Πριν κάποια χρόνια, λατρεμένο μου, διάβασα δυο επιστημονικά βιβλία για τον εγκέφαλο και τις λειτουργίες του.
Παρόλο που εκ πρώτης όψεως, τα βιβλία αυτά δεν φαίνονταν να έχουν σχέση με τη Θεολογία, τελειώνοντας την ανάγνωσή τους, ένιωθα ένα βαθύ θαυμασμό για την άπειρη του Θεού τη Σοφία και ήρθα σε πληρέστερη επίγνωση του πατερικού αποφθέγματος ότι πράξις εστί θεωρίας επίβασις.
..................................................................................
Μιλώντας για τον εγκέφαλο, αναφερόμαστε σ’αυτό το μοναδικό όργανο που ελέγχει όλες τις δραστηριότητες του σώματος, που διαμορφώνει τις σκέψεις, τις ελπίδες, τα όνειρα και τη φαντασία μας, το συναίσθημα, τη λογική και τη μάθηση.
Το Κογκρέσσο των ΗΠΑ κήρυξε τη δεκαετία του 1990 ως τη δεκαετία του εγκεφάλου.
Ο εγκέφαλος έχει μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια(100-200) νευρώνες.
Οι νευρώνες είναι κύτταρα ειδικά σχεδιασμένα για να διαβιβάζουν πληροφορίες σε άλλα νευρικά, μυικά, ή αδενικά κύτταρα και αποτελούν τη βασική λειτουργική μονάδα του εγκεφάλου.
Ο εγκέφαλος είναι αυτός που είναι, χάρη στις δομικές και λειτουργικές ιδιότητες των νευρώνων. Ο κάθε νευρώνας, αποτελείται από ένα κυτταρικό σώμα, που περιλαμβάνει τον πυρήνα, και από μια αγώγιμη ίνα, τον νευράξονα, ο οποίος μπορεί να χορηγεί παράπλευρους κλάδους πριν την απόληξή του.
Στην πορεία του ο νευράξονας, σχηματίζει στα άκρα των κλάδων του συνάψεις –από το ρήμα συνάπτω=συνδέω κάτι με κάτι άλλο-με άλλους νευρώνες.
Οι δενδρίτες και το κυτταρικό σώμα καλύπτονται από συνάψεις που σχηματίζονται από τις απολήξεις νευραξόνων άλλων νευρώνων
(Society for Neuroscience : Τι γνωρίζουμε για τον Εγκέφαλο, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα, 1996).
.....................................................................................
Εάν απλώσετε τα χέρια σας, μπροστά σας με τα δάχτυλα τεντωμένα, μπορείτε να πάρετε μια πρόχειρη ιδέα της μορφής ενός κοινού νευρώνα. Η παλάμη σας αντιπροσωπεύει το σώμα του κυττάρου, με τους κεντρικούς πυρήνες και τα δάχτυλά σας είναι οι δενδρίτες. Αυτές οι μικροσκοπικές προεκτάσεις , εκτείνονται σε σχηματισμούς δένδρου και δρουν σαν συστήματα εισαγωγής, που παίρνουν μηνύματα από άλλους νευρώνες και τα ξαναβάζουν στο σώμα του κυττάρου.
Ένα μήνυμα, αφού φτάσει στην παλάμη σας, θα ταξιδέψει στον βραχίονά σας, που αντιπροσωπεύει το νευράξονα ή το σύστημα εξαγωγής.
Όταν φτάσει στο τέλος του άξονα, πρέπει να πηδήσει πάνω από ένα μικρό κενό που λέγεται σύναψη, πριν το περιμαζέψουν οι δενδρίτες κάποιου γειτονικού νευρώνα.
Αυτό το αρχέγονο διανοητικό άλμα, διευκολύνεται από χημικές ουσίες που λέγονται νευροδιαβιβαστές ή νευρορρυθμιστές.
Επαναλαμβάνεται αναρίθμητα δισεκατομμύρια φορές, όσο αυτή η αχανής παράταξη δυναμικού ασχολείται με αυτήν την υπόθεση στη βάση της καθημερινής πνευματικής δραστηριότητας.
Η δύναμη και η ικανότητα των συναπτικών συνδέσμων προσδιορίζουν την ταχύτητα και τη δύναμη με τις οποίες λειτουργεί το μυαλό μας.
Το πιο σημαντικό νέο για τις συνάψεις είναι ότι σχηματίζονται, ισχυροποιούνται και συντηρούνται από την αλληλεπίδραση των βιωμάτων.
(Η. Healy, Μυαλά που κινδυνεύουν, εκδόσεις Λύχνος , Αθήνα 1996)
...................................................................................
Αυτά εν περιλήψει, αγαπημένο μου, μας πληροφορούν οι επιστήμονες με τα βιβλία τους.
Ποιό είναι,εδώ, το συναρπαστικό νέο;
Ο Εγκέφαλός μας, ενώ σκέφτεται, αλλάζει και διαμορφώνεται από το είδος της σκέψης του και των βιωμάτων του και μαζί με τον εγκέφαλο αλλάζει και η χημεία και η κατάσταση του σώματός μας.
Δεν είναι αυτό ένα διαρκές θαύμα;
Πραγματικά, μένει κανείς εκστατικός και αισθάνεται μ’ αυτή τη λιγοστή γνώση της φυσιολογίας του σώματός μας, ακόμη σοβαρότερη την ευθύνη για τη διαχείριση των σκέψεων και των βιωμάτων μας...
Ό,τι αισθανόμαστε και ό,τι συλλογιζόμαστε, και ό,τι κάνουμε, αφήνει ίχνη και μάλιστα ίχνη απτά και μέσα μας.
Δεν είναι φοβερό να συλλογίζεται κανείς τις επιπτώσεις και των πιο μικρών συναισθημάτων και λογισμών μας;
Όταν είμαστε παθητικοί θεατές του οποιουδήποτε πράγματος, ο εγκέφαλός μας δεν δημιουργεί καινούργιες συνάψεις τόσο, όσο όταν απασχολούμαστε με δραστηριότητες.
Όταν <κάνουμε> πράγματα, τότε αλλοιώνεται ο εγκέφαλός μας και στη συνέχεια όλη η ψυχοσωματική μας οντότητα.
Γι αυτό κατάλαβα , έτσι απλά και χονδρικά το Πατερικό λόγιο:
Πράξις εστί θεωρίας επίβασις δηλαδή η πράξη είναι το επιστέγασμα της θεωρίας.
Όσα και να γνωρίζουμε σε ψιλό διανοητικό επίπεδο, αν δεν τα εφαρμόζουμε, καμιά αλλοίωση δεν επέρχεται στη ζωή μας.
Γράφει ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιάνινωφ(+1867):
Για να καταλάβουμε ΤΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ο Λόγος του Θεού, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ τον ΤΗΡΗΣΟΥΜΕ!
Αυτή είναι η μοναδική απάντηση, σε όσους ψάχνουν να βρούν λογικά σε τί χρειάζονται οι εντολές του Θεού: Και γιατί πρέπει να νηστεύουμε; Και γιατί πρέπει να εγκρατευόμαστε; Οι παπάδες τα έφτιαξαν αυτά- για να μας βασανίζουν(!)- προσθέτει κάνοντας το δικηγόρο του Εξαποδού, η χαζή Σαλογραία.
Και συνεχίζει ο άγιος του Θεού: Οι εντολές του Ευαγγελίου, όταν εμείς αρχίσουμε να τις τηρούμε, αρχίζουν σιγά σιγά να μας μεταμορφώνουν, μας αναδημιουργούν, μας ζωοποιούν, μας μεταβάλλουν τον τρόπο του σκέπτεσθαι, τα συναισθήματα της καρδιάς μας, ακόμη και το σώμα μας
(Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ:Θαύματα και σημεία, εκδ. Ι. Μ. Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1994)
Τα άφθορα και τα ευωδιάζοντα και θαυματουργούντα επί αιώνες λείψανα των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποτελούν χειροπιαστή απόδειξη.
Αυτή η καλή αλλοίωση- μέσα από την εμπειρία τής μετά ταπεινοφροσύνης ασκήσεως των εντολών του Χριστού- είναι κοινή εμπειρία όλων των Αγίων, αιώνες, πριν οι ειδικοί επιστήμονες, μιλήσουν για το φοβερό σύνδεσμο πνεύματος και σώματος και για τις επιπτώσεις τους στον ορατό χώρο της ψυχοσωματικής υγείας και της ασθένειας.
Ευλογημένη η θεωρητική προσέγγιση αλλά, αν δεν της επιτρέψουμε εμπόνως να γίνει πράξη, δέρομεν εις αέρα!
διότι όπως γράφει και ο μέγας Απόστολος Παύλος:Ζων γαρ ο ο Λόγος του Θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας και ουκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον αυτού.(Εβρ.δ 12-13)
Όποιος διαθέτει προσωπική εμπειρία της έμπρακτης εφαρμογής του Λόγου του Θεού, μπορεί να μιλήσει γι αυτή του τη δύναμη και είθε πριν απέλθουμε από το βίο αυτό της απάτης και των φαινομένων να βάλουμε ως χριστιανοί Ορθόδοξοι με βαθιά ταπείνωση, αρχή σωτηρίας.
Σαλογραία
...................................................................................................................................
Ακολουθεί βίντεο με την καταγραφή του βιώματος μιας νευροεπιστήμονος που υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και η οποία περιγράφει την εμπειρία της, με τρόπο που συγκλονίζει...
To βίντεο διαθέτει ελληνικούς υπότιτλους (το προηγούμενο που υπήρχε, δεν είχε)
Υπάρχει το βιβλίο που μου προτείνεις στο διαδίκτυο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι επιστήμονες λένε, ότι ότι βλέπουμε είναι μόνο το 4% αυτού που υπάρχει, γύρω στο 24% είναι σκοτεινή ύλη και το υπόλοιπο είναι σκοτεινή ενέργεια.
Θεωρώ ότι αυτά που συζητούμε περί θεολογίας για τη ψυχή, την θέωση κλπ δεν βρίσκονται σε αυτή τη κατηγορία αλλά είναι κατί το διαφορετικό.
Δηλαδή δεν έχουν σχέση ούτε με σκοτεινή ύλη(η οποία μάλιστα δεν έχει και βάρος!) ούτε με σκοτεινή ενέργεια, έτσι
δεν είναι;
Όσον αφορά τα λείψανα των Αγίων, είναι άφθαρτα γιατί έχουν Άκτιστη Χάρη από όταν οι Άγιοι έγιναν, ενώ ζούσαν θεοφόροι, είναι δηλαδή απόδειξη του οτι αυτοί είχαν φτάσει στη θέωση.
Το Άκτιστο δεν έχει καμία σχέση ούτε μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε κτιστό.
Σχετικά με τη τελευταία ανάρτηση δεν πολυκατάλαβα αν τελικά οι σκέψεις επηρεάζουν στη δημιουργία των συνάψεων ή αν επηρεάζουν λίγο και τέλος πάντων πρέπει να γίνουν πράξη για να επέλθει η αλλαγή μέσα μας. Έχει κάποια σχέση αυτό με τις αμαρτίες στο λόγο και στη λογισμό;
Αλέξανδρος
@ Αλέξανδρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζω αν το βιβλίο, υπάρχει στο Διαδίκτυο.
Ο,τι βρίσκεται μέσα στο δικό μας χωρόχρονο, άρα και η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια είναι κτιστό.
Τι σχέση μπορεί να έχει η ψυχή μας με τη σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια, πραγματικά δεν γνωρίζω, ούτε νομίζω ότι θα το μάθουμε εύκολα.
Ο Τριαδικός Θεός, Δημιουργός, είναι εκτός του δικού μας χωρόχρονου ως Άκτιστος, αλλά ως πανταχού Παρών, μπορεί να είναι και μέσα στο δικό μας χωρόχρονο, όπως ακριβώς ο Συγγραφέας είναι έξω από τον χωρόχρονο του μυθιστορήματος που γράφει, αλλά συγχρόνως είναι πανταχού παρών σε κάθε γραμμή του μυθιστορήματός του, και γνωρίζει τα πάντα για την εξέλιξη του μυθιστορήματος και των χαρακτήρων του, κατά την παραστατική εικόνα που δίνει ο Λιούις στις υπέροχες ομιλίες του που εξέδωσαν τα Ελληνικά Γράμματα με τίτλο:ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΛΩΣ.
Οι άκτιστες ενέργειες του Θεού, αναπαύονται στα σώματα των Αγίων Του και μετά το θάνατό τους, διότι ο Χριστός με την Ενσάρκωση και την Ανάστασή Του, εδόξασε και αφθαρτοποίησε την ανθρώπινη φύση που πιστεύει σε Εκείνον και που γίνεται ένα μαζί Του,δια του Ορθοδόξου Βαπτισματος, δια της Θείας Μεταλήψεως και των λοιπών Μυστηρίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Χριστός αναπλάθει την ανθρώπινη φύση που θα τον ακολουθήσει και που θα τηρήσει με α κ ρ ί β ε ι α τις Εντολές Του, την αναπλάθει, λέω, πραγματικά, και όχι φανταστικά.
Το πρόβλημα είναι ότι ελάχιστοι επιθυμούν να τηρήσουν πραγματικά τις Εντολές, επειδή η ακριβής τήρηση των Εντολών, προυποθέτει πολλούς ψυχολογικούς θανάτους και πολύ πόνο.
Η δωρεά, όμως, δίνεται κατ'αναλογίαν της ισόβιας αυταπάρνησης.
Κοίτα και στους στίβους των αγώνων.
Ποιοί στεφανώνονται ως Ολυμπιονίκες;
Εκείνοι που ιδρωκοπούν επί δεκαετίες, κάνοντας αυστηρή υπακοή σε έ μ π ε ι ρ ο υ ς προπονητές και φτιάχνοντας όλοι -ανάλογα με το άθλημα που ακολουθούν- πανομοιότυπα σώματα.
Ας πούμε οι αρσιβαρίστες, έχουν όλοι τα ίδια σώματα, γιατί κάνουν όλοι την ίδια προπόνηση και εφαρμογή των εντολών των προπονητών τους.
Οι αθλούμενοι με το καλλιτεχνικό πατινάζ -που μαγεύει εμένα- έχουν άλλα σώματα, που όλα, όμως, μοιάζουν γιατί στο δικό τους άθλημα, γυμνάζονται με έναν ξεχωριστό τρόπο.
Και πάντως, δεν υπάρχει αθλητής που να διακριθεί αν δεν χύσει τόνους ιδρώτα,- μπορεί και αίμα καμιά φορά- μέχρι να πάρει τα φθαρτά βραβεία.
Εμείς εδώ , οι δήθεν χριστιανοί, θέλουμε τρώγοντας και πίνοντας και ραθυμώντας, να κερδίσουμε τα ουράνια αγαθά, βλέποντας και τυφλεόραση;
Α! Είμαστε πολύ βαθιά νυχτωμένοι!
Οι σκέψεις, ναι, επηρεάζουν τη δημιουργία συνάψεων. Τελευταία διάβαζα ότι έχουν φωτογραφήσει τον εγκέφαλο ενώ βιώνει κάτι πραγματικά και ενώ φαντάζεται το ίδιο πράγμα.
Λοιπόν, οι φωτογραφίες του εγκεφάλου, στους μαγνητικούς τομογράφους, βγαίνουν περίπου παρόμοιες,που σημαίνει ότι και η απλή φαντασίωση αφήνει αποτύπωμα επάνω στη σάρκα μας, αν θες, χημικό αποτύπωμα, που το συλλαμβάνουν τώρα τα μηχανήματα και το φανερώνουν.
Γι αυτό είπε ο Χριστούλης, ότι ο εμβλέψας γυναικί προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού, δίνοντας για πρώτη φορά έμφαση στη ιστορία της ανθρωπότητας στη δύναμη των προθέσεων.
Βεβαίως, η αμετάκλητη σφραγίδα της όποιας πρόθεσης-καλής ή κακής- είναι εν τέλει η Πράξη, και προκειμένου για κακές προθέσεις- αν η ψυχή δεν συγκατατεθεί στην πράξη- γλιτώνει την αιχμαλωσία, διότι με την πράξη εκλύονται άλλες χημείες, άλλες ορμόνες που μας κρατάνε άγρια αλυσοδεμένους στα πάθη...
Μπράβο Σαλογραία μου μου για το post.
ΑπάντησηΔιαγραφή>
> Και επειδή κάτι έχω διαβάσει κι εγώ
> διότι εδώ είναι η ουσία.
Και οι
> νευροεπιστήμες μαζί με τη μεγάλη
> ζημιά που φέρνουν (επικίνδυνο πράμα
> να έχουν τέτοια γνώση αδίστακτοι,
> ανήθικοι, άπληστοι άνθρωποι)
> ξεσκεπάζουν και όλη τη σοφία που
> φέρνει η παράδοση από τους αρχαίους
> έλληνες φιλοσόφους και τους πατέρες
> της Εκκλησίας.
>
> Εκείνο που θέλω να σου προσθέσω είναι
> ότι με την επανάληψη οι άξονες του
> νευρώνα ντύνονται με μιά μονωτική
> ουσία, τη μυελίνη, η οποία εμποδίζει
> τις διαρροές του σήματος και η
> ταχύτητα μεταβιβάσεως σημάτων -
> πληροφοριών καθώς και η επεξεργασία
> τους αυξάνεται με ιλιγγιώδη ρυθμό.
Αν
> θυμάμαι καλά πάει επί κάτι χιλιάδες
> ακόμα και εκατομμύρια φορές απάνω.
>
> Αλλά εκείνο που μου εξηγούσε μια
> καθηγήτρια βιολόγος ειδικευμένη στις
> νευροεπιστήμες, την οποία είχα
> καλεσμένη για διάλεξη
> πέρυσι και μας έδωσε τα μυαλά στα
> χέρια με τα καταπληκτικά πράματα που
> μας είπε, είναι το εξής φοβερό:
Κάθε
> πράξη ή σκέψη που καλλιεργείται με
> την επανάληψη δημιουργεί σιγά σιγά
> (αναλόγως της προσπάθειας και της
> καλλιέργειας) νέους δενδρίτες.
> ΔΗΛΑΔΗ Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΣΑΡΚΩΝΕΤΑΙ.
Από
> συμπεριφορά γίνεται κρέας.
Το μίσος, η
> κακία, η λαγνεία, η πορνεία, η
> φιλαργυρία κ.λ.π. όπως και η υπομονή, η
> επιμονή, η πίεση που εξασκούμε στον
> εαυτό μας, όλα γίνονται σιγά σιγά
> κύτταρα ή τμήματά τους και μετά άντε
> βγάλτα άν είναι βλαβερά.
Κατάλαβες;
> Διονύσης
Το κάπνισμα επίσης, όχι τόσο ως
ΑπάντησηΔιαγραφή> εθισμός σε ουσία, παίζει και αυτό, όσο
> ως κεκτημένη συμπεριφορά που
> ενσωματώνει και τις γέφυρες με άλλες
> συμπεριφορές όπως η ιδέα ότι σε
> χαλαρώνει, η κίνηση των χεριών κλπ
>
> Χώρια το άλλο. Επειδή όλοι έχουμε τα
> στραβά μας (τα σαρκωμένα και
> αδιόρθωτα πια στραβά μας) υπάρχει
> ελπίδα. Η μετάνοια, η πίεση που
> εξασκούμε βασικά στον εαυτό μας να
> εγκαταλείψη κακές συνήθειες ή
> συμπεριφορές αδυνατίζει τους
> αντιστοιχους δενδρίτες και τους
> κάνει ατροφικούς.
Εκεί βέβαια
> καραδοκεί η μνήμη που έτσι και
> επιστρέψεις στις παλιές συνήθειες
> επειδή ξερει τι υπήρχε εκεί και πως το
> έφτιαξε το ξαναφτιάχει σε χρόνο d.t.
Σου θυμίζει τίποτα ; (τότε
> παραλαμβάνει έτερα επτά δαιμόνια και
> καθώς βρίσκει τον οίκο σεσαρωμένο ...
> μπαίνει και εγκαθίσταται)
>
> Και τότε κατάλαβα ότι όπως ο Κύριος
> μπορεί και θεραπεύει κουτσούς,
> κουλούς, στραβους, ανάπηρους κλπ.,
> όπως μπορεί να δημιουργεί καινουργια
> μέλη, όπως στον εκ γενετής τυφλό του
> Ευαγγελίου, του οποίου, ανοίγω
> παρένθεση, δεν του έφτιαξε μόνο τα
> μάτια ώς όργανα αλλά και την
> αντίστοιχη υποδομή στο φλοιό του
> εγκεφάλου καθώς και τη data base με
> τις σχετικές πληροφορίες.
Διότι
> σήμερα που γιατροί έκαναν κάποιους
> τυφλούς να δούνε οι άνθρωποι δεν
> αντέχανε να βλέπουν διότι έβλεπαν
> έναν άλλο -ξένο - κόσμο απ' αυτόν που
> είχαν στη φαντασία τους.
Δεν υπήρχαν
> αντιστοιχίες του μυαλού τους, με τις
> καινούργιες πληροφορίες που τους
> έδιναν τα μάτια τους. π.χ δεν είχαν
> στερεοσκοπική όραση, που και αυτή
> είναι κατάκτηση του εγκεφάλου από τις
> συνεχείς εμπειρίες, και δεν ξεχώριζαν
> το αληθινό από το ζωγραφιστό μήλο!
Η
> αφή ήταν αυτή που τους έλεγε την
> αλήθεια. Η καινούργια αίσθηση, τούς
> έφερνε μόνο σύγχυση.
Ουχ ούτως όμως ο
> Κύριος, ουχ ούτως.
>
>
> Και για να ξαναπιάσω τον ειρμό μου,
> όπως ο Κύριος δημιουργεί καινούργια
> μέλη έτσι κόβει και παλιά.
Και μπορεί
> να κόψει (και να καυτηριάσει, να
> εξαφανίσει ) εκείνον τον μπαγάσα τον
> δενδρίτη που για τον εγκέφαλο
> σημαίνει περιέργεια, φθόνο, μίσος,
> κακία, μνησικακία, πορνεία, λαιμαργία
> και τα σχετικά.
Και όπως η πονηρή
> γυναίκα έρχεται και ξέρει που να
> πειράξει τον άντρα για τον κάνει
> τούρμπο έτσι κι ο μπάρμπας (ο οξαποδώ)
> ξέρει τώρα που να σε γαργαλίσει.
Ύλη
> λεπτοφυής ών, γνωρίζει πολύ καλύτερα
> από μάς την πρώτη ποιότητα της ύλης
> μας, το νευρικό σύστημα.
Και μπαίνει
> μέσα και μας κάνει άνω κάτω.
Και σε
> μερικούς εγκαθίσταται μόνιμα και
> παίζει με τους δενδρίτες όπως η ψείρα
> με το δέρμα του στρατιώτη του
> αλβανικού μετώπου το 1940-41.
Ενώ αμα
> βρεί το μυαλό σε κατάσταση
> συγκἐντρωσης προς το Θεό (δηλαδή
> προσευχή) δυσανασχετεί.
Δε βολεύεται
> καθόλου. Τσατίζεται και φεύγει και
> ψάχνει να βρεί άλλον πιό μπόσικο.
> (Γρηγορείτε και προσεύχεσθε.
> Προσεύχεσθε ινα μη εισέλθετε εις
> πειρασμόν)
>
> Έτσι κατάλαβα εγώ τις νευροεπιστήμες.
>
>
> Ετούτο μπορείς να το κρεμάσεις στο
> μπλόγκ όμως επειδή το 'χω γραμμένο στα
> γρήγορα θελω πρώτα να το σουλουπώσω
> λιγάκι να μη βασανίζω τους αναγνώστες
> με την προχειρότητα.
Διονύσης
Λατρεμένε μου Διονύση
ΑπάντησηΔιαγραφήσε κρέμασα στο μπλογκ ακαλλώπιστο γιατί σε βρήκα άπαιχτο κούκλο στα γραφόμενά σου!
Ρεσιτάλ έδωσες εδώ μέσα, με ωφέλησες πολύ και σε ευχαριστώ και ό,τι άλλο ως σχετική πληροφορία έχεις, ρίχτο στο ηλεκτρονικό μας τραπέζι να χορτάσουμε!
Σαλογραία: "Μιλώντας για τον εγκέφαλο, αναφερόμαστε σ’αυτό το μοναδικό όργανο που ελέγχει όλες τις δραστηριότητες του σώματος, που διαμορφώνει τις σκέψεις, τις ελπίδες, τα όνειρα και τη φαντασία μας, το συναίσθημα, τη λογική και τη μάθηση."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΧ. Αν δεν υπάρχει η καρδιά, αυτό το μοναδικό όργανο ούτε να ελέγξει δραστηριότητες μπορεί, ούτε να διαμορφώσει σκέψεις, συναισθήματα κλπ. κλπ.
Όπου συναίσθημα, εκεί και καρδία, αλλά απερίτμητη καρδία ("καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός") ίσον επιστημονικές εμβαθύνσεις προς υποκατάσταση του, εκ του αγίου Πνεύματος, φωτισμού. Το "ευθές πνεύμα" δεν εγκαινίζει "εν τοις εγκάτοις" τον άνθρωπο (:"και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου").
Κατά τα άλλα η επιστήμη ψάχνει και οι επιστήμονες βρίσκουν δουλειά (και ακροατήριο) να κάνουν.
Αγαπημένε μου Κυπριανέ
ΑπάντησηΔιαγραφήτα έχουμε πει αυτά και από άλλες στήλες.
Βέβαια και αν δεν υπήρχε το όργανο της καρδίας, δεν θα ετροφοδοτείτο ο εγκέφαλος.
Ούτε το όργανο των πνευμόνων αν δεν υπήρχε, ούτε το ήπαρ άν δεν υπήρχε δεν θα ετροφοδοτείτο ο εγκέφαλος.
Πιστεύω ότι η καρδία των Πατέρων είναι το συναίσθημα των σημερινών ψυχιάτρων .
Ο νους είναι η ψιλή σκέψη που οι κοσμικοί σήμερα το λένε λογική.
Οι Πατέρες γράφουν οτι πρέπει ο νους δια της προσευχής να κατέλθει στην καρδία, ώστε να ανακαινιστεί ο άνθρωπος και όχι η καρδία να ανέλθει στο νού.
Δηλαδή τι να συμβεί;
Δηλαδή, αυτό που έχουμε στη διάνοια, ως ψιλή σκέψη, να το νιώσουμε με όλο μας το σώμα, να το αισθανθούμε σε κάθε μας κύτταρο, και αυτή η συν-αίσθηση είναι που τροποποιεί τις ορμόνες μέσα μας, τη χημεία μέσα μας και μάς αλλοιώνει, σε άλλου είδους προσωπικότητα, καινούργια και άγια.
Όταν είμαστε κάτω απο το πάθος του έρωτα, άλλες χημείες, στο σώμα μας, εκλύονται.
Όταν οργιζόμαστε και θέλουμε να σκοτώσουμε κάποιον στο ξύλο, άλλες ουσίες ρέουν μέσα στα βάθη μας και -ευτυχώς για μένα- τώρα οι ειδικοί άρχισαν να τις βλέπουν και να τις ονοματίζουν και να με βοηθάνε να καταλάβω ότι τα λογια του Χριστούλη ΔΕΝ είναι κενός λόγος αλλά άπτονται της ΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού Εκείνος είναι ο Δημιουργός μας;
Θυμάμαι κάποτε διάβασα τον εξής αφορισμό του Αββά Ισαάκ του Σύρου:
Η αμαρτία-γράφει- είναι μια ΣΚΛΗΡΗ ΟΥΣΙΑ ανάμεσα στην ψυχή και στο Θεό, που εμποδίζει την ψυχή να δει το Φως του Θεού.
Λοιπόν, τότε που το διάβασα, δεν μπορούσα να το καταλάβω!
Μου είχε φανεί σχήμα λόγου Θεολογικού.
Τώρα σκέφτομαι ότι με τη Φώτιση του Αγίου Πνεύματος, αυτός ο μέγας, πολλούς αιώνες, πριν η Χημεία κάνει την πρόοδο που έχει κάνει, μιλούσε για ορμόνες και για νευροδιαβιβαστές οι οποίοι διαθέτουν ισχυρές δυνάμεις αιχμαλωσίας σε πάθη που και την ψυχή και το σώμα μας μπορούν άσχημα να τα καταστρέψουν.
Από τη στιγμή που με τη βοήθεια της Συναισθηματικής Νοημοσύνης του Γκόλμαν από τα Ελληνικά Γράμματα, ξεκαθάρισα μέσα μου, τα στοιχειώδη της βιολογίας του εγκεφάλου,κατάλαβα πλέον ξεκάθαρα και τι εννοούν οι Πατέρες με τους όρους καρδία και νούς, και τι γίνεται μέσα στη δική μου υπόσταση, καλύτερα.
Το να καταλάβεις τι γίνεται μέσα σου, σε βοηθάει αποτελεσματικότερα στον πνευματικό σου αγώνα.
Οι δαίμονες ως πιο λεπτές, -πλην υπαρκτές- οντότητες από το σώμα μας, έχουν τη δυνατότητα να μπαινοβγαίνουν και στον εγκέφαλό μας και να τον τσιγκλάνε, όπως οι επιστήμονες μπορούνε σήμερα να τσιγκλάνε τον εγκέφαλο με ηλεκτρόδια και να διεγείρουν σε χαρτογραφημένες πια περιοχές του,διάφορα πάθη...
Ας πούμε, ερεθίζοντας με ηλεκτρόδια το κέντρο της ηδονής στον εγκέφαλο, μπορούνε να κάνουν τα ποντίκια να αισθάνονται τόση ευδαιμονία, που τα ποντίκια ξεχνάνε να φάνε, και τελικά πεθαίνουν από την πείνα τα έρμα!
Ο εγκέφαλος ελέγχει όλο το νευρικό μας σύστημα, γιατρός είσαι,τα ξέρεις καλυτερα από μένα αλλά ελέγχει και τα συναισθήματά μας, ΑΠΟΛΥΤΩΣ(συνέχεια)
ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΣΗΜΕΡΑ, Ο ΔΑΙΜΩΝ, ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ, ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΑ ΣΥΝ-ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΟ ΜΑΣ ΟΛΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτό είναι ΜΕΓΙΣΤΗ η αναγκαιότητα της ΔΙΑΡΚΟΥΣ προσευχής.
Διότι δια της προσευχής, επειδή όπως έγραφα και αλλού,στο κλάσμα του χρόνου, χωράει πάντα μόνο
μ ί α επιλογή σκέψης, προφυλάσσεται ο νους από ταραχή ή από άλλες καταστροφικές σκέψεις, οι οποίες σκέψεις γεννάνε με τη σειρά τους καταστροφικά συναισθήματα, τα οποία καταστροφικά συναισθήματα, ωθούν την ύπαρξη σε λάθος ενέργειες και κινήσεις.
Για πολλά χρόνια, νόμιζα ότι τα μπούρου μπούρου των προσευχών ήταν παραξενιά των παπάδων.
Τώρα, με όρους νευροφυσιολογίας, έχω καταλάβει ότι τα μπούρου μπούρου των προσευχών είναι στερέωση στο έδαφος της Σωτηρίας ψυχής και σώματος, για όποιον θέλει να γλιτώσει το Θάνατο...
Και πρόσεξε οι Πατέρες επιμένουν ότι πρέπει να κατέβη ο νούς στην καρδία, δεν λένε να ανέβη η καρδία στο νού.
Σήμερα όλοι οι κουλτουριάρηδες και σκεπτόμενοι σέρνουν την καρδία-συναίσθημα στον διεσπασμένο νου τους, γι αυτό δεν μπορούν βγούν από τους μύριους λαβύρινθους στους οποίους μπλέκουν.
Μόνο αν ο νούς-σκέψη-εκφώνηση προσευχής, κατέλθει στην καρδία-συναίσθημα και η καρδία ζεσταθεί και λάβουν σάρκα και αίμα τα καλά νοήματα μέσα στην όλη ψυχοσωματική μας υπόσταση, τότε και μόνο τότε, εν Αγίω Πνεύματι, ελευθερωνόμαστε.
Σ: "Και πρόσεξε οι Πατέρες επιμένουν ότι πρέπει να κατέβη ο νούς στην καρδία, δεν λένε να ανέβη η καρδία στο νού."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΧ: Για τους Νηπτικούς πατέρες είναι διττή η ερμηνεία του νοός: "Νους λέγεται η του νου ενέργεια" και "νους εστι η ενεργούσα ταύτα δύναμις, ήτις καρδία καλείται παρά της Γραφής". Ο άνθρωπος δεν αντιμετωπίζεται χωριστά: Άλλο εγκέφαλος και άλλο καρδία, αλλά ενιαία, με "κυριωτάτην" την δύναμη της καρδίας και όχι την ενέργεια του εγκεφάλου, που συνίσταται, η ενέργεια του εγκεφάλου, "εν λογισμοίς και νοήμασι".
Σ: "Δηλαδή τι να συμβεί;
Δηλαδή, αυτό που έχουμε στη διάνοια, ως ψιλή σκέψη, να το νιώσουμε με όλο μας το σώμα, να το αισθανθούμε σε κάθε μας κύτταρο, και αυτή η συν-αίσθηση είναι που τροποποιεί τις ορμόνες μέσα μας, τη χημεία μέσα μας και μάς αλλοιώνει, σε άλλου είδους προσωπικότητα, καινούργια και άγια."
ΚΧ: "Δηλαδή" δεν είναι έτσι. Αν ήταν, το εργαστήριο της Βιοχημείας θα εύρισκε τις ορμόνες που εκλύονται από τα θρησκευτικά συναισθήματα - θα μας πότιζε με άφθονο Μπετόβεν και συστηματική ακρόαση ψαλμικών ακουσμάτων - θα μας έφτιαχνε ένα χαπάκι και όλοι θα τραγοδούσαμε το "αλληλούια". Και με το εισητήριο στην τσέπη θα αναχωρούσαμε για την αιωνία ζωή.
Λατρεμένε μου, Κυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μπαίνουμε στην Ουράνια Βασιλεία, μόνο διότι αναπτύσσουμε τα υπεροχότερα συναισθήματα, αλλά γιατί οικεί συν ημίν η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος και δίδει τους καρπούς της, κατά τη Γραφή που είναι:αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.
Κατά των τοιουτων, ουκ έστι νόμος, γράφει ο Απόστολος.
Δηλαδή, όποιος κινείται στις διαστάσεις των προαναφερθέντων καρπών του Αγίου Πνεύματος, δεν λαμβάνει ως ανταπόδοσι κακές συνέπειες, τις οποίες κακές συνέπειες τις επιφέρουν πάντοτε τα έργα της αμαρτίας.
Δεν αρκεί ο Μπετόβεν και τα χορωδιακά ουράνια αλληλούια για να εισέλθουμε στη Βασιλεία.
Ούτε μόνο η χημεία βεβαίως.
Ο προφήτης συγγραφέας, ο Χάξλευ,πριν κάμποσα χρόνια, στο ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ του, αναφέρει ότι οι άνθρωποι, παίρνοντας ένα χαπάκι που τους ρύθμιζε τις ορμόνες ήταν πανευτυχείς χωρίς κανένα ψυχολογικό πρόβλημα.
Οχι.
Δεν θα μπούμε με χάπια ευτυχίας στην Ουράνια Βασιλεία.
Χρειάζεται να δώσουμε Αίμα για να λάβουμε Πνεύμα, κατά την ρήση των Πατέρων.
Σήμερα ο Δαίμων, ψιθυρίζει στα αυτιά των ανθρώπων:πάρε αυτό το χαπάκι, θα σου ανέβη η διάθεση πιο γρήγορα!
Η ταχύτητα, φίλτατε Κυπριανέ!
Η αναζήτηση της ταχύτητας και στο πνευματικό ανέβασμα!
Από κει πηγάζουν οι μύριες αιρέσεις, τα ναρκωτικά, και τα μύρια κακά.
Τα θρησκευτικά συναισθήματα τα έχουν βρει πού περίπου εδράζονται στον εγκέφαλο.
Είναι -λεει ο Πεκ- παραδίπλα από τα ερωτικά-σεξουαλικά, γι αυτό όταν διεγείρεται η μία περιοχή είναι πολύ εύκολο να επηρεαστεί και η διπλανή! Γέλασα πολύ όταν το διάβασα αυτό, στο βιβλίο του Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ στα κεφάλαια που έχει για τη θρησκευτικοτητα και τη σεξουαλικότητα και εξηγεί επιστημονικά, γιατί το πήδημα μπορεί να πηδήξει τις σχέσεις(ναι έτσι το γράφει ο μεταφραστής στο βιβλίο, δεν βωμολοχεί η Σαλογραία)
Εξηγεί πολύ ωραία και με επιστημονικούς όρους ο Πεκ γιατί είναι επιβεβλημένη η αγαμία των μοναχών, και διαβάζοντας τις εξηγήσεις του, κατάλαβα από μια άλλη οπτική γωνία, το γιατί υπάρχουν τόσα παρατράγουδα στις τάξεις των απρόσεκτων καλογέρων και παπάδων σήμερα.
Α! ρίχνει μια υπέροχη βροχή έξω...
Σταματάω να πάω να την απολαύσω...
Κυπριανέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω χάσει το Ζήκο που θα προβεί σε ωμότητες.
Ζήκοοοοοο!
Τις καλημέρες από Ελλάδαααα!
Σ: "Χρειάζεται να δώσουμε Αίμα για να λάβουμε Πνεύμα, κατά την ρήση των Πατέρων."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ: Κατά αρχαιότερες αντιλήψεις το αίμα ήταν έννοια ταυτόσημη της ζωής. Εκεί οφείλουμε να αποδώσουμε αυτό που γράφεις. Έγινε όμως κατανοητό αργότερα, ότι η καρδία είναι το υπερέχον όργανο ζωής. Απλούστατα, επειδή δεν υπάρχει άνθρωπος που να γεννήθηκε, χωρίς να χτυπά η καρδιά του. Άνθρωποι που γεννήθηκαν με υποτυπώδη εγκέφαλο, παθήσεις αίματος, πνευμόνων κλπ. κλπ. υπάρχουν και δεν μπορούμε να τους κατατάξουμε στην κατηγορία των μη όντων (ότι ζωή δεν έχουν).
Κυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, είναι το υπερέχον όργανο της ζωής η καρδία, δεν θα αντείπω.
Αλλά τα κουμάντα τα μικρά και τα μεγάλα, τα κάνει ο εγκέφαλος.
(Σε παραπέμπω στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ, του εν Αμερική καθηγητή Ραματσάντραν, νομίζω απο τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, δεν θυμάμαι και καλά αυτή τη στιγμή...)
Μπορώ να φανταστώ τον εγκέφαλο σαν ένα πιάνο με ουρά ή και χωρίς ουρά! :-)
Λοιπόν, η ψυχή είναι ο Πιανίστας που κάθεται μπροστά από το πιάνο, και πατώντας τα πλήκτρα του, τα οποία αποτελούν όλο το νευρικό σύστημά μας- με την τροφοδοσία του σε αίμα από την αντλία της καρδιάς- πατώντας, λέω, ο πιανίστας τα πλήκτρα, βγαίνει η μελωδία, οι εκπεφρασμένες, δηλαδή, ως λόγος σκέψεις,και κάθε έργο μας.
Αν πάθει ζημιά ο εγκέφαλος(τα πλήκτρα), όσο και να είναι παρών στο κάθισμά του, ο πιανίστας(έλλογη ψυχή), μουσική, δηλαδή ενέργειες ποικίλες, με τη μορφή των λόγων και έργων δεν θα μπορεί να ακουστεί στον αέρα.
Επειδή όμως βρισκόμαστε στην εποχή του άφατου βομβαρδισμού από την πληροφορία και δεν γίνεται όσοι πάνε σχολείο να λοβοτομηθούνε αυτοπροαιρέτως, όπως πολύ θα το επιθυμήσανε κάποιοι στενοκέφαλοι παπάδες που ξέρω,θα σε παραπέμψω σε ένα πρόβλημα νευροβιολογίας που προέκυψε από τα γεγονότα, όταν στο TIME ή στο Newsweek δεν θυμάμαι ακριβώς, πριν λίγα χρόνια, είδαμε να παρουσιάζονται δυο σιαμαίες αδελφές περίπου 7 ώς 10 χρονών, οι οποίες διέθεταν ένα σώμα μέχρι το λαιμό, αλλά από το λαιμό και πάνω είχαν δυο κεφάλια κανονικά με διαφοροποιημένα πρόσωπα και χαρακτηριστικά, δυο εγκεφάλους αυτόνομους δηλαδή, που διέθεταν ξεχωριστή αίσθηση προσωπικότητας και ευφυία, και που κουβέντιαζαν ανεξάρτητα ο καθένας με άλλους ανθρώπους, αλλά και μεταξύ τους, σαν δυο καλές φιλενάδες.
Για πες μου τώρα.
Αυτών των κοριτσιών η ψυχή πώς θα κριθεί;
Με βάση τις ηθικές αποφάσεις του ενός εγκεφάλου ή του άλλου;
Ή τα δυο κεφάλια θα κριθούν ως έχοντα διαφορετική ψυχή το καθένα;
Και το αντίθετο πάλι.
Είδα στα μήντια σχετικά πρόσφατα,ένα νεογέννητο με δυο καρδιές.
Λοιπόν;
Τι έχεις να σχολιάσεις γι αυτό το μπέρδεμα;
Αν έστειλε σήμερα κάποιος σχόλιο και δεν το βλέπει ανεβασμένο παρακαλώ να το ξαναστείλει γιατί κάποιο πρόβλημα είχαν οι ρυθμίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ...
Πολύ ενδιιαφέροντα σχόλια για ένα άκρως ενδιαφέρον κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναπτύσσονται οι δενδρίτες που...ταίζουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή(μια ιστορία από τη σοφία των λαών που έζησαν σε αρμονία με το Θεό και τη φύση)
Οι Δύο Λύκοι
Μια βραδυά ένας γέρος ινδιάνος της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων.
Είπε:
-Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο λύκων που υπάρχουν μέσα σε όλους μας.
Ο ένας είναι το Κακό.
Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.
Ο άλλος είναι το Καλό.
Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία.
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:
-Και ποιος λύκος νικάει;
Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά· Αυτός που ταΐζεις!
Διονύσης
Aναφέρεσαι σε εντελώς ακραία παραδείγματα - παρεμπιπτόντως, αυτά αναζητούν όλοι όσοι θέλουν να ανατρέψουν τις παραδεδεγμένες Αγιογραφικές/ Πατερικές, θεολογικές και ανθρωπολογικές, αξίες ή αρχές - τα οποία το μόνο που αποδεικνύουν είναι σε τι βαθμό οδηγείται η έκπτωτη φύση μας, όταν βρίσκεται έξω από τη Χάρη του Θεού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τις τερατογενέσεις αυτές και πολλές άλλες, ένα πράγμα θα σου πω: Ότι είναι έμψυχα όντα, άνθρωποι με ψυχή, και οφείλουμε να συμπάσχουμε και να συμπονούμε με το δράμα τους. Να παρακαλούμε τον Θεό να μας συγχωρέσει και διαρκή συναίσθηση της αμαρτίας μας να έχουμε πάντα. Πένθος αδιάλειπτο και διαρκή μετάνοια, είναι το "μάθημα", που αυτές οι δυστυχισμένες υπάρξεις, μπορούν να μας μάθουν.
Ως προς το άλλο παράδειγμα με τον πιανίστα, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τα ίδια χαρίσματα. Δεν σημαίνει όμως αυτό, ότι είναι για πέταμα. Μπορεί αυτοί οι χαρισματικοί άνθρωποι να συνθέτουν κομμάτια, που κάνουν την ψυχή να φτερουγίζει και να πετά, αλλά υπάρχουν και εκείνοι, που μπορούν να δείξουν το δρόμο ως προς το πού, η ψυχή θέλει να φτερουγίσει και να πετάξει : "άσω τω Κυρίω εν τη ζωή μου, ψαλώ τω Θεσώ μου, έως υπάρχω".
Παρενθετικά. Καλό θα ήταν, αν είχες το ίδιο ενδιαφέρον (σημ. κάποιος θα το χαρακτήριζε "μανία", λόγω των συχνότατων αναφορών και παραπομπών που κάνεις) για κείμενα αγιογραφικά, σαν αυτό που έχεις για τα επιστημονικά βιβλία που ενίοτε παραθέτεις. Πασχίζουν να μας δώσουν να καταλάβουμε πράγματα, που αμφιβάλλω, αν αυτοί που τα έγραψαν, τα καταλαβαίνουν. Δεν γενικεύω, εννοείται. Μιλούν, λ.χ, για νευρώνες, για συνάψεις, για δενδρίτες, για χημεία και άλλα πολλά, προκειμένου να διεισδύσουν στο μυστήριο της ψυχής, στο μυστήριο της ζωής. Μα η ψυχή είναι αυτή η ίδια η ζωή, σύμφωνα με το "και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν". Τι το παλεύουν από δω κι από εκεί; Ας ψάχνουν γι΄ αυτά που μπορούν. Τα άλλα, ας τα αφήσουν καλύτερα.
Και ένα τελευταίο, σχετικά με το κέντρο των θρησκευτικών, και όχι μόνο, συναισθημάτων. Εντάξει, είναι το γνωστό κέντρο του συναισθήματος. Ερεθίζουν μια περιοχή του φλοιού και το μαϊμουδάκι κλαίει και άλλοτε γελά. Και λένε ότι παραδίπλα είναι τα σεξουαλικά ερωτικά. Σημαντικό; Όχι βέβαια. Ακόμη και ο κτηνώδης (περιστασιακός) έρωτας δεν είναι άμοιρος και έρημος συναισθήματος. Το γράφουν οι Νηπτικοί πατέρες.
Κυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήοι άνθρωποι του κόσμου ψάχνουν τα Μυστήρια του Θεού, επειδή τους ενδιαφέρει να καταλάβουν καλά πώς δουλεύει η ανθρώπινη η φύση, πώς είναι φτιαγμένη ώστε να μπορέσουν με τις κατάλληλες παγίδες τής τεχνολογίας να την αιχμαλωτίσουν για πάντα.
Έχει υπερπερισσεύσει το Κακό στην εποχή μας αλλά θα πληρωθεί το ρηθέν ότι θα υπερπλεονάσει και η Χάρη, θα δούμε και θα ακούσουμε θαυμαστά πνευματικά κατορθώματα από ανθρώπους που δεν το φανταζόμαστε...
Ο καθένας σε αυτόν τον πνευματικό αγώνα, προσφέρει το δικό του λιθαράκι.
Συχώρεσέ με αν σε νευριάζω που ψάχνω σύγχρονη γλώσσα για αρχαίες αλήθειες.
Ελπίζω και ο Κύριος να βρεθεί συγκαταβατικός απέναντί μου...
Σαλογραία μου και φίλοι της σαλογραίας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και πιάσαμε κουβέντες για εγκεφάλους και καρδιές να πώ και δυό λόγια για την καρδιά έτσι όπως τα έχω εμπεδώσει από κουβέντες με φίλους γιατρούς και νευροεπιστημονες και διορθώστε με, οι ειδικοί, όπου λαθεύω.
Η καρδιά λοιπόν είναι ένα πολύ σημάντικό όργανο στο σώμα μας αλλά μπορούμε να ζήσουμε και με καρδιά-ανταλλακτικό. Είτε τεχνητή είτε κάποιου "δωρητή" (πάει, τονε φάγανε τον άθρωπο).
Και - ανοίγω παρένθενση - όπως και νά 'ναι, δική μας ή ξένη, η καρδιά δεν είναι τίποτα άλλο πάρά μια αντλία αίματος, και μάλιστα πιεστική, με θαυμαστή αντοχή στο χρόνο και την καταπόνηση. Και όχι απλώς ανθεκτική στην καταπόνηση αλλά και με τούτο το παραδοξο· όσο πιό πολύ την καταπονείς (μεσα στα πλαίσια, πάντα, των προδιαγραφών του Κατασκευαστή) τόσο δυναμώνει, τόσο μεγαλώνει, τόσο ξεκουράζεται. ( Ο Κατασκευαστής με κεφαλαίο). Αυτά για να τονίσουμε και τη σοφία του Κυρίου που μάς έφτιαξε για να δουλεύουμε και με το σώμα και όχι μόνο δουλειά γραφείου ή καφενείου. Γιατί και το σώμα είναι έργο του Θεού και του πρέπει ο ανάλογος σεβασμός που δεν είναι η καλοφαγία-πολύφαγία και το αραλίκι. Η περιποίηση του σώματος απαιτει ολιγοφαγία- λιτοφαγία και άσκηση. Αυτά τα είχανε πάρει πρέφα απο τα αρχαία χρόνια. Πώ, πώ τι γράφουνε οι αρχαίοι σοφοί για τη δίαιτα και την ασκηση. Διάβασε τον Ιπποκράτη να χαζέψεις. Μα καλά, τι σόι γιατροί είναι τούτοι οι σημερινοί που αγνοούν τις πιό σοφές συμβουλές και πρακτικές από το 500 π.Χ. που επιβεβαίωνονται, εγκρίνονται και επαυξάνονται από τις πλέον σύγχρονες έρευνες, που ΔΕΝ βλέπουν το φώς της δημοσιότητας τη εντολή και τη φοβέρα (δοτικές και οι δύο) των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών, εταιρειών ιατρικών μηχανημάτων και του παγκόσμιου συστήματος κατατρομοκράτησης του πλανήτη. Κλείνω την παρένθεση.
Με τη μεταμόσχευση της καρδιάς δέν άλλάζει ο άνθρωπος ψυχικά ή πνευματικά. Τότε γιατί πονάει η καρδιά μας στη λύπη και χαίρεται και φτερουγίζει με τη χαρά; Δεν είναι η καρδιά -τό όργανο- που λυπάται. Είναι το συναίσθημα. Το συναίσθημα που εδράζεται στόν εγκέφαλο. Κάπου πίσω στην ινιακή χώρα λένε οι νευροεπιστήμονες. Δηλαδή και το συναίσθημα είναι κρέας, λευκή ουσία εγκεφάλου. Γι’ αυτό και τροποποιείται από τα ψυχοφάρμακα ή τις ουσίες. Όσο και φυσιολογικός να είσαι φτάνει μια δόση LSD ή ηρωίνης, ακόμα και ένα βαρύ τσιγάρο σε παρθένο οργανισμό για να γίνεις αεροπλάνο. Αντιθέτως όσο φάρμακα καρδιάς και να πάρεις συναισθηματικά είσαι ο ίδιος.
Ποιά είναι τότε η καρδιά που λέμε όλοι και ποιά είναι η καρδία που λένε οι πατέρες της Εκκλησίας; Και γιατί την μπερδεύουμε με τη φυσική μας καρδιά αφού τελικά αυτή σφίγγεται στις στενοχώριες και πετάει στις χαρές. Να το πώ όπως το έχω ο ίδιος καταλάβει.(συνέχεια)
Διονύσης
Επειδή η καρδιά είναι υπεύθυνη για την κυκλοφορία του αίματος (άλλο μυστήριο και τούτο) η οποία κυκλοφορία με τη σειρά της είναι υπεύθυνη για κάθε, μά κάθε λειτουργια και δραστηριότητα του οργανισμού (γι’ αυτό και οι ποικίλες εξετάσεις αίματος είναι σε πρώτη ζήτηση σε κάθε θέμα υγείας) πρέπει να μπορεί (η καρδιά) να προσαρμόζεται σε κάθε, μά κάθε μεταβολή του οργανισμού σε χρόνο dt για να μπορεί ο οργανισμός να ανταποκριθεί στα αμέτρητα ερεθίσματα, ανάγκες και προκλήσεις του περιβάλλοντος. Παραδείγματα. Το ξάφνιασμα-τρόμαγμα, ο απότομος φόβος, θέτει σε λειτουργία ολόκληρο σύστημα λειτουργιών. Πρεπει ο οργανισμός να καταστεί στον ελάχιστο δυνατό χρόνο έτοιμος να αντιδράσει ανεβάζοντας στο κατακόρυφο την ετοιμότητα για ο,τιδήποτε (τρέξιμο- φυγή, επίθεση, απόκρουση, κλπ). Η ουσία που δίνει αυτή τη δυνατότητα είναι η γνωστή ορμόνη αδρεναλίνη η οποία εκκρίνεται αυτομάτως από τα επινεφρίδια και πρέπει να μεταφερθεί σχεδόν παντού και κυρίως στους μυς. Ποιός θα το κάνει αυτό αφού το σώμα, δηλαδή η καρδιά, δηλαδή η κυκλοφορία δουλεύουν στο ρελαντί; Το κάνει, ο εγκέφαλος με ένα τμήμα του, το πιό πρωτόγονο και βασικό, την παρεγκεφαλίδα που, αστραπιαία δίνει εντολή στην καρδιά να σηκωθεί στη μία ρόδα και έτσι σουζαριστή να ανεβάσει σε κλάσμα δευτερολέπτου συχνότητα λειτουργίας από 60 στροφές στο λέπτο σε 200-250 και όποιος αντέξει. (λίγοι Πλήρη ισχύ σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Μιλάμε για εκρηκτική επιτάχυνση. Νομίζω ούτε τουρμπίνα αεροπλάνου δεν μπορεί έτσι. ( Τα μεγαλεία σου Κύριε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος πάντων για να μην το κουράζω περισσότερο, η καρδιά παρακολουθεί κάθε κίνηση, κάθε διακύμανση, ακόμα και την πιό λεπτή του σώματος, του πνεύματος, του συναισθήματος και της ψυχής. Και επειδή αντιλαμβανόμαστε με ξεχωριστή ιδιαιτερότητα τον τρόπο που η καρδιά παρακολουθεί τα συναισθήματα διότι αυτά οδηγούν τη ζωή μας περισσότερο από τα άλλα, νομίσαμε ότι το κέντρο των συναισθημάτων ήταν η καρδιά. Ο εγκέφαλος έχει στο φλοιό τις ανώτερες λειτουργίες (σκέψη, γλώσσα, αισθήσεις, συναισθήματα) αλλά έχει στον πυρήνα του (κάπως τον λένε τον πυρήνα, δεν το θυμάμαι τώρα) τις πρωταρχικές, ζωϊκές λειτουργίες (λειτουργια, έλεγχος και αυτοματισμοί των οργάνων, αμυντικό σύστημα του οργανισμού, κλπ) και στην προέκταση του πυρήνα, την παρεγκεφαλίδα, τον απόλυτο έλεγχο της καρδιάς αναλόγως της καταστάσεως που επικρατεί στον εγκέφαλο. Γι’ αυτό και σε μια ταραχή όταν σταθούμε και προσπαθήσουμε να αυτοσυγκεντρωθούμε, επιστρατεύουμε τη λογική και την κάνουμε να επιβληθεί δια της βίας. Βία στον ίδιο μας τον εαυτό. Και βλέπουμε ότι και η καρδιά ηρεμεί διότι επικράτησε οργανωτική δομή στον εγκέφαλο και έπαψε, έστω και προς στιγμήν, ο πανικός και η ακαταστασία.
Και τελικώς επειδή η καρδιά είναι το πιό υπάκουο όργανο, υπάκουο μέχρι θανάτου, υποφέρει και ζορίζεται απο τις εντολές του εγκεφάλου. Γι’ αυτό και πονάει, δυσφορεί, αγωνίζεται να φέρει την κυκλοφορία εκεί που ανάγκες απαιτούν, ακόμα κι αν δεν μπορεί, ενώ ανακουφίζεται μόλις πιάνει κατηφόρα (ηρεμία, χαρά) και πηγαίνει πετώντας. Αυτά περί καρδιάς.(συνέχεια)
Διονύσης
Επειδή η καρδιά είναι υπεύθυνη για την κυκλοφορία του αίματος (άλλο μυστήριο και τούτο) η οποία κυκλοφορία με τη σειρά της είναι υπεύθυνη για κάθε, μά κάθε λειτουργια και δραστηριότητα του οργανισμού (γι’ αυτό και οι ποικίλες εξετάσεις αίματος είναι σε πρώτη ζήτηση σε κάθε θέμα υγείας) πρέπει να μπορεί (η καρδιά) να προσαρμόζεται σε κάθε, μά κάθε μεταβολή του οργανισμού σε χρόνο dt για να μπορεί ο οργανισμός να ανταποκριθεί στα αμέτρητα ερεθίσματα, ανάγκες και προκλήσεις του περιβάλλοντος. Παραδείγματα. Το ξάφνιασμα-τρόμαγμα, ο απότομος φόβος, θέτει σε λειτουργία ολόκληρο σύστημα λειτουργιών. Πρεπει ο οργανισμός να καταστεί στον ελάχιστο δυνατό χρόνο έτοιμος να αντιδράσει ανεβάζοντας στο κατακόρυφο την ετοιμότητα για ο,τιδήποτε (τρέξιμο- φυγή, επίθεση, απόκρουση, κλπ). Η ουσία που δίνει αυτή τη δυνατότητα είναι η γνωστή ορμόνη αδρεναλίνη η οποία εκκρίνεται αυτομάτως από τα επινεφρίδια και πρέπει να μεταφερθεί σχεδόν παντού και κυρίως στους μυς. Ποιός θα το κάνει αυτό αφού το σώμα, δηλαδή η καρδιά, δηλαδή η κυκλοφορία δουλεύουν στο ρελαντί; Το κάνει, ο εγκέφαλος με ένα τμήμα του, το πιό πρωτόγονο και βασικό, την παρεγκεφαλίδα που, αστραπιαία δίνει εντολή στην καρδιά να σηκωθεί στη μία ρόδα και έτσι σουζαριστή να ανεβάσει σε κλάσμα δευτερολέπτου συχνότητα λειτουργίας από 60 στροφές στο λέπτο σε 200-250 και όποιος αντέξει. (λίγοι Πλήρη ισχύ σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Μιλάμε για εκρηκτική επιτάχυνση. Νομίζω ούτε τουρμπίνα αεροπλάνου δεν μπορεί έτσι. ( Τα μεγαλεία σου Κύριε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος πάντων για να μην το κουράζω περισσότερο, η καρδιά παρακολουθεί κάθε κίνηση, κάθε διακύμανση, ακόμα και την πιό λεπτή του σώματος, του πνεύματος, του συναισθήματος και της ψυχής. Και επειδή αντιλαμβανόμαστε με ξεχωριστή ιδιαιτερότητα τον τρόπο που η καρδιά παρακολουθεί τα συναισθήματα διότι αυτά οδηγούν τη ζωή μας περισσότερο από τα άλλα, νομίσαμε ότι το κέντρο των συναισθημάτων ήταν η καρδιά. Ο εγκέφαλος έχει στο φλοιό τις ανώτερες λειτουργίες (σκέψη, γλώσσα, αισθήσεις, συναισθήματα) αλλά έχει στον πυρήνα του (κάπως τον λένε τον πυρήνα, δεν το θυμάμαι τώρα) τις πρωταρχικές, ζωϊκές λειτουργίες (λειτουργια, έλεγχος και αυτοματισμοί των οργάνων, αμυντικό σύστημα του οργανισμού, κλπ) και στην προέκταση του πυρήνα, την παρεγκεφαλίδα, τον απόλυτο έλεγχο της καρδιάς αναλόγως της καταστάσεως που επικρατεί στον εγκέφαλο. Γι’ αυτό και σε μια ταραχή όταν σταθούμε και προσπαθήσουμε να αυτοσυγκεντρωθούμε, επιστρατεύουμε τη λογική και την κάνουμε να επιβληθεί δια της βίας. Βία στον ίδιο μας τον εαυτό. Και βλέπουμε ότι και η καρδιά ηρεμεί διότι επικράτησε οργανωτική δομή στον εγκέφαλο και έπαψε, έστω και προς στιγμήν, ο πανικός και η ακαταστασία.(συνέχεια)
Διονύσης
Nα γράψω και κάτι ακόμη. Μη νομισθεί ότι διαπνέομαι από αντιεπιστημονικά αισθήματα. Κάθε άλλο. Αλλά βλέπω ότι αυτό που γίνεται σήμερα έχει ξεφύγει σημαντικά. Είναι άλλα τα κίνητρα της επιστήμης σήμερα και άλλα αυτά που ήταν στα δικά μου χρόνια. Τότε, που υπήρχε η ισορροπία δυνάμεων. Τώρα, στο παιγχνίδι είναι μόνο ένας παίκτης και αυτός κάνει ό,τι θέλει. Φτιάχνει αντιπάλους κάτι ψοφοδεείς και απάνω τους μας δείχνει τις ικανότητες (επιστημονικές) που έχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, όχι! Αυτό δεν είναι επιστήμη.
Και τελικώς επειδή η καρδιά είναι το πιό υπάκουο όργανο, υπάκουο μέχρι θανάτου, υποφέρει και ζορίζεται απο τις εντολές του εγκεφάλου. Γι’ αυτό και πονάει, δυσφορεί, αγωνίζεται να φέρει την κυκλοφορία εκεί που ανάγκες απαιτούν, ακόμα κι αν δεν μπορεί, ενώ ανακουφίζεται μόλις πιάνει κατηφόρα (ηρεμία, χαρά) και πηγαίνει πετώντας. Αυτά περί καρδιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεπώς όταν οι Γραφές και οι άγιοι πατέρες της Εκκλησίας μας μιλούν περί καρδιάς, καρδιακής προσευχής και τα σχετικά, νομίζω, ότι μιλούν για τη λειτουργία του συναισθήματος και την επίδραση του στην ψυχή μας άσχετα από τη πραγματική του θέση ως υλικής υποδομής, ως αντίστοιχο όργανο. Εξάλλου ποιά η διαφορά που μάθαμε ότι τα συναισθήματα δεν εδράζονται στη καρδιά αλλά στον εγκέφαλο; Μήπως παψαμε να στενοχωριόμαστε ή μήπως δεν παθαινουμε εμφράγματα από πίεση και στενοχώρια ή μήπως δε λέμε με πόνεσε η καρδιά μου ή φχαριστηθηκε η καρδιά μου;
Το μπέρδεμα μεταξύ καρδιάς και εγκεφάλου βεβαίως δεν είναι μικρό όταν προσπαθείς να ταξινομήσεις σχήματα και λειτουργίες του πνεύματος, συναίσθημα και λογική κυρίως (μήπως υπάρχουν κι άλλα;), που και τα δυό τελικά διέπονται από νοημοσύνη. Δύσκολο επίσης να εντοπίσεις και το σημείο που εδράζονται και πώς επικοινωνούν μεταξύ τους. Διότι όλα στον εγκέφαλο είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Γι’ αυτό και ψυχαναλυτές και ψυχολόγοι κάνουν χρυσές δουλειές.
Τους τελευταίους αιώνες, επηρεασμένοι από την τή Δύση, πού ότι πήρε στα χέρια της το έκανε θάνατο και μας το σερβίρει ως αντιδάνειο, θεωρήσαμε ως νοημοσύνη μόνο το λογικό και αφησαμε στη μπάντα το συναίσθημα, ενώ οι αρχαίοι ήταν πιό αισθηματίες. Συμπεριφέρονταν πιό φυσιολογικά και ελεύθερα από συναισθηματικής απόψεως. Εμείς κουμπωθήκαμε και κουρδιστήκαμε κατά τα οργανωσιακά πρότυπα των παπικών και των προτεσταντών μέσα στα πλαίσια του καθωσπρεπισμού. Γλυτώσανε μόνο τα χωριά και οι ανοργάνωτες κοινωνίες σε αστικού τύπου δομές
Μένει βέβαια ένα ακόμα ερώτημα. Τί είναι και πού βρίσκεται η ψυχή. Η ψυχή είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε. Είναι, νομίζω, η εικόνα του Θεού μέσα μας. Είναι η αθάνατη ύπαρξή μας που ντύθηκε τους δερμάτινους χιτώνες της σάρκας σε πολλές στρώσεις. Η πιό χονδροειδής είναι το κρέας και τα κόκκαλα, πιό λεπτή είναι το νευρικό σύστημα (εγκέφαλος, νεύρα) και μια ακόμα πιό λεπτή είναι το λειτουργικό σύστημα του εγκεφάλου (νοημοσύνη λογική και συναισθηματική). Ολα αυτά όμως αποδείχτηκε ότι είναι ύλη, σάρκα. Θές είναι μύες, θές είναι δέρμα, θές είναι μυαλό θές είναι σκέψεις και συναισθήματα όλα προέρχονται από υλικές μεταβολές. Γι’ αυτό και φθείρονται (α, ρε Αλτσχάιμερ), χάνονται, πάνε. Ενώ η ψυχή είναι αθάνατη και πάντα νέα. (το μέν πνεύμα πρόθυμο, η δε σάρξ ασθενής). Την ψυχή τη λέμε και πνεύμα, αλλά με τους όρους γίνεται ένας ψιλοχαμός διότι χρησιμοποιούνται διάφοροι όροι κατά εποχές, κοινωνίες και μόρφωση. Μόνο οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας είναι ακριβείς στις διατυπώσεις τους για το Θείο, τους αγγέλους και την ψυχή καθώς και οι αρχαίοι φιλόσοφοι (Πλάτωνας) που παρόλο πρό Χριστού είχαν πλησιάσει αρκετα στο Θεό. Είχαν θείο έρωτα οι άνθρωποι. Η ψυχή του ανθρώπου είναι άϋλη σε σχέση με τη σάρκα του αλλά είναι ύλη μπροστά στον αληθινά άϋλο Τριαδικό Θεό. Η ψυχή από απόψεως κατασκευής μοιάζει με των αγγέλων (ελάττωσας αυτόν μικρόν τι παρά άγγέλοις). Λεπτοφυής ύλη γράφει ο Αγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός για να κάνει τη διάκριση μεταξύ ύλης και αληθινά άϋλου Θεού.(συνέχεια)
Διονύσης
Τώρα όσον αφορά τη σχέση και τη συνεργασία της ψυχής με τις πνευματικές λειτουργίες της λογικής και του συναισθήματος εδώ τό λόγο έχουν οι μεγάλοι πατέρες και άνθρωποι με πολύ ισχυρό θεολογικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο (μπακ γκράουντ στα ελληνικά). Για μια γεύση παραθέτω ένα κομμάτι από τον πατέρα Ιωάννη Ρωμανίδη που υπήρξε ο εμψυχωτής και θεμελιωτής της επιστοφής στην πατερική σοφία και μελέτη των πατερικών κειμένων μετα από αιώνες σκλαβιάς στα ανθρωποκεντρικά και ψευτοθεολογικά συστήματα του παπισμού και προτεσταντισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέμα του εδώ :
Η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια, η δε Ορθοδοξία θεραπεία της
... Η νόσος της θρησκείας συνίσταται εις το ότι υπάρχει βραχυκύκλωμα μεταξύ του πνεύματος εν τη καρδία του ανθρώπου (δηλαδή της κατά τους πατέρας νοεράς ενεργείας) και του εγκεφάλου. Εις την φυσιολογικήν της κατάστασιν η νοερά ενέργεια κινείται κυκλικώς ωσάν στρόφαλος προσευχομένη εντός της καρδίας. Εις την νοσούσαν κατάστασίν της η νοερά ενέργεια δεν στροφαλίζεται κυκλικώς. Αλλά ξεδιπλωμένη και ριζωμένη εις την καρδίαν κολάει στον εγκέφαλον και δημιουγεί βραχυκύκλωμα μεταξύ εγκεφάλου και καρδίας. Έτσι τα νοήματα του εγκεφάλου, που είναι όλα από το περιβάλλον, γίνονται νοήματα της νοεράς ενεργείας ριζωμένη πάντα στην καρδίαν. Έτσι ο παθών γίνεται δούλος του περιβάλλοντός του. Ως εκ τούτου συγχέει ορισμένα προερχόμενα εκ του περιβάλλοντός του νοήματα με τον θεόν ή τους θεούς του...
Για περισσότερα στην ιστοσελίδα του
http://www.romanity.org/indexe.htm
Διονύσης
Τα είπατε όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ...ξεπουπουλιάσασε για απόψε το ζήτημα! :-)
Νομίζω μπορώ να πάω για ύπνο με τη συνείδησή μου, αναπαυμένη!
Σας ευχαριστώ!:-)
Θα πω κι εγώ μια καληνύχτα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΨάχνουν οι φυσικοί επιστήμονες του CERN το "σωματίδιο του Θεού", ψάχνουν και οι μη γνωρίζονττες επιστήμονες σε ποια κατηγορία ανήκουν, αν είναι με τους θεωρητικούς ή του θετικούς συναδέλφους τους (:θετικές ή θεωρητικές επιστήμες), για το "σωματίδιο της ψυχής". Αλλά αυτοί που ψάχνουν, έτσι όπως το ψάχνουν, τίποτα δεν θα βρούν. Αν κάτι γυρεύεις, πρέπει ασφαλώς να γνωρίζεις τι έχασες. Δεν ψάχνεις στα τυφλά, όπως οι σημερινοί επιστήμονες του Δαρβινισμού, της ηδονικής αρχής του Φρόιντ ή της συμπαντικής έκρηξης και της σκόνης, που μας έφτιαξε.
Καληνύχτα
Καλή μου Σαλογραία δε ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω,τόσα που ειπώθηκαν.Θα πάρω την αρχή Όταν Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο φύσηξε πνοή μέσα του{Γέννεσις κεφ.΄Β 7}Δηλαδή ψυχή η συνείδηση κάνει τον άνθρωπο ξεχωριστό γιατί η συνείδηση προέρχεται από την ψυχή και δεν είναι όπως τα ζώα που λειτουργούν με το ένστικτο του εγκεφάλου τους .Δηλαδή ο εγκέφαλος είναι απλά ένα όργανο το πιω χρήσιμο. Ο Θεός Δημιουργός και Ποιητής των όλων να σε ευλογεί πάντα. ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο μου ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, η ψυχή υπάρχει μέσα σε κάθε ζωντανό ανθρώπινο σώμα είτε είναι λειτουργικός ο εγκέφαλος είτε όχι.
Η ψυχή ορά δια των αισθήσεων του σώματος και μέσω του εγκεφάλου, αλλά η ψυχή θα ορά και θα ακούει και όταν θα εξέλθει του σώματος, δια του θανάτου...
Υπάρχουν συγκλονιστικές μαρτυρίες μεταθανάτιες που τις αναφέρει η ερευνήτρια ψυχίατρος Ελίζαμπεθ Κάμπλερ- Ρος, για άνθρωπο εκ γενετής τυφλό, που έπαθε ανακοπή, βγήκε για λίγο η ψυχή του από το σώμα και ΕΙΔΕ ποιος έδωσε τις πρώτες βοήθειες στο σώμα του, είδε την πάλη των γιατρών για να τον επαναφέρουν.
Είδε ο εκ γενετής τυφλός το ΧΡΩΜΑ των ρούχων του σωτήρα του!
Η Κάμπλερ Ρος έχει μείνει κατάπληκτη από τέτοιες μαρτυρίες όρασης και περιγραφής χρωμάτων και τόπων από μεταθανάτιες εμπειρίες εκ γενετής τυφλών που συνήλθαν και επανήλθαν στο βίο...
Σ: "Η ψυχή ορά δια των αισθήσεων του σώματος και μέσω του εγκεφάλου κλπ."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΧ: Αυτά όσον αφορά στη φυσική Βιολογία (Ζωολογία). Ως προς την Οντολογία, η ψυχή ορά δια των συναισθήσεων και τότε οι "ειδήσεις" (πληροφορίες) γίνονται συν-ειδήσεις, όταν φυσικά είμαστε σε θέση να καταλάβουμε ποιο είναι το συνειδησιακό μας κέντρο,δηλαδή το κέντρο της Ζωής.
Λησμόνησα να δώσω μια απάντηση στον Ανώνυμο, που έγραψε πάρα πολλά. Αυτό είναι το εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ: "Η καρδιά λοιπόν είναι ένα πολύ σημάντικό όργανο στο σώμα μας αλλά μπορούμε να ζήσουμε και με καρδιά-ανταλλακτικό. Είτε τεχνητή είτε κάποιου "δωρητή".
ΚΧ: Ναι, μπορούμε να ζήσουμε με "αναταλλακτικό", αρκεί αυτό να το πάρουμε πριν ξεψυχήσει ο άνθρωπος (εγκεφαλικά νεκρός). Οποιοδήποτε άλλο "ανταλλακτικό", πχ. τεχνητή καρδιά, δεν μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά και να υποκαταστήσει τη λειτουργία της καρδιάς - ζωή του ανθρώπου. Η τεχνητή καρδιά με την οποία ζούν μερικοί καρδιοπαθείς σε τελικό στάδιο καρδιακής ανεπάρκειας, προϋποθέτει την αυτόνομη και αυτόματη λειτουργία της καρδιάς, την οποία υποβοηθεί το μηχάνημα. Αν η καρδιά σταματήσει να έχει τον αυτοματισμό της κανένα μηχάνημα δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Αν προλάβουμε να ανατάξουμε την καρδιά (καρδιοανάνηψη) και η καρδιά έχει περιθώρια λειτουργίας, ο άνθρωπος θα εξακολουθήσει να ζει παίρνοντας φάρμακα ή με βηματοδότη.
Φυσικά υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνες για τις οποίρς πρέπει να σταματήσουμε την καρδιακή λειτουργία προκειμένου να διορθώσουμε οργανικές βλάβες στην καρδιά (αυτό που πολλοί λένε "τρύπα" κλπ.) ή όταν υπάρχουν βλάβες σε μεγάλα αγγεία (ανευρύσματα). Ο χρόνος είναι αυστηρά περιορισμένος και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πρέπει να γίνει η διορθωτική επέμβαση, είναι κι αυτές επακριβείς.
Με άλλα λόγια, αυτό που θέλω να πω είναι ότι με μηχανική αντλία, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει. Ότι αυτό μπορούμε να το κάνουμε για σύντομο (συντομότατο) χρονικό διάστημα, με κανένα τρόπο δεν σημαίνει ότι μπορούμε να ζήσουμε με "αντλία", όπως γίνεται πχ με τον τεχνητό νεφρό. Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι κατασκευάζαμε τεχνητή καρδιά, που να δουλεύει με μπαταρία, ο άνθρωπος δεν θα ζούσε.
Ευλογημένε μου Κυπριανέ
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πολλά αυτά που αγνοώ, αλλά θα συμφωνήσω ότι η καρδιά είναι το πιο ζωτικό όργανο(από τα πρώτα που δημιουργούνται) που κρατάει τον οργανισμό σε λειτουργία και με την κυκλοφορία του αίματος παντού, εμποδίζει την αποσύνθεση, όμως ο άνθρωπος θα κ ρ ι θ ε ί από τις εγκεφαλικές του τοποθετήσεις και από τα συναισθήματα που εδράζονται, αποδεδειγμένα πλέον στον εγκέφαλο μας.
Το πώς καταστρέφεται ο εγκέφαλος και η σκέψη απο τη χρήση αλκοόλ, και λοιπών ουσιών τα ανέπτυξε ωραία ο Διονύσης τις προάλλες αλλά και οι αδαείς το παρατηρούμε.
Αν η καρδιά ήταν το κέντρο των σκέψεων και συναισθημάτων μας και όχι ο εγκέφαλος, τότε γιατί Ορθόδοξοι ιερείς δεν μεταλαμβάνουν αναίσθητους αρρώστους(των οποίων λειτουργει η καρδιά) οι οποίοι βρίσκονται σε βαθύ κώμα;
Επειδή το Σώμα και το Αίμα του ΧΡιστού μέσα του, πρέπει να το υποδέχεται ο πιστός με την ανάλογη επίγνωση και ευλάβεια.
Ο ασθενής πρέπει να δίνει σημεία έστω και αδιόρατα, εγκεφαλικής επίγνωσης και συγκατάθεσης προς το Μυστήριο, προκειμένου ο ιερέας να του μεταδώσει τη Θεία Μετάληψη.
Το Μυστήριο δεν λειτουργεί σαν μαγιλίκι, και δεν φέρνει καμία ευλογία σε άνθρωπο που με τη σκέψη και το συναίσθημά του, αυτήν την ευλογία δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένος να την προσλάβει.
Οταν λέμε φωτισμό της Χάριτος τι εννοούμε? στον νού ή στην καρδιά?! η και στα δυο οταν ενωθούν δια της νοεράς προσευχής?!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γιατι λέει ο Κύριος " εκ της καρδίας εξέρχονται μοιχεία, πορνεία κλπ" μήπως στον νού(πνευματικο) εδράζεται η καρδιά?!
ευχαριστώ!
Ως προς το άλλο θέμα που μου γράφεις: "Ο ασθενής πρέπει να δίνει σημεία έστω και αδιόρατα, εγκεφαλικής επίγνωσης και συγκατάθεσης προς το Μυστήριο, προκειμένου ο ιερέας να του μεταδώσει τη Θεία Μετάληψη", ασφαλώς και πρέπει ο άνθρωπος, έστω και υποτυπωδώς, να δείχνει σημεία αντιληπτικής ικανότητας για να δεχθεί από τον ιερέα τη Θεία Μετάληψη. Είναι διαγνωστικό ότι η δύναμη της καρδιά ενεργεί στον εγκέφαλο. Τούτο όμως δεν σημαίνει, όταν πάψουν αυτά τα σημεία να υπάρχουν, να δίνει ο ιερέας ή κάποιος άλλος πιο πάνω από αυτόν, την ευλογία, ώστε οι γιατροί να τον πάρουν και να τον ξεψυχήσουν στο χειρουργικό τραπέζι βγάζοντας τα όργανά του. Και ακόμη, δεν σημαίνει ότι τα νηπιοβαπτισμένα βρέφη, που όπως και να το κάνουμε συγκρότηση σκέψης και οργάνωση συναισθημάτων δεν έχουν, δεν πρέπει να μεταλαμβάνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλτατε Ανώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήπιστεύω ότι ο Φωτισμός της Θείας Χάριτος, στο βαθμό που ο καθένας τ η ρ ε ί τις Εντολές, συμμετέχει με ταπείνωση, προετοιμασία και σεβασμό στα Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μελετάει και προσεύχεται το κατα δύναμη αδιαλείπτως, πιστεύω ότι αυτός ο Φωτισμός αγγίζει ΚΑΙ τη σκέψη μας ΚΑΙ τα συναισθήματά μας.
Για μένα η καρδία των Πατέρων, είναι το σημερινό
συν- αίσθημα των νευροβιολόγων.
Όταν η Χάρη φωτίζει το νού και καταλάβει ο νούς το κακό που δημιουργεί η αμαρτία εν τη διαπράξει της, τότε τροποποιείται ΚΑΙ το συναίσθημα προς μια κατεύθυνση, πιο υγιή, που δίνει εσωτερική ειρήνη και απο τη φθορά και την οδύνη, τον πιστό, τον λυτρώνει...
Πριν λίγα χρόνια σχετικά, κατάλαβα γιατί δεν με
σ υ μ φ έ ρ ε ι να ανταποδώσω κακό στο όποιο κακό, μπορεί να μου κάνει κάποιος.
Το κατάλαβα, αρχικά , διανοητικά.
Αν κάποιος με βλάψει, έχω ακόμη παρόρμηση να του ανταποδώσω του παλιανθρώπου(!) να του τα χύσω τα μυαλά στο πάτωμα(!)για να μάθει(!) - που λέει ο λόγος- ειδικά αν με πείραξε άγρια το άδικο- κατ' εμέ- φέρσιμό του, όμως η λογική σκέψη μέσα στον εγκέφαλό μου, μου εξηγεί υπομονετικά το γιατί δεν με συμφέρει- κατά Θεόν και κατά κόσμον αν θες- να ανταποδώσω, και έτσι συγκρατώ το στόμα μου, συγκρατώ τα εκδικητικά έργα μου, και λέω στον Κύριο: καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην κτίσον εν εμοί...και μη με αφήσεις Χριστούλη μου, να πάω να τον βρω τον άθλιο και να τον ανατινάξω...
Τα πάθη όλα...πορνείες, μοιχείες, μνησικακίες, λαιμαργίες, διάθεση κλοπής, διάθεση ψεύδους, ό λ α συναισθήματα είναι, άρα καλώς, με την εκκλησιαστική αρχαία γλώσσα εκφραζόμενα, λέγεται ότι εξέρχονται εκ της καρδίας.
Όλο το έργο του αγωνιζόμενου πιστού, είναι δια της λογικής εν Κυρίω σκέψης, να καθάρει την καρδία, δηλαδή τα συναισθήματα, που σε κάθε περίπτωση μέσα στην ψυχή ζητούν να κυριαρχήσουν, με την κακή παρουσία τους.
ΟΙ άγιοι είχαν κατορθώσει δια των αγαθών έργων και της συνεχούς προσευχής να νιώθουν όλο το 24ωρο μόνο λαμπρά και καθαρά συναισθήματα και να αντανακλούν με τη ζωή τους τη θεία Χάρη, όπως οι μικροί καθρέφτες, αντανακλούν τη φωτεινότητα του Ηλίου στο περιβάλλον...
Οι άγιοι δεν ήταν κατανονικά άδεια από συναισθήματα παθητικά ανθρωπάκια.
Οι άγιοι ήταν φωτιές αναμμένες από τη φλόγα της Πεντηκοστής που πυρπόλησε και τους Αποστόλους, καθώς διαλαλούσαν το Χαρμόσυνο Μήνυμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου στην Οικουμένη...
Εξ αιτίας της Μεγάλης Χαράς και Πίστης και Ελπίδας που τους διακατείχε, υπέμεναν χάριν του Κυρίου Ιησού και μυρίους θανάτους...και αγαπούσαν εκ βάθους καρδίας, τους σταυρωτές τους...
Κυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμε το θέμα των μεταμοσχεύσεων είμαι και γω ενάντια, εφόσον θανατώνεται ο βαρέως ασθενών για να του πάρουν τα όργανα.
Τα νηπιοβαπτισμένα βρέφη μεταλαμβάνουν με την ευθύνη του αναδόχου τους, και γράφοντας αυτό μου θύμισες ένα πολύ συγκινητικό αφήγημα του Παπαδιάμαντη - μου διαφεύγει ο ακριβής τίτλος- με τη γυναίκα ενός νεομάρτυρα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Ο νεομάρτυρας Κωσταντίνος ήταν ναυτικός και προκλήθηκε από Τούρκος να αλλαξοπιστήσει.
Εκείνος αρνήθηκε σθεναρά διότι σκεφτόταν ότι αν θα αλλαξοπιστήσει με την άρνησή του, θα επιβαρύνει την ψυχή του νονού του!!!
Α! Κεντάει ο Παπαδιαμάντης ζωγραφίζοντας την Πίστη και την αυταπάρνηση και το υψηλότατο αίσθημα ευθύνης του νεομάρτυρα απέναντι στην ψυχή του νονού του.
Αν το πετύχω το κείμενο, κάπου εύκολα, θα στο παραθέσω για να δακρύσεις...
ΔΙΟΡΘΩΣΗ: προκλήθηκε από Τούρκους να αλλαξοπιστήσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαντώ στον Ανώνυμο. Υπάρχει και μια απάντηση προς τη Σαλογραία, που ακόμη δεν εμφανίστηκε. Η χειρίστρια του μπλογκ να το ψάξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον Ανώνυμο,
Ναι, τα δε εκπορευόμενα εκ του στόματος, εκ της καρδίας εξέρχεται, κακείνα κοινεί τον άνθρωπο. Η καρδιά δίνει ζωή στον άνθρωπο και η καρδιά μολύνεται ή καθαρίζεται (βλέπε απόσπασμα από το Ψαλμό Ν΄ ή ΝΑ΄, που προηγουμένως ανέφερα). Αν μολυνθεί η καρδιά μολύνεται και ο εγκέφαλος, ο οποίος μπορεί να νομίζει ότι είναι καθαρός με το να τηρεί όλα όσα η θρησκεία λέει. (Το θρησκεία με μικρό θήτα γιατί αναφέρομαι σε όλες τις θρησκείες και τις ετεροδοξίες)
Η καθαρότητα της καρδιά συντελείται με τη νοερά προσευχή, αλλά και με την ιδιαίτερη προσοχή και με αρκετά άλλα. Η δύναμη της καρδιάς πρέπει να είναι απαλλαγμένη από δυνάμεις ψευδείς, τις οποίες η ακάθαρτη ενέργεια του νου τις υποδύεται. Αν αυτό δεν το καταλάβουμε "μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες". Μη με ρωτήσεις, τώρα, πως αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε και να συντονίσουμε τη ζωή μας με την κεκαθαρμένη καρδιά και την απαλλαγμένη από ψευδείς εντυπώσεις δύναμη της καρδιάς.
Οι Νηπτικοί Πατέρες λένε, δεν θυμάμαι που ακριβώς για να σε παραπέμψω, αν θέλεις να γνωρίσεις το φρόνημα (τα "εσώψυχα" θα έλεγα) του ανθρώπου, να διαβάσεις αυτά που γράφει. Από εκεί θα καταλάβεις.
Μπορούν να δοθούν διάφορες ερμηνείες στο τελευταίο αυτό και να υπάρχουν δικαιολογημένες αμφισβητήσεις, ως προς την ορθότητα. Το χρησιμοποιώ εδώ για το συγκεκριμένο θέμα που διαπραγματευόμαστε: Την ενιαία ψυχοσωματική οντότητα Άνθρωπος.
Αν δηλαδη ενωθει ο νους μας με την καρδιά,(γιατι ολα αυτά οσα γραφετε εκεί εχουν την βαση τους)τοτε διαπιστώνουμε οτι μενουμε στον "εσωτερικο" άνθρωπο της καρδίας, που διασπάστηκε με την πτώση στην αμαρτία απο όσα ΄λένε οι Πατέρες.Αρα μέσα απο αυτην την προσευχή που γινεται(μονολογιστη ευχή)πραγματοποιείται η αντισταση μας στο κακό και η ενωση με τον Θεό δια της τήρησης των εντολων Του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝους και καρδία ενα πράημα δηλαδή= ο έσω άνθρωπος ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος
Το Παπαδιαμάντη τον έχω διαβάσει όλο. Και όταν γράφω όλο, εννοώ όλο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμο
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι όλος ο αγώνας αυτός είναι: δια των μικρών- συνεχών προσευχών, να εστιαστεί η προσοχή της σκέψης μας , σε ένα - επί όλων των κυττάρων του σώματός μας- συν- αίσθημα Μετα- νοίας και εξομολογήσεως, ενώπιον του Κυρίου Ιησού, δημιουργώντας επίγνωση καθαρότητας και εν Κυρίω δυνάμεως στην ψυχή και ανα-πλάθοντας ζωηφόρως τον έσω άνθρωπο - τον κρυπτόν της καρδίας- εις του Αδάμ την προπτωτική λαμπρότητα...
Αυτή είναι η Ορθόδοξη επιδίωξη.
Τώρα τι επιτυγχάνει έκαστος, αγωνιζόμενος στη σπηλιά του, μονάχα Ένας, γνωρίζει, και εν ημέρα Κρίσεως, θα το πληροφορηθούμε και οι υπόλοιποι...
Κυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήο,τι μου έστειλες το ανέβασα.
Κοίτα λίγο παραπάνω...
αν δεν το βλέπεις, στείλε το πάλι..
Σ' ευχαριστώ...
@Κυπριανό
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία! Αφού έχεις διαβάσει ό λ ο τον Παπαδιαμάντη, την υπέροχη ιστορία με τη χήρα του νεομάρτυρα θα την θυμάσαι...
Σας ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γω ευχαριστώ! :-)
Το διήγημα, Σαλογραία, το θυμάμαι. Εγώ πάντως δε θα το έγραφα. Ας μην ανοίγουμε όμως άλλο θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιο θυμοσιεύθηκε.
Κυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μη λες!
Αν ήσουν Παπαδιαμάντης στη θέση του Παπαδιαμάντη, μπορεί και να το έγραφες!
Και βέβαια, ας μην ανοίξουμε άλλο θέμα, θα ξημερωθούμε και έχουμε και δουλειές! :-)
Φοβερό το άρθρο σου Σαλογραία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιο μοναδικό πάντρεμα επιστήμης και θρησκείας μόνο εσύ θα μπορούσες να το πετύχεις.
Μεγάλες αποκαλύψεις και άπειρη η Σοφία του Κυρίου!
+Σωφρόνιος
Σας ευχαριστώ για την εμψύχωση και την αγάπη και ευχαριστώ που μου συγχωρήσατε την...πλάκα τις προάλλες...:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κύριος να σας ανταποδίδει πολλαπλασίως το έλεος...
ΑΥΤΗ Η ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΧΤΗ ΣΕ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙ, ΠΛΗΡΩΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΗ ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ... ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΦΟΒΕΡΑ. Ο ΒΟΛΙΩΤΗΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Βολιώτη
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστούμε για την αγάπη, διότι πάσα θετική κρίση από όπου και να προέρχεται, πρωτίστως
δείχνει αγάπη.
Στην πραγματικότητα η Σαλογραία αρχίζει τώρα μόλις, να υποπτεύεται την τεράστια της άγνοια ...όμως...
αν, όμως, άνθρωπος καλοπροαίρετος, μπορεί να βρει μια ωφέλεια από κάτι που ωφέλησε και μας, αυτό για μάς, είναι ευλογία και χαιρόμαστε να την μοιραζόμαστε μαζί σας.
Να είσαι πάντα καλά, εκεί στον υπέροχο, πανέμορφο Βόλο :-)
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένε μου και πολύ θυμωμένε κύριε Ανώνυμε, σας ευχαριστώ που καταθέσατε την άποψή σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή όμως, παρατηρώ, πολλά νευράκια νευράκια,:-) θα σας συνιστούσα σαν ...ψυχωφέλιμο ανάγνωσμα του Γκόλμαν(από εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα) το έργο, με τίτλο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.
Νομίζω ότι θα σας βοηθούσε να καταλάβετε καποιες αλήθειες( πριν απο αυτό εννοείται οτι θα έχετε διαβάσει και τη ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ του ίδιου συγγραφέα, δεν θα καταλάβετε επαρκώς τα Καταστροφικά συναισθήματα αν δεν προηγηθεί η Συναισθηματική νοημοσύνη)
Φιλάκια!
"Φιλοκαλούμεν μετ΄ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας". Ο ανώνυμος προφανώς αυτά, που εδώ γράφονται, τα θεωρεί "μαλακία". Θα φιλοσόφησε φαίνεται τη ζωή του και θα κατάλαβε ποιά είναι η "μαλακία" και ποιά δεν είναι. Να μας πει τότε ποιά δεν είναι, για να γλυτώσουμε εμείς οι υπόλοιποι, αφού αυτός πέρασε από το στάδιο τούτο και βρήκε τη "γιατρειά"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμε έκανες και γέλασα μετ'...ευτελείας!
Χαχα! Έχεις τρελή πλάκα όταν θέλεις!:-)
Πρέπει να ετοιμάσω κάποια πράγματα, από αύριο και μέχρι και το Σάββατο το βράδυ, θα είμαι σε πολλή απασχόληση...
Καλώς σας βρίσκω αγαπητοί :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ενδιαφέροντα όσα διαβάζω!
Συμφωνώ ότι η συνήθεια είναι από τα πιο δυνατά πράγματα στη ζωή μας.
Μπορεί να μην είναι νέα διαπίστωση αυτό, απο αρχαιοτάτων χρόνων το είχε αντιληφθεί ο άνθρωπος, αλλά είναι εντυπωσιακό να το βλέπουμε πως πραγματώνεται στον ίδιο τον εγκέφαλο.
Διάβασα το κείμενο και τα σχόλια κιέγραψα διάφορα. Βλέπω όμως ότι δεν τα παίρνει το σύστημα, οπότε λέω να στείλω κάτι πιο μικρό, την ένστασή μου που θεωρώ πιο σημαντική:
Κρίνετε τελικά απαραίτητο να καλλιεργεί κανείς με επιμέλεια τους νευρώνες του (και τα νοητικά του μοντέλα, θα έλεγα εγώ) για να μπορέσει να ανοίξει το δρόμο στο θεο;
Για να ανοίξουμε δρόμο στη μαθηματική σκέψη, θα το θεωρούσα απαραίτητο. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση δε θα το έκανα με το μπιχεβιοριστικό τρόπο (επανάληψη συμπεριφοράς-'πράξης' για εμπέδωση-'αλλαγή').
Στη σχέση μας με το υπερβατικό όμως, βλέπω την εξής παγίδα:
Μπλοκάροντας τα νοητικά μας μοντέλα σε δογματισμούς, εξαναγκάζουμε τον εγκέφαλο να παράγει ψευδείς εμπειρίες, οπότε όλος ο προσωπικός αγώνας είναι μια απλή απάτη.
Δε νομίζω ότι είναι τόσο άγνωστο αυτό. Σε όλες τις θρησκείες παρατηρείται.
Προσωπικά, αν ήταν να αποκτήσω εμπειρία θεοπτική, δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να ήταν αποτέλεσμα κάποιας δικής μου επίμονης 'νευρωνικής καλλιέργειας'.
Και αμφισβητώ ευθέως την ποιότητα θεοπτικών εμπειριών από ανθρώπους οι οποίοι έχουν αποστερήσει τον εγκέφαλό τους από πολλαπλά και διάφορα ερεθίσματα. Που τον έχουν δηλαδή τροφοδοτήσει με συγκεκριμένες μονοδιάστατες σκέψεις και του έχουν αποστερήσει την εγκεφαλική «τροφή» που θεωρούν «άσχετη».
Να το πω απλά:
Αν είναι να έρθει ο θεός στη ζωή μου (που να σας πω την αλήθεια, αν υπάρχει προσωπικός θεός, είναι συνέχεια μαζί μου), δεν θα τον καλέσω καν.
Του το έχω ήδη πει και το ξέρει. Τον θεωρώ τόσο δίπλα μου, που είναι αστείο να τον καλέσω.
Ντρέπομαι.
Είναι σα να προσκαλώ τη μάνα μου να την δεξιωθώ στο πατρικό μου, ενώ μένω ακόμα εκεί.
Εγώ είμαι το παιδί. Εγώ παίζω στην αυλή. Η μητέρα μου θα με τραπεζώσει, αυτή θα με φωνάξει να φάω το αυγό μου.
Αυτή γνωρίζει την ώρα του φαγητού, ξέρει πώς θα με φωνάξει για να ακούσω.
Εγώ θα είμαι επικεντρωμένος στο παιχνίδι μου, εκεί, στην αυλή, δοσμένος στα φιλαράκια μου.
Κατ’ αντιστοιχία όμως με το θρησκευτικό μοντέλο, για να μπορεί να έχει επικοινωνία το παιδί με τη μάνα, πρέπει να το παιδί να εκπαιδεύεται συνέχεια να την αναζητά, να φωνάζει έξω από το σπίτι, να φροντίζει να μην πλησιάζει άλλες μανάδες, να φροντίζει όλη η ζωή του να είναι γύρω από τη μάνα του, να σκέφτεται συνέχεια τι θα του έλεγε η μάνα του για οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή του κ.λπ.
Τι μάνα είναι αυτή, τέλως πάντων;
Και τι είδους μαμόθρευτο θέλει να κανακεύει;
Ένιγουέι, ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι έχουμε από τη μια το θεό και από την άλλη εμάς και μπορούμε να επικοινωνούμε, η ευθύνη της επικοινωνίας (ξεκάθαρο σήμα, ποιότητας δέκτη, συντονισμός), δεν είναι σε καμιά περίπτωση δική μας.
Προσωπική μου άποψη, εννοείται.
:D
Πέτρος
Πέτρο μου καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μπορούσες να μας γράψεις πολλά κατεβατά σε μικρότερες συνέχειες αλλά προτιμώ την τελική επιλογή σου.
Σ'ευχαριστώ που καταθέτεις την άποψή σου...
Θα επανέλθω σε πρώτη ευκαιρία...
Ενδιαφέρουσα η θέση του νεαρού ΠΕΤΡΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήπλην όμως νομίζω πως η ερώτησή του ως προς την ανάγκη καλλιέργειας νευρώνων- προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος προς τον Θεό- φανερώνει μια μηχανιστική αντίληψη της προσέγγισης, κάτι που δεν ισχύει, διότι η προσέγγιση στον Θεό δεν είναι θέμα συνταγής.
Δεν είναι θέμα νοητικού μοντέλου.
Απόδειξη τούτου είναι η επικοινωνία προσώπων με τον Θεό σε διάφορα στάδια της ζωής τους:
Κάποιοι ξεκίνησαν διώκτες ή αρνητές.
Άλλοι πάλι ήσαν εκ γενετής στην ευσέβεια.
Και στις δυό αυτές περιπτώσεις έχουμε Αγίους, τουτέστιν πρόσωπα σε κοινωνία με τον Θεό.
Η ανάρτηση αναφέρεται στους νευρώνες περισσότερο ως καταλύτες, ως υποδοχείς στους οποίους μπορούν να «κλειδώσουν» τα κατάλληλα ερεθίσματα.
Στην συζήτησή μας το συγκεκριμένο «ερέθισμα» είναι η Χάρη.
Η ανάπτυξη νευρώνων είναι ικανή αλλά όχι και αναγκαία προϋπόθεση για την επικοινωνία προσώπου με τον Θεό.
Πάντως, δεδομένου του ότι η επικοινωνία μας με το Θείο περιλαμβάνει τόσο συναίσθημα όσο και λόγο, σε κάποιο στάδιο θα πρέπει να υπάρχει και «νευρωνική ανα-γέννηση»!
Ο φόβος του Πέτρου για παγίδευση των νοητικών μοντέλων σε δογματισμούς δεν έχει θέση στο προκείμενο θέμα, ή μάλλον θα είχε, αν η επικοινωνία με τον Θεό ήταν εντελώς εγκεφαλική.
Στην Ορθοδοξία, είναι αδύνατη η σκέτη εγκεφαλική προσέγγιση.
Όπου επιχειρήθηκε τα αποτελέσματα ήσαν καταστροφική πλάνη.
Η πρώτη και μεγάλη εντολή του Χριστού είναι Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της διανοίας σου.
Δηλαδή το νοητικό μοντέλο έχει τη θέση του, αλλά είναι ένα μέρος της προϋπόθεσης.
Οι περιπτώσεις εκείνες στις οποίες η επικοινωνία με το Θείο βασίζεται σε νοητικά μοντέλα μόνο, τότε ναί, έχουμε παγίδευση, ψευδείς εμπειρίες ή ψευδαισθήσεις.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην αίρεση, στις σέχτες, όπου οι παραισθήσεις μπορούν να έχουν καταστροφική κατάληξη (Βλέπε Τζίμ Τζόουνς, Γκαϊάνα).
Πολύ σωστά, λοιπόν, αγαπητέ Πέτρε, δεν θα ήθελες Θεοπτική εμπειρία ως αποτέλεσμα κάποιας νευρωνικής λειτουργίας, στον βαθμό που την βλέπεις την διεργασία ως νοητική μόνον.
Εξάλλου τέτοια Θεοπτία είναι αδύνατη.
Είναι βέβαια πλάνη.
Δεν δικαιώνεσαι όμως στην αμφισβήτησή σου για την εμπειρία άλλων προσώπων, των οποίων δεν είσαι σε θέση να γνωρίζεις τον τρόπο λειτουργίας και ύπαρξης.
Οι εξωτερικές περιγραφές δεν είναι αρκετές προκειμένου να σου μεταφέρουν όλη την πληροφορία!
Το πρόβλημα, τέλος, δεν είναι να έρθει ο Θεός στη ζωή μας.
Ο Θεός είναι ΠΑΝΤΑ κοντά μας, το πρόβλημα είναι η δική μας διάθεση και δυνατότητα προσέγγισης και επικοινωνίας.
Όπως το λέει και η λέξη, η επικοινωνία είναι αμφίδρομη.
Προϋποθέτει ενέργεια τόσο του Θεού όσο και δική μας.
Προϋποθέτει από μέρους μας την καλλιέργεια των κατάλληλων υποδοχέων της Χάρης της επικοινωνίας που δεν γίνονται μόνο με νοητικά μοντέλα, δεν φτάνουν για κάτι τόσο μεγάλο!
Το να προσκαλέσεις κάποτε τη μάνα σου, να της κάνεις το τραπέζι, είναι σημάδι ωριμότητας.
Όταν είσαι νήπιος και βέβαια είναι αδύνατο και παράλογο να την καλέσεις.
Δεν έχεις κάν τις προϋποθέσεις.
Όταν όμως είσαι ώριμος-και άρα έτοιμος-η πρόσκληση στη μάνα σου, μπορεί να είναι βαθύτατα συγκινητική και εκδήλωση λατρείας και αγάπης για ό,τι αντιπροσωπεύει -για σένα- στη ζωή σου.
Από την νηπιακή ηλικία ως την ωριμότητα, βέβαια, θα πρέπει να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και θα πρέπει να δημιουργηθούν με τον συνδυασμό όλων των ψυχικών δυνάμεων -και του νου- οι κατάλληλοι νευρώνες...
ΑΚΥΛΑΣ
.....................................................
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:
Ο Θεός δεν προσεγγίζεται με το νου αλλά με τη τήρηση των εντολών του Χριστού και κυρίως με την αδιάλειπτη προσευχή (με τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει).
..................
Έχεις δίκιο όσον αφορά τις ψευδείς εμπειρίες λόγω της χρήσης της φαντασίας που παρατηρείται στις διάφορες θρησκείες.
Όμως η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία (και απορρίπτει τη χρήση της φαντασίας) και το δόγμα είναι η ΄έκφραση της εμπειρίας Θεώσεως των Αγίων, είναι λόγος για τον Λόγο, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό οποίος είναι ο Θεάνθρωπος και η Αλήθεια.
............Η Αλήθεια δεν είναι ανθρώπινη επινόηση αλλά συγκεκριμένο πρόσωπο! Να δει το έργο του π Ιωάννου Ρωμανίδη Η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια και η Ορθοδοξία η θεραπεία της,
ΠΕΤΡΟΣ:Προσωπικά, αν ήταν να αποκτήσω εμπειρία θεοπτική, δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να ήταν αποτέλεσμα κάποιας δικής μου επίμονης 'νευρωνικής καλλιέργειας'.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ :Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εμπειρία Θεού.
Την εμπειρία της θεώσεως την προκαλεί ο Θεός στον άνθρωπο ο οποίος βρίσκεται στο Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή έχει ήδη περάσει από τη Κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη. Δεν φτάνει ο άνθρωπος που είναι στον Φωτισμό του Αγίου Πνευματος μόνος του στην Θέωση αλλά η Θέωση είναι κάτι που κάνει ο Θεός σε αυτόν και μπορεί να γίνει σε αυτή τη ζωή αλλά μπορεί και στην άλλη, για λόγους που κρίνει ο Θεός (πχ αποφυγή κινδύνου υπερηφάνειας).
ΠΕΤΡΟΣ:Και αμφισβητώ ευθέως την ποιότητα θεοπτικών εμπειριών από ανθρώπους οι οποίοι έχουν αποστερήσει τον εγκέφαλό τους από πολλαπλά και διάφορα ερεθίσματα. Που τον έχουν δηλαδή τροφοδοτήσει με συγκεκριμένες μονοδιάστατες σκέψεις και του έχουν αποστερήσει την εγκεφαλική «τροφή» που θεωρούν «άσχετη».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ :Εδώ κάνει λάθος γιατί δεν διακρίνει (Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης) τις τρεις κινήσεις του νου, την κυκλική της αδιαλλείπτου προσευχής από την ελικοειδή και την ευθεία οι οποίες είναι δεκτικές της πλάνης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Οι καθαροί τη καρδία τω Θεώ όψονται....Αν έχει περάσει από τη κάθαρση της καρδιάς τότε βλέπει τον Θεό...
ΠΕΤΡΟΣ:Τι μάνα είναι αυτή, τέλως πάντων;
Και τι είδους μαμόθρευτο θέλει να κανακεύει;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Τελείως ατυχής η παρομοίωση και ο μελό συναισθηματισμός, δοσμένα "εκ δεξιών" από τον Διάβολο για να μην έχει ο άνθρωπος μνήμη του Θεού και κατ επέκταση φόβο Θεού που είναι η αρχή της σοφίας
ΠΕΤΡΟΣ:
Ένιγουέι, ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι έχουμε από τη μια το θεό και από την άλλη εμάς και μπορούμε να επικοινωνούμε, η ευθύνη της επικοινωνίας (ξεκάθαρο σήμα, ποιότητας δέκτη, συντονισμός), δεν είναι σε καμιά περίπτωση δική μας
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:- Σε καμμία;
ΑπάντησηΔιαγραφή(κλασσική τακτική του πονηρού η απομάκρυνση της ευθύνης και η κατηγορία στον Θεό)
Η επικοινωνία δεν είναι όπως μιλάμε στο τηλέφωνο ή με e-mail, αλλά πρόκειται για κοινωνία με τον Θεό, ο Θεός κάνει ναό Του τον άνθρωπο που τον αγαπά και τηρεί τις εντολές Του. Ζει μέσα σε αυτόν ο Χριστός (δε ζω εγώ, ζει εν μοι Χριστός" που έλεγε ο Απόστολος Παύλος)
βέβαια αυτή είναι η Θέωση, η κορυφή
Και όμως ο άνθρωπος καλείται να κάνει κάτι!!!
Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε ότι ο άνθρωπος κάνει ένα βήμα λέγοντας Κύριε ελέησον και ο Θεός κάνει 1000 βήματα για να μικραίνει την μεταξύ τους απόσταση.
Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο ελεύθερο(και μάλιστα βασιλιά αφού άρχει και άρχεται), του έδωσε ελευθερία βούλησης την οποία ΠΟΤΕ δεν παραβιάζει επειδή αγαπά τον άνθρωπο και η αγάπη υπάρχει μόνο εν ελευθερία.
Διαφορετικά από την αρχή ο Θεός θα δημιουργούσε τον άνθρωπο καθ ομοίωσή Του αλλά τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε επιλέξει τον τρόπο ύπαρξης του Θεού...
Αυτό που μένει στον άνθρωπο είναι η ποσότητα της προσευχής!!!
Όλα τα άλλα τα κάνει ο Θεός!!!
Όλα περιέχονται στο έλεος του Θεού!!!
Η κάθαρση της καρδιάς, ο Φωτισμός και τέλος η Θέωση!!!
Αλλά για να ενεργήσει ο Θεός που σέβεται απεριόριστα την ανθρώπινη ελευθερία πρέπει ο άνθρωπος να επικαλείται το Όνομα του Κυρίου και να ζητά το έλεός Του!! Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και ανά πάσα στιγμή, όσο ζει, μπορεί να προτιμήσει την αμαρτία από τον Θεό, και η Χάρη δεν ενεργεί αναγκαστικά αλλά αφήνει τον άνθρωπο ελεύθερο...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Πέτρος : Κρίνετε τελικά απαραίτητο να καλλιεργεί κανείς με επιμέλεια τους νευρώνες του (και τα νοητικά του μοντέλα, θα έλεγα εγώ) για να μπορέσει να ανοίξει το δρόμο στο θεο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΧ : Εγώ θα έλεγα όχι. Αυτό το κάνουν οι των ανατολικών θρησκειών. Οι περίφημοι monks σαολίν επιδίδονται σε αυτού του είδους την καλλιέργεια με εκπληκτικά αποτελέσματα. Αν τώρα αυτό τους ανοίγει το δρόμο για το Θεό, είναι άλλο ζήτημα.
Προσωπικά, δεν νομίζω ότι ο Θεός μάς θέλει να καταπίνουμε σπαθιά, να γινόμαστε λάστιχο ή να σπάμε τούβλα με το κεφάλι ή με τα χέρια.
Και κάτι άσχετο.
Επειδή γράφεις πολλά και το σύστημα δεν τα σηκώνει, με αποτέλεσμα να σβήνονται, αυτά που έχεις γράψει να τα κάνεις copy paste είτε σε έγγραφο του "Σημειωματάριο" ή του Word ή σε Μήνυμα. Οπότε τα στέλνεις μετά σε α, β, ή γ συνέχειες.
Εκτός από αυτά που γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - με βρίσκουν σύμφωνο πλήν εκείνων περί "νευροβιολογικής ασθένειας" του Ρωμανίδη, θέμα σημαντικό και τεράστιο - ας μη νομίζουμε ότι ο αγιασμός ή θέωση, είναι κάτι περίπου σαν τα ούφο ή εν πάση περιπτώσει, ανάλογη των ικανοτήτων που αναπτύσσουν οι αναφερθέντες σαολίν. Υπάρχουν ασφαλώς διαβαθμίσεις εμπειριών στην μετοχή του ακτίστου. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το ζήτημα είνα να καταλάβουμε ότι ο αγιασμός του ανθρώπου συντελείται καθώς αυτός περιγράφεται στην πορεία προς Εμμαούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα αυτά που αναφέρετε γνωρίζω ότι ανήκουν στην ορθόδοξη προσέγγιση του ζητήματος, γιαυτό και μου φάνηκε περιττή η 'πρόσληψη' και χρησιμοποίηση επιστημονικών στοιχείων για να αποδειχθεί τελικά κάτι που δε μας χρειάζεται, αν αναζητούμε τη θεία χάρη, κατά τον ορθόδοξο τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα Μεταφέρω όμως κι ένα κομμάτι από αυτά που έγραψα αλλά παρέλειψα στο πρώτο σχόλιό μου.
Εκεί μιλάω ακριβώς για το πόσο μηχανιστική μου φάνηκε η προσέγγιση της αγαπητής Σαλόγραιας:
************
Διαβάζω:
«Όποιος διαθέτει προσωπική εμπειρία της έμπρακτης εφαρμογής του Λόγου του Θεού, μπορεί να μιλήσει γι αυτή του τη δύναμη...»
Αναφέρεστε σε θεοπτική εμπειρία; Θεωρείτε πως συνδέεται το θέμα αυτό με τη λειτουργία των νευρώνων;
Έχει ενδιαφέρον αυτή η προσέγγιση, ότι δηλαδή σε κάμποσα χρόνια (πολλά ή λίγα) θα καταστεί η θεοπτική εμπειρία μετρήσιμη και παρατηρήσιμη ως φυσική διαδικασία στους νευρώνες.
Το «Ζων γαρ ο ο Λόγος του Θεού», όμως, αν το μεταφέρετε στην λειτουργία του εγκεφάλου (πόσο μάλλον με ντετερμινιστικό τρόπο, ‘όποιος κάνει αυτό’ -> ‘έχει αποτέλεσμα αυτό’) θεωρώ ότι δεν στέκει στην ορθόδοξη θεολογία.
Δε με χαλάει προσωπικά, ως ιδέα, αλλά με τα λίγα θεολογικούλια που έχω κουτσοδιαβάσει, μου φαίνεται ότι φέρνει προς γνωστικές θεολογικές προσεγγίσεις.
Επίσης, νομίζω ότι το χωρίο λέει ακριβώς το αντίθετο: Ότι ο Λόγος του Θεού τα διαλύει και τα τεμαχίζει όλα τα κτιστά, μέχρι τέλους. Κι όχι μόνο τα κτιστά, έτσι όπως τα εννοούμε εμείς, αλλά ακόμα και τις μνήμες και τις σκέψεις (ενθυμήσεων και εννοιών). Επίσης το ‘μυελών’ και το ‘αρμών’, νομίζω πως δεν αναφέρεται στο πώς καλύπτονται οι νευρώνες από τη μυελίνη, αλλά το πώς ξεχωρίζουν οι χόνδροι και ο μυελός των οστών από τα κόκκαλα (παραστατικές εικόνες, ποιητική αδεία, της εποχής).
Δηλαδή, όχι μόνο δεν προβάλει τον θείο λόγο στον εγκέφαλο, στη λειτουργία των νευρώνων, αλλά τον ξεχωρίζει από οτιδήποτε κτιστό ή αντιληπτό.
(Συνεχίζεται)
(Συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που θέλω να πω είναι ότι βλέπω μια προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν αποσπασματικά και εκλαϊκευμένα τα επιστημονικά πορίσματα ώστε να ταιριάξουν με τα δοσμένα από πριν δογματικά ‘συμπεράσματα’, δηλάδή τις θρησκευτικές αλήθειες.
Αυτό γίνεται πολλά χρόνια τώρα, και είναι μια προσπάθεια που στη σύγχρονη εποχή έχει ξεκινήσει από τους προτεστάντες αλλά έχει κορυφωθεί σε ανατολικού τύπου (αλλά δυτικής κατανάλωσης) νεοεποχίτικες πρακτικές. Ενώ δεν είναι δημιουργική διαδικασία στην ουσία της, παίζει, παίρνει ότι φαίνεται πως βολεύει για να αναδημιουργήσει το δογματικό παζλ με νέες ψηφίδες.
Θεολογικά ονομάζεται ‘πρόσληψη’ και παρατηρείται σε όλες τις θρησκείες.
Με αυτόν τον τρόπο προσφέρουμε το επιστημονικό κύρος που λείπει σε κάθε θρησκεία.
Για να πω την αλήθεια, τα συγκεκριμένα επιστημονικά πορίσματα περί λειτουργίας εγκεφάλου, τα βρίσκω να ταιριάζουν και στον βουδισμό, πέρα από όλα τα χριστιανικά δόγματα.
Ποιο είναι το θέμα εδώ.
Ούτως ή άλλως, η εμπειρία που συσσωρεύει ο άνθρωπος από αρχαιοτάτων χρόνων στις θρησκείες, βασίζεται και αυτή στην παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Λίγο έως πολύ, οι ιδέες και τα μοντέλα που δημιουργήσαμε στο παρελθόν, σχετίζονται, μπορούν να ταιριάξουν, με οποιαδήποτε επιστημονική παρατήρηση. Μια μικρή αλλαγή εδω, μια μικρή επιλογή εκεί, και ιδού! Το φτιάξαμε το παζλ.
Θεωρείτε πως οποιαδήποτε θρησκεία είναι δυνατόν ποτέ να απειληθεί από την επιστήμη; Να απορριφθεί ή να αποδειχθεί;
Θεωρώ, δηλαδή, ότι είναι μια άκυρη, σε συλλογιστικό επίπεδο, διαδικασία.
Δε μας προσφέρει δεδομένα για συγκεκριμένη θρησκεία και ταιριάζει σε όλες.
Είναι χρήσιμη μόνο για να πείσουμε κάποιον που έχει ανάγκη να πεισθεί, αλλά θέλει κι ένα λίγο πιο επιστημονικοφανή (αλλά στην ουσία άσχετο) λόγο για να το κάνει. Σε αυτήν ακριβώς την ανάγκη του δυτικού ανθρώπου πατά.
Άλλος όμως ο στόχος της επιστήμης, άλλος της θρησκείας.
Πάμε μετά στο άλλο σημείο που θέτετε.
Ότι δηλαδή αν προσέχουμε τι κάνουμε και τι σκεφτόμαστε, τότε καθορίζουμε την εγκεφαλική μας λειτουργία:
«Το πιο σημαντικό νέο για τις συνάψεις είναι ότι σχηματίζονται, ισχυροποιούνται και συντηρούνται από την αλληλεπίδραση των βιωμάτων.»
Συνειδητών και υποσυνείδητων, θα προσθέσω εγώ.
Εδώ η ένστασή μου είναι ότι δίνετε μια μηχανιστική διάσταση (κάνω κάτι = ισχυροποιώ συγκεκριμένους νευρώνες) η οποία είναι πολύ απλουστευτική.
Το άρθρο όμως αναφέρεται σε βιώματα, όχι σε πράξεις μόνο.
Υπάρχουν επίσης και τα απωθημένα.
Υπάρχουν ακόμα πράγματα που ποτέ δεν έχω κάνει, πράγματα που φοβάμαι να σκεφτώ, υπάρχουν ασυνείδητες διαδικασίες.
Όλα αυτά επηρεάζουν τη συμπεριφορά και επίσης καθορίζουν συνήθειες.
Δεν ταιριάζουν όμως με το σκεπτικό σας:
«Όσα και να γνωρίζουμε σε ψιλό διανοητικό επίπεδο, αν δεν τα εφαρμόζουμε, καμιά αλλοίωση δεν επέρχεται στη ζωή μας.»
Επέρχεται και παραεπέρχεται, θα έλεγα εγώ.
Εκεί είναι που γίνεται το χοντρό παιχνίδι.
Σε ότι δεν εντάσσω στο συνειδητό, σε ότι δεν αναγνωρίζω ότι έχω μέσα μου, σε ότι δε διαχειρίζομαι.
Θεωρώ δηλαδή ότι με το κείμενό σας, υποστηρίζετε τη μπιχεβιοριστική άποψη: Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το τι σκέφτομαι εγώ, ποιοι είναι οι προσωπικοί μου συλλογισμοί, αρκεί να κάνω κάτι επαναλαμβανόμενα και αυτό τελικά με αναμορφώνει.
*****************
Αυτά από το πρώτο σχόλιο, που δεν τα είχα στείλει.
Έχω να απαντήσω και σε κάποια από αυτά που μου γράψατε, αλλά θα το κάνω στο επόμενο σχόλιο, να δω τι θα περάσει το σύστημα :D
Πέτρος
@ Αλέξανδρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, Αλέξανδρε, σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει δική μας ευθύνη όταν δεν υπάρχει επικοινωνία, αν βεβαίως αναφερόμαστε σε θεό από τη μια πλευρά και σε εμάς από την άλλη.
Εσύ που δέχεσαι το μοντέλο της 'άρνησης-απομάκρυνσης' από το θεό και το μοντέλο της 'ενοχής' μπορεί να το βλέπεις έτσι.
Εγώ όμως δεν έχω κανένα λόγο να το βλέπω έτσι.
Το βίωμά μου είναι ότι όταν κάποιος θέλει πραγματικά να πει κάτι, έχει τον τρόπο να είναι απόλυτα ξεκάθαρος, περιγραφικότατος κι αντιληπτός σε όλες του τις λεπτομέρειες.
Πόσο μάλλον αν είναι θεός...
Σε καμία μα σε καμία περίπτωση, ούτε κι όταν μιλάω με ένα μωρό, δε αποδέχομαι τα μισόλογα, τις μαντεψιές και τις υποθέσεις, ως τρόπο επικοινωνίας.
Αν θέλω να ρωτήσω κάποιον κάτι, αν θέλω να συζητήσω με κάποιον, έχω μόνο τον ευθύ προσωπικό τρόπο.
Αυτά για τις ανθρωποποιήσεις περί θείου, που όπως καταλαβαίνεις δεν τις δέχομαι, αλλά τις τοποθετώ σε συλλογισμούς, μιας και μιλάω με εσένα, για να εξυπηρετήσω το διάλογο.
Θα πω κάτι κι ελπίζω να μην το παρεξηγήσεις.
Το "κλασσική τακτική του πονηρού η απομάκρυνση της ευθύνης και η κατηγορία στον Θεό", θεωρώ ότι δεν μπορείς να μου το απευθύνεις, γιατί δεν έχω καμία σχέση με το μοντέλο σκέψης που το στηρίζει.
Σε έναν που ονομάζει τον εαυτό του πιστό με την κλασική έννοια, ναι, μπορείς να του το πεις, έχει νόημα, στέκει.
Εγώ δεν σχολιάζω θεό, σχολιάζω σκέψεις που κάνουν οι άνθρωποι για το θεό.
Δεν θεωρώ δηλαδή ότι όλα αυτά που λέμε είναι κάτι πέρα από ανθρώπινες σκέψεις.
Το μοντέλο της επικοινωνίας με το θεό, που σχολίασα, είναι το προτεινόμενο από την ορθοδοξία μοντέλο.
Δεν είναι μια πραγματική, αναντίρρητη επικοινωνία.
Δεν αναφερόμαστε δηλαδή μια δεδομένη επικοινωνία (που παρακολουθήσαμε, που ήμαστε μπροστά), ώστε να τη σχολιάσουμε και να την αναλύσουμε.
Θεωρώ ότι αν και όταν υπάρχει πραγματική επικοινωνία με το θεό, δεν υπάρχει κανένας σχολιασμός επ' αυτού.
Σιγά μην έτρωγα την ώρα μου να συζητώ σε ιστολόγια, αν μπορούσα να συζητώ εκείνη την ώρα με το θεό.
Όσο για τις μικροπαρανοιές μας, 'γιατί έγινε αυτό στη ζωή μου', 'τι να θέλει ο θεός από εμένα' κ.λπ. ή ακόμα και τα συναισθηματικά εφέ που μπορεί να αισθανθούμε, δεν υπάρχει περίπτωση να τα θεωρήσω ως συνομιλία.
Έλεος!
Λοιπόν, άκουσε να δεις Πέτρο. Επειδή ρίχνεις στο τραπέζι ένα σωρό θέματα, θα σου συνιστούσα να γίνεις λιγότερο καταιγιστικός, αν ο σκοπός σου είναι η επικοινωνία : με άλλους ή με τον Θεό. Έτσι, με τον τρόπο του "όλα στο τραπέζι", ούτε επικοινωνία μπορεί να γίνει, ούτε οι συνομιλητές μπορούν να συντονιστούν. Ένα θέμα θα πιάνει ο ένας, άλλο ο άλλος και έτερο ένας τρίτος. Γίνε συγκεκριμένος και όσο μπορείς περιεκτικός. Μόνον τότε η επιθυμητή, για σένα, επικοινωνία μπορεί να έχει αποτέλεσμα - θετικό ή αρνητικό, δεν έχει σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ναι, Αλέξανδρε, σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει δική μας ευθύνη όταν δεν υπάρχει επικοινωνία, αν βεβαίως αναφερόμαστε σε θεό από τη μια πλευρά και σε εμάς από την άλλη... Το βίωμά μου είναι ότι όταν κάποιος θέλει πραγματικά να πει κάτι, έχει τον τρόπο να είναι απόλυτα ξεκάθαρος, περιγραφικότατος κι αντιληπτός σε όλες του τις λεπτομέρειες. Πόσο μάλλον αν είναι θεός..."
Η "επικοινωνία" έγινε, συνετελέσθη άπαξ. Μετά ακολούθησε το "συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω. εάν γαρ μη απέλθω, ο παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς. εάν δε πορευθώ, πέμψω αυτόν προς υμάς (...) όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν".
Η επικοινωνία με τον Θεό γίνεται δια της αληθείας και είναι άλλο πράγμα η "αλήθεια" της μεταξύ μας εικονικής ή άλλης, επικοινωνίας και άλλη η αλήθεια της επικοινωνίας με τον Θεό. Όποιος επιθυμεί να επικοινωνήσει με τον Θεό - κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις βέβαια - θα κοινωνήσει με τον Θεό. Όχι όμως για να τον εγκαλέσει γράφοντας "όταν κάποιος θέλει πραγματικά να πει κάτι, έχει τον τρόπο να είναι απόλυτα ξεκάθαρος, περιγραφικότατος κι αντιληπτός σε όλες του τις λεπτομέρειες". Ο Θεός δεν έχει ανάγκες, δεν του χρειάζεται η επικοινωνία. Αν εμείς καταλαβαίνουμε ότι έχουμε αυτή την ανάγκη, τότε μπορούμε να προσπαθήσουμε. Ή αν θεωρήσουμε ότι μας είναι περιττή, ότι δεν τη χρειαζόμαστε, τότε κάθε συζήτηση καταντά ανιαρή και άχρηστη.
Πέτρο, αστέρι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ και με τους προλαλήσαντες και ιδιαίτερα με την τελευταία τοποθέτηση του γιατρού κ. Χριστοδουλίδη.
Στα δικά μου προηγούμενα σχόλια,ήθελα να τονίσω την ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ.
Το γεγονός ότι κάποιος θα αγωνιστει να εφαρμόσει δεν σημαίνει και ότι επετεύχθη ο στόχος της σωτηρίας.
Ο ίδιος ο Κύριος, έβαλε ΠΡΩΤΟΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΕΝΑΝ ΛΗΣΤΗ, που κατά το φαινόμενο ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ, ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΓΜΗ, ΕΔΕΙΞΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ...
ΟΙ Ινδουιστές μπορεί να δίνουν μεγάλη έμφαση στις σωματικές ασκήσεις τους, το ίδιο και ο μάγοι.
Θυμάμαι τον κ. Κουταλοθραύστη, στην τυφλεόραση που έλεγε στο σπόρο, με μανία:Φύτρωσε! Φύτρωσε! Φύτρωσε!
Και εκεί, μπροστά στις κάμερες και δήθεν με τη δύναμη της συγκεντρωμένης νευρωνικής βούλησης του Κουταλοθραύστη, ο σπόρος, άρχισε ξαναδήθεν να φυτρώνει!
Αλλά ας υποθέσουμε και ότι φύτρωνε πραγματικά, αυτό τι σημαίνει;
Επί της ΟΥΣΙΑΣ, τίποτα!
Το θέμα το έλυσε άπαξ δια παντός ο ίδιος ο Κύριος με τα φοβερά του τα λόγια που θα σου τα θυμήσω στη μετάφραση του βιβλίου:ΜΥΣΤΑΓΩΓΗΣΗ ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, από τις εκδόσεις του Πρεβέζης, στη σελ.26 και λένε τα παρακάτω:
Στη Βασιλεία των Ουρανών, δεν θα μπει, όποιος απλά μιλώντας Μου στην προσευχή του, μου λέγει:
ΑπάντησηΔιαγραφή-Κύριε, Κύριε! αλλά εκείνος που κ ά ν ε ι το θέλημα του Ουρανίου Πατέρα Μου
(και άραγε, ρωτάει η Σαλογραία, τι σημαίνει
κ ά ν ε ι το θέλημα του Πατέρα;)
Πολλοί, όταν θα έλθει η ημέρα εκείνη, θα Μου ειπούν:
-Κύριε, Κύριε, δεν κηρύτταμε εμείς στη ζωή μας στο Όνομά Σου;
Δε βγάλαμε εμείς δαιμόνια, επικαλούμενοι το Όνομά Σου;
Δεν εκάμαμε στο Όνομά σου, θαύματα;
Μα τότε Εγώ θα τους το ειπώ ξεκάθαρα:
-Δεν σας ξέρω!
Φύγετε!
Μακριά από μένα άνθρωποι της αμαρτίας
(Ματθ.7, 21-23)
Καλησπερούδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαλόγραιά μου, σε αυτά που μου απαντάς δε θα απαντήσω, το εξηγώ στην απάντηση που θα στείλω τώρα, για τον Κυπριανό.
Ακύλα, δε σου απάντησα προσωπικά, νομίζω όμως ότι αν διαβάσεις τα επόμενά μου σχόλια θα δεις ότι είμαστε κάπου κοντά σε αυτά που λέμε. Όχι στο θέμα της πίστης, αλλά στο θέμα των νευρώνων και της θείας χάρης.
Λοιπόν, ακούσε να δεις Κυπριανέ.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Καταπληκτική έκφραση! Την κοπιάρω!)
Όντος, συμφωνώ, υπάρχουν πολλά που έχουν τεθεί. Δεν το στρώνω όμως εγώ το τραπέζι, σχολιάζω λίγα από αυτά που βλέπω ήδη στρωμένα και είναι πολλά. Υπάρχουν κι άλλα που έχω σημειώσει και θα ήθελα να σχολιάσω αλλά κάνω την επιλογή μου.
Δε θεωρώ ότι είναι υποχρεωτικό να απαντάμε στα πάντα. Εσάς σας ενδιαφέρει κάτι συγκεκριμένο από αυτά που είπα, θα συζητήσουμε μαζί αυτό, κάποιον άλλον τον ενδιαφέρει κάτι άλλο, θα συζητήσουμε το άλλο. Αρκεί να σχολιάζουμε επί των συγκεκριμένων θεμάτων και κατά τα άλλα δε χρειαζόμαστε τροχονόμους. Εννοείται βέβαια πως δε θα τα προκάμουμε όλα, δε θα τα εξαντλήσουμε. Το θεωρώ δεδομένο.
Εντούτοις νομίζω ότι είμαι συγκεκριμένος σε αυτά που λέω, οπότε όταν με προτρέψετε ξανά σε περισσότερη ‘συγκεκριμενοποίηση’ θα ήταν χρήσιμο να μου αναφέρετε το σημείο στο οποίο εκφράστηκα με ασάφεια.
Αυτά επί του συμβουλευτικού της πρώτης παραγράφου.
Να ζητήσω κι εγώ κάτι από τη μεριά μου. Δεν σας το ‘συνιστώ’ ως συμβουλή, απλά θεωρώ ότι καλό είναι να το θυμόμαστε:
Όταν χτίζουμε ένα συλλογισμό, δεν έχει νόημα να το κάνουμε με κυκλικό τρόπο. Αυτό που διαπραγματευόμαστε, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται το ίδιο για να στηρίξει τον εαυτό του.
Να σας φέρω ένα παράδειγμα.
Αν συζητάτε με ένα μωαμεθανό και του πείτε ότι δε σας φαίνεται τόσο λογική ή ενδιαφέρουσα η μεταθάνατον προοπτική των ουρί του παραδείσου, θα σας είναι παντελώς αδιάφορο αν σας απαντήσει χρησιμοποιώντας ως επιχείρημά: ‘Αυτό το είπε ο Μωάμεθ’. Οκ, χαρήκαμε που το είπε. Τι να κάνουμε τώρα; Περιμένετε από αυτόν να σας πει κάτι άλλο, χρησιμοποιώντας την κοινή λογική, κάνοντας μεταφορές από κοινά μοντέλα (παραβολή λέγεται), φτιάχνοντας δυο συνεπείς συλλογισμούς. Αλλά δε θα το βρείτε και το ξέρετε. Καταλαβαίνετε ότι κάπου εκεί είναι και το τέλος του διαλόγου.
Αυτό αποτελεί το μόνιμο πρόβλημα για το οποίο δε μπορεί να γίνεται διάλογος ανάμεσα στις θρησκείες, ή διάλογος με τις θρησκείες. Με καμία θρησκεία. Ο θεολογικός λόγος είναι δογματικός, στηρίζεται σε πεποιθήσεις.
Δεν έχει νόημα λοιπόν να μου αναφέρετε αυτές τις πεποιθήσεις ως επιχειρήματα.
Τις ξέρω άλλωστε.
Στο θέμα της επικοινωνίας, ότι μου απαντήσατε, καταλαβαίνετε ότι είναι τόταλι άουτ για εμένα. Τι να το κάνω εγώ αν είπε ο Χριστός για τον Παράκλητο; Γιατί να με ενδιαφέρουν όλες οι θρησκευτικές μεταερμηνείες; Πώς απαντάτε στο επιχείρημά μου περί ασαφούς επικοινωνίας και καθαρότητας του σήματος χωρίς να χρησιμοποιήσετε πάλι κάτι ασαφές και αυθαίρετο; Κατανοώ ότι για εσάς έχει νόημα, γιατί πολύ απλά το πιστεύετε.
Για εμένα όμως δεν έχει κανένα νόημα.
Συνεχίζει να μου φαίνεται πολύ παράλογη η ιστορία με το θεο που θέλει ή δε θέλει να μας μιλήσει, αλλά δεν το κάνει, ή το κάνει έτσι ή το κάνει αλλιώς κι αλλιώτικα, με χίλιες δυο προϋποθέσεις, με χίλιους δυο ενδιάμεσους και όταν και αν και όσο και πόσο κ.λπ.
Τα πράγματα, νομίζω, είναι απλά.
Στην επικοινωνία προσώπων (σχολιάζουμε μοντέλα περί προσωπικού θεού, αν κατάλαβα, όχι περί ‘ανώτερης δύναμης’) η επικοινωνία είναι κατα πρόσωπον, με ευθύ και καθαρό τρόπο.
Αν μου μιλούσατε για άλλο μοντέλο περί θεού, θα περίμενα άλλα πράγματα.
Να σας πω την αλήθεια, τώρα κάνω κάτι που κανονικά δε με ενδιαφέρει.
Δε συνηθίζω να σχολιάζω θέματα πίστης. Δεν το κάνω, όχι από σεβασμό προς την πίστη, αλλά απλά επειδή το θεωρώ τελείως άκυρο και άκαρπο.
Επιλέγω όμως να σχολιάζω θρησκευτικά θέματα (και γι’ αυτό ήρθα εδώ) που σχετίζονται άμεσα με κοινωνικές επιλογές ή στάσεις. Αυτό με ενδιαφέρει.
Το θέμα εδώ δε σχετίζεται, ή τουλάχιστον δεν το συνέδεσα, με κοινωνικά ζητήματα.
Π : "θα ήταν χρήσιμο να μου αναφέρετε το σημείο στο οποίο εκφράστηκα με ασάφεια...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Όταν χτίζουμε ένα συλλογισμό, δεν έχει νόημα να το κάνουμε με κυκλικό τρόπο...
"Αν συζητάτε με ένα μωαμεθανό και του πείτε ότι δε σας φαίνεται τόσο λογική ή ενδιαφέρουσα η μεταθάνατον προοπτική των ουρί του παραδείσου, θα σας είναι παντελώς αδιάφορο αν σας απαντήσει χρησιμοποιώντας ως επιχείρημά: ‘Αυτό το είπε ο Μωάμεθ’. Οκ, χαρήκαμε που το είπε. Τι να κάνουμε τώρα; Περιμένετε από αυτόν να σας πει κάτι άλλο...
"Αυτό αποτελεί το μόνιμο πρόβλημα για το οποίο δε μπορεί να γίνεται διάλογος ανάμεσα στις θρησκείες, ή διάλογος με τις θρησκείες...
"Δεν έχει νόημα λοιπόν να μου αναφέρετε αυτές τις πεποιθήσεις ως επιχειρήματα. Ο θεολογικός λόγος είναι δογματικός, στηρίζεται σε πεποιθήσεις..."
ΚΧ : Για να μη σας κουράζω άλλο, και επειδή ο θεολογικός διάλογος είναι δογματικός, ενώ ο δικός σας δεν είναι, σας πληροφορώ ότι το δικό σας δόγμα είναι ακριβώς αυτό : "Ο θεολογικός λόγος είναι δογματικός, στηρίζεται σε πεποιθήσεις", άσχετα αν δεν θέλετε να το
παραδεχθείτε. Το έχω ακούσει άπειρες φορές. Και όταν κάποιος μου είπε (: Αν συζητάτε με ένα μωαμεθανό και του πείτε ότι δε σας φαίνεται τόσο λογική ή ενδιαφέρουσα η μεταθάνατον προοπτική των ουρί του παραδείσου, θα σας είναι παντελώς αδιάφορο αν σας απαντήσει χρησιμοποιώντας ως επιχείρημά: ‘Αυτό το είπε ο Μωάμεθ’) αυτά που γράφετε κι εσείς, δεν μπόρεσε κι αυτός με τη σειρά του να πει κουβέντα στη δική μου παρατήρηση : Μα, κι εσείς, αυτό που λέτε το έχετε ξεσηκώσει από κάποιον άλλο.
Η διαφορά, καταλαβαίνετε, είναι ότι ο Μουσουλμάνος θα σας πει ότι το λέει ο Μωάμεθ, σεις δε, θα προσποιηθείτε ότι αυτό που του λέτε είναι δικό σας, δεν το έχει πει κανείς.
Φαίνεται ότι όλοι αυτοί που προβάλλουν τις δήθεν προσωπικές γνώμες τους, δεν έμαθαν τα γράμματα που όλοι μάθαμε, δεν άκουσαν αυτά που όλοι ακούμε, δεν διάβασαν ποτέ αυτά που όλοι έχουμε διαβάσει.
Παρ΄ όλα αυτά σας αρέσουν οι διάλογοι! Πότε με επιχειρήματα, αλλά ποτέ όταν πρόκειται για Χριστό, Μωάμεθ, Βούδα κλπ. Είναι αυτή, και πολλές ακόμη, οι ασάφειες και οι αντιφάσεις όλων όσων θέλουν να συζητούν για θρησκευτικά θέματα, αν και τα αγνοούν παντελώς. Τους ενδιαφέρει μόνο η κοινωνική σύνδεση ή διάσταση που έχουν αυτά. Αλλά τι να την κάνουν;
Ως εδώ λοιπόν κύριε Πέτρο. Το να συζητάμε άλλο δεν έχει κανένα νόημα. Η δική μου πίστη αρχίζει απ΄ το Θεό, ανοίγεται στον κόσμο και τελειώνει πάλι στο Θεό. Η δική σας ξεκινά απ΄ τον άνθρωπο και τελειώνει στο χώμα. Ίσως και στη συμπαντική σκόνη.
ΠΕΤΡΟΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ναι, Αλέξανδρε, σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει δική μας ευθύνη όταν δεν υπάρχει επικοινωνία, αν βεβαίως αναφερόμαστε σε θεό από τη μια πλευρά και σε εμάς από την άλλη.
Εσύ που δέχεσαι το μοντέλο της 'άρνησης-απομάκρυνσης' από το θεό και το μοντέλο της 'ενοχής' μπορεί να το βλέπεις έτσι."
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:
Και όμως η ευθύνη της επικοινωνίας είναι δική μας αν και μπορούμε να αρνούμαστε την ευθύνη αυτή.
Αν κλείνει κάποιος τα μάτια του δεν μπορεί να κατηγορεί τον ήλιο επειδή δεν τον βλέπει.
Και εμείς κλείσαμε τα μάτια μας με τις αμαρτίες μας...
Ο Θεός διά στόματος Αποστόλου Παύλου λέει "Αδιαλείπτως προσεύχεστε, εν παντί ευχαριστείτε, τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις ημάς".
(Προς Θεσσαλονικείς Α Ε 17-18 Επιστολή Αποστόλου Παύλου)
Το κάνουμε; Βρισκόμαστε στην αυτοενεργούμενη προσευχή της καρδιάς που και αν "εγώ καθεύδω και η καρδία μου αγρυπνεί";
Έχουμε επίγνωση του: "Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συναντιλαμβάνεται ταις ασθενείαις ημών, το γαρ τι προσευξόμεθα καθό δει ουκ οίδαμεν, αλλʼ αυτό το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις. Ο δε ερευνών τας καρδίας, οίδεν τι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν εντυγχάνει υπέρ αγίων". (Προς Ρωμαίους 8/η΄ 26,27 Επιστολή Αποστόλου Παύλου)
Ο Θεός ζητά από μας μόνο τη ποσότητα της προσευχής και όλα τα άλλα τα ενεργεί Εκείνος.
Απομακρυνόμαστε από τον Θεό με την αμαρτία και χωριζόμαστε από Εκείνον με την αίρεση.
ΠΕΤΡΟΣ:
"Εγώ όμως δεν έχω κανένα λόγο να το βλέπω έτσι".
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:
Δικαίωμα του καθενός να βλέπει τα πράγματα όπως θέλει. Και η Θεοσοφία, οι ανατολικές θρησκείες και η Νέα Εποχή αρνούνται τον Προσωπικό Θεό και θεωρούν ψευδαίσθηση το ανθρώπινο πρόσωπο.
ΠΕΤΡΟΣ:
"Θα πω κάτι κι ελπίζω να μην το παρεξηγήσεις.
Το "κλασσική τακτική του πονηρού η απομάκρυνση της ευθύνης και η κατηγορία στον Θεό", θεωρώ ότι δεν μπορείς να μου το απευθύνεις, γιατί δεν έχω καμία σχέση με το μοντέλο σκέψης που το στηρίζει."
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:
Ειδικά αυτό είναι σίγουρο ότι μπορώ να σας το απευθύνω! Ξέρετε γιατί; Επειδή η ύπαρξη του πονηρού είναι ανεξάρτητη από τις δικές μας πεποιθήσεις! Το να μην έχετε καμία σχέση με το μοντέλο σκέψης που στηρίζει την ύπαρξη του Διαβόλου, δεν σημαίνει ότι ο πονηρός δεν σας προσφέρει λογισμούς είτε "αριστερούς" είτε "δεξιούς". Οι σκέψεις μας μπορεί να είναι δικές μας, μπορεί να προέρχονται από τον Θεό, μπορεί όμως και να προέρχονται από τον Διάβολο.
Και έχει μαεστρία ο Διάβολος να βάζει λογισμούς που να μας δίνει την εντύπωση ότι είναι δικοί μας! Αυτή τη μαεστρία την καταλαβαίνουν αυτοί που βρίσκονται στον Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τη προέλευσή των λογισμών εκτός εάν φτάσουμε σε πολύ υψηλά πνευματικά μέτρα.
Αν βρισκόσαστε στην βαθμίδα της Διάκρισης (Κλίμακα Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου) λογισμών, παθών και αρετών, τότε γνωρίζετε ήδη.
ΠΕΤΡΟΣ:
"Αυτά για τις ανθρωποποιήσεις περί θείου, που όπως καταλαβαίνεις δεν τις δέχομαι"
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:
Όταν λέτε δεν δεχόσαστε ανθρωποποιήσεις για τον Θεό δεν πιστεύω να αρνείστε την ενσάρκωσή Του!!!
Πόσο πιο περιγραφικός να γίνει ο Θεός από το "βάλε το χέρι σου επί τον τύπο τον ήλων";
O Θεόπτης Προφήτης Μωϋσής προσευχόταν στον Θεό και του λέει ο Θεός "Τι Βοάς προς με;"
(Εξοδ. 14, 15) και ο Μωϋσής είχε το στόμα του κλειστό!
Τι καθαρό σήμα όμως είχε προς τον Θεό ε;!!
«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεό όψονται» (Ματθ. 5,8).
Αν έχετε καθαρή καρδιά τότε βλέπεται τον Θεό.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Χρονια σας πολλά παιδιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι η αναγέννηση να μας βρει εύκαιρους!
Φιλί!
Πέτρος
Πέτρε χρόνια πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσουν τα αισιόδοξα παιδικά μουτράκια σαν το δικό σου, χιχι, να είσαι πάντα καλά!
Μέρες που είναι δεν λένε "χρόνια πολλά". Αυτά τα λένε οι αναγεννημένοι, που μπερδεύουν την Ανάσταση με την αναγέννηση (έχουν στο μυαλό τους την άλλη Αναγέννηση ίσως). Αναγέννηση γίνεται με το Μυστήριο της Βάπτισης και Ανάσταση με την ένωση με τον αναστηθέντα Κύριο, πρωτότοκο των νεκρών. Τότε ο Χρόνος τελειώνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυπριανέ
ΑπάντησηΔιαγραφήτι κάνεις εσύ μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα;
Καλά τα λες, αλλά ο Πετράκος είναι ένα χαρούμενο νήπιο, που δεν υποπτεύεται κάν τι τρομακτικοί δράκοι τον παραφυλάνε κάτω από σιελ κρεβατάκι του.
Αντε να πάμε να κοιμηθούμε, έχουμε και θεία λειτουργία να τρέξουμε αύριο.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
@ Σαλόγραια
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε συ, ποιήτρια είσαι (στην ψυχή τουλάχιστον), θα έπρεπε να το ξέρεις πως δεν υπάρχουν τέρατα κατω από το κρεβάτι μας!
Εκτός κι αν είσαι της σχολής του κύριου Πόου, που πολύ τον είχα αγαπήσει πριν 25 χρόνια. Δεν είμαι και τόσο νήπιο, βλέπεις.
:P
Πέτρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη!
(για να μένει ευχαριστημένος με τις προσφωνήσεις και ο Κυπριανός)
Τα λόγια σου, θύμισαν το ανέκδοτο με κείνον που πάει στον ψυχίατρο και του λέει πανικόβλητος:
-Γιατρέ μου, βλέπω ένα κροκόδειλο κάτω απ'το κρεβάτι μου!
-Α δεν είναι τίποτα.
Πάρε αυτά τα χαπάκια και θα σου περάσει του απαντάει ο ψυχίατρος.
Μετά από μια βδομάδα, ξαναπάει ο άνθρωπος στον ψυχίατρο.
-Γιατρέ μου, παρά τα χάπια που μου έδωσες να πάρω, εξακολουθώ να τον βλέπω τον κροκόδειλο κάτω από το κρεβάτι μου.
-Σου λέω δεν είναι τίποτα!
Να πάρε αυτά τα δυνατότερα χάπια και αποκλείεται να τον ξαναδείς! αποφάνθηκε με απόλυτη πεποίθηση στη σοφία του ο ψυχοτέτοιος.
Το ίδιο σκηνικό έγινε και για τρίτη φορά.
Μετά ο άνθρωπος δεν ξαναφάνηκε.
Χάρηκε ο γιατρός.
Κάποια στιγμή συναντάει έναν κοινό γνωστό δικο του και του ασθενή.
-Ρε Κώστα! Τι έγινε ο Παύλος, είναι καιρός τώρα που δεν έχω νέα του.
-Α! Δεν τα μαθες; απαντάει ο Κώστας, κουνώντας το κεφάλι του.
Τις προάλλες είχαμε πάει στην κηδεία του.
-Πέθανε;από τι πέθανε;ρώτησε έκπληκτος ο γιατρός.
-Πού να στα λέω! Τον έφαγε ένας κροκόδειλος πού είχε κρυφτεί κάτω απ'το κρεβάτι του!
@ Αλέξανδρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλέξανδρε, αν έκλεισες τα μάτια σου κάποια στιγμή στον ήλιο (επιλογή), σημαίνει ότι τα είχες προηγουμένως ανοιχτά. Σημαίνει επίσης ότι είχες δει τον ήλιο, γιαυτό ακριβώς κλείνεις τα μάτια σου, για να μην τον βλέπεις (πρόθεση). Ακόμα σημαίνει ότι αν τα ανοίξεις ξανά, ξέρεις τι θα δεις, γιατί το είχες δει πριν κλείσεις τα μάτια σου (προηγούμενη εμπειρία).
Αν θέλουμε να επαναλαμβάνουμε θεϊστικές παραβολές, προτείνω να είναι τουλάχιστον πετυχημένες, ώστε να μπορέσουμε κάτι να κάνουμε με αυτές.
Το μοντέλο που παραθέτεις δεν έχει τίποτα κοινό με την εμπειρία μου. Δώσε μου κάτι πιο πετυχημένο, γιατί αυτό το βρίσκω παντελώς αμήχανο. Δεν ξέρω αν εσένα σε ενθουσίασε αλλά εγώ το θεωρώ ακραία παραπειστικό.
«Και εμείς κλείσαμε τα μάτια μας με τις αμαρτίες μας.»
Τώρα αν σου πω ότι το μοντέλο της ‘ενοχής’ δε μου λέει τίποτα, θα με πιστέψεις;
Θα έπρεπε να μου λέει κάτι;
Επίσης να σου πω (έχω μερικές θεολογικές γνώσεις) ότι αυτό που ονομάζεται ως ‘αμαρτία’ στην πιο πάνω πρόταση δεν έχει σχέση με την κοινωνική διάσταση της έννοιας, δεν καθορίζεται ως ‘αστοχία’ ή ως ηθική παρεκτροπή. Καθορίζεται σε πλήρη αναφορά με το θεό. Οπότε κι εδώ έχουμε μια φράση κυκλικού συλλογισμού.
Να το πω απλά, δεν αναφερόμαστε σε κοινωνική διάσταση της έννοιας αμαρτία, ώστε να την αναλύσουμε ή να μας πει κάτι. Πρέπει για να βγάλει νόημα το επιχείρημα να χρησιμοποιηθεί η θρησκευτική ερμηνεία της λέξης ‘αμαρτία’.
Γιατί αν το πάμε σε κοινωνική ανάλυση, τότε θα σου πω ότι τα λάθη μας είναι η πηγή της γνώσης και της σοφίας.
Η «αυτοενεργούμενη προσευχή της καρδιάς» ενεργεί αυτή τη στιγμή που μιλάμε σε όσους προσεύχονται;
Ωραία όλα αυτά που φέρνεις. Πραγματικά ωραία. Και ανθρώπινα. Διάβασε και καμιά άλλη θρησκεία να δεις τι ωραία που τα λένε.
Όσο για την άρνηση, προϋποθέτει ένα δίλημμα.
Εγώ δεν έχω κανένα λόγο να τα βλέπω έτσι, όχι επειδή αρνούμαι, απλά επειδή δε βλέπω κανένα δίλημμα πουθενά. Δώσε μου το λόγο ώστε να μπω στο δίλημμα. Τον έχεις;
Πολλοί λένε ότι τον έχουν. Πάρα πολλοί. Για την ακρίβεια, όλοι όσοι πιστεύουν σε κάποια θρησκεία.
(συνεχίζεται)
(Συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέτε: «η ύπαρξη του πονηρού είναι ανεξάρτητη από τις δικές μας πεποιθήσεις».
Μα κι αυτό είναι μια πεποίθηση δική σας.
Όπως και το «ο πονηρός μας προσφέρει λογισμούς είτε "αριστερούς" είτε "δεξιούς"».
Επειδή κάνει ωραίο κύκλο και ταιριάζει με όλες τις άλλες δικές σας πεποιθήσεις, όσες ανήκουν στο ίδιο κλειστό σύστημα πεποιθήσεων, δε σημαίνει ότι έχει οποιαδήποτε αξία από μόνη της αυτή η έκφραση. Δεν αληθεύει παρά μόνο στο κλειστό σύστημά της.
Δεν έχει νόημα να προχωράτε σε κυκλικούς συλλογισμούς, υποστηρίζοντας το ένα αυθαίρετο της θρησκείας με το άλλο αυθαίρετο της ίδιας θρησκείας. Έχει νόημα μόνο για κάποιον που είναι ήδη πεπεισμένος, που ήδη έχει εγκαταστήσει πεποιθήσεις μέσα του.
Για τον τρόπο που σκέφτομαι εγώ, όμως, είναι παντελώς άκυρο.
Δεν μπορείτε να το δείτε; Λίγη αφαιρετική ικανότητα απαιτείται...
Ποια «απομάκρυνση της ευθύνης και κατηγορία στον Θεό» μου απευθύνετε τέλος πάντων;
Για εσάς και τις πεποιθήσεις σας βγάζει νόημα.
Για εμένα θα βγάλει νόημα αν μου το συνδέσετε με πράγματα που είναι κοινά, πράγματα που έχουν και για εμένα νόημα, που δεν είναι πάλι τα ίδια πεποιθήσεις και μοντέλα τις πίστης σας. Από μόνες τους αυτές οι πεποιθήσεις για εμένα δεν έχουν ισχύ.
Ούτε για εσάς θα είχαν, αν ήσασταν στη θέση μου.
Τι εννοείτε με το ρητορικό ερώτημα «δεν πιστεύω να αρνείστε την ενσάρκωσή Του!!!»;
Εγώ σας λέω τόσην ώρα ότι οι θρησκευτικές και δογματικές πεποιθήσεις δεν έχουν κανένα νόημα για εμένα κι εσείς όχι μόνο δεν μπορείτε να δείτε το προφανές: ‘αυτός δεν έχει θρησκευτικές πεποιθήσεις’, ώστε να προχωρήσουμε στο διάλογο, αλλά μπλοκάρετε!
Λοιπόν: Τα θεολογικά διλήμματα, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και οι δογματικές αλήθειες ΔΕΝ είναι κάτι που έχει νόημα για όλους.
Είναι καινούργια πληροφορία για εσάς;
Το αν υπήρχε ο Μωϋσής, αν ήταν προφήτης, αν ήταν θεόπτης, αν προσευχόταν στον θεό, αν ο θεός του απάντησε, αν του απάντησε αυτό που μου γράψατε, αν ο Μωϋσής είχε το στόμα του κλειστό, όλα αυτά είναι δεκαπέντε σβούρες κυκλικών συλλογισμών, πράγματα που εσείς δέχεσθε αναγκαστικά ως αληθή, αλλά που είναι παντελώς άκυρα για εμένα.
Πώς μπορούν τέτοια είδη στοιχείων να μου προσφέρουν συμπεράσματα επί τουκαθαρού σήματος επικοινωνίας με το θεό;
Αν όμως μπορείτε χρησιμοποιώντας μια κοινή γλώσσα με εμένα, χρησιμοποιώντας ένα κοινό μοντέλο συλλογιστικό για όλους τους ανθρώπους, να μου δώσετε πληροφορίες για την ποιότητα σήματος στην επικοινωνία μεταξύ θεού και ανθρώπων, θα το ακούσω με πολύ χαρά!
Πέτρος
@ Σαλόγραια
ΑπάντησηΔιαγραφήΧααααχαχαχα!
Πολύ καλόοο, το είχα ακούσει παλαιά, αλλά ως καμμένος εγκέφαλος το θυμήθηκα αφού γέλασα με την καρδιά μου!
Εγώ κάτω από το κρεβάτι μου έχω δυο γάτες που θένε να γεννήσνε, και δεν τους αρέσνε τα καλαθάκια που τους έφτιασα, οι παλιόγατες!
Πέτρος
@ Αλέξανδρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να σε βοηθήσω να καταλάβεις τι είναι αυτό που ονομάζω 'κοινή γλώσσα' και γιατί επιμένω τόσο στο ότι οι κυκλικοί συλλογισμοί είναι άκαρποι, διάβασε το "Για τους νευρώνες- μικρή Ινδιάνικη ιστορία".
Αυτή η ιστορία, δείχνει πως μια άλλη προσέγγιση πνευματική, μπορεί να έχει κοινή γλώσσα, να παράγει μοντέλο που επικοινωνεί μέσω αλληγορίας.
Δε θεωρεί ως προϋπόθεση ότι πρέπει να δέχεσαι κάποια δογματική αλήθεια. Αναφέρεται σε θέματα κοινά σε όλους. Αυτή είναι η μαγεία της, η ποιητικότητά της, το πανανθρώπινο μήνυμά της. Γιαυτό το λόγο μπορεί άνετα η αγαπητή Σαλόγραια να την παραθέτει, θα μπορούσε κι ένας κομμουνιστής να την παραθέσει, κι ένας αναρχικός, κι ένας ψυχολόγος.
Δεν έχει σχέση με δόγμα, με αλήθειες θρησκευτικές που ή τις δέχεσαι και κάθεσαι και ακούς ή δεν τις δέχεσαι και τρέχεις μακριά.
Δε χωρίζει αλλα φέρνει κοντά.
@ Αλέξανδρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι που ξέχασα!
Η φράση σας:
"Ο Θεός ζητά από μας μόνο τη ποσότητα της προσευχής και όλα τα άλλα τα ενεργεί Εκείνος.", πέρα από το ότι είναι άσχετη με το θεολογικό κείμενο που παραθέτετε είναι και εν γένη άσχετη θεολογικά.
Θεωρώ, πάλι σύμφωνα με τα φτωχά θεολογικούλια μου, ότι κατά την ορθόδοξη θεολογία η ποιότητα είναι πάνω από την ποσότητα.
Κι εν πάση περιπτώσει, κανένα από τα δύο δεν εκβιάζονται.
Το πνεύμα όπου θέλει πνει.
Αν είχαμε θέμα ποσότητας, τότε θα μετρούσαμε προσευχόωρες, σε τακτά χρονικά διαστήματα θα ανεβαίναμε κλημάκια πνευματικότητας και οι γηραιότεροι θα ήταν όλοι άγιοι.
Εν τούτοις δε με απασχολεί προσωπικά (γιατί είναι κι αυτό κυκλικός συλλογισμός του δικού σας κλειστου συστήματος θρησκευτικών πεποιθήσεων, βεβαίως βεβαίως), απλά το σημειώνω.
Πέτρος
ΠΕΤΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αλέξανδρε, αν έκλεισες τα μάτια σου κάποια στιγμή στον ήλιο (επιλογή), σημαίνει ότι τα είχες προηγουμένως ανοιχτά. Σημαίνει επίσης ότι είχες δει τον ήλιο, γιαυτό ακριβώς κλείνεις τα μάτια σου, για να μην τον βλέπεις (πρόθεση). Ακόμα σημαίνει ότι αν τα ανοίξεις ξανά, ξέρεις τι θα δεις, γιατί το είχες δει πριν κλείσεις τα μάτια σου (προηγούμενη εμπειρία).
Αν θέλουμε να επαναλαμβάνουμε θεϊστικές παραβολές, προτείνω να είναι τουλάχιστον πετυχημένες, ώστε να μπορέσουμε κάτι να κάνουμε με αυτές.
Το μοντέλο που παραθέτεις δεν έχει τίποτα κοινό με την εμπειρία μου. Δώσε μου κάτι πιο πετυχημένο, γιατί αυτό το βρίσκω παντελώς αμήχανο. Δεν ξέρω αν εσένα σε ενθουσίασε αλλά εγώ το θεωρώ ακραία παραπειστικό"
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Πέτρο αρνείσαι (αυτό είναι το κλείσιμο των ματιών στον ήλιο) το προπατορικό αμάρτημα και την αμαρτία, ως σύστημα δικών μου κλειστών πεποιθήσεων και ως εκ τούτου την Αγία Γραφή, το έργο της Θείας Οικονομίας (ο σκοπός της ενσάρκωσης του Χριστού, ο θάνατος και η ανάστασή Του είχαν ως σκοπό την απελευθέρωση από την αμαρτία και τον θάνατο) και τις εμπειρίες θεώσεως όλων των Αγίων και νομίζεις ότι κάνεις κάτι σπουδαίο και σοφό!
Αφού η αμαρτία δεν έχει σχέση με την εμπειρία σου και δεν την έχεις επιλέξει, τότε δεν θα πεθάνεις γιατί ο θάνατος είναι καρπός της αμαρτίας.
ΠΕΤΡΟΣ
Τώρα αν σου πω ότι το μοντέλο της ʽενοχήςʼ δε μου λέει τίποτα, θα με πιστέψεις;
Θα έπρεπε να μου λέει κάτι;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι σου λέει και τι δεν σου λέει! Δεν είναι κάποιο μοντέλο ενοχής όπως λές, αλλά είναι αναγνώριση της πραγματικότητας...
ΠΕΤΡΟΣ
Η «αυτοενεργούμενη προσευχή της καρδιάς» ενεργεί αυτή τη στιγμή που μιλάμε σε όσους προσεύχονται;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Ενεργεί συνέχεια στους ανθρώπους που έχουν φτάσει στην αδιάλλειπτη προσευχή.
ΠΕΤΡΟΣ
Όσο για την άρνηση, προϋποθέτει ένα δίλημμα.
Εγώ δεν έχω κανένα λόγο να τα βλέπω έτσι, όχι επειδή αρνούμαι, απλά επειδή δε βλέπω κανένα δίλημμα πουθενά. Δώσε μου το λόγο ώστε να μπω στο δίλημμα. Τον έχεις;
Πολλοί λένε ότι τον έχουν. Πάρα πολλοί. Για την ακρίβεια, όλοι όσοι πιστεύουν σε κάποια θρησκεία.
Αλέξανδρος(συνεχίζεται)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι δεν έχω κανένα λόγο και μην μπεις σε κανένα δίλημμα. Μέγα είναι της ευσεβείας το μυστήριο...
ΠΕΤΡΟΣ
Λέτε: «η ύπαρξη του πονηρού είναι ανεξάρτητη από τις δικές μας πεποιθήσεις».
Μα κι αυτό είναι μια πεποίθηση δική σας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Όχι αγαπητέ! Δεν είναι πεποίθηση!
Είναι προσωπική ΓΝΩΣΗ!
Πώς να στο εξηγήσω από τη στιγμή που τα ίδια μέσα επικοινωνίας έχω για να μεταφέρω βίωμα και πεποίθηση; Αν θέλεις το πιστεύεις! Αν πάλι δεν θέλεις, μην το πιστεύεις! Εγώ πάντως σου λέω την αλήθεια!
ΠΕΤΡΟΣ
Όπως και το «ο πονηρός μας προσφέρει
λογισμούς είτε "αριστερούς" είτε "δεξιούς"».
Επειδή κάνει ωραίο κύκλο και ταιριάζει με όλες τις άλλες δικές σας πεποιθήσεις, όσες ανήκουν στο ίδιο κλειστό σύστημα πεποιθήσεων, δε σημαίνει ότι έχει οποιαδήποτε αξία από μόνη της αυτή η έκφραση. Δεν αληθεύει παρά μόνο στο κλειστό σύστημά της.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Έχει μεγάλη αξία αυτή η έκφραση επειδή συνοπτικά παρουσιάζει τη ποικιλία πανουργιών που μεταχειρίζεται ο Διάβολος και δεν έχει σχέση με κύκλο! Δεν αφορά σύστημα πεποιθήσεων αλλά τη καθημερινή πραγματικότητα.
ΠΕΤΡΟΣ
Δεν έχει νόημα να προχωράτε σε κυκλικούς συλλογισμούς, υποστηρίζοντας το ένα αυθαίρετο της θρησκείας με το άλλο αυθαίρετο της ίδιας θρησκείας.
Έχει νόημα μόνο για κάποιον που είναι ήδη πεπεισμένος, που ήδη έχει εγκαταστήσει πεποιθήσεις μέσα του.
Για τον τρόπο που σκέφτομαι εγώ, όμως, είναι παντελώς άκυρο.
Δεν μπορείτε να το δείτε; Λίγη αφαιρετική ικανότητα απαιτείται...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Ότι εσείς αγνοείται δεν σημαίνει ότι είναι αυθαίρετο και άκυρο! Δεν είναι πεποίθηση αλλά βιωματική ΓΝΩΣΗ!
ΠΕΤΡΟΣ
Ποια «απομάκρυνση της ευθύνης και κατηγορία στον Θεό» μου απευθύνετε τέλος πάντων;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Είπατε: "Ένιγουέι, ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι έχουμε από τη μια το θεό και από την άλλη εμάς και μπορούμε να επικοινωνούμε, η ευθύνη της επικοινωνίας (ξεκάθαρο σήμα, ποιότητας δέκτη, συντονισμός), δεν είναι σε καμιά περίπτωση δική μας"
ΠΕΤΡΟΣ
Για εσάς και τις πεποιθήσεις σας βγάζει νόημα.
Για εμένα θα βγάλει νόημα αν μου το συνδέσετε με πράγματα που είναι κοινά, πράγματα που έχουν και για εμένα νόημα, που δεν είναι πάλι τα ίδια πεποιθήσεις και μοντέλα τις πίστης σας. Από μόνες τους αυτές οι πεποιθήσεις για εμένα δεν έχουν ισχύ.
Ούτε για εσάς θα είχαν, αν ήσασταν στη θέση μου.
Τι εννοείτε με το ρητορικό ερώτημα «δεν πιστεύω να αρνείστε την ενσάρκωσή Του!!!»;
Αλέξανδρος (συνεχίζεται)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ενσάρκωση του Θεού, η σταύρωση και η ανάστασή Του είναι ιστορικά γεγονότα! Δεν είναι πεποιθήσεις, ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ!!!
Τι άλλο να πω πια; Για αυτά τα γεγονότα πέθαιναν οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοι Μάρτυρες! Παρακαλώ προσέξτε τουλάχιστον αυτό: Δεν πέθαναν για ιδεολογία, δεν πέθαναν για πεποιθήσεις, κλειστά μοντέλα σκέψης κλπ, αλλά τι; ΠΕΘΑΝΑΝ ΓΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ!!!
ΠΕΤΡΟΣ
Εγώ σας λέω τόσην ώρα ότι οι θρησκευτικές και δογματικές πεποιθήσεις δεν έχουν κανένα νόημα για εμένα κι εσείς όχι μόνο δεν μπορείτε να δείτε το προφανές: ʽαυτός δεν έχει θρησκευτικές πεποιθήσειςʼ, ώστε να προχωρήσουμε στο διάλογο, αλλά μπλοκάρετε...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Τι διάλογο να κάνουμε; Αν η ευθύνη επικοινωνίας με τον Θεό είναι δική μας ή δική Του;
ΠΕΤΡΟΣ
Λοιπόν: Τα θεολογικά διλήμματα, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και οι δογματικές αλήθειες ΔΕΝ είναι κάτι που έχει νόημα για όλους.
Είναι καινούργια πληροφορία για εσάς;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Δεν με ενδιαφέρει αν έχουν νόημα για εσάς ούτε να συζητήσω μαζί σας δογματικά θέματα ούτε να σας πείσω για οτιδήποτε!
ΠΕΤΡΟΣ
Για να σε βοηθήσω να καταλάβεις τι είναι αυτό που ονομάζω 'κοινή γλώσσα' και γιατί επιμένω τόσο στο ότι οι κυκλικοί συλλογισμοί είναι άκαρποι, διάβασε το "Για τους νευρώνες- μικρή Ινδιάνικη ιστορία".
Αυτή η ιστορία, δείχνει πως μια άλλη προσέγγιση πνευματική, μπορεί να έχει κοινή γλώσσα, να παράγει μοντέλο που επικοινωνεί μέσω αλληγορίας.
Δε θεωρεί ως προϋπόθεση ότι πρέπει να δέχεσαι κάποια δογματική αλήθεια. Αναφέρεται σε θέματα κοινά σε όλους. Αυτή είναι η μαγεία της, η ποιητικότητά της, το πανανθρώπινο μήνυμά της. Γιαυτό το λόγο μπορεί άνετα η αγαπητή Σαλόγραια να την παραθέτει, θα μπορούσε κι ένας κομμουνιστής να την παραθέσει, κι ένας αναρχικός, κι ένας ψυχολόγος.
Δεν έχει σχέση με δόγμα, με αλήθειες θρησκευτικές που ή τις δέχεσαι και κάθεσαι και ακούς ή δεν τις δέχεσαι και τρέχεις μακριά.
Δε χωρίζει αλλα φέρνει κοντά.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
"να παράγει μοντέλο που επικοινωνεί μέσω αλληγορίας"...
Την επικοινωνία μέσω της αλληγορίας κάνουν οι μασόνοι και δεν έχω καμία σχέση μαζί τους!
Ο ίδιος ο Κύριος θεωρεί την Ορθή Πίστη - που οριοθετείται από το δόγμα - και τον Ορθό Βίο ως προϋπόθεση της σωτηρίας στην εντολή περί Ιεραποστολής(Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο ΚΗ 19-20) , αλλά εσύ Πέτρο έχεις άλλη γνώμη και είσαι σίγουρος ότι έχεις δίκιο!
Μίλησες για πανανθρώπινο μοντέλο. Όμως το ζητούμενο και το σημείο αναφοράς δεν είναι ο άνθρωπος αλλά ο Θεάνθρωπος, αν θέλουμε πραγματικά κοινωνία με τον Θεό... άλλο τώρα αν δεν θέλουμε πραγματικά...
ΠΕΤΡΟΣ
Διάβασε και καμιά άλλη θρησκεία να δεις τι ωραία που τα λένε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Εσύ έχεις καταλάβει τις διαφορές της Ορθοδοξίας από τις διάφορες θρησκείες;
Αλέξανδρος (συνεχίζεται)
Το αν υπήρχε ο Μωϋσής, αν ήταν προφήτης, αν ήταν θεόπτης, αν προσευχόταν στον θεό, αν ο θεός του απάντησε, αν του απάντησε αυτό που μου γράψατε, αν ο Μωϋσής είχε το στόμα του κλειστό, όλα αυτά είναι δεκαπέντε σβούρες κυκλικών συλλογισμών, πράγματα που εσείς δέχεσθε αναγκαστικά ως αληθή, αλλά που είναι παντελώς άκυρα για εμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς μπορούν τέτοια είδη στοιχείων να μου προσφέρουν συμπεράσματα επί τουκαθαρού σήματος επικοινωνίας με το θεό;
Αν όμως μπορείτε χρησιμοποιώντας μια κοινή γλώσσα με εμένα, χρησιμοποιώντας ένα κοινό μοντέλο συλλογιστικό για όλους τους ανθρώπους, να μου δώσετε πληροφορίες για την ποιότητα σήματος στην επικοινωνία μεταξύ θεού και ανθρώπων, θα το ακούσω με πολύ χαρά!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Στο είπα, η καθαρή καρδιά αλλά δεν το πρόσεξες!!!
Δηλαδή η τήρηση των εντολών! Στο έχουν αναφέρει ήδη πιο πριν και εσύ ακόμη αναζητάς το τρόπο επικοινωνίας! Εσύ θέλεις κοινωνία με τον Θεό δίχως να τηρείς τις εντολές Του, δίχως να επιδιώκεις τη κάθαρση της καρδιάς! Και η αδιάλλειπτη προσευχή είναι μία από αυτές τις εντολές, την οποία εσύ θεωρείς μάταιη όπως και η μελέτη της Αγίας Γραφής που εσύ θεωρείς δεκαπέντε σβούρες κυκλικών συλλογισμών!
Τι διάλογο μετά να κάνουμε; Για να βιώσεις κοινωνία με τον Θεό πρέπει να βιώσεις τη τήρηση των εντολών Του.
Αν σου πω εγώ "πιες νερό" και εσύ δεν πιείς, θα μπορέσεις να ξεδιψάσεις;
ΠΕΤΡΟΣ
"Ο Θεός ζητά από μας μόνο τη ποσότητα της προσευχής και όλα τα άλλα τα ενεργεί Εκείνος.", πέρα από το ότι είναι άσχετη με το θεολογικό κείμενο που παραθέτετε είναι και εν γένη άσχετη θεολογικά.Θεωρώ, πάλι σύμφωνα με τα φτωχά θεολογικούλια μου, ότι κατά την ορθόδοξη θεολογία η ποιότητα είναι πάνω από την ποσότητα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Κρίνεις - παρόλο που θεωρείς φτωχά τα θεολογικούλια σου!- ως άσχετο με τη θεολογία την καθαρή προσευχή που είναι ακριβώς ο ορισμός της θεολογίας!
Δίχως ποσότητα εσύ μπορείς να έχεις την ποιότητα της καθαρής προσευχής που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος;
Ήδη έκρινες άσχετο με την θεολογία τον ανώνυμο Προσκυνητή στο έργο οι Περιπέτειες ενός Προσκυνητού. Οι Άγιοι που έφτασαν στην αδιάλλειπτη προσευχή δεν ξέρουν και ξέρεις εσύ;
Δεν έχει καμία σχέση το να συζητούμε ώρες ολόκληρες για τη προσευχή από το να προσευχηθούμε πραγματικά! Η προσευχή δεν είναι κουβεντολόι με τον Θεό αλλά είναι φλόγα! Ο Θεός θερμαίνει την καρδιά!
Τι να πούμε για αυτό; Δεν έχει νόημα να πούμε αλλά να το βιώσουμε!!
Όπως είδαν οι Άγιοι Απόστολοι, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Και ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ ο Κύριος!!!
Χρόνια πολλά και ευλογημένα!
AΛEΞΑΝΔΡΟΣ
Αλέξανδρε,
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ μαζί σου σε όλα. Με κάλυψες.
Να πω μόνο ότι και ο Κύριος συχνά μίλησε εν παραβολαίς διότι γνωρίζει ότι οι μεγάλες αλήθειες προσλαμβάνονται καλύτερα μέσα από εικόνες του καθημερινού βίου.
Πέτρε, έχουμε το ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ,ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΞΕΠΗΔΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΨΥΧΕΣ ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΩΝ Ή ΚΑΙ ΑΘΕΩΝ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΆΤΟΥ.
Εχουμε το ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΔΏΔΕΚΑΝ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΩΝ ΨΑΡΑΔΩΝ ΣΕ ΦΩΣΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΦΟΙΤΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, όμως, αληθεύει αυτό που λέει ο Αλέξανδρος, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΔΕΝ Τ Η Ρ Η Σ Ε Ι ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ .
Θα σε παρακαλέσω να διαβάσεις από την Ανάρτηση της Σαλογραίας με τίτλο:Η κυματική θεωρία της ύλης και οι χαμένοι παπάδες, τα σχετικά με την φανέρωση της ύλης πότε ως κύματος και πότε ως ύλης, πράγμα όμως που απαιτεί διαφορετικά όργανα παρατήρησης. Διαφορετική προετοιμασία.
Αν κάνεις μια αναγωγή στα πνευματικά θα καταλάβεις τι θέλω να πω.
Αυτά τα λίγα προς το παρόν και ας πάμε να πλύνουμε και κανα πιάτο, διότι...τι βρίσκεται πίσω από έναν μεγάλο άνδρα;
-Μια μεγάλη γυναίκα!
-Και τι βρίσκεται πίσω από μια μεγάλη γυναίκα;
-Ενας νιπτήρας γεμάτος άπλυτα πιάταααα! :-)
Ο ΤΑΡΖΑΝ ΚΑΙ Η ΤΣΙΤΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή- Όπως γνωρίζετε καλά μου παιδιά, είπε ο δάσκαλος (Ταρζάν) στους μαθητές του (μαϊμούδες και τσίτες), έχουμε δύο λογικούς τρόπους σκέψεις : Δια κυκλικών ή κλειστών συλλογισμών και δια ευθέων ή ανοικτών. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Ο Μωυσής συζητά με το Θεό, του λέει ο Θεός κάποια πράγματα και αυτά που του λέει, τα γράφει πάνω σε κάτι πλάκες. Αυτό είναι το σύστημα συλλογισμών κυκλικού-κλειστού, τύπου. Ο Μωυσής, ο εαυτός του και κανείς άλλος.
Υπάρχει όμως και το σύστημα ανοικτού τύπου, δηλαδή με ευθείς συλλογισμούς και αυτό ακριβώς, κάνουμε τώρα. Εγώ σας μαθαίνω κάποια πράγματα κι εσείς με ρωτάτε.
- Δηλαδή, πώς συλλογιζόμαστε ανοικτά, κύριε; ρωτά μια Τσίτα.
-Δηλαδή, απρόσεκτη Τσίτα, απαντά ο Ταρζάν, δεν κατάλαβες ακόμη ότι έχεις έναν εκπαιδευτή, όπως εγώ, που σας κάνω μάθημα, με καταλαβαίνετε και μπορείτε να με ρωτάτε; Είμαι εγώ, είσαστε εσείς και μπορούμε να κάνουμε άπειρους συλλογισμούς. Αυτό είναι το σύστημα των ανοικτών συλλογισμών.
- Μα, κύριε, εγώ είμαι ακόμη Τσίτα κι εσείς ο δάσκαλος Ταρζάν.
- Τσίτα, θα σου βάλω τιμωρία. Ακόμη δεν ήρθε η σειρά σου. Όταν έρθη, θα γίνεις σαν εμένα. Είπαμε στο προηγούμενο μάθημα ότι όλα εξελίσσονται. Εσύ είσαι ακόμη στο στάδιο Τσίτα.
- Κύριε, πότε θα γίνει αυτό, να εξελιχθώ;
- Αυτό είναι χωρίς σημασία. Κάποτε θα γίνει.
- Κύριε, αφού όλες οι Τσίτες είναι σαν εμένα, εσείς πώς γίνατε Ταρζάν;
- Υπήρχαν διαφορετικά μόρια στη σκόνη του χάους. Αυτά έφτιαξαν εμένα και τα άλλα τα μικρότερα εσένα. Σιγά-σιγά αυτά μεγαλώνουν και μια μέρα θα γίνεις Ταρζάν.
- Και όταν κύριε εσείς φύγετε και σας χάσουμε;
- Θα γίνω πάλι η σκόνη του χάους.
- Για να γίνουν μετά και άλες Τσίτες ή άλλοι Ταρζάν.
- Ναι, Τσίτα.
- Δηλαδή, ερχόμαστε από τη σκόνη και χανόμαστε πάλι στη σκόνη του χάους;
- Ακριβώς, μπράβο, τώρα σου λέω "μπράβο Τσίτα".
- Και αυτό είναι το ανοικτό σύστημα συλλογισμών;
- Ακριβώς, Τσίτα.
- Μα και ο Μωυσής, κύριε, μόνος του ήταν. Αυτός έλεγε για Θεό, αυτός άκουγε Θεό, αυτός πίστευε σε Θεό, δηλαδή στα δικά του λόγια. Από τον Μωυσή στον Μωυσή και άντε βάζουμε στη μέση το Θεό. Εσείς μας λέτε από τη σκόνη του χάους πάλι στη σκόνη του χάους και στη μέση Ταρζάν και Τσίτες και μαϊμούδες. Ποια η διαφορά;
- Η διαφορά είναι ότι εγώ σε εκπαιδεύω να γίνεις σαν εμένα, αλλά επειδή αυτό δεν γίνεται, άντε τώρα να μου φέρεις μπανάνες γιατί πείνασα. Πιάσε και καμμιά καρύδα γιατί με πονά η μέση, δεν μπορώ να σκαρφαλώνω. Άντε μπράβο, οι άλλες είναι χαζές και δεν σκαμπάζουν.
Σημείωση του μεταφραστή.
Ο διάλογος αυτός είναι πραγματικός, μόνο που με δυσκόλεψαν μερικές άγνωστες λέξεις που έλεγε η Τσίτα. Πάντως ορκίζομαι ότι τον άκουσαν, τον διάβασα και έκανα ότι μπορούσα να σας τον μεταφέρω.
Εγώ πάντως, από το εν λόγω ανάγνωσμα, ταυτιζόμουνα με την Ταταμπού!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Αλέξανδρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου λέτε ότι αρνούμαι το προπατορικό αμάρτημα και την αμαρτία.
Δηλαδή, για να το πω με άλλα λόγια, μου λέτε ότι εθελοτυφλώ.
Αυτό είναι η άρνηση. Υπάρχει δηλαδή μια αναντίρρητη πραγματικότητα την οποία για κάποιους προσωπικούς λόγους δε θέλουμε να δεχόμαστε ότι υπάρχει και κλείνουμε τα μάτια μας σε αυτή.
Εγώ σας λέω ότι όλα αυτά απλά δε μου λένε κάτι, είναι άκυρα και αυθαίρετα για εμένα. Δεν σχετίζονται με εμένα, δεν είναι φυσικές αναντίρρητες αλήθειες, κοινά πανανθρώπινα μοντέλα, θέματα δηλαδή για τα οποία έρχομαι με φυσικό τρόπο σε δίλημμα. Δεν είναι ‘αναγκαίες’ συνθήκες για να παράγουν συνεπείς συλλογισμούς σε εμένα.
Όπως δεν σχετίζονται με εμένα και τα χιλιάδες άλλα νοητικά μοντέλα που έχουν ενσωματωμένα οι διάφορες θρησκείες.
Είναι απλά δογματικές θέσεις που αλληλοϋποστηρίζονται.
Κατά το συλλογιστικό σας, θα έπρεπε να δεχόμαστε τις δογματικές θέσεις, να περνάμε όλη μας τη ζωή ερχόμενοι σε σύγκρουση και ετεροκαθορισμένα διλήμματα ώστε να αποδεχτούμε ή να αρνηθούμε οτιδήποτε αυθαίρετο έχει ειπωθεί κι ας μην μας απασχολεί προσωπικά, με φυσικό τρόπο.
Και αν δεν το κάνουμε θα έπρεπε να χαρακτηριζόμαστε αρνητές, ότι δηλαδή εθελοτυφλούμε.
Στην ουσία πρόκειται για μια διαδικασία χαρακτηρισμού που δεν έχει σκοπό την επικοινωνία, τη μεταφορά γνώσης, δεν φτιάχνεται δηλαδή για να ‘βοηθήσει’ αυτόν στον οποίον απευθύνεται να προσεγγίσει κάτι, αλλά κατασκευάζεται ως εξοπλιστική ανάγκη του θρησκευτικού συστήματος που παράγει αυτή την έκφραση. Είναι πολεμικό μέσο. Για την ακρίβεια είναι μέσο ηθικής βίας.
Εγώ είμαι αρνητής για εσάς, εσείς είστε γκιαούρης για τον μουσουλμάνο, ο ορθόδοξος είναι αιρετικός για τον προτεστάντη, όχι γιατί με αυτό τον χαρακτηρισμό θα επικοινωνήσουμε τις πανανθρώπινες αλήθειες μας, αλλά γιατί με αυτόν τον τρόπο θα υποστηρίξουμε την Απολυτη Αλήθεια μας.
Δε βλέπω καμία ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς.
(Θεωρώ όλα αυτά ως εξαιρετικά μεγάλη σπατάλη ενέργειας. Αν και στο παρελθόν έχουμε περάσει τα μαύρα χρόνια που το ανθρώπινο πνεύμα είχε εγκλωβιστεί αποκλειστικά σε τέτοιες ανασχολήσεις, ακόμα -κι εγώ θεωρώ για πάντα- τα θρησκευτικά νοητικά μοντέλα μας επιβάλονται, μας φέρνουν σε συγκρούσεις, εσωτερικές, διαπολιστισμικές, κρατικές.)
Στην τελική, χρησιμοποιείτε το ουσιαστικό ‘άρνηση’ ώστε να φαίνεται ότι έχει πραγματική υπόσταση το αντικείμενο της άρνησης, το νοητικό μοντέλο του προπατορικού αμαρτήματος, της πτώσης και της ενοχής, δηλαδή.
Το εξισώνετε ως διαδικασία με κλείσιμο των ματιών, με άρνηση όρασης και αίσθησης, γιατί έτσι αποκτά μια φυσική διάσταση, μια αναγκαστικότητα που από μόνο του δεν έχει και η οποία είναι απαραίτητη σε εσάς, ώστε να ισχύει η πίστη σας.
(Συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο λοιπόν σας απασχολεί εσάς που ένας μωαμεθανός σας ονομάζει γκιαούρη (άπιστο), τόσο με απασχολεί κι εμένα που με ονομάζετε ‘αρνητή’.
Καταλαβαίνετε ότι και στις δύο περιπτώσεις, ο χαρακτηρισμός δεν έχει κανένα νόημα σε αυτόν στον οποίον απευθύνεται;
Θεωρείται τελείως άκυρος.
Αν θέλετε να έχει νόημα η συζήτηση με ένα μωαμεθανό, θα του επισημάνετε ότι δεν είναι καθόλου παραγωγικό, ότι δε βοηθάει, δε σας λέει κάτι, το να επαναλαμβάνει διαρκώς ότι είστε γκιαούρης.
Αυτό προσπαθώ να σας πω.
Αυτός μπορεί να το πιστεύει ως τα σώψυχά του, είναι έτοιμος να θυσιαστεί γιαυτό, εσάς όμως σας είναι τόσο αδιάφορο όσο αδιάφορο είναι αν τελικά στο Star Wars ο Chewbacca φοράει ολόσωμη στολή ή είναι τρισδιάστατο γραφικό.
Σας απασχολεί, δηλαδή, ευκαιριακά, σχολιαστικά. Δεν είναι θέμα για εσάς.
Να το ρωτήσω ευθέως, σας απασχόλησε οντολογικά η μουσουλμανική πίστη;
Δώσατε χρόνια από τη ζωή σας σε ιεροδιδασκαλείο μουλάδων ώστε να βιώσετε την πίστη τους;
Αναγνωρίζετε ότι και γι’ αυτούς αλλά και για όλους τους πιστούς των θρησκειών, τα δόγματα και οι αλήθειες τους δεν τα αντιλαμβάνονται ως πεποιθήσεις, αλλά ως γνώσεις;
(Εννοείται ότι ταυτίζουν τις πεποιθήσεις τους με τη γνώση και μάλιστα με την μόνη αληθινή γνώση.
Αν δεν το κάνανε, δε θα ήταν πιστοί, τόσο απλά. Είναι δεδομένο ότι οποιοσδήποτε πιστός οποιασδήποτε θρησκείας δεν μπορεί να κάνει αυτή τη διάκριση, ακριβώς όπως δε μπορείτε να την κάνετε κι εσείς, ως πιστός.
Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος γιατί η πίστη και το δόγμα μπλοκάρει την γνωστική αναδόμιση, την εξέλιξη του ανθρώπινου πνεύματος.)
Κάνω την υπόθεση ότι το μόνο που σας απασχολεί με το θέμα του μουσουλμανισμού, είναι το να μην έχουμε στην πατρίδα μας αργότερα προβλήματα με αυτοεκρηγνυόμενους μαχητές της πίστης. Και καλά κάνετε αν σας απασχολεί.
Κι εμένα με απασχολεί ο χριστιανισμός και ειδικότερα η ορθοδοξία, όσον αφορά στα χριστιανικά μοντέλα, το τι ακριβώς αναπαράγουμε στην κοινωνία μας.
Θεωρώ ότι το πρόβλημα οργάνωσης και ταυτότητας που έχουμε ως κράτος, η μη ενεργοποίησή μας ως πολίτες, το θέμα του κοινωνικού προβληματισμού, η αδυναμία διαλόγου, η έλλειψη εμπιστοσύνης που έχουμε στην προαγωγή και την εφαρμογής της γνώσης, το θέμα του βολέματος και του πολιτικού μέσου και πολλά άλλα, σχετίζονται ευθέως με τα χριστιανικά νοητικά μοντέλα που κυριαρχούν 1700 χρόνια τώρα.
Μου αναφέρατε:
«Αν θέλεις το πιστεύεις! Αν πάλι δεν θέλεις, μην το πιστεύεις! Εγώ πάντως σου λέω την αλήθεια!»
Χμ! Μα αγαπητέ μου, όλα αυτά θα ήταν υπέροχο να ήταν θέμα απλής αναφοράς μέσα στα πλαίσια της συζήτησής μας.
Όμως δυστυχώς δεν είναι έτσι.
Γνωρίζετε ότι δεν ήρθατε σε πρώτη επαφή με αυτά τα μοντέλα μέσα από μια συζήτηση. Αυτά τα μοντέλα διαποτίζουν όλη μας την αντίληψη και την αίσθηση ταυτότητας, γιατί επιβάλλονται.
Εσείς ήδη, (αλλά κι εγώ) που νομίζετε ότι έχετε κάποιου είδους πραγματική σύνδεση με αυτά, δεν είστε τίποτα περισσότερο από παράγωγο πολύ συγκεκριμένου θρησκευτικού κλειστού συστήματος.
(συνεχίζεται)
Φτάνετε μέχρι το σημείο να αντιλαμβάνεστε το μοντέλο της διαβολικής επιβουλής, ως κάτι καθημερινό και αναντίρρητο που θα έπρεπε όλοι, ανεξαρτήτως του αν έχουν χριστιανικές ή όχι πεποιθήσεις, να το βλέπουν, να το βιώνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου, ως δάσκαλος, όσο παιρνάει από τα χέρια μου, προσπαθώ να προφυλάξω τα παιδιά από τέτοιες πνευματιστικές και δυσειδαιμονικές πεποιθήσεις (τις οποίες με το μάθημα των θρησκευτικών ακόμα τους δημιουργούμε...).
Ο αγώνας είναι να αντιληφθούμε ότι όλα αυτά είναι μοντέλα, να καταλάβουμε πώς διασυνδέονται και αλληλοϋποστηρίζονται.
Να ελευθερωθούμε.
Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο σχόλιο 35 στην ανάρτηση «Ο κουρέας, ο Θεός και το κακό στον κόσμο», από το ζωντανό ιστολόγιο
Μεταφέρω εδώ μόνο τη βασική μου προσωπική θέση για την ελληνική κοινωνία:
«Ας μη μιλάμε λοιπόν για πιστούς και μη. Όλοι μας είμαστε βαθιά διαποτισμένοι με τα νοητικά μοντέλα και τα στερεότυπα του χριστιανισμού και ο αγώνας για βελτίωση είναι κοινός.
Μαζί όλοι πρέπει να ξεκολλήσουμε και να συνεργαστούμε.»
Για να κλείσω, επαναλαμβάνω ότι βρίσκω ως κοινωνική διαδικασία διαλόγου κι επικοινωνίας τελείος μη δημιουργική αυτό που κάνουν τα θρησκευτικά μοντέλα.
Ακόμα και στην περίπτωση που έχετε δίκιο, όπως μου αναφέρετε:
«Ότι εσείς αγνοείτε δεν σημαίνει ότι είναι αυθαίρετο και άκυρο! Δεν είναι πεποίθηση αλλά βιωματική ΓΝΩΣΗ!» , «Η ενσάρκωση του Θεού, η σταύρωση και η ανάστασή Του είναι ιστορικά γεγονότα! Δεν είναι πεποιθήσεις, ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ!!!»
υπάρχει λοιπόν κάτι που δε βλέπω, όπως άλλωστε δε βλέπω και όλα τις άλλες δογματικές αλήθειες των θρησκειών.
Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση όμως:
1. Δεν μπορείτε να χρησιμοποιείτε την λέξη ‘άρνηση’ γιατί είναι κάτι που όντως δε βλέπω (και υποτίθετε ότι εσείς το βλέπετε).
2. Είναι ευθύνη δική σας να βρείτε μια κοινή γλώσσα, ένα τρόπο, ώστε αυτό που θα μου μεταφέρετε να έχει νόημα για εμένα ή οποιονδήποτε άλλο, γιατί εσείς υποτίθεται ότι έχετε γνώση.
3. Μέχρι τότε, την ‘ευθύνη’ δεν την έχω εγώ, που δε βρίσκω νόημα. Γιατί πραγματικά δε βρίσκω νόημα και πρέπει να είμαι ευθύς και γνήσιος σε αυτά που λέω. Δεν πρέπει από φόβο και αμφιβολία να καταστώ υποχείριο των θρησκευτικών αυθαιρεσιών κανενός δόγματος. Το βρίσκω καταστροφικό.
Οπότε ακόμα περιμένω μια απάντηση που να βγάζει νόημα, να χρησιμοποιεί ‘κοινή γλώσσα’ και πανανθρώπινες αξίες και να μην είναι δογματική στο ερώτημα:
Γιατί η ευθύνη επικοινωνίας (και ο τρόπος επικοινωνίας και η καθαρότητα των λεγομένων) με έναν υποτιθέμενο θεό, είναι ευθύνη του ανθρώπου που κατασκευάζει το θεό και όχι του θεού που κατασκευάζει τον άνθρωπο.
Τα περι καθαρής καρδιάς, αδιάλλειπτης προσευχής και τηρήσεως των εντολών που επαναλαμβάνετε τόδο έντονα, δεν είναι ‘κοινή γλώσσα’, κοινό μοντέλο συλλογιστικό για όλους τους ανθρώπους ούτε είναι πανανθρώπινες αξίες.
Ισχύουν μόνο για όποιον αποδέχεται τις χριστιανικές πεποιθήσεις, έτσι όπως τις αποδέχεστε εσείς.
Μη μου τα δίνετε ως απάντηση εμένα.
Εδώ ούτε κι εσείς δεν έχετε πραγματική σύνδεση μαζί τους. Νομίζετε, ελπίζετε, θέλετε να έχετε. Αλλά δεν έχετε.
Θεωρώ ότι αναγκάζεστε να μου απαντάτε εν είδη πολεμικής στην ελεύθερη σκέψη και τους προσωπικούς συλλογισμούς μου, χρησιμοποιώντας πράγματα που δεν κατάχετε.
Επίσης θεωρώ ότι την ίδια την αμήχανη και ‘ψυχαναγκαστική’ διαδικασία ακολουθούν όλοι οι πιστοί, όλων των θρησκειών.
Γιατί την πίστη τους δεν την ζουν πραγματικά, δεν έιναι δική τους, δεν είναι η γνήσια σκέψη τους όπως είναι η δική μου σκέψη, αλλά την ενδοβάλλουν, την κατασκευάζουν ως ένα υπερεγώ.
Ταυτίζονται μαζί της και προσπαθούν μέσα από την αποσύνδεση από το πραγματικό εγώ να βρουν λύση στα στημένα ερωτήματα που άλλοι τους καθόρισαν.
Πέτρος
@ Σαλόγραια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άγιο φως αγαπητή, δεν συγκλωνίζει την ψυχή μου. Κατανοώ ότι συγκλωνίζει τις δικές σας ψυχές, αλλά γνωρίζω ότι οι ψυχές των πιστών αναζητούν απελπισμένα να συγκλωνιστούν.
Ένα φως που ξεπηδάει κάτω από προϋποθέσεις, σε μια κοινότητα παλαιστίνιων πιστών, μόνο όταν ο ιερέας που τους ποιμαίνει και ο ιερέας που μπαίνει για την αφή είναι ελληνορθόδοξος, είναι μια καθαρή κατασκευή.
Εθνικιστική ή οτιδήποτε άλλο.
Υπάρχουν τρομακτικά συμφέροντα εκεί.
Ακόμα κι εδώ στην Ελλάδα, δεν μπορεί να προχωρήσει η υπόθεση με την εκκλησιαστική περιουσία, όχι λόγο της περιουσίας και των συμφερόντων της ελλαδικής εκκλησίας, αλλά κυρίως λόγο της περιουσίας και των συμφερόντων των άλλων πατριαρχίων.
Όσο για το γνωστό:
«ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΔΕΝ Τ Η Ρ Η Σ Ε Ι ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ .»
Θα ήθελα να ρωτήσω για ποια θρησκεία επιτρέπετε να ισχύει αυτό και σε ποιες θρησκείες να το απαγορεύσουμε.
Μην τρέχουν τώρα όλοι οι δυστυχείς (όπως τα τελευταία χρόνια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας) πίσω από διαφόρους για να βιώσουν τα αβίωτα...
Πέτρος
Καλώς τον αγαπητό Κυπριανό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ που πήρα τοις μετρητοίς ότι όντως κλείσατε το διάλογο με το:
«Ως εδώ λοιπόν κύριε Πέτρο. Το να συζητάμε άλλο δεν έχει κανένα νόημα.»
Παρεξήγησα...
Προχωρώ λοιπόν στην ανάλυση μερικών από αυτά που αναφέρατε σε εκείνο το σχόλιό σας.
(Θεωρώ ότι σχετίζονται και απαντούν και στο τελευταίο)
Άκουσα λοιπόν τα εξής:
(Και τα αναλύω όσο πιο παραγωγικά μπορώ.)
Μου αναφέρθηκε ότι κι εγώ είμαι δογματικός και ότι μάλιστα το δικό μου δόγμα είναι το: "Ο θεολογικός λόγος είναι δογματικός, στηρίζεται σε πεποιθήσεις.”
(Μικρή παρένθεση: Αυτό που είπατε, ως συλλογιστική, θεωρώ ότι είναι η κλασική αντιστροφή των νοημάτων που έχουμε στη θεολογική σκέψη. Όπου έχουμε το πρόβλημα που δε βρίσκει λύση, αντιστρέφουμε τις αξίες των εννοιών, γιατί ή λύση ‘πρέπει’ να βρεθεί, η απάντηση οφείλει να δοθεί. Καθόλου άγνωστη διαδικασία. Ως ένδειξη αδυναμίας ή αδιεξόδου, ως αναζήτηση νέων σχέσεων, η αντιστροφή βιώνεται λυτρωτικά, φτάνει και στα όρια της τέχνης, της ποίησης πολλές φορές. Την συμπαθώ και μου αρέσει. Ως κυρίαρχη κι επικρατούσα συλλογιστική, όμως, σε περιόδους θρησκευτικού εξτρεμισμού, είναι καταστροφική. Αυτό είναι άποψή μου, προσωπική. Μπορεί να την έχει πει και άλλος, θα αναλύσω όμως σε άλλο σχόλιο ότι καμία σχέση δεν έχει η ελεύθερη σκέψη με την κατ’ανάγκη πρωτοτυπία.)
Πάμε λοιπόν.
Χμ!
Να επισημάνω ότι δεν έφτιαξα εγώ τις λέξεις ‘δογμα’ και ‘δογματικός’, ούτε όρισα εγώ το πού θα χρησιμοποιούνται.
Τα ουσιαστικά ‘δόγμα’ και ‘δογματική’ αναφέρονται με την κυριολεκτική τους σημασία, σε θρησκευτικές προτάσεις και πεποιθήσεις που ονομάζουμε θρησκευτικές αλήθειες.
Με αυτή την κυριολεκτική σημασία χρησιμοποιώ την λέξη, σε μια πρόταση με απλό ρήμα, ουσιαστικό και κατηγορούμενο. Επαναλαμβάνω την πρόταση: :"Ο θεολογικός λόγος είναι δογματικός, στηρίζεται σε πεποιθήσεις.”
Σε τι έχετε διαφωνία εδώ;
Δεν έχει δογματική ο Χριστιανισμός;
Το έχω διδαχθεί και ως μάθημα, ανάμεσα σε άλλα: Δογματική, Πατρολογία, Λειτουργική, κ.λπ.
Ούτε καν νέα πληροφορία ή συσχετισμό δε μετέφερα.
Αυτή λοιπόν η μεταφορά απλής πληροφορίας, ως πράξη, κρίνεται από σας ως ‘το προσωπικό μου δόγμα’.
Τουλάχιστον ξεκαθαρίσαμε ότι δεν είναι ‘το προσωπικό μου δόγμα’, κάτι που εγώ όρισα, αλλά ορίζεται ιστορικά, γλωσσικά, θρησκειολογικά. Φευ, δεν είχα την τιμή να δημιουργήσω προσωπικά, εγώ, όλους αυτούς τους τομείς της ανθρώπινης γνώσης.
Ας αναλύσω όμως εδώ δυο πράγματα για το δόγμα. (Ποτέ δεν φέρνω αντίρρηση σε προκλήσεις για αναλύση.)
Ας κάνουμε την απλή ερώτηση:
«Πότε μια άποψη ορίζεται από κάποιους ως δόγμα;»
Απάντηση (προσωπική, ε, μη χανόμαστε!): «Όταν η αντίθετή της ορίζεται από τους ίδιους ως αίρεση.»
Αν η πρότασή μου ήταν δογματική, η αντίθετή της θα έπρεπε να ορίζεται ως αίρεση.
Η αντίθετη έκφραση της συγκεκριμένης πρότασης, λοιπόν, θα ήταν: «Ο θεολογικός λόγος δεν είναι δογματικός, ούτε στηρίζεται σε πεποιθήσεις.»
Την θεωρώ αιρετική;
Τζου!
Ως επιστημονική υπόθεση, αν εκφραστεί, θα μας ενδιαφέρει πολύ και θα ανακινήσει θέμα διεπιστημονικό.
Αντιαιρετικό αγώνα όμως δε θα ξεκινήσει.
Να το πω και πιο απλά: δεν έχω δόγμα, γιατί δε χαρακτηρίζω αιρετικό αυτόν που θα πει κάτι αντίθετο από εμένα. Θα το ακούσω με ενδιαφέρον και θα προχωρήσω σε συζήτηση και ανάλυση.
Δεν κάνω κάποιου είδους μεταφυσική - σωτηριολογική ταυτιση αυτών που λέω με κάποια απόλυτη αλήθεια.
Αν και νομίζω ότι με αυτή την ερώτηση απλά το έκλεισα το θέμα, θέλω να προχωρήσω σε περαιτέρω ανάλυση.
Από τον Πέτρο (Συνεχίζεται)
(Συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προσωπικές απόψεις, τα επιστημονικά πορίσματα, οι συλλογισμοί, όσο ισχυρή κι αν θεωρούν ότι είναι η θέση που εκφράζουν, ποτέ δεν ονομάζουν τη διαφορετική άποψη ως αιρετική (με την κυριολεκτική έννοια).
Πάντα γνωρίζουμε ότι η αντίληψή μας είναι μερική, τα πορίσματά, οι θεωρίες και οι απόψεις μας πρόκειται να αλλάξουν, να συμπληρωθούν, να αναδομηθούν.
Και χαιρόμαστε γι’ αυτό. Θα παρατηρήσετε ότι η χρήση του επιθέτου ‘αιρετικός’ (που πλέον δε χρησιμοποιείται κυριολεκτικά) έχει αποκτήσει θετική έννοια, σε πολλούς τομείς του ανθρωπίνου πνεύματος.
Δηλάδή, το ενδεχόμενο της αλλαγής, της αναδόμησης, είναι αυτό που ελπίζουμε, αυτό που αναζητούμε, όχι αυτό που φοβόμαστε ή που πολεμούμε.
Από την άλλη πλευρά όμως, το θρησκευτικό δόγμα πολεμά το ‘άλλο’, το διαφορετικό, το νέο.
Το χαρακτηρίζει ως αίρεση, το δαιμονοποιεί, προβάλει πάνω του την ίδια την προοπτική της ολοκληρωτικής απώλειας, της αιώνιας κόλασης.
Επιμένετε να βρίσκετε κάποια ομοιότητα ανάμεσα στα δύο;
Μπορείτε έτσι άνετα να κάνετε αυτή τη συλλογιστική αντιστροφή;
Θα είχε ενδιαφέρον αν δούμε και συγκεκριμένα παραδείγματα:
Η αλλαγή του ημερολογίου, π.χ. από τη δογματική σκοπιά οδήγησε σε αίρεση, σε θρησκευτικό διχασμό τη χώρα μας. Αν πάμε χίλια χρόνια πιο πίσω, βλέπουμε άλλο κραυγαλαίο παράδειγμα δογματικού διχασμού, που διαιωνίζεται μέχρι τώρα, μεταξύ ανατολικής και δυτικής εκκλησίας. Αν πάμε και άλλα χίλια χρόνια πιο πίσω, βλέπουμε άλλο ένα δογματικό θέμα να διαχωρίζει τους Εβραίους από τους χριστιανούς.
Κι ενδιάμεσα έχουμε πολλά, πάρα πολλά αιρετικοποίητικά κατορθώματα του δόγματος, για πολλούς, πάρα πολλούς αιώνες.
Από τον καθαρό αέρα του ελεύθερου λόγου και της φιλοσοφικής σκέψης, είχαμε για αιώνες παραμείνει βυθισμένοι στη δογματικό διχασμό, ‘τριχασμό’ και ‘πολυχασμό’ και τον πνευματικό πόλεμο. (Άλλη προσωπική μου άποψη που επίσης δεν οφείλει να είναι πρωτότυπη, μα καθόλου πρωτότυπη, αλλά να παραμένει προσωπική.)
Από τον Πέτρο (Συνεχίζεται)
(Συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ διχασμός απόψεων επί δογματικών θεμάτων, έχει δείξει μάλλιστα ότι ποτέ δεν επουλώνεται το κοινωνικό τραύμα, παρά μόνο αν πετύχουμε την πλήρη φυσική εξόντωση του εχθρού, του ‘άλλου’.
Την τυχαία, ή την κατευθυνόμενη εξόντωση.
Η εσωτερική δυναμική του θρησκευτικού δόγματος είναι να απομακρύνει, να διαχωρίζει, όλο και περισσότερο.
Είναι το ακριβώς αντίθετο του διαλόγου, της επικοινωνίας.
Φανταστείτε τώρα, να είχαμε στα μαθηματικά, στη βιολογία ή στις κοινωνικές επιστήμες π.χ. την ίδια αντιστοιχία που παρατηρούμε στο θρησκευτικό δόγμα.
Θα έπρεπε να έχουμε 13.789 σχολές μαθηματικών, οι οποίες δε θα δέχοταν καμιά επικοινωνία μεταξύ τους, δε θα συνεργαζόταν, δε θα έλυναν μαζί προβλήματα, αλλά θα δίδασκαν η κάθε μία ένα διαφορετικό είδος μαθηματικών, όχι απλά μη συμβατό με τα άλλα, αλλά και επικίνδυνο για την ύπαρξη των άλλων.
Όμως βλέπουμε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ακόμα και μεταξύ επιστημών που είχαν μια αρχική αντίθετη κατεύθυνση επί του ίδιου αντικειμένου, όπως η ψυχιατρική με την ψυχολογία, βλέπουμε ότι προϊόντος του χρόνου και των επιστημονικών ανακαλύψεων, ολοκληρώνονται και δομούνται σε κάτι πιο ενιαίο.
Άλλο πράγμα λοιπόν το 'υποστηρίζω μια άποψη', άλλο το 'υποστηρίζω ένα δόγμα'.
Εγώ δεν υποστηρίζω κανένα δόγμα.
Και όσον αφορά στις απόψεις, χαίρομαι όταν καταφέρω να αλλάξω την άποψή μου για κάτι.
Όταν, δηλαδή, καταφέρω να αναδομήσω το νοητικό μου μοντέλο.
:D
Μια υποσημείωση που αναφέρεται στην αγαπητή Σαλόγραια, για άλλο σχόλιό της, αλλά ταιριάζει κι εδώ:
Δεν υπάρχουν 'οπάδοί τις επιστήμης ή της αντικειμενικής γνώσης'(πόσο μάλλον τυφλοί).
Δεν είναι οπαδοί, δεν έχουν δογματική σχέση με αυτό που σκέφτονται, δεν ταυτίζουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους με το ίδιο το αντικείμενο, μπορούν να κάνουν τη διάκριση ανάμεσα στα δύο. Εφαρμόζετε μοντέλο θεϊστικό κάπου που δεν αρμόζει.
Υ.Γ. Αυτό ήταν ένα από τα τέσσερα σημεία που επέλεξα να αναλύσω σε όσα μου απαντήσε ο κ. Κυπριανός.
Τα άλλα τρία είναι:
Σχέση δόγματος – πρωτοτυπίας – ελευθερης σκέψης.
Η φραση «Η δική σας ξεκινά απ΄ τον άνθρωπο και τελειώνει στο χώμα.»
Και η φράση «Φαίνεται ότι όλοι αυτοί που προβάλλουν τις δήθεν προσωπικές γνώμες τους, δεν έμαθαν τα γράμματα που όλοι μάθαμε...»
Αν εσείς κ. Κυπριανέ δε βρίσκετε νόημα, εγώ βρίσκω και παραβρίσκω. Πιθανολογώ ότι και κάποιοι άλλοι βρίσκουν.
Οπότε, αν βρω χρόνο θα τα ολοκληρώσω και θα τα στείλω.
Δις ιζ ε πρόμις!
;)
Πέτρος
Ωχ! Πιάσαμε πάλι τα κατεβατά. Για να πούμε τί; Ότι τα θρησκευτικά δόγματα είναι καταστροφικά κλπ. κλπ., ενώ τα διαφωτιστικά (τα εκ του Διαφωτισμού προκύψαντα) δεν συνιστούν δόγμα. Με μια τρικλοποδιά, λέμε δόγμα ίσον αίρεση και μη δόγμα, ούτε αίρεση, ούτε τίποτα. Ξοφλήσαμε, ελευθερωθήκαμε. Αλλά τι ήταν το περίφημο : Λιμπερτέ, Φρατερνιτέ, Εγκαλιτέ, για το οποίο σφάχτηκαν και ακόμη σφάζονται οι άνθρωποι; Δόγμα δεν ήταν; Τι ήταν; Η σύγχρονη αμερικανική δημοκρατία, που επιβάλλει τους εκλεκτούς της στις τριτοκοσμικές χώρες (διαφορετικά ... ) τι είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί που σφάχτηκαν δεν ήταν βεβαια "αιρετικοί" - με τη θρησκευτική διάσταση του όρου. Και πώς θα τους ονομάσουμε; Ανοίχτε τα βιβλία και θα βρήτε ένα σωρό όρους : Διαφωνούντες, ρεβιζιονιστές, οπορτουνιστές και σήμερα όλοι έχουν ένα όνομα : τρομοκράτες και μέσα εκεί, μπαίνουν και οι "δογματόπληκτοι". Ζήτω η ελευθερία. Που μας παρέχουν τα μπάζα του ιντερνέτ. Μόνο γι΄ αυτά είμαστε εγώ και κάποιοι άλλοι. Εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα τηλεοράσεις, πανεπιστημιακές έδρες και άπαντες του κύκλου της Αισθητικής, μας βομβαρδίζουν ανηλεώς εδώ και αιώνες με τα φιλελεύθερα και τα αντιδογματικά τους. Και το λένε αυτό ελευθερία!
Να καθήσω να γράψω κι άλλα; By no means.
6-3—2010
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΕΤΡΟΣ:Φτάνετε μέχρι το σημείο να αντιλαμβάνεστε το μοντέλο της διαβολικής επιβουλής, ως κάτι καθημερινό και αναντίρρητο που θα έπρεπε όλοι, ανεξαρτήτως του αν έχουν χριστιανικές ή όχι πεποιθήσεις, να το βλέπουν, να το βιώνουν.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ
Αγαπητέ Πέτρε, υπάρχει και παραϋπάρχει δαιμονική επιβουλή και σας εύχομαι ποτέ να μην πέσετε στα φρικαλέα χεράκια της.
ΠΕΤΡΟΣ:Αγαπητέ μου, ως δάσκαλος, όσο παιρνάει από τα χέρια μου, προσπαθώ να προφυλάξω τα παιδιά από τέτοιες πνευματιστικές και δυσειδαιμονικές πεποιθήσεις (τις οποίες με το μάθημα των θρησκευτικών ακόμα τους δημιουργούμε...)
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:
Ναι, μη μιλάς στα παιδιά, μην τα υπονοιάζεις, άστα ανέμελα στο στόμα του λύκου, αύριο θα κλαίνε με μαύρο δάκρυ, Πετράκο μου...
.........................................................
ΠΕΤΡΟΣ Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση όμως:
1. Δεν μπορείτε να χρησιμοποιείτε την λέξη ‘άρνηση’ γιατί είναι κάτι που όντως δε βλέπω (και υποτίθετε ότι εσείς το βλέπετε).
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ: Πέτρε, κανείς δε μπορεί να δει κάτι μέσα στο οποίο βρίσκεται και ανασαίνει, ή είναι πάρα πολύ κοντά.
Κόλλα ας πούμε το χέρι σου στο πρόσωπό σου.
Θα καταλάβεις ποιο είναι το σχήμα του ακριβώς;
Όχι!
Γιατί;
Διότι βρίσκεσαι πάρα πολύ κοντά του!
Για να καταλάβεις ποιο πραγματικά είναι το σχήμα του χεριού σου, κοιταγμένο δια γυμνού όφθαλμού (διότι αν το κοιτάξεις με άλλους φακούς παρατήρησης, άλλα θα διαπιστώσεις)πρέπει να είσαι στην απόσταση ούτε πολύ κοντά-ούτε πολύ μακριά.
ΠΕΤΡΟΣ:2. Είναι ευθύνη δική σας να βρείτε μια κοινή γλώσσα, ένα τρόπο, ώστε αυτό που θα μου μεταφέρετε να έχει νόημα για εμένα ή οποιονδήποτε άλλο, γιατί εσείς υποτίθεται ότι έχετε γνώση.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Συμφωνώ, είναι ευθύνη των κατηχητών και των ιερέων και των επισκόπων να εξηγήσουν το π ο λ ύ τ ι μ ο της Αλήθειας του Χριστού, αλλά με μια γλώσσα που να την κατανοούν και οι νεότεροι, οι ξελογιασμένοι από τον Πειρασμό της Παγκόσμιας Θέασης που γράφω σε παλαιότερη μου ανάρτηση- συζητώντας με τον Κυπριανό- και οι έκθαμβοι από τα επιτεύγματα της επιστήμης και τα ενδεχόμενά της, π.χ. το υπερ-φυσικό της τηλεμεταφοράς της ύλης, που το πέτυχε το 18 αιώνα, ο απλούς άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, όταν ζώντας στο Προκόπι της Μικράς Ασίας, εν Αγίω Πνεύματι, και δια της προσευχής
(Θυμίζω:έστειλε ένα πιάτο αχνιστό πιλάφι από το Προκόπι, στη Μέκκα(!!!) σε χρόνο d.t.στο κλειδωμένο δωμάτιο του Πανδοχείο όπου είχε καταλύσει ο Τούρκος αφεντικός του.
ΠΕΤΡΟΣ:3. Μέχρι τότε, την ευθύνη δεν την έχω εγώ, που δε βρίσκω νόημα.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Δεν είμαι καθόλου βέβαιη, αγαπητέ, Πέτρε, ότι είσαι άμοιρος ευθύνης, δια την έλλειψιν του νοήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν, ΑΝ ΛΕΩ, ευθύνεται το β ί ω μ ά σου, δια την έλλειψιν ταύτην;
Σου θυμίζω ένα γνωστό πείραμα:
Επιστήμονες έρραψαν τα υγιή μάτια νεογέννητων γατιών.
Τα γατάκια γεννιούνται με τα μάτια κλειστά και μετά ΣΤΑΔΙΑΚΑ, αποκτούν το αίσθημα της όρασης. Και υπάρχει ένας συγκεκριμένος χρόνος βιολογικής ωρίμανσης, προκειμένου να ανακτηθεί αυτή η δυνατότητα όρασης.
Ράβοντας, όμως, τα μάτια, και εμποδίζοντας δια της ε μ π ε ι ρ ί α ς του ραψίματος , το timing της φυσιολογικής ανάκτησης όρασης, ο εγκέφαλος αδρανεί, και χάνεται ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ, στα γατιά αυτή η δυνατότητα.
Είναι κάτι ανάλογο με τα κινεζάκια που κατακτούν τη δυνατότητα προφοράς του φθόγγου ρ, τον πρώτο χρόνο της ζωής τους.
Τότε είναι δεκτικός στην αφομοίωση ό λ ω ν των ήχων ο εγκέφαλος.
Αν στον πρώτο χρόνο της ζωής, δεν ακούσει το κινεζάκι το φθόγγο ρ όπως εμείς τον γνωρίζουμε, τότε σε όλο τον ενήλικο βίο τους, θα αδυνατούν να προφέρουν Πέτρος και θα προφέρουν Πέτλος!
:-)
ΠΕΤΡΟΣ:Γιατί πραγματικά δε βρίσκω νόημα και πρέπει να είμαι ευθύς και γνήσιος σε αυτά που λέω.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Μου αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν πάθος γνησιότητας.
Και ο Απόστολος Παύλος αυτό το χαρακτηριστικό είχε, και από Σαύλο ο Κύριος τον έκανε Μέγιστο Παύλο.
ΠΕΤΡΟΣ:
Δεν πρέπει από φόβο και αμφιβολία να καταστώ υποχείριο των θρησκευτικών αυθαιρεσιών κανενός δόγματος. Το βρίσκω καταστροφικό.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Βασικά φοβάσαι, επειδή έχεις δει να γίνεται απο ρασοφόρους του Κερατά η κατάχρηση εξουσίας.
Σε κατανοώ απολύτως.
Και γω από τον ίδιο τρόμο θα συνεχόμουν αν δεν είχα κάποιες προσωπικές ε μ π ε ι ρ ί ε ς που να με πείθουν.
ΠΕΤΡΟΣ: Οπότε ακόμα περιμένω μια απάντηση που να βγάζει νόημα, να χρησιμοποιεί ‘κοινή γλώσσα’ και πανανθρώπινες αξίες και να μην είναι δογματική στο ερώτημα:
Γιατί η ευθύνη επικοινωνίας (και ο τρόπος επικοινωνίας και η καθαρότητα των λεγομένων) με έναν υποτιθέμενο θεό, είναι ευθύνη του ανθρώπου που κατασκευάζει το θεό και όχι του θεού που κατασκευάζει τον άνθρωπο.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ: Διότι το έργο της εξ Αποκαλύψεως Σωτηρίας, ολοκληρώνεται με τη διαλεκτική σχέση Θεού –Ανθρώπου, που είναι σχέση εν ελευθερία, αμφοτερόπλευρης αγαπητικής συμμετρίας!
(συνεχίζεται)
ΠΕΤΡΟΣ:Τα περι καθαρής καρδιάς, αδιάλειπτης προσευχής και τηρήσεως των εντολών που επαναλαμβάνετε τόσο έντονα, δεν είναι ‘κοινή γλώσσα’, κοινό μοντέλο συλλογιστικό για όλους τους ανθρώπους ούτε είναι πανανθρώπινες αξίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Και όμως, ως ένα βαθμό , επαναλαμβάνω, ώς ένα βαθμό, όχι στο βαθμό που η Ορθόδοξη Πίστη το ξεκαθαρίζει, είναι και παραείναι, Πετράκο μου...
ΠΕΤΡΟΣ:Ισχύουν μόνο για όποιον αποδέχεται τις χριστιανικές πεποιθήσεις, έτσι όπως τις αποδέχεστε εσείς.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Η Ορθόδοξη Πίστη,
είναι ε μ π ε ι ρ ί α, όπως ακριβώς και η προπόνηση για το καλλιτεχνικό πατινάζ για δύο, στον πάγο είναι ε μ π ε ι ρ ί α και απαιτεί μακροχρόνια προπόνηση από δ ύ ο και με τις οδηγίες πεπειραμένου προπονητή, λατρεμένο μου.
Η Ορθόδοξη Πίστη είναι ε μ π ε ι ρ ί α, όπως η Γυμναστική.
ΔΕΝ έχει σημασία αν πιστεύεις ή όχι θεωρητικά στη Γυμναστική.
Α ν γ υ μ ν α σ τ ε ί ς υπακούοντας
σε ε μ π ε ι ρ ο γ υ μ να στ ή , θα δ ε ι ς τα υπέροχα αποτελέσματα σε όλη την ψυχοσωματική σου υπόσταση, διότι πέρα από το δυνατό θώρακα και την επίπεδη κοιλιά
(μετά απο δυο γέννες με μισή ώρα γυμναστική κάθε μέρα, απέκτησα την επίπεδη κοιλιά σε βαθμό που ως άγαμη δεν την είχα -επειδή τόσο σπαστικά, δε γυμναζόμουνα, επαναπαυόμενη τότε στα λιγα κιλά μου) με την άσκηση, το λένε οι ειδικοί τώρα, εκκρίνονται και αντικαταθλιπτικές ορμόνες που σε κάνουν χαρούμενο και δημιουργικό στις καθημερινές σου δραστηριότητες.
ΠΕΤΡΟΣ:Μη μου τα δίνετε ως απάντηση εμένα.
Εδώ ούτε κι εσείς δεν έχετε πραγματική σύνδεση μαζί τους. Νομίζετε, ελπίζετε, θέλετε να έχετε. Αλλά δεν έχετε
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Εδώ Πέτρο, παριστάνεις το Θεό, ή κάνω λάθος, χρυσούλι μου;
Είσαι καρδιογνώστης και ξέρεις π ώ ς ζει ο Αλέξανδρος;
Επίτρεψέ μου, επειδή τον γνωρίζω, να σου πώ ότι ούτε παπάδες δεν έχουν την π ο ι ό τ η τ α του εσωτερικού βίου που διαθέτει με τη Δύναμη του Χριστού, ο Αλέξανδρος, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, διότι για τον καθένα, μόνο γι αυτή τη στιγμή μπορούμε να αποφαινόμαστε, και αυτό με ερωτηματικό, δεδομένης της ιλιγγιώδους τρεπτότητας της ανθρώπινης φύσης...
...........................................................
(έχει συνέχεια)
ΠΕΤΡΟΣ:Επίσης θεωρώ ότι την ίδια την αμήχανη και ψυχαναγκαστική διαδικασία ακολουθούν όλοι οι πιστοί, όλων των θρησκειών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΑΛΟΓΡΑΙΑ: Θα σου ξαναθυμίσω ότι το γεγονός κάποιοι χαρακτηρίζουν ως <> τους αθλούμενους σωματικά, δεν τους δικαιώνει βεβαίως.
Ο αθλούμενος ψυχοσωματικά, πραγματικά σώζει την υγεία του σε πιθανότητες πολύ μεγαλύτερες από τον ραθυμούντα και ατάκτως τρώγοντα.
ΠΕΤΡΟΣ:Γιατί την πίστη τους δεν την ζουν πραγματικά, δεν είναι δική τους, δεν είναι η γνήσια σκέψη τους όπως είναι η δική μου σκέψη, αλλά την ενδοβάλλουν, την κατασκευάζουν ως ένα υπερεγώ.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ: Πετράκο μου, με έκανες και ευθύμησα!
Πραγματικά, πιστεύεις ότι αυτά που λες τόσα χρόνια και κάνεις, ότι είναι αμιγώς δική σου σκέψη;
Τις ά π ε ι ρ ε ς επιρροές των γονέων, της κοινωνίας, του πολιτισμικού πλαισίου, των σπουδών σου, του DNA σου, δεν τις βλέπεις;
Πραγματικά πιστεύεις ότι υπάρχει αυτό που λέμε ε λ ε ύ θ ε ρ η σκέψη;
-ΔΕΝ υπάρχει ελεύθερη σκέψη, αγαπημένο μου!
-Ελεύθερη ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ Π Ρ Α Ξ Η Σ , του καλού και του κακού, ΝΑΙ υπάρχει.
Ακόμα και ένας πρεζάκιας μπορεί να επιλέξει να ΜΗΝ πάρει την πρέζα του, παρόλο που όλα του τα κύτταρα με λύσσα μέχρι θανάτου, το δηλητήριο το ψάχνουν.
Ελεύθερη σκέψη ΟΧΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Η σκέψη:
-θα πάρω πρέζα για να νιώσω καλύτερα, είναι ΞΕΚΑΘΑΡΑ υποβολιμαία εκ του Εξαποδού.
Η σκέψη:-
θα κόψω την πρέζα γιατί είναι κρίμα να πεθάνω σα μαλάκας, είναι εκ του Θεού.
(-Μανδάμ Σαλογραία, μη λέτε παλιόλογα!
-Τι λες μωρέ που η λέξη μαλάκας είνα παλιόλογο!
Το γράφει και ο Αμέθυστος στο μπλογκ του.
Η λέξη μαλακας έχει αγιογραφική προέλευση, σκάστε, σκάστε δαιμονάκια!):-)
Η σκέψη ή θα εμπνέεται από το Πνεύμα το Αγιο ή θα εμπνεύεται από το πνεύμα το Επηρμένο του Εωσφόρου.
Μέσος όρος ΔΕΝ υπάρχει και αν ακόμη δεν το καταλαβαίνεις, είναι διότι δεν διαθέτεις επαρκείς εμπειρίες, ως νεότατος και ωραιότατος που εν τω κόσμω υπάρχεις και επι καλάμου ιππεύεις και καλπάζεις ευτυχισμένος, όπως και γω εν τη παιδική μου ηλικία , εποίουν, και μάλιστα μαστίγωνα και το καλαμένιο μου άλογο με χαρούμενες ιαχές για να τρέχει πιο γρήγορα!
(συνεχίζεται)
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ: Πέτρο μου, αν καθίσεις και αναλύσεις τι είναι αυτό που ονομάζεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΓΩ, θα δεις ότι δεν είναι τίποτε άλλο από επιρροές, έλξης ή αποστροφής για πρόσωπα και καταστάσεις που εκ της μικρής ηλικίας, εβίωσες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει να φαντάζομαι την προσωπικότητα των καθημερινών ανθρώπων, σαν ένα patchwork , όπου το κάθε του κομμάτι, σχέδιο και χρώμα, είναι μια ολόκληρη ιστορία, πρόσληψης, αφομοίωσης, έστω και από συναισθήματα πάνυ αντίθετα
ΠΕΤΡΟΣ:@ Σαλόγραια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άγιο φως αγαπητή, δεν συγκλονίζει την ψυχή μου. Κατανοώ ότι συγκλονίζει τις δικές σας ψυχές, αλλά γνωρίζω ότι οι ψυχές των πιστών αναζητούν απελπισμένα να συγκλονιστούν.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Και τι έχεις να πεις, για ανθρώπους, όπως ο δάσκαλος πεθερός μου, που πήγε πολύ ΒΑΡΙΕΣΤΗΜΕΝΑ στα Ιεροσόλυμα και βλέποντας την έλευση του Αγίου Φωτός, έπαθε το...λαλά της αρκούδας και αυτός, ένας άνθρωπος πάνυ σκληρός και αδάκρυτος δια βίου, άρχισε να κλαίει με δάκρυα ποτάμια;
Και όταν προσπαθούσα να παραστήσω το δικηγόρο του διαβόλου και ρώταγα ντροπαλά:
-Πατέρα, μην ήταν φλας απο φωτογραφικές μηχανές; ο πεθερός μου, άνθρωπος, με μεγάλη εμπειρία βίου και πάνυ έξυπνος, ούτε να το ακούσει δεν ήθελε.
Και τι έχεις να πεις, για μια φίλη μου δικαστίνα, που πήγε και αυτή στα πλαίσια κοσμικής εκδρομής στον Πανάγιο Τάφο, οπότε είδε ξαφνικά, μια φλογα φωτός, αιωρούμενη να έρχεται και να κάθεται στον ώμο του άνδρα της του Πέτρου(οι Πέτροι πάνε παντού!).
Καθώς είδε τη λάμψη στον ώμο του Πέτρου, ενστικτωδώς, έβαλε μέσα στη λάμψη τα 33 κεριά που εθιμικά κράταγε στα χέρια της, και τα κεριά , άναψαν ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ, πάραυτα!
Και από κει μετά η γυναίκα συγκλονίστηκε τόσο που πήρε άλλη τροπή, ό λ η η ζωή της!
Βαριεστημένα είχε πάει στον Πανάγιο Τάφο, για ένα Πάσχα.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΣΕ!
ΚΑΙ ΤΗ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟ ΣΑΝ ΠΕΤΡΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!
(Διάβασε και την εμπειρία ΕΙΔΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ του ολιγόπιστου μοναχού Μητροφάνη που υπηρετούσε ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ. ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ).
Και από τότε, και επί δεκαπέντε χρόνια, κάθε Μεγάλο Σάββατο, βρίσκεται στον Αγιο Ναό της Αναστάσεως, μέσα στην απερίγραπτη κατάνυξη.
Δικαστίνα είναι Πέτρε.
Δεν είναι βούρλο!
Γνωρίζει από τερτίπια απάτης.
Και γω γνωρίζω επιστήμονες με...κότσια που λέεν ότι είναι αδύνατο να ειναι τρυκ.
Αν ηταν τρυκ θα τους ειχαν ΦΑΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ, ΟΙ ΑΛΛΟΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΔΟΞΟΙ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΙΣΗΣ ΠΙΘΑΜΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.
Αυτό λέει πολλά και θα μπορούσα να γράψω περισσότερα αλλά δε νομίζω ότι χρειάζεται.
..................................................(συνεχιζεται)
ΠΕΤΡΟΣ :Όσο για το γνωστό:
ΑπάντησηΔιαγραφή«ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΔΕΝ
Τ Η Ρ Η Σ Ε Ι ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ .»
Θα ήθελα να ρωτήσω για ποια θρησκεία επιτρέπετε να ισχύει αυτό και σε ποιες θρησκείες να το απαγορεύσουμε.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ :Για όλες τις θρησκείες ισχύει, διότι όλες οι θρησκείες, στο βαθμό που κηρύττουν κάποιους κανόνες ψυχικής και σωματικής υγείας βοηθούν τους ανθρώπους που εντάσσονται στους κόλπους της.
ΠΕΤΡΟΣ:Μην τρέχουν τώρα όλοι οι δυστυχείς (όπως τα τελευταία χρόνια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας) πίσω από διαφόρους για να βιώσουν τα αβίωτα...
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Ο κίνδυνος της εκμετάλλευσης
π α ν τ ο ύ και πάντα θα καραδοκεί.
Και αυτοί που γυμνάζονται , κινδυνεύουν, είτε από λάθος εκτελεσμένες ασκήσεις, είτε από ατυχήματα και κακούς γυμναστές , όμως αυτός δεν είναι λόγος να καταργηθεί η γυμναστική ως σώζουσα εμπειρία.
.......................................................................
ΠΕΤΡΟΣ :
καμία σχέση δεν έχει η ελεύθερη σκέψη με την κατ’ανάγκη πρωτοτυπία.)
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Θα επιμείνω, ότι ελεύθερη σκέψη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, όσο και να με θεωρείς μεσαιωνική που το εκφράζω, περιστεράκι μου.
.................................................
ΠΕΤΡΟΣ:Με αυτή την κυριολεκτική σημασία χρησιμοποιώ την λέξη, σε μια πρόταση με απλό ρήμα, ουσιαστικό και κατηγορούμενο. Επαναλαμβάνω την πρόταση: :"Ο θεολογικός λόγος είναι δογματικός, στηρίζεται σε πεποιθήσεις.”
Σε τι έχετε διαφωνία εδώ;
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:
ΔΟΓΜΑ, ΠΕΤΡΕ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΚΑΙ ΒΙΩΜΕΝΗ Ε Μ Π Ε Ι Ρ Ι ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΟΓΜΑ.
Διάβασε αν θες, την ανάρτηση της Σαλογραίας τη βασισμένη σε κείμενα του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, για τις διαφορές Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας.
ΠΕΤΡΟΣ:Δεν έχει δογματική ο Χριστιανισμός;
Το έχω διδαχθεί και ως μάθημα, ανάμεσα σε άλλα: Δογματική, Πατρολογία, Λειτουργική, κ.λπ.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:
Πέτρε, είμαι και γω ακόμα , φοιτήτρια της Θεολογικής(είχα εγγραφεί από υπέρμετρο ζήλο, αλλά δε φοίτησα ποτέ ούτε μ ί α μέρα, διότι κάποιος έγγαμος, ώριμος τότε καθηγητής της θεολογικής σχολής μου την επεσε στα ίσια και μετά την πρώτη κουβέντα που κάναμε και φρίκαρα τόσο-ΔΕΝ ΉΜΟΥΝΑ ΤΟΣΟ ΚΟΥΛ ΟΣΟ ΣΗΜΕΡΑ, χρυσούλι μου- που πηρα δρόμο και τρέχω ακόμη.
Όμως, το κακό, δεν ήταν η βλακώδης κίνηση του καθηγητή, το κακό ήταν η αγνοια των διδασκόντων, την οποια είχα διαπιστώσει ως ακροάτρια ...
Τότε κατάλαβα γιατί από τις θεολογικες σχολές , βγαίνουνε παπάδες και δεσποτάδες άθεοι. Τότε κατάλαβα καλά και ανατριχιάζω ως σήμερα.
........................................................
ΠΕΤΡΟΣ :Να το πω και πιο απλά: δεν έχω δόγμα, γιατί δε χαρακτηρίζω αιρετικό αυτόν που θα πει κάτι αντίθετο από εμένα.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Δεν έχεις δογμα, Πέτρε μου, διότι δεν έχεις εν Αγίω Πνεύματι εμπειρία.
..............................................................
ΠΕΤΡΟΣ:Από την άλλη πλευρά όμως, το θρησκευτικό δόγμα πολεμά το ‘άλλο’, το διαφορετικό, το νέο.
Το χαρακτηρίζει ως αίρεση, το δαιμονοποιεί, προβάλει πάνω του την ίδια την προοπτική της ολοκληρωτικής απώλειας, της αιώνιας κόλασης.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Λυπούμαι, καλέ μου φίλε, αλλά ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΚΟΛΑΣΗΣ. ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ, ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΟΙ ,ΟΣΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ.
ΠΕΤΡΟΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφή......................................................
Η εσωτερική δυναμική του θρησκευτικού δόγματος είναι να απομακρύνει, να διαχωρίζει, όλο και περισσότερο.
Είναι το ακριβώς αντίθετο του διαλόγου, της επικοινωνίας.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Ναι, μωρέ πουλάκι μου! γι αυτό τα πιο πολλά διαζύγια τα βλέπω ανάμεσα σε ψυχίατρους, ψυχολόγους και κουλτουριάρηδες, από την πολλή δυνατότητα του διαλόγου και της επικοινωνίας!!!
Είναι για να γελάει ο κάθε πικραμένος!
.......................................................................
ΠΕΤΡΟΣ:Φανταστείτε τώρα, να είχαμε στα μαθηματικά, στη βιολογία ή στις κοινωνικές επιστήμες π.χ. την ίδια αντιστοιχία που παρατηρούμε στο θρησκευτικό δόγμα.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Ατυχής η σύγκριση που επιλέγεις και παραπειστική.
Δεν γίνεται να συγκρίνεις α ν ό μ ο ι α πράγματα.
ΔΕ ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΘΑΡΕΣ (φυσικοχημείες και μαθηματικά)επιστήμες
με τις ΜΗ καθαρές(κοινωνιολογίες , ψυχολογίες, θεολογίες των πανεπιστημίων διδαγμένες από αρχιμασώνους καθηγητάδες)
Η κοσμική επιστήμη των φυσικομαθηματικών και χημείας που τη σέβομαι βεβαίως, δεν θα φτάσει ποτέ των ποτών το ύψος της πνευματικής επιστήμης.
Σκέψου:Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ, ΤΗΛΕΜΕΤΕΦΕΡΕ ΠΙΑΤΟ ΣΤΟ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ, ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ, ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ.
ΙΣΩΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ- εστιάζοντες τις δυνατότητες της λογικής τους- ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΜΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ και οι επηρμένοι επιστήμονες.
ΠΕΤΡΟΣ:Όμως βλέπουμε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ακόμα και μεταξύ επιστημών που είχαν μια αρχική αντίθετη κατεύθυνση επί του ίδιου αντικειμένου, όπως η ψυχιατρική με την ψυχολογία, βλέπουμε ότι προϊόντος του χρόνου και των επιστημονικών ανακαλύψεων, ολοκληρώνονται και δομούνται σε κάτι πιο ενιαίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΑΛΟΓΡΑΙΑ: και αυτό το ενιαίο στο οποίο βλέπω εγώ να δομούνται είναι όλο και πιο κοντά σε ό,τι δίδασκε εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια Η Ορθόδοξη Εκκλησία, δηλαδή, τον τεράστιο σύνδεσμο ψυχής και σώματος, την επίδραση της τροφής, την αρνητική επίδραση επί του σώματος των συναισθημάτων του θυμού, του φθόνου, του άγχους (που στην ουσία ειναι ολιγοπιστία)
ΠΕΤΡΟΣ Εγώ δεν υποστηρίζω κανένα δόγμα.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ. Φυσικά. Αφού το δόγμα είναι β ί ω μ α το οποίο δεν διαθέτεις, και θα ξαναπαρακαλέσω να διαβάσεις ξανά τα της διττής φύσης της ύλης από το Η ΚΥΜΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ που το έγραψα για ταλαίπωρο ρασοφόρο, γνωστό μου .
ΠΕΤΡΟΣ:Και όσον αφορά στις απόψεις, χαίρομαι όταν καταφέρω να αλλάξω την άποψή μου για κάτι.
Όταν, δηλαδή, καταφέρω να αναδομήσω το νοητικό μου μοντέλο.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Δεν επιθυμώ να σε φοβήσω, αλλά και οι δαίμονες, αυτό επιδιώκουν:Να Μας ΑΝΑΔΟΜΗΣΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ.
Διάβασε αν θες, το υπέροχο έργο του Καθηγητή της Οξφόρδης Λιούις, με τίτλο:Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ.
Γραμμένο με μεγάλη σοφία!
.................................................................
ΠΕΤΡΟΣ :Δεν υπάρχουν <οπάδοί τις επιστήμης ή της αντικειμενικής γνώσης'(πόσο μάλλον τυφλοί).
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ:Τι λές που δεν υπάρχουν! Αν του έγραφες του μακαρίτη του τάδε, ότι η φιλοσοφία γεννήθηκε στην Ιωνία και όχι στη Σπάρτη -από όπου καταγόταν ο ίδιος- θα σε έκοβε στις εξετάσεις.
Ήταν πολύ φαιδρή περίπτωση πανεπιστημιακού διδάσκοντος.
Οι πιο καινούργιοι κρύβουν τις προσωπικες τους καθηλώσεις και εμπάθειες πιο εύκολα, ανερχόμενο αστέρι μου, ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ!
ΠΕΤΡΟς:Δεν είναι οπαδοί, δεν έχουν δογματική σχέση με αυτό που σκέφτονται, δεν ταυτίζουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους με το ίδιο το αντικείμενο, μπορούν να κάνουν τη διάκριση ανάμεσα στα δύο.
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ! Αυτό δεν χαρακτηρίζει την πλειονότητα της ακαδημαικής κοινότητας στην Ελλάδα τουλάχιστον.
Οι ξένοι ίσως είναι προσεκτικότεροι αλλά και κει, επειδή χρειάζονται χρηματοδοτήσεις, διαφθείρονται και πουλάνε μούρη, προκειμένου να ελκύσουν τα κονδύλια προς το μέρος τους, αδιαφορώντας για το ΠΟΙΑ είναι η Αληθεια, ακόμα και σε καθαρά φυσικό επίπεδο.
Κάθε τόσο ξεσπάνε σκάνδαλα και απάτες ακόμη και στο χώρο της δήθεν αμερόληπτης επιστήμης.
Τα μαθαίνουμε.
Δεν είμαστε ΤΟΣΟΝ βούρλα, όσον φαινομεθα, εντιμότατε φίλε μου.
Μία τελευταία λέξη και έφυγα ανεπιστρεπτί,διότι πρέπει και κάτι να φάμε εδώ σε αυτό το σπίτο που περιβάλλει το πληκτρολόγιο!
ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΗΣ.
Δεν θα επανέλθω , Πετράκο, παρά μερικά χρόνια αργότερα, άμα θελήσεις να ξαναβρεθούμε για να τα ξαναπούμε σε ν έ α βάση.
Φιλιάααα!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΠΕΤΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ διχασμός απόψεων επί δογματικών θεμάτων, έχει δείξει μάλλιστα ότι ποτέ δεν επουλώνεται το κοινωνικό τραύμα, παρά μόνο αν πετύχουμε την πλήρη φυσική εξόντωση του εχθρού, του ʽάλλουʼ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Οι Άγιοι Πατέρες καθορίζουν ως επούλωση τη μετάνοια, την επιστροφή στην Ορθή Πίστη! Εσύ Πέτρο που είδες για εξόντωση του αντιπάλου; Γιατί χρησιμοποιείς μοντέλο συλλογισμού που δίνει εσφαλμένες εντυπώσεις;
Το πρόβλημα των αιρετικών ξέρεις ποιό είναι; Ότι θεοποίησαν τη λογική τους και προσπάθησαν να εξηγήσουν το Μυστήριο του Θεού το οποίο δεν μπορεί να εξηγηθεί και έτσι γεννήθηκαν πολλές αιρέσεις. Πολλοί αιρετικοί δεν ήταν ανήθικοι άνθρωποι αλλά ενάρετοι και οι περισσότεροι μάλιστα ήταν Επίσκοποι και Πατριάρχες! Αλλά τους έλειπε η ταπείνωση και πίστευαν ότι θα εξηγήσουν τον Θεό με το νου τους και έτσι την πάτησαν!
Από τα πάρα πολλά πράγματα που δεν γνωρίζουμε κάποια μπορεί να γίνουν γνωστά, κάποια άλλα όμως δεν μπορούν να γίνουν γνωστά.
Η λογική είναι πολύτιμη και πρέπει να την ακολουθούμε στη πορεία μας προς τον Θεό αλλά να μην περιμένουμε ότι με αυτήν θα φτάσουμε στον Θεό.
Επειδή η θρησκευτική πίστη κινείται στο μεταφυσικό και δεν μπορούμε να το εξετάσουμε, μπορούμε να εξετάζουμε τους καρπούς κάθε πίστης γιατί γνωρίζουμε το δέντρο από τους καρπούς του.
ΠΕΤΡΟΣ
Η εσωτερική δυναμική του θρησκευτικού δόγματος είναι να απομακρύνει, να διαχωρίζει, όλο και περισσότερο.
Είναι το ακριβώς αντίθετο του διαλόγου, της επικοινωνίας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Λάθος κάνεις! Διότι μόνο η Ορθή Πίστη οδηγεί στον Θεό!
Επειδή η Αλήθεια είναι Πρόσωπο και όχι ανθρώπινος συλλογισμός!
Αν εγώ ψάχνω να βρω τον Πέτρο και ζητώ τον Κώστα, τον Λουκά ή τον Γιώργο, θα βρω τον Πέτρο; Η Ορθοδοξία δεν απορρίπτει τον διάλογο με τους αιρετικούς ή τα άλλα θρησκεύματα αλλά απορρίπτει οποιαδήποτε υποχώρηση στα θέματα της Πίστης.
Το δόγμα δεν τίθεται υπό διάλογο ή αμφισβήτηση.
Δεν τίθεται υπό διάλογο η εμπειρία Θεώσεως των Αγίων.
Γιατί; Γιατί με την μη ορθή πίστη δεν πάμε στον Θεό.
Το να σχετικοποιείς το απόλυτο και να απολυτοποιείς το σχετικό δεν οδηγεί στην Αλήθεια επειδή η Αλήθεια είναι απόλυτη!
Όσο για αυτά που λες για τις επιστήμες είναι άκυρο παράδειγμα.
Διότι συγκρίνεις πράγματα του κτιστού κόσμου με τον Άκτιστο Θεό.
Αλέξανδρος
ΠΕΤΡΟΣ :Φτάνετε μέχρι το σημείο να αντιλαμβάνεστε το μοντέλο της διαβολικής επιβουλής, ως κάτι καθημερινό και αναντίρρητο που θα έπρεπε όλοι, ανεξαρτήτως του αν έχουν χριστιανικές ή όχι πεποιθήσεις, να το βλέπουν, να το βιώνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Αν πρόσεχες τα σχόλια θα έβλεπες ότι τις πανουργίες του Διαβόλου τις καταλαβαίνουν οι άνθρωποι που έχουν φτάσει στη Διάκριση των λογισμών!
Ούτε καν αναρωτιέσαι για τα λόγια του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού και τις εμπειρίες όλων των Αγίων!! Γνωρίζουμε τουλάχιστον 14 εκατομμύρια Αγίους Μάρτυρες! Όλοι αυτοί ήταν θύματα του υπερεγώ τους και παρόλα αυτά άντεξαν φρικτά βασανιστήρια που μόνο και η σκέψη τους προκαλεί τρόμο;
Επίσης αρνείσαι τις εμπειρίες χιλιάδων ανθρώπων όλων των εποχών οι οποίοι είχαν ασχοληθεί με τη μαγεία!!
Με άλλα λόγια απορρίπτεις ως μοντέλο δυσειδαιμονίας τις ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ εκατομμυρίων ανθρώπων όλων των αιώνων! Πόσο λογικό είναι αυτό;
ΠΕΤΡΟΣ:Αγαπητέ μου, ως δάσκαλος, όσο παιρνάει από τα χέρια μου, προσπαθώ να προφυλάξω τα παιδιά από τέτοιες πνευματιστικές και δυσειδαιμονικές πεποιθήσεις (τις οποίες με το μάθημα των θρησκευτικών ακόμα τους δημιουργούμε...).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ :ΤΟ ΘΑ ΠΟΛΕΜΕΙΤΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΩΣ ΔΥΣΕΙΔΑΙΜΟΝΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΕΑ ΑΤΛΑΝΤΙΣ Ο ΛΟΡΔΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΒΑΚΩΝΑΣ ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΩΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ! ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΑΠΟΨΕΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΡΥΤΗ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟ 1717 ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΤΟΥ ΜΟΡΦΗ ΩΣ ΤΟ ΣΚΩΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ!
ΠΕΤΡΟΣ:Ο αγώνας είναι να αντιληφθούμε ότι όλα αυτά είναι μοντέλα, να καταλάβουμε πώς διασυνδέονται και αλληλοϋποστηρίζονται.
Να ελευθερωθούμε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Δεν είναι μοντέλα που διασυνδέονται και αλληλοϋποστηρίζονται αλλά γεγονότα αλλά επιμένεται σε αυτό γιατί προωθείται τον Νέο Διαφωτισμό που μάχεται την αρχαιοελληνική σκέψη και την Ορθοδοξία!
ΠΕΤΡΟΣ :Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο σχόλιο 35 στην ανάρτηση «Ο κουρέας, ο Θεός και το κακό στον κόσμο», από το ζωντανό ιστολόγιο
Μεταφέρω εδώ μόνο τη βασική μου προσωπική θέση για την ελληνική κοινωνία:
«Ας μη μιλάμε λοιπόν για πιστούς και μη. Όλοι μας είμαστε βαθιά διαποτισμένοι με τα νοητικά μοντέλα και τα στερεότυπα του χριστιανισμού και ο αγώνας για βελτίωση είναι κοινός.
Μαζί όλοι πρέπει να ξεκολλήσουμε και να συνεργαστούμε.»
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Επιδιώκεται να σχετικοποιήσετε το Απόλυτο νομίζοντας ότι έτσι θα ελευθερωθείτε! Την απελευθέρωση από τα δόγματα και την εστίαση στα παναθρώπινα στοιχεία που υποστηρίζεται φέρει ο Οικουμενισμός!
Αλέξανδρος
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Επιδιώκεται να σχετικοποιήσετε το Απόλυτο νομίζοντας ότι έτσι θα ελευθερωθείτε! Την απελευθέρωση από τα δόγματα και την εστίαση στα παναθρώπινα στοιχεία που υποστηρίζεται φέρει ο Οικουμενισμός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΕΤΡΟΣ:Για να κλείσω, επαναλαμβάνω ότι βρίσκω ως κοινωνική διαδικασία διαλόγου κι επικοινωνίας τελείος μη δημιουργική αυτό που κάνουν τα θρησκευτικά μοντέλα.
Ακόμα και στην περίπτωση που έχετε δίκιο, όπως μου αναφέρετε:
«Ότι εσείς αγνοείτε δεν σημαίνει ότι είναι αυθαίρετο και άκυρο! Δεν είναι πεποίθηση αλλά βιωματική ΓΝΩΣΗ!» , «Η ενσάρκωση του Θεού, η σταύρωση και η ανάστασή Του είναι ιστορικά γεγονότα! Δεν είναι πεποιθήσεις, ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ!!!»
υπάρχει λοιπόν κάτι που δε βλέπω, όπως άλλωστε δε βλέπω και όλα τις άλλες δογματικές αλήθειες των θρησκειών.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Φυσικά! Την Αλήθεια δεν μπορεί να την βρει κανείς αλλά η Αλήθεια μας βρίσκει!
Γιατί είναι Πρόσωπο! Αλλά για να μας βρει η Αλήθεια πρέπει να έχουμε καλή προαίρεση και ταπείνωση διαφορετικά δεν πρόκειται ποτέ να την αναγνωρίσουμε.
Ο αγώνας εντοπίζεται στη καρδιά(συναισθηματικό κόσμο) ξανά! Όχι στη διανόηση.
Οι άλλες θρησκείες δεν έχουν δογματικές αλήθειες αλλά συνεχίζεις να εξισώνεις την Ορθοδοξία με τις θρησκείες όπως κάνει άλλωστε και ο Οικουμενισμός!
ΠΕΤΡΟΣ:Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση όμως:
1. Δεν μπορείτε να χρησιμοποιείτε την λέξη 'άρνηση' γιατί είναι κάτι που όντως δε βλέπω (και υποτίθετε ότι εσείς το βλέπετε).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Δεν έχετε ιδέα τι βλέπω και τι δεν βλέπω ούτε γνωρίζετε τίποτα για εμένα αλλά παρόλα αυτά πιστεύεται ότι ξέρετε! Τι είδους μοντέλο σκέψης είναι αυτό;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΠΕΤΡΟΣ:2. Είναι ευθύνη δική σας να βρείτε μια κοινή γλώσσα, ένα τρόπο, ώστε αυτό που θα μου μεταφέρετε να έχει νόημα για εμένα ή οποιονδήποτε άλλο, γιατί εσείς υποτίθεται ότι έχετε γνώση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Εσείς μόνο δεν έχετε ευθύνη για τίποτα! Έτσι δεν είναι; Που αλλού το είδαμε αυτό; Λάθος κάνετε! Διότι ο αγγελιοφόρος φέρνει το μήνυμα αλλά αν θα γίνει ή όχι αποδεκτό εξαρτάται από τη προαίρεση του αποδέκτη. Εδώ ο αναμάρτητος Κύριος Ιησούς Χριστός έφερε το Ευαγγέλιο, το χαρμόσυνο μήνυμα, κάποιοι το δέκτηκαν, κάποιοι δεν το δέχτηκαν και κάποιοι άλλοι τον σταύρωσαν και θέλετε εγώ που είμαι αμαρτωλός να σας μεταδώσω το ίδιο μήνυμα και να το αποδεκτείτε υποχρεωτικά; Θα μου πεις, ο Χριστός δεν θα μπορούσε να γίνει υποχρεωτικά αποδεκτός από τους ανθρώπους; Φυσικά και μπορούσε αλλά δεν το ήθελε ποτέ αυτό γιατί η αγάπη υπάρχει μόνο εν ελευθερία!
ΠΕΤΡΟΣ:3. Μέχρι τότε, την 'ευθύνη' δεν την έχω εγώ, που δε βρίσκω νόημα. Γιατί πραγματικά δε βρίσκω νόημα και πρέπει να είμαι ευθύς και γνήσιος σε αυτά που λέω. Δεν πρέπει από φόβο και αμφιβολία να καταστώ υποχείριο των θρησκευτικών αυθαιρεσιών κανενός δόγματος. Το βρίσκω καταστροφικό.
Οπότε ακόμα περιμένω μια απάντηση που να βγάζει νόημα, να χρησιμοποιεί 'κοινή γλώσσα' και πανανθρώπινες αξίες και να μην είναι δογματική στο ερώτημα:
Γιατί η ευθύνη επικοινωνίας (και ο τρόπος επικοινωνίας και η καθαρότητα των λεγομένων) με έναν υποτιθέμενο θεό, είναι ευθύνη του ανθρώπου που κατασκευάζει το θεό και όχι του θεού που κατασκευάζει τον άνθρωπο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Ο άνθρωπος κατασκευάζει τον Θεό λέει η Μασονία.
Μην γίνεται υποχείριο κανενός δόγματος! Αλλά γιατί περιφρονείται τη τήρηση των εντολών του Χριστού; Την αξιολογείται διανοητικά και όχι μετά από εμπειρία.
Δοκιμάστε πρώτα και μετά αξιολογείστε.
Έρχου και ίδε (Κατά Ιωάννη 1:46). Γιατί επιμένουμε όλοι τόσο πολύ στη τήρηση των εντολών; Γιατί αν καταφέρετε να τηρήσετε τις εντολές του Χριστού θα το πετύχεται με τη βοήθειά Του και θα γίνεται Ναός του Αγίου Πνεύματος και τότε δεν θα αναζητείται το τρόπο της επικοινωνίας....
Θέλετε μία κοινή γλώσσα έτσι; Και ο όλοι σαν λένε ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ και μετά ζητάτε πάλι μία κοινή γλώσσα;
Κοινή γλώσσα όχι μόνο με τη σκέψη αλλά με ολόκληρη την ύπαρξη!
Φοβάστε για το τι εμπειρία θα είναι ο Θεός;
Ο Θεός είναι γλυκός και πράος και ταπεινός και όταν το βιώσετε αυτό θα βρείτε ανάπαυση στη ψυχή σας και ειρήνη που δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη αλλά είναι πάνω από το νου.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΠΕΤΡΟΣ:Τα περι καθαρής καρδιάς, αδιάλειπτης προσευχής και τηρήσεως των εντολών που επαναλαμβάνετε τόσο έντονα, δεν είναι 'κοινή γλώσσα', κοινό μοντέλο συλλογιστικό για όλους τους ανθρώπους ούτε είναι πανανθρώπινες αξίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Η ανιδιοτελής αγάπη εν αληθεία δεν είναι πανανθρώπινη αξία;
ΠΕΤΡΟΣ:Ισχύουν μόνο για όποιον αποδέχεται τις χριστιανικές πεποιθήσεις, έτσι όπως τις αποδέχεστε εσείς.
Μη μου τα δίνετε ως απάντηση εμένα.
Εδώ ούτε κι εσείς δεν έχετε πραγματική σύνδεση μαζί τους. Νομίζετε, ελπίζετε, θέλετε να έχετε. Αλλά δεν έχετε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Εσείς πως ξέρετε τι έχω και τι δεν έχω;
ΠΕΤΡΟΣ:Θεωρώ ότι αναγκάζεστε να μου απαντάτε εν είδη πολεμικής στην ελεύθερη σκέψη και τους προσωπικούς συλλογισμούς μου, χρησιμοποιώντας πράγματα που δεν κατάχετε.
Επίσης θεωρώ ότι την ίδια την αμήχανη και 'ψυχαναγκαστική' διαδικασία ακολουθούν όλοι οι πιστοί, όλων των θρησκειών.
Γιατί την πίστη τους δεν την ζουν πραγματικά, δεν είναι δική τους, δεν είναι η γνήσια σκέψη τους όπως είναι η δική μου σκέψη, αλλά την ενδοβάλλουν, την κατασκευάζουν ως ένα υπερεγώ.
Ταυτίζονται μαζί της και προσπαθούν μέσα από την αποσύνδεση από το πραγματικό εγώ να βρουν λύση στα στημένα ερωτήματα που άλλοι τους καθόρισαν.
Πέτρος
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:Είστε τόσο σίγουρος για το τι ξέρω και τι δεν ξέρω που με κάνει να απορώ πως κάποιος που θέλει να ελευθερωθεί από τα δόγματα μιλά με τέτοιο δογματικό τρόπο;
Θέλετε ελευθερία;
Μόνο με την υποταγή στο Θείο θέλημα θα είστε ελεύθερος!
Υπάρχει και η υποταγή στο ίδιο θέλημα η οποία φαίνεται ελευθερία αλλά είναι δουλεία στα πάθη και στην αμαρτία, ολοένα φαίνεται ότι προσεγγίζει την ελευθερία αλλά ποτέ δεν την φτάνει.
Μα θα πείτε, η υποταγή είναι ελευθερία;
Η υποταγή στον Θεό ναι είναι ελευθερία και αυτό βιώνεται!
Ψάχνεται μία πίστη που είναι δημιούργημα της λογικής σας;
Τέτοια πίστη δεν θα σας βοηθήσει γιατί ξεκινάει και τελειώνει σε εσάς.
Το ζητούμενο είναι η πίστη που οδηγεί στον Θεό!
Και για να πάμε στον Θεό, πάμε υποχρεωτικά μέσω του Ιησού Χριστού και κανενός άλλου!
Η Ορθόδοξη Πίστη εκφράζεται με ανθρώπινα μέσα όπως και οι άλλες πίστεις θρησκευτικές ή μη.
Αλλά έχει μία φοβερή διαφορά στη ρίζα της, στη πηγή της.
Είναι Θεανθρώπινη!
Είναι η Αλήθεια που είναι συγκεκριμένο πρόσωπο, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός! Δεν είναι μία επινόηση κάποιων ανθρώπων.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Γράφει ο Πέτρος κατεβατά και από κοντά, Σαλογραία και Αλέξανδρος παρασύρονται. Γράφουν κατεβατά κι αυτοί, σε ένα άνθρωπο που μπερδεύει τη σκέψη με την ελευθερία και μάλιστα τα ταυτίζει. Μην παρασυρόσαστε αγαπητοί μου και μην παιδευόσαστε. Βεβαίως και είμαστε ελεύθεροι να σκεπτόμαστε και κανείς δεν μας εμποδίζει. Άλλο πράγμα όμως η ελευθερία της σκέψης και άλλο αυτή η ίδια η εκφορά της ελευθερίας αυτού που σκεπτόμαστε. Το άκουσμα με την ακοή δεν είναι το ίδιο. Η ελεύθερη σκέψη με την ελεύθερη εκφορά της σκέψης δεν είναι το ίδιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εκφορά της σκέψης υπόκειται στη διαδικασία του μέσου της εκφοράς, οπότε δέσμια ούσα του μέσου, παύει να είναι ελεύθερη. Ο Χριστός είναι το μοναδικό πρόσωπο στο οποίο η ελευθερία και η εκφορά/έκφραση της ελευθερίας είναι το ίδιο και συμπίπτουν απόλυτα : "Ο Λόγος σαρξ εγένετο". Πάνε να κάνουν το ίδιο και οι σκεπτικιστές, αυτοί όλοι που απορρίπτουν κάθε είδους δόγμα, και στη θέση αυτού που καταργούν, έρχονται και βάζουν το δικό τους δόγμα : Συλλογάται καλά, όποιος ελεύθερα συλλογάται. Η σκέψη ταυτίζεται με την ελευθερία και ο σκεπτόμενος άνθρωπος την υποκαθιστά και την προσφέρει στους αδαείς άλλους. Ο μη σκεπτόμενος, που μπορεί να είναι και ο διαφορετικά σκεπτόμενος - έχοντας βάση τη θρησκεία - πάσχει από στερεότυπα νοητικά μοντέλα και αγκυλώσεις με ακραίες συμπεριφορές. Τη δική τους αγκύλωση στο νοητικό στερεότυπο μοντέλο (: συλλογάται καλά, όποιος ελεύθερα συλλογάται) δεν τη βλέπουν. Νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι και με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου ή με τις ακόμη χειρότερες οικονομικές μπόμπες ("φούσκες") υφαίνουν τα δεσμά όλων.
Συμβουλή : Μην ασαχολείστε. Την ίδια
ΑπάντησηΔιαγραφήτακτική, να παρασύρεις τον άλλο σε διάλογο, ακολουθεί ο βλάσφημος οικουμενισμός και ιδού τα αποτελέσματα. Οι διάλογοι αυτοί πρέπει να
κόβονται στη ρίζα τους, στην υπάρχουσα βασική και ουσιαστική διαφορά μεταξύ των διαλεγομένων, για να μην παραχωρείται έδαφος στην άμβλυνση, που αναπότρεπτα προσφέρουν οι κοσμικοί κανόνες της λεγόμενης "καλής συμπεριφοράς". Δεν είμαι αγενής, θα δεχτώ να συζητήσω μαζί τους "περί ανέμων, υδάτων και άλλων τινών". Πέραν αυτών ουδέν έτερο.
Τελικόν(μη) Επιστημονικόν Υστερόγραφον προς χαρωπόν κύριον Πέτρον:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνιστώμενο ανάγνωσμα για περισσότερες πληροφορίες επί του εγκεφάλου και της ψυχής, το ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ βιβλίο:
THE SELF and ITS BRAIN των Karl POPPER AND JOHN C. ECCLES
Δεν ξέρω, αν είναι στα ελληνικά μεταφρασμένο, ας ρωτήσουμε τον ΑΜΕΘΥΣΤΟ, αυτός όλο και κάτι παραπάνω θα γνωρίζει...
Μάλλον δε γνωρίζει ο Αμέθυστος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαλογραία μου καλησσπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριδιαβαίνοντας στο μπλοκάκι σου έπεσα τυχαία(;)εδω στην παρέα των εκλεκτων σου φίλων΄
Επιτρέψτε μου μια αυθόρμητη σκέψη που μου ξεπήδησε,ενώ με άγγιξε η δύναμη της αλήθειας των λόγων σας και της βεβαιωμένης σας πίστης.
Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Βδομάδας μου είχε καρφωθεί στο μυαλό η εικόνα του ληστή στο Σταυρό την ύστατη ώρα του "μνήσθητι".
Χρειάστηκαν λίγες στιγμές για να καταδυθεί στα έγκατα του Αδη της ύπαρξής του κι εκεί να συναντήσει τη Θεότητα του πάσχοντα Χριστού και να εκτιναχθεί στο χώρο της απέραντης χαράς των καθορώντων του αρρήτου κάλλους του Προσώπου Του.
Για μένα οι προύποθέσεις για να αισθανθούν τη Θεότητα του Χριστού, ο ληστής,η πόρνη ,ο Ζακχαιοςπου έσπευσε να κατέβει άρον άρον απο τη συκομουριά του και να Τον συναντήσει και τόσοι άλλοι άχρι της σήμερον, αποτελούν το μέγα μυστήριο της Θείας Αγάπης στο οποίο υποκλίνομαι και σιωπώ αναμένοντας...
τΟ ΄ΜΝΉΣΘΗΤΙ'του ληστή θα προσκρούει πάντα στο τείχος της λογικης μου με την ελπίδα να την διαβρώσει και μέσα απο τις ρωγμές του να εισχωρήσει το Αναστάσιμο Φως.
Φιλιά-Στέλα
Στέλα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!
Εύχομαι να σε γεμίζει με το ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ, μέρα και νύχτα!
Φιλιά πεταχτά και χαρωπά
σα σπουργιτάκια της άνοιξης
Σαλογραία αγαπητή
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις εξαίρετες τοποθετήσεις του Αλέξανδρου και του κ. Χριστοδουλίδη και των άλλων σχολιαστών θα ήθελα να προσθέσω ένα επιπλέον υστερόγραφο.
Εδώ στην Δύση ο Χριστιανισμός έχει εκληφθεί σαν μια μεταφυσική θεωρία, μια από πολλές, προϊόν της ανθρώπινης λογικής. Στόχος κάθε μεταφυσικής θεωρίας είναι η απόδοση αιτίας και σκοπού στην ύπαρξη. Σαν προϊόν της λογικής η μεταφυσική θεωρία δημιουργεί βεβαιότητα στο εγώ γιατί κατοικεί στον κόσμο του, φαίνεται σαν να εξαντλεί την αλήθεια, να είναι η αλήθεια. Είναι η κατοχύρωση του εγώ ότι, αν ακολουθήσει τους από την θεωρία απορρέοντες ηθικούς κανόνες, θα σωθεί. Η απολυτοποίηση της μεταφυσικής θεωρίας, και κατά συνέπεια της αυθεντίας-καθέδρας που την διαχειρίζεται, οδηγεί στον φανατισμό, στην τυφλή πίστη, στην ιδεολογία. Πολλά τα εγκλήματα από την τυφλή πίστη στις σε "-ισμός" λήγουσες θεωρίες. Όμως, όπως κατέδειξε ο Popper, υπάρχουν μόνο λανθασμένες θεωρίες. Καθώς προχωρά ο χρόνος η γνώση αυξάνει, δημιουργεί νέα βάση πάνω στην οποία ο άνθρωπος φτιάχνει νέες θεωρίες που είναι λογικά συνεπέστερες ή εξηγούν περισσότερα φαινόμενα. Οι νέες θεωρίες αντικαθιστούν τις παλιές. Η εμμονή σε μια θεωρία, που κάποτε θα ξεπεραστεί, είναι μάταια, περιορίζει την ελευθερία του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μεταφυσική που δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί πειραματικά. Εδώ ίσως συνοψίζονται οι αντιρρήσεις που εκφέρονται εναντίον του Χριστιανισμού εννοούμενου σαν πεπαλαιωμένη μεταφυσική θεωρία. Όμως η Ορθο-δοξία δεν είναι πίστη σε μια μεταφυσική θεωρία που με την λογική καθορίζει την αιτία και τον σκοπό της ύπαρξης, αλλά εμπιστοσύνη στη μαρτυρία εκείνων που συνάντησαν την αιτία και τον σκοπό της ύπαρξης στο ιστορικό πρόσωπο του Ιησού, εκείνων που άκουσαν την διδασκαλία Του, ήταν αυτόπτες μάρτυρες της Σταύρωσης και της Ανάστασης. Είναι επίσης εμπιστοσύνη στη μαρτυρία ζωντανών και κεκοιμημένων που, πολλές φορές με τίμημα την ζωή τους, καταθέτουν εμπειρία σχέσης προσωπικής με τον Θεό. Η προσωπική σχέση, σαν εμπειρία μοναδική και ανεπανάληπτη, δεν κοινωνείται, δεν γίνεται πιστό αντίγραφο, μόνο σημαίνεται. Σημαίνεται με την προτίμηση του θανάτου από μια ζωή χωρίς αυτήν, με την άρρητη γλώσσα του ύμνου, με την υπερβατική βυζαντινή εικόνα, με την μετοχή στην ευχαριστιακή σύναξη. Ο δρόμος της μεταφυσικής θεωρίας είναι η υποταγή της πραγματικότητας στην προκρούστεια κλίνη των κανόνων της λογικής, του εγώ. Ο δρόμος της Ορθοδοξίας είναι το άθλημα της σχέσης με τον Θεό, και σχέση είναι η έξοδος από το εγώ, η παράθεση της ζωής στην αγάπη Του. Οι δύο δρόμοι είναι αντίθετοι. Ο διάλογος προς βελτίωση της θεωρίας του Χριστιανισμού ή η απαίτηση αντικειμενικά πιστοποιήσιμης παρουσίας του Θεού, ισοδυναμούν με τον παραλογισμό της αμέθεκτης σχέσης, του δι αλληλογραφίας έρωτα.
Emmanouil
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να είπω;
Μίλησες εν σοφία -έτι και έτι εν ειρήνη!
Δεδομένου ότι διαθέτω εμπειρία έρωτος δι αλληλογραφίας...μπορώ ευθαρσώς να δηλώσω ότι δια της σχέσεως του γάμου εν Κυρίω...
απο-τελειώθηκα! :-)
Δεν φταίω εγώ. Ο Emmanouil προχώρησε στα βαθειά νερά και φρονώ, κάποιες παρατηρήσεις χρειάζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Το θέλουμε, δεν το θέλουμε, ο χριστιανισμός έχει στοιχεία μεταφυσικής. Όπως έχει στοιχεία φιλοσοφίας ή ακόμη και θρησκείας. Ο Χριστός δεν ήλθε να καταργήσει ούτε τη θρησκεία, ούτε τη φιλοσοφία, ούτε τη μεταφυσική. Με τη διδασκαλία Του, αυτά τα πράγματα πήραν διαφορετικές διαστάσεις, τις επ΄ αληθεία νοηματικές (πνευματικές) διαστάσεις που είχαν απ΄ αρχής. Η αμαύρωση του κατ΄ εικόνα είχε σαν αποτέλεσμα τη διαστροφή των εννοιών και πολλοί εξακολουθούν ακόμη να επιμένουν.
2) Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό όν και ως τέτοιο συνάπτει σχέσεις. Είναι όμως λάθος να κάνουμε αυτή την αναγνωγή και να πούμε ότι ο άνθρωπος συνάπτει σχέση με τον Θεό. Δεν πρόκειται περί σχέσης, δεν ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο σχέση.
Ο Κύριος αυτοπροσδιορίζεται ως "ποιμήν", "άμπελος", "οδός", "αλήθεια" και "ζωή". Αν θέλουμε να Τον πλησιάσουμε, να Τον γνωρίσουμε, θα πρέπει να ακολουθήσουμε ένα δρόμο, μια οδό, την οδό της αλήθειας και της ζωής. Πουθενά δεν υπάρχει σχέση. Υπάρχει γνώση Θεού, νοουμένου του "γνωσθέντες υπό του Θεού". Δεν γνωρίζουμε εμείς τον Θεό. Πρώτα εκείνος μας γνωρίζει. Εκείνος μας δείχνει και μας δίνει το δρόμο κατά το "γνώσιν άγνωστον γνώναι η Παρθένος".
3) Τέλος, υπάρχει και η αμέθεκτη σχέση (της παρουσίας του Θεού) του, δι΄ αλληλογραφίας, έρωτα. Αλλά το ίδιο αμέθεκτη είναι η παρουσία του Θεού δια της μεθεκτής ερωτικής σχέσης. Ο δια της αλληλογραφίας ερωτευμένος βιώνει το συναίσθημα του έρωτα, ο δια της μίξεως την ηδονή, για να υποκαταστήσει και ταυτίσει στο τέλος τον έρωτα με την ηδονή. Και τι μένει; Η ηδονοθηρεία με το περίβλημα του έρωτα και την προσθήκη, ενίοτε, του θεϊκού παράγοντα.
Η συνειδητοποίηση των ενστίκτων επιστρατεύει του μηχανισμούς προστασίας του εγώ.
Η Εκκλησία ευλογεί τον γάμο. Πρωτίστως όμως ευλογεί την αγάπη, η οποία μπορεί να είναι, αλλά και να μην είναι, ερωτική. Ο έρωτας εκπίπτει, η αγάπη όμως ποτέ. Στο Μυστήριο του γάμου η Εκκλησία δεν βλέπει τον έρωτα, βλέπει την αγάπη, έκφραση και προέκταση της οποίας είναι η δημιουργία. Δημιουργία ζωής, μιας ζωής που πρώτα δεν υπήρχε και καλείται να υπάρξει.
Ο Θεός "εκ του μη όντος" έφτιαξε τον άνθρωπο, έρχονται δε οι ψευδοφιλόσοφοι και ανακηρύσσουν θεϊκό το "μη ον", δηλαδή το τίποτα. Το "μη ον" του Θεού, ισοδυναμεί γι΄ αυτούς με το όντως ον! Οποία βλακεία. Το "μη ον" είναι απλά φραστική διατύπωση. Δεν είναι κυριολεκτική. Είναι ακριβώς το ίδιο, που αισθάνεται ένας πατέρας ή μια μητέρα, όταν βλέπει αίφνης δίπλα του ή να αισθάνεται στα σπλάχνα του (η γυναίκα) την παρουσία ενός άλλου ανθρώπου, που πρώτα δεν υπήρχε ούτε καν στη φαντασία. Το ψευδεπίγραφο φιλοσοφικό και δήθεν θεολογικό "μη ον" είναι έννοια παντελώς αυθαίρετη και λογικά ανυπόστατη. Δεν είναι δυνατόν απο τη θέση του όντος, του υπάρχοντος, του είναι, να μιλεί κάποιος για το "μη ον". Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί από τη θέση "είναι", ότι γνωρίζει το "μη είναι". Το "μη είναι" ανήκει στον αχανή και απροσδιόριστο ορίζοντα των (κακών) φιλοσόφων. Ο Θεός είναι το παν, το Α και το Ω.
Λατρεμένο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαν διαβάσεις ένα μικρό βιβλιαράκι με τίτλο ΑΡΠΑΓΗ ΣΤΟ ΦΩΣ ή κάπως έτσι που εξέδωσε η Ι. Μ.Παρακλήτου, εδώ και κάτι καιρούς, θα δεις τα αυτοβιογραφικά κείμενα του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου και την ερωτική-αγαπητική του σχέση με το Φανέντα ως Φως, Κύριο.
Είναι άκρως συγκινητικά και καθόλου εγκεφαλικά και διανοουμενίστικα.
Ο Κύριος, ψάχνει καρδίες καιόμενες για Εκείνον.
Είναι Εραστής και Ζηλωτής, πάνω από όλα!
Και θα επιμείνω ότι οικοδομεί με τον ΚΑΘΕ ΕΝΑΝ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ, ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΧΕΣΗ, ΜΙΚΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΦΑΝΕΡΩΣΕΩΝ ΑΓΑΠΗΣ...
Λατρεμένη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ο αγ. Συμεών ο νέος θεολόγος φτάνει στο σημείο να γράφει, αυτά που γράφει, τα οποία παίρνουμε εμείς γιατί μας ταιριάζουν γάντι (είπαμε για τους ψυχοδυναμικούς μηχανισμούς άμυνας), μη ξεχνάμε ότι έχει φάει όλα του τα χρόνια στο "ασκηταριό" και ελεήθηκε από τον άγιο Θεό να του δοθεί αυτή η θεία εμπειρία.
Εμείς ποιοί είμαστε και κάνουμε παντιέρα τα λόγια αυτά; Τι είδους άσκηση κάναμε ποτέ και νομίζουμε ότι θα αξιωθούμε, να τύχουμε μιας ανάλογης εμπειρίας, όπως αυτής του θείου έρωτα; Είναι μέγα το θράσος μας.
Ας αφήσουμε λοιπόν, λέω, στην άκρη αυτές τις υπερβολές και ας κυττάξουμε να απεμπλακούμε από τα παραπλανητικά των σχέσεων και λοιπών πονηρών κατασχέσεων του νού.
;-) Συμφωνώ με τα τελευταία λόγια του Κυπριανού έστω και με μικρή (χαχα) καθυστέρηση. Ποτέ δεν είναι αργά για να συμφωνήσουμε με ό,τι σωστό λέγεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια σένα περαστικέ αναγνώστη που σήμερα μπήκες για πρώτη φορά σε αυτή τη σελίδα, θα συστήσω να δεις και το βιντεάκι κάτω από την ανάρτηση, με την ΕΜΠΕΙΡΙΑ της νέας επιστήμονος που έπαθε εγκεφαλικό.
Ευχαριστώ άλλη μια φορά τους φίλους αναγνώστες αυτής της σελίδας, για τα εξαιρετικά τους σχόλια....
ΕΓΩ ΕΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ. Δεν καταλαβα λέξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήστέλιο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμην τα παρατάς! Αν προσπαθήσεις, αν ξαναδιαβάσεις, οπωσδήποτε θα καταλάβεις!
;-)
κι εγω κι αν καταλαβα κατι εξ εμπειριας που τα βρηκα κ τα διαβαζω 8 χρονια μετα πραγματικα με τσακωσε πονοκεφαλος Αγιος Πορφυριος λεει να βγαινει η αγαπη μας για το Χριστο απλα απαλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέν έχουν άδικο αυτοί που γράφουν : "δέν κατάλαβα τίποτα", ο ένας, " μέ έπιασε πονοκέφαλος ", ο άλλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, απλουστεύοντας καί αναγκαστικά γενικεύοντας, η όλη συζήτηση αφορά σέ ό,τι έχει σχέση μέ τήν θεολογικά οριζομένη Πίστη. Από τήν μία πλευρά, έχουμε τούς θρησκευτικά αδιάφορους, ή έστω " μέ τά λίγα θεολογικούλια", καί από τήν άλλη έχουμε τούς θρησκευτικά (καί θεολογικά) ενδιαφερομένους. Οι πρώτοι απορρίπτουν τόν θεολογικό ορισμό τής πίστης. Στήν θέση της τοποθετούν τήν επιστήμη, δηλαδή, τήν απόδειξη. Πρός ενίσχυση τού απορριπτικού πάθους τους κατά τής πίστεως - ενίοτε προσχηματικά τήν επικαλούνται - επιχειρηματολογούν επιστρατεύοντας κοινωνικούς καί άλλους ψυχοδυναμικούς μηχανισμούς τής δομημένης (συστημικής) ακαδημαϊκής (επιστημονικής) γνώσης. Οι θρησκευτικά (καί θεολογικά) ενδιαφερόμενοι καταθέτουν τόν δικό τους λόγο - απήχημα, τού σαρκωθέντος καί ενανθρωπήσαντος Θεού, Υιού καί Λόγου, κατά τήν Παράδοση τής Εκκλησίας καί τών αγίων πατέρων Αυτής. Άς γίνει λοιπόν κατανοητό, από τούς δικαίως απορούντες φιλαναγνώστες, ότι συζήτηση μεταξύ τών ανθρώπων τής αποδείξεως καί τής πίστεως είναι καί μάταιος καί ακατανόητος.
Κυπριανέ μου δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου. Ο δρομος της Πίστης είναι ΚΑΙ Μοναχική οδοιπορία μέσα στα πλαίσια της Ορθόδοξης Εκκλησίας της οριζομένης ακόμη και απο ΔΥΟ πιστούς που ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝ τον Λόγον της Αληθείας...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Unknown...
Ωραία και καλή η απαλή αγάπη του Χριστιανού αλλά στην εμπειρία των Αγίων Πατέρων έχουμε δει και Ασκηση άγιας βίας επί του ραθύμου εαυτού ενός εκάστου των Αγωνιζομένων. Στο βιβλίο ΚΛΙΜΑΞ του
Αγίου Ιωάννου του Σιναίτου, βλέπουμε μαρτυρίες απο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΑΝΟΟΥΝΤΕΣ μοναχούς που ΑΝ τα έβλεπε ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ Πσυχίατρος, θα κούναγε το κεφάλι με...αποτροπιασμό ίσως και ...ψυχαναλυτικά κουδούνια μπορεί και να τους κρέμαγε...