ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ...και ουδείς επικινδυνότερος του ευεργετηθέντος...

 

«... οι άνθρωποι χωρίζονται

 σε δύο βασικές κατηγορίες:

στους ευγνώμονες 

και στους αγνώμονες. 

.........στους έντιμους

 και στους ανέντιμους..."

(ΙΖΑΜΠΕΛΑ ΠΑΛΑΣΚΑ- "ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ" )
.........................................................................
.........................................................................

Σχόλιο: 

Η παραπάνω  φράση απ' το βιβλίο: 
"ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ" των εκδόσεων ΛΙΒΑΝΗ,
που ΑΞΙΖΕΙ να το μελετήσεις 
αγαπημένο μου...

Με τη διεξοδική- σε πατρικά αρχεία στηριγμένη- αφήγηση
της συγγραφέως, έμαθα εκτός των άλλων τα διάφορα
και  για τον επιδέξιο μυστικό πράκτορα της Αγγλίας
που παρίστανε τον Ορθόδοξο  ιερέα, 
δηλαδή, έμαθα  για τον παπα- Δημήτριο Μπάλφουρ 
ο οποίος επί  χρόνια, πάντρευε, βάφτιζε
και κυριότατα  "εξομολογούσε" 
όλη την "καλή" κοινωνία της Αθήνας του καιρού του,
εκμαιεύοντας - για λογαριασμό της κυβέρνησής του-
πληροφορίες πολύτιμες...

Επίσης διάβασα (σελίδες 238-249 τουλάχιστον)
με γουρλωμένα ματάκια,
και για  τον περίεργο  ρόλο
που έπαιξε στο Άγιο Όρος, 
ο γέρων Σωφρόνιος- πριν προβληθεί 
δι εκδόσεων, μπλογκακίων  κ.λπ κ.λπ
ως φημισμένος  Σωφρόνιος του Έσσεξ- 
και με πόνο ψυχής , κατάλαβα
το διατί ήτο  προσχεδιασμένο από τότε,
να πουληθεί η Ελλάδα, στους ξένους,  
για ένα κομμάτι ψωμί...
όπερ ...μη γένοιτο, μή γένοιτο!


Ευανθία η Σαλογραία

.........................................................................................................
.........................................................................................................

O ΤΡΑΜΠΑΚΟΥΛΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΤΗΣ


................................................................................................................
................................................................................................................

Η σιωπή είναι (κι’ αυτή) ένα επιχείρημα, 
που εκφράζεται με άλλο τρόπο..


ΕΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ

πηγή

.........................................................................................................
.........................................................................................................

Κόκκοι  του  χτες      

Γύρισαν  πίσω  οι  πανηγύρεις,
απ'  τις  μακρινές  γιορτές,  τις  σκονισμένες.
Με  σκισμένες  στους  αέρηδες  μουσικές
και  χρώματα  βραχνά,  όλο  αγρύπνια.
Εγκαταλελειμμένα
στις  πέντε  αίσθησες  τ 'ανθρώπου
μεσημέρια.
Μας  ξεγέλασ'  ο  ήλιος
κι'  αποκοιμήθηκε -χώρια  του-
στο  χαγιάτι.
Ο  πόνος  τού  σαντουριού,
δασύ,  γέρικο  μέλι,
που  ταγγίζει  στη  θύμηση,
βρήκε  καταφύγιο  στα  χέρια  τού  γύφτου.
Όρμησαν  πρώτοι   στο  χορό
εκείνοι,  που  λογιάζονταν
άμαθοι  στο  τραγούδι.
Το  δάκρυ
μάς  το  πήρε  το  καλοκαιράκι
παράμερα,  κρυφά
και  το  αποπήρε.

Το  καλοκαιράκι...
Μικρό  παιδί...
Δεν  ήξερε  τίποτα
για  της  ψυχής  τα  μυστικά  ορυχεία.

Αγγελική Γιαννέλου 

 [σκεύη  κεραμέως/ Δωδώνη  1997]


(Ευχαριστώ τη φίλη της σελίδας Α.Γ. για την αποστολή του ποιήματος)