Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Φέρτε μου το Θεό, θα συννενοηθώ αμέσως-Οδ.Ελύτης

Φέρτε μου το Θεό, θα συννενοηθώ αμέσως.
Με τους ανθρώπους είναι το δύσκολο!

Οδ. Ελύτης
Posted by Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου at 11:26 μ.μ.

7 σχόλια:

  1. Ανώνυμος19 Δεκεμβρίου 2010 στις 6:28 π.μ.

    Πετυχημένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος10 Ιανουαρίου 2011 στις 12:01 μ.μ.

    Καλημέρα Σαλή!

    Μεγα το Μυστηριο της Ανομιας!
    Ενα απο αυτα ειναι η πληρης ασυνεννοησια!
    Συγχρονος Πυργος της Βαβέλ!

    *******************************************

    Αυτο ακουγεται απλο, δεν ειναι ομως!

    Πως εξηγειται με την λογικη να μην μπορουνε δυο άνθρωποι να ... συννενοηθουνε;

    Ασπρο λεει ο ενας, μαυρο απαντά ο άλλος!

    Και επιτηδες να το εκανες, δεν θα το πετυχαινες!

    Σε γραφειο στοιχημάτων να πονταρες ολα τα χρηματα σου - δεν θα μπορουσες να το 'στησεις'!

    Ενα πολυ χτυπητό παραδειγμα:

    οταν χαλάει μια σχεση ή χωρίζει ενα αντρόγυνο.
    Η πληρης Ασυννενοησια!
    Ο καθενας απο την πλευρα του νομιζει οτι εχει δικαιο!

    Και το χειρότερο όλων - και αυτο φοβαμαι για τις επομενες γενιές:

    Αυτη η ασυννενοησια θα επεκταθει και μεταξυ των Γονιών και παιδιών!

    Το τι θα τραβηξουνε τα παιδιά μελλοντικα απο τους γονεις τους - δεδομενου οτι οι σημερινοι γονεις ειναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΓΕΥΣΤΟΙ της Ορθοδοξου ΠΙστεως και του ΑΓωνος εν τη Εκκλησια -

    - θα κοιταει ο Θεός τα παιδιά απο τον ΟΥρανο και θα κλαιει!

    Με αυτα που θα τραβανε απο τους γονεις τους και εξαιτιας των γονιών τους!

    Ο συγχρονος Πύργος της Βαβέλ!

    Να γιατι ξεκινησα το σχολιο μου με το "Μεγα το Μυστηριο της Ανομιας και του Σκοτους"!

    Δυστυχως!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου10 Ιανουαρίου 2011 στις 12:33 μ.μ.

    Μυρμιδόνα
    όσο πιο διανοούμενος γίνεται ο άνθρωπος, τόσο και εξατομικεύεται η προσωπικότητά του και αυτή η εξατομίκευση, μαζί με την προσκόλλησι στο ί δ ι ο ν θέλημα, τον απομακρύνει από την αγάπη του συνάνθρωπου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος25 Μαΐου 2013 στις 1:43 μ.μ.

    Όπως πρώτα συλλαμβάνουμε νοητικά και μετά κτίζουμε ένα οίκημα, που προηγουμένως δεν υπήρχε, έτσι μάλλον κτίζουμε και το πνευματικό μας σπίτι για να κατοικήσουμε τώρα, αλλά και στο Μέλλον.
    Όπως αυτόνομα και με αγάπη μόνον του εαυτού μας αδυνατούμε να κατασκευάσουμε κάτι μεγαλύτερο από μία καλύβη, έτσι και με την συνεργατική ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ των άλλων δομούμε κάτι πολύ ογκωδέστερο και ποιοτικότερο.
    Έτσι όμως οδηγούμεθα και σε άλλα, άυλα "κτίσματα", ωσάν το κτίσμα του αγαθού και το κτίσμα του πονηρού (αναλόγως) με τεράστια συνθετική δύναμη!
    Εάν ένα δις. ανθρώπων, σκέπτονται ταυτοχρόνως μια ιδέα, είναι αδύνατο το καλό ή κακό "υποστατό" αυτής να το ευρίσκουν μπροστά τους και να τους περιβάλλει;
    Δόμημα αγαθό είναι η αξιωματική αγιοσύνη που απονέμεται σε κάποιους μάρτυρες, που δεν ισοπέδωσαν την συνείδησή τους... ίσως και την υπερβατικολογική ακόμη.
    Δόμημα πονηρόν είναι η εκθείαση ιστορικών, επί μηδενί, φονέων και η αποδοχή των ενεργειών των για τα πλούτη και τα αξιώματά μας.
    Δόμημα αγαθόν είναι η πίστις και η ένταξις στην παραδοχή ΕΝΟΣ, ΑΓΑΘΟΥ, Υπέρτατου Δημιουργού (όχι κατ' ανάγκην ανθρωποκεντρομορφικού... αφού είναι Πατήρ των παντός των πάντων, ως νόησις νοήσεως).
    Δόμημα πονηρόν το ακριβως αντίθετο, ο Δημιουργός "παίκτης" ζαριών ως θεατής στην ζούγκλα του αλληλοσπαραγμού... ΧΩΡΙΣ αγαθή αιτία, έτσι, για την ψυχαγωγία, ή ίσως και οπαδός της επιλεγμένης ομάδας φυσικών ολετήρων.
    ΤΟ ΓΑΡ ΑΥΤΟ ΝΟΕΙΝ ΕΣΤΙ ΤΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ... κτίζουμε με την σκέψη, όπως και με τα χέρια, αισθητά άμα και υπεραισθητά... που ίσως κάποτε τα συναντήσουμε ως παραδείσους, ή ακόμη και "Βαλχάλες" για τους γενναίους... ότι "ωκοδόμησεν" εν παρούση ζωή ο καθείς.
    Ένας αέναος πόλεμος, που οι (εν γνώσει μας) αρχιστρατηλάτες, αναλόγως των πληθών που εντάσσονται αυτοβούλως* στον πολύμορφο στρατό των, τον κερδίζουν τακτικά περισσότερο ή ολιγώτερο, ποτέ όμως ολοκληρωτικά, γιατί έτσι είναι σκαριφημένο το σχέδιο της φύσης του ΕΝΟΣ, να αλληλοελέγχεται από αντιτιθέμενες δυνάμεις για να μη καταρρεύση στο απόλυτο κενό της ακινησίας... κινητικές δυνάμεις στην ύλη... κόσμος συναισθημάτων και ψυχοκινητικής στα καθ΄ ημάς, φυγόκεντρος και κεντρομόλος.
    Και οι δύο πόλοι έχουν ισχύν και έτσι φαίνεται πως ορίζουν τις ζωές μας ως υπέρτατες Δυνάμεις επί γης.
    Ένα ΚΑΛΟ ερώτημα είναι εάν ο εκτός ύλης κόσμος χρειάζεται και αυτός "αντιτιθέμενες" δυνάμεις για να μη καταρρεύση... αλλ' οψόμεθα και εν τη Μεταβάσει ίσως μάθουμε... εάν το αξίζουμε.
    Πάντως έν είναι βέβαιον, για τον σύγχρονο οιηματία "υπεράνθρωπο"... πως όλα μπορεί θεωρητικά πλέον ίσως να τα "ποιήση" εκτός του να ποιήση τον (προ της ύπαρξης του σκεπτομένου είδους του) Ποιητή των πάντων... με όση σημασία μπορεί να έχει αυτό για τους περίσκεπτους αθέους και ου μόνον... αρχαία φιλοσοφικά δόγματα που έχουν στοιχειωθή καί με την λογική.

    *
    Η Αυτόβουλη, ή και ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ τοποθέτηση οδηγεί ίσως και στην δικαία αποφυγή ακόμη και ευλόγων "ιδιοτελών" ερωτημάτων , τρόπον τινά θεοδικίας... με άπαντα τα διαλεκτικά επακολουθήματά των!
    Φαίνεται ως ρίσκο αλλά μετά χαράς το παίρνω, κερδίζοντας απέραντο χρόνο μη γινόμενος σχολαστικός...

    Έρρωσο και carpe diem.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου25 Μαΐου 2013 στις 9:49 μ.μ.

    ;-)

    Φιλ. ανων.των 1:43μ.μ.

    Μετά από μια μέρα δύσκολη κατά την οποία δεν ξέρω τι ακριβώς άδραξα από την ημέρα αλλά ένα δεύτερο περιστεράκι άσπρόμαυρο αυτή τη φορά το έπιασα πάλι σε μια αίθουσα που σουλάτσερνε...

    Το σχόλιο βαθυνούστατο.
    Τι να προσθέσω η αδαής;
    Μόνο θερμές ευχαριστίες!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος25 Μαΐου 2013 στις 11:08 μ.μ.


    youtube.com/watch?v=I85ApzR43jU

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου25 Μαΐου 2013 στις 11:22 μ.μ.

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)