Οι Νεάντερταλ ζουν μέσα μας ακόμη

Μπορείς να διαβάσεις, χαζοβιολάκι μου

-που όλο εκπλήσσεσαι -ίδια,  αθώα  κοκκινοσκουφίτσα-

με την λυκανθρώπινη, σκληρότητα που αντιμετωπίζεις

γενικότερα και ειδικότερα...

("τα «γιατί» και τα «διότι» φάγανε τον ...στρατιώτη!")

και αναρωτιέσαι:

-Τι στον  κόρακα καταφέραμε τόσους αιώνες,

με ωκεανούς γνώσης και  κουλτούρας ποτάμια...

("μη λες "ποτάμι", μη λες "ποτάμι", γρια καρακάξα, αγριεύομαι!") 

...και τόσο δήθεν πολιτισμό που αναπτύξαμε, 

με τόσα πατερημά και αλληλούια, πατριλούια

-τι καταφέραμε,  ως είδος;

-Μπορείς να διαβάσεις,  προς λύσιν ενίων αποριών, λέγω, 

το σχετικό άρθρο απ' την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 

κάνοντας "κλικ" ΕΔΩ.

Πάω τώρα να φτιάξω ένα κόκκινο  τσάι, με άρωμα πικραμύγδαλου 

να πάν' τα φαρμάκια κάτωωω!

"Σε φιλώ στα μάτια και στα φρύδια

κλείσε πόρτες και παραθύριαααα! "

(ξέρεις εσύ...)

Με την κατά δύναμη συμπαράσταση

νυν και αεί και εις τους αιώνας, Αμήην!  

Ευανθία η Σαλογραία