Σου έγραφα, στα προηγούμενα, πικραμένο μου, ότι η ψυχή, δεν διαθέτει στεγανά.
Αυτή η σημερινή φωτογραφία, μού θύμισε μια άλλη προτροπή του Αποστόλου που τονίζει:
Ο ήλιος μη επιδυέτω επί τω παροργισμώ υμών,μηδέ δίδοτε τόπον τω διαβόλω...πάσα πικρία, και θυμός και κραυγή και οργή και βλασφημία, αρθήτω αφ'υμών συν πάση κακία.
Γίνεσθε δε εις αλλήλους εύσπλαγχνοι , χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο ημίν(Εφεσίους κεφ.δ στ.26,27,31, 32)
Θυμάμαι, αυτή τη συμβουλή, μού την έδωσε ένα τυχαίο άνοιγμα της Καινής Διαθήκης, στις παραμονές του γάμου μου.
Το διάβασα και το ένιωσα σαν εντολή-προτροπή, κατευθείαν, από τον ίδιο τον Κύριο.
Είναι αναπόφευκτη η αίσθηση ενός εκνευρισμού-έως και θυμού, λέει ο Απόστολος, αλλά, ας μην προφτάσει να δύσει ο ήλιος, και σεις να έχετε συμφιλιωθεί, ώστε να διαφυλάξετε αλώβητη την αγάπη σας, προκειμένου να σκάσουν με ένα μεγάλο <μπαμ> όλοι οι δαιμόνοι- οι τρίβοντες τις ουρές τους με άφατη ευχαρίστηση- αν δούν ανάμεσα σε ανθρώπους, αδελφούς, ή συζύγους, ή και απλούς γείτονες, να εμφιλοχωρεί μια παγεράδα μίσους, μια κακή ψυχρότητα.
Και συνεχίζει:
-Μη δίνετε τόπο να σταθεί ο διάβολος να σας διαιρέσει, να σας αλαλιάσει.
-Και από πού, παρακαλώ, ξεκινάει η επήρεια του δαίμονα;
Από μια σταγόνα μελανιού πικρίας που χύνεται, δηλαδή, από σκέψη-συναίσθημα θλίψης, για κάποια ματαίωση-πραγματική ή φανταστική ματαίωση- που εισπράττει από κάποιο μέτωπο, ο εγωκεντρισμός μας.
Από την πικρία, η οποία φαινομενικά αποτελεί μικρή αμαρτία, μολύνεται ο χώρος της ψυχής, όπως ακριβώς μολύνεται ένα καθαρό ποτήρι νερό, με τη σταγόνα το μελάνι που θα πετάξει κάποιος απρόσεκτος, στο εσωτερικό του.
Διαχέεται η σταγόνα του μελανιού στο νερό και, το νερό ως πόσιμον ύδωρ, το ακυρώνει.
Διαχέεται -ακόμη και η πιο αδιόρατη πικρία- μέχρι τα εσώτατα μόρια της ψυχής, κάνοντάς την, λιγότερη δεκτική των Δωρεών του Αγίου Πνεύματος, και επειδή όλα τα πάθη μας, συναποτελούν μια δαιμονική χημική αλυσίδα, από την πικρία του λογισμού- αν την αποδεχτεί κάποιος- ανεβαίνουμε με ταχύτητες νευροδιαβιβαστών στο θυμό- εξάλλου, η χρόνια πικρία -ή αλλιώς κατάθλιψη κατά τους ψυχολόγους- δεν είναι άλλο, παρά θυμός...ζιπαρισμένος!
Μετά το θυμό, που επιτρέψαμε -ως ταχύτατη ασυνείδητη επιλογή- να αναβράσει μέσα μας, ξεπετάγεται ο θερμοπίδακας της κραυγής.
Από την κραυγή, εξαλλάσσεται η κατάσταση αστραπιαία σε οργή, και μετά, ο άνθρωπος εύκολα πια, αιχμαλωτίζεται ολότελα, από τις δυνάμεις του Σκότους, φτάνοντας στη βλασφημία, η οποία συνιστά, υψηλότατη εωσφορική μόλυνση των υπερευαίσθητων-υπερευαίσθητων ναι, είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το πιστεύουμε είτε όχι, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι- ψυχών μας .
Αν οδηγηθεί η ψυχή στη βλασφημία, τότε, με αφάνταστο κόπο, ταπείνωση, δάκρυα και αγώνα, καθαίρεται.
Κάνοντας μια μικροανάλυση των μεγαλύτερων δεινών που παρουσιάζονται στις ζωές των ανθρώπων, θα συνειδητοποιήσουμε ότι από αφετηρία συσσωρευμένων σκέψεων πικρίας, παρουσιάζονται.
Και τελειώνει την προτροπή του, ο άγιος Απόστολος, παρακινώντας μας, να γίνουμε εύσπλαγχνοι.
-Τι θα πει εύσπλαγχνοι;
-Θα πεί με αγάπη και συγχώρεση για τον συνάνθρωπό μας.
Μας έφταιξε;
Ας τον συχωρέσουμε.
Τι σημαίνει τον συγχωρώ;
Σημαίνει δεν του κρατάω κακία για το κακό που ηθελημένα ή αθέλητα, μού έκανε.
Τον συγχωρώ σημαίνει είμαι έτοιμος να του συμπαρασταθώ στην όποια ανάγκη του.
Τον συγχωρώ σημαίνει εύχομαι για κείνον, τα καλύτερα.
Τον συγχωρώ σημαίνει μπαίνω στη θέση του, και ακυρώνω μέσα μου, την όποια κακία, ξεκινώντας από της πικρίας την άρνηση, πορευόμενος σύμφωνα με το παράδειγμα του Ανεξίκακου Κύριου.
Το επίτευγμα -ανθρωπίνως- πανδύσκολο.
Με τη δύναμη του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου μας, όμως, εφικτότατο.
Το μαρτυρεί η εμπειρία μυριάδων ανθρώπων που το βίωσαν ανά τους αιώνες στην Ορθόδοξη θεραπευτική της Εκκλησίας μας.
Θα κλείσω, θυμίζοντας εκείνη την αξέχαστη φράση που είπε κάποιος- με ποιητική φωνή.
-Συγνώμη είναι το άρωμα που αφήνει η βιολέτα στη φτέρνα που τη συνθλίβει...
Γιατί πάσχει από κατάθλιψη ο σημερινός Δυτικός άνθρωπος;
Επειδή κρατάει μέσα του, το μελάνι της πικρίας και παραπικραίνει το Πνεύμα το Άγιο, εν ω εσφραγίσθη εν ημέρα Απολυτρώσεως...επειδή αρνείται να δωρίσει από την καρδιά του-στον όποιο πλησίον- το θείο άρωμα της Συγνώμης...
Σαλογραία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου