιο ποὺ κάνει τὸν σταυρό του καὶ στέκεται σὰν κουρούνα μπροστὰ στὰ εἰκονίσματα, εἶναι ψυχὴ χιλιάδων χρονῶν καὶ ξέρει ἀπὸ ποῦ βαστᾶ καὶ ποῦ πάει, καλίτερα ἀπὸ τὸν κάθε λιμοκοντόρο ποὺ σπουδάζει στὰ Παρίσια.
Φώτης Κόντογλου
πηγή
Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Καλοοοό!
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήό,τι και να γράψει ο κυρ- Φώτης είναι καλό και περίκαλο!
Και γω όταν ήμουν νεότερη (ως τα 30 να πω; )
τις γριές τις έβλεπα καχύποπτα...
ειδικά εκείνες που παίρνανε σβάρνα ΟΛΑ τα εικονίσματα στο ναό και τα ανασπάζονταν με ευλάβεια, ΜΑ ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΑΑ!
Και επειδή Ο,ΤΙ κοροΪδεύει ο άνθρωπος είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ να το ΠΑΘΕΙ...ε...αυτο το ...κατάντημα και γω το έπαθα..
Ο Θεός επιτρέπει στους ανθρώπους τα γεράματα για μεγάαααλη (τόοση με το συμπάθιο..)ταπείνωση....
;-(
ΑπάντησηΔιαγραφή
Τώρα θα φιλοσοφήσω έντονα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέκομαι με δέος μπροστά στη δοκιμασία των γηρατειών.Είναι ένα δίκοπο όπλο που παραχωρεί ο Θεός.Είτε γινόμαστε σοφότεροι,έχοντας πια πίσω μας μια ολόκληρη ζωή,είτε γινόμαστε γελοίοι(έχετε δει άνδρα άνω των 60-65 να κάνει τον γαμπρό σε κοπέλα γύρω στα 25;Σκέτη οπτασία).Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος του ανθρώπου.
παπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπαλιά οι γέροι ήξεραν καλά τη θέση τους . Και κυρίως οι γριές. Σήμερα, με το διαδίκτυο, με τα μέσα της επιστήμης (γυμναστικές, πλαστικές, καταραμένα πληκτρολόγια φατσομπούκια, μπλόγκια κλπ) και οι γριές ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΣΤΕ οι κακομοίρες ότι ΤΩΡΑ ξεκινάει η ζωή μας...αχα χουχα! και ξεκαρδίζονται στα γέλια οι δαιμόνοι...
Πάντως ΑΝ δεν γεράσεις ΣΤ' ΑΛΗΘΕΙΑ (με ΟΡΑΤΗ εξασθένηση του σώματος, ανημπόρια, αρρώστια )...ΔΕΝ καταλαβαίνεις τους γέρους όσες ταινίες και να δεις όσο και να υποθέτεις πώς νιώθουν...
Θυμάμαι μια φορά μίλαγα με έναν αξιόλογο ιερέα (όχι του πατρίου πάντως) στο τηλέφωνο για πρώτη φορά για κάποια δουλειά.
Ήταν πολύ φιλικός μαζί μου και έδειχνε και διάθεση να ασχοληθεί με ένα θέμα μου, μέχρι που του είπα ότι ήμουν 50 ετών ( τότε..).Ε! Μόλις άκουσε ηλικία ΠΑΡΑΥΤΑ ο τόνος της φωνής του ΜΕΤΑΤΡΑΠΗΚΕ...η διάθεση άλλαξε..και γω μέσα μου ΘΑΥΜΑΣΑ..και σκέφτηκα:
"Μωρέ καλά έκανε η μακαρίτισσα η μανούλα μου που δεν έλεγε την ηλικία της ποτέ της...Κάτι ήξερε από ψυχολογία ανθρώπων...κάτι ήξερε...στ' άγια η ψυχούλα της Μικάκι μου, στ' άγια η ψυχουλα της..."
;-)
Μην ανοίγω όμως άλλο κεφάλαιο..
Το θέμα μας εδώ είναι η ευλάβεια των γραϊδίων που κράτησαν σπίτια, οικογένειες, που ανάστησαν ορφανά με την αφοσίωση και την αυτοθυσία τους σε ΟΛΑ τα επίπεδα...
Ετούτη η νέα γενιά των γριών που έρχεται θα έχει τατού στα χαλαρά της οπίσθια, τατού στα μαραμένα της στήθια και θα είναι η εσχάτη πλάνη (της αιώνιας νεότητος)χείρων της πρώτης...αλί και τρισαλί!
Ο Θεός είθε να μας φωτίσει όσο και εφόσον Του το επιτρέπουμε...και να μας δώσει ΜΕΤΑΝΟΙΑ...
;-(