Όσο μπορείς
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Α, μπράβο, να'το κι αυτό το ποιηματάκι, το τόσο γνωστό και τόσο ωραίο κατά τη γνώμη μου. Ευχαριστούμε. Καλό απόγευμα, καλό μήνα από αύριο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο μου καλό μήνα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το ποίημα ήταν μια από τις πρώτες σφραγίδες που σφράγισαν την παιδική μου ψυχή...
Αυτό πού κάνει τήν ζωή μας ξένη καί φορτική σέ εμάς καί στούς άλλους καί στήν κατάχρηση τού ανεκτίμητου θεϊκού δώρου τού λόγου, είναι ή αμαρτία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αργολογία, ένα από τά πολλά τέκνα της αμαρτίας, σκοτώνει τήν συνείδηση απέναντι στόν εαυτό μας μέσω τής σπατάλης τού θεϊκού λόγου.
"Τούτο προσπάθησε τουλάχιστον νά κάμεις", λέει ό ποιητής..
Αν δέν νεκρωθεί κάθε ρίζα αμαρτίας, όλες οί προσπάθειες μας θά είναι μάταιες.
Χαρούμενη ζωή μέ τιμή καί αξιοπρέπεια, δέν προσφέρουν οί ηθικοί κανόνες καί συμβουλές, αλλά ή ένωση μέ τόν Κύριο Ιησού Χριστό πού νεκρώνει εντός μας τήν αμαρτία.
Θρηνώ και οδύρομαι
ΑπάντησηΔιαγραφή(όχι μόνον όταν εννοήσω τον θάνατον κατά το ψαλμικόν) αλλά και όταν βλέπω να αναφέρονται στο "Όσο μπορείς" του τρισμέγιστου αλεξανδρινού με το υποκοριστικόν.
Ε λοιπόν όχι αγαπητέ φίλε, δεν πρόκειται για ποιηματάκι. Πρόκειται για ποιηματάρα και όσον αφορά στο περιεχόμενο και όσον αφορά στη μορφή. "Δηλαδή έλεος" που λένε και οι νέοι!!!!
Το πόσο έχω μισήσει τα υποκοριστικά δε λέγεται. Το μόνο που δεν άκουσα ακόμα είναι το υποκοριστικόν του φόνου. Όλα τα άλλα τα ακούσαμε. Έλεος κύριε Πρόεδρε!!!!
Αυτό το συνοφρυωμένο μουτράκι στη φωτό νομίζω ότι κάπου το έχω ξαναδεί ή το ΄χω φανταστεί να ανήκει στην παιδική σου ψυχή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια-
Ανων.
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
Δεν είναι συνοφρυωμένο το σημερινό κοριτσάκι.
Το άλλο είναι συνοφρυωμένο που κάθεται στο καρεκλάκι με το ένα πόδι πάνω στο άλλο...
Το σημερινό έχει απλώς μια ...περίσκεψη στο ύφος...( από πέντε ετών και κάτω...)
Καλέ συ που κοπανιέσαι με τα υποκοριστικά, ηρέμησε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το είπε με κακή διάθεση για τον ποιητή, το παιδάκι με τρυφερότητα εξεφράσθη...μπα για Όνομαααα! :-)
"Χαρούμενη ζωή μέ τιμή καί αξιοπρέπεια, δέν προσφέρουν οί ηθικοί κανόνες καί συμβουλές, αλλά ή ένωση μέ τόν Κύριο Ιησού Χριστό πού νεκρώνει εντός μας τήν αμαρτία".
ΑπάντησηΔιαγραφή...............
Αγαπημένο μου, κρατώ ιδιαιτέρως αυτή τη σκέψη και σ'ευχαριστώ.
Καλό βράδυ...
Νομίζω πως αν κάποιος ενωθεί με τον Κύριο Ιησού όπως λέγει ο ανώνυμος σχολιαστής, δεν τον βλάπτει στό ελάχιστο, "η ανοησία των σχέσεων και συναναστροφών" που λέγει ο ποιητής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουναντίον αλλάζει το "μικροκλίμα" του χώρου που βρίσκεται, προς όφελος των λοιπών, των αδαών και μόνο με την παρουσία του! Και προς πίστωση των γραφομένων, όρα τον κατά πλάτος βίο του Αγίου Ανδρέου του Σαλού και του Αγίου Συμεών Εμέσσης, επίσης...
Εμείς οι λοιποί που βρίθουν τα πάθη μέσα μας (κάποιος μου ψιθύρισε ότι με χαρακτήρισες εμπαθή, χρυσαφένια μου), γιά το δικό μας καλό συμφέρει να απέχουμε απ`τα πολλά...όντες αδύναμοι!
Καλή μέρα και Καλό μήνα!
Καλημέρα καλό μήνα και καλή εβδομάδα σε όλους.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τα πλέον αγαπημένα του λατρευτού Καβάφη το ΄΄Οσο μπορείς''
Ευχαριστούμε που μας το θύμισες..
Σωτηρία
Γρηγόρη Ζαγοραίε
ΑπάντησηΔιαγραφήμου άρεσε η τοποθέτηση...
Εμπαθείς είμαστε ΑΠΑΝΤΕΣ...δεν συνηθίζω να ψιθυρίζω...συνήθως φωναχτά τα λέω εδώ μέσα, ακούει ο καθένας...και να μην πιστεύεις σε ψιθύρους δολίους...μπορεί να πλανηθείς και να ψυχραθεί η χριστιανική σου αγάπη...και τότε θα κλάψουν οι άγγελοι με δάκρυ κορόμηλο...
Ο καθένας εξετάζει τον εαυτόν του και...πορεύεται...
Αν κάποιος είναι μες στις πολλές κινήσεις και ομιλίες και δε βλάπτεται, μπράβο του...
Προσωπικά...βλάπτομαι-ως εξαιρετικά εμπαθής- και προσέχω και όσον δύναμαι απέχω...
Σωτηρία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, καλό μήνα, καλή εβδομάδα,όλα καλά και ευλογημένα...
Ο στίχος του Καβάφη ειναι βαθύτατος, δυνατός και ειλικρινής.
Συγκινήθηκα βαθύτατα όταν έμαθα ότι ζήτησε ιερέα και εξαγόρευσε ό,τι τον βάραινε, λίγο πριν να πεθάνει...
Αυτό δεν το σημειώνουν τα σχολικά εγχειρίδια...τάχα δεν τους αφορά...τάχα τους ενδιαφέρει μόνο η τέχνη του...
Έτσι είναι Γρηγόρη Ζ., όπως τό γράφεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς γραφτεί καί αυτό..
"Δέν μπορεί κανείς νά α μ ε λ ή καί νά π ρ ο φ α σ ί ζ ε τ α ι πτώσεις του είτε περιστάσεις είτε φορτία' διότι «όσοι έλαβον τόν Κύριο - διά λουτρού παλιγγενεσίας- έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσαι» ( Ιωαν. α' 12 ), καί τούς είπε: «Νά σ χ ο λ ά σ ε τ ε, νά ή ρ ε μ ή σ ε τ ε καί νά γ ν ω ρ ί σ ε τ ε ότι εγώ είμαι ό Θεός καί ότι εγώ είμαι ή Άπάθεια» (προβλ. Ψαλμ. με' 11). Είς αυτόν τόν Θεόν ανήκει ή δόξα είς τούς αιώνας τ΄ν αιώνων. Αμήν."
Κλίμαξ Αγ. Ιωάννη του Σιναΐτη, Λόγος κθ'19
καλό μήνα λοιπόν....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένος ο Καβάφης...
Μέριλ καλό μήνααα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε σθένος!
;-)
Μα καλά απ του κόσμου τη συνάφεια πως μπορείς να ξεφύγεις Σαλογραία μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως τα κατάφερνεις με οικογένεια; Τι είναι αυτό που δε διακρίνω;
Να φεύγεις τροπικώς κι όχι απαραίτητα τοπικώς- κατά πατέρα Πορφύριο- δεν είναι άραγε για τους κατά Χάριν δυνατούς;
Πιστεύω έχεις πάρει είδηση πως έχουν χαθεί δύο δημοσιεύσεις σου και αντί 11 έχεις 9 το μήνα Οκτώβρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛάμπρο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'ευχαριστώ για την αγάπη...
Δεν έχει χαθεί δημοσίευση...απλά γίνεται...αόρατη για κάποιους δικούς μου λόγους...
Ο καθένας καταφέρνει ό,τι του δίνει η δύναμη του Θεού, οι κοινωνικές συνθήκες εργασίας του, και η προαίρεσή του...βασικά είναι ο τρόπος...δευτερευόντως και ο τόπος...
Προσωπικά τη μεγαλύτερη μοναξιά τη νιώθω στους πολυσύχναστους δρόμους της μεγάλης πόλης και στα αεροδρόμια...
Σ ευχαριστώ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω τη μοναξιά να σπρώχνει στη συνάφεια του κόσμου , στις συναναστροφές και στις ομιλίες-και σ άλλα που δε λέγονται.....
¨Εχει αυτή την ικανότητα η άτιμη.
Το χω βιώσει στα μεδούλια μου και θέλω να το σιχαίνομαι, όσο κι αν με έλκει εκεί πίσω σ αυτό το σαγηνευτικά αυτολυπητικό περιβάλλον της.
Άραγε ο ποιητής αυτό βίωνε;
Ή το υγιές της περίπτωσης, με προσευχή και νηστεία;
Ιδού η Ρόδος κλπ που λέμε....
Εν αντιθέσει με σένα, εγώ χαίρομαι στους πολυσύχναστους δρόμους και τα αεροδρόμια...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαμιά φορά έχω και προσευχή και τους αγκαλιάζω όλους εν πνεύματι!
Όταν είμαι με λίγους και δεν μπορώ να διαλάθω της προσοχής τους ... έρχομαι σε αμηχανία!
Σημασία έχουν οι λογισμοί και όχι ο τόπος και η πληθύς των ανθρώπων...Γιαυτό έχομε περιπτώσεις, που άγγελοι επιτιμούσαν ερημίτες γιά την εν λογισμοίς συνδιατριβή τους μέσα στόν κόσμο! Όρα την περίπτωση του Αγίου Πιτυρούν στο Λαυσαϊκό.
Γρηγόρη μου συμφωνώ μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι επίσης, άλλο η αίσθηση της χαράς και άλλη η αίσθηση της μοναξιάς...
Μπορούν και να συνυπάρχουν...συμφωνώ και γω...στους δρόμους,και στα αεροδρόμια επειδή νιώθω ότι δεν με παρατηρούν ιδιαιτέρως, κάνω πιο θερμές προσευχές παρά στο ναό, που είμαστε ο ένας επάνω στον άλλον, και όπου πρέπει να κρύβω την εσωτερική μου κατάσταση για να μη βλέπει ο πλησίον...και...σκανδαλίζεται...
Βέβαια κάνουμε μια κουβέντα, χωρίς να ορίσουμε εξαρχής -όπως θα έπρεπε- τους όρους μοναξιά και μοναχικότητα...
Είναι δυο διαφορετικές καταστάσεις.
Μοναξιά έχω όταν δεν υπάρχει άλλη φυσική ανθρώπινη παρουσία. Αυτό μπορεί να με κάνει να χαίρομαι, μπορεί να με κάνει και να λυπούμαι.
Εξαρτάται τι θα επιλέξω,
και πώς θα ε ρ μ η ν ε ύ σ ω τα γεγονότα
μέσα στο μυαλό μου.
Μοναχικότητα μπορώ να βιώνω και όταν κινούνται γύρω μου μυριάδες...και να είναι είτε λυπημένη μοναχικότητα, είτε χαρούμενη μοναχικότητα, εν Αγίω Πνεύματι.
Εύγε χρυσαφένια μου...με ανέπαυσες με το διευκρινιστικό σου σχόλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον είμαστε απ`το ίδιο γένος...γι`αυτό αγαπιώμαστε!
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓρηγόρη μου
Οι ...κοσμοκαλόγεροι μεταξύ τους...συννενοούνται!
Τώρα κοσμοκαλόγεροι, π....καλόγεροι ο Θεός ξέρει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓρηγοράκη
ΑπάντησηΔιαγραφήναι ναι...μόνο ο Κύριος , γνωρίζει, αλλά...λέμε τώραααα! ;-)
Κι εγώ στο πλήθος νιώθω ν'αγαπάω όλο τον κόσμο,...φτάνει να μη μου πατήσει κανείς τον κάλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια φορά ήμουν σ΄ένα μποτιλιάρισμα με τις ώρες,ζέστη, μπίχλα,κι ΄ολα τα συναφή.Κάτι σκέφτηκα και 'έπιασε το καλό μου κιάρχισα να προσεύχομαι για τους οδηγούς που έρχονταν από το άλλο ρεύμα το οποίο ήταν άνετο και χαλαρό καθώς και για τους λοιπούς μποτιλιαρισμένους συντρόφους.
Οδηγός,αμάξι και Κύριε ελέησον...
Ωσπου,απ'την πολλή... κατάνυξη, μάλλον ξεχάστηκα κι ενώ οι μπροστινοί μου είχαν προχωρήσει καμια εκατοστή μέτρα π.χ. έγώ στην κοσμάρα μου.
'Οπου άρχισαν οι πισινοί μου να κορνάρουν ,να βρίζουν,να μουτζώνουν, να με στέλνουν να πλύνω πιάτα κλπ και τότε να δεις για πότε έσκασε το μπαλόνι της ευσεβούς κατανύξεως και από ιππότης της ασφάλτου μεταμορφώθηκα σε νταλικιέρη τριαξονικού...
Γι'αυτό νομίζω, καλά τα λέει ο ποιητής:
Οι σχέσεις και οι συναναστροφές με την καθημερινή ανοησία του ΙΔΕΑΤΟΎ εαυτού μας,μεταμορφώνει τη ζωή μας σε ξένη,φορτική...
Φιλιά-
Στέλα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήεσύ είσαι ο μεταμορφωμένος νταλικιέρης τριαξονικού;
Πολύ γέλασα!
Μας προσγείωσες!
Αχαχα!
Αυτή είναι η άτιμη η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!
Είμεθα όλοι... υπεράνω, αρκεί να μη μας πατήσει κανας αδελφός εν Κυρίω παρατεταμένα τον κάλο..αν μας τον πατήσει, τότε γινόμεθα αυτομάτως ...υποκάτω,και πάραυτα, μας πήρε ο Εξαποδώς και μας εσήκωσε!
Γι αυτό επιμένω ότι η π ρ ά ξ η αποκαλύπτει στα δικά μας τα μάτια την αληθινή μας υπαρξιακή ποιότητα...
Σαλογραία μου
ΑπάντησηΔιαγραφή...όπως πολύ σωστά είπες φυσικά και δεν τους
ενδιαφέρει...σιγα σιγα δεν θα τον διαβάζουμε κιολας στα βιβλία του σχολείου ,θα το δεις...
...ταλαιπωρούμαι απο ένα έντονο συνάχι κι έχω και πυρετό...
...αν και κάποιος άλλος το βιώνει ,περαστικά.
καλό βράδυ σε όλους,και σε σένα λατρεμένη Σαλογραία μου...
Υ.Γ....να σου πώ και κάτι στενάχωρο...απέβαλα 10 εβδομάδων καιλυπήθηκα πολύ.....
Σωτηρία.
Στη φώτο είσαι σύ Σαλογραία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι,
ΑπάντησηΔιαγραφή:-) είναι η σαλο...μπέμπα στο "περίκλειστο δωμάτιο της προσωπικής (της) εμπειρίας" στη Μελβούρνη της Αυστραλίας...όπου έζησε από τα δύο μέχρι τα πέντε της χρόνια.
Τη φωτό την τράβηξε και την εμφάνισε μόνος του, ο μακαρίτης ο πατέρας μου, που ένα φεγγάρι, δούλεψε και ως φωτογράφος...
Μου αρέσει σε αυτή την εικόνα, το ύφος του βλέμματος...
Σωτηρία, περιστεράκι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου άναψα κεράκι και ευχήθηκα για ταχεία ανάρρωση...
Κάθε εμπόδιο για καλό, λέει ο σοφός μας λαός και το πιστεύω.
«Τοις αγαπώσι τον Θεόν, π ά ν τ α συνεργεί εις αγαθόν», διαβάζουμε στην Αγία Γραφή...
Θα περάσει... και ο πόνος της αποβολής και το κρυολόγημα...
...Αυτό εξάλλου επέτρεψε ο Κύριος...και Εκείνος γνωρίζει -μ ό ν ο- τους λόγους...
και αν Εκείνος ήθελε να κρατηθεί το παιδί θα κρατιόταν μακάρι και να τίναζες τα χαλιά της αρκούδας ή και να χόρευες δέκα ώρες τη μέρα, σάμπα!
Δια πολλών θλίψεων, καθημερινά παιδαγωγούμαστε, αγαπημένο μου...
θυμάμαι και γω –ακόμη- κάτι ποτάμια δάκρυα για μια επαπειλούμενη αποβολή που με τριγύριζε στο δεύτερο παιδί...ήθελε η Παναγία και το κράτησα και έδωσα το όνομά Της...
Του Κυρίου πάσα η γή και το πλήρωμα...
Σε φιλώ σταυρωτά - φάε καμιά σουπίτσα με μπόλικο φρεσκοκομμένο σκόρδο...το φυγαδεύει το κρυολόγημα, εις χώραν μακράν...
``````````````ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ```````````````
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα έναν κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου...για το καλό μου
Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα,
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα...για το καλό μου...
Είδα τον δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο,
είδα τα χέρια μου πρισμένα από το ξύλο--είδα τα νευρα μου σιγα σιγά να σπάνε..με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε..
για το καλό μου,για το καλό μου..
ωσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου..κι ειμαι στον θάλαμο 9 για το καλό μου..
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου.
`````````````````````
Είδα να κόβουν την μπουκιά από την μπουκιά μου
ρούχα να φτειάχνουν απ τα ρούχα τα παλιά μου,
για το καλό μου..
Είδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα,
είδα τον γέρο μου να φεύγει για τα ξένα ,για το καλό μου..
είδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα,
είδα να θέλω να ξεκόψω από σένα,
Είδα χαράματα να με τραβούν στο τμήμα..
για να γλιτώσω το κελί από το ποιμα
Για το καλό μου
για το καλό μου
Ωσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάπωδες στροφές για το καλό μου
κιειμαι στον θάλαμο 9 για το καλό μου
Στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου
````````````````````````````````Γ.Μηλιωκας
Αγαπημένο μου που μου έστειλες τους στίχους ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνοίγεις μεγάλη κουβέντα με αυτούς τους στίχους...
Θα την κάνουμε κάποια στιγμή...
Και πάλι σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ...
Το αφιερώνω σε αυτά τα παιδιά που βάλαν τις βόμβες αγαπητή Σαλογραία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρ΄σει να το ακούω από τον Λ.Μαχαιρίτσα
αλλά μου αρέσουν οι στίχοι.
Ετσι να μην κουράζουμε με τα θρησκευτικά ζητήματα μόνον--πηνελόπη
Πηνελόπη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν κατάλαβα ποιο τραγούδι ακριβώς αφιερώνεις...ποια παιδιά βάλανε βόμβες;δεν έχω δει ειδήσεις τελευταία...τι έγινε;
Σε όλες τις πρεσβείες στην Ελλάδα της Γαλλίας της Γερμανίας και άλλες..ευτυχώς δεν έσκασαν στα χέρια ανθρώπων ,δεν είχαμε θύματα...πην
ΑπάντησηΔιαγραφήΠην.
ΑπάντησηΔιαγραφήα ! αυτό το άκουσα...και πού ξέρεις ότι ήταν παιδιά;αν ήταν μεσήλικες;και να το πιστέψουμε;
ΠΟΛΥ ΠΑΡΑΤΡΑΒΗΓΜΕΝΟ μου φαίνεται...
Μήπως είναι σε πλαίσια τρομολαγνείας; έτσι, για να νιώθουμε ανασφάλεια, να μας καθοδηγούν οι νεοποχίτες ηγέτες, καλύτερα; αλλά και πάλι και αληθινό να είναι, τίποτα πια δε με τρομάζει, ούτε και με εντυπωσιάζει.
Περιμένω τα χειρότερα δια τας αμαρτίας ημών...
:-) EIDES POU SE KATALABA SALOULA
ΑπάντησηΔιαγραφήOTI ESY EISAI EIS THN FOTON!?!?
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΝΔΡΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣΤΑΤΟΣ=
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ
ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΤΑΡΑΧΕΣ ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΑΥΤΑ,,,,
ΒΛΕΠΕ ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΜΕΡΙΑ+ΣΥΝάφια ...
ο νοων νοειτω+
Καλησπέρα Αγάπη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή τη φορά άκουσα εντελώς αδιάφορη τα νέα περί τρομοκρατίας.
Δεν τρομοκρατήθηκα ...βαρέθηκα να τρομοκρατούμαι, μα πολύ βαρέθηκα σου λέω, να τρομοκρατούμαι και να τρέχω πανικόβλητη σαν τον Τζέρυ που τον κυνηγάει ο Τομ ο γατούλης...
ο πανικος δεν ωφελει
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλα ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ
ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ
ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ/ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ.
ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ κυρίως θάνατο.
ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟ ΘΕΛΟΥΝ
ΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΕΜΕΙΝΕ.-
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
Συμφωνώ αγαπημένο μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πιο βαναύση δικτατορία είναι η κυριαρχία του ορθού λόγου και η υποταγή της ψυχικής εσωτερικότητας στην εξωτερική αντικειμενικότητα...... Καλημέρα σας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήτσο
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ και επαυξάνω...
Καλημέρα!
Εύχομαι δύναμη και διάκριση εν παντί...
ΩΡΑΙΟ ΩΡΑΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΩΝ 11:12 Μ.Μ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοιάζετε με την Αννα την Φόνσου μικρή...την βλέπουμε σε κάτι ταινίες τελευταία στην ΕΤ.3-ΠΟΛΎ ΤΗΣ ΜΟΙΑΖΕΤΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνων.περιστεράκι
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξέρω αν συμβαίνει αυτό- δεν έχω δεί φωτό της κυρίας Φόνσου, αλλά στον ενήλικο βίο καμία ομοιότης, σε διαβεβαιώνω...:-)
Κάναμε αυτό το ποίημα στο σχολείο πέρυσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου είχε κάνει εντύπωση: για ποιο λόγο ο ποιητής να χαρακτηρίζει τις διαπροσωπικές σχέσεις ανοησία;
Από την ευτυχία της παιδικής φιλίας μέχρι την ψυχική ολοκλήρωση του έρωτα (αυτός δόξα τω Θεώ δε γνωρίζει ηλικία), όλα προϋποθέτουν την αμοιβαία προσφορά μεταξύ δύο διαφορετικών συνανθρώπων!
Κι ο Αντουάν Ντε Σεντ Εξιπερί στο μικρό πρίγκιπα είχε μιλήσει για το πόσο πολύτιμες είναι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, το πόσο η υποβάθμισή τους οδήγησε στη σημερινή απρόσωπη κοινωνία, ακόμα και για το ότι το πιο συνηθισμένο πράγμα για εμένα, για τον άλλον που το αγαπά είναι ξεχωριστό...
Γιατί λοιπόν να θεωρούνται οι ανθρώπινες σχέσεις ανοησία;
Γιατί να κατηγορούνται για τον εξευτελισμό των αξιών;
Και τολμώ να ρωτήσω ακόμα κάτι: δε φταίει η παιδεία που έχουμε ολόκληρη η κοινωνία αποκτήσει, γύρω πρώτ' απ' όλα από τις αξίες που έχουμε, οι οποίες συχνά δεν περιλαμβάνουν τη γλώσσα για παράδειγμα ή το διάλογο, για το ότι εμείς οι "νέοι" (όπως ονομαζόμαστε συχνά υβριστικά) αλλά και όλος ο κόσμος δε δύναται να κρατήσει τις ιδέες του πάνω από τις επιρροές της καθημερινότητας;
Οι φίλοι φταίνε, και η παρέα, που εμείς δεν ξέρουμε τι πά' να πει στέκομαι στο ύψος μου;
Λατρεμένο το μάθημα των Κειμένων, αλλά αυτό το συμβολισμό δεν τον έπιασα.
Ένα χέρι βοηθείας βρε παιδιά!
Αγαπητέ φίλε-η των 11:26
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον το πρώτο ερώτημά σου σχετικά με το πώς ο Αλεξανδρινός αποτιμά τις ανθρώπινες σχέσεις και τις συγκαταριθμεί στα ευτελίζοντα τη ζωή του ανθρώπου.
Θα μπορούσε κανείς πολλά να γράψει αλλά νομίζω ότι οι δύο κύριοι άξονες της επιχειρηματολογίας είναι οι ακόλουθοι:
1. Ο ποιητής δεν απορρίπτει συλλήβδην όλες τις ανθρώπινες σχέσεις
(και περι τούτου μας βεβαιώνει ο κύριος όγκος του έργου του, δηλαδή τα ερωτικά του ποιήματα)
αλλά μόνο τις επιφανειακές, κατά συνθήκην σχέσεις οι οποίες υπακούουν στις επιταγές του σαβουάρ βιβρ, ενώ κατ' ουσίαν υποκρύπτουν, από έλλειψη προσωπικού ενδιαφέροντος έως κατάκριση και απόρριψη.
2. Ο ποιητής είναι ένας πονεμένος άνθρωπος αφού ως ομοφυλόφιλος της εποχής εκείνης δε δύναται να ολοκληρώσει κάποια ερωτική σχέση.
Και λέγοντας ολοκληρώσει δεν εννοώ την σωματική συνεύρεση (για την οποία η διαμάχη του αν συνέβη συνεχίζεται μεταξύ των ειδικών!) αλλά να την καταστήσει δημόσια, κοινωνικά αλλά ίσως και εσωτερικά αποδεκτή.
Περί της τελευταίας μάχης -της εσωτερικής- σε παραπέμπω στο ποίημα "Ομνύει".
Άρα ο Καβάφης δεν απορρίπτει τις ανθρώπινες σχέσεις.
Απορρίπτει τα ψευδώνυμα υποκατάστατά τους με μια απόρριψη που την οξύνει ο προσωπικός του πόνος.
Το δεύτερο ερώτημά σου δεν είναι τόσο σαφές.
Μπορείς να μας το επαναδιατυπώσεις;
Να σαι καλά και να ανησυχείς, για να είμαστε ήσυχοι για σένα!
γδμ
γδμ περιστεράκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε κάλυψες απόλυτα, σ'ευχαριστώωωωωω!
Αγαπημένη μου Σαλογραία,έστω και καθυστερημένα πήρα το θάρρος να ομολογήσω ότι το αναρτηθέν ποίημα του Καβάφη ήταν ένα από τα αγαπημένα μου στην εφηβεία μου......αρκετά χρόνια πρίν....ήταν ο ύμνος της ζωής μου......το είχα αναρτήσει με καλλιτεχνικά γράμματα στον τοίχο του δωματίου μου και το έβλεπα με δέος όπως ένα εικόνισμα....τώρα στη δύση της ζωής μου μ΄έβαλες σε προβληματισμό,κατά πόσο το έκανα πράξη....σ ευχαριστώ πολύ όπως και όλους τους φίλους σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜινωίτισσα καλή μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά, συνειδητοποιώ και γω ότι ο λόγος διαθέτει πολύ μεγαλύτερη εντυπωτική δύναμη από ό,τι μπορούσα να φαντάζομαι...όμως την αποτίμηση της ζωής μας, ας αφήσουμε το Θεό να την κάνει, στο Τέλος, διότι όλες οι ανθρώπινες κρίσεις είναι έμπλεοι πλάνης...
Σ΄ευχαριστώ,αγαπητή Σαλογραια για την πνευματική βοήθεια που μου δίδεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜινωΪτισσα
ΑπάντησηΔιαγραφή( δεν έχω μάθει ακόμα να βάζω διαλυτικά και τόνο μαζί στο ίδιο γράμμα -ο στούπος που λέει και η Στέλα)
να είσαι καλά ευλογημένο μου...
Εκεί που νομίζω ότι τα χω "φτύσει" εντελώς και δεν θα ανεβάσω άλλη ανάρτηση για πολύν καιρό, έρχεται μια ζεστή ανθρώπινη κουβέντα σαν την δική σου, και με εμψυχώνει...
Αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΗΛΑΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΜΠΛΟΚ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΑ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΘΩ ΠΟΛΥ
Προς ανών. που θα στενοχωρηθεί αν δύσει το μπλοκ...
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Αγαπημένο μου...κανείς δεν γνωρίζει ΠΟΣΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ή ΠΟΣΗ ΔΙΑΘΕΣΗ, του μένει ακόμη.
Μόνο αυτή τη στιγμή- μόνο το κλάσμα της- ορίζω και ουδέν έτερον...τα λοιπά όλα, τυγχάνουν ψευδαισθήσεις ασφάλειας και μονιμότητας...
Τόσο ο χρόνος μας, όσο και η διάθεσή μας, η ικανότητα να εκφραζόμαστε, βρίσκονται στου Κυρίου τα Χέρια.
Να μη στενοχωριέσαι για ΤΙΠΟΤΑ.
Αλλος καθορίζει τα γεγονότα και ό,τι γίνεται σε κάτι καλό χρησιμεύει(θα επιμείνω) στο τέλος...
Ας χαιρόμαστε το φως, τον ήλιο και τις ηλεκτρονικές σελίδες της κάθε στιγμούλας...
Σε φιλώ και στα δυο μαγουλάκια, με κέφι!