Αρκουδάκι μου
αυτές τις μέρες έπεσε στα χέρια μου, παλιάς έκδοσης,
διασκεδαστικό-για μένα- βιβλίο της Σου Τάουνσεντ.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου, κάποια αποσπάσματα
απ' τις σκέψεις του έφηβου ήρωά της.
Αφορμή και για χαμόγελο.
Το έχουμε, νομίζω, επειγόντως ανάγκη.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι, εξάλλου, προκειμένου
να διατυπώσει ένας ευφάνταστος χειριστής του λόγου,
αρχαίες αλήθειες.
Σε ασπάζομαι και σου εύχομαι
μια δημιουργική μέρα με βαθύτερη επίγνωση
των απείρων, κρυφών ευλογιών της.
Σαλογραία, εν Πάτραις
............................................................
..............
Αυτό το Σαββατοκύριακο με τον Νάιτζελ μου άνοιξε όντως τα μάτια!
Χωρίς να το ξέρω,έζησα μέσα στη φτώχεια δεκατέσσερα χρόνια.
Αναγκάστηκα να υπομείνω το κατάλυμα δεύτερης κατηγορίας,
το άθλιο φαγητό και το πενιχρό χαρτζιλίκι.
Αν ο πατέρας μου δεν μπορεί να μου προσφέρει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο
με τον τωρινό του μισθό, τότε θα πρέπει να αρχίσει να ψάχνει για άλλη δουλειά.
Συνέχεια παραπονιέται, έτσι κι αλλιώς, επειδή πρέπει να πουλάει θερμοσυσσωρευτές.
Ο πατέρας του Νάιτζελ δουλεύει σαν σκλάβος για να εξασφαλίσει
ένα άνετο περιβάλλον για την οικογένειά του.
Ίσως άν ο πατέρας μου είχε κτίσει ένα κοκτέηλ μπαρ από φορμάικα σε μια γωνιά
του σαλονιού μας, , η μητέρα μου να ζούσε ακόμα μαζί μας. Όμως όχι.
Ο πατέρας μου τολμάει και υπερηφανεύεται για τα εκατονταετή έπιπλά μας.
Μάλιστα! Αντί να ντρέπεται, περηφανεύεται για τις παλιατσούρες μας.
Ο πατέρας μου θα 'πρεπε να έχει διδαχτεί από την υψηλή λογοτεχνία.
Η "Μαντάμ Μποβαρύ" εγκατέλειψε τον ηλίθιο γιατρό Μποβαρύ,
γιατί δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τις ανάγκες της.
(Σου Τάουνσεντ-"Το κρυφό ημερολόγιο του Άντριαν Μολ ηλικίας 13 χρόνων και 3/4"
εκδόσεις ΆΓΡΩΣΤΙΣ 1989, σελ.73)
Τη φτώχεια δεν την καταλάβαινε για δεκατέσσερα χρόνια γιατί κανείς δεν του παράστησε πώς και τί είναι ο πλούτος. Που σημαίνει ότι η φτώχεια είναι πράγμα σχετικό και η συνειδητοποίησή της μάλλον οφείλεται στους τρίτους...Όταν έχει κάποιος ειρήνη εσωτερική, ιδιαίτερα όταν αυτή δεν διαταράσσεται από υποβολές τρίτων, δεν υπάρχει φτώχεια. Υπάρχει απλά μια ζωή, ένας τρόπος ύπαρξης που οργανώνεται με τα όποια μέσα είναι διαθέσιμα..Στον Παράδεισο της τρυφής ο Αδάμ ένοιωθε πολύ καλά: ούτε πλούσιος, ούτε φτωχός, ούτε ανώτερος ούτε κατώτερος...Ήταν η υποβολή του φίδη (ο φίδης του...φίδη) που ήρθε να πει στους ανθρώπους πως θα μπορούσαν να γίνουν θεοί! Και άρχισε να συγκρίνουνι τη θέση τους με εκείνη του Θεού και τη βρήκαν κατώτερη...φτωχή...Από το σημείο αυτό ο όλεθρος ήταν χωρίς επιστροφή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ
Οὐ πενία λύπην ἐργάζεται, ἀλλὰ ἐπιθυμία: οὐδὲ πλοῦτος φόβου ἀπαλλάττει, ἀλλὰ λογισμός. κτησάμενος τοιγαροῦν τὸν λογισμὸν οὔτε πλούτου ἐπιθυμήσεις οὔτε πενίαν μέμψῃ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίκτητος -περί σωφροσύνης
Νομίζω ότι και γι αυτό οι αρχαίοι τα είχαν πει όλα (πλην του Θείου - καλά ντε μη μαλώνεις)...
Στέλιος
;-) Στέλιο, φίλτατε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι με τα δυο χεράκια μου προσυπογράφω.
Αυτοί οι αρχαίοι ημών, πλάκα- πλάκα, είχαν σε πολλά μεγαλύτερη φώτιση από τη σημερινή τη δική μας, αλλά γι αυτό...
θα χρειαζόταν μια ξεχωριστή ανάρτηση.
Προσωπικά στο συγκεκριμένο απόσπασμα με διασκέδασε το παιδικό ύφος με το οποίο υποδηλώνεται η τεράστια αλήθεια της υποκειμενικότητας των ανθρώπινων, λογισμών μας