Γιατί όταν μιλάμε στο Θεό προσευχόμαστε
κι όταν ο Θεός μάς μιλάει, είμαστε σχιζοφρενείς;
(Lily Tomlin, από το βιβλίο του Πάσχου Μανδραβέλη:
"Είπαν"εκδόσεις Καστανιώτη)
......................................................................................................
Μήπως γιατί λόγω άκρατου εγωισμού θεωρούμε τον Θεό προσωπική μας υπόθεση;
ΑπάντησηΔιαγραφήAνων. των 10:03
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Θεός είναι ΚΑΙ προσωπική μας υπόθεση!
;-)
Νομίζω ότι όποιος είχε την τύχη να συνομιλήσει με τον Θεό, δεν μπορεί να το πει. Δεν έχει τα λόγια. Για μένα η συνομιλία με τον Θεό είναι μια δονούμενη σιωπή που μπορεί να κρατήσει χρόνια, για να φτάσεις κάποτε, μετά από τα πολλά, να πεις μια ή δυο κουβέντες και να κλείσεις το στόμα σου μετανιωμένος.
ΑπάντησηΔιαγραφή@paracosmos
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη φιλτάτη
οπωσδήποτε με φύσεις ποιητικές και φιλό-σοφες, επίτρεψέ μου να πω, συμβαίνει ΚΑΙ αυτό που μόλις περιέγραψες.
Όμως η ιστορία του Χριστιανισμού βρίθει ανθρώπων που συνομίλησαν για περισσότερο ή λιγότερο με το Θεό και από κει και μετά η ζωή τους, ΠΟΤΕ δεν υπήρξε η ίδια.
Προσωπικά, (το έχω αναφέρει και σε παλιότερες αναρτήσεις μου στις οποίες εξομολογούμαι τις δικές μου ΧΡΟΝΙΕΣ ολιγοπιστίες) κι ας ήμουν στα χαρτιά αλλά και στα τυπικά, Χριστιανή παιδιόθεν, νόμιζα ότι κυρίως Του μιλάμε του Θεού και αυτός μας ακούει ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΙΩΠΗΛΟΣ και τρέχα να βγάλεις άκρη τι σκέφτεται με αυτά που Του λέμε!
;-)
Όταν κάποτε, ανελπίστως, απροσδοκήτως και... αφαντάστως, πήρα από το Θεό μερικές απαντήσεις, για τη ζωή μου ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ, τρόμαξα, για τα καλά!
Απροσδόκητο σοκ στην αφελή -μέχρι τότε- θρησκευτικότητά μου και στον δυτικού τύπου ορθολογισμό μου, υπήρξε για μένα το γεγονός ότι ο Θεός δεν βρίσκεται μόνο έξω μας αλλά και μέσα μας, και όποτε χρειάζεται κάνει πιο φανερή την Παρουσία Του, Απαντώντας.
Εισπράττοντας αυτό το αθόρυβο πλην απόλυτα πραγματικό Μήνυμα του Τρισαγίου Θεού, φρίκαρα!
Νόμιζα, -η τρελή- ότι είχα σαλέψει!
;-)
"Ποτέ δεν υπήρξε η ίδια", συμφωνώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που για τη"γλώσσα του Θεού" δεν μπορούμε να καταρτίσουμε κάποιο λεξικό, κάποιο ταχύρρυθμο τμήμα, κάποιο σύστημα Linguaphone, αλλά πρέπει να φορέσουμε τα μέσα έξω, να βάλουμε ωτασπίδες στους εξωτερικούς θορύβους, να αποκαλωδιωθούμε και όταν με το καλό μάθουμε την αλφα βήτα, να αρχίσουμε να ψελλίζουμε "Κύριε ελέησον"....
Ελένη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπράγματι το ζητούμενο-ποθούμενο είναι να ταυτιστεί
το μέσα μας με το έξω μας.
Αυτή η συμ-πτωση χωρίς τη ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ πνευματικου ΟΔΗΓΟΥ, ΔΥΣΚΟΛΑ γίνεται.
Αμέτρητοι οι σκόπελοι και οι ύφαλοι της ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ μας και πολλοί άνθρωποι που εμπιστεύτηκαν μόνο τις μέσα τους φωνές, επλανήθηκαν και καταστράφηκαν και εδώ θα μπορούσαμε να κάνουμε μια τεράστια κουβέντα που όμως, θα την αφήσω για καιρό ευθετότερο...
;-)