(Από "Το κρυφό ημερολόγιο του Άντριαν Μολ ηλικίας 13 ετών και 3/4"
εκδόσεις "ΆΓΡΩΣΤΙΣ"- 1989, σελ.51)
...................................................................................
"Η μητέρα μου πήγε σε μια συγκέντρωση γυναικών με θέμα
την ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης.
Στους άντρες δεν επιτρέπεται η είσοδος.
Ρώτησα τον πατέρα μου τι σημαίνει
"ανάπτυξη αυτοπεποίθησης".
Είπε: " Ένας θεός ξέρει, αλλά ό,τι και να 'ναι,
εμένα δε θα μου βγει σε καλό!"
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-) Χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι φιλ. 9:26 π.μ. που σου άρεσε το χιούμορ του.
Και γω διασκέδασα όταν το διάβασα.
Το βρήκα ανοίγοντας τυχαία μια σελίδα στο βιβλιαράκι που αγόρασα προχτές.
Θα μου πεις: Μανδάμ Σαλογραία, και γιατί πρέπει να χάσκουμε με ΤΕΤΟΙΑ κρίση γύρω μας;
Επειδή ΔΕΝ ωφελεί να θρηνούμε, απαντώ.
Αν είναι να πεθάνουμε, ας πεθάνουμε με κάποιο χαμόγελο, ρε αδερφέ.
Είναι ωραιότερος ένας τέτοιος θάνατος, νομίζω...
;-)
1.Στους άνδρες δεν επιτρέπεται η είσοδος!! Συμπέρασμα: οι άντρες δε βοηθούν στην άνθιση της αυτοπεποίθησης των γυναικών.
ΑπάντησηΔιαγραφή2.Εμένα δε θα μου βγει σε καλό, ό,τι και να ναι αυτό!! Συμπέρασμα: η ανωριμότητα των ανδρών, η ανασφάλεια κι ο εγωισμός τους σε πλήρη ανάπτυξη. Ο εγωκεντρισμός τους σημείο αναφοράς τους, τραγικό για τον κόσμο. Εξάλλου μια ορθή προσέγγιση της δημιουργίας του κόσμου μέσα από το βιβλίο της Γενέσεως αποδεικνύει την αλήθεια. Ο εγωιστής ανήρ τα χωσε και στο Θεό, γιατί του δωσε λέει την Εύα και τον...εξαπάτησε, αλλά ο ίδιος δεν είχε τη "μαγκιά" να αρνηθεί το μήλο!! Ούτε μπόρεσε να πείσει την Εύα,ούτε καν θα προσπάθησε, να αλλάξει τη γνώμη της. Αναρωτιέμαι πως τον έπεισε η Εύα! Να χαν και τότε φάλλαγγα ως μέθοδο πειθούς;
Ωχ!! Θυμήθηκα τόσες ιστορίες με αυτό το κείμενο! Αμέτρητες, όσες κι οι ζωές των ανθρώπων!
;-) Μην τα αναλύεις. Όσο αναλύεις αποδομείται το εσωτερικό σου σύμπαν και δεν αποφασίζεις το ποθούμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η μαμά στενοχωριέται.
;-)
Κι εγώ που νόμιζα πως το...ποθούμενο ήταν άλλο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν αναλύσουμε δεν προχωράμε, αν δεν επισημάνουμε δεν διορθώνουμε, αν δεν αναλύσουμε δεν ανασυνθέτουμε το εσωτερικό μας σύμπαν!!(άκου σύμπαν!!!πολύ ανατολικότροπη σκέψη!).
Όσο για τις μαμάδες; Στενοχωριούνται πάντα και με όλα.Οπότε;
@ 8:06
ΑπάντησηΔιαγραφήEπιμένω ότι
η πολλή ανάλυση, η υπερβολική, μπορεί να ξεπαστρέψει τον υπεραναλύοντα.
Από την υπερανάλυση ξεκίνησε και ο Εωσφόρος κάποτε.
Υπάρχει κίνδυνος μέγας.
Το βλέπουμε και ατομικά και στο συλλογική πνευματικό κατάντημα του Δυτικού πολιτισμού.
Από την αχαλίνωτη ανάλυση και τα πολλά σεμινάρια, έχασε το μπουσουλα.
Καμιά φορά είναι πιο πρακτικό να ακούμε τη φωνή της προσγειωμένης μαμάς μέσα μας.
Ομιλείς ως μαμά! Κι αυτό εμπεριέχει υποκειμενισμό και συμβιβασμό. Άρα στασιμότητα σε όλα. Γι αυτό έχουμε τούτα τα χάλια σήμερα. Επειδή επικρατούν οι...προσγειωμένες, οχι κατ΄ανάγκην, μαμαδίστικες φωνές. Στην προσγείωση αποδέχεσαι την κατάσταση, δεν την αντιπαλεύεις. Δίνεις χώρο, κι αυτό δεν είναι πνευματικά πάντα καλό. Μεγάλη συζήτηση αυτό. Φυσικά δεν μιλώ έχοντας ως σκέψη επαναστάσεις κλπ..αυτά είναι εφηβικά πράγματα. η επανάσταση είναι εσωτερική και μπορεί να χει μκρό χώρο. Αν υλοποιηθεί εκεί σιγά σιγά επικρατεί καθολικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε, καλημέρες!
Evώ εσύ που ομιλείς ως...κόρη
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχεις υποκειμενισμό και ...συμβιβασμό....
Χαχα...Ευθύμησα σήμερα.
Υποκειμενισμό διαθέτω,συμβιβασμό όχι κατ ανάγκην
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αφήνεις κουβέντα να σου πέσει κάτω, αμάν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πω και γω ότι ο συμβιβασμός ΜΠΟΡΕΙ να είναι και αρετή κατά περίπτωση, και ΥΨΟΣ ψυχής, εφόσον γίνεται ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ του Κυρίου
το οποίο, βεβαίως,
έτσι όπως ΑΠΑΞΑΠΑΝΤΕΣ είμαστε
ΒΥΘΙΣΜΕΝΟΙ στην ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ μας,
ΑΔΥΝΑΤΟΥΜΕ να γνωρίζουμε με ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ
(ούτε καν κατά προσέγγιση δηλαδή)
ποιο είναι, ΑΚΡΙΒΏΣ!
Το να αφήνεις τα πράγματα να πέφτουν κάτω είναι μια πρώτη ένδειξη συμβιβασμού.😊
ΑπάντησηΔιαγραφήBεβαίως και είναι. Συμφωνώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι μαζεύω τα καρύδια απ' την καρυδιά μου.
Τα αφήνω να πέσουν κάτω και μετά, τα μασουλάω -ηδονικώ τω τρόπω- ή τα κάνω γλυκό του κουταλιού που λέει ο λόγος!
;-)
Άρα τρως τα μισά και αρκετά από αυτά είναι και κούφια. Όπου απουσιάζει ο ανθρώπινος κόπος είναι λειωή η παραγωγή! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί, αγαπητή, επιθυμείς να βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο και τα καρύδια μισοφαγωμένα;
Απέκτησες ποτέ καρυδιά;
Εγώ που έχω σου λέω ότι τα καρύδια σιγά σιγά πέφτουν κάτω όλα μόνα τους, και τα περισσότερα είναι γεμάτα πλούσια ψύχα.
Όσα δεν τα μαζέψω και μείνουν στο χώμα, τρέφουν τα σκιουράκια και τα πετεινά του ουρανού.
Γίνονται και τέλειο λιπασμα για το χώμα..
Και ποιος σου είπε ότι δεν κοπιάζουμε για μια καρυδιά μέσα σε κήπο;
Και βέβαια κοπιάζουμε.
;-)
Τής ρίχνουμε λίπασμα. Την ποτίζουμε. Κόβουμε τα άγρια χόρτα γύρω απ' τον κορμό της.
Κοιτάμε μη θέλει ράντισμα, και άλλα διάφορα,
αμέ!
;-)
Δεν υποτιμώ κανένα κόπο και καμιά καρυδιά. Άλλη ώρα θα σχολιάσω..πονάει η μέση μου.
ΔιαγραφήΠονάει η μέση σου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν η συνταγή για τη μέση από την καθηγητάρα στο Πανεπιστήμιακό Νοσοκομείο του Ρίου στην Πάτρα, εννοώ τον εκλεκτό ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟ,,. η ΒΑΣΙΚΗ θεραπεία είναι η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΗΠΙΑ ΆΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ.
Διαλέγεις: ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, 160 ευθείς κοιλιακούς, 80 και 80 πλάγιους, και 180 ραχιαίους με τη βοήθεια μηχανήματος σαν αυτά που έχουν τα γυμναστήρια.
Οι ασκησεις γίνονται σε σετάκια των 20 κάθε φορά, με κάπου μισό λεπτό χαλάρωση, ενδιάμεσα, διότι ο μυς, μου είπαν αποδίδει καλύτερα με ενδιάμεσο διάστημα χαλάρωσης.
Άλλος τρόπος θεραπείας της μέσης είναι , τουλάχιστον 100 ΕΔΑΦΙΑΙΕΣ καλογερικές μετάνοιες, κάθε μέρα, μα κάθε μέρα.
;-)(μην ακούω ωχ...)
Στην Ουκρανία είχα γνωρίσει μια κυρία που έκανε από 100 μέχρι 700 ΕΔΑΦΙΑΙΕΣ μετάνοιες κάθε μέρα στην προσευχή της.
Τα προβλήματα μέσης είχαν θεραπευτεί!
(Το έχω ξαναγράψει σε σχόλιο)
Πολύς κόσμος με αυτές τις πρακτικές, είδε τη σωτηρία του σε θέματα ορθοπεδικά.
Βοηθάνε σε καιρό κρίσης επίσης και οι πολυβιταμίνες, όπως και οι έλξεις από μονόζυγο που το προσαρμόζεις σε κάσωμα πόρτας.
Παίζει σπουδαίο ρόλο και η διατροφή βεβαίως.
Επανέκαμψα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν πρώτοις ευχαριστώ για τις ..συμβουλές! Δεν ήταν ακριβώς μέση αλλά ψύξη στη μέση κι ακόμη δεν θεραπεύτηκε. Μιλάμε ατελείωτος πόνος.
Περί καρυδιάς τώρα. Δεν είπα πως δεν έχει κόπο, πόνο ή δυσκολία. Αλίμονο. Αλλά άλλος ο κόπος για μια καρυδιά κι άλλος για πολλές. Και μια και το πας στο πνευματικό να πω κι εγώ πως όλα τούτα ωραία είναι. Αμα όμως περιμένεις να πέσουν μόνα τα καρύδια κάποια θα χάσεις(κι ας γίνουν λίπασμα στην τελική, η φύση δεν χάνει εσύ χάνεις καρπό), κάποια θα είναι κούφια...Στην τελική ποιό είναι το ζητούμενο; Ο κόπος, ο καρπός, η γεύση, η ανακύκλωση της φύσης, το σκύψιμο της μέσης, η θέα τ ουρανού...(θα μπορούσα να γράφω ατελείωτα, αλλά ακόμα πονώ πολύ). Καλό Σαββατοκύριακο.
;-) Όταν οι πόνοι περνούν, όλα καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφήνουμε την καρυδοφιλοσοφία
(κατά το αμπελοφιλοσοφία)
για άλλη φορά. Η κουζίνα με περιμένει!