Πίστις, Ελπίς, Αγάπη, μείζων δε τούτων η Αγάπη...

Μου έλεγες, αγαπημένο μου:
-Δεν είμαι απαισιόδοξος.
Είμαι απλά ρεαλιστής και βλέπω τα πράγματα πόσο χάλια είναι.

Θα διαφωνήσω μαζί σου.

-Ευτυχώς, κανείς απο μας, κανένας άνθρωπος δεν βλέπει ποτέ τα πράγματα όπως επί της ουσίας είναι.
Τα πράγματα τα βλέπουμε πάντα μέσα απο κάποια φίλτρα είτε σωματικών αισθήσεων, είτε επιστημονικών συσκευών.

Εκείνος ο λόγος του μεγάλου Απόστολου ότι παρατηρούμε τα γεγονότα σαν μέσα από ένα καθρέφτη, θαμπά και ακαθόριστα ώστε να μας μένουν πολλά ασαφή και αμέτρητες άλυτες απορίες να μας ταλανίζουν, και ότι μόνο όταν θα φύγουμε απο αυτή τη ζωή, θα αποκτήσουμε την αληθινή γνώση, την αληθινή φώτιση, έχει απόλυτη ισχύ:

Βλέπομεν γάρ άρτι δι εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γιγνώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην.
(Α Κορινθ.κεφ.ΙΓ, στ.12)

Ανέφικτη η τέλεια γνώση, όσο ζούμε.

Ανέφικτη η αλάνθαστη κρίση, τόσο για τον εαυτό μας, όσο και για τους άλλους.


Ανέφικτη, επειδή η αλάνθαστη κρίση προυποθέτει το πλήρωμα της πληροφορίας.
Και κανείς άνθρωπος, όσο σοφός και νάναι, όσο τεχνοκράτης και νά ναι, αυτό το πλήρωμα της πληροφορίας δεν θα είναι σε θέση να το διαθέσει.

Με το λυκόφως της πλάνης παλεύουν και οι πιο φωτισμένοι.

Το μόνο που μας συνιστά ως ασφαλή Οδό, ο μέγας Απόστολος είναι η εκζήτηση-εν Αγίω Πνεύματι- των αρετών της Πίστης, Ελπίδος και Αγάπης, δια των οποίων αναδημιουργείται το Σύμπαν και περικρατείται η Γη μέσα στο Χάος...

Και καταλήγει ο μέγας Παύλος:
Νυνί δε μένει Πίστις, Ελπίς, Αγάπη, τα τρία ταύτα, μείζων δε τούτων, η Αγάπη...
( Α Κορινθίους ΙΓ κεφ. στίχ.13)

Ας παρακαλέσουμε να μας χαριστεί μια σταγόνα, έστω, αυτής της Αγάπης...

Ευανθία η Σαλογραία