Σημεία...απέναντι από "Το γύφτικο χαμόγελο"

 Σήμερα,  8 / 21 Νοέμβρη, 

Η Μεγάλη Ορθόδοξη Εκκλησία, ανά την Υφήλιο, και το Άγιον Όρος 
και τα Ιεροσόλυμα,

εόρτασαν  τους Παμμέγιστους Ταξιάρχες και όλες τις Ασώματες Άγιες Δυνάμεις.

Ας μας είναι βοήθεια και δύναμη.

(Η φωτό παρουσιάζει τη μορφή



του δακρυορροούντος Ταξιάρχη στο Ναό της Κοιμήσεως
στην Ιαλυσό της Ρόδου. 

Το υπερφυσικό φαινόμενο
ξεκίνησε το Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Ανέφεραν για το φαινόμενο όλα τα μήντια και πολλά χριστιανικά μπλογκς.

Κάτι ήθελε με αυτό να μας πεί ο Κύριος)
.....................................................................
Υστερόγραφο που το πρόσθεσα σήμερα 23-11-2013

Διάβασε περισσότερα  για τα πρόσφατα γεγονότα της Ρόδου
μετά την καταστροφική  νεροποντή της 22-11-2013

Θυμίζω ότι η θανατηφόρα  νεροποντή έγινε στις 22-11-2013 
δηλαδή μια μέρα, ΜΕΤΑ την εορτή των Ταξιαρχών 
που εορτάστηκε την περασμένη Πέμπτη
στους ναούς της Απανταχού -ανά τον κόσμο- ευρισκομένης Ορθόδοξης Εκκλησίας .

Δικαίως,  λοιπόν, δάκρυζε προειδοποιητικά ο Ταξιάρχης
στην Ιαλυσσό της Ρόδου.

(Μπορείς να διαβάσεις  λεπτομέρειες για τα καταστροφικά  γεγονότα της Ρόδου
στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ  και στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ τα νεότερα)

Σαλογραία

..........................................................................
..........................................................................

Πηγή:Tρελογιάννης

ΤΟ ΓΥΦΤΙΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

 Ο     έρωτας   δεν    είναι   μία   ψυχική    κατάσταση,  που    προσιδιάζει   στους   παντρεμένους ,   ενώ     ο  θεσμός   της   αγαμίας   και   του    μοναχισμού   είναι  στερημένος    παντός   ερωτικού   δυναμισμού,  άκαρπος    και   ανέραστος.

   Μέσα   στην   εκκλησία    η   ατμόσφαιρα
   είναι   εξαιρετικά    δυναμική    και    ερωτική.

    Ο    παρθένος   μαθητής   ήταν  ο   μαθητής   της   αγάπης ,  που   έπεσε    στην   αγκαλιά   του   Χριστού    στις   τραγικές   ώρες   πρό   του   θείου   πάθους    και   η   πόρνη   γυναίκα   προέβη   στην   πλέον  αντισυμβατική   ενέργεια   να   πλύνη  με   τα   μαλλιά   της  και  με   μύρο  τα    πόδια    του    Χριστού,  γιατί   αγάπησε   πολύ .

  Η  ορθοδοξία   γενικώς   δεν   είναι   ένα  συμβατικό   καθεστώς,  αλλά   μία   κατάσταση   τελείως   αντισυμβατική.

    Τα  θέλγητρα   των    υλικών   σωμάτων   οδηγούν  στους   σωματικούς     έρωτες ,   ενώ   τα   θέλγητρα   των   πνευματικών   σωμάτων , των   πνευματικών   μεγεθών   οδηγούν  στον   πνευματικό   έρωτα,   στην   πνευματική   καταξίωση   και  έχει    η   ορθοδοξία   μας    πολλά   θέλγητρα.

  Ο  Χριστός   για  την    εκκλησία   είναι    ο   ωραίος   κάλλει,    ο   υιός   της   παρθένου ,  ο   νυμφίος   της   εκκλησίας ,   των   εφετών   η   ακρότης.

   Αυτός   ο  πνευματικός   έρωτας  δεν  είναι   άκαρπος ,   έστω   κι  αν  δεν   φέρει  τον   χαρακτήρα   ενός     ακτιβισμού.

    Οι   σαρκικοί   έρωτες   νομιμοποιούνται   μέσα   στο   γάμο   δια   της   τεκνογονίας ,  ενώ   ο   καρπός   του   πνευματικού   έρωτα   είναι  τα  πνευματικά   τέκνα  , οι   αρετές.

                                 Η  αιτία   της   αφιερώσεως    ενός   νέου   ανθρώπου   στο    Χριστό   είναι   η    μετάθεση    του   σαρκικού   έρωτα   στον   θείο  υπό   τον   όρο ότι    υπάρχουν    οι   προϋποθέσεις  για   να   γίνει   αυτή   η   μετάθεση.

    Ο  άνθρωπος   τότε   καθίσταται   αυτάρκης ,  τρέφεται   από   την   σχέση   του   με   τον   Θεό ,  υπερβαίνει   τις   αντιξοότητες ,  που   έτσι   κι  αλλιώς   έχει   ο   χριστιανικός   βίος   του   εγγάμου   ή  του   αγάμου   ανθρώπου     και   καθίσταται  νεκρός    για   τον   κόσμο.

   Δυστυχώς   όμως  τα  πράγματα   δεν   είναι   πάντα   έτσι,   δεν   υπάρχουν   πάντα   οι   προϋποθέσεις    αυτής   της   αναγωγής   και   τότε   δημιουργούνται   προβλήματα ,   που   το    υπόβαθρό    τους   είναι   ερωτικό    και   τον   λόγο   δεν   τον   έχει   ο   Χριστός,   αλλά   ο   Φρόυντ.

  Αντί   να   δημιουργούνται   προσωπικότητες ,  που   αντανακλούν   μία   πληρότητα,    δημιουργούνται    τραγικές   και   ανέραστες     προσωπικότητες,  που   τους   χαρακτηρίζει   η   κεκορεσμένη   ακορεστία.

  Αυτή   η   πραγματικότητα   πλήττει    κυρίως  τον   άγαμο   κλήρο ,   που   ελαύνεται    προς   την   αφιέρωση   και   την   ιερωσύνη   όχι   από   την   αγάπη   για  τον   Χριστό ,  αλλά   από   τις   μίτρες   και   τις   πατερίτσες   και  ό,τι   αυτό   συνεπάγεται.   

Αυτοί    οι   κληρικοί   δεν   θέλουν   να   γίνουν   ούτε   αφιερωμένοι ,   ούτε   παπάδες ,  θέλουν   απλά   να   γίνουν  δεσποτάδες,  αρχιεπίσκοποι,   πατριάρχες   με    κάθε   θεμιτό    και  αθέμιτο   μέσο,  επιζητούν   δηλαδή   μία  λαμπρή   καριέρα ,  την   οποία   δεν   θα   τολμούσαν   να   επιδιώξουν   αξιοκρατικά   μέσα   από  μία   κοινωνική ,  επιστημονική ,  επαγγελματική   καταξίωση.

  Το   Αγιο   Πνεύμα   σ’αυτήν  την   περίπτωση   κάνει   θαύματα ,  το   μόνο  θαύμα   ίσως  που   δέχονται   και   δεν  το  ειρωνεύονται! 

Αλλά   μία  τέτοια  πορεία   μοιάζει   με   την   πορεία   του   γύφτου ,  που   θέλει   να   γίνει   γιατρός,  για   να   βγάλει  λεφτά,   για  ν’αγοράσει   DATSUN , για  να   πουλάει   πατάτες , ίσως   και   ν’αλλάξει   τά   δόντια  του ,  να   βάλει   χρυσά,   για   να   έχει  ωραίο   χαμόγελο  επιδεικνύοντας    το   χρυσάφι   του. 

                             Μήπως  ο   Δημητριάδος   κ.  Ιγνάτιος   θεώρησε   ότι   τα  δόγματα   είναι   πατάτες   ή   καρπούζια  να  τά  πουλάει   στα   παζάρια ; 

  Χαμογελάει -  λέει-   με   συγκατάβαση   όπως  ο   καινούργιος   πάπας
   (θέλει   να   του   μοιάσει   ακόμα   και  στο   χαμόγελο )  προς   αυτούς ,  που   αντιδρούνε   στην   προδοτική   πολιτική  του ,  οι  οποίοι   εκτιμά   ότι   έχουν   ψυχολογικά   προβλήματα ! 

Άς  αναζητήσει   τά  ψυχολογικά  του   προβλήματα   κάπου  στον   Φρόυντ ,  κάπου  στην   πορεία  του   και  άς  αφήσει   τα  ψυχολογικά   προβλήματα   των  άλλων ,  οι   οποίοι  δεν   μπήκαν   στην   εκκλησία ,  για  να   λύσουν  τα   βιοτικά   τους   προβλήματα .

  Ο    Μωϋσής   προτίμησε   συγκακουχείσθαι  τω  λαώ  του   Θεού   ή   πρόσκαιρον  έχειν   αμαρτίας   απόλαυσιν   μείζονα   πλούτον   ηγησάμενος   των   εν   Αιγύπτω  θησαυρών   τον  ονειδισμόν   του   Χριστού,  ακούμε    από   το   χρυσό  στόμα  του   μεγαλειώδους   Παύλου  και   έγινε   τύπος  της  εκκλησίας,  ενώ   ο   σεβ.  Ιγνάτιος   και   οι  οικουμενιστές  ακολουθούν   τον   αντίθετο   δρόμο,   προτιμούν   να   γίνονται   υποτελείς   ευνούχοι   στις   διάφορες   αυλές   εγκαταλείποντας   τον   ονειδισμό   του  Χριστού  και   σύροντας   σ’αυτόν   τον   εξευτελισμό   και   την   εκκλησία. 

  Του   επιστρέφουμε   λοιπόν   τα  συγκαταβατικά   χαμόγελα   λέγοντάς   του   ότι   είναι   γύφτικα    με   χρυσά   δόντια  !!

΄΄Ωραίος κάλλει΄΄