Να σου πώ, δια ποίον λόγον- εκτός του ότι, σου είναι τσατάλια τα νεύρα λόγω εξετάσεων- υποπτεύομαι, δεν εκτιμάς τους γονείς-όπως θα όφειλες- περιστέρι μου;
Επειδή-ένεκα της μικρής ηλικίας - βρίσκεσαι συναισθηματικά, σε ελάχιστη απόσταση, από κείνους.
Έτσι, λόγω της οπτικής γωνίας, απ' την οποία παρατηρείς, αδυνατείς, να δεις την ψυχή τους.
Ακριβώς όπως δε μπορείς να καταλάβεις το σχήμα της παλάμης, σε περίπτωση που εφάπτεται το χέρι- στο πρόσωπο.
Και τρέφοντας αρνητικές διαθέσεις, εκείνη την παλάμη που ακουμπάει στο πρόσωπο
προσπαθώντας να καθαρίσει την αιθάλη της άγνοιας- απ'τα ανώριμα, αχάριστα μούτρα σου-
εσύ, πολύ εύκολα- μπερδεμένο στους δαίδαλους της νεανικής υποκειμενικότητας- θα την περιγράψεις στους φίλους- ως αθλιότατη μούντζα, διδόμενη από γονείς ανεγκέφαλους, που δεν ξέρουνε- λές- πώς - φιλελεύθερα- να φέρονται στα παιδιά τους-γι αυτό-κατά τη γνώμη σου πάντα-τα πληγώνουν και αγνοούν τις ανάγκες τους.
-Οποίαι παρερμηνείαι πράξεων και εντίμων προθέσεων!
-Τι κάνει σ’ αυτή την περίπτωση, ο οδηγούμενος στο εκτελεστικό -ψυχολογικό- απόσπασμα, έρμος γονέας;
-Δίνει, άγια σφαλιάρα, ανάποδη, άραγε;
- Όχι, καλιακουδάκι μου!
Η βία του σώματος -εν οργή- πάντοτε βία γεννάει.
Άπαγε!
Πράττει, απλά, ο γονεύς, το χρέος του, διδάσκοντας έμπρακτο σεβασμό -όσο μπορεί- και περιμένοντας, χρόνια και χρόνια -με προσευχή και αγάπη- μέχρι το παιδί του, να γίνει ενήλικο!
-Και στα πόσα χρόνια, μανδάμ Σαλογραία, το "παιδί" μεγαλώνει;
-Μακάρι και να ξερα!
Κάποτε σε συνέδριο ψυχιάτρων στην Πάτρα, ακούστηκε ως αστεϊσμός η άποψη ότι η εφηβεία, τελειώνει, στα σαράντα πέντε -τριγύρω!
-Χαμογέλα! κάλλιο αργά παρά ποτέ, πικραμένο μου
Ο υπομείνας-δεν θα κουραστώ να το γράφω- εις τέλος,
μονάχα, αυτός, θα γλιτώσει!
Σαλογραία
Πω Πω! Αν και ακόμη ανήκω στην μεριά των παιδιών (όχι των πολύ μικρών) ωστόσο οφείλω να συμφωνήσω...
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας παίρνει κάπου τέσσερις με πέντε δεκαετίες νομίζω, προκειμένου να αρχίσουμε κάπως να βλέπουμε καθαρά ποιοί ήταν οι γονείς μας, οι άνθρωποι που μας μεγάλωσαν, δηλαδή...
Μέχρι τότε,ως παιδιά, μικρότερα ή μεγαλύτερα, μπορεί και να τους θάβουμε με μεγάλα φτυάρια και να νομίζουμε ότι αυτοί είναι οι ...κακοί της όλης υπόθεσης.
Εμείς...είμαστε πάντα οι καλοί και οι...αθώοι, Εμέλια, γλυκειά μου...
:-)
Η καλύτερή σου φράση: "δε μπορείς να καταλάβεις το σχήμα της παλάμης, σε περίπτωση που εφάπτεται το χέρι- στο πρόσωπο."
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν φαντάζεσαι Σαλογραία μου σε πόσους μπελάδες μπαίνουμε όλοι από κακή ..όραση!
Σε φιλώ και μην κουραστείς να..υπομένεις! Κάποτε όλοι στρώνουμε ή μας στρώνουνε..
Ρεγγίνα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτων ποιητικών εικόνων αρχόντισσα
σου έγραψα ένα μεγάλο σχολιάκι, δυστυχώς δεν το έσωσα και ...χάθηκε!
Τώρα δεν θα το ξαναγράψω.
Θα πω απλώς ότι χαίρομαι που με καταλαβαίνεις...
Εξάλλου έχω και παρήγορα σημάδια στον ορίζοντα και η υπομονή μου, γίνεται ευκολότερη...
ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑ ΚΑΤΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΣΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ, ΞΑΦΝΙΚΑ, ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΠΟ ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΛΕΕΙ FILIKITATI. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΦΩΤΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΙΛ ΜΟΥ.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ Η GOOGLE?
ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΥΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ?
Παντα τα λογια σου ειναι βαλσαμο για τους γονεις. Δυσκολη εποχη για γονεις-πριγκιπες , μωρε και για γονεις χωρις καπελα αστα να πανε.Δεν βγαζεις ακρη.
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ δύσκολη εποχή για γονείς, αγαπημένο μου.
Ας παρηγορηθούμε από τα παραδείγματα πολλών υπομονετικών και αγίων γονέων του παρελθόντος.
Προκειμένου να αυξηθεί η επίγνωσή τους,
εκτός των άλλων, χρειάζεται και χ ρ ό ν ο ς επώασης των νοημάτων, που αποθέσαμε στη φωλιά της καρδιάς τους.
Υ.Γ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρομαι στην επί-γνωση των παιδιών μας...
Η καλύτερή σου φράση:
ΑπάντησηΔιαγραφή"δε μπορείς να καταλάβεις το σχήμα της παλάμης, σε περίπτωση που εφάπτεται το χέρι- στο πρόσωπο."
Δεν φαντάζεσαι Σαλογραία μου σε πόσους μπελάδες μπαίνουμε όλοι από κακή ..όραση!
Σε φιλώ και μην κουραστείς να..υπομένεις! Κάποτε όλοι στρώνουμε ή μας στρώνουνε..
Ρεγγίνα
..................
Ανέβασα το σχόλιο που σβήστηκε-με κόπυ πέιστ
Σαλογραία
Πω Πω! Αν και ακόμη ανήκω στην μεριά των παιδιών (όχι των πολύ μικρών) ωστόσο οφείλω να συμφωνήσω
ΑπάντησηΔιαγραφήEmelia
Γίνεται ακόμα; έντονη συζήτηση γιά τη βία των γονιών απέναντι στα τέκνα τους και γιά την προστασία των από τους δήθεν βίαιους γονείς τους. Φυσικά εδώ η καμπάνα πάντα χτυπά γιά τους πατέρες, γιατί το στερεότυπο του αυστηρού και αυτού που ασκεί βία είναι του πατέρα. Γενιές βίας απέναντι στη γυναίκα και το παιδί γαλούχησαν τη σημερινή ταλαίπωρη γενιά των έγγαμων γυναικών που είναι αμέσως έτοιμες να βγάλουν το σπαθί απ' το θηκάρι τους. Οι άντρες φοβισμένοι πιά, αρνούνται να κάνουν οικογένειες και όταν τις κάνουν, δεν αποχτούν πολλά παιδιά. Τότε κατάλαβαν ότι έκαναν λάθος γιατί εκείνα που ανάθρεψαν με τόση αγάπη, στοργή και φροντίδα, τους ΒΛΑΣΤΗΜΟΥΝ, τους ΔΕΡΝΟΥΝ, τους ΚΛΕΒΟΥΝ και περιμένουν με αγωνία να ψοφήσουν. Ποιός θα προστατέψει τους πατέρες; Είναι αλήθεια αυτό που είπε η Διαμαντοπούλου ότι 1.500.000 οικογένειες δεν έχουν κανένα παιδί; Πόση ευτυχία είναι άραγε το παιδί όπως έλεγαν παλιότερα οι δικοί μας γονείς; Πόση ανοχή πρέπει να δείξει ακόμα το ταλαίπωρο ποινικό μας σύστημα απέναντι στη βία των κακομαθημένων κανακάρηδών μας; Ευτυχώς ή δυστυχώς ξεχάστηκε η φρικτή ιστορία της δολοφονίας του Άλεξ από ανήλικα παιδιά. Ο ανήλικος δεν έχει μόνο δικαιώματα. Έχει και υποχρεώσεις τις οποίες πρέπει να τηρεί, αλλιώς υπάρχουν και ποινές που πρέπει κάποτε να ενεργοποιηθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήμου αρέσει η οπτική που θέτεις και τη θεωρώ πάρα πολύ σοβαρή.
Πρέπει να τεθεί το θέμα σε ξεχωριστή ανάρτηση...
Σ ευχαριστώ...
;-)
Αγαπητότατη, Χριστός ανέστη. :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέγεις, μεταξύ άλλων:
"εσύ, πολύ εύκολα- μπερδεμένο στους δαίδαλους της νεανικής υποκειμενικότητας- θα την περιγράψεις στους φίλους- ως αθλιότατη μούντζα, διδόμενη από γονείς ανεγκέφαλους, που δεν ξέρουνε- λές- πώς - φιλελεύθερα- να φέρονται στα παιδιά τους-γι αυτό-κατά τη γνώμη σου πάντα-τα πληγώνουν και αγνοούν τις ανάγκες τους."
Και το θέμα είναι: (σωστά, μεν, αλλά) ποίο το ποσοστό αυτών των γονέων με τέτοια παιδιά; Εμένα μου έρχεται στην διάνοια μόνο μια θεία τέτοια, ενός φίλου, που γνωρίζω... :D
Αυτό είναι θαυμάσιο, πάντως:
"- Όχι, καλιακουδάκι μου!
Η βία του σώματος -εν οργή- πάντοτε βία γεννάει.
Άπαγε!"
Όπως έλεγε ο Σαράντος Καργάκος σε σχετικό του κείμενο:
"Στα παιδιά δεν απλώνουμε χέρι, τους δίνουμε το χέρι". Αυτό ακριβώς και πιο αυστηρά λέγαν οι Πατέρες, ο γέροντας Πορφύριος κτλ.
Τέλος πάντων, στην σημερινή εποχή, γενικά δεν νομίζω ότι έχουν ευρεία ισχύ πράγματα περί χάσματος γενεών, με ανώριμα τέκνα και σοφότερους γονείς κτλ.. Το χάσμα αυτό δεν υπάρχει, αν μιλάμε για την γενιά της μεταπολίτευσης και μετά, όπως λένε και οι κοινωνιολόγοι και ο γέροντας Παΐσιος με άλλο τρόπο.
Επίσης, εκτός από την "εκτίμηση", που βεβαίως και βεβαιότατα συμφωνώ απόλυτα ότι χρωστάνε τα παιδιά στους γονείς τους -όπως και σε όλους-, χρωστάνε επίσης στην γενική σημερινή περίπτωση και την ανυπακοή και την αψήφηση των εντολών τους. Όπως έλεγε και ο Πατροκοσμάς, θα λάβουν πολύ μισθό για αυτήν τους την ενέργεια, αφού οι περισσότεροι βρίσκονται μακρυά από τον δρόμο του Χριστού. Πόσω μάλλον όταν ένας γνωστός μου πατήρ διδάσκει στο μεγαλωμένο, πλέον -πέραν των τριάντα- τέκνο του ότι το μεγαλύτερο ιδανικό στην ζωή ποιο άλλο είναι παρά το ...σεξ. :D
Είνα τελείως άγευστος, βέβαια, του Χριστού και της Χάρης. Κρίσιμη λεπτομέρεια. :D
Τέλος πάντων... μεγάλες ιστορίες, και πρέπει να μιλάμε πάντα ποσοστιαία. Να ευχηθώ όλοι οι γονείς, συγγενείς, αλλά και σύζυγοι, και έχοντες εξουσία,εν πάση περιπτώσει, να έχουν αυτήν την απαλότητα της καρδιάς... Αμήν. :D
Φιλαλήθη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμε τα υπέροχα σχόλια και τα τεράστια χαμόγελα
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος...
Γράφεις:"Και το θέμα είναι: (σωστά, μεν, αλλά) ποίο το ποσοστό αυτών των γονέων με τέτοια παιδιά; Εμένα μου έρχεται στην διάνοια μόνο μια θεία τέτοια, ενός φίλου, που γνωρίζω..."
......................
Δεν έχω κάνει έρευνα, περιστεράκι μου, αλλά...σε διαβεβαιώνω ότι το ποσοστό είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερο από το εμπίπτον στα δεδομένα της προσωπικής σου εμπειρίας.
Επειδή είσαι νέος και ωραίος όπως μαθαίνω από τις...θαυμάστριες, δεν δέχεσαι μάλλον εξομολογήσεις ωρίμων κυρίων και κυριών(επί των σωψύχων τους)- που δέχεται η ταπεινότητά μου, διότι, ο καθένας στον ομοιο(παθή) ανοίγει την καρδιά του.
Σου θυμίζω επίσης ότι την κάθε μου ανάρτηση
την απευθύνω σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ πρόσωπο που έχω στο μυαλό μου- συνήθως νεαρό στην ηλικία.
Η κάθε ανάρτηση πηγάζει από την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου ΕΜΠΕΙΡΙΑ και σχέση, με τους ανθρώπους τριγύρω...
(συνεχίζεται)
(συνέχεια απάντηση προς Φιλαλήθη)
ΑπάντησηΔιαγραφή.......................
Και τέλος, ακόμα και αν υπήρχε μόνο ΕΝΑ παιδί που "φτύνει" τους γονείς του στη χώρα μας, ΑΝ εκείνο το παιδί ήταν το δικο μου π.χ.
αυτό θα συνιστούσε επαρκή αιτία, προκειμένου για να αισθάνομαι ως γονιός, την πικρία της αρκούδας.
Οι στατιστικές έχουν μια χρησιμότητα για τα υπουργεία.
Για τους ζωντανούς ανθρώπους ΔΕΝ σημαίνουν ΤΙΠΟΤΑ σε περίπτωση ΑΝΑΠΟΔΙΑΣ.
Ας πούμε ότι η πιθανότητα για να πάθει εμβολή κάποιος από εγχείριση καταρράκτη, μπορεί να είναι μία στο εκατομμύριο, αλλά αν αυτή η μία στο εκατομμύριο, είναι η δική μου θεία η Ελένη, εγώ έχασα μια θεία, και την κλαίω ακόμα! (αληθινό περιστατικό...έπαθε εμβολή από θρόμβωση μια εβδόμαδα μετά το χειρουργείο το επιτυχές του καταρράχτη)
...................
Για το θέμα της ευλογημένης ανυπακοής συμφωνώ και επαυξάνω.
Ο δικός μου πατέρας, το είχε μεγάλο καημό που ήμουνα όρνιο, που δεν έκανε κόρη "ξύπνια, ντερμπεντέρισσα και...φραχτοπήδα!"
Μη ρωτήσεις επεξηγήσεις για το "φραχτοπήδα"!
Γκλόρυ γκλόρυ αλληλούιαααααααα!
;-)
@Σαλογραια
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός ανέστη και καλησπέρα...! :D
Πράγματι υπερέβαλα στο πόσους γνωρίζω· είναι όντως παραπάνω. :-) Παραταύτα, συνήθως δεν τηρούνται όλες οι προϋποθέσεις. Μπορεί λ.χ. να είναι οι μεν μπερδεμένοι και οι δε γίνονται προς ώραν "αντίχριστοι" με την έννοια της εναντίωσης στο είδωλο αυτό του Χριστού που πολλάκις είναι διαμετρικά αντίθετό Του. Έτσι συνέβαινε με μια προ ετών "γνωστή" μου -θαυμάστριες δεν έχω, ούτε θα ήθελα να έχω, λυπάμαι... :D -, που είχε κατά βάθος αγνή και φιλόχριστη ψυχή. :) Και περισσότερο, ήθελε να έρθει "σε λογαριασμό", όπως έλεγε ο γέροντας Παΐσιος.
"...αυτό θα συνιστούσε επαρκή αιτία, προκειμένου για να αισθάνομαι ως γονιός, την πικρία της αρκούδας."
Σε αυτό θα συμφωνήσω ή μάλλον θα 'συγκαταβώ'. Πάντως, θαρρώ ότι μάλλον το πρόβλημα είναι να δέχεται κανείς διαταγές και όχι να δέχεται προσβολές και τα τέκνα τουλάχιστον δεν το συνηθίζουν τούτο, από όσο λίγο ξέρω. :D
Από την άλλη, και η πίκρα ανθρώπινη είναι και έχω δεχτεί παράπονα από ένα πρόσωπο μεγαλύτερης ηλικίας ειδικά για αυτήν την συμπεριφορά. Και θεωρώ πολύ όμορφο και γλυκό να θέλει κανείς να παρηγορήσει κάποιον για κάτι τέτοιο. :)
Χαίρομαι, τέλος, που συμφωνούμε για τα της ανυπακοής......! Μακάρι να την εφάρμοζαν περισσότεροι, διότι, όπως λέει και ο Μέγας Βασίλειος, δεν ξέρω ποιον να πρωτοκλάψω...
Εύχομαι ευλογημένη συνέχεια στις ωραίες αναρτήσεις... :) Και ελπίζω να μην φάνηκα όσο επικριτικός το συνηθίζω, αλλά τουναντίον... :D
Και μια που πιάσαμε τα αλληλούια, ιδού και ένα σχετικό άσμα ενός συγκροτήματος που έχω φιλοξενήσει στο ιστολόγιο κατά το παρελθόν έτος. :) Όσοι κατέχετε αγγλικά, δώστε βάση στους στίχους. :)
http://www.youtube.com/watch?v=gvoVbUiz42c